หัวข้อ: "Under_lie"

[wijii]

ไม่กล้าเดาเลยว่าเป็นแนวไหน

ปล.ดีใจที่ได้เห็นคุณไจฟ์กับทีกลับมานะคะ

[nokkie]

คาดว่าคนที่ษมาเจอน่าจะเป็นเฟื่อง...แต่ไปทำอะไรมาถึงเหมือนจะจำอะไรไม่ได้แบบนี้

ปล. ข้างล่างนี้น่าจะเป็นคทา ไม่ใช่เฟื่องรึเปล่าคะ

เฟื่องพยักหน้า “กูก็กะงั้นแหละ ว่าจะรอพี่ษมากลับมาก่อน แต่...ไม่รู้สิ ยังไงกูก็อยากไปดูพ่อให้เห็นกับตาตัวเองมากกว่า”

[@PurPle SuN@]

จุดพลุฉลองการกลับมา เย้!!!!

เปิดเรื่องมาอย่างน่าติดตาม แต่ว่า 5 ตอนเองเหรอ อยากอ่านยาวๆอ่ะ

มีแต่คนน่าสงสัยทั้งนั้น

[tuek]

ไจฟ์ทีกลับมาแล้ว
ต้อนรับเรื่องใหม่อีกหนึ่งเรื่องนะค่ะ
แนวสืบสวนสอบสวนอีกแล้วชอบอะ
มันทำให้น่าอ่านและก็ลุ้นตามไปด้วย

[himecrazy]

ยังไม่ได้อ่านมาจิ้มไว้ก่อน พอเห็นชื่อคนแต่งรีบกดเข้ามาดูทันที ในที่สุดคุณไจฟ์น้องทีก็มา เดี๋ยวตอนเย็นมาอ่านนะคะ คิดถึงคนแต่งมากๆรออ่านอยู่ตลอด ขอบคุณคะที่เอาเรื่องใหม่มาให้อ่าน

[waan_warunee]

เย้~~~
ในที่สุดเรื่องใหม่ก็มาแล้ว~~~

[indy❣zaka]

เพิ่งสังเกต  ว่าคุณไจฟ์ลงวันที่ผิดเน้อ 

[kokoro]

คิดถึงๆค่ะ
รออ่านตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ

[Wordslinger]

 

ไม่อยากจะบอกว่าดีใจสักแค่ไหนที่คุณไจฟ์กับทีมาต่อนิยายจนได้ เฝ้ารอคอยมานานประหนึ่งหญิงสาวหลงอยู่ในทะเลทรายและพบเจอโอเอซิสฉะนั้น.

ขอตัวไปอ่านก่อนนะคะ

++++++++++

ด้วยความสงสัยและใคร่รู้ในหัวซึ่งเพิ่มขึ้นตามจำนวนประโยคที่อ่านไป ทำให้แทบนั่งไม่ติดที่. ลุ้นจนตัวโก่งทีเดียว เรื่องนี้เริ่มมาก็มีปมให้ขบคิดหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยของคทา หรือบุคลิกอันแท้จริงของษมา เรื่องความสัมพันธ์ของพ่อลูก-แม่เลี้ยง-น้องชายแม่เลี้ยง ดูเหมือนจะมีน้ำนิ่งไหลอยู่ลึกมากมายทีเดียว

ขอบคุณค่ะ รอพรุ่งนี้อย่างใจจดจ่อ.

[BeeRY]

น้องหายไป4ปี พี่ษมาจะรู้สึกยังไงนะ
ตื่นเต้นว่าคทาที่เจอเป็นตัวจริงหรือไม่ 

[rinia]

ดีใจค่ะ มาเปิดเรื่องใหม่แล้ว

[Whatever it is]

งืมมม รอปริศนาคลี่คลาย เหอะๆ

[MiSS-U]

 

ดีใจที่ได้งานผลงานjiveteaค่ะ

เฟื่องปลอมตัวเป็นคทาพอเข้าใจได้
หมอกเป็นตำรวจมาโผล่เรื่องนี้ก็เข้าใจได้
ษมาผู้เป็นพี่ชายที่จะกลายเป็นพระเอกของเรื่องก็เข้าใจได้

แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมหมอกถึงเห็นว่าเฟื่องที่ปลอมเป็นคทา
ถึงมีใบหน้าคล้ายใครบางคนที่ร้านหนังสือ

เลยนึกไปถึงตัวละครที่อยู่ในร้านหนังสือเรื่องก่อน

แล้วเฟื่องเหมือนใครอ่ะ  คอส หรือ วิญญาณในนั้น

ลุ้นและรอต่อไป

บวกเป็ด +1   

 

[konnarak]

อย่าเเรงมากนะ เรากลัววว  5555555

เฟื่องไปเรียนคอสเเอคติ้งมาใช่มั๊ย

รอลุ้นต่อไป .....

[MyTeaMeJive]

"Under_lie"
ตอนที่ 2


รู้ตั้งแต่แรกเห็น ว่านี่ไม่ใช่น้องชายคนที่ไปแจ้งความไว้เมื่อ 4 ปีก่อน และเพราะว่าเป็นคนไปแจ้งความไว้ ตำรวจถึงได้มีหมายเลขโทรศัพท์ติดต่อหากพบบุคคลในลักษณะใกล้เคียงกัน
ที่ผ่านมา ตำรวจเคยเรียกไปชี้ตัวมาแล้วหลายครั้ง
มีทั้งในลักษณะของผู้บาดเจ็บที่โรงพยาบาล และทั้งศพ
แต่ก็ไม่ใช่น้องชายที่หายไป

รู้อยู่เต็มอกว่านี่ไม่ใช่น้องชาย และยังเต็มไปด้วยความระแวง ว่าคน ๆนี้มาดีหรือมาร้าย ต้องการอะไรจากการถือบัตรนักศึกษาของน้องชายเดินเข้าไปหาตำรวจ

......ไม่สิ หนุ่มคนนี้ ไม่เคยพูดสักคำว่าตัวเองคือใคร...
....เราต่างหากคือคนที่บอกว่านี่คือคทา...
....ส่วนคุณลลิลแม้จะสงสัย แต่ก็ไม่ได้ทักท้วงเมื่อษมาเรียกหนุ่มคนนี้ว่าคทา ทั้งยังเรียกว่าคทาตามไปด้วย และตามขึ้นไปหาพ่อ
....และที่สำคัญคือพ่อ ที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงมานานหลายปี ลืมตาขึ้นและทักว่า คทากลับมาบ้านแล้ว
ปฏิกริยาของพ่อกลายเป็นความรู้สึกดีที่พาคน ๆนี่กลับมาบ้าน จนต้องเตือนตัวเองว่า อย่าเพิ่งไว้ใจง่าย ๆ

ลลิลที่เป็นภรรยาใหม่ของพ่อมีอายุมากกว่า ษมา มากกว่า 1 รอบ กับบัญชรที่เป็นน้องชายของลลิล ต่างก็นั่งฟังเรื่องราวทั้งหมดอย่างตั้งใจ
“เราควรต้องจ้างพยาบาลมาดูแลคทาอีกคนมั้ย” ลลิลหันไปถามน้องชาย
บัญชรขยับตัวมาข้างหน้า พยายามโน้มน้าวให้ษมาเห็นด้วย “เราพาคทาไปตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาลก่อนจะดีกว่า หมอเขาว่ายังไงก็ยังงั้นแหละ อีกอย่าง เขาหายไปตั้งหลายปี ดูภายนอกน้าว่า เขาเปลี่ยนไปนะ อาจติดโรคหรือติดยา เราจะได้รักษาได้ทัน”

บัญชรให้ความเห็นแบบกลาง ๆ ซึ่งฟังแล้วขัดหูก็จริงแต่ก็ต้องยอมรับ ว่าเป็นความเห็นที่สอดคล้องกับที่ตำรวจแนะนำไว้

ทั้งษมา และคทา ต่างไม่เคยเรียกคุณลลิลว่าแม่ และแน่นอนว่าไม่เคยเรียกบัญชรว่าน้า อย่างที่ทั้งคู่เรียกตัวเอง
“ผมติดประชุมตลอด คงต้องพาน้องไปวันเสาร์-อาทิตย์น่ะครับ”
“ดูแล้ว แค่จำอะไรไม่ได้ใช่มั้ย ไม่มีอาการอย่างอื่นแน่นะ” บัญชรถามย้ำ
“เท่าที่เห็นก็มีแค่นี้ครับ” ษมาบอกสั้น ๆ
ลลิลหันไปสะกิดน้องชาย “แต่ยังไง ฉันจะไปคุยกับพยาบาลไว้ก่อนดีกว่า ว่าคอยดูคทาไว้บ้าง คนไม่เจอกันหลายปี จำอะไรไม่ได้แบบนี้ มันยิ่งกว่าคนแปลกหน้าเสียอีก”
“พยาบาล 2 คนนี้น้อง ๆของคุณท่านจ้างมา พี่ลลินจะบอกให้เขาทำอะไร ก็ดูให้ดี เดี๋ยวจะมีปัญหากันอีก”
บัญชรยังคงทำหน้าที่เตือนพี่สาวต่อไปอีก เพราะน้องชายน้องสาวทั้ง  3 คนของคุณท่านล้วนจัดเป็นบุคคลไม่ธรรมดา
ทั้ง 3 คนของษมาพักอยู่ที่บ้านทั้ง 3 หลังที่แยกออกไปต่างหาก ตอนนี้ทั้งหมดไปท่องเที่ยวต่างประเทศ กว่าจะมีกำหนดกลับก็อีกเดือนหนึ่ง

ลลินมองหน้าษมาที มองหน้าน้องชายตัวเองอีกที อยากทักอยากท้วงว่า เด็กคนนี้ใช่คทาจริง ๆหรือ แต่เมื่อทุกคนพูดว่านั่นคือคทา มันก็ชวนให้สงสัยตัวเอง
....นี่มีแต่ฉันคนเดียวที่คิดว่า นั่นไม่ใช่คทาหรือไง...หรือฉันจะอ่านนิยายมากเกินไป....

ษมาลุกขึ้นเมื่อได้ข้อสรุปเรื่องการดูแลพ่อและคทา “แล้วแต่จะเห็นว่าสมควรเถอะครับ ผมจะขึ้นไปพักแล้ว”
กลับมาที่ห้องนอนของตัวเอง ยังต้องเดินผ่านห้องนอนของน้องชาย ตอนก่อนที่จะลงไปคุยกับลลิล และบัญชรก็บอกให้น้องอาบน้ำและให้เข้านอน แต่เมื่อเดินผ่าน ประตูห้องนอนกลับเปิดออก
คนที่ก้าวออกมาหยุดชะงัก
เป็นครั้งแรกที่หนุ่มคนนี้มีสีหน้าตกใจ
สีหน้าดูตื่น ๆ .....น่ารัก....
“อ้าวยังไม่นอนอีกหรือ”
หนุ่มตัวผอมส่ายหน้า
“แล้วจะไปไหน”
“หาพ่อ”
“พ่อนอนแล้ว มีพยาบาลอยู่ด้วย รอพรุ่งนี้เช้าค่อยขึ้นไปหาก็ได้”
หนุ่มตัวผอมพยักหน้า แล้วปิดประตูห้อง
ษมายกยิ้มที่มุมปาก
....บ้าแล้ว เห็นว่าเขาน่ารักได้อย่างไร...
เดินไปเปิดประตูห้องนอนของตัวเองที่อยู่ถัดไป แล้วปิดประตู ประตูอีกห้องก็เปิดทันที
“ไหนว่าจะเข้านอนไง”
เสียงทุ้ม ๆ ที่ทักขึ้นทำให้คนที่รีบออกมาจากห้องถึงกับหยุดชะงักอีกครั้ง
คราวนี้สีหน้าตกใจยิ่งชัดเจนกว่าเดิม
มีเสียงพูดคุยของลลิลกับบัญชาดังขึ้นที่บันได ษมารีบดึงข้อมือผอม ๆกลับเข้าไปในห้องนอน

ในตอนที่คว้าข้อมือสัมผัสถูกสร้อยข้อมือ แต่ไม่ได้คิดที่จะยกขึ้นมาพิจารณา

“ถ้าเป็นห่วงพ่อ ก็รอพรุ่งนี้ไง ทำไมพูดไม่รู้เรื่อง”
หนุ่มตัวผอมก้มหน้ากัดที่มุมปาก ท่าทางคิดหนัก แล้วเหลือบตามองประตูห้องนอน
“คิดอะไรอยู่”
“ไม่รู้” คำตอบนี้มาทันที จนษมาต้องยิ้มขำ
“ก็เห็นอยู่ว่าคิด ยังบอกว่าไม่รู้”
“ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคิดอะไร แต่อยากอยู่กับพ่อ”

ทั้งที่รู้ว่านี่ไม่ใช่น้องชาย แต่ความต้องการที่จะอยู่ใกล้พ่อ ทำให้ษมาดึงเข้ามากอดไว้
บางที....
บางที....
คน ๆนี้อาจใกล้ชิดกับคทา อาจพบเจอเรื่องร้ายบางอย่างมาด้วยกัน และต่างก็ต้องการพ่อเหมือนกัน
ถึงได้ถามหาพ่อเป็นคนแรก และตอนนี้ก็ยังอยากไปอยู่กับพ่ออีก
ส่วนเรื่องที่คิดว่าเขาจะมาหลอกให้พ่อยกทรัพย์สินอะไรให้ บอกตามตรงว่ายาก เพราะพ่อมีพยาบาลกับลลิลเฝ้าอยู่ตลอดเวลา

“นอนหลับให้สบาย แล้วตื่นแต่เช้า ไปอยู่กับพ่อได้ทั้งวัน วันเสาร์พี่จะพาไปหาหมอ”
“ไปทำไม”
“คทาหายไปตั้งหลายปี แล้วก็จำอะไรไม่ได้แบบนี้ พี่ควรจะพาไปเสียตั้งแต่วันนี้เลยด้วยซ้ำ แต่คทาบอกว่าอยากกลับบ้าน”
มือผอม ๆยกขึ้นอย่างลังเลแล้วกอดคนตัวใหญ่ไว้แน่น ซุกหน้าลงกับไหล่กว้าง อย่างคนที่ต้องการที่พึ่งพิง
“อยากไปหาพ่อ”
“พรุ่งนี้นะ แต่ตอนนี้ต้องนอนก่อน”
ษมาจับข้อมือพากลับไปที่เตียงนอนแล้วห่มผ้าให้ ทั้งทำท่าว่าจะนั่งรอจนกว่าจะหลับ จนคนที่นอนอยู่ต้องคลี่ยิ้มกว้าง
รอยยิ้มที่เป็นหลักฐานชัดเจนยิ่งกว่าลายนิ้วมือ ว่า นี่ไม่ใช่คทา
“พรุ่งนี้ผมจะไปหาพ่อแต่เช้า”
“ครับ”
และเมื่อทั้งสมองและหัวใจย้ำแล้วย้ำอีก ว่านี่ไม่ใช่คทา คนตัวสูงก็ก้มลงจรดริมฝีปากที่หน้าผากของอีกฝ่าย
ดวงตากลมกระพริบเขิน จนต้องถาม
“อย่าบอกนะว่าจำไม่ได้เหมือนกัน ว่าพี่กู๊ดไนท์คิสคทาแทนแม่มาตั้งแต่แม่ตายน่ะ”
“จำไม่ได้”

ษมาอมยิ้มเมื่อหันมาปิดไฟห้องนอน แล้วก้าวออกมา
จะจำได้ยังไง
ต่อให้เป็นคทาตัวจริง ก็ไม่เคยทำแบบนี้เลยสักครั้ง

ทั้งที่เตือนตัวเองอยู่ทุกนาที ว่านี่คือคนที่เพิ่งเจอหน้ากันเป็นครั้งแรก และเจ้าตัวก็จำอะไรไม่ได้สักอย่าง แต่ก็กลับผ่อนคลายความระมัดระวังลงไปเรื่อย ๆ

ษมาตื่นเช้าก็พบว่า คทาไปนั่งอยู่ข้างเตียงนอนของพ่อที่ห้องนอนชั้น 3 แล้ว
ม่านหน้าต่างในห้องเปิดกว้าง ปิดเครื่องปรับอากาศ เปิดประตูระเบียง รับแสงแดดและอากาศยามเช้า   
หนุ่มตัวผอมนั่งอยู่ที่พื้นข้างเตียง ดวงตากลมจ้องมองใบหน้าพ่อด้วยท่าทีครุ่นคิด
และยิ่งเห็นได้ชัดเจนกว่าเดิม ว่าผิวของพ่อขาวจนซีด 
“ไง มาหาพ่อตั้งแต่กี่โมงเนี่ย”
“หกโมงเช้าค่ะ” พยาบาลตอบ “ขอเช็ดตัวให้ท่านเองด้วย พอเช็ดตัวให้เสร็จท่านก็หลับต่อ”
พอลลิลยกถาดข้าวต้มขึ้นมา คทาก็รีบมารับไปวางไว้ข้างเตียง
“พ่อ กินข้าว”
พ่อขานรับด้วยเสียงที่จมอยู่ในคอ แล้วลืมตาขึ้น  คทาพยุงพ่อให้ลุกขึ้นนั่ง ษมาเข้ามาช่วยจับหมอนหนุนหลัง แล้วนั่งมองคนตัวเล็กป้อนข้าวให้พ่อจนหมด
“ลูกชายกลับบ้านพ่อเลยกินข้าวได้มาก” ลลิลพูดอย่างอ่อนหวาน “เดี๋ยวกินยาเสร็จ ปกติท่านจะนอนต่อไปอีก คทาก็ลงไปทานข้าว แล้วก็ไปเดินเล่นที่สนามหญ้าได้นะจ๊ะ”
คิ้วสวยขมวดแน่น แต่ก็พยักหน้าตอบรับ

พ่อหลับษมาถึงได้ไปทำงาน
สาย...จนลลิลต้องทัก
“เกือบ 8 โมงเช้าแล้วรถติดแย่เลย”
ษมายิ้มรับคำพูดของลลิล แต่หันมาถามคนตัวเล็กที่ตามมาด้วย
“แดดร้อนก็กลับเข้ามาในบ้านนะ”
“มาอ่านหนังสือนิยายที่ห้องแม่ก็ได้” หญิงสาวรีบชวน แต่คทากลับทำหน้าแปลก ๆ จนษมาขำ
“ไม่ก็ ไปเอาหนังสือที่ห้องพี่ อย่างที่คทาชอบทำไง”
หนุ่มตัวเล็กมองมาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม
“จำได้มั้ย”
“ไม่”
มือใหญ่จับที่ศีรษะเล็ก “แล้วพี่จะรีบกลับ”
 “ฮะ”


คทายืนเกาะรั้ว มองออกไปนอกบ้าน จนกระทั่งรถขายขนมผ่านมา
รถจักรยานสองล้อคันเล็กที่มีตะกร้าใส่ขนมทั้งด้านหน้าและเบาะท้าย
“ซื้อขนมหน่อย”
คทาเรียกแล้วหันไปหายาม
“ขอเงินซื้อขนมหน่อย”
ยามแตะที่กระเป๋าเสื้อตัวเองแล้วบอกคนขายขนมว่าให้รอก่อน
“คุณเขาจะกินอะไรก็จัดไว้ให้ก่อนนะ ขอเข้าไปเอาเงินที่แม่บ้านก่อน”
พอยามคล้อยหลังไป หนุ่มที่ยืนเกาะรั้วอยู่ก็รีบบอก
“เลื่อนรถมาใกล้ ๆ มีกล้องวงจรปิดอยู่ตรงนี้”
“มีทั้งหน้าประตูทั้งหัวเสา 2 ด้านน่ะแหละ คนรวยนี่ขี้กลัวชะมัด” คนขายรีบบอก
“เอาของมาครบหรือเปล่า”
“ครบสิ ทั้งกระปุกเก็บตัวอย่างทั้งโทรศัพท์ พี่เฟื่องเก่งว่ะ ตั้งหลายวันแล้ว ไม่มีใครรู้”
“ชั้นคิดว่าเขารู้  แต่ที่เขาไม่พูด อาจเพราะมีเหตุผลบางอย่าง แล้วก็โชคดีที่พ่อเรียกชั้นว่าคทาตั้งแต่วันแรก”
“โชคดีอะไร เสี่ยงขนาดนี้”
“มันก็ต้องเสี่ยง ถึงได้เร่งแกไง”
“นี่ก็รวบรัดตัดตอนที่สุดแล้วละน่า พี่รีบเก็บตัวอย่างมาให้ฉันแล้วกัน” ฟ้าชะโงกมองไปด้านหลังของเฟื่อง แล้วลดเสียงลงอีก “พี่คิดว่าใครทำ”

เฟื่องส่ายหน้า เพราะจากที่คทาเคยเล่าให้ฟัง ก็คือพ่อป่วยทำให้อยากกลับมาหาพ่อ
แม่เลี้ยงกับอาที่เข้ามาบริหารกิจการน่าสงสัยก็จริง แต่เมื่อพี่ษมากลับมาแล้วพบว่าพ่อป่วยก็ควรต้องพาพ่อไปหาหมอตรวจสุขภาพร่างกายกันให้ละเอียด
จากที่พ่อเคยโทรศัพท์คุยกับคทาได้ มาถึงตอนนี้ พ่อได้แต่หลับ ๆตื่น ๆอยู่ในห้องข้างบนนั่น
หรือคนที่เขาอยู่ด้วยกันทุกวัน มองไม่ออกว่าพ่ออาการทรุดลงไปเรื่อย ๆ

2 พี่น้องคุยกันเบา ๆ จนได้ยินเสียงฝีเท้าแม่บ้านวิ่งมาพร้อมกับยาม
“ท่าทางขนมเจ้านี่จะอร่อย คุณคทาถึงติดใจ มารอซื้อกินทุกวัน พรุ่งนี้ อิชั้นให้ยามซื้อไว้ให้ดีมั้ยคะ”
“ไม่เอา อยากเลือกเอง”
หนุ่มตัวผอมบอก ขณะที่รับถุงขนมที่เป็นถุงกระดาษซ้อนด้วยถุงพลาสติกสีขุ่น
แม่บ้านหันไปถามราคาจากคนขาย แล้วจ่ายเงิน ส่วนคนที่อยากกินขนมถือถุงขนมแล้วเดินตรงขึ้นมาถึงบนห้องนอนพ่อ
การสวมบทเป็นความจำเสื่อมมันง่ายก็ตรงที่พูดคำว่าไม่รู้ไว้ก่อน
แต่ตามขั้นตอนแล้ว ยังไงก็ต้องถึงวันที่จะต้องไปตรวจสุขภาพ ไปทำบัตรประชาชนใหม่ ถึงวันนั้นลายนิ้วมือ และกรุ๊ปเลือดมันก็จะฟ้องทุกอย่างออกมาเอง
ทั้งเฟื่องและฟ้าถึงรู้ว่า มีเวลาไม่มากนัก
จัดการให้เสร็จก่อน ที่ษมาจะพาไปหาหมอ ไปทำบัตรประชาชน และยิ่งต้องจัดการให้เสร็จก่อนที่อาทั้ง  3 คนจะกลับมา

-=-=-=-

ษมาเปิดประตูห้องทำงานกว้างที่เคยเป็นของพ่อ นายตำรวจในเครื่องแบบที่รออยู่ก็ลุกขึ้นยืนตัวตรงทันที
“ด็อกเตอร์ษมา”
“เรียกษมาเถอะครับ อย่าเรียกด็อกเตอร์เลย ขอโทษด้วยครับที่ต้องให้รอ มีอะไรให้รับใช้ครับ”
ษมาบอกกับนายตำรวจแล้วหันไปบอกกับเลขา ฯ ที่ทำท่าจะเดินตามเข้ามาว่าต้องการคุยกับคุณตำรวจตามลำพัง
เมื่อประตูปิดลงนายตำรวจก็หันมาบอกกับษมาทันที “เรียกผมว่าผู้กองหมอกก็ได้ครับ ผมขออภัยที่เกิดความผิดพลาดขึ้น เด็กคนที่อยู่กับคุณไม่ใช่คุณคทาน้องของคุณ แต่เป็นเตโชนักศึกษามหาวิทยาลัยเดียวกับกับน้องชายคุณ
หมอกยื่นรูปภาพอีกใบตามบตัรนักศึกษาส่งให้ษมา
“ต้องขออภัยด้วยครับ”
ษมาส่ายหน้า ขณะที่มองภาพในมือ  “ผมรู้ว่าเขาไม่ใช่น้องชาย เขาเองก็ไม่เคยพูดว่าเขาคือคทา มีแต่บอกว่าจำอะไรไม่ได้เลย แต่เพราะเขามีบัตรนักศึกษาของน้องผม แล้วพ่อก็เรียกเขาว่าคทาทันทีที่เขาเดินเข้าไปหา ทำให้ผมคิดว่าพวกเขาอาจพบเจออะไรมาด้วยกัน จนความจำเสื่อม แล้วบางทีคทาอาจเป็นแบบเดียวกันเขา ผมคิดเอาเองง่าย ๆ ว่าถ้าผมดูแลเด็กคนนี้อย่างดี คนที่ดูแลคทาอยู่ตอนนี้ ก็น่าจะดูแลเขาเป็นอย่างดีเหมือนกัน”

หมอกเคยได้ยินเรื่องราวของการให้ความช่วยเหลือคนอื่นในเวลาที่ความมีความหวังเพียงริบหรี่เช่นนี้ มาหลายต่อหลายเรื่อง แต่ด้วยฐานะความเป็นอยู่ของษมา ทำให้หมอกเป็นกังวล
“เขาอาจเป็น 18 มงกุฎ หลอกว่าความจำเสื่อมก็ได้ ว่าแต่คุณพาเขาไปตรวจหรือยังครับ”
“ยังครับ”
ษมาตอบยิ้ม ๆทั้งยังมีท่าทีผ่อนคลายเมื่อเดินนำนายตำรวจไปที่ชุดรับแขกชุดเล็กในห้องทำงาน
“ที่จริงจะมีใครบางคนคอยติดตามเขาอยู่ตลอดเวลาอยู่แล้ว”
“แสดงว่าคุณก็ไม่ได้เชื่อใจเขาเสียทีเดียว”
ษมายอมรับ “ครับ เพราะยังไงเขาก็เป็นคนแปลกหน้าที่มีแค่บัตรนักศึกษาของน้องชายผม แต่อย่างที่ผมบอก เขาอยู่กับพ่อผมตลอดเวลา ไม่เคยออกไปนอกบ้าน”
“แล้วคุณพ่อคุณ”
“พ่อผมป่วย นอนอยู่บนเตียงมานานหลายปี มีบางช่วงต้องให้อาหารทางสายยางด้วยซ้ำ แต่เมื่อเช้านี้ที่ออกมาทำงาน คทา...เอ่อ...” ษมามองชื่อใต้ภาพในมือ “เตโชพาพ่อผมออกมานั่งรับแดดที่ระเบียงห้องพัก”
หมอกท้วง “ระเบียงหรือครับ”
ษมารู้ทันความคิดของหมอก “มีพยาบาลอยู่ด้วยครับ ผมบอกแล้วว่าเขาไม่ได้อยู่กันตามลำพัง แล้วเท่าที่มีคนรายงาน เด็กคนนี้มักจะช่วยพยาบาลเช็ดตัว ป้อนข้าว อ่านหนังสือให้พ่อผมฟัง อย่างเพชรพระอุมาอย่างนี้น่ะครับ”
ฟัง ๆ ดู ก็ไม่น่าเป็นห่วง แต่ก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี
“แล้วเขาต้องการอะไร”
“ผมไม่รู้หรอกครับว่าเขาต้องการอะไร ถามอะไรไป ก็ตอบแต่ว่าไม่รู้ แต่เพราะผมเองก็รู้ว่าเขาไม่ใช่น้องชาย ก็ลังเลอยู่เหมือนกันว่า จะพาเขาไปหาหมอดีมั้ย คิดไปคิดมา ผมว่าตัวผมเองนี่แหละ ที่ป่วยทางจิต เพราะกลัวจะต้องรับรู้ว่าเขาไม่ใช่น้องชายของผม”
หมอกโน้มน้าวต่อ
“คุณยังต้องพาเขาไปทำบัตรประชาชน แล้วก็ต้องทำเรื่องเป็นผู้ปกครอง กรณีที่เขาเป็นบุคคลไร้ความสามารถด้วย”
“ครับ ผมทราบว่ายังมีอีกหลายขั้นตอนที่คือการยืนยันว่าเขาไม่ใช่น้องชายผม แต่พอเห็นว่าเขาดูแลพ่อได้ดีกว่าพยาบาล....”
ษมาหยุดพูดแล้วจ้องมองหมอก
“แปลกนะ เขากำลังทำให้ผมสงสัยคนในบ้านผมเอง”
“สงสัยอะไรครับ” หมอกกำลังถามตามน้ำ ทั้งที่มาที่นี่เพื่อแจ้งเรื่องการรับคนหายผิดพลาดและอาจต้องรับกลับไปอยู่ในการดูแลของทางการเหมือนเดิม
“ตั้งแต่ผมเรียนจบกลับมาจากอเมริกา พ่อผมตอนนั้น ป่วยหนัก ไม่มีแรงก็จริง แต่เขาก็ยังพูดสื่อสารได้นะ ไว้ถ้าคุณยังสงสัยอะไร คุณไปดูที่บ้านได้เลย ผมจะพาพ่อไปโรงพยาบาลหลายครั้ง แต่พ่อไม่ยอม บอกว่าไม่ชอบโรงพยาบาลที่ทำเหมือนกับเขาป่วยหนัก รำคาญการตรวจไม่รู้จบบอกว่าเขาเป็นสารพัดโรค แต่กลับไม่รู้วิธีรักษา แต่พอเด็กคนนี้เข้าบ้านมาได้ยังไม่ถึงอาทิตย์ พ่อผมลุกออกมาจากเตียงได้แล้ว”
“พ่อคุณอาจคิดว่านี่คือคุณคทา”
“ขนาดผมยังรู้ว่านี่ไม่ใช่น้องผม แล้วพ่อผมจะไม่รู้ได้ยังไง นี่แหละที่ผมคิดต่อไปว่า คุณลลิลกับคุณบัญชรที่เป็นแม่เลี้ยงกับน้องชายของเธอจะไม่รู้เชียวหรือ ส่วนอา ๆของผมอีกราวๆ เดือนหนึ่งถึงจะกลับมา ถึงตอนนั้นคงได้โวยวายว่านี่ไม่ใช่คทา”
หมอกพยายามคิดด้วยทฤษฎีคนร้ายต่อไป “คุณษมาครับ คุณไม่คิดสักนิดเลยหรือครับว่าเด็กคนนี้มาร้าย”
“ผมเคยคิดนะ ตอนที่คุณเรียกผมมาเจอเขา ตอนแรกเลยผมคิดว่าเขาอาจจะร้าย แต่ไม่ว่าร้ายหรือดี แต่เขาต้องรู้เรื่องของคทา แล้วผมก็พร้อมที่จะเสี่ยง แต่พอเห็นว่าพ่อไม่มีปัญหากับเขา ผมก็คลายไป แต่ก็ไม่ได้วางใจเสียทีเดียว ผมมีพยาบาลเฝ้าพ่อผมตลอด 24 ชั่วโมง มีคนงานในบ้านหลายคนที่ผมยอมรับว่า พวกเขาเป็นคนที่เข้ามาทำงานหลังจากที่ผมกลับมาจากอเมริกาแล้ว  ผมบอกทุกคนว่าคุณคทาไม่สบาย ยังจำอะไรไม่ได้ และผมไม่ต้องการให้เขาอยู่ตามลำพัง”

หมอกได้แต่ส่ายหน้า นักธุรกิจคนนี้รอบคอบก็จริง แต่ก็ยังถือว่ากล้าเสี่ยงเกินไปที่ปล่อยพ่อที่กำลังป่วยหนักไว้กับคนแปลกหน้าที่สวมรอยเป็นน้องชาย
“ผมเคยทำคดีคนหายมาหลายครั้ง แต่การให้เขาอยู่กับพ่อที่กำลังป่วยแบบนี้มันอันตราย ขอโทษนะครับ พ่อคุณยังมีสิทธิ์ที่จะโอนกรรมสิทธิ์หรืออะไร”
“มีครับ” ษมาบอกตามตรง “แต่บริษัทเป็นชื่อผมแล้ว อาผมกับคุณลลิลมีเงินเดือน แต่ไม่ได้ทำงาน ส่วนคุณบัญชรอยู่ฝ่ายบุคคล”
เมื่อพูดถึงบัญชร น้ำเสียงก็ผิดไปจนหมอกรู้สึก
“คุณบัญชรมีปัญหาเรื่องการทำงานหรือครับ”
“เรื่องปกติของการทำงานในแบบครอบครัวน่ะครับ แต่ผมคิดว่าผมยังพอจัดการได้ ส่วนเรื่องของเด็กคนนั้นกับพ่อผม ไว้ถ้าผู้กองหมอกมีเวลาก็แวะไปคุยกันที่บ้านได้”
“ผมไปแน่นอนครับ” หมอกบอกทันทีจนษมายิ้มกว้าง
“ผมยอมรับนะ ว่าบางทีผมก็คิดว่า เขาแกล้งความจำเสื่อม แต่เพราะเขาไม่ได้เรียกร้อง หรืออยากได้อะไร มีแต่บอกว่าขออยู่กับพ่อ ทั้งที่ผมอยากซักเขาเรื่องคทา แต่ก็ทำไม่ได้มาก อย่างมากก็ถามว่า ไปไหนมาตั้งหลายปี ไปเจอใครที่ไหนมา เขาก็ตอบแต่ว่าไม่รู้”
หมอกเกาหน้าผากตัวเอง “มันก็ยากอยู่เหมือนกัน เพราะเล่นท่องสูตรไม่รู้ไว้ก่อนแบบนี้ แต่คุณก็ควรเพิ่มระมัดระวังไว้บ้าง” นายตำรวจบอกขณะที่ลุกขึ้นยืน “คุณมีเบอร์โทรของผมแล้ว ติดต่อผมได้ทุกเมื่อ ส่วนประวัติของเด็กคนนี้ คิดว่า เย็น ๆผมจะแจ้งให้คุณทราบ”

เลิกงานตอนเย็น ษมาขับรถกลับบ้าน เมื่อจะก้าวเข้าบ้าน ผู้กองหมอกก็โทรศัพท์มาหา
“เด็กคนนี้อยู่กับแม่ แล้วก็น้องสาว พ่อเสียไปตั้งแต่เขาอายุ 5 ขวบ เรียนคณะเดียวกับคุณคทา อาจได้ฟังคุณคทาเล่าเรื่องพ่อ และทำให้เขาอยากอยู่ใกล้พ่อของคุณ แต่เขาไม่มีประวัติประสบอุบัติเหตุหรือเจ็บป่วย ผมเตือนคุณว่าสงสารได้ เข้าใจได้ แต่อย่าวางใจ”

-=-=-=จบตอนที่  2-=-=-=
เดิมเรื่องนี้มีชื่อว่า No Broken Heart Part II แต่ในตอนที่กำลังอัพเรื่องนี้อยู่ ก็คิดว่า อาจสร้างความเข้าใจผิดได้ เพราะเรื่องนี้ไม่มีบาลีกับคอส แล้วชื่อเรื่อง Under_lie ก็เกิดขึ้นเอง
(ผมมักเป็นเช่นนี้ ตอนที่พยายามคิดแทบตาย คิดยังไงก็คิดไม่ออก ชื่อนั้นไม่ดี ชื่อนี้ไม่ถูกใจ)
ส่วนชื่อตัวละครต่าง ๆในเรื่องนี้ หากไปพ้องกับเรื่องใด ๆในบอร์ดนี้ หรือ ในละครโทรทัศน์ ผมต้องขออภัย ผมไม่ได้มีเจตนาจะล้อเลียนหรือสร้างความเสียหาย ผมเพียงแต่เปิดพจนานุกรมแล้วก็เลือกชื่อที่พิมพ์ง่าย ๆ ส่วนชื่อเล่น ทีเป็นคนตั้ง เขาบอกมาตั้งแต่ตอนที่พล็อตเรื่องนี้ยังไม่เกิดว่า ต้องการให้นายเอกชื่อเฟื่อง แล้วก็มีน้องสาวชื่อฟ้า
เรื่องนี้มี 5 ตอนจบ
แวะมาอ่านตอนที่ 3 ในวันอาทิตย์นะครับ
ไจฟ์กับที

[indy❣zaka]

พ่อทรุดหนักกว่าเดิมคงเพราะโดนวางยาแหละ แถมอาจจะรู้ว่าคทาไม่อยู่แล้วด้วยรึป่าวเลยยิ่งทรุดไปใหญ่
คนเราเนาะ  เพราะเงินแท้ๆ 

[MiSS-U]

 

เดาเรื่องไม่ถูกเลย

รอวันอาทิตย์

บวกเป็ด

[hpsky]

เฟืองสู้ๆนะ
แต่ษมานี่ยังไง ชอบเค้าหล่ะซิ

รอวันอาทิตย์จ้า

[maemix]

ษมาแอบสนใจน้องเขาแล้วล่ะสิ โมเมหอมหน้าผากเขาด้วย
เรื่องกำลังเข้มข้น อยากรู้ว่าคธาหายไปไหน

[jiki]

ในเมื่อษมาเป็นพระเอก ดังนั้นก็ไม่ใช่คนร้าย...(บ่ะ สรุปง่ายๆงี้เลย)
งั้นคนร้ายต้องเป็นคนที่สามารถเปลี่ยนตัวคนงานทุกคนในบ้านได้ด้วย....งั้นแม่เลี้ยงกับน้องชาย...แต่พยาบาลของอาๆดูแลตลอด แล้ววางยาตอนไหนนะ
งืมๆๆๆ

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

รอต่อ 

[cinquain]

เฟื่องปลอมตัวมาจริงๆ ... สงสัยคทาขอให้ช่วย
นี่อาจจะมาเก็บตัวอย่างยาต่างๆเพื่อเอาไปตรวจสอบแน่ๆ

มีแต่คนจำหมอกได้แต่ดิฉันไม่!! (ความจำสั้น 55)

พอเรื่องเริ่มขมวดปมก็ทำให้คิดว่าแล้วจะจบภายในห้าตอนได้จริงหรือ?

รอวันอาทิตย์ค่ะ ^ ^

[Gokusan]

อ่านแล้วก็เดาเอาว่ามีคนถูกความโลภครอบงำ
อยากมีอยากได้เงินของคนอื่น...มันน่าภูมิใจตรงไหนหนอ

ส่วนเฟื่องกะฟ้ามีความพยายามมากในการสืบสาว
แต่จะเจอคทาหรือจะทำให้พ่อเขาหายมั้ยนี่ก็ต้องลุ้นต่อไป

คุณพี่ชายษมานี่ก็เนียนนะ รู้ว่าไม่ใช่น้องแล้วจะเนียนกว่านี้มั้ย ^^
รอดูว่าจะทำให้น้องสารภาพได้ยังไงว่าไม่ใช่น้องตัว

เรื่องตอนต่อเล็กๆ ที่มีผู้กองหมอกมาเอี่ยว...ก็มันต้องเกี่ยวกะตำรวจนี่นะ ^^
ชอบที่มีรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ให้สังเกตเพื่อจะเดาต่อได้...สนุกที่เดานี่ล่ะ

[yaninjinna]

นานๆมาที มีมา 5 ตอนเองเหรอคะ

....แต่ก็ยังดี ที่อุตส่าห์มา ขอบคุณนะคะ

(คิดถึงตัวอักษรสีฟ้า ไม่เห็นแวะมาเลย ตอนที่2 แล้วนะน้องที)

[bulldog17]

ลึกลับดี...แต่ดูรู้ทันกันตลอดเลยนะ

[Yukisae]

พี่ษมา เจอวันเดียว จุ๊บหน้าผากเค้าและ เหอะๆๆ
ไม่เจอใครที่น่าสงสัยเลย มีแต่ยาม
เฟื่องสู้ๆ อยากรู้เหมือนกันว่าคทาไปไหน
ต้องมีอะไรเกี่ยวกับสร้อยแน่ๆ เลย
++จ้า

[iforgive]

คือที่อ่าน ๆ มาเนี่ยะไม่ได้อยากหาความจริงอะไรแล้ว
ตั้งแต่เจอช็อตที่คุณพี่ชายจอมปลอมหลอก good night kiss เตโชแล้วอ่ะ  เนียนนะยะ

[ลำนำบุหลันครวญ]

ได้ฤกษ์อ่านนิยายของสองคนนี้เสียที อิอิ

เคยอ่าน คอสกับบาลีผ่านในช่วงแรกๆ

และพอมาอ่านเรื่องนี้ รู้สึกว่า อืมม นี่คงเป็นสไตล์การเขียนแบบน้องไจฟ์ไปเสียแล้ว

ชอบการบรรยายบรรยากาศได้เห็นภาพครับ

เหมาะกับนิยายที่อิงแนวสอบสวนๆแบบนี้เลย

อีกอย่างที่ชอบมากที่สุดคือสไตล์การตั้งชื่อเรื่อง

ดูมีการเล่นคำให้ชวนค้นหา อย่างเรื่องนี้ ที่เอาคำว่า underline มาทำให้มีมิติมากขึ้น

อ่านแล้วมีคำถามมากมายในหัวเลยแหละ แต่เอาเป็นว่า รออ่านจบ อาจจะได้คลายความสงสัยก็ได้ อิอิ

[malula]

แหม ๆ พอรู้ว่าไม่ใช่น้อง ก็มองว่าน่ารักเชียวนะคุณพี่ษมา

คือ..สงสัยในสาเหตุการหายตัวไปของคทา ถ้าเป็นเรื่องมรดก คทาก็ไม่ใช่ทายาทเพียงคนเดียว
ยังมีพี่ษมาอยู่ทั้งคน แล้วตอนนี้ก็ได้เป็นเจ้าของบริษัทแล้วด้วย
อีกอย่างคทาเป็นแค่นักศึกษามหาวิทยาลัยที่ไม่น่ามีพิษมีภัยกับใคร
นอกจากผู้กองหมอกแล้ว ต้องไปเชิญคุณบาลีมาช่วยไขปริศนาด้วยคนละมั้ง

[BeeRY]

ชอบชื่อเรื่องจังเลยค่ะ ตอนแรกไม่ได้สังเกต แค่เห็นชื่อคนเขียนก็คลิกเข้ามาอ่านแล้วอ่า แฮะๆ
แนวสืบสวนยิ่งชอบเข้าไปใหญ่ น้องเฟื่องเก่งมาก ถึงพี่ษมาเขาจะรู้แล้วว่าหนูไม่ใช่คทา แต่หนูก็ยังเดินหน้าสืบต่อไป เริดมาก
ขอให้คทายังอยู่ดีด้วยเถอะ ไ่ม่อยากให้เป็นอะไรเลย อย่างน้อยก็มีสามคนที่ต้องเสียใจแหละ ถ้าคทาเป็นอะไรไป