หัวข้อ: [นิยายหน่วงจิต]คุณครับกรุณาหวานบ้างก็ได้ TT^TT - 11/15/63

[Zitraphat]

ปล่อยวาง

อยากทำอะไรก็เชิญ ก็เชิญได้เลยตามสบาย
ไม่คิดไม่ฝันว่าจะต้องยอมอะไรมากมาย
เท่ากับวันนี้ที่เธอต้องการมีอีกคน

เธอจะมีใครก็ช่างเธอ ฉันคงไม่เกี่ยวกับเธอแล้ว
ทุกวันที่ดีๆที่เรานั้นเคยมี ก็คงต้องจบลงแค่ในวันนี้

จบแล้ว รักที่เธอเหนื่อยล้ามามากพอ จนยอมต้องปล่อยไป
ถึงเธอดีเพียงใด ฉันคงไม่เข้าไปสนใจ ไม่อยากจะกอดเธอขนาดนั้น
แต่ในวันนี้(ในวันนี้) ฉันคงต้องยอมปล่อยมือที่หวังเธอ หลุดมาเพื่อกอดตัวเอง
เมื่อเธอไม่สนใจ ฉันคงต้องรักตัวฉันเอง
และปล่อยให้เธอไปไกลจากตรงนี้ อย่างไม่มีวันกลับมา

ปล่อยวางทุกสิ่งจากเธอ เพื่อทำหัวใจให้มันลืม
ลืมวันเวลาที่มันไม่ดีค่อยจะข่มใจให้ลืม
ไม่อยากจะจำวันเวลานั้นอีกแล้ว

เธอจะมีใครก็ช่างเธอ ฉันคงไม่เกี่ยวกับเธอแล้ว
ทุกวันที่ดีๆที่เรานั้นเคยมี ก็คงต้องจบลงแค่ในวันนี้

จบแล้ว รักที่เธอเหนื่อยล้ามามากพอ จนยอมต้องปล่อยไป
ถึงเธอดีเพียงใด ฉันคงไม่เข้าไปสนใจ ไม่อยากจะกอดเธอขนาดนั้น
แต่ในวันนี้(ในวันนี้) ฉันคงต้องยอมปล่อยมือที่หวังเธอ หลุดมาเพื่อกอดตัวเอง
เมื่อเธอไม่สนใจ ฉันคงต้องรักตัวฉันเอง
และปล่อยให้เธอไปไกลจากตรงนี้ อย่างไม่มีวันกลับมา

รักเธออยู่แต่ก็รู้ว่าไม่ได้

เธอจะมีใครก็ช่างเธอ ฉันคงไม่เกี่ยวกับเธอแล้ว
ทุกวันที่ดีๆที่เรานั้นเคยมี ก็คงต้องจบลงแค่ในวันนี้

จบแล้ว รักที่เธอเหนื่อยล้ามามากพอ จนยอมต้องปล่อยไป
ถึงเธอดีเพียงใด ฉันคงไม่เข้าไปสนใจ ไม่อยากจะกอดเธอขนาดนั้น
แต่ในวันนี้(ในวันนี้) ฉันคงต้องยอมปล่อยมือที่หวังเธอ หลุดมาเพื่อกอดตัวเอง
เมื่อเธอไม่สนใจ ฉันคงต้องรักตัวฉันเอง
และปล่อยให้เธอไปไกลจากตรงนี้ อย่างไม่มีวันกลับมา

ฉันคงจะอยู่กลับเธออีกไม่ไหว รักเธออยู่แต่ก็รู้ว่าไม่ได้

ฉันคงต้องยอมแพ้ ฉันคงต้องยอมแล้ว
ฉันคงต้องยอมจะปล่อยมันไปจากฉัน
รักเธออยู่แต่ก็รู้ว่าไม่ได้ ฉันคงจะต้องปล่อยวาง

.
.
.

เพลงย้อมใจ ที่เปิดวน ...มาตั้งแต่เมื่อวาน เกือบจะทั้งวัน ..ผมเบือนหน้าหนีเสียงเพลงที่ดังมาจากการปลุกอีกครั้งของย่าใหญ่...

.
.
.



คุณครับกรุณาหวานบ้างก็ได้ TT^TT


...  “คุณชาย.... ตื่นมาล้างหน้าล้างตากินข้าวก่อนแล้วค่อยไปนอนต่อ... ”
.
.
.
....
เหมือนกันกับทุกเช้า ย่าใหญ่เป็นคนมาปลุกผม พร้อมๆกับเลิกมุ้งพับผ้าห่มผ้าปูที่นอนแล้วปัดๆ มือแกหันมาหยิกแก้มผมแล้วบอกให้โกนหนวดโกนเคราเสียบ้าง ชักจะเป็นโจรขึ้นทุกวันแล้ว ...

"เป็นโจร แล้วย่าใหญ่รักปะล่ะครับ?"

ยานคางถามแกไป ผมแถเนียนกอดแกแน่นแล้วซุกหัวหนุนตักแก...
หลับไปอีกรอบทั้งอย่างนั้น...
....
.
.
.

...สองวันนับตั้งแต่กลับมาบ้านหลังนี้ ผมตื่นสายโด่งทุกวัน สงสัยย่าใหญ่คงจะเอือมที่ไอ้คุณชายสุดหล่อของย่าใหญ่ กลายเป็นมหาโจรขึ้นทุกวินาที ...
.
.
.
ไม่ใช่สังคมกรุงเทพฯ ไม่ต้องตื่นมาโกนหนวดโกนเคราให้เกลี้ยงเกลาทุกเช้า ไม่ต้องแต่งตัวหล่อผูกไทน์ใส่เชิ้ต ...  อยู่บ้านย่าใหญ่ ผมไม่เคยโกนหนวดเลย ปล่อยทิ้งไว้อย่างนี้ ย่าใหญ่ไม่ว่าอะไร นอกจากมีสะกิดเตือนบ้างตอนผมไม่ยอมใส่เสื้อแต่ดันแถชิวลมเดินออกไปนอกบ้าน...

ไม่ใช่อะไร ...รอยสักที่แผงอกด้านซ้ายไล่ไปถึงไหล่ ของผม มันดูไม่ดีในสายตาคนเป็นผู้ใหญ่ก็เท่านั้น แต่ก็ชิวๆ ย่าใหญ่ไม่ได้ด่าแค่ชำเลืองมองแล้วจิกตาตามประสาขัดใจ...
.
.
.

#7 ปล่อยวาง???

.
.
.

ตื่นสายทุกวันเพราะนอนดึกทุกวัน แถมยังนอนไม่เต็มอิ่ม ... ผลพวงมาจากเรื่องรกสมองที่อัดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เข้ามาตอนอยู่กรุงเทพฯ เรื่องหน้าที่การงาน เรื่องลูกค้าเรื่องสต็อกสินค้า เรื่องซัพพลายฯ เรื่องออร์เดอร์ ฯลฯ

ทุกเรื่องมาอัดรวมกันอยู่ในความฝันที่ยุ่งเหยิง พาลเอานอนไม่หลับ หรือบางทีก็หลับไปแล้วสะดุ้งตื่นขึ้นมาจะโทรศัพท์ ก่อนจะคิดได้ว่า อ้าว...กูทำเรื่องลาออกแล้วนี่หว่า???!!! เป็นอย่างนี้มาสองคืนติดแล้ว มหาโจรของย่าใหญ่เลยนอกจากจะหนวดเฟิ้มแล้วยังขอบตาคล้ำ แถมด้วยสีผิวที่เข้มขึ้นอีกและรอยสักขัดใจย่า...
.
.
.
ย่าใหญ่บอกว่า ถ้าแกล้งบอกใครว่าผมเพิ่งออกจากคุกนะ รับรองมีคนเชื่อ...
หมดมาดหนุ่มกรุงเทพฯ อยู่บ้านเราผมนุ่งแค่บ็อกเซอร์กับเสื้อกล้าม ร้อนมากๆก็ไม่ใส่ซะงั้นโชว์รอยสักและวันแพ็ค (ย่าเรียกพุงกะทิใสๆ ) เลี้ยงหมาอาบน้ำให้หมา เข้าสวน...ตกปลา ...เก็บผลไม้ ไล่กระรอก กอดย่าใหญ่ กินข้าวแล้วก็นอนกลางวัน หลับตานอนลงบนเปลยวน แล้วท่องในใจว่า ลาออกแล้วๆๆๆๆ ไม่ต้องฝันถึงปัญหาและลูกค้าอีกแล้ว....
.
.
.

ครึ่งหลับครึ่งตื่น ได้ยินเหมือนเสียงพี่อิฐ คุยกับย่าใหญ่ ...
.
.
.
ผมลืมตาที่ปิดแหล่ไม่ปิดแหล่มองลอด ช่องทางเดินบ้านขึ้นไป เห็นหน้าไอ้พี่อิฐ มองลงมา...ปิดเปลือกตาแล้วนอนต่อ แม่ง....ฝันแน่ๆ ไอ้พี่อิฐแม่งตามาราวียันในความฝัน....
.
.
.

"....อาบน้ำอาบท่าแล้วกลับเลยแล้วกัน ...เดี๋ยวมืดค่ำแล้วออกจากสวนลำบาก...."
.
.
.


" ???!!! "

ผมเหวอตอนหันไปมองหน้าย่าใหญ่กับหน้าพี่อิฐ????

"กลับเลยดีกว่าครับย่า แถวนี้ผมไม่ค่อยชำนาญทาง ไว้จะมาเยี่ยมใหม่นะครับ สวัสดีครับ"
.
.
.
พี่อิฐเก็บของใส่กระเป๋าเป้ให้ผมแล้วสะพายขึ้นไหล่ ก่อนจะหันมาดึงมือผมที่กำลังเมาขี้ตาให้ลุกตาม ...
.
.
.




***



"...พี่อิฐจะไปไหน?"

"...แล้าเราอยากไปไหน?"

"....."

"....."

บรรยากาศเดิมๆระอุออกมาอีกแล้ว ...ผมเงียบแกก็เงียบ ....ไม่มีใครพูดอะไร เมื่อสงครามประสาทกำลังสร้างและรวบรวมจำนวนพลฐานทัพ...

"...ผมอยากไปทะเล..."
.
.
.

พี่อิฐไม่ได้พูดอะไร นอกจากเหยียบคันเร่ง แล้วเลี้ยวรถเบี่ยงเข้าเส้นทางกรุงเทพ-วังมะนาว...
.
.
.

'เฮ้ย!!! จะไปจริงๆอะ????'
.
.
.

เสลดเป็ด....
ฆ่าตัวตายอีกครั้งสำหรับการพูดไม่คิดของผม ...
...เรามานั่งกันอยู่ในร้านอาหาร แถวๆปากทางเข้าหัวหิน... ผมหิวข้าวแกก็คงหิวด้วยล่ะ ผมหลับๆตื่นๆตลอดทาง ตัวเหนียวสุดๆเพราะไม่ได้อาบน้ำก่อนมา นั่งในรถแอร์เย็นไม่เท่าไหร่ แต่ตอนเดินออกมาข้างนอกเล่นเอาเหงื่อพรากๆเลยทีเดียว..
.
.
.
ไม่ค่อยสบายตัว แต่ก็กลัว เดจาวู ผมหยิบเมนูขึ้นมาแล้วชิงสั่งก่อนเลย ปลาทุกชนิดนอกจากปลาเก๋าห้ามสั่ง (มองปลาช่อนปลาทับทิมเผาเกลือแล้วตาละห้อยนิดๆ) ส้มตงส้มตำนี่ก็ห้าม เนื้ออะไรที่นอกจากไก่กับหมูก็ห้าม (อยากทานผัดเผ็ดตะพาบใจแทบขาด) อาหารทะเลนี่งด กุ้ง ปู ถ้าขี้เกียจแกะให้แกก็ไม่ต้องสั่ง เดี๋ยวจะขุดหลุมฝังตัวเอง... ส่วนน้ำ โค้กแป๊ปซี่แบบที่สั่งเพราะชินปากสั่งไม่ได้ พี่อิฐไม่ชอบ .....
.
.
.
ผมยื่นเมนูคืนเด็กเสิร์ฟ แล้วสั่งรายการในเมนูที่ประมวลแล้วว่าน่าจะโดนบ่นน้อยที่สุด ...
.
.
.

นั่งรอไปมองนู้นมองนี่ไป ...
หันไปเห็นพี่อิฐมองกลับมา เศษใบมะขามมั้งปลิวมาติดผมแก ผมขยับไปใกล้แล้วกวักมือให้แกโน้มมาหา ก่อนจะหยิบใบมะขามออกจากผมแกให้...
.
.
.








....ทำไมถึงเพิ่งรู้ตัว....
.
.
.


มันเหมือนกับความฝันที่คอยตามมาหลอกหลอน ตอนผมนอน...
.
.
.

ทั้งๆที่ลาออกจากงานแล้ว ...แต่ทำไมยังฝันถึงเรื่องปัญหาที่เคยเจอตอนทำงาน ...
.
.
.

ทั้งๆที่เลือกที่จะเดินออกมาจากชีวิต พี่อิฐ แล้ว .....ทำไมพี่เขายังไม่เลิกตามผมอีก..
.
.
.

ทั้งๆที่เคยคิดไม่อยากจะหายใจร่วมกับคนๆนี้ด้วยซ้ำ แต่ทำไมเวลาสั่งอาหารผมถึงได้จำได้ทุกอย่างว่าพี่เขาชอบอะไรไม่ชอบอะไร ...
.
.
.

ก้อนความอึดอัดมันเหมือนจุกแน่นอยู่ที่อก ผมจะชักมือกลับมาแต่พี่อิฐยื้อมือผมไว้แล้วจับแน่นอยู่บนโต๊ะ ....
.
.
.

ตลอดเวลาที่นั่งที่ร้านอาหาร เราไม่ได้พูดอะไรกันเลย...

[supizpiz]

โอ๊ยยย!! ปวดตับกะอีตาพี่อิฐ 
เลิกแล้วไปหาเอาใหม่เหอะ หนีไปให้ไกลสุดขอบโลกเลยอีตาบ้านี่จะได้ไม่ต้องตามมา

หรือจะไปกรีกไปตามหาหนุ่มหล่อคนนั้นก็ได้นะ อิอิ

[honeystar]

โอ้ยยยย ขัดใจจจจ อิตาพี่อิฐจังเลย เอ็งจะมาตามหาหอยอะไรเนี่ยย
ไม่รักกันก็อย่าตาม นายเอกเราแทนที่จะเล่นตัวซัดหน่อยย โอ๊ย อันหยังล่ะเนี่ยยย
รู้สึกว่าตัวเองอินมากเกินไปนะเนี่ย อืม ที่ตามกลับไปเพราะน่าจะยังรักอยู่นะ
แต่พี่อิฐตามกลับมาเพื่ออะไร อันนี้เราต้องมานั่งดูกันต่อไป

=='' ขัดใจตาอิฐ แล้วก็นายเอกเราจริงๆ ให้ตายเถอะ
+1 กับ 1 เป็ดให้นะคะ

[minmin96]

เออ...อย่างงี้เค้าเรียกว่า ปล่อยตัวไปตามยะถากรรม สุดแต่ใครจะลากไปลากมา
สุดท้ายคนที่เจ็บ ที่เสียใจ ก้อคือตัวเรา...ที่ยอมเขาเองทั้งนั้น
แล้วอย่างนี้จะโทษใครได้ นอกจาก"ตัวเอง"

[saruttaya]

อิพี่อิฐมันจะเอายังไงกันแน่เนี่ย

ขัดใจๆๆๆๆ 

[goosongta]

เชื่อมั้ยเราก็เจอคนรักคล้ายไอ้คุณอิฐ
ต่างกันตรงที่เราต้องเป็นฝ่ายให้ตังค์
คบๆเลิกๆมาก็หลายครั้ง แต่ครั้งนี้เลิกแน่นอนแล้ว
เคยมีความสุขเวลาอยู่ด้วยกันแต่ตอนนี้ไม่อยู่ด้วยกัน ไม่เจอกันเหมือนสวรรค์บนดิน
อยากถามว่าไม่นึกท้อ นึกเบื่อบ้างเหรอ
 การอยู่ด้วยกันแบบนี้มีความสุขจริงๆเหรอ

[Zliezen]

นี้คือวิธีง้อของพี่อิฐเหรอ เฮ้อ ไม่พูดไม่จา อยู่ๆก็พาออกมาอีกแล้ว อย่างกับพ่อตามลูกชายที่หนีออกมากลับบ้าน ความจริงพี่อิฐก็คงรัก เพียงแต่วิธีแสดงความรักของพี่อิฐมันไม่โดนใจผู้รับอ่ะ แบบผู้ใหญ่ที่คิดว่าตัวเองทำสิ่งที่ดีที่ถูกแล้ว เลยไม่คิดจะเปลี่ยน ก็เข้าใจว่ารุ่นนี้จะมาให้หวานให้พูดกันมากก็คงไม่ใช่ แต่อย่างน้อยความใส่ใจน่าจะมีให้มากกว่านี้นะ ที่ผ่านมามีแต่ 'ผม' ที่ต้องเป็นคนคอยจำเรื่องพวกนี้ตลอด ถ้าพี่อิฐไม่เปลี่ยนตัวเองบ้าง สุดท้ายมันก็วนลูปเดิม เหมือนจะรักแต่ฝืนทนอยู่แบบนี้ ไม่เบื่อกันบ้างหรือไงนะ

[buff89]

รู้สึกเบลอๆแทนคุณนายเอก อุตส่าห์หนีออกมาแต่อีกคนก็ตีเนียนซะงั้น

[mahmeow]

นอนอยู่ดีๆก็โดนลากออกมาจากบ้านเฉยเลย
ถ้าเป็นเราจะสั่งทุกอย่างตามใจแบบไม่สนใครทั้งนั้นอะ...= =

[nokkaling]

พี่อิฐต้องการอะไร   

แต่ ปล.ทำไมมันสั้นจังอ่ะ 

[BeeRY]

ได้แต่ถอนหายใจ
พี่อิฐแกก็คงจะคิดอะไรมากกว่าที่เราเข้าใจอยู่แหละ ไม่งั้นแกไม่มาตาม "ผม" กลับอย่างนี้หรอก
ถ้ามันกลับมาเป็นอย่างนี้ "ผม" ก็คงหลีกเลี่ยงความรู้สึกแบบเดิมๆไม่ได้หรอกเนอะ แล้วเราก็ไม่คิดว่าพี่อิฐแกจะเปลี่ยนอะไรเพื่อ "ผม" เพื่อให้ความสัมพันธ์มันดีกว่าเดิมอะ เพราะเหตุการณ์แบบนี้มันเคยเกิดใช่ป่าว 
แต่เราก็หวังให้มีปาฏิหารย์เกิดขึ้นกับผมนะ จะดีใจมากถ้าผมคิดจะเลิกกับพี่อิฐอย่างจริงจังอะ 

[~ณิมมานรฎี~]

งื้ออออออออ   อึดอัดๆๆๆ แทนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน   

การทำอะไร คิดอะไรไปโดยไม่รู้ตัว  มันเป็นความชินนี่ล่ะน๊าาาาาา 

[silverspoon]

รักบ้าอะไรอยากกินอะไรก็สั่งไม่ได้

ความรักมันคือการแชร์ ทั้งคู่ต้องจับมือเดินไปเคียงข้างกัน

ไม่ใช่ให้ฝั่งนึงให้ตลอดแล้วก็บังคับตลอด ความรักที่อยู่ภายใต้การจำยอมมันไม่ใช่ความรักหรอก

ผมไม่มีเงินรึไง งานการก็ทำ ทำไมกินอะไรพี่อิฐต้องออกตลอด ต้องรอรับเงินจากพี่อิฐ จะกินอะไรก็ไม่ให้สั่ง ถ้าแพ้หรือไม่ชอบก็ไม่ต้องตักสิ ขนาดคนในครอบครัวและเพื่อนยังไม่บังคับเราขนาดนี้เลย

ความสัมพันธ์ไหนที่มีอีกฝ่ายต้องยอมมากกว่าเสมอ เชื่อเถอะ ไม่เคยรอดสักคน มันจะไปได้แค่ระยะนึงเท่านั้นแหละ เพราะมนุษย์มีึความอดทนจำกัด ถ้าไม่ผลัดกันให้และรับบ้าง ความสัมพันธ์นั้นก็เอียงกะเท่เร่เหมือนกาบเรือที่เอียงไปทางฝั่งนึงมากไป ไม่นานเรือก็คงล่ม

[pooinfinity]

ใจเขาใจเรา คนเราไม่สามารถรู้ความในใจทั้งหมดของอีกฝ่ายได้
ที่พี่อิฐทำตอนนี้ มันเหมือนชัดเจนนะ แต่ก็ไม่
แล้วแต่ใจ "ผม" แล้วกัน เราคงทำได้แค่ติดตาม

[karmdodcom]

เอ๊ะ ตกลงพี่อิฐต้องการอะไรเนี่ย!!!
ขัดใจ!!!!
โบกธงเชียร์ให้บินไปกรีก...แล้วหาคนหล่อคนนั้นซ้า!!

[Jthida]

พี่อิฐจะเอายังไง! -*-

[drasil]

สั้นจุง รอตอนต่อไปนะจ๊ะ

[ArmyJ]

คือ จะเอายังไง ย่ะ อีคุณอิฐ
ตอนอยู่ด้วยกันก็เมินตอนนี้ัดันเสือกมาง้อ
โอ้ยเคลียดแทนนายเอก
แต่ตอนนี้เค้าปลื้มคุณย่า ม้ากมาก

[zelesz]

ถ้าอิฐคิดว่านายเอกเป็นแค่ไอ้ตัว ไม่มาตามถึงบ้านแบบนี้หรอก
อิฐคงรักนายเอกบ้างแหละ ไม่มากก็น้อย

[clock_nuchchee]

  โอ๊ยยยยยย หนออออออ 

[♠DekDoy♠]

ต่อให้รักผมจริงแล้วไง?

ผมนี่ก็เหลือเกินไม่ไว้ฟอร์มอะไรเลยรึไง เค้าจูงก็เดินตามง่าย ๆ ? ปล่อยวางบ้าอะไร วุ๊ยยย หงุดหงิด

[LEksUp]

เก่งมาก นับถือใจเลยแหละ ทนได้ขนาดนี้

เราก้อเคยเจอเรื่องคล้ายๆแแบบนี้ แต่เราไม่รับเงินนะ

เราทนกับนิสัยแบบนี้ได้แค่3เดือนเท่านั้นแหละ

นับถือนายเอกเลยแหละ ยอม!!!

[rainiefonnie]

อีคุณอิฐจะเอายังไงเนี๊ยยยยยยย

เยอะนะเนี่ยคุณ

[moredee]

สั่ง"ส้มตำปูม้า"ให้ผมแล้วนะ จากป้าโต๊ะข้างๆ ที่กางหูฟัง

[indy❣zaka]

ตา"ผม"ก็เหมือนกัน   มีอะไรก็ไม่รู้จักพูด
หงุดหงิดแทนทั้งคู่เลย
 

[-west-]

'ผม' นี่ชอบบรรยากาศแบบนี้เหรอ?
ทำไมถึงอยู่แบบนั้นได้นะ ไม่อึดอัดบ้างเหรอ

[Zitraphat]

ความหวาน (Sweet)

แล้วฉันก็ได้รู้ว่าเธอนั้นสำคัญมากเพียงไร
แต่ฉันความรู้สึกช้าเพราะว่าตอนนี้เธออยู่แสนไกล
คิดถึงเธอทุกครั้งฉันยังคงเสียใจและร้องไห้
ฉันคิดว่าจะไหว แต่เธอรู้ไหมฉันทำไม่ได้

ฉันเพิ่งเข้าใจ โลกที่ไม่มีเธอเป็นอย่างนี้
โปรดกลับมานะคนดี เพราะฉันไม่มีเธอไม่ได้

ความหวานในใจฉันเหมือนมันต่ำไป
กลับมารักกันทีได้ไหม ขาดเธอแล้วฉันอยู่ไม่ไหว
คิดถึงเวลาที่มีเธออยู่ใกล้
กลับมาหาฉันทีได้ไหม เติมความหวานให้ใจฉันที

ไม่รู้ว่าใครคนนั้นเขาจะลืมฉันจริงๆหรือเปล่า
เขาจะยังเก็บเรื่องราวของเราเอาไว้หรือทำหายไป
ไม่รู้ว่าอ้อมกอดเขาจะรู้สึกเหงาเหมือนฉันหรือไม่
รู้เพียงอ้อมกอดฉันยังรอแต่เขาไม่เคยให้ใคร

ฉันเพิ่งเข้าใจ โลกที่ไม่มีเธอเป็นอย่างนี้
โปรดกลับมานะคนดี เพราะฉันไม่มีเธอไม่ได้

ความหวานในใจฉันเหมือนมันต่ำไป
กลับมารักกันทีได้ไหม ขาดเธอแล้วฉันอยู่ไม่ไหว
คิดถึงเวลาที่มีเธออยู่ใกล้
กลับมาหาฉันทีได้ไหม เติมความหวานให้ใจฉันที

ความหวานในใจฉันเหมือนมันต่ำไป
กลับมารักกันทีได้ไหม ขาดเธอแล้วฉันอยู่ไม่ไหว
คิดถึงเวลาที่มีเธออยู่ใกล้
กลับมาหาฉันทีได้ไหม เติมความหวานให้ใจฉันที

[koikoi]

พี่อิฐทำแบบนี้เพื่ออะไร

[Poes]

เหมือนพี่อิฐเค้ารู้นะ ว่าเรา ไปไหนไม่ได้ หรือไม่คิดจะไปจริงจัง
เพราะงั้น อย่าบ่นง๊องแง๊งแล้วกัน  ในเมื่อตัดไม่ขาด ก็ลุ้นกันต่อไป

[hembetaro]

โอย...หน่วงอ่ะ (ถึงกับเอาหน่วงไปหน่วงต่อหลังอ่านจบ)

ถึงตอนนี้คิดว่า 'ผม' กลับมาอยู่กับย่าใหญ่เพื่อชาร์จแบต
ให้กับตัวเองมากกว่า พอเริ่มหายเฟลล์
อิตาพี่อิฐก้อรู้จังหวะมารับพอดี
เลยยอมตามกลับมาเฉยๆซะงั้น
แล้วทุกอย่างก็เหมือนวนไปสู่จุดเริ่มต้น
ของอาการ 'นอยด์' และ 'เฟลล์' ของผมอีกครั้ง