พิเศษ HBD น้อง หนู
หนู : ฮ้า สดชื่นนนนนนนนนนนนนน
พ่อนก : อืมมมมมมมมม ชื่นนนนนนน สดดดดดดด
อาหมอ : ทำไมไม่สดชื่นล่ะ (สงสัยในเรื่องไม่ควรสงสัย)
พ่อนก : กูไม่อยากสดชื่นซ้ำไอ้หนูมัน มึงจะสงสัยอะไรนักหนา ไป ไป มีเวรมีกรรมตอนเช้าไม่ใช่เหรอ (ทำหน้าตา พร้อมกับโบกมือไล่)
ฉัตร : เวรที่ รพ. เป็นธรรมดา แต่ที่บ้านน่ะ เป็น กรรม ดะ (ยังไม่จบดี โดน หนูว่าแล้ว)
พ่อนก : ไอ้ฉัด มึงคิดว่าเป็นกรรม มึงมาอยู่บ้านกูทำไมวะ กูบังคับจับตูดมึงให้มานั่งติดพื้นบ้านกูหรือไง (เสียงเอ็ดตะโรเป็นประจำไม่เคยขาด ถ้าอาหมอมาบ้าน จนเฮียที่เดินออกมาหลังจากเก็บของมองอย่าง งงๆ แต่ไม่สงสัย? เป็นปกติของเฮีย)
หนู : พ่อออออออ ใจเย็นๆ ฟังอาหมอให้จบก่อนดิ ทุกที ฟังไม่จบ ชอบไปจับเขียด (ผมส่ายหน้าด้วยความเซ็ง)
พ่อ : พ่องงงงงคนอื่นตาย จับเขียดบ้านมึงสิไอ้หนู จับไปกระเดียดโว้ยย!! กูไม่แปลกใจทำไม ไอ้เฮียไม่ย้ายตุลย์ของกูกลับมาเรียนที่นี่ มีพ่อโง่ๆอย่างมึงเพิ่มอีกคน พาจนสติปัญญา ห่าราก
เฮีย : เอ้อ ไม่ใช่หรอกพ่อ ผมแค่อยากให้ตุลย์ได้ช่วยเหลือตัวเองให้มากที่สุด ต่างหาก อยู่นี่มีปู่ดูแล (เหลือบตามองผมที่จ้องเขม็งว่า เฮีย พ่องงงงงหนู พูดจริงเหรอ)
พ่อ : อ๋ออออออออออ มึงกลัวตุลย์ของกูเสียเด็ก เพราะกูตามใจใช่ไหม ไอ้เฮีย แหม่ เมียนี่แตะไม่ได้ ว่าไม่ได้ เชิญพวกมึงไสหัวไปยืนรวมกันเลย (พ่อไม่พูดเปล่า เอาตีนเขี่ยพื้นเป็นวงกลมกั้นเขตของตัวเองอีก)
หนู : วู้ พ่อก็ไปกันใหญ่แล้ว วันนี้เป็นวันดีของประเทศ และ ของหนู จะเสียรมณ์ทำไม หนูรักพ่อจะตาย อาหมอ เฮีย ตุลย์ ลุงบุญ ไอ้รงค์ และอื่นๆ รักพ่อทั้งนั้น
พ่อ : มึงไม่รวมหลวงพ่อที่วัดไปด้วยล่ะ (ยกมือท่วมหัวไปด้วย นั่นเอาพระมาเอี่ยวอีกพ่อนี่) กูไม่ได้จะอารมณ์เสีย มึงฟังมันพูด บอกอยู่กับกูเป็นกรรม (พูดแล้วเหล่ไปทางลุงหมอ)
ฉัตร : จะบอกว่าเป็น กรรมดี ที่ได้อยู่ร่วมกันต่างหากล่ะ โรคมโนอีกแล้วนะ (ลุงหมอพูด ก่อนจะเดินไปใกล้พ่อ)
พ่อ : มึงไม่ต้องมาหลอกกูหรอก กูรู้ตัวเองหรอกน่า ว่า แก่แล้วยังเอาแต่ใจ แต่มันก็ปกติคนวัยนี้ไม่ใช่เหรอวะ (หน้าดีขึ้นแต่พูดน้อยอกน้อยใจให้เป็นเรื่องปกติ)
ฉัตร : ถูกแล้ว ไป ไป หาข้าวให้กินหน่อย จะไปทำงานแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ หยุด พาไปสวนนก
พ่อ : จริงนะโว้ย ไอ้ฉัด มึงห้ามหลอกกูนะ สวนนกที่เป็นสัตว์ปีกนะมึง ไม่ใช่สวนของกูเอง (มีย้ำๆ กลัวเจอหักมุก เอ้ย หักมุม)
ฉัตร : อืม มีแต่นกแหละคิดได้ ฉัตรไม่หลอกหรอก นอกจากเคสด่วนจริงๆที่เลี่ยงไม่ได้ (มีต่อรองอย่างเกรงนิดๆ)
พ่อ : เออ ๆ กูเข้าใจ หน้าที่ต้องมาก่อน กูไม่ทำให้มึงลำบากใจหรอก อยู่มาไม่รู้นิสัยกูหรือไง มึงพูดเหมือนจะดี ฟังอีกทีก็หลอกด่ากูนะ ไอ้ฉัด มึงด่าว่ากูไม่มีเหตุผล @@####*&&!!!!!! (ยอมรับความจริงก่อนจะยิงยาว ลุงฉัตรก็ยิ้มส่ายหน้าจับแขนพ่อให้เดินขึ้นบ้านด้วยความระมัดระวังกลัวจะล้ม)
หนู : ฟังจบไม่จบ ลุงหมอก็ไม่รอด (ผมอุบอิบนิดๆ ก่อนจะเดินไปเทน้ำที่กรวดอุทิศให้แม่และปู่ย่าตายาย ก่อนจะเดินขึ้นไปบนบ้าน หยิบพวงมาลัยมาสามพวง)
หนู : วันนี้วันเกิดหนู เป็นวันดี ที่พ่อมอบให้ หนูขอให้พ่อมีสุขภาพแข็งแรง อยู่ให้หนูได้ดูแลและพึ่งพาไปนานๆ (ผมเอาพวงมาลัย เหน็บแบ็งคพันไม่ทราบจำนวน คล้องคอพ่อ เฮียกับผมช่วยกันติดเมื่อคืนนี้)
พ่อ : ผ้าสามสีไม่ผูกกูไปด้วยล่ะ (พ่อพูดยิ้มๆ เอามือลูบหัว) กูก็ดีใจที่ทำให้มึงเกิดมา พ่อรักเอ็งนะ รักพ่อ หลงพ่อ ให้นานนะ ไอ้หนู ของพ่อ (พ่อดึงผมไปหอมแก้ม เฮียเหล่มองพ่อ ก่อนจะยิ้มเฉยๆ พ่อนะครับเฮียอย่าเผลอกระตุก)
หนู : ลุงหมอ หนูขอบคุณที่ดูแลหนูมาตั้งแต่เกิดเหมือนกัน หนูเคารพและรักลุงเหมือนพ่อนะ (ผมคล้องใหลุงหมอด้วย จำนวนน้อยกว่าพ่อหน่อย เดี๋ยว ขุ่นพ่อ จะน้อยใจ)
ฉัตร : ขอบใจนะ ลุงก็รักหนูเหมือนลูก มีอะไรบอกลุงได้เสมอนะ (ลุงหมอพูดพร้อมลูบหัว ก่อนจะได้เวลาไปทำงาน พ่อเดินลงไปส่ง แต่ ไปๆมาๆ ลุงฉัตรเอาไปด้วยเลย)
หนู : ขอบคุณครับแม่ ที่ให้หนูเกิดมา หนูรักและคิดถึงแม่เสมอนะ ไม่ว่าจะชาติไหนๆ ขอให้หนูเกิดเป็นลูกแม่ตลอดไป (ผมกราบกับรูปแม่ เอาพวงมาลัยเหน็บแบงค์ที่มากกว่าพ่ออีกคล้องรูปแม่ ก่อนจะร้องว๊าย ฮ่าๆๆ ไม่ใช่) เฮ้ย เฮียตกใจหมดเลย นึกว่าแม่มากอดซะอีก เฮียยยย ต่อหน้าแม่นะ (ตกใจกับวงแขนที่โอบรอบตัว พร้อมจูบลำคอ ท้วงอีกเมื่อเริ่มไซ้ ตลอดเลยเฮีย)
เฮีย : แค่เกิดเป็นลูกแม่เหรอ แล้วไม่คิดจะขอให้เกิดมาเป็นเมียเฮียตลอดไปบ้างเหรอ (ทำตาหวานใส่กูอีกแล้ว ผมก็ขึ้นเยอะมาหล๊ายยยยยยยยยยปี ยังจะขี้ใจน้อยอีก)
หนู : เฮีย ไม่คิดจะเปิดโอกาส ให้หนูเป็นผัวเฮียบ้างเหรอ (ถามก่อนจะถูกปิดปากอย่างเรียกร้องให้ตอบกลับ และผมก็ตอบรับไปจนได้ จะอายอะไรเมื่อคืนโดนมากกว่าจูบอีก )
เฮีย : เมื่อคืนก็เปิดโอกาสแล้วไง หนูทำไม่ได้เอง มาโทษเฮีย (เฮียพูดพร้อมยกยิ้ม ตากรุ้มกริ่ม นิ้วมือเขี่ยปากผม)
หนู : เปิดหรือฉวยกันแน่ อื๊ออออออ (เฮียก้มมาปิดปากอีกแล้ว นึกถึงเมื่อคืน แหม่ มีการบอกให้ซ้อมเป่าเทียนก่อนวันจริงถ้าเป่าดับจะขออะไรก็สมใจอยาก ไอ้หนูก็ใสซื่อ เทียนยี่ห้อเฮีย ยิ่งเป่า ยิ่งติด ด้วยความพยายามจะดับให้ได้เพื่อความอยากขอเป็นผัวเฮียบ้างจะได้เป็นจริง ผมอุตส่าห์ลงทุนยอมใช้ปากไปดับเทียนโดยการอมไม่กลัวร้อนสักนิด ผลน่ะเหรอ หึ เจ็บก้นแต่ขี้คล่องเป็นที่สุด เซ็ง)
หนู : เฮีย เฮี้ยยยยยยยยยยยยะ (ผมลากเสียงยาวเมื่อเฮียเริ่มเลื้อยเข้ามาอีกแล้ว ขาก่าย มือกอด ไล่จนออกจากห้องแม่ มาห้องตัวเองโดยไม่รู้ตัวในมโน แต่ต้องบอกให้คนอ่านรู้ว่า เฮียแม่งพากูกลับมาห้องเราแล้ว)
เฮีย : แม่ไม่เห็นแล้ว พ่อก็ไม่อยู่ หึหึ (เฮียผละออกพูดชิดปาก หัวเราะแบบให้รู้ว่า หนู เสร็จ เฮีย แน่นอน)
หนู : มันยังเช้าอยู่เลยเฮีย เมื่อวันก่อน วานซืน ล่าสุด เมื่อคืนนี้ เองนะ อื๊อออออ (จะปิดปากกูทำไมนักหนาวะ)
เฮีย : ไม่ใช่ ล่าสุดคือ ตอนนี้ต่างหากล่ะ และ เฮียบอกล่วงหน้าเลยว่า อีกล่าสุดข้างหน้า คือ คืนนี้
หนู :
คืนนี้ กู
เหรอ (คิดในใจ)
เฮีย :
(ภาพที่หนูเห็น ทั้งที่จริง เฮียแค่ยิ้มเท่านั้น)
หนู : เฮ้ย !!!!!! (ผมอุทานออกมาพร้อมผลักกึ่งถีบเฮียออก แต่ไม่หลุด)
เฮีย : ร้องทำไม หนูเป็นอะไร (เฮียตกใจถามผมเสียงเป็นห่วง เหอ เหอ น่าจะได้ผล)
หนู : หนูลืมไปเลย เฮีย
เฮีย : ลืมอะไร ถุงยางเหรอ?
หนู : จะบ้าเหรอ ถามมาอย่างกับใส่ตายห่า บอกไม่มีไซด์ ไม่มีไซด์ ต้องสั่งนอก เห็นสั่งตั้งแต่ห้าปีที่แล้ว แม่ง ยังไม่มาส่งเลย ป่านนี้ไซด์เฮียมันเลิกผลิตไปแล้วมั้ง (ผมทุบเฮียที่ยิ้มปากบานอย่างดีใจกับคำชม มันเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีครับ ป้องกันไว้ อย่างน้อยลดการเกิดโดยไม่พร้อมได้ อุ้ย ไม่ใช่ครับ ที่จริงคือเฮียกับผมเราตรวจร่างกายกันตลอด ก็ ลุงหมอนี่แหละ จะใช้บริการหมอที่อื่นทำไม)
เฮีย : เหรอ แล้วลืมอะไรล่ะ
หนู : วันนี้วันอะไร วันเกิดหนูไม่ต้องบอก (ดักคอเฮียที่หุบปาก) วันนี้วันพืชมงคล ไงเฮีย หนูกับพ่อดูกันทุกที จะทายกันล่วงหน้าว่าพระโคจะเสี่ยงทายกินอะไร นี่ หนูกับพ่อเขียนคำตอบกันไว้แล้วด้วย
เฮีย : แล้ว ? (เฮียเลิกคิ้ว)
หนู : แล้ว แล้วเราก็ต้องไปดูไง ว่าพระโคกินอะไร (ผมบอกเสียงตื่นเต้น แต่หน้าเฮียนิ่ง ไม่เหมือนน้องเฮียดันยิกๆ ก่อนเฮียจะพยักหน้า อา เฮียเข้าใจจนได้ นึกว่าจะโดนซะแล้ว ถึงคืนนี้จะไม่รอด แต่มันก็ยังอีกหล๊ายยยยชั่วโมง มีความพร้อมจะล้าง เอ้ย เตรียมตัวให้พร้อมได้)
เฮีย : อืม ไม่ต้องหรอก (เฮียบอกกดผมลงนอนตามเดิม)
หนู : อ้าว เฮีย เฮ้ย ไม่ อ๊ะ โอ๊ะ โอววววววว ถอดดดดดดดดดดดดด ทำมายยยยยยยยยยย (เสียงผมที่ร้องพร้อมตัวที่อยู่ในชุดวันเกิด)
เฮีย : เดี๋ยวเขาก็รีรันให้ดู หนังสือพิมพ์ก็มี โลกโซเชี่ยล และ อีกหลายช่องทาง หึหึ อีกอย่าง (เฮียถอดเสื้อผ้าเป็นเพื่อนผม มือผมก็จับกางเกงเฮียถอดอย่างง่ายดาย อ้าว ไอ้หนู มึงช่วยเฮียทำไม มีน้ำใจไม่ถูกเรื่องซะแล้ว เสือกเคลิ้มตามช่องทางเฮีย โดยไม่ห่วงช่องทางตัวเองที่เพิ่งจะหุบไปดี ผมกลืนน้ำลายด้วยความอยาก บ้า ๆๆๆ ด้วยความกระดากต่างหากล่ะ)
เฮีย : พระโคจะกินอะไรก็เรื่องของท่านเถอะ
หนู : ???????
เฮีย : แต่ เฮีย ขอกิน หนู อย่างเดียวก็พอแล้ว หึหึ อืมมมมมมมมหนู : ห๊ะ นี่เฮียหมายความว่า ตัวเองเป็น โคแก่ ที่เลือกกิน หนู ที่เหมือนหญ้าอ่อนใช่ไหมเฮีย : แล้วหนูจะคิดเถอะ เฮียคงไม่ว่างคิดเป็นเพื่อนแล้วล่ะ สุขสันต์วันเกิดนะ หนูของเฮีย หึหึ
พูดจบ เฮียก็ประกบปาก และปิดทุกช่องทางไม่ให้ หญ้าอ่อน ซึ่งก็คือ กู ที่เปรียบตัวเองรอดจากปากไปได้ หลังจากนั้นก็ ตระกูล อ. ก็มาเยือนเรา
ปล. นึกขึ้นได้ว่าเมื่อวานวันเกิดน้องหนูเขา คนเขียนเจ็บหัว เลยลืมไปเลย วันนี้เลยเขียนเป็น โมเม้นท์เล็กๆ ขำ(มั้ง)นิดๆ ให้ได้อ่านกันคลายคิดถึง คิดถึงกันอยู่ไหมมมมมม คนเขียนและแก็งค์ปล้นฯ คิดถึงทุกคนนะ
เจอกันใหม่นะ
หัวข้อ: >>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 ) (อ่าน 1633712 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก