Fan page#2 - Doubt -"กูว่ากูใช้บุญทั้งหมดที่กูสร้างมา หมดไปกับคำว่า'ผ่าน'ในโปรเจคนี้แน่เลยวะ" ผมเอาคางเกยโต๊ะ ตามองตรงไปยังโปรเจคบ้านอีโค่ที่ตั้งอยู่ มองไปด้านซ้ายก็เห็นไอ้ฟากัสเอามือถือมาถ่ายใบประเมิณโปรเจค สงสัยไม่แคล้วอัพลงไอจีประกาศให้โลกรู้ว่ากูผ่านแล้ว
"ถ้ามึงคิดว่ามึงใช้บุญหมดไปแล้ว กูว่ากูใช้พลังชีวิตที่มีหมดไปแล้ววะ แมร่งเหนื่อยชิบ ถ้าเอมี่จะถามแปลนบ้าน โครงสร้างขนาดนี้นะ...กูสะเทือนใจ"
ภูมิพึมพำออกมาเบาๆโดยที่ตัวควายๆของมันเอนมาซบผมอย่างหมดแรง ซบไป วันนี้กูยอม เหนื่อยจะบ่นจริงๆ
นั่งเงียบกันอยู่นานเหมือนกำลังชารจ์แบต ผมนี้กำลังเคลิ้มๆเหมือนจะหลับให้ได้เพราะเมื่อวานนั่งแก้งานยันตีห้า นอนไปไม่ทันหลับก็ต้องตื่นมาแต่งตัวไปส่งงาน ถ้าปีสี่จะเหนื่อยขนาดนี้ไม่อยากจะคิดว่าปีห้า จะเป็นยังไง พูดแล้วก็คิดไปถึงวา ควิซเป็นไงบ้างก็ไม่รู้ อิจฉามันด้วย จะได้ใส่ชุดครุยแล้วผมนี้ยังเหลืออีกตั้งปี
"เฮ้ยพวกมึง ไปฉลองกันมั้ยคืนนี้ ส่งลาวิชาเอมี่ หมดทุกข์หมดโศกเสียที" ฟากัสถามทำตาวิ้งๆใส่ เหมือนหมาชวนเจ้าของไปเดินเล่น ผมที่นั่งตาปรืออยู่ก็ส่ายหัวไปมาแล้วก้มหน้าซุกแขนเตรียมนอนเต็มที่
"โหย เอ ไปเหอะ นะ นะ นะ กูเสี่ยนวะ ไม่ได้กินเหล้ามานานแล้ว ไปกัน ภูมิอะว่าไง"
"กูขอบายวะ ตอนเย็นต้องไปรับพรีมอะ รถพรีมมันโดนชน นี้มันกำลังเอาไปแคลมอยู่ แล้วต้องพามันไปงานหนังสืออีก แล้วสั่งห้ามคืนนี้กูไปไหน จะอะไรกับกูก็ไม่รู้ ข้าราชบริพานอะกู มีน้องอยู่คน ใช้งานกูเยี่ยงทาส หาแฟนไม่ได้เพราะไอ้พรีมมันเลย"
"ใครเขาไปกินกันตอนค่ำวะ กลางคืน สามสี่ทุ่มโน้น เวลาเยอะไปเหอะ"
"ไม่ได้วะ โทษที วันอื่นได้มั้ยวันนี้กูรู้สึกท้อแท้อยากอยู่เงียบๆคนเดียว" ภูมิพูดพลางขยี้หน้าไปมาบนหลังผมแล้วนั่งหลังตรงตามเดิม ผมที่ฟุบหน้าอยู่ก็ไม่ได้ทักอะไร สงสัยมันคงรู้ตัวแล้วมั้งว่าผมไม่ได้อาบน้ำ
'แต่กูฉีดน้ำหอมแล้วนะ'
หลับตาอยู่แบบนั้นได้ซักพักก็ต้องเงยหน้าขึ้นเหมือนสัมผัสได้ถึงแรงจับเบาๆที่ต้นคอ กะจะเหวี่ยงเต็มที่เพราะคิดว่าไอ้ภูมิมันจับแต่พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นใบหน้าคมเข้ม ดวงตาสีน้ำตาลคมดุภายใต้กรอบแว่นเรย์แบนสีดำ ผมยู่หน้าใส่คนนั้นก่อนจะก้มฟุบหน้ากับโต๊ะต่อ แต่เป็นอันยกเลิกเพราะอีกฝ่ายสอดมือมาจับคางผมขึ้นให้มองหน้ามันที่ยืนซ้อนอยู่ด้านหลัง
'ถ้าคอกูหักไป กูจะฟ้องมึง ไอ้วา'
"อะไรอะวา กูจะนอน"
เริ่มงี่เง่าแล้วครับผม ผมเป็นประเภทที่ว่าเวลาง่วงมากๆ หรือเพลียมากๆจะงี่เง่าอะครับ งี่เง่าแบบพาลจะงอแง ซึ่งเรื่องนี้เพื่อนผมมันรู้ดีเพราะเคยโดนผมงี่เง่าใส่มาครบแล้ว โดยเฉพาะคนที่กำลังเซ้าซี้ผมอยู่เนี้ย โดนหนักสุด
คือผมเคยเผลอกัดไหล่มันไปทีตอนมันยึดไหล่ผมขึ้นให้ลุกออกจากเตียง ผลคือ โดนวาตะคอกใส่ ดีดหน้าผากอย่างแรง โยนเข้าห้องน้ำ สาดน้ำใส่ และดุผมตั้งแต่ออกจากบ้านยันมหาลัย แมร่ง โดนแม่ดุ ผมยังไม่กลัวเท่าวามันดุเลย เชื่อสิ
"ก็กลับไปนอนที่ห้อง จะมาฟุบอะไรตรงนี้"
"เหนื่อย ขี้เกียจ ขยับไม่ไหว"
"แล้วหลับลงหรือไง เสียงคนพูดดังแบบนี้ ไหนจะแสงแดดอีก" ไอ้วาว่าเสียงเข้ม ยังคงยืนคุมเชิงผมอยู่ไม่ยอมนั่งลง
"ก็ขี้เกียจอ๊า!!"
"จะตะโกนทำไมดีว่า!! มึงไม่ต้องเสียงแหลมสมฉายาก็ได้นะ แมร่ง กูแสบหู" ภูมิที่นั่งอยู่ข้างๆเอามือปิดหูทำหน้าแหยเก
"อย่าดื้อ ลุกเร็ว" วาดึงแรงๆที่แขนผมให้ลุกขึ้นก่อนจะทำตาดุใส่ ยิ่งมันใส่แว่นแล้วทำตาดุนะ บอกเลยโคตรน่ากลัวอะ
"อย่าดุดิ่!" สะบัดแขนออกแล้วขึ้นเสียงใส่อย่างลืมตัว จุดนี้ความงอแงของผมชนะเลิศครับ ลืมกลัวไอ้วาไปเรียบร้อย แล้วก็ได้ยิ้มเจื่อนๆให้เมื่อวามันถอดแว่นออกแล้วชี้นิ้วใส่หน้าผมนิ่งๆ
"สัดเอ มึงเลิกงอแงได้แล้วเดี๋ยววามันก็ทุบให้หรอก ไอ้นี้" ฟากัสบอกเมื่อเห็นไอ้วาเริ่มจะหงุดหงิดตามผมแล้ว
คือความจริงเมื่อคืนไอ้วามันก็ไม่ได้นอนครับ มาคลุกอยู่ที่ห้องผม เอาหนังสือมาอ่าน ไอ้ผมก็ไม่ได้สนใจเพราะบางทีผมก็จะไปนั่งดูหนัง อ่านการ์ตูนที่ห้องมันเหมือนกัน มันก็ดีนะครับชงโอวันตินมาให้ผมที่กำลังนั่งแก้หน้าต่างอยู่แล้วอ่านกฏหมายไรไม่รู้ของมันข้างๆ
"หรือจะให้ทุบจริงๆเหมือนที่กัสพูดดีมั้ยครับ...คุณเอรัณ" ชื่อจริงเน้นเรียงคำมาแบบนี้ ซวยแล้ว ทำไงอะ ลักษณะนี้ลองงอแงต่อได้โดนไอ้วาทุบจริงๆด้วย ยิ่งเป็นคนพูดจริงทำจริงอยู่เคยโดนมาแล้วตอน ม.ปลาย น้ำตาไหลเลย
"เอ่อ...กลับคอนโดกันดีกว่าเนอะวาเนอะ เออยากอาบน้ำนอนเต็มที่แล้ว วาก็ไม่ได้นอนนิ่เนอะ ตาคล้ำเชียว ไปๆ เดี๋ยวเอขับรถให้ดีกว่าเน้อ" จุดนี้อ้อนลูกเดียวครับ เอามือลูบใต้ตามันเบาๆแล้วรีบลุกขึ้นคว้ากระเป๋าผ้ามาสะพายหยิบมาตรากฏหมายที่วางบนโต๊ะของวามาถือให้ จูงมือวาไปที่รถทันที โดยมีไอ้ฟากัสกับไอ้ภูมิโบกมือลาอยู่ข้างหลัง
ผมแอบเห็นว่ารุ่นน้องผู้หญิงสองคนแอบเอามือถือขึ้นมาถ่ายตามพวกผม แต่ผมก็ได้แต่ปล่อยแทนที่จะเดินไปขอลบคลิปเหมือนทุกครั้ง เพราะมีสิ่งอื่นที่น่ากลัวกว่าความไม่พอใจในการโดนแอบถ่าย
"ไม่ต้องขับเลยเอ วาขับเอง นั่งเฉยๆเลยนะ...ทำไมชอบให้ดุนักวะไม่เข้าใจ" วามันบ่นเบาๆเมื่อผมจะเดินไปฝั่งคนขับ ผมก็ได้แต่ยิ้มปะเหลาะให้มัน ตอบไม่ถูกอะ กูไม่ผิดนะ กูง่วง
"แล้วเป็นไงวา ควิซโอเคป่ะ แต่กูดูจากหน้ามึงว่าที่เกียรตินิยมแล้ว หวานๆเลยใช่มั้ย" เปลี่ยนเรื่องโดยด่วนครับ เพราะไม่งั้นมันได้บ่นผมตั้งแต่มหาลัยยันคอนโดชัวร์
"ก็นะ...มันก็ออกตามที่อ่านอะ แล้วโปรเจคมึงอะเป็นไง"
"เฮ้ออ" ผมถอนหายใจออกมาเบาๆพลางหลับตานิ่ง มันโล่งอกอะครับ ผ่านแล้วกับตัวนี้ สิ้นสุดกันทีกับเอมี่ ตอนนี้ก็เหลือแค่สอบปลายภาคแค่นั้น
"ดีแล้วมึง บอกตรงๆกูเห็นมึงนั่งแก้ไอ้ซากกระดาษอีโค่ของมึงมาตั้งแต่มิดเทอม เห็นแล้วมันหงุดหงิดวะ ห้องรกชิบหาย"
คือเวลาผมทำโปรเจคห้องผมมันจะรกมากรกแบบห้ามเก็บอะไรด้วยนะ ขยับสักนิดก็ไม่ได้ มันจะหาไม่เจอ คือผมจะรู้ของผมอะว่าของที่จะใช้ดราฟที่ร่างอยู่ไหน ทุกอย่างมันจำเป็นหมด ทิ้งก็ไม่ได้ เก็บก็ไม่ดี สุดท้ายเต็มห้องจนไม่มีที่นอน ต้องระเห็จไปนอนห้องไอ้วาที่เป็นห้องชุดชั้นบนทุกคืน เวลาทำงานก็ลงมาทำที่ห้องแล้วค่อยไปนอนห้องมัน แบ่งๆกันห้องมันใหญ่ดี มีอ่างน้ำด้วย อันนี้เอรัณชอบ
"นี้ไง เดี๋ยวจะให้พี่แนนมาเก็บห้องละเสาร์นี้ ไม่ไหววะ เวลาเข้าห้องกูแทบจะเป็นนักบันเล่ เดินบนปลายเท้า"
หัวเราะออกมาเมื่อคิดภาพตาม ไม่ได้เวอร์เลยแม้แต่น้อย วามันพยักหน้าเห็นด้วยช้าๆ ก็นะเมื่อวานมันมาอยู่ห้องผมทั้งคืน เห็นมันนั่งจุมปุ๊กอยู่บนโซฟาไม่กล้าเหยียดตัวนอนแล้วอดขำไม่ได้ มันก็ไม่ได้สกปรกขนาดนั้นนะ....มั้ง
กลับมาถึงคอนโด ผมก็พุ่งไปอาบน้ำใส่ชุดนอนบนห้องไอ้วาทันทีเลยครับ กระโดดทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างเหนื่อยอ่อน คิดนั้นคิดนี้ไปมาเพราะผมมันเป็นคนนอนยากมาก ปิดไฟตอนเที่ยงคืนหลับตอนตีสองตลอด แต่ผมตื่นง่ายนะครับ คือได้ยินเสียงอะไรหนิดหน่อยก็ตื่นแล้ว แต่ตื่นง่ายก็ไม่ได้หมายความว่าจะลุกจากเตียงง่ายนะครับ อันนี้มันต้องทำใจมากอะ
การลุกจากเตียงนอนอุ่นๆ มันไม่ใช่เรื่องที่ถูกต้อง มันไม่ใช่!
นอนไปได้ซักพักก็รู้สึกว่าเตียงมันหยวบไปพร้อมกินสบู่อ่อนๆข้างๆ ผมกลิ้งไปด้านข้างเพื่อแบ่งที่ให้ไอ้วาอย่างใจดี แบ่งผ้าห่มให้อีกหน่อย ไออุ่นของคนที่นอนข้างๆและกลิ่นสบู่ที่คุ้นเคยทำให้ผมรู้สึกเคลิ้มแล้วค่อยๆหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ รู้แต่เวลาไอ้วามานอนข้างๆผมทีไร ผมจะรู้สึกผ่อนคลายแล้วหลับง่ายทุกที
"อื้ออ" ผมพลิกตัวไปอีกข้างเมื่อสัมผัสได้ว่ามีบางสิ่งกำลังรบกวนการนอนของผม
"ตื่นได้แล้ว เอ"
"ไม่เอา จะนอน"
"มันห้าโมงแล้ว นอนทับตะวันเดี๋ยวก็ปวดหัวหรอก ลุกเร็ว"
"ไม่เป็นไร เอไม่ปวด" ต่อรองครับ คือมันตื่นตั้งแต่แรกแล้วแต่ไม่อยากลืมตา เคลิ้มๆอยากนอนต่อ
"พูดไม่ฟังอีก ลุกเร็ว ล้างหน้าจะพาไปกินข้าว"
"ไม่เอา ไม่กิน จะนอน อื้ออออ!!" ร้องอย่างตกใจแล้วดิ้นไปมาเมื่อไอ้วามันเอาผ้าห่มมาคลุม
หน้าผมไว้แล้วลอคไม่ให้ผมออกมาโดยใช้ทั้งตัวคล่อมผมไว้ไม่ให้ดิ้นเอาเท้าทีบมัน
"ไอ้วา!! ปล่อยกู อย่าเล่นแบบนี้ อื้ออออ ปล่อยยย"
"จะลุกได้ยัง เอาดีๆ ตอบให้ดีนะ" เสียงดุขู่กูอีก แมร่ง
"ลุกแล้ว ปล่อยกู ไม่เล่นนน"
"ก็แค่นี้ ชอบให้ใช้กำลัง หัดทำตัวว่าง่ายบ้างนะครับ...น้องเอ" มันเรียกชื่อล้อเลียนผมเหมือนที่เวลาเฮียเอก กับพี่เฟริส พี่ชายสองคนของผมชอบพูด
"หนูจะทำตัวว่าง่าย พอใจยังครับ...พี่วา" ลุกขึ้นมาหน้ายุ่งทำเสียงประชดใส่มัน เวลาผมอยู่กับครอบครัวผมจะแทนตัวเองว่าหนูเวลาพูดกับผู้ใหญ่ครับ แบบมันติดมาตั้งแต่เด็ก แก้ไม่ได้ เคยลองเรียกชื่อตัวเองเท่ห์ๆแบบเฮียเอก พี่เฟริสแล้วแต่ก็ลืมตัวมาเรียกหนูทุกที
วามันมองผมยิ้มๆ ส่ายหัวแล้วเดินออกจากห้องนอนไป ผมที่กำลังว่าจะเอนหลับต่อต้องรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งไปล้างหน้าอย่างเร็วเมื่อเสียงทุ้มด้านนอกตะโกนเข้ามาสำทับอีกรอบว่า
"ถ้ามึงล้มตัวลงไปนอนอีกรอบ กูจะเอาการ์ตูนมึงไปเผา คอยดู!"
คุณวาโยครับ อย่าทำร้ายการ์ตูนกูครับ ฮือออ!!
"เฮ้ยวาอันนี้อร่อยวะ" ผมชี้ไปยังปลากระพงทอดน้ำปลาตัวใหญ่ที่ทางร้านเขาทอดกรอบได้ที่มากและจิ้มกุ้งที่วาใช้ส้อมแกะให้เข้าปาก
"โอ้ยวา กุ้งโคตรฉ่ำเลยอะ ฟิน"
"อร่อยก็กินไปของโปรดมึงเลย สุขสันต์วันเกิดย้อนหลัง เอ"
"ขอบใจเว้ย แล้วไม่มีของขวัญหรอ ของขวัญอะ ของขวัญ" ผมอมยิ้มแบมือไปข้างหน้าวา สะบัดมือขึ้นลงเบาๆ วามันส่ายหน้าขำๆแล้วตีมือผมเบาๆหนึ่งที เป็นอันจบการร้องขอ
"ของขวัญยังไม่มา ติดอยู่ที่ด่านตรวจ รอไปรับของ" คำที่ออกมาจากไอ้วาทำเอาหูตาผมเป็นประกาย อยากรู้มากว่าอะไร คิดไปไกลแล้วครับ ของขวัญมันแต่ละปีทำเอาผมยิ้มแก้มแตกได้ตลอด
"เซอร์ไพรส์กูด้วยเว้ยปีนี้ หรือไปแอบอ่านฟิคใน AVA Hour มาครับคุณวา จะทำเลียนแบบฟิคที่ว่าเซอร์ไพรส์กูด้วยแหวนทองคำไรงี้อะหรอ"
ผมแซวมันยิ้มๆครับ คือผมสองคนไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรกับการจิ้นอยู่แล้ว เข้าไปส่องใน fan page AVA Hour ก็บ่อย ยกเว้นเรื่องรำคาญเวลามีคนมองแล้วซุบซิบ กับถูกแอบถ่ายรูปไป แต่โดยรวมก็สนุกดีนะครับ ครั้นจะให้ผมมาทำตัวโวยวาย หมางเมินไอ้วา แล้วหลบหน้าอันนี้มันก็ไม่ใช่เรื่องป่าวครับ
ความคิดคนเรา ห้ามกันไม่ได้อยู่แล้ว และเราสองคนก็เป็นเพื่อนกัน จะมาหลบหน้ากันด้วยเรื่องไร้สาระแบบนี้ หรือพูดคุยกันน้อยลง ก็ดูจะใจร้ายกับมิตรภาพที่มีหรือเปล่า
"คิดอยู่ นี้กะว่ากลับบ้านไปจะอุ้มมึงไปวางลงบนเตียงที่มีกลีบกุหลาบอยู่ แล้วรักมึงหนักๆไรงี้" วาพูดเสียงนิ่งแต่ตาที่เป็นประกายสนุกสนาน จนผมอดจะชงต่อไม่ได้
"งั้นกูจำเป็นต้องดีดดิ้นไปมา ทำตัวเขินอายบอกให้มึงปิดไฟมั้ย...วาครับ ปิดไฟเถอะ เออาย" ทำเสียงดัดจริตใส่มันไปอีกทีพร้อมเอามือปิดหน้าโดยกางนิ้วออกให้ดวงตาลอดผ่านไปมองคนที่น้ำหน้าเข้มกลั้นยิ้มอยู่ กระพริบตาปริบๆให้อีกทีวาก็หลุดขำออกมา
"อืม...ถ้าได้ก็ดี มึงจะดูน่ารักมากกว่าปกตินะ"
"มึงด่ากูหรอ แต่ไม่ดีกว่า กูอาจจะเป็นฝ่ายดันตัวมึงลงบนเตียงแล้วจัดการมึงแทนก็ได้นะ ฮ่าๆๆ"
"อยาก on top ว่างั้น?"
เมื่อผมได้ยินที่วาพูดก็ขมวดคิ้วแล้ววางช้อนส้อมลงทันที วาเลิกคิ้วใส่ผมเหมือนสงสัยว่าผมกำลังจะพูดอะไร
"วา กูสงสัยวะ"
"ว่า?"
"กูคิดเรื่องนี้มาสักพักแล้วนะ คือกูอะก็เป็นผู้ชายไทยทั่วไป สูง 175 หนัก 68 ถึงกูจะไม่มีกล้าม และภูเขาหกลูกเหมือนมึง อ่ะ ไม่ต้องเปิดประเด็นเลย บอกอีกรอบว่าไม่ไป"
"แล้วไงต่อ" วามันขมวดคิ้วจ้องผมแบบขัดใจเมื่อผมรู้ทันว่ามันจะลากผมไปฟิตเนสเข้าโรงฝึกเทควันโด้กับมันให้ได้ ตื้อผมมาหลายรอบแล้ว ไม่คิดจะยอมแพ้ซะที
ออกกำลังกายมันเป็นเรื่องในอุดมคติเว้ย!
"เออ นั้นแหละ คือมึงก็สูงกว่ากูแค่ 5 เซ็นเองนะ ตามหลักแล้วความสูงมันไม่มีผลในแนวราบป่าววะ"
"ก็ใช่....มึงต้องการจะสื่ออะไรกันแน่วะเอ"
"นั้นแหละ ความสูงมันไม่มีผลในแนวราบแล้วมึงก็หนักกว่ากูไม่เยอะ เรื่องแรงผลักของของมวลสารในแนวราบ และ แนวดิ่งก็ไม่น่าจะมีผลต่างกันนะ"
"มึงพล่ามอะไรของมึงวะเอ พูดภาษาคนดิ่"
"สรุปคือ...." ผมทำสีหน้าลังเลเล็กน้อยว่าจะพูดออกไปดีมั้ย แต่เมื่อสบดวงตาสีน้ำตาลเข้มของไอ้วา ที่มองมาอย่างรอคอยคำถามแล้วก็กลั้นใจเอ่ยออกไป
"ทำไมกูต้องเป็นฝ่ายรับวะ"
วาเลิกคิ้วขึ้นหนึ่งข้างแล้วหัวเราะออกมาลั่นร้าน ผมหันไปมองโต๊ะอื่นๆแล้วก้มหัวขอโทษเบาๆ แล้วหันไปถลึงตาใส่วา ที่ยังหยุดหัวเราะไม่ได้ วาเอื้อมมือมาขยี้ผมของผมเล็กน้อยก่อนจะเดินไปห้องน้ำเฉย ไม่สนใจจะตอบคำถามผมด้วยซ้ำ
"แล้วสรุปคนจิ้นเขาเอาอะไรตัดสินวะ ว่าคนไหนรุก คนไหนรับ โว๊ะ!" บ่นคนเดียวออกมาเบาๆแล้วหยิบช้อนส้อมออกมาแกะปลาต่อ คิดไปก็เท่านั้น
มันก็เป็นแค่การจิ้นของผู้หญิงล่ะนะ....เอ๊ะ หรือจะมีผู้ชายจิ้นด้วยเหมือนกันวะ ???
To be conตอบcomment
second :: เน้ออ เวลาเห็นผู้ชายเขาหยอกเอินกัน มันกระชุ่มกระชวย
พลอยสวย :: จริงปะ ตายแล้ว แล้วหนุ่มนิเทศกับหนุ่มบริหาร ชื่อคณะยังจิ้นได้เลย เอาจริงๆ ฮ่าๆ
iamnan :: FC คู่นี้ท่าจะร้อนแรง บางทีเราว่าคู่นี้ไม่ต้องจิ้นแล้ว ฟินเลย
quiicheh:: ได้กันขึ้นมา จะจุดพลุฉลอง งุงิกันเยอะๆ มันพองฟูหัวใจคนจิ้น
janji :: ขอบคุณค่า ฝากเอวาไว้ในใจด้วยน้า ^^
MangoBlue :: เซอร์วิชกันจนเคลิ้มเลยดีมั้ย เล่นๆแบบนี้ระวัง วงการนี้มันมีมนต์ขลัง
day9day :: จะมาต่อเร็วๆเท่าที่ทำได้ค่ะ มาม่านี้ขาดตลาดสำรับเรื่องนี้นะ อาจจะมีบ้างแต่ไม่เยอะแน่นอน ชูนิ้วก้อยสัญญาเลย
MaNaSsAwEe :: ขอบคุณค่า กอดๆ
Mekaming :: คือเราก็คิดว่า วา เป็นเมะนะ แต่จุดนี้เอมันจะยอมมั้ย ก็ดูๆกันไป
sang som :: อ่านไปเรื่อยๆ จะรู้ว่า เอวา ฮาได้อีกเยอะ จิ้นสุด ฮาๆ
vahoo22 :: เอจะซึนมั้ย ดูไปยาวๆ เพราะเอมันอารมณ์น้องเล็กของบ้าน ส่วนวาแอบชอบเอมั้ย อันนี้เราก็ต้องจิ้นกันเอาเองนะ
didi :: ลุ้นว่าเมื่อไรจะได้กันใช่มั้ย อั้ยยะ
cherilnatcha :: เราชอบอิมเมจของคณะนิติอยู่แล้ว และยิ่งมีคณะฟินในฝันอย่างถาปัต เลยแบบ ไหนมาฟีทกันซิ หนุ่มนักออกแบบ กับหนุ่มนักกฏหมาย .... เอ น่ารักใช่มั้ย เอาไปเลี้ยงปะ แล้วจะรู้ หึหึ
BaiLan12442 :: ได้กันซิ...ได้กันหรอ ไม่ดิ่ ต้องได้กัน!!
yisren. :: เอวา ชอบชื่อนี้โดยส่วนตัว
jing_sng :: จุ๊ๆ อย่าจิ้นดัง เดี๋ยวเอมันรู้ตัวแล้ววาจะไหวตัวทันว่าเราจิ้นสองคนนี้อยู่
ช็อคโกแลตสีม่วง :: ห่ะ จริงหรอ จริงดิ่คะ อยากสัมภาษณ์อะ ความรู้สึกจิ้นนี้ มันไปไกลถึงฟินแบบที่เรารู้สึกมั้ย เรานี้เห็นผู้ชายเดินผ่านเราเฉยๆนะ แต่ถ้ามากันเป็นคู่จะหันไปมองตาม
BuI :: หวังว่าตอนต่อๆไป จะทำให้คุณชอบเหมือนกันนะคะ
sasaijk :: Hot จริงๆ คู่จิ้นคู่นี้
becrazie :: ขอบคุณค้าบบ
rubymoona :: ตามไป Like เลย AVA Hour ส่วนใหญ่จะเป็นวิศวะถาปัตเนอะ จุดนี้คุณจะรู้ว่าหนุ่มนักกฏหมาย แซ็บเวอร์
ppp044 :: มาแล้ววว
iamy :: คู่รองเราก็กำลังแพลนคาเรคเตอร์อยู่แต่ช่วงนี้คงต้องให้ไอ้เอกับน้องวาแข็งแกร่งในความรู้สึกคนอ่านก่อน ส่วนคู่รองเราคิดไว้ว่ามีแน่ๆ หุหุ จุดนี้เราไม่ได้อะไรนะ แต่เราอวยวาอะ อยากสร้างพระเอกที่ให้คนอ่านรักมากๆดู ปกตินายเอกชอบครอบใจคนอ่าน เอ มันคงแบบ แล้วเอาผมมาเดินเรื่องทำไม .... Fan pageเราไปจองชื่อมาแล้ว แต่ยังไม่ได้อัพเดทอะไรมากมายเลย ไว้คิดธีมที่จะเล่นกับแฟนเพจได้ก่อนแล้วจะมาบอกเน้อ ขอบคุณมากคะ
ขอบคุณทุกๆความเห็นที่มาจุดประกายเรานะคะ ^^ เจอกัน ตอนหน้า ชั่วโมงที่ 3 กับ Fan page AVA Hour
พีเอส ถ้าเจอคำไหนเราเขียนผิดช่วยบอกเราด้วยนะคะ เราอาจจะตกหล่นไป
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
