หัวข้อ: [นิยายหน่วงจิต]คุณครับกรุณาหวานบ้างก็ได้ TT^TT - 11/15/63

[sukie_moo]

อ่าน 13 ตอนรวดเดียว
ความรู้สึกเหมือนกับนั่งฟัง Club Friday เลย
คนนั่งฟังก็นั่งด่าในใจ  ทำไมมึงถึงโง่อย่างนี้ โดนขนาดนี้ทนเป็นค วาย อยู่ได้ พี่อ้อยพี่ฉอดก็บอกนะว่ามีสัญญาณเตือนตลอดทำไมไม่ฟัง แต่ไม่รู้ว่าถ้าตัวเองอยู่ในสถานการณ์อย่างนี้ จะทำได้อย่างที่คิดหรือป่าว

ไม่รู้ว่าเรื่องนี้ เป็น เรื่องแต่งที่ base on true story หรือ ว่าเรื่องแต่งล้วนๆ ถ้าเป็นเรื่องแต่งล้วนๆ คุณคนแต่งเก่งมาก เราอินมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[Zitraphat]

ขอโทษที่หายไปหลายวัน ตอนนี้ลาพักร้อนเคลียร์ทุกอย่างอยู่ครับ ...
ขอจัดการอะไรอีกนิดหน่อยเดี๋ยวผมค่อยย้อนมาตอบเม้นท์ ตอนนี้ผมกำลังมีปัญหากับพี่อิฐ คำพูดเดิมๆของผมในอดีตพี่อิฐงัดมันกลับมาเล่นกับผมจนผมอึ้ง... ส่วนเฮีย ตอนนี้กำลังกึ่งคบกึ่งตัดใจ ...
.
.
.

...ผมไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลย...

สายโทรศัพท์ที่เข้ามา ผมแทบไม่อยากรับ เพราะคิดไปถึงคำพูดของใครบางคน ส่วนใครอีกคนที่ผมรอให้เขาโทรมา เขาก็ไม่ยอมโทรมาตามสัญญาเสียที...

คนที่เรารัก กับคนที่รักเรา แต่ไม่แน่ชัดเป็นสิ่งจับต้องได้  ..บางครั้ง ผมก็อยากเริ่มต้นใหม่กับเส้นทางสายใหม่บ้างเหมือนกัน

..ตอนนี้ผมพยายามไม่ใช้เงินพี่อิฐ เงินที่พอมี ผมพยายามโอนคืนแก่ ส่วนเฮีย ผมพยายามห่าง แต่สารภาพเลยว่าผมอดมองโทรศัพท์แล้วคิดให้เฮียโทรกลับมาไม่ได้ ..ผมจะไม่ถามคุณว่าผมควรทำยังไงดี ...เพราะถึงพวกคุณบอก...หรือแม้กระทั่งสั่ง ..ผมก็ทำมันไม่ได้ ...

[chompoonut139]

ขอให้ คุณผม โชคดีแล้วกันนะค่ะ

[Backroom]

เราเอาใจช่วยนะ 


คนเรามีชีวิตแค่แปปเดียวเดี๋ยวก็ม่องแล้ว ทำในสิ่งที่อยากทำนะคะ

ดีมากไปเราก็เจ็บ เลือกแบบที่ตัวเองมีความสุขที่สุด เนอะ ♥ 

[hembetaro]

 

มาตอบแล้วทำให้เริ่มมโนแล้วว่าเป็น true story. หรือป่าวหว่า
อย่านะถ้าเป็นงั้นจะสงสารผมถึงระดับ 12 จาก 10 ระดับ
เพราะที่คิดว่าเป็นเรื่องแต่งมันก็ขึ้นไปถึงระดับ 10 แย้ววว

 

[papikochan]

ตัดใจจากเฮียเถอะค่ะ
ส่วนพี่อิฐ แล้วแต่คุณเลย ถ้ากลับไปแล้วเป็นแบบเดิมก็อย่ากลับไปเลยค่ะ
เริ่มต้นกับใครคนใหม่ก็อาจจะดีก็ได้นะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[whynotme]

   ขอเป็นกำลังใจให้ " ผม " นะคะ   

[saotome]

ดีใจว่าอย่างน้อย ก็มาบอกข่าวคราว

[NannY]

อ่าน 13 ตอนรวด ทำไมหน่วงอย่างงี้ นึกว่าจะเจอคนดีๆ หลีงจากเลิกกะอีพี่อิฐแล้วนะ

สนุกมากจริงๆ ค่ะ อ่านแล้วแทบจะลับมีดไปปาดคอ 555555555

[Zitraphat]

คุณครับกรุณาหวานบ้างก็ได้ TT^TT

#14 กาลครั้งหนึ่ง ณ วันเกิด...?!


..ผมไม่ได้หน้าตาดีอะไร ...
.
.
.

ที่มีภาษีดีกว่าคนอื่นหน่อยก็แค่ จมูกโด่งๆเชิดๆที่ได้อานิสงค์มาจากปู่ที่เป็นอิตาเลี่ยน กับสีผิวที่ค่อนข้างจะเนียน จากฝั่งมอญของแม่... พ่อผมหน้าตาดีกว่าผมเยอะ เพราะได้เชื้อดีทั้งจากปู่จากย่าใหญ่ หญิงเลยเยอะพอๆกันจนเกิดปัญหา...
.
.
.

ตอน ผมเกิดมามี้เคยเล่าให้ฟังว่า พ่อรักผมมาก มากจนไม่ว่าจะไปกองหรือไปสัมนาพ่อจะหาทางติดผมไปด้วยตลอด .. ขนาดย่าใหญ่ที่ว่าดุๆซึนๆ ยังทิ้งบ้านสวนขึ้นมาเที่ยวบ้านที่ค่ายทหารบ่อยๆเพราะอยากขึ้นมาดูผม ..
.
.
.
ผมเป็นหลานคนแรก แถมยังเป็นหลานรัก ยิ่งพอพ่อกับมี้เลิกกัน ...ย่าใหญ่เลยรับผมมาเลี้ยงแบบแกรนด์โอเพ็นนิ่ง...

ผมถูกย่าใหญ่เลี้ยงแบบโคตรสปอย์ ย่าใหญ่เลี้ยงผมแบบเลี้ยงเด็กผู้หญิง แก้มกับเล็บต้องมีดอกเทียนสีแดงทา..[ย้อนมาเผาตัวเองตอนนี้แล้วโคตรอาย...]  คิ้วที่ไม่ค่อยจะมีมาตั้งแต่เด็กก็ต้องเอาดอกอัญชัญหน้าบ้านกรีดเสียโก่ง เป็นคันศร ผมนี้ไม่ต้องพูดถึง ผมโดนย่าใหญ่จับมัดแกละติดกิ๊ฟทั้งสองข้าง ...ตอนอนุบาลไม่อยากบอกว่า ผมได้เป็นนางงามเทียนพรรษาด้วย [??!!] ...ได้นั่งเสลี่ยงแล้วมีคนแบก ..อารมณ์ตอนนั้นกลัวตกเป็นที่สุดแต่ก็เบาใจเพราะมีย่าใหญ่คอยเชียร์ อยู่ข้างล่าง ..
.
.
.

ย่าใหญ่เป็นลูกครึ่ง ครึ่งพุทธครึ่งคริสต์ ...
การ เลี้ยงดูผมก็เลยเป็นแบบครึ่งๆกลางๆไปด้วยอย่างช่วยไม่ได้ ทั้งๆที่ย่าใหญ่จับผมแต่งหน้าทาปาก [ด้วยสมุนไพรหน้าบ้านล้วนๆ ] แต่ย่าใหญ่กลับไม่เคยให้ผมได้ซักผ้าหรือแม้แต่ทำอาหาร อย่างที่เด็กผู้หญิงทำกัน ...สารภาพว่าผมซักกางเกงในเองไม่เป็นจนมาเป็นต้องมาอยู่หอเด็กประจำ แต่ก็ย่ำแย่ไม่ต่างกันนักหรอกเพราะเรื่องของเด็กผู้ชายไม่มีเรื่องอะไรฝัง อยู่ในหัวผมเลย ...

ชีวิตแบบเด็กแฟนฉัน ไอ้ที่ขี่จักรยานตระเวณๆ ตะลอนๆ ผมไม่เคยทำ ขี่จักรยานไม่ได้อีกต่างหากเพราะเคยขี่แล้วล้มต่อหน้าย่าใหญ่ จากนั้นจักรยานคันนั้นก็หายไปจากสายตา ผมไม่เตะบอล เพราะขี้เกียจวิ่งตามลูกกลมๆ แต่เรื่องบาสนี้สู้สุดใจ ตะกร้อก็โคตรชอบ แต่ตอนที่ฟาดขาแล้วดันพลาดไถล่ไปกับพื้นซีเมนต์ ย่าใหญ่รู้เรื่องเลยห้ามเด็ดขาด ...
ขาผมไม่เคยมีแผล ถ้าไม่นับขนหน้าแข้งที่โคตรเยอะ ขาผมเนียนใสไร้ตำหนิ กว่าหน้าผมอีก ...
.
.
.


เพราะเป็นที่รักไง ...
.
.
.

เพราะคนในบ้านย่าใหญ่ต่างเห็นผมสำคัญ ผมก็เลยเหลิงจนสำคัญตัวผิด ..
ปี หนึ่งในวันเกิดผม มี้ ดันมาเจอป๋ากับผู้หญิงคนนั้นอย่างไม่ได้นัดหมาย ...ดราม่ากระแทกผมจนแทบล้ม เหมือนหนังไทย สไตล์ตบจูบล้างแค้น 10 ปีไม่สาย ...
.
.
.

ผมยังมีอารมณ์หัวเราะทั้งน้ำตา ในตอนที่มี้ควักปืนในกระเป๋า แล้วป๋าจะเอาไม้ท่อนใหญ่ๆ ฟาดมี้...
.
.
.






'ยามช้างสารชนกัน หญ้าแพรกก็แหลกราญ...'

นับตั้งแต่วันนั้น ก็จบกันทุกสิ่ง...นับตั้งแต่วันนั้นมา ผมไม่เคยมีวันเกิด...
ไม่จำไม่ใส่ใจ ไม่มีใครมาหา ...ไม่มีแม้กระทั่งของขวัญ ...
.
.
.

ก็แค่หลับตา ลืมๆมันไป ให้มันพ้นๆไปเหมือนกับทุกวันที่เคยผ่านมา ...
.
.
.





ผู้หญิงกับผู้ชาย...
.
.
.

มันต่างกันตรงไหน?
ถ้ามาถึงจุดๆหนึ่งที่ทนฝืนคบกันไปต่อไม่ได้ ก็ต้องเลิกกันอยู่ดี ?

...ผมว่าผู้หญิงผู้ชาย มันยุ่งยากกว่า ชายกับชายเสียอีก ...
อย่างผมกับพี่อิฐ หรือผมกับเฮีย เลิกกันอย่างมากก็จบ..
.
.
.

แต่ สำหรับความรักของชายหญิงที่เรียกมันว่าครอบครัว ...เลิกกัน มันไม่ได้จบแค่นั้น ...มันยังมีเด็กที่เกิดมาอย่างไม่รู้เรื่องราว...เกิดมา..เพื่อเจ็บ..   



***


..
ไม่สำคัญอะไรแล้ว ผมลืมๆไปแล้วเรื่องวันเกิด...จนมามองปฏิทินอีกที ...

29 พฤษภาคม นี้ วันเกิดพี่อิฐ ...

ถึงผมไม่ได้อยู่กับพี่อิฐตอนนี้ แต่ก็พอเดาสถานการณ์ได้ มันก็คงเหมือนกับทุกปี เราไม่เคยได้เลี้ยงฉลองกันหรอก เพราะพี่อิฐจะมีเลี้ยงหลังเลิกงานกับบรรดาลูกน้องที่ออฟฟิศ หรือไม่ก็พวกเซลล์ในฝ่ายขาย ของบริษัท ไม่อย่างนั้นก็พวกแมสฯ ส่งของที่รอพี่อิฐเลี้ยงเหล้าฟรี ..โทรศัพท์ทั้งสองเครื่องของพี่อิฐจะมีแต่ข้อความเข้า ...และก็คงมีสายของใครต่อใครโทรกระหน่ำ..เหมือนทุกปี..
.
.
.


พื้นที่ของผมดูน้อยลง น้อยลง...จนไม่อยากจะคิดถึงเรื่องอยู่นั้นแล้ว...

.
.
.

วันนี้พี่อิฐไม่โทรมา ผมเองก็ไม่ได้ โทรไป ...
.
.
.
ไม่คิดจะเป็นคนแรก....ไม่เคยคิด ...




.
.
.
.



[23.55 น.-29 พค. 56 ]

'...มีอะไร? โทรมาทำไมตอนนี้ ? พี่นอนแล้วนะ...แล้วทำไมวันนี้เราไม่มานอนกับพี่ ?'

เสียงโวยวายใส่อารมณ์มาตามสาย ผมไม่ได้เถียงอะไร แต่รอจนกว่าพี่อิฐจะบ่นเสร็จ แล้วกรอกเสียงเข้าไป...




.
.
.





"สุข สันต์วันเกิดนะพี่อิฐ ....อีก 5 นาทีจะเข้าวันใหม่ ผมอวยพรพี่ตอนนี้นะ ...คงไม่มีใครโทรมาหาพี่แล้วใช่ไหม? พี่อิฐ...ผมไม่อยากเป็นคนแรกที่อวยพรพี่ก่อนใครๆ ...แต่ผมขอเป็นคนสุดท้ายของพี่นะ...."
.
.
.



ปลายสายเงียบไป...
.
.
.



เงียบจนผมต้องขอวางสาย แล้วปิดไฟหลับตานอน....

"...สุขสันต์วันเกิดครับ พี่อิฐ"

[wi_OoO_wi]

นั้นนน เอารูปมาทำไม ดึกก้ดึก หิวเลย

[♠DekDoy♠]

หน่วงอีกแล้ว

[Poes]

เรื่องอื่นชั่งมัน แต่ว่า เค็กน่ากินอะ 

[Poseidon]

ยิ่งอ่านยิ่งน่าเห็นใจนะ
เมื่อไหร่จะมีความสุขซะที

[hembetaro]

 
อึนอึนกันต่อไป
 

[pudson]

เห็นแล้ว อึกๆ(เสียงกลืนน้ำลาย) 

[BeeRY]

พอดีมีเค้กมาเบี่ยงประเด็น เลยแอบทำเป็นลืมเรื่องเศร้าๆได้แป๊บนึง

[Gutjang]

ณ ปัจจุบันคุณเป็นอย่างไรบ้าง โอเคมั๊ย

[SiLent_GRean]

เค้กกกกกกกกก   

[saotome]

เครียด เหนื่อย จิตตก เมื่ออ่านเรื่องนี้

[papikochan]

กร๊าชชชชชช อิพี่อิฐทำไมต้องใส่อารมณ์
พูดดีๆซักครั้งไม่ได้รึไง
เมื่อไหร่เรื่องราวมันจะดีขึ้นคะเนี่ย
 

[iammoonoi]

พี่อิฐตื้นตันจนพูดไม่ออกรุเปล่า..ก็ไม่รู้ แต่แม่ยกเชียร์พี่อิฐนะกั๊บ ถึงไม่ดีหลายอย่าง..ก็ไม่ได้นำพา
แม่ยกเป็นพวกไร้เหตุผล ชอบก็จะเชียร์ ยกป้ายไฟให้พี่อิฐ

[Aomampapeln]

ไม่มีคำบรรยายเป็นความชินชาของคนอ่านไปแล้วกับความมึนของอิพี่อิฐสุดๆอ่ะ

[ka[ze]na]

ไม่สามารถบอกให้ "ผม" ทำอะไรได้ก็จริง..... แต่จะขอให้ "ผม" รักตัวเองให้มากๆนะ อย่ายึดติด และอย่าทรมานตัวเอง

ถ้ารู้ว่าไม่รัก หรือมันเป็นไปไม่ได้ ก็หยุด.....ส่องกระจกยิ้มให้กับตัวเองให้มากๆ เราอาจขาดแค่ความรัก แต่บางคนขาดมือ ขาดแขน ขาดขาไป เค้ายังพยายามที่จะทำใ้ห้ตัวเองมีความสุขเลย

 ไปทำบุญที่วัดบ้างก็ได้ บางทีเราอาจจะทำกรรมไว้กับเฮีย หรือพี่อิฐ
โดยเฉพาะเฮีย ให้ถวายสัฆทานกรวดน้ำ คว่ำขันให้เรียบร้อย เผื่อทุกอย่างจะได้เบาบางขึ้น เหอะๆๆๆ ตอนกรวดน้ำก็ให้บอกด้วยนะว่า.. "อาจจะทำอะไรไม่ดีไว้ ก็ขอชดใช้กันในชาตินี้ให้หมดไป และได้อย่าจองเวรหรือพบเจอกันอีกเลย"

มันทำให้สบายใจขึ้นส่วนหนึ่งเลยนะ (เพราะเคยทำอยู่ 555++)

[kyoya11]

ประเด็นตอนนี้อยู่ที่เค้กหมดแล้ว...
เรื่องของผมก็..มาม่าเหมือนเดิม หน่วงจิต

[Rafael]

ทำไมดูทุกคนสนใจแต่เค้ก.... ฮ่าๆๆๆ

[Takarajung_TK]

เฮ้อ ถ้าเพื่อนเราเป็นแบบนี้
เราคงบอกว่า "รักตัวเองให้เป็นก่อนที่จะไปรักคนอื่นนะ"
เอาเถอะ จะรักใคร อะไร ยังไง ถ้าทำแล้วมีความสุข ไม่ทำให้ใครเดือดร้อนก็ทำไปเถอะ

เป็นกำลังใจให้จ้า

[๛ナーリバス๛]

เฮ้อ...... หน่วงจริงๆ

[Zitraphat]

คุณครับกรุณาหวานบ้างก็ได้ TT^TT

#15 กลับมา..เหมือนเดิม...?!


..
เสียงกุกกัก...มันดังตอนประมาณ ตีสามกว่าๆ ....
.
.
.

เมื่อวานผมเพิ่งกลับมาจากคอนโดเฮีย กลับมานอนที่ห้องเงียบๆคนเดียว ในตอนประมาณตีสอง...
เมาเละกลับมาเลยเพราะไปดื่มกับเฮียที่บ้านญาติเฮียอีกแล้ว ...ไม่ได้ค้างเพราะผมงอแงเรื่องไม่เป็นเรื่อง ผมเมาจะนอนแต่เฮียแม่มม..เล่นเกมส์บ้าบออะไรก็ไม่รู้ เมาก็เมามึนก็มึนจะสะกิดผัวก็ไม่สนใจผมสนใจแต่สร้างอาณาจักรกับเก็บเกี่ยวแร่ธาตุ…

ช่างแม่มมม...
 ไม่ให้ไอ้เฮียเกมเมอร์มีเวลา ผมลุกขึ้นมานั่งเรียกสติแล้วคว้ากระเป๋าเรียกแท็กซี่กลับไปนอนหอ...



***


ย้อนกลับมาที่เสียงโซ่ ที่ล่ามประตูระเบียง ...
เสียงมันดังเข้าไปในความฝัน ผมฝันว่ามีใครไม่รู้ตัวใหญ่ๆกำลังจะตัดโซ่ที่ผมล่ามไว้เข้ามาในห้อง ผมนอนมองมันนิ่งเพราะในฝันผมขยับไม่ได้ พยายามดิ้นทุกวิถีทาง แต่ก็เหมือนโดนกดไว้ทั้งตัว จนมันเข้ามาในห้องได้ ผมถูกมันล็อกไว้แล้วเอามีดจ้วงแทง ...

.
.
.

ในฝันผมโคตรตกใจเลย มันเหมือนจริงมาก เหมือนจริงจนผมสะดุ้งตื่น ลืมตามามองไปทางระเบียงอย่างหวาดๆ ...เอาแล้วไงไอ้สัด!!
.
.
.
มันมีเงาดำๆใหญ่ๆ อยู่ตรงริมระเบียง เงาไอ้บ้านั่นมันกำลัง กระชากดึงโซ่ที่ผมคล้องไว้ที่ระเบียง ...
.
.
.


ตอนนั้นไม่ได้กลัวแล้ว ห้องทั้งห้องมืด มีแต่แสงจากถนนด้านริมระเบียงที่ส่องเข้ามา ผมลุกขึ้นมามองมันผ่านกระจกหน้าต่าง มันที่กำลังพยายามไขงัดดอกกุญแจกับโซ่ออก ...

“ให้ช่วยอะไรไหม??”

ตอนนั้นผมไม่มีอารมณ์อะไรเลยนอกจากอารมณ์โกรธ สัด!! ฝันแม่นเกินไปแล้วกู !!
.
.
.

หลังจากที่ผมถามออกไป เสียงข้างนอกก็เงียบ...
จากนั้นก็เป็นเสียง ตุ๊บ! ผลัก!!
มันคงตกใจครับเลยปีนกระโดดออกจากระเบียงผมไปที่ระเบียงห้องข้างๆที่ว่าง ไม่ได้ทันคิดอะไรเลยผมคว้ามีดแล่ปลาเล่มยาวๆเปิดประตูห้องวิ่งตามแม่งเลย ...ไล่มันไม่ทัน มันหายไปแถวๆชั้นล่าง ...ผมยืนหอบหายใจเฮือก เหนื่อยด้วยโกรธด้วย เมาอีกนิดหน่อย ...กำมีดเดินไปทางระเบียงชั้นสอง ไปเคาะห้องแม่บ้าน แต่แม่มมม เงียบสนิท ไม่มีใครลุกขึ้นมาเปิดประตู ผมเลย เดินวนลงมาที่ถนนใหญ่ ...

เพราะตอนที่กลับมาผมเมาเกือบหลับบนแท็กซี่ ลงจากรถขึ้นห้องมาได้ก็ล้มลงนอนเลย แถมค้างๆอยู่ด้วยอีกต่างหาก ..ไอ้พวกกุญแจห้อง โทรศัพท์เลยยังอยู่ในกระเป๋า..
.
.
.


ผมนั่งสงบสติอารมณ์ คนเดียวริมถนน...
.
.
.


นั่งไปคิดไปปัญญาเลยเกิด....คงเพราะเมาเลยกร่างเกินไป แม่มมม...มือกำมีดแล่ปลาไว้จนเหงื่อซึมเลย ตอนนั้นกะจ้วงไอ้โจรนั้นมันสักแผลจริงๆนะ เพราะในความฝันมันจ้วงผมไม่ยั้งเหมือนกัน แล้วสมมุติถ้าผมไม่ดันตื่นเข้ามาก่อน ...ผมอาจจะตายอยู่คนเดียวในห้องก็ได้...
.
.
.

ไหนจะย่าใหญ่...ไหนจะมี้....ไหนจะไอ้เฮีย....
.
.
.

ถ้าผมเป็นอะไรไป...จะมีใครรู้บ้างว่าผมตายแล้ว??











ผมกดโทรศัพท์หาเฮีย...
เฮียยังไม่นอนยังเล่นเกมอยู่ ...ผมบอกเฮียว่าโจรขึ้นห้อง ตอนนี้ผมถือมีดตามมันลงมาข้างล่าง...
.
.
.



“อือ...ดูแลตัวเองด้วยล่ะ เป็นห่วง....”

.
.
.




แค่นี้...
.
.
.
.



...แค่นี้จริงๆที่เฮียบอกผมแล้ววางสาย......


.
.
.







...ถ้าผมเกิดตายคาห้อง....
.
.
.

เฮียจะรู้ไหมว่าผมตายแล้ว.....





ถ้าผมหายไป....
.
.
.









เฮียจะรู้ไหมว่าผมตายแล้ว ?





เฮียจะมางานศพผมไหม  ?





.
.
.
.

..ผมนั่งคิดเรื่องไร้สาระพวกนี้อยู่ริมถนนใหญ่ ในตอนตีสามเกือบตีสี่ ...
รถราวิ่งแทบจะนับคันได้ ...
.
.
.


นั่งอยู่จนผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ที่จำได้แทบขึ้นใจ ...
.
.
.




“พี่......หอผมโดนโจรขึ้น ....ผมไม่กล้าอยู่คนเดียว...นอนไม่หลับ ...ผมนั่งอยู่ริมถนน ...อืมส์  ย้ายแล้ว นี่หอใหม่ ..ครับ...อยู่แถว.....”

.
.
.
.





15 นาที ....


แค่สิบห้านาที จากสุดเขตบางพลัดข้ามมาที่พระประแดง...
.
.
.

พี่อิฐจอดรถแล้ววิ่งมาหาผม แกกอดผมแน่น แล้วหอมหัวเหม็นๆของผม
ปากก็บอกว่าไม่เป็นไร ไม่เป็นไรแล้ว ...

.
.
.




ผมร้องไห้ น้ำตาไหลพรากเลย ...








ไม่ได้ร้องเพราะกลัวไอ้โจรนั่น ...แต่ร้องเพราะผมเลือกอะไรพลาดไปหรือเปล่า ?

.
.
.


จากคอนโด...ถ้าเฮียเลิกเล่นเกมส์แล้วตีรถขึ้นทางด่วนมา เฮียสามารถมาหาผมได้ใน 10 นาที ...
...แต่เฮียก็ไม่มา.. ปากเฮียบอกผมแค่ว่า ‘เป็นห่วงนะ ดูแลตัวเองให้ดีๆ’
.
.
.


แต่กลับคนอานามัยจัดที่นอนตั้งแต่สี่ทุ่มอย่างพี่อิฐ ...
เพียงแค่ผมโทรบอกว่าผมเจอสถานการณ์อะไร พี่อิฐสามารถมาหาผมได้ในสิบห้านาที ขับรถแบบลืมตายจากบางพลัดข้ามมาเขตพระประแดงได้ทั้งๆที่มันอยู่กันคนละขั้วโลก ..

.
.
.




“ถ้าผมตายไป ...พี่อิฐจะมางานศพผมไหม?”

.
.
.


“เราไม่ตายหรอก...พี่อยู่นี้ทั้งคน ...”



 


   

[♠DekDoy♠]

เฮียนี่นับวันยิ่งเลวป่ะเนี่ย