ตอนที่ 21 เหตุผล...ของคนหลายใจ
“โอ้โห.....วันนี้ท่าทางฝนจะตก นกจะร้องไม่หยุดซะแล้ว - - วินโทรหาโผมมมม”
ฟิวพูดขึ้นทันทีที่รับโทรศัทพ์วิน
“ฟิว.....” วินสะอื้นหนัก
“เฮ่ย ! วินเป็นอะไรอีก....มุขหรือจริง ๆ เนี่ย” ฟิวถามเสียงตกใจเล็กน้อย
“ฟิว....คุณแม่เอาอีกแล้ว......นี่วินชักจะไม่ไหวแล้วนะ” แม้ว่าวินจะร้องห่มร้องไห้อยู่
แต่คนที่เคยชอบฟูมฟายจนพูดไม่รู้เรื่อง เหมือนจะไม่ได้อยู่ในร่างของวินในตอนนั้น
ทั้งความโมโห โกรธ และเคืองแค้นมันสุมอก ทำให้วินพูดออกมาได้อย่างชัดเจนและ
หนักแน่นอยู่เลยทีเดียว
“อะไรอีกวิน....พวกมันทำอะไรวินอีก แล้ววินอยู่ไหน” ฟิวเปล่งเสียงเคืองขึ้นมาบ้าง
“วินกำลังจะกลับบ้านแล้ว...ตอนนี้วินอยู่สระบุรี......อีตุ๊ดหน้าขาวนั่นมันมารับ
โทรศัพท์ของแมท แล้วส่งเสียงโหยหวนเหมือนมันกำลังมีอะไรกับใครอยู่”
ขณะนั้นเองที่น้ำตาของวินหยุดไหล..หมดแล้ว ไปเสียที วินที่มัวแต่โศกเศร้าเสียใจให้กับ
ความโง่เขลาของตัวเอง เหลือไว้แต่ไอ้วินที่มีแต่ความโกรธจัดอย่างรุนแรงอยู่ ณ ตรงนั้น
(วินลืมบอกไปว่าพี่กอล์ฟเป็นคนที่ทาแป้งซึ่งขาวกว่าตัวเองมาก ถ้าแป้งเบอร์ที่ขาวที่สุด
คือเบอร์ 1 วินคิดว่าพี่กอล์ฟคงใช้สักเบอร์ ‘ลบ 2’ เห็นจะได้......ประชดนะ แต่ขาวจริง ๆ)
“เฮ่ย...เอาวินคนเดิมกลับมานะ” ฟิวหยอก ก่อนจะกลับเข้าเรื่องในประโยคต่อไป
“แล้วยังไง มันแกล้ง หรือมันขุดดินอยู่กับใครจริง ๆ....แล้วจะขุดกับใคร - - แมทเรอะ?”
ฟิวถามกลับมา....ถึงแม้คำว่า ‘ขุดดิน’ ของฟิว วินจะไม่รู้ว่ามันมาจากอะไร แต่ก็พอรู้ว่า
ฟิวหมายถึงอะไร
“วินก็ไม่รู้.....ทำกับวัวกับควายมั้ง.....เห็นโหยหวนซะ !!” เอาแล้วไงวิน....ไหงเมื่อกี๊แกยัง
ร้องห่มร้องไห้จะเป็นจะตายอยู่เลย !?.......ตอนนี้น้ำตาแห้งเสียแล้ว
“เฮ้ยวิน....เราว่าใจเย็น ๆ ก่อนดีกว่าหว่ะ - - สงสารคนใช้ถนนร่วมกับวินตอนนี้.......
เกรงว่าจะโดนลูกหลง........ขับรถอารมณ์เสียไม่ดีนะครับจะบอกให้”
ฟิวพยายามพูดเล่นเพื่อกดอารมณ์ฉุนเฉียวของวิน...เขาเองก็คงรู้สึกได้ (ถึงแม้ว่าตอนที่
เอามาเล่าให้เพื่อนฟัง หรือที่เอามาเขียนอยู่ตอนนี้ มันอาจจะดูเหมือนเป็นเรื่องขำขันได้
แต่อารมณ์ ณ เวลานั้น วินโกรธจริง ๆ ......เผลอ ๆ อาจจะรู้สึกแค้นด้วยซ้ำ)
“เออ....ไม่ต้องห่วงหรอก ถนนว่างแล้วตอนนี้” วินตอบ
“แล้วที่โทรมา - - มีอะไรให้เพื่อนรักอย่างเรารับใช้หรือครับ” ฟิวทำพูดเน้นเสียง
“ตอนแรกร้องไห้หนักมาก....วินไม่รู้จะทำยังไง ไม่อยากขับรถคนเดียว เลยหาเพื่อนคุย”
วินตอบเสียงอ่อยลง
“อ่าว....แหม.......พอได้ยินเสียงเรา ก็หายเลยหรอ....นี่ยังไม่ได้ทำไรเลยนะเนี่ย”
ฟิวยียวน
“อืม.....” วินตอบไปสั้น ๆ ....เพราะจู่ ๆ ก็รู้สึกใจไม่ดีขึ้นมาอีกครั้ง อยู่ดีๆ ก็นึกถึงเรื่อง
พี่กอล์ฟและคุณแม่....นึกแล้วก็น้ำตาไหลออกมาอีกรอบ.....นี่วินเป็นบ้าหรือเปล่า ??
“วิน....เงียบทำไม” ฟิวถาม
“วินเบื่ออ่ะฟิว....เมื่อไหร่คุณแม่จะกลับไปเป็นเหมือนแรก ๆ ที่เจอวินซะที” วินเริ่มร้องไห้
“อ่าวเฮ่ย ! ….. อะไรอีกวิน...วินใจเย็น ๆ นะ - - อย่าคิดมาก เดี๋ยวทุกอย่างก็ดีเอง”
ฟิวปลอบ
“วินสู้คุณแม่ไม่ไหวจริง ๆ ฟิว....วินพยายามทำทุกอย่างแล้ว - - หรือว่าวินยังทำไม่เต็มที่
…..วินจะต้องทำยังไงอีก” วินร้องไห้หนักขึ้นอีก
“วิน ๆ ๆ ๆ ......ฟังนะวิน - - วินใจเย็นนะ........มีอะไร เกิดอะไรขึ้น วินบอกเรามา”
ฟิวถามขึ้น.....วินลืมเสียสนิท ว่าตั้งแต่ฟิวรับโทรศัพท์ วินก็ยังไม่ได้เล่าอะไรให้เขาฟังเลย
ได้แต่ใส่ ๆ คำด่าพี่กอล์ฟให้ฟิวฟังอย่างเดียว
“วินก็ไม่รู้ฟิว....ไม่รู้ว่าใช่คุณแม่กับพี่กอล์ฟรึเปล่าที่แกล้งวิน............แล้ววิน.........”
และแล้ววินคนเดิมก็กลับมา วินที่พูดไม่ออก และร้องไห้ไม่หยุด
“วิน ๆ ....วิน ๆๆๆ วินใจเย็น ๆ นะ - - ขับรถได้รึเปล่า ....จอดข้างทางก่อนมั้ย”
ฟิวที่ได้ยินเสียงฟูมฟายของวินเริ่มแสดงความเป็นห่วง
“ไม่ไหวจริง ๆ อ่ะฟิว ...... ฟิวเชื่อมั้ย วินโง่มากเลย วินไม่ได้ไปเรียนพิเศษสองครั้ง
สุดท้าย......คิดแล้วแค้นมากเลยฟิว......” วินหยุดสะอื้น เวลานั้นวินสะอึกสะอื้นถี่มาก
จนแทบจะหายใจไม่ออกเสียด้วยซ้ำ
“วิน.........วินฟังเรานะ เราอยู่ที่คอนโดของเพื่อน - - เราว่าวินมาพักที่นี่ก่อนนะ...เราว่า
วินอย่าเพิ่งเล่าอะไรตอนนี้ - - วินมาหาเราที่นี่ก่อนนะ เราอยู่กับเพื่อน....เรารับรองว่าจะ
ไม่ทำอะไรไม่ดีแน่นอน” ฟิวชักชวน
“เห็นวินเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ รึไง.....ทำไมจะต้องออกปากขนาดนั้น” วินถามทั้งสะอื้น
“เอาน่า.....มานะ....เราอยู่คอนโด xxx ตรงสะพานใหม่นะวิน ....เอางี้พอวินมาถึงบิ๊กซี
แล้ววินเข้าไปจอดรอ เดี๋ยวเราจะขับรถนำวินมาที่คอนโด....โอเค้?” ฟิวอธิบาย
“เพื่อนฟิวนี่...เรารู้จักรึเปล่า” วินถาม....วินไม่ค่อยชอบอยู่กับคนที่ไม่รู้จักเท่าไรนัก
“ก็ปุ้ยไง....” ฟิวตอบ น้ำเสียงเหมือนเพิ่งนึกออก
“เออแล้วก็ไม่บอกแต่แรก” วินต่อว่า
“อืม ๆ เดี๋ยววินโทรหานะ” พูดจบ วินก็วางสายไป และวินก็ร้องไห้ ร้อง ๆ หยุด ๆ อยู่
ตลอดทางไปคอนโดฯ เพื่อนฟิว วินรู้สึกทรมานใจอย่างบอกไม่ถูก วินไม่รู้จะบรรยาย
มันออกมาอย่างไรได้ (คงต้องเจอเองล่ะมั้ง...ถึงจะรู้)………วินโทรบอกที่บ้านว่า วินจะ
ไปอยู่ที่บ้านปุ้ยสักพัก คงกลับดึก ไม่ต้องเป็นห่วง
วินขับรถประมาณ 1 ชั่วโมงก็ถึงที่ห้างบิ๊กซี สะพานใหม่ตามที่ฟิวนัดไว้ โดยที่ฟิว
และปุ้ยมารออยู่ก่อนแล้ว ปุ้ยย้ายมานั่งเป็นเพื่อนวิน และรับรู้เรื่องทั้งหมดจากวินบนรถ
วินร้องไห้ตลอดที่เล่าให้ปุ้ยฟัง โดยที่ปุ้ยเองก็ร้องตาม วินเองก็ไม่แน่ใจว่าวินกับปุ้ยสนิท
กันมากขึ้นถึงขั้นนี้เอาเมื่อไหร่ รู้แต่ว่าตั้งแต่ฟิวเข้ามาในชีวิต วินกับปุ้ยก็ไปไหนด้วยกัน
บ่อยขึ้น....ตลอดทางปุ้ยยุให้วินเลิกกับแมทและให้ด่าแม่แมทกลับบ้าง แต่วินก็ปฏิเสธ
ทุกกรณี.....ตามด้วยคำด่าจากปุ้ยว่า “อีห่-า.....ทนมือทนตี-นดีจริง ๆ นะแกนี่”
หลังจากถึงคอนโดฯ วินก็เจอกับเพื่อนฟิวที่เป็นเจ้าของห้อง ซึ่งวินไม่รู้จัก นั่งอยู่แค่
คนเดียว เป็นผู้ชายตี๋ ๆ แนว ๆ นั่งเล่นเกมอยู่ (ถ้าวินจำไม่ผิดน่าจะเป็นเกมบอล
ชื่อวินนิ่งเนี่ยแหละ......ถ้าผิดก็ขออภัย)
วินมารู้จากฟิวว่า ‘เอิ้น’ เพื่อนของฟิวคนนี้กำลังจีบ ๆ ปุ้ยอยู่ และดูปุ้ยเองก็ชอบ
เขาอยู่เหมือนกัน…เอิ้นเป็นชาวจังหวัดจันทบุรี มาเรียนที่กรุงเทพฯ ได้ 4 ปีแล้ว และพ่อ
ของเขาก็ทำกิจการเพชรพลอย รวยใช้ได้และซื้อคอนโดฯ อย่างหรูให้เอิ้นอยู่ 1 ห้องนอน
2 ห้องน้ำ 1 ห้องรับแขก และห้องครัว
วินกับปุ้ยเข้าไปในห้องนอนของเอิ้น เพื่อให้วินระบายความในใจ ปุ้ยกอดวิน
ไว้ตลอด วินร้องไห้จนปวดตาไปหมด.....เชื่อหรือไม่วินร้องจนเลือดกำเดาไหล ในที่สุด
วินก็เพลียมาก จากการร้องไห้แบบเป็นบ้าเป็นหลัง ปุ้ยเลยโทรไปขอที่บ้านวินว่าคืนนี้
วินจะค้างอยู่กับปุ้ยที่บ้านของเธอ (โกหกอีกแล้ว) วินไม่ได้อาบน้ำด้วยซ้ำคืนนั้น
รู้สึกเพลีย เครียด เบลอ แทบจะปะติดปะต่อเรื่องราวอะไรในขณะนั้นไม่ได้แล้ว
กึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่ตลอดเวลา วินได้ยินเสียงเกือบทุกอย่าง วินอยากลืมตา แต่รู้สึกว่า
ตามันหนักมาก คงเป็นเพราะวินร้องไห้มากเกินไป.....พอปุ้ยเห็นว่าวินหลับแล้ว
เธอก็เดินออกไปนั่งคุยกับเอิ้นต่อ.......
จู่ ๆ วินก็ได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามาอีกครั้ง วินลืมตาดูได้เพียงนิดหน่อย
เพราะรู้สึกเพลียอย่างมากที่สุดในโลก ตื่นก็เช้า เหนื่อยก็เหนื่อยมาทั้งวัน ความเครียด
บวกความล้าของกล้ามเนื้อตาที่ใช้พลังงานไปเสียหมดกับการร้องไห้ และยังจะ
แอร์อันแสนจะเย็นสบายทำให้วินรู้สึกอยากนอนเป็นที่สุด...........และวินก็ได้ยิน
เสียงคนทำอะไรกุก ๆ กัก ๆ อยู่ที่หน้าโทรทัศน์ ตรงเครื่องเล่นซีดี ไม่นานวินก็ได้ยิน
เสียงเพลง วินรับรู้เกือบทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่เพลียเหลือเกิน เกินกว่าที่จะอยาก
ลืมตาขึ้นมา วินจับทำนองและคำร้องขึ้นต้นได้ ก็รู้ว่าเป็นเพลง ‘เพียงชายคนนี้ (ไม่ใช่
ผู้วิเศษ)’ ……วินพอจะรู้แล้วหละว่าใครเดินเข้ามาในห้อง และเขาเองก็เดินเข้ามาใกล้ๆ
วิน (ฟังดูขนลุกเนอะ ....เหมือนเจอผีเลย)
“วิน....วินหลับยัง” ฟิวพูดขึ้นเบา ๆ ทำเสียงทรงเสน่ห์สุด ๆ (อย่างน้อยเขาก็พยายาม)
“อือ...........” วินส่งเสียงอยู่ในลำคอ
ฟิวเดินอ้อมปลายเตียงไปทางด้านซ้ายของวิน ซึ่งเป็นที่ว่างอยู่ ในใจวินก็รู้อยู่เต็มร้อยว่า
มันเป็นสถานการณ์ที่โรแมนติกเกินไปแล้ว แต่วินง่วงจริง ๆ นะ วินสาบานได้
“วิน....วิน..........หันมานี่หน่อย” ฟิวที่เพิ่งนั่งลงบนเตียงด้านซ้ายมือของวินเอ่ยเรียก
วินรู้สึกว่าคงทำเฉยไม่ได้แล้วหละ คงต้องทำอะไรสักอย่าง วินใช้แบตสำรองชุดสุดท้าย
ที่มีอยู่ในร่างกายเพื่อลุกขึ้นนั่ง
“อะไรของฟิว” วินถามขึ้นเบา ๆ อย่างงัวเงียที่สุด
“วิน.....ปุ้ยออกไปเล่าให้เราฟังหมดแล้ว - - ทำไมวินยังทนคนบ้านนี้อยู่อีก หรือทำไมวิน
ไม่บอกแมทไป” ฟิวถาม
“วินไม่รู้ฟิว....วินไม่อยากเลิกกับแมท.....วินเคยบอกไปแล้วนี่” วินอธิบายอย่างเบา ๆ
“วิน - -............คนที่ไร้ความรู้สึก ไม่รู้ร้อนรู้หนาว มีแต่จะทำให้ชีวิตเราไร้ค่าลงนะ”
ฟิวกล่าว วินก็ไม่เข้าใจนักว่าฟิวหมายความว่าอย่างไร มันคือปรัชญาอะไรหรือเปล่า ?
“วินไม่ใช่ไม่รู้สึกนะฟิว......แต่วินรักแมท วินคิดแต่ว่า ถ้ามีเรื่องกับคุณแม่ และแมทเป็น
ลูกของท่าน ยังไงวินก็ทำอะไรไม่ได้ ....มีแต่จะทำให้เราเลิกกันนะ” วินอธิบาย
“ฟิว....วินเพลียมากเลย ขอนอนก่อนนะ” วินเอ่ยขึ้นพร้อมล้มตัวลงนอน โดยที่คราวนี้
วินหันหน้าไปทางฟิว
ฟิวปล่อยให้วินนอนอยู่สักพัก ราว 1 นาทีกว่า ๆ ได้......จากนั้นเขาก็เอามือมาลูบหัววิน
วินรู้สึกเกือบจะตลอด แต่วินทั้งเพลียและทั้งยอมปล่อยให้มันเป็นไป แม้ว่าวินจะกึ่งหลับ
กึ่งตื่น แต่วินก็คิดอยู่ในใจลึก ๆ และถามตัวเองอยู่ในเวลานั้นว่า ’นี่เราชอบฟิวหรือ?’
ฟิวลูบหัว เล่นผมวินไปมาได้อยู่ชั่วครู่ เขาก็ล้มตัวลงนอน.........และนั่นก็ทำให้วินต้อง
ลืมตาขึ้นอีกครั้ง........วินและฟิว หน้าของเราห่างกันอยู่ประมาณ 1 คืบครึ่งเห็นจะได้
“วิน.....วินยังน้ำตาไหลอยู่เลย....รู้ตัวรึเปล่า” ฟิวพูดขึ้นเบา ๆ คลอไปกับเสียงเพลง
วินไม่รู้ตัวว่าตอนนั้นตัวเองก็ยังมีน้ำตาไหลออกมาอยู่ตลอดเวลา............นี่เราเสียใจ
ขนาดนี้เลยหรือนี่?
ฟิวใช้นิ้วของเขาเช็ดน้ำตาของวินเบา ๆ (ทำไมเรื่องโรแมนติก ๆ แบบนี้ ถึงได้มาบังเกิด
กับชีวิตของวินได้ถึง 2 ครั้ง ภายในเวลาเพียง 6 เดือนนี้)
“วิน......ทำไมวินถึงได้ทนแมท และคนในครอบครัวมันได้ขนาดนี้” ฟิวกล่าว และน้ำตา
ของเขาเริ่มคลอ........วินไม่ตอบอะไร
“ให้โอกาสเราบ้างไม่ได้หรอ” หลังจากฟิวพูดจบ เขาก็เปลี่ยนจากใช้นิ้วเช็ดน้ำตา
เป็นใช้ทั้งฝ่ามือวางไว้บนแก้มของวิน
“เรารักวินจริง ๆ นะ.....” ฟิวพูดเสียงเบามาก เหมือนให้เพียงเราสองได้ยิน แม้แต่ลม
ก็ยังต้องเงี่ยหูฟัง.........คำพูดต่าง ๆ ของฟิวไม่ว่าจะเป็นเรื่องความรักของวินที่มีต่อแมท
ตลอดจนที่เขาบอกว่าเขา ‘รักวิน’ ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ฟิวใช้คำนี้ เพราะก่อนหน้านี้เขาจะใช้
คำว่า ‘ชอบวิน’ อยู่ตลอด มันทำให้วินน้ำตาไหลออกมา วินทั้งดีใจที่มีคนรักเรา แคร์เรา
เป็นห่วงเราขนาดนี้ ทั้งยังหนักใจที่ทำไมวินต้องรักแมท ทำไมวินต้องทนกับเรื่องเหล่านี้
“วินเชื่อมั้ย............ว่าเรารักวิน............เรา - รัก - วิน” ฟิวพูดย้ำ และเน้นคำใน
ประโยคสุดท้าย ด้วยเสียงกระซิบเบา ๆ อีกครั้ง......วินร้องไห้มากขึ้น จนเกือบจะกลับมา
สะอื้นอีกครั้ง
“อย่าร้องนะวิน..........อยู่กับเรา - - เราจะต้องไม่เห็นวินร้องไห้” คำพูดแต่ละคำของฟิว
คนที่กำลังอ่อนไหวอย่างวินก็ย่อมกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่อย่างแน่นอน
“ถ้าอยู่กับแมทแล้วมีแต่ร้องไห้....งั้นก็ต้องมีแต่รอยยิ้มจากวินเมื่ออยู่กับเรา” ฟิวยังคง
พูดด้วยเสียงกระซิบเบา ๆ ต่อไปไม่หยุด..วินน้ำตาก็ไหลออกมาเรื่อยๆ ทำเอาหมอนของ
เอิ้น เจ้าของห้องชุ่มไปหมด........ฟิวใช้นิ้วเช็ดน้ำตาวินอีกครั้ง มือของเขายังคงวางไว้บน
แก้มของวิน.........บอกตามตรงในฐานะคนหลายใจอย่างวิน วินรู้สึกดี และอบอุ่นที่สุด
ฟิวขยับหน้าของเขาเข้ามาใกล้วินมากขึ้นเรื่อย ๆ โดยที่วินเองก็รู้ได้ด้วยสำนึกของตัวเอง
ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น แต่วินก็ไม่ได้ทำให้มันหยุดลง....ไม่แม้แต่จะคิดด้วยซ้ำ
จนในที่สุด ฟิวก็ขยับหน้าของเขาเข้ามาจนจมูกของเราชนกัน....ฟิวส่ายหน้าเบาๆเพื่อให้
จมูกของเราสองคนชนกันไปมา และเขาก็ส่งยิ้มให้อย่างซึ้ง ๆ............และแล้ว...............
...ดนตรีก็หยุดลง !
วินที่ได้สติ ก็ค่อย ๆ ขยับหน้าออก วินรู้แต่ว่านี่มันไม่ถูกต้อง วินไม่ได้รังเกียจฟิวแต่น้อย
ถ้าวินรังเกียจก็คงดึงหน้าออกมาอย่างแรงแล้ว....แต่นี่เพียงวินรู้สึกไม่ดี วินจึงแค่ขยับ
หน้าและตัวของวินออกมาเบา ๆ เพื่อไม่ให้เป็นการทำลายบรรยากาศที่รุนแรงเกินไป
“ฟิว....อย่าทำแบบนี้อีก .....วินขอร้องนะ - - วินไม่อยากทำตัวเหมือนที่คุณแม่มองวิน
และตัดสินวินไว้ก่อนหน้านี้” วินลุกขึ้นนั่ง น้ำตาไหลนอง และพูดออกไปเสียงสั่นๆ
“วินต้องชนะใจคุณแม่ให้ได้.........และวินต้องบริสุทธิ์ใจ เมื่อเจอหน้าท่านและแมท”
วินกล่าวต่อไป
“เราขอโทษ........ขอโทษ ๆ วิน ขอโทษจริง ๆ” ฟิวลุกขึ้นนั่ง รีบกล่าวขอโทษ
“ไม่เป็นไรฟิว.....เราขอบคุณนะที่รักเรา” วินพูดจบก็เอื้อมมือของวินไปกุมมือของฟิวไว้
“วิน......” ฟิวมองหน้าวิน น้ำตาไหล
“ขอโทษจริง ๆ” ฟิวพูดจบก็เข้ามากอดวินไว้ และวินก็กอดตอบเขาด้วยเช่นกัน
..... นี่วินเจ้าชู้แล้วใช่ไหม วินแบ่งหัวใจให้ฟิวไปแล้ว.......วินประทับใจความรักทางฝั่งนี้
มากกว่าแมทแล้วเสียด้วยซ้ำ.....ด้วยที่วินรู้สึกได้ว่า ความรักทางนี้คือความรักที่จะไม่มี
ปัญหา ไม่มีความเจ็บปวดอย่างหนักหนา.....ความรักที่ไร้ศัตรู หรือคู่ต่อสู้ ....นี่คือความ
รักที่วินไม่ต้องเหนื่อย ไม่ต้องเพียรพยายามทำความดี หรือทำอะไรเพื่อเอาใจใคร
วินให้คำตอบตัวเองไม่ได้ ว่าแท้จริง ‘วินชอบฟิวเมื่อไหร่?’ อาจจะรู้สึกดีขึ้นอย่างมาก
หลังจากที่ไปบ้านปุ้ยวันนั้น...........หรือเป็นเพราะทุกครั้งที่วินร้องไห้ หรือมีปัญหา
คนที่วินคุยด้วยทั้งทางอินเตอร์เนท หรือโทรศัพท์ก็คือ ฟิว..........................................
............วินควรจะเลือกความรักทางฝั่งนี้หรือ ?............ถามตัวเองตอนนี้มันก็สายไป !
วินเริ่มรักฟิวขึ้นมาแล้ว........เพื่อนคนแรกที่วินนึกถึงเมื่อวินเจ็บปวดก็คือ ฟิว................
คนที่วินเคยโกรธ เกลียด ไม่อยากรู้จัก.........เวลานี้วินกลับรู้สึกดีกับเขาอย่างมาก
ฟิวมีดีหลาย ๆ ด้าน.....มีหน้าที่การงานที่สามารถสร้างชื่อเสียง และเงินทองให้เขาได้
เขาไม่จำเป็นต้องมาง้องอนวินเลย........เขาทั้งหน้าตาดี และเหนือกว่าวินหลาย ๆ ด้าน
ใคร ๆ ก็ชอบ และปลื้มฟิว........แต่ในเวลานี้ฟิวเลือกที่จะให้ความรักแก่วิน.................
แล้ววินจะปฏิเสธเขาลงได้อย่างไร?...และแล้วความคิดที่จะเลิกกับแมทก็เข้ามาในที่สุด!
_______________________________________________________
ตัวอย่างตอนต่อไป....
ตอนต่อไปเป็นเนื้อเรืื่องคั่นแบบสั้น ๆ
ไม่มีอะไรมาก จะเอามาลงตอนเย็น ๆ นะ
ปล. ต่อไปนี้จะลงได้เฉพาะวันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ (เหมือนละครเลย -*-)
แล้วนะ เพราะวินต้องไปอยูหอ ฝึกงานแระ เืบื่อ ๆ ๆ ๆ
ยังไงฝากทุกคนรักษากระทู้ไว้ให้อยู่ที่หน้า 1 ไว้ด้วยน้า
จุ๊ฟๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
