>>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 )
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: >>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 )  (อ่าน 1666970 ครั้ง)

ออฟไลน์ envylover

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 166
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
อาาา ในที่สุดก็เจอกัน หวานมาก ชอบคู่นายทั้งสองด้วยนะนี่ ออกจะ sm ไม่หน่อย หุหุ

หลังจากนี้คงเข้าใกล้ไคลแมกซ์เข้าไปทุกที ลุ้น เชียร์ไปกับเฮียและหนูด้วยจ้าา ขอให้ผ่านพ้นแล้วมีความสุขกันมากๆน้าาา

ออฟไลน์ goonglovenut

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 810
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1188/-10
>> ป.40 <<


‘ลุงเป็นใคร มีธุระอะไร’
 
‘ผมมาจาก คุณสิบ ให้มาดูแลคุณหนูกับพ่อชั่วคราวครับ’

‘ลุงเอาวางไว้ตรงประตู แล้วถอยไปรอที่รถ หันหลังด้วยนะลุง’
 

‘ลุง หันมาได้แล้ว ขับรถเข้ามาเลย’


‘ไม่เป็นไร และ เอ้อ ผมเหมือนลุงมากเลยเหรอ’

‘ไม่เหมือนจะเรียกเหรอ แล้วลุงชื่ออะไรล่ะ’

 ‘กร’

‘โอเค เรียกลุงดูแก่ไป เอาเป็นว่าผมจะเรียกว่า’

 ‘อากร ครึครึ’
 
‘ตามใจ ให้แค่นี้พอนะ’

ผมยิ้มเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ตอนที่เจอกันครั้งแรก พร้อมทักทายอย่างแกล้งเฮีย พี่สิบไม่ได้บอกผมเลยว่าเป็นเฮียปลอมตัวมา บอกแค่ว่าจะให้นายตำรวจมีอายุอ่อนกว่าพ่อมาอยู่เป็นเพื่อน ผมปฏิเสธในตอนแรกว่าไม่ต้องลำบอกหรอก แต่พี่สิบยืนยันว่าจะต้องมาให้ได้ บอกเอาไว้เผื่อไปข้างนอกจะได้มีคนขับรถและคุ้มครองไปด้วย ไอ้พี่สิบบอกว่านายตำรวจคนนี้เก่งมาก ดูแลหนูกับพ่อได้ ผมก็คิดแล้วก่อนหน้าที่ไอ้พี่สิบไม่อยู่ กูกับพ่อก็อยู่กันสองคนตามปกติอยู่แล้วนี่หว่า ทำไมต้องส่งมาตอนนี้วะ ผมคิดในใจไม่ได้ถามออกไปหรอก สุดท้ายก็เออออกับแกไป ไม่งั้นแพล่มอีกยาว พาให้หูอื้อด้วย ทีอย่างนี้ล่ะคุยกับกูนานจัง ทีถามเรื่องเฮีย แม่ง ปัดผสมแถออกอ่าวหมด สงสัยเอาคืนที่ผมไม่เล่าเรื่องไอ้เบียร์ให้ฟังเวลาถาม ใครจะเล่าวะ ถามตั้งแต่ต้นจนพรากจากเฮีย ยาวจะตาย

ผมต้องระงับความดีใจพร้อมบังคับน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา ตอนแรกผมยังไม่แน่ใจ รูปร่างโดยรวมเหมือนมาก เพียงแต่ผมยาวปะบ่า หนวดเครารุงรังแต่ไม่สกปรก ดูเซอร์ เท่ห์ ผมไม่ได้เข้าข้างเฮียนะ พูดความจริงตามที่เห็น จนเฮียถอดแว่นตาออกทำเอาผมเกือบฉีกยิ้มวิ่งไปกระโดดกอดด้วยความคิดถึงแล้ว ถ้ายืนใกล้ เฮียต้องได้ยินเสียงหัวใจเต้นพร้อมลมหายใจฟืดฟาดเหมือนคนกระเหี้ยนกระหืน ผมจำแววตาอันอ่อนโยน ห่วงใย จนถึงความรักที่มีให้ของเฮียได้ มันไม่เหมือนใคร ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนสื่อให้ผมรู้ได้เท่าเฮียมาก่อน ผมเคยบอกแล้วเฮียเป็นผู้ชายคนแรกและจะเป็นคนเดียวที่ผมรักแบบคนรักโดยไม่มีเหตุผลว่าทำไมถึงรัก

แต่ผมก็เกือบจะหลุดหัวเราะเหมือนกัน เมื่อเห็นเฮียทำหน้าทำเสียงพูดเชิงน้อยใจในเรื่องที่ผมชอบล้อบ่อยๆ  คือ ‘อายุ’ ผมเรียกว่า ‘ลุง’ ที่จริงอายุขนาดเฮียก็เป็นได้แล้ว ผมลดลงมาเหลือ ‘อา’ หน้าเฮียดูดีขึ้นมาหน่อย ถ้าเรียก ‘พี่’ สงสัยกรามจะบานออกแน่นอน ฮึ ไม่เรียกหรอก อยากปลอมตัวมาหลอกก่อน ก็ขอคืนนิดๆหน่อยๆ  เฮียดูผอมไปมาก สีหน้าอิดโรย เหมือนคนไม่ได้พักผ่อนหรือไม่ก็ฟื้นไข้ ตรงข้อมือมีรอยแผล รอยช้ำ แสดงให้รู้ว่าเฮียเพิ่งผ่านเหตุการณ์ต่อสู้อย่างหนักมาแน่  จนผมอยากจะเลิกแกล้งเข้าไปกอด ลูบหน้า และถามเหลือเกินว่าเฮียเป็นอะไร แต่ดูเหมือนเฮียจะไม่อยากให้ผมจำได้ คงเพราะพ่ออยู่ด้วยก็ได้ ไม่ว่าจะเหตุผลอะไร ผมก็ไม่โกรธเฮียหรอกที่ทำแบบนี้ เฮียคงมีเหตุผล แต่มาความพร้อมต่อมน้ำตาแตกเมื่อคืนวันลอยกระทง

‘มาลอยกระทงกับหนูสิ’

‘อธิษฐานอะไร บอกได้ไหม’
 
‘เขาไม่ให้บอก เดี๋ยวไม่ขลัง สิ่งที่ขอไปจะสูญเปล่า’

‘กระซิบได้ไหม กระซิบเบาๆ คงไม่เป็นไรมั้ง’
 
‘เห็นไหม มันขลังและเป็นจริง คิดถึงเหลือเกิน หนูของเฮีย’

 ‘ขอให้เราได้กลับมาอยู่ด้วยกันเร็วๆ’

‘คิดถึง คิดถึง ฮึก เฮีย เฮียมาแล้ว ฮือออ’

‘เฮียมาแล้ว ไม่ร้องนะ’

ตอนที่เฮียเดินหันหลัง บอกจะไปรอ ผมเรียกทันที ด้วยความกลัวว่าเฮียจะหายไป กลัวสามวันที่ผ่านมาเป็นแค่ความฝัน ถ้าเป็นฝันผมก็อยากให้มันจบด้วยฝันดี และมันก็ดีจริงๆ


 เสียอย่างเดียว



 เฮียพาเสียว(ใจ)ไม่ดูสถานที่เลย



 บรื๊อออออ ขนลุก


“ยิ้มเข้าไป ลูกกู ปากจะฉีกเท่าหน้าต่างแล้ว”เสียงเหน็บแนมแกมประชดจากผู้ชายบังเกิดเกล้า หันไปมอง ผงะนิดๆ

“เฮ้ย พ่อ อีกแล้ว มาให้ซุ่มให้เสียงอย่างเดียวไม่ได้หรือไง ทำไมต้องลงแป้งอาคมตลอดตัวด้วย ฟู่ว์ ตกใจหมด”ผมร้องก่อนจะเก็บเสียงให้เบาลงพ่นลมหายใจออกมา หลังกลับจากลอยกระทง ก็แยกห้องใครห้องมัน ครั้นจะเข้าห้องเฮียคงไม่ได้ คุณนกประกบทุกฝีก้าว ทำอย่างกับกลัวลูกสาวไปได้กับคนขับรถแบบในหนัง ทั้งที่จริงเสียซิงแบล็คไปก่อนหน้าแล้ว หนูขอโทษนะพ่อ(ในใจ)ไม่ได้จะปิดแต่ยังไม่กล้าบอก

“ตั้งแต่ใช้นาง ขวัญอ่อนจริงนะมึง ไอ้ลูกหนู”หรี่ตาพูดใส่ ก่อนจะมานั่งข้างผม คุณนกที่ดูหนุ่มเสมอ เห็นอายุปาเข้าไปหลักสี่กว่าๆจะหลักห้า แต่ยังมีซิกแพคนะครับ สมัยหนุ่มๆพ่อนี่เดือนประจำหมู่บ้านเลยนะถ้าไม่ได้แม่ซะก่อนได้ประจำจังหวัดแน่ แกบอก โดยที่ผมไม่เคยได้ฟังจากปากคนอื่นเลย ถ้าผมคิดจะไปถามใคร พ่อผมจะพูดทันที ‘เอ็งไม่เชื่อพ่อ ในโลกนี้เอ็งก็ไม่ต้องเชื่อใครแล้ว’ นั่นทำให้ผมหยุดความคิดและลืมไปทันทีว่าจะทำอะไร ถ้าเป็นคนอื่นผมคิดว่าถูกล้างสมองแน่นอน

“มันแค่การ Cover พ่อ ไอ้เรื่องตกใจกับสภาพพ่อแบบนี้ หนูเป็นเสมอต้นเสมอปลายมาตลอด พ่ออย่ามาจับผิดดีกว่า”ผมเขยิบเข้าไปกอดพ่อ ยกยิ้มใส่หน้าที่ขาวประดุจสีผิวนักร้องผิวสีชื่อดังฉีดสารขาวที่ลาโลกไปแล้ว

“กูก็เสมอต้นเสมอปลายในการทามาตลอด”ลอยหน้าใส่อย่างไม่ยอมแพ้

“เหรอออออออออออ”ผมทำมั่งเลยโดนเขกหัวไม่แรงนัก และไม่เคยแรงสักครั้ง ตั้งแต่จำความได้ผมไม่เคยถูกพ่อกับแม่ตีหรือทำโทษหนักเลย มีแต่ครูที่ตีก้นผมเหมือนคิดว่าตัวเองเป็นมือกลอง แต่ผมจำไหม ไม่จำแถมกระทำซ้ำและดัดแปลงไม่ให้จับได้อีก แต่ผมไม่เคยโกรธครูบาอาจารย์นะ ท่านตีเพราะอยากให้ได้ดีไม่ใช่ตีเพราะความถือว่าอาชีพฉันมีสิทธ์ ผมยังแวะไปหาครูสมัยประถมและมัธยมอยู่เลยถ้ามีเวลา ท่านเกษียณและสูงวัยมากแล้วแต่ยังให้ความรู้ได้ตลอด ถึงท่านจะจำลูกศิษย์ไม่ได้หมดทุกคน แต่ความรู้ท่านกลับจำและถ่ายทอดได้ดีเสมอ

“ลิเกสนุกไหมพ่อ”ผมเงยหน้าไปถามพ่อ มือยังโอบกอดและซบไหล่

“ก็ดี แต่ไม่เหมือนไก่จ๋าข้าหรอก สวยกว่าเยอะ”พ่อยกยิ้มเมื่อพูดถึงแม่ไก่จ๋า

“มันแน่อยู่แล้ว เมียพ่อ แม่ของหนูเป็นนางเอกลิเกที่สวยที่สุด ถ้ายังอยู่แม่ก็ได้นางนพมาสไปครองอีกตำแหน่งตามเคย เน๊าะพ่อ”ผมยิ้มไม่ต่างจากพ่อเมื่อพูดถึงแม่ พยักหน้าอย่างที่รู้ว่าพ่อต้องพยักตอบ

“ดีนะปีนั้นท้องเอ็งซะก่อน ไม่งั้นแม่มึงเป็น นางงามสิบแปดมงกุฎพอดีเลย ไอ้ลูกหนู ฮ่าๆๆๆ”พ่อหัวเราะอย่างอารมณ์ดีเมื่อนึกถึงแม่ที่เกือบจะได้มงกุฎที่สิบแปด ตู้ไม้สักหลังใหญ่สองหลังพ่อทำให้แม่สำหรับใส่รางวัลตั้งแต่โสดจนได้พ่อ แม่บอกว่าไม่ได้ชอบการประกวด แต่เห็นชุดไทยไม่ได้ครั่นเนื้อครั่นตัวอยากใส่ ยิ่งชุดไทยที่ใช้ประกวดระดับชาติ แม่ก๊อปทุกชุด ถ่ายรูปเก็บไว้พร้อมระบุว่าของปีไหน ประดุจว่าไปประกวดมาเอง

“เสียดายท้องหนูซะก่อน”ผมทำเสียงเสียดายล้อพ่อที่ลูบหัวผม

“แม่เอ็งท้อง แต่คนแพ้นะพ่อเชียวนะมึง”พ่อย้อนความให้ฟัง เมื่อครั้งก่อกำเนิดลูกหนู

“ทำไมพ่อถึงแพ้ล่ะ”ผมถามพ่ออย่างสงสัย

“ก็ข้ารักแม่เอ็งกับเอ็งมาก แม้แต่ปากก็ไม่อยากให้ลำบากขับของเสีย ครึครึ”พ่อพูดขำๆแต่มันคือความจริง

”ตอนแรกข้าไม่รู้หรอกว่าท้อง เอ้ย แม่เอ็งท้อง อย่าว่าแต่ข้าเลย แม่เอ็งยังไม่รู้เล๊ยไอ้หนู”พ่อพูดต่อทำเสียงสูงอย่างขำแม่

“แม่ไม่รู้เหรอว่าประจำเดือนขาด หนูเห็นผู้หญิงส่วนใหญ่กังวลเรื่องนี้ทุกคนเลย”ผมถามพ่อต่อไปอีกอย่างรู้ข้อมูลมาบ้าง

“เหรอ ทำไมย่าเอ็งกับแม่ยายข้าไม่เห็นบ่นวะ”พ่อทำหน้าแบบไม่รู้มั่ง แต่ผมรู้ว่าแกอำ

“โห รุ่นนั้นถ้ายังมีไม่บ่นหรอก ดีใจสิไม่ว่า คิดว่าสาวอยู่ โอ้ยย พ่อ เอาเรื่องจริงอย่าเพิ่งยิงมุข”ผมผละออกพูดใส่พ่อที่กลั้นขำ

“เออ เรื่องจริงคือแม่มึงเขาไม่เคยกังวลเหมือนผู้หญิงทั่วไปไง”พ่อตอบในสิ่งที่ไม่ได้กระจ่างสักนิด

“ทำไมล่ะ”อีลูกช่างสงสัยอย่างผมก็ถามต่อ

“ก็แม่เอ็งมีข้าเป็นผัวไง”พ่อขยายความตัว ที่ไม่ได้ทำให้ผมคลายคิ้วสักนิด พ่อส่ายหน้าก่อนจะพูดต่อ

 “มึงจะงงอะไรนักหนาวะ ไอ้หนู ผู้หญิงมีผัวเป็นทางการ ประจำเดือนขาดหรือไม่ขาดเขาไม่กังวลกันหรอก ไอ้ที่กังวลส่วนใหญ่เพราะไม่มีผัวเป็นทางการหรือทางการแต่ไม่พร้อม หรือจะเพราะอะไรก็ช่างเขาเถอะ แต่ไม่มีเมียกูที่เป็นแม่มึงรวมในนั้น  เข้าใจหรือยัง อย่าให้กูพูดซ้ำเพราะมันจะไม่เหมือนเดิม”พ่อให้คำตอบที่ผมต้องบังคับหน้าให้พยักขึ้นลงเป็นการเข้าใจ

“อ๋อ คือตั้งหน้าตั้งตาทำกันอย่างเดียวว่างั้นเถอะ เลยไม่กังวลอะไร”ผมร้องให้รู้ว่าเข้าใจแจ่มแจ้งแล้ว

“เออ กูตั้งใจสุดฝีน้ำฝีท่าเลย มึงถึงได้เกิดมา ห่าราก ทะลึ่งจริง”พ่อรับแบบลูบหัวแล้วตบหลังดังแอ่ก แต่ไม่เจ็บตามเคย

“ฮ่าๆๆๆ หนูพูดเล่น ขอบพระคุณที่สุดที่ให้เกิดมา หน้าตาดีอย่างที่พ่อแม่หวังไว้”ผมหัวเราะพูดพร้อมกอดพ่ออย่างซึ้งในพระคุณจริงๆ

“ข้าก็ดีใจที่ไม่เสียแรงทำ หน้าตาเหมือนกูกับแม่มึงจริงๆ  ฮ่าๆๆๆ”พ่อตอบพร้อมเสียงหัวเราะด้วยความภูมิใจในผลงานร่วมทุนสร้างกับแม่จนได้โปรดักส์คือหนูออกมา จากเหน็บในตอนแรกมาจบที่เรื่องซึ้ง ก่อนจะปล่อยให้ความเงียบเขาครอบคลุม มีแต่อ้อมกอดที่อบอุ่นให้กัน

“ตั้งแต่เป็นแฟน แต่งงาน มีเอ็ง และตายจาก ข้ากับแม่เอ็งไม่เคยทะเลาะกันสักที หรือ ทะเลาะแต่ไม่รู้ตัวก็ไม่รู้นะ”พ่อรำพรรณถึงคู่ชีวิตตัวเองกึ่งขัน ตั้งแต่ผมจำความได้ไม่เคยเห็นพ่อกับแม่ทะเลาะกันเลย มีแต่สรรหาคำหยอดมาออดอ้อน ดูแลยามเจ็บไข้ จนสุดท้ายของชีวิต พ่อก็ยังกอดและกุมมือแม่ อีกมือก็กอดผมด้วย ผมยังจำภาพนั้นได้ดี ‘ไม่ต้องห่วงนะไก่จ๋า นกจะดูแลลูกหนูให้ดีที่สุด ฮึก ไปสบายนะจ๊ะ’ นั่นเป็นคำสัญญาที่พ่อทำมาเสมอ และผมก็ทำเช่นกันถึงจะยังไม่ได้ครึ่งพ่อแต่จะทำให้ดีที่สุด

“มีอะไรก็คุยกันตลอด ไม่เคยปิดบัง แต่ก่อนพ่อไม่ค่อยบอกแม่เอ็งหรอกไอ้เรื่องทุกข์ ไม่อยากให้ไม่สบายใจ ฮึฮึ แม่เอ็งรู้เข้าต่อว่าข้ายาวเลย ว่าไม่เห็นว่าเขาเป็นเมีย เขาไม่ได้มีหน้าที่ให้และรับความสุขอย่างเดียว แม่เอ็งบอกว่าเราไม่ใช่คนเดียวกันแต่เรามีหัวใจและชีวิตเดียวกัน เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะเรื่องอะไรเขามีสิทธ์ที่จะร่วมแบกรับด้วย”พ่อพูดเสียงเบาแต่จากน้ำเสียงรู้ได้ว่าพ่อรักและคิดไม่ผิดที่ได้แม่เป็นคู่ชีวิต

“หนูรู้ เคยหวังไว้สักวันอยากจะมีคู่ชีวิตแบบพ่อกับแม่”ผมกอดพ่อก้มหน้าซบไหล่แกร่งที่ให้พักพิงมาตลอด

“แล้ว เอ็งเจอหรือยัง”พ่อถามกลับมาเสียงเบา

“คิดว่าเจอแล้ว”ผมตอบกลับเสียงเดียวกัน

“พ่อเคยเห็นหรือเปล่า”พ่อพูดต่ออีก มือลูบหลัง

“เห็น แต่ไม่นาน”ผมพยายามจะไม่ให้เสียงสั่นเครือ ไม่ใช่กลัว แต่ไม่อยากให้คนที่รักผมคนนี้เสียใจแม้แต่นิดเดียว เสียงเหมือนพ่อจะถอนหายใจ แต่มือลูบหัวอ่อนโยน

“ให้พ่อรู้จักได้ไหม จะดูว่าสมควรจะมอบหัวใจกับชีวิตที่สร้างมาด้วยรัก ให้ดูแลแทนพ่อกับแม่ได้หรือเปล่า”พ่อพูดเสียงเครือ ผมพยักหน้า มันคงถึงเวลาแล้วที่พ่อจะได้รู้ ผมไม่ได้อยากจะปิดพ่อ ผมแค่ไม่อยากให้พ่อเสียใจกับสิ่งที่ผมเลือกไปแล้ว

“พ่อ ฮึก หนู หนู ขอโทษ”ผมกลั้นเสียงไม่อยู่กอดพ่อแน่น

“เอ็งทำผิดเหรอ”พ่อถามจับผมขึ้นมามองหน้า เอามือเช็ดน้ำตาให้ ผมพยักหน้า

“พ่อตีได้ไหม”พ่อถามอีก ผมก็พยักหน้า พ่อยกมือขึ้น ลงมาอย่างเร็ว แต่ไม่เจ็บสักนิด แต่ทำผมร้องไห้ได้

“ฮึก ฮือออออ พ่อ พ่อ”ผมร้องไห้และเรียกอยู่อย่างนั้นกับอกพ่อที่ดึงผมไปกอด ยังไม่พูดอะไร มีแต่สัมผัสจากมือที่ลูบปลอบโยนจนเสียงร้องผมเงียบไปแล้ว

“ใจเย็น เอาไปคิดก่อนจะบอกพ่อก็ได้ ว่าสิ่งที่เอ็งรู้สึกมันใช่ ไม่ใช่แค่ใกล้ชิดจนผูกพัน พอห่างกันก็กลับคืน”พ่อบอกเสียงอบอุ่น ผมพยักหน้า

“พยักหน้า นี่ คือใช่ หรือ จะไปคิดดูก่อน”พ่อถามพร้อมเสียงหัวเราะในลำคอกับอาการพยักหน้าของผม

“จะทำตามที่พ่อบอกไง”ผมพูดเสียงอู้อี้กับอกพ่อ

“งั้นตอนนี้นอนกันเถอะว่ะ ตีสองกว่าแล้ว ตีห้าทำกับข้าวใส่บาตรกัน”พ่อตบไหล่บอกผมจับมือเดินไปเตียง

“พ่อ”ผมเรียกพ่อเอามือรั้งเชิงให้หยุด

“หืม”พ่อขานรับหันมามอง

“หนูรักพ่อ รักมากที่สุดในทุกๆโลก ถ้าจะมีอะไรหนูก็เลือกพ่อก่อนเสมอ”ผมบอกพ่อพร้อมยืนยันอย่างแน่ใจ

“ทั้งที่เอ็งอาจจะเป็นทุกข์น่ะเหรอ ไอ้หนู”พ่อเลิกคิ้วใส่

“ไม่มีทุกข์สำหรับหนู ถ้าที่เลือกเป็นพ่อ”ผมกุมมือพ่อพูดหนักแน่น

“เอ็งดักคอขนาดนี้ ข้าจะให้เอ็งทุกข์ได้ไงวะ ฉลาดนะมึง”พ่อขยี้หัวพูดอย่างหมั่นเขี้ยว

“หนูพูดจริง ไม่ได้ประเลาะดักคอสักหน่อย”ผมพูดย่นหัวหนีไปด้วย

“เหรออออ”พ่อทำเสียงทำหน้าใส่ ได้ฮามาก ผมหัวเราะก่อนจะได้เวลานอนสักที

.
.
.
.

หลังใส่บาตรเรียบร้อยแล้ว ก็มานั่งกินข้าวกัน ผมกับเฮียยกสำรับกับข้าวไปวางบนเสื่อ มีโต๊ะกินข้าวแต่ไม่ได้ใช้ ผมกับพ่อถนัดแบบนี้มากกว่า วันนี้ผมแกงส้มดอกแคใส่ปลาช่อน เก็บจากหลังบ้าน ปลาสลิดทอด น้ำพริกปลาทู ผักพร้อมไข่ต้มที่เป็นยางมะตูม เฮียดูจะชอบมาก เมื่อเห็นผมปลอกอย่างเบามือ

“ไข่หนูน่ากินจัง”เฮียชะโงกหน้ามาพูดข้างหู เสียงทุ้ม ฟังแล้วขนลุกหูตั้งทันทีกับคำพูดกำกวมของเฮีย

“อะ อะไรนะเฮีย”ไข่ผมแทบเละเมื่อได้ยินเฮียพูด ตกใจเผลอบีบเข้าให้ ก่อนจะมองตัวเองที่นั่งยองปลอกไข่อยู่ ก็ไม่ได้ออกมานี่หว่าแล้วเฮียจะมาอยากทำไม เฮียทำหน้าแปลกใจแต่ก็พูดย้ำให้ฟัง เอานิ้วชี้ไข่ที่ปลอก

“เฮียพูดว่า ไข่หนูน่ากินจัง” เฮียไม่เท่าไหร่ กูนี่คิดไปโน่น เฮียนั่นแหละพูดให้กูคิด ใครฟังก็ต้องคิดแบบกูทั้งนั้น ฉะนั้นผมไม่ผิดที่จะคิดอกุศลเพราะพื้นฐานมีอยู่แล้ว ฮ่าๆๆๆๆ

“อ๋อ น่ากินสิ เห็นไหมขาวด้วย แดงด้วย”ผมรับคำพูดโชว์ไข่ไปด้วย ดูเฮียจะสนใจไข่ผมมาก ยิ่งเห็นเนื้อสีแดงข้างในที่ผมเอาด้ายผ่าให้เป็นเสี้ยว นี่เฮียอยากกินไข่(ต้ม)กูขนาดเลยเหรอ

“อืม น่ากิน  เคยต้มแต่ไม่ได้แบบนี้สักที มันยาก”เฮียพยักหน้าบอก

“เนี่ยะนะยาก”ผมพูดเสียงอย่างไม่เชื่อ สำหรับเฮียมีเรื่องยากด้วยเหรอ กูเห็นหักคอ ยิงปืน มีดเสียบ ตีนเตะเสย คู่ต่อสู้แค่พริบตาตายห่าแล้ว ต้มไข่ยากมากเลยเหรอวะสำหรับเฮีย

“เฮียหมายถึงว่า ต้มให้สุกกว่านี้ง่าย แต่ต้มแบบมีเดี่ยม มันยาก”เฮียอธิบายคำพูดตัวเองด้วยการทับศัพท์ ถึงไม่เก่งแต่กูฟังพอรู้ว่ามันหมายถึงอะไร

“นี่เขาเรียกต้มแบบ ยางมะตูม มันก็ไม่ยากนะ มันมีวิธีต้มอยู่”ผมหันไปพูดกับเฮียที่มองอยู่แล้ว ทำเอาหน้าร้อน เลยหันมาสนใจไข่ต่อ

“เอาไว้ไปต้มให้ตุลย์กินบ้างนะ”เฮียพูดพร้อมเอื้อมมือมาจับไข่ผม เอ้ย มือผมที่ผ่าลูกสุดท้ายเสร็จพอดี

“ตุลย์ชอบกินเหรอ”ผมถามอย่างรู้สึกเขินทำไมก็ไม่รู้ แค่ต้มไข่ให้ลูกเฮียกิน

“พ่อชอบ ลูกก็ชอบ”เฮียกระซิบกลับมาคราวนี้หน้าแดงเลย มันฟังแอบแฝง เฮียยิ้มอย่างอ่อนโยน ในหน้าที่เป็นเฮียแล้ว ดึงมือผมไปจับก่อนจะยกขึ้นจรดปาก ตาก็มองสบกัน เหมือนมีแรงดึงดูดให้อยากเอาหน้าไปซุกอกเฮียจังเลย


ถ้า


ไม่มี


“ไอ้ที่ลูกชอบ พ่อไม่ชอบก็มีโว้ย !”

ทำเอาผมกับเฮียผละออกจากกัน แต่มือยังจับกันแน่น พ่อเดินมายืนค้ำหัวเรา  แทนที่พ่อจะหยุดเสียง กับเพิ่มเดซิเบล พร้อมม่านตาขยาย ที่น่าจะเกิดจากอาการโมโหหิว จนทำให้มือที่ยังไม่ปล่อยจับกันแน่นกว่าเดิม

“และ  มึงจะชื่นชมไข่กันอีกนานไหม”

"ดูไข่ไอ้หนูเสร็จ มาดูไข่ไอ้นกมั่งก็ได้ น่ากินไม่ต่างกันหรอก เพราะกูปั้นไข่มันมากับมือ ไอ้เฮียะ”พ่อเน้นในตอนท้ายอย่างมาก หลังจากรู้แล้วว่าเป็นใคร  พูดอย่างนี้แสดงว่ามายืนฟังนานแล้วแน่

“พ่ออออ เฮียเขาไม่ได้หมายถึงอย่างน้านนนนน ไปไป กินข้าวกัน โมโหหิวแล้วล่ะสิ ”ผมพูดบอกพ่อปล่อยมือจากเฮีย โอบไหล่พ่อพาเดินเข้าบ้าน หันไปพยักหน้าให้เฮียแบกไข่ตามมาด้วยเยาะ  ดูเถอะขนาดพ่อยังคิดแบบผมเลยแสดงว่าพันธุกรรมมีส่วน

“เหรอออออออ กูเห็นมันพูดและยิ้มจะชิมไข่มึงอยู่นั่นแหละ”พ่อพูดต่อหันไปหรี่ตาใส่อย่างเอาเรื่อง เฮียก็ยิ้มอย่างไม่ว่า  แต่ตอนนี้เชื่อเถอะในสายตาคุณนกมันคือยิ้มเยาะกูเหรอ  จนมาถึงวงข้าวผมตักข้าวให้พ่อก่อนลำดับแรก ตามด้วยเฮีย และตัวเอง 

“นี่ของชอบพ่อ”ผมตักไข่ต้มและน้ำพริกปลาทูใส่จานพ่อ เฮียมองเหมือนจะบอกว่า เฮียก็ชอบตักให้เฮียมั่ง ผมก็ตอบด้วยสายตา หนูก็ชอบเฮียนะ(เกี่ยวเหรอ ?) แต่ตักเองก่อน 

“มีคนเสือกชอบเพิ่มด้วย”พ่อพูดอีกทั้งที่ข้าวยังคาปาก เมื่อเห็นเฮียตักกินบ้าง

“มีเยอะก็แบ่งกันชอบๆไป ไม่เห็นเป็นไรเลยพ่อ”ผมแกะปลาสลิดให้พ่อเพิ่มเติม

“แต่ข้าชอบก่อน”พ่อพูดใส่เหมือนเด็กที่เจออะไรถูกใจก่อน

“ผมชอบทีหลัง แต่ก็ชอบมากครับ”เฮียยกยิ้มพูดฟังดูเป็นการเอาใจที่ใจจริง แต่คุณนกในตอนนี้ ขวางไปหมด

“ทำไมเอ็งต้องชอบซ้ำกับข้าด้วย”พ่อก็เถียงกลับอย่างไม่ยอม ถ้าเป็นคนอื่นคงได้สลบตั้งแต่ประโยคแรก

“ก็เขาบอกว่าตามผู้ใหญ่แล้วจะดีนี่ครับ”เฮียก็ตอบกลับด้วยสีหน้าเดิม ซึ่งคราวนี้น่าดีขึ้น

“เอ็งหมายความว่า ชอบตามหมา ผู้ใหญ่ไม่กัดน่ะเหรอ”พ่อพยักหน้าพร้อมตีความตามสุภาษิตที่น่าจะผิด

“ตามผู้ใหญ่ หมาไม่กัดต่างหากล่ะพ่อ”ผมแก้ให้ใหม่ เขาไม่ว่ายังจะแปลความหมายเขาว่าตัวเองอีก นี่ผมไม่ได้เข้าข้างเฮียนะ จริงจริ๊งงงง

“ข้ารู้ แต่ความหมายหน้ามันบอกข้าอย่างนั้น เอ็งไม่ต้องมาแก้ตัวแทนมัน”พ่อพูดให้รู้ว่ากูเข้าใจถูกแล้ว หันมาพาลผมอีก

“แก้ให้พ่อนั่นแหละ และ พอได้แล้ว กินข้าว ใครกินน้อยกว่าหนึ่งจานถือว่าไม่รักหนู”ผมบอกพ่อ ก่อนจะบอกทั้งคู่

สรุป

พ่อสอง

เฮียสอง

เสมอ

หนูสาม

ฮ่าๆๆๆๆ  กูชนะ
.
.
.
.

พ่อไล่สายตาดู Profile เฮีย ตั้งแต่ Before ยัน After ที่เฮียเอามาให้พ่อดูเองว่าเป็นใครมาจากไหน ลูกใครเหล่าเต้า บรรยากาศเงียบกริบมองหน้าผมกับผู้ร่วมกระชำทำให้เป็น ‘เรา’  ที่สารภาพเรื่องราวทั้งหมด พร้อมก้มกราบเท้าผู้เป็นพ่ออย่างขอขมา ไม่ได้หวังจะให้ท่านยกโทษให้

“ผมผิดเองที่เป็นคนพาหนูไปจากพ่อ ถ้าจะโกรธและทำโทษ ผมขอรับเพียงคนเดียว”เฮียพูดกับพ่อที่ยังเงียบ

“ผมรักหนู รักมาก แต่ตอนนี้ผมคงไม่กล้าขอให้พ่อยกหนูให้”เฮียพูดต่อด้วยสีหน้าจริงจัง ขัดกับคำว่า ‘ไม่กล้า’ พ่อมองหน้าเฮียที่สบตาไม่หลบไปไหน ไม่ใช่ท้าทาย แต่มันคือสายตาที่แสดงถึงความจริงใจ จริงจัง รับผิดในทุกเรื่องที่ได้กระทำลงไป

“เอ็งไม่พูด ข้าก็ไม่ยกให้หรอก”ประโยคแรกที่พ่อพูดออกมา ไม่ได้สร้างความตื่นตะลึงหรือตกใจให้กับเรา คงไม่มีพ่อคนไหนทำใจได้ในเร็ววัน ที่จะเห็นลูกชายมีสามี แถมมีทั้งทีก็มีหน้าที่การงานไม่เหมือนคนอื่นเขาอีก

“ผมเข้าใจความรู้สึกของพ่อ ที่ตั้งรับไม่ทันในเรื่องที่เกิดขึ้น เพราะถ้ามีใครมาทำกับลูกผมแบบนี้ก็คงยอมไม่ได้”เฮียพูดกับพ่อด้วยความรู้สึกเดียวกัน ความรู้สึกรักและเป็นห่วงลูกในฐานะพ่อ

“ห๊ะ นี่เอ็งมีลูกด้วยเหรอ ทำไมกูอ่านไม่เจอวะ”พ่อพลิกเอกสารดูใหม่ “โหย ไอ้หนู มีผัวทั้งที ก็เลือกที่เป็นหม้ายด้วยนะมึง”

“ตอนแรกหนูก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าเฮียมีลูกติด แต่คิดให้ดี เหมือนพ่อไงที่มีหนูเป็นลูกติดเหมือนกัน”ผมตอบพ่อและแสดงความเห็นตามจริง

“เดี๋ยวกูถีบ ยังมีหน้ามาเข้าข้างมันอีก”พ่อยกเท้าแต่ผมรู้ว่าไม่ทำหรอก เฮียเอาตัวกันทันที พ่อมองค้อนอย่างหมั่นไส้ หนูไม่ได้เข้าข้างแค่แสดงความเห็นเฉยๆ ผมคิดในใจครับ

“เอ็งรู้ใช่ไหมว่าทำไม ข้าถึงไม่ยกให้”พ่อพูดต่อทั้งเสียงและหน้าจริงจัง

“ครับ ผมทราบว่าทำไมพ่อถึงไม่ยกหนูให้ เป็นผมก็ไม่ยกให้เช่นกัน เพราะมันไม่มีอะไรแน่นอนในตอนนี้ มันเหมือนเอาชีวิตไปแขวนบนเส้นด้าย และผมก็ไม่คิดจะทำเช่นนั้น”เฮียพูดต่ออย่างแน่ใจกับสาเหตุของพ่อ

“มันก็ถูก เอ็งในตอนนี้ไม่มีอะไรให้มั่นใจได้เลยว่าจะดูแลไอ้หนูมันได้ ถึงที่ผ่านมามันจะกรอกหูข้าว่าเอ็งดูแลมันเป็นอย่างดี แต่ข้าก็ยกให้เอ็งไม่ได้ ถึงจะก่อนหน้าข้าก็คิดว่าคงไม่ยกให้หรอก และข้ามั่นใจว่า เอ็งกับมัน คงไม่โอกาสได้จุ๊กกรูกันแน่ ข้าเลี้ยงลูกมาไม่มีแววสักนิดว่าจะมีผัว และเอ็งก็ไม่มีแววว่าจะมีเมียเป็นผู้ชายด้วย”พ่อพยักหน้าพูดกลับเฮียอีกยาว ซึ่งผมเห็นด้วย มันคงเป็นไปได้ยากที่จะเป็นแบบนี้

“ครับ ผมก็ไม่เคยคิดว่าจะมีเมียเป็นผู้ชายมาก่อน ผมปกติ จนติดคุก ผมก็ปกติไม่ได้มีจิตใจจะชอบผู้ชาย ถึงจะมีอารมณ์แบบนั้นบ้าง ก็ไม่คิดจะหาทางออกด้วยการหาผู้ชายมาปลดปล่อย”เฮียเห็นด้วยกับพ่อเช่นกัน ก่อนทั้งผมและพ่อจะพากันมองหน้าเฮีย

“ผมเคยคิดว่าถ้าเจอหนูที่ไม่ใช่สถานการณ์แบบนี้ และได้รู้จักกันจะรักหนูแบบนี้ไหม คำตอบแรก คือ ไม่มีทาง แต่พอทบทวนอีกครั้ง ผมมั่นใจว่าต้องรักหนูแน่นอน”เฮียพูดต่อเสียงทุ้ม หันมามองหน้าพร้อมมือที่กระชับแน่นขึ้น 

“ทำไมวะ ไอ้หนูมันเป็นผู้ชายแถมมีแท่ง เอ็งจะชอบมันลงได้ไง ทั้งที่เอ็งก็ยืนยันว่าปกติแถมเลือกช่วยตัวเองมากกว่าจะพึ่งพาคนอื่น”พ่อโพล่งออกมา ทำเอาผมหันไปมองพ่อ

“พ่อ เฮียเขาบอกตอนไหนว่าเลือกช่วยตัวเอง”ผมถามพ่อที่หรี่ตาใส่

“ตอนที่มันพูดว่าไม่คิดหาทางออกด้วยการหาผู้ชายมาปลดปล่อยไง ไอ้หนู มึงอย่ามาแอ๊บ ทำอย่างกับไม่เคย”พ่อไขความกระจ่างให้พร้อมเหน็บไปด้วย ทำให้ผมต้องยอมรับการกระทำที่คุ้นเคยเงียบๆต่อไป

“อ้าว ทำไมเอ็งถึงยืนยันว่าจะเอาไอ้หนูเป็นเมียให้ได้วะ”พ่อหันไปสนใจเฮียต่อหลังจัดการผมให้เงียบไปแล้ว

“ผมรักหนู รักในแบบที่หนูเป็น ถึงจะไม่มีความสัมพันธ์เลยเถิดแบบนั้นมาทำให้เราเกี่ยวข้อง ผมก็รักหนู”เฮียให้คำตอบพ่อเสียงหนักแน่นแต่มองผมด้วยใบหน้าอ่อนโยน

“มึงจะรักจะมันได้ยังไงวะ หันมาสนใจกูนี่ จ้องกันเป็นปลากัดเลยนะมึง”พ่อยังสงสัยไม่เลิก เอามือแทรกตรงกลางดึงออกจากกันไม่แรงนัก ไม่ใช่แค่กัดแต่ตอดด้วยพ่อ

“ก็เพราะว่าเป็นหนูไม่ว่าผมจะหาเหตุผลอะไรมาบอกตัวเองก็จบที่แค่เป็นหนูเท่านั้น ผมมั่นใจว่าสิ่งที่เกิดคือรักแน่นอน แค่เห็นหน้า อยู่ใกล้ ได้ทำอะไรให้หนูยิ้ม ผมก็มีความสุข และถ้าหนูเสียใจ ผมก็พร้อมจะรับเอาไว้และทำทุกอย่างให้หนูหาย ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน แม้แต่กับผู้หญิง”ตั้งแต่ต้นจนจบประโยคเฮียพูดโดยไม่ละสายตาจากหน้าพ่อสักนิด

“แม้แต่เมียเอ็งเหรอ”พ่อถามต่อเสียงเรียบ

“ครับ”เฮียก็ตอบกลับหนักแน่น ผมมองหน้าพ่อเชิงขอให้หยุดถามเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวเฮีย ไม่ใช่ผมจะตำหนิพ่อ แต่ไม่อยากให้เอามาเกี่ยวกับเรื่องนี้ที่มีแค่ผมกับเฮียเท่านั้นที่ทำไม่ดีกับพ่อ

“ฮึ ได้หลังลืมหน้าว่างั้นเถอะ”พ่อกระตุกมุมปาก ผมได้แต่ส่ายหน้า

“ไม่ใช่ครับ แค่ผมได้หนูก็ไม่คิดถึงหน้าหรือหลัง คิดแค่ปัจจุบัน คือ หนูแค่นั้นที่ผมรัก และถ้ามีโอกาสได้อยู่ด้วยก็จะมีหนูเป็นคู่ชีวิตไปจนตาย”ถ้าเป็นคนอื่นพูดอย่างนี้เหมือนจะยอกย้อน เล่นแง่ แต่หน้าเฮียกับน้ำเสียงที่แสดงถึงความจริงใจ ทำให้พ่อเงียบแทนที่จะบันดาลโทสะ ผมแอบยกยิ้มอย่างตื้นตันใจกับคำพูดเฮียที่ผมรู้ได้ว่ามันไม่ใช่คำพูดลอยๆ ที่ปั้นแต่งให้ฟังดูสวยหรู หนูรู้ว่าเฮียไม่ใช่คนแบบนั้น เฮียไม่ใช่คนพูดมากในเรื่องไม่เป็นเรื่อง โดยพื้นฐานเฮียเป็นคนสุขุม รอบครอบ

“ผมมาหาหนูกับพ่อในวันนี้ เพราะไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้มาอีกไหม ผมคิดถึงหนูและอยากจะขอโทษพ่อในสิ่งที่ทำไป”เฮียบอกพ่อ ฟังแล้วเป็นลางเหลือเกิน ผมไม่รู้ว่าเฮียทำอะไร รู้แค่อันตรายถึงชีวิตได้ จากหลายเหตุการณ์ที่ผ่านมาที่ผมได้เห็น แม้แต่ร่องรอยที่ผมยังไม่มีโอกาสถาม เห็นแต่เฮียกินยา ก็ไม่ได้ทำให้เบาใจ ยิ่งทำให้คิดมากกว่าเดิม ที่ผ่านมาเฮียไม่เคยถึงกับกินยา เฮียต้องสาหัสก่อนมาหาผมแน่
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 20-11-2013 10:06:19 โดย goonglovenut »

ออฟไลน์ fc_fic

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2590
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-7

ออฟไลน์ goonglovenut

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 810
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1188/-10
“เอ็งล่ะไอ้หนู บอกพ่อตามจริงมาสิ ว่ารู้สึกยังไง เอาแบบเนื้อๆนะ”พ่อที่เงียบไปอึดใจ หันมาถามผมบ้างแต่มีดักคอด้วยรู้นิสัยลูกชายเป็นอย่างดี กว่าจะเข้าถึงเรื่องต้องโยงอะไรไม่เป็นเรื่องมาเป็นเรื่องจนได้

“ตอนแรกหนูก็เหมือนพ่อ เหมือนเฮีย ปกติ ไม่เคยคิดอยากจะชอบผู้ชายมาก่อน ตอนที่เฮียพาไปจากบ้านยังโกรธด้วยซ้ำ พาลด่าคิดไปต่างๆนานา กลัวด้วย กลัวจะไม่ได้กลับมาหาพ่อ คิดว่ายังไงก็ไม่ได้กลับแน่นอน คงจะถูกฆ่าทิ้ง ไม่คิดว่าโจรที่ไหนจะรักษาคำพูด”ผมพูดเกริ่นที่คิดว่ามีแต่เนื้อให้พ่อฟัง ก่อนจะเล่าต่อเมื่อพ่อไม่ท้วงอะไร

“แม้กระทั่งเจอเหตุการณ์หลายๆอย่างในป่า จนหลุดไปถึงที่โน่น ก็ยังคิดเสมอว่าจะต้องถูกฆ่า ถึงจะไม่ใช่เฮียก็ต้องเป็นคนอื่น คงไม่มีใครเอาตัวประกันที่ไร้ประโยชน์เก็บไว้ หนูคิดถึงพ่อกับแม่เสมอ แต่ในเวลานั้นคนที่หนูระแวงและกลัวมาตลอดกับเป็นคนที่ปกป้องดูแล ไม่ว่าจะเป็น จะทำ จะอะไรก็แล้วแต่ เฮียทั้งนั้น เฮียไม่เคยผิดคำพูดสักครั้ง เฮียทำตามที่รับปากพ่อไว้จนถึงที่สุด”ผมพยายามไม่ร้องไห้ออกมาเมื่อนึกย้อนไปถึงระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันกับเฮียที่โน่นว่ามีความสุขแค่ไหน

“ถ้าก่อนหน้าที่เราไม่เจอกันแบบนี้ หนูก็มั่นใจว่าจะรักเฮียเหมือนที่เฮียรักหนู รักที่เฮียเป็นเฮีย ไม่ได้รักที่อะไรทั้งนั้น หนูไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน และถ้ามีโอกาสได้อยู่ด้วยกัน หนูก็จะมีเฮียเป็นผู้ชายคนเดียวในชีวิต ฮึก พ่อ หนูขอโทษนะที่เป็นแบบนี้ ถ้าเฮียผิด หนูก็ผิดด้วยที่ห้ามใจตัวเองไม่ได้ ฮึก”ผมพูดความรู้สึกที่แท้จริงไม่ต่างกับเฮีย สุดท้ายเสียงสะอื้นที่พยายามกลั้นก็หลุดจนได้ ผมเขยิบเข้าไปกราบพ่อที่ตักอีกครั้งหลังจากกราบเท้าพร้อมเฮียไปแล้ว

“คำถามข้าไปสะกิดต่อมบิ๊วเอ็งหรือไง ไอ้หนู จะร้องทำไม”พ่อพูดติดตลกแต่หน้าไม่ได้ตลกสักนิด เอามือลูบหัวผม

“มันไม่ได้อยากร้องหรอกพ่อ ถ้าเป็นเรื่องอื่น ฮึก แต่นี่มันเป็นเรื่องที่หนูทำให้พ่อผิดหวัง เสียใจ ในตัวหนู”ผมพูดแต่ยังเอาหน้าซุกตักพ่อไม่ยอมเงยขึ้นมา ทุกครั้งผมมักจะทำเป็นลืมว่าตัวเองทำอะไรผิดไว้ แม้แต่เมื่อคืนหลังคุยกับพ่อ ก็ไม่ได้ทำให้ผมสบายใจมีแต่ความอึดอัด ฉวยโอกาสพ่อไม่พูดผมก็ไม่รื้อฟื้น แต่พอเมื่อเช้าเฮียเดินมาบอกผมว่าจะขอโทษพ่อ ไม่อยากรู้สึกผิดไปมากกว่านี้ เหมือนคนไม่มีความรับผิดชอบ ทำให้ผมคิดขึ้นมาอีกว่า มันคงถึงเวลาแล้วที่ควรจะบอกพ่อสักที

“ข้าพูดตอนไหนว่า เสียใจ ผิดหวังในตัวเอ็ง หืม ไอ้หนู เงยหน้ามองพ่อสิ”พ่อพูดเสียงอ่อนโยนเอามือจับผมให้เงยขึ้น

“หนูรู้ว่าพ่อไม่พูดหรอก”ผมบอกพ่อ

“ข้าแสดงออกเหรอวะ”พ่อย้อนถาม

“เปล่า แต่หนูรู้ตัวเองว่าทำ ไม่มีพ่อแม่ที่ไหนยอมรับได้ง่ายๆหรอก เรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดกับบ้านเรา ถ้าแม่ ปู่ย่าตายาย ยังอยู่ ก็รับไม่ได้ ไหนจะบรรดาญาติที่อยู่ตอนนี้อีก หนูไม่ได้กลัวว่าเขาจะด่าหนู แต่หนูไม่อยากให้ใครมาว่าพ่อ”ผมส่ายหน้าบอกพ่อทั้งน้ำตา เอามือเช็ดมันก็ยิ่งไหล

“เอ็งเป็นพวกเขาเหรอถึงได้รู้ใจเขาขนาดนั้น”พ่อถามต่ออีก ดึงให้ขึ้นไปนั่งข้าง ๆ หันไปพยักหน้าให้เฮียขึ้นไปนั่งด้วย ผมส่ายหน้าซุกไหล่พ่อ

“เอ็งนี่ไม่เปลี่ยน ชอบเสือกคิดแทน ห่วงความรู้สึกคนอื่นซะจนลืมคิดถึงตัวเอง”พ่อตบไหล่ผมพูดขำๆ

“ก็เพราะเป็นพ่อ หนูถึงห่วงมากกว่าใคร ถ้าไม่ใช่คนในครอบครัวหรือสนิทหนูไม่เสือกความรู้สึกเขาหรอกพ่อ”ผมพูดกับพ่อไม่ใช่ประชด

“ถ้าไอ้เฮียมันไม่มา หรือ มันเป็นอะไรตายห่าไปก่อน เอ็งคิดจะบอกข้าไหมว่าเสียตัวให้มัน”พ่อดึงหัวผมเบาๆให้มองหน้า ตอนพูดตายห่าหันไปทางเฮียที่ยกยิ้มรับตามเดิม และผมหวังจะให้เฮียทำอะไรล่ะ ในเมื่อคนพูดเป็นพ่อผมเอง

“บอกสิ แต่ขอเวลาทำใจสักพัก หนูไม่ปิดพ่อหรอก แค่ไม่ยังไม่อยากให้พ่อเสียใจ”ผมพยักหน้าบอกพ่อ

“ไม่ว่าเอ็งจะบอกข้าตอนไหน มันก็เหมือนกันนั่นแหละ”พ่อเอามือเช็ดน้ำตาให้

“หนรู้ ยังไงพ่อก็เสียใจอยู่ดี โอ้ย พ่อ”น้ำตาไหลออกมาอีกแล้ว ก่อนจะเอามือกุมหัวเมื่อโดนเขกกะโหลกเข้าให้

“กูพูดแหมบๆอย่าคิดแทนคนอื่น”พ่อค้อนใส่ ก่อนจะถอนหายใจ”ข้าไม่ได้เสียใจหรือผิดหวัง แต่ข้าคิดไม่ถึงว่ามันจะเป็นแบบนี้ ทั้งที่ก่อนหน้าข้าก็พอจะเดาและทำใจไว้บ้างนะ ว่าอะไรเกิดมันต้องเกิด แต่พอได้ฟังจากปากเอ็งสองคน ข้าก็อึ้งไปเหมือนกัน มันไม่ใช่ความรู้สึกเสียใจหรือผิดหวัง แต่ไม่ต้องคิดว่ากูตื้นตันหรอกนะที่มึงมีผัวดีกรีดอกเตอร์”มีประชดตบท้าย ผมเบิกตาใส่พร้อมกอดพ่ออย่างแรง ก่อนจะผละออก

“จริงเหรอพ่อ พ่อไม่ได้เสียใจและผิดหวังจริงๆเหรอ”ผมเขย่าถามพ่ออย่างลืมตัว ถึงตอนท้ายพ่อจะประชด ผมก็ไม่สนใจ

“กูจะเสียใจก็ตอนที่มึงอกตัญญูฆ่ากูด้วยการเขย่านี่แหละไอ้หนู”พ่อผลักหน้าผมออก เอามือคลึงหัวไปมา

“ขอโทษจ๊ะพ่อ ไหนหนูดูสิ เฮียหยิบยาดม ยาอม ยาหม่องมาหน่อย เร็วสิ นั่งมองอยู่ได้”ผมไหว้ก่อนจะประคองพ่อหันไปพูดใส่เฮียที่นั่งมองก่อนจะลุกไปหยิบมาส่งให้

“โอ้ยยย ไม่ต้องมาเอาใจข้ากันหรอก ยังไงข้าก็ไม่ยกลูกให้”พ่อพูดสะบัดหน้าหนีนิดๆ เฮียยิ้ม

“ครับ ผมรู้ว่าตอนนี้พ่อยังไม่ยกหนูให้”เฮียพูดส่งยาหม่องให้ดม

“ตอนไหนข้าก็ไม่ยก”พ่อพูดใส่อีก แต่รับยาหม่องมาดม ผมเกือบหลุดปาก อ้าว ทำไมล่ะพ่อ ออกไปแล้วดีนะที่ระงับได้ทัน ไม่งั้นโดนคุณนกเขกหลายโป๊กแน่กับความนอกหน้าในความคิดคุณนกนะ ไม่ใช่ผม ถ้าผมถามก็แค่สงสัยเฉยๆ จริงจริ๊งงง กอปรกับสายตาเฮียที่เหมือนจะบอกว่า หนูไอ้ที่คิดอย่าพูดออกไปนะ เอาไว้เฮียกลับมาอีกรอบค่อยประเลาะพ่อกันใหม่ หรือเปล่าหว่า ถ้าระบบสื่อสารทางสายตาผมยังดีอยู่นะ

“ผมทราบดีครับว่าเพราะอะไร”เฮียรับทราบที่เข้าใจความหมาย ไม่ใช่รับทราบเอาใจบังหน้า

“ดีแล้วที่เอ็งทราบ ในฐานะเป็นพ่อคนเหมือนกัน ถึงจะกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ แต่เรื่องนี้คงยังสรุปอะไรไม่ได้ในตอนนี้ ด้วยภาระหน้าที่เอ็งที่ข้าไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ ดีหรือไม่ดี ถ้าตามข่าวเอ็งก็คือนักโทษแหกคุก ย่อมไม่ดีแน่ แต่ตามจริงที่ข้าได้รับรู้จากไอ้หนูและลักษณะท่าทางเอ็งก็ดูไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร ข้านับถือที่เอ็งเป็นคนรักษาคำพูด ขอบใจที่เอาดวงใจมาคืนให้ข้า แต่ในฐานะอื่นข้าขอยังไม่ยอมรับนะ อนาคตมันเป็นสิ่งที่มองไม่เห็น เอาไว้ถ้าเอ็งมีโอกาสจัดการตัวเองได้ และไม่เปลี่ยนใจซะก่อน ค่อยมาคุยกัน”พ่อพูดกับเฮีย ที่ยิ้มรับอย่างทุกครั้ง

“ลูกคือแก้วตาดวงใจ การที่จะมอบให้ใครสักคนรักและดูแลแทนเราก็ต้องพิจารณากันหน่อย ฐานะ ไม่ใช่เรื่องสำคัญ แค่ให้ความมั่นใจว่าจะดูแลและรักให้ได้ครึ่งของคนเป็นพ่อก็พอ นี่คือสิ่งที่ข้าจะบอกเอ็งในตอนนี้ ในทางกลับกันถ้าไอ้หนูมันไปได้เมีย ข้าก็ต้องมั่นใจว่ามันจะดูแลลูกเขาได้”พ่อพูดต่อหันมาดึงผมไปกอด

“ครับ ผมเข้าใจและรู้ซึ้งถึงสิ่งที่พ่อสอนหนูได้ด้วยตัวเองแล้ว หนูเป็นแบบนี้เพราะคำสอนที่ดีของพ่อ ผมจะจำเอาไว้ไปบอกลูกบ้าง เขาจะได้มีแบบอย่างที่ดี ”เฮียพูดก่อนจะพาตัวเองไปนั่งข้างล่าง พนมมือก้มกราบเท้าพ่ออีกครั้ง

“ขอบคุณครับที่ไม่รังเกียจ ผมจะไม่ขออะไรในตอนนี้ แต่ถ้ามีโอกาสผมจะพิสูจน์ตัวเองให้พ่อยอมรับ ผมไม่เปลี่ยนใจจากหนูแน่นอน”เฮียเงยหน้าพูดกับพ่อด้วยความหนักแน่น

“เอาเถอะ ความสุขของลูกก็คือความสุขของคนเป็นพ่อ ข้าไม่บอกหรอกนะว่าจะรอ เกิดเอ็งไม่มาตามที่บอก ข้ากับไอ้หนูก็รอเก้อ ถึงตอนนั้น ข้ายกมันให้คนอื่นแล้วเอ็งอย่ามาว่าแล้วกัน”พ่อพูดใส่เฮีย แต่เหมือนจะมีรอยยิ้มนิดๆ

“ไม่ว่าครับ แต่ผมจะไปตามเอาคืน ผมไม่ยกหนูให้ใครแน่นอนถ้าผมยังอยู่”เฮียยกยิ้มบอกพ่อที่ค่อยหุบลง มองนิ่งๆก่อนจะเหล่ผมก้มมาพูดใกล้ๆ

“ปากบานเชียวนะมึง กูเห็นตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว มันพูดอะไรมึงก็ยิ้ม”พ่อกัดฟันพูดเน้นๆ ทำเอาผมสะดุ้งที่ถูกจับได้

“อะไรล่ะพ่อ ตาลายเปล่า”ผมกระซิบมั่ง ถ้าตอบก็มันโดนใจ ก็โดนคุณนกเหน็บอีก แต่ดูเหมือนจะไม่รอดก็ปากกับหน้าไม่รักดีของผมมันบานออกซะ ผมดีใจถึงพ่อจะไม่พูดออกมาตรงๆ ว่ายกโทษให้ แต่แค่นี้ผมก็ดีใจแล้ว ก่อนจะหันไปมองเฮีย

มอง

จ้อง

อ้าปาก

ผมลุ้น


“ใครอนุญาตให้เรียกข้า พ่อ วะ! ยังไม่ยอมรับเอ็งเป็นลูกเขยสักหน่อย”

“ไม่เป็นไรครับ ฝึกเอาไว้ก่อนจะได้ชินทั้งสองฝ่าย”ยิ้มและตอบพ่ออย่างสุภาพที่สุด

“ไม่ชิน ยังไงข้าก็ยังไม่ชิน ให้เลือกสองอย่าง ลุง กับ พี่ ถ้ามึงต่อรองอีก ออกจากบ้านไอ้สิบไปเลย”พ่อพูดพร้อมชี้มือไปทางประตู ผมดึงมือพ่อให้นั่งลง เดี๋ยวจะเป็นลม

“โธ่ พ่อ คิดไปโน่น เฮียเขาเรียกเพราะนับถือต่างหากล่ะ”ผมพูดให้พ่อเข้าใจเจตนาของเฮีย ถึงสายตาเฮียมันจะบอกว่าไม่ใช่ก็ตาม แต่ขอให้คล้อยตามหนูไปก่อน

“ครับ”เฮียพยักหน้าเข้าใจ

“เออ ดี”พ่อพยักหน้าใส่

“แต่ ผมขอพี่นกสักเรื่องได้ไหม”เฮียพูดออกมาอีก

“เอ็งอยากออกจากบ้านใช่ไหม”พ่อพูดใส่เสียงเรียบ

“ไม่ใช่เรื่องนั้นครับ ผมขอเวลาที่เหลืออีกสองวัน ได้ใช้เวลาอยู่กับหนูได้ไหม ผมจะไม่ทำอะไรเกินเลย ถ้าพี่นกไม่พอใจ ผมยินดีจะไปทันที”เฮียพูดสิ่งที่ขอออกมา ทำเอาผมน้ำตาจะคลอคิดไปอีกแล้วว่าเฮียพูดเป็นลางอีกแล้ว ผมได้แต่นั่งเงียบไม่กล้าจะพูดอะไรออกไป ผมอยากให้พ่อเป็นคนเอ่ยปากเอง ในเมื่อเฮียกล้าขอ ขึ้นอยู่กับพ่อแล้วว่าจะให้ไหม พ่อยังเงียบก่อนจะตัดสินใจลุกเดินไป ผมมองเฮียพยักหน้าให้กำลังใจ เฮียก็มองตอบเหมือนว่า ไม่เป็นไร ได้แค่นี้เฮียก็พอใจแล้ว

V
V
V
V
V
V
V

“อย่าให้ข้าเห็นแล้วกัน ว่าเอ็งฟัดมัน เอ็งออกจากบ้านไปได้เลย”พูดจบพ่อก็เดินออกไป ทำเอาเรายิ้มออก เหมือนหนุ่มสาวที่ถูกกันท่า ทำอะไรต้องอยู่ในสายตา แต่ก็ดีแล้ว แค่นี้พ่อก็ยอมให้มากแล้ว ขอบคุณนะพ่อจ๋า ผมบอกพ่อในใจ แต่เฮียออกเสียงไปแทน

“ขอบคุณครับ”เสียงเฮียพูดตามหลัง คิดว่าพ่อคงได้ยิน ผมเห็นพ่อพยักหน้า 
.
.
.
.
.
“เฮียเจ็บมากไหม”ผมจับข้อมือเฮียลูบเบาๆ หลังจากที่พ่อปล่อยให้เราได้อยู่สองคน ส่วนพ่อไปวัดแล้ว ไอ้เคนพาไป เฮียกำชับให้ดูแลพ่อให้ดี มีอะไรไม่ชอบมาพากลให้พากลับทันที ผมเพิ่งมารู้ว่าเคนเป็นคนที่เฮียขอให้เพื่อนส่งมาคุ้มครองผมกับพ่อ ผู้ชายคนนี้ไม่ว่าจะอยู่ไหนก็ยังเป็นห่วงผมเสมอ รวมถึงญาติพี่น้องผมที่ต่างจังหวัดด้วย ผมไม่รู้จะขอบคุณเฮียยังไงดี เฮียบอกว่าไม่ต้อง แค่ให้ความรักกับเฮียก็มากแล้ว

“นิดหน่อย”คำตอบสแตนดาร์ดของเฮีย จะมากจะน้อยก็ไม่ปริปาก ผมหยิบแก้วน้ำส่งให้เฮียพร้อมยา

“นิดหน่อยถึงกับต้องกินยาเลยเหรอ”ผมพูดต่อ หยิบยาทาแก้ฟกช้ำทาข้อมือ และรอยต่างๆ ภายนอกร่มผ้าให้เฮีย คาดว่าข้างในคงจะมีไม่น้อย ผมทาตรงหน้าอกที่เป็นรอยช้ำเห็นชัด เฮียกุมมือผมยิ้มทั้งปากและตา

“แค่เห็นหนูเฮียก็หายแล้ว ไม่เจ็บแม้แต่นิดเดียว”เฮียพูดคล้ายจะอ้อน ผมยิ้มไม่ได้เขินแต่รู้สึกดีที่พอคลายเจ็บให้เฮียได้บ้าง ก่อนเฮียจะพูดต่อ“ถ้าได้อยู่ด้วยเฮียคงไม่เจ็บอีกต่อไป”

“เฮีย หนูอยากอยู่กับเฮียนะ”เฮียดึงผมไปกอดที่พูดจบพร้อมคำพูดผมที่เข้าหู แค่กอดคงไม่เป็นไรนะพ่อ เฮียไม่ได้ฟัดหนู

“ครับ เฮียก็อยากอยู่กับหนู อยากดูแล อยากเป็นครอบครัวด้วย”เฮียกระซิบจูบใบหูผม ก่อนจะไล่ไปเส้นผม

“แล้วมันจะมีไหมเฮีย วันนั้นจะมีไหม”ผมถามเฮียอย่างไม่รู้ว่าจะได้คำตอบไหม เพราะเฮียเงียบได้ยินแต่เสียงลมหายใจและอ้อมแขนที่อบอุ่น ก่อนมือใหญ่จะลูบหลังเชิงปลอบ

“เฮียจะพยายามมีให้ได้”เฮียพูดด้วยความรู้สึกไม่ต่างจากผม เฮียไม่ได้สัญญา เพราะกลัวจะทำให้ผิดหวัง เฮียไม่อยากให้ผมผิดหวัง ถึงไม่พูดผมก็รู้

“ต้องมี เฮียทำได้”ผมพยักหน้ากับไหล่เฮีย พูดให้กำลังใจเรามีความหวัง เฮียไม่พูดแต่พยักหน้าเช่นกัน เราปล่อยเวลาให้ผ่านไปเพื่อจะสัมผัสถึงกันให้มากกว่านี้ 

“มีเจ็บตรงอื่นอีกไหมเฮีย หนูจะทายาให้”ผมผละออกมาจับตัวเฮียมองสำรวจ

“ไม่มีแล้ว”เฮียตอบก่อนจะมองหน้าผมที่หรี่ตาเหมือนจะไม่เชื่อ

“จริงดิ”ผมถาม เฮียที่พยักหน้า

“อืม เฮียเคยเป็นอะไรมากที่ไหนล่ะ”เฮียเอามือขยี้หัวผม ยกยิ้ม

“ก็ไม่แน่หรอก เฮียไม่บอกหนูก็ไม่รู้ ไม่แน่ อาจจะ ตรงนี้ก็ได้นะ ครึครึ”ผมพูดใส่เฮียขำๆตอนชี้จุดสำคัญของผู้ชาย แต่เฮียผงะก่อนจะยิ้มเฝื่อนและพูดกลับ

“ตรงนี้เฮียรักษายิ่งชีพเลย เอาไว้ให้หนูดูแลเป็นพิเศษ”เฮียล้อทั้งเสียงและหน้า ทำเอาผมลืมท่าทางเฮียเมื่อครู่

“ก็คงพิเศษ เพราะเป็นไข่ ฮ่าๆๆๆๆ”ผมเล่นมุขแก้เขินกลับใส่เฮีย ที่ทำหน้างง ก่อนจะบางอ้อส่ายหน้าใส่ พิเศษใส่ไข่ เลยต้องใส่ใจกันหน่อย เฮียนี่ทะลึ่งขัดบุคลิกจริงเลย หรือ กูวะที่ชี้นำ

“เฮียเลิกเสื้อแล้วหันหลังหน่อย หนูจะทายาให้”ผมบอกเฮียที่ทำหน้าว่าผมรู้ได้ยังไง แต่ก็ยอมทำโดยดี 

“หนูเห็นเมื่อวานเฮียถอดเสื้อ ล้างตัวในคลอง ตอนตัดหญ้าเสร็จ”ผมบอกเฮียมือก็ทา กลางหลังเฮียมีรอยช้ำวงใหญ่ ตัดกับรอยสัก และรอยจ้ำเล็กๆ ที่เฮียคงโดนมาไม่เล็กแน่

“เฮียไปทำอะไรมา เกี่ยวกับข่าวที่ออกหรือเปล่า”ผมตัดสินใจถามเฮียออกไป เฮียเงียบตามเดิม

“ในเมื่อสองวันที่ได้อยู่ด้วยกัน หนูขอให้เราอย่าปิดบังได้ไหม เฮียบอกเท่าที่เฮียบอกได้ก็พอ”ผมพยายามไม่กดดันเฮีย เอาหน้าเกยไหล่ พูดต่อเสียงเบา มือโอบเอว“เฮียรักหนู หนูรักเฮีย เรารักกัน แบ่งมาบ้างได้ไหม”

“เฮีย ไม่อยากให้หนูรู้สึกไม่ดีไปด้วย”เฮียพูดเอาหัวพิงหัวผม

“ไม่มีอะไรที่หนูจะรู้สึกไม่ดี ในเมื่อเฮียเลือกหนูแล้ว เราต้องรู้สึกเหมือนกันสิ”ผมตอบเฮียทันควันโดยไม่ต้องคิดให้เสียเวลา

“หนูต่างหากล่ะที่เลือกเฮีย ทั้งที่รู้ว่าเฮียเป็นใครในตอนที่เลือก”เฮียกุมมือผมแนบแน่นขึ้นและพูดต่อ”หนูเข้าใจถูกแล้วล่ะ เฮียไปทำงานให้นาย แต่พลาดถูกจับได้ เลย ฮึฮึ”เฮียหัวเราะในลำคอ แค่นี้ผมก็รู้แล้วว่าเฮียเจ็บปวดและทรมานแค่ไหน ก่อนเฮียจะค่อยๆเล่าออกมา เราอยู่ในท่านั้นตลอด

“เวลานั้นเฮียนึกถึงหนู เป็นห่วงมาก กลัวมันจะจับหนูไปจริง ๆ แต่พอได้สัมผัสเฮียก็แน่ใจว่าหนูยังอยู่ดี ถ้าเป็นหนูจริงในตอนนั้น เฮียบอกเลยถ้าหนีไม่ได้ เฮียจะฆ่าทิ้งทันทีไม่ให้ทรมาน”เฮียหันมาพูดเสียงแผ่วเบาจมูกเราชนกัน

“ดีแล้ว เราสัญญากันแล้ว เฮียทำถูกแล้ว”ผมเอาปากสัมผัสแก้มเฮียที่ทำกลับเช่นกัน ผมสงสารเฮียเหลือเกินรอยช้ำมันคือรอยไหม้จากเครื่องช็อตไฟฟ้า ความเจ็บปวดไม่ต้องพูดถึงแค่โดนท่อรถหรือของร้อนสะกิดเพียงนิดยังสะดุ้ง แล้วเฮียล่ะ ผมไม่อยากจะนึกภาพเลย แค่นี้ใจผมก็ถูกบีบจนอึดอัดไปหมด

“ตอนนั้นเฮียคิดว่า ถ้าตายไปก็คงจะดี แต่พอนึกถึงหนู ตุลย์ เฮียก็บอกตัวเองว่าตายไม่ได้ อย่างน้อยขอให้เจอกันอีกสักครั้ง ก็ยังดี”เฮียพูดต่อก่อนจะหันหน้ามาดึงผมเข้าไปกอด โน้มตัวจูบหน้าผาก ซับน้ำตาที่มันคลอ จบที่ปากอย่างนุ่มนวล ผมตอบรับเฮียอย่างช่วยปลอบประโลมให้ลืมความเจ็บ พอผละออกผมมองหน้าเฮียอย่างตัดสินใจที่จะถามบางอย่าง

“หนูได้ยินเสียงเฮียร้อง เอ้อ ในห้องน้ำ”ผมลูบหน้าเฮีย ตั้งแต่เฮียมาอยู่ในคราบอาจนรู้ว่าเป็นเฮีย ผมได้ยินเสียงเฮียร้อง ตอนแรกผมหน้าแดงคิดว่า เฮียเกิดอารมณ์ แต่พอฟังมันเหมือนเสียงครางด้วยความเจ็บปวดแต่ต้องกลั้นไว้ ผมไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟัง แต่บังเอิญเข้าไปทำความสะอาดและจะเรียกกินข้าว ผมเอาหูไปแนบจนแน่ใจว่าไม่ใช่

“มีอะไรที่หนูไม่รู้ว่าเฮียเจ็บปวดมากกว่าที่เห็นใช่ไหม”ผมถามเฮียที่เอาหน้าผากแนบพยักหน้าช้าๆหลับตาลงอย่างยอมรับ

“ใช่ เจ็บ มันเจ็บมากในตอนแรก แต่ตอนนี้ไม่แล้ว มันไม่รู้สึกแล้ว”เฮียยอมรับด้วยรอยยิ้ม ผมเอื้อมมือไปตรงส่วนนั้น เฮียมองจะจับแต่ผมส่ายหน้า เฮียหลับตาอีกครั้ง ผมไม่ได้ทะลึ่งลามก ผมจับกุมขยับนิดๆพอรู้สึก

“มันไม่ตื่นใช่ไหม ฮึฮึ”เฮียหัวเราะในลำคอ ผมโผเข้ากอดเฮียทันที

“ฮือออออ  ทำไม ทำไม มันต้องเกิดกับเฮียด้วย ฮืออออออออ”ผมร้องไห้ออกมาอย่างเก็บไม่อยู่ ผู้ชายคนนี้เจออะไรที่เลวร้ายยังไม่พออีกเหรอ ถึงได้ลงโทษเขาขนาดนี้ ทำไมต้องทำกับเฮียแบบนี้ด้วย ไอ้คนเลว ขอให้พวกมันหดไม่มีสืบพันธ์ลูกหลานเลวๆจะได้ไม่โผล่มาเลวเหมือนบรรพบุรุษมัน ผมไม่เคยนึกอยากจะด่าสาปส่งใครเลย แต่รู้สึกโกรธแค้นแทนเฮียมากจนต้องหลุดปากสาปแช่งพวกมัน

“เฮียไม่เป็นไร ไม่เป็นไร อย่าร้องนะ”คำซ้ำๆที่ออกจากปากเสมอ ไม่ว่าจะเจ็บปวดแค่ไหน ก็แค่ไม่เป็นไร

“เฮียมีตุลย์ มีหนู อยู่ด้วยก็พอแล้ว”เฮียพูดต่อเสียงทุ้มอย่างที่พอแล้วจริงๆ

“อยู่ ฮึก หนู จะอยู่กับเฮีย ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น หนูจะอยู่ด้วย เฮียไม่ต้องกลัวนะ หนูไม่ทิ้งเฮียแน่นอน”ผมละล่ำละลักบอกเฮียไม่ให้กังวลถึงเรื่องนั้น มันไม่ได้สำคัญอะไร ไม่สักนิดในตอนนี้

“แค่ได้อยู่ด้วยกันก็พอแล้ว พอแล้ว”ผมพูดขอไม่ต่างจากเฮีย ความเงียบเข้าปกคลุมเราอีกแล้ว ได้แต่ปล่อยให้สัมผัสปลอบเราแทนคำพูดที่ไม่รู้จะพูดอะไรให้ดีกว่านี้
.
.
.
.
ความสุขมันจะอยู่กับเราสั้น ก็น่าจะจริง วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เฮียจะอยู่ที่นี่ พรุ่งนี้เฮียต้องไปแล้ว ไปทำในสิ่งที่เฮียกับนายหวังไว้ ผมก็ไม่รู้อีกตามเคย แต่ไม่เป็นไร ขอแค่ให้มันจบลงด้วยดีก็แล้วกัน อย่าให้มีอะไรต้องมาทำให้เฮียเจ็บไปมากกว่านี้ สองวัน ผมกับเฮียใช้ชีวิตเหมือนคนในครอบครัว เช้าทำกับข้าวใส่บาตร หรือไม่ก็ไปวัดทำบุญด้วยกัน ให้อาหารปลาที่ครั้งหนึ่งผมเคยคิดว่าอยากให้เฮียมาอยู่ข้างๆ และเฮียก็มาแล้ว อยู่ว่างๆก็ทำความสะอาดบ้านเจ้าของเขาจะใช้เป็นเรือนหอแต่คนรอยังไม่มาอยู่ เฮียทำทุกอย่างแม้กระทั่งล้างห้องน้ำ ซักผ้าให้พ่อกับผมอย่างไม่รังเกียจ ไม่ใช่เป็นการเอาใจ อยู่โน่นเฮียว่างก็ทำตลอด  ส่วนพ่อก็ดูจะคุยกับเฮียเรื่องปัจจุบันมากกว่า ไม่มีการจับผิดหรือว่าอะไร เหมือนไม่เคยมีเรื่องก่อนหน้า

“ข้าเป็นคนพูดคำไหนคำนั้นนะโว้ย เห็นอย่างนี้เถอะ”พ่อเริ่มคุยข่มเฮีย จิบเบียร์ไปด้วย ไม่รู้นึกครึ้มใจอะไร ซื้อเบียร์มาดื่ม

“หนูเชื่อออออออออออออ”ผมพยักหน้าลางเสียงอย่างให้รู้ว่าเชื่อจริงๆ

“ไม่ใช่ได้ไง เอ็งลูกข้า ถ้าไม่เชื่อข้า โลกนี้โลกหน้าเอ็งก็ไม่ต้องเชื่อใครแล้ว ไอ้หนูนนนนนนนนน”พ่อพูดลากเสียงยานคางบ้าง ซึ่งไม่น่าจะเกิดจากน้ำเมา เฮียแค่จิบนิดๆ บอกไม่ได้ดื่มมานานแล้ว อีกอย่างหมอห้ามด้วย หมอบอกเฮียว่ายังมีโอกาสหายได้ ผมดีใจกับเฮียด้วย แต่ถึงไม่หายผมก็จะอยู่กับเฮียแน่นอน เฮียกอดและจูบผมซะปากเปื่อยไปหมด มีหน้าบอกว่าพ่อไม่เห็นและเราไม่ได้ฟัดกันไม่ผิดหรอก ผมก็อือออตามใจที่ไม่คิดจะขัดอยู่แล้ว ครึครึ ส่วนตรงนั้นผมช่วยเฮียทายาด้วย นอกจากของตัวเองก็ไม่เคยจับของคนอื่นสักที ข่มความอายทั้งคู่ช่วยกันลูบคลำ ขยำ แม้แต่เป็นกำลังใจส่งเสียง ฮึบ ฮึบ ขึ้นโว้ย ตอนเฮียพามันกระดก ตามที่หมอบอก มันก็ไม่ยอมตื่น ทั้งที่มันไม่เคยขี้เซาหัวหดอย่างนี้มาก่อน สุดท้ายเราก็กุมมือ สบตาอย่างให้กำลังใจกันและกัน ชีวิตไม่สิ้นเดี๋ยวมันก็คงดิ้นได้อีกครั้ง สู้สู้

“ขนาดลุงกำนันทวงตังค์พ่อตั้งแต่สมัยเรียน จนปัจจุบัน พ่อบอก ไม่มีตลอด หนูก็เชื่อแล้ว ว่าพ่อพูดคำไหนคำนั้น ไม่มี คือ ไม่มี”ผมจำได้ดี แต่ลุงแกไม่ได้ทวงจริงจังหรอกแหย่พ่อมากกว่า

“ใช่ไง ข้าถูกใช่ไหมล่ะ เอ็งจำไว้นะ เราต้องเป็นคนรักษาคำพูด พูดคำไหนคำนั้น ฮ่าๆๆๆๆๆ”พ่อกอดไหล่ผมพูดอย่างภูมิใจด้วยเสียงหัวเราะ ทำเอาเฮียที่ไม่ค่อยจะหัวเราะต้องหลุดมาบ้าง

“ถูกกกกก หนูก็จำและทำมาตลอด ไอ้รงค์ทวงของเล่นหนูก็ไม่คืน คำไหนคำนั้นเหมือนกัน ฮ่าๆๆๆๆ”ผมเอามั่ง ไอ้เรื่องมีพ่อเป็นไอดอลขอให้บอก เฮียเลิกคิ้วขำๆ พากันขุดเรื่องมาคุย ยกเว้นเฮียที่นั่งฟังอาศัยขำอย่างเดียว จนเวลาปาเข้าไปตีหนึ่งก็เก็บของพากันเข้านอน เป็นคืนแรกที่พ่อให้ผมกับเฮียนอนด้วยกัน เราไม่พูดอะไรกันเลย สองวันเราบอกรักและสัมผัสกันภายนอกเกือบตลอด ในตอนนี้มีแต่มือที่กุมกันไว้ สบตากัน ส่งรอยยิ้มให้รู้ว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเราจะอยู่เคียงข้างกันตลอดไป เฮียรักหนู หนูรักเฮีย

“เฮียเดินทางดีดีนะ”

“หนูอยู่ที่นี่ระวังตัวด้วยนะ มีอะไรโทรหาเคนก่อนใกล้สุด”

“อืม เฮียระวังตัวด้วยนะ”

“ครับ”

“เฮียกินยา กินข้าว ด้วยนะ อย่าลืมล่ะ จะได้หายเร็วๆ”

“รู้แล้ว หนูก็เหมือนกัน”

“อืม”ก่อนผมจะทำปากผมรักเฮียอีกครั้ง เฮียก็ทำบ้าง

ท่ามกลางลมหายใจอันแผ่วร้อนที่กั้นเราไว้

V
V
V
V
V

“มึงสองคน จะนอนได้หรือยัง!”

“คุยผ่านหน้ากูอยู่นั่นแหละ ไอ้เฮียมึงไปนอนข้างล่างเลยไป เกิดมึงนึกว่าเป็นไอ้หนู ซวบกูเข้าให้ ขี้เกียจมีปัญหากับมัน ไป ลงไปข้างล่างเลยมึง อบอุ่นซะกูเสียวหลังไปหมด”

ใช่ครับ พ่อใจดีให้เรานอนด้วยกัน โดยมีพ่อนอนตรงกลางกั้นระหว่างเราะ ไอ้เราก็นึกว่าหลับไปแล้ว อุตส่าห์อกตัญญูรินเบียร์ให้มากกว่าใคร คุณนกนี่คอแข็งจริง

“คิดจะมอมกู ยังช้าไปไอ้หนู เหล้าขาวรวมดีกรียังเอากูไม่อยู่เลย” O_O นี่พ่อรู้ด้วยเหรอนี่

“เปล๊า ใครจะกล้าทำอย่างนั้น นอน นอน หนูนอนแล้ว”ผมรีบพูดก่อนจะกอดพ่อแนบแน่น เฮียลงไปข้างล่างแล้ว คงนอนไม่ถนัดด้วยเพราะเตียงเล็กแต่อัดผู้ชายขนาดน้องควายสามคนก็เกินแล้ว ผมยิ้มให้เฮียที่ยังนอนมองหน้าผมอยู่ จนกระทั่งหลับไปด้วยความสุข พร้อมความคิดในใจ
.
.
.
.
.
‘ถึงของเฮียจะใช้ไม่ได้ หนูก็ยินดีจะสละของหนูให้เฮียใช้เป็นการตอบแทนที่เฮียให้หนูมาเยอะแล้ว ไม่ต้องกลัวนะเฮีย’


ผ่านไป


ตีสาม

.
.
.
.
.
“ฮึ่มมมม ไอ้หนู ไอ้ลูกไม่รักดี เห็นผู้ชายดีกว่าพ่อ ฮึ่มมมม”

เสียงเหมือนเครื่องยนต์คำรามกระฮึ่ม ทำเอาผมผวา แต่สงบได้เมื่อถูกโอบไปในอ้อมแขนกว้างที่คุ้นเคย ผมไม่รู้ตัวสักนิดว่าละเมอมานอนข้างล่างได้ยังไง


^______________________^


************************************************************************************************************************

ปล. มาชิวๆกันอีกตอนให้สบายอกสบายใจกันไปกับด่านพ่อตาที่ยังไง๊ ยังไง คุณนกก็ร้ายไม่ลง  ส่วนตอนหน้าจะพาไปอาบแดด เอ้ย ไปอาบเลือด กันแล้ว  อิอิ o18  มีคนแนะนำให้ทำสารบัญ บอกตรง ทำไม่เป็นอ่ะ ฮือออออออ :hao5: แต่จะลองค่ะ รอก่อนนะ หรือท่านผู้มีอุปการคุณท่านใดทำให้ ขอบคุณล่วงหน้าเลยค่ะ หุหุ :mew1: ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่มีให้กัน จะติจะชม ดิฉันรับอมไวหมดจนหน้าบานไปหมดแล้ว แต่ชอบมากค่ะ ขอบคุณอีกนะคะ :pig4: บาย ไปทำงานต่อ อีนี่รักกรูจริงแทบจะสิงร่างเลย :katai4:

ออฟไลน์ tulakom5644

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 587
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +75/-1
วิ่งขาควิดหัวทิ่มเข้ามาอ่านเร็วพลัน  ก็มันคิดถึงหนูกับเฮีย และคนเขียนมากมายนี่นาาาาาาาาาาา :impress2:

อ่านตอนหนูรู้แล้วสงสารเฮีย----แต่ยิ่งสงสารกว่าเก่า---ตอนหนูคิดจะตอบแทนเฮียด้วยการทำแทน ฮาาาาาาา

ถ้าเฮียรู้คงมีกำลังใจรักษาตัวให้หายเร็วขึ้นเป็นแน่แท้ กร๊ากกกกกกกก   :laugh:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 20-11-2013 15:17:53 โดย tulakom5644 »

ออฟไลน์ sukie_moo

  • ปัจจุบัน คือ อดีตของอนาคต
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3488
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +457/-15
ผ่านด่านพ่อตาได้แล้ว ก็เหลือภารกิจที่ต้องทำ ถ้าสำเร็จจะได้กลับเป็นครอบครัวอบอุ่นแน่นอน สู้ๆนะเฮีย สู้ๆนะหนู

ออฟไลน์ wi_OoO_wi

  • payaaa payaaa padazz taa
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 888
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +88/-1
แปะไว้เดี๋ยวมา :katai2-1: :katai2-1:

ออฟไลน์ rujaya

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1237
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +377/-1
พ่อนกยังใจดี ไม่ได้โหดร้ายกะเฮีย ร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกพ่อนะ จะฮาไปไหนกันพ่อลูกคู่นี้  :laugh:

ตอนหน้าจะต้องอาบเลือดอีกแล้วหรอ เฮียสู้ๆนะ ห้ามตายเด็ดขาด ต้องกลับมาอยู่กะหนูให้ได้นะเฮีย  :n1:


ออฟไลน์ punchnaja

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3354
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +383/-5
พ่อนกฮามากกกกกกกกก ชอบอาะ อยากให้พ่อนกมีคู่จัง 55555555

ออฟไลน์ KURATA

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 893
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +146/-1
อ๊าคคคคคค อยากได้ผู้ชายอย่างเฮียมานอนกอดสักคืน   :man1:
พ่อนกจ๋า ยกหนูให้เฮียเต๊อะ สงสารเฮียเค้าอ่าาาา
ต่อไปจะมีเรื่องอะไรอีกป่าวหน๊อ  :hao5:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
ผ่านด่านพ่อนกไปได้แล้ว ที่เหลือคืองานระดับชาติ
สงสัยจะมันส์น่าดู รอตอนต่อไป

ออฟไลน์ Poseidon

  • Unconditional love
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5081
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-12
ต้องทำให้สำเร็จนะเฮีย  อยากเห็นเฮียกะหนูอยู่ด้วยกันซะที
อยากให้เฮียกะหนูมีความสุขซะที  :mew6:

ออฟไลน์ narunarutoboyz

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 595
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +108/-2
:m15:
เฮียยยยยยยยยยย นู๋ววววววววววว
ตอนนี้เป็นอะไรที่คนอ่านอย่างเราคิดถึงมากเลยค่ะ โมเม้นท์น่ารักๆของคนทั้งคู่ไม่ได้เห็นมานานเเล้ว
ถึงเเม้มันจะแฝงไปด้วยความเศร้า เเต่มันก็กินใจมากๆเลยค่ะ
ชิส์.....ในวันที่ทุกสิ่งดูผิดพลาดไปหมด ใจที่ดีของหนูเเละเฮียจะทำให้ทุกอย่างเข้าที่เอง
อดทนหน่อยนะเฮีย-หนู เเล้วเราจะผ่านมันไปด้วยกัน :กอด1:

จะคอยเฝ้าดูเฮยเเละหนูอย่างใกล้ชิดเลยนะคะ
กำลังใจจากเราให้คนเเต่ง เฮีย หนู พ่อนก สิบ เบียร์ รัน ? เทียน เฟย นะคะ

 :L2: :3123: :กอด1:

ออฟไลน์ shikyu3211

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1537
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-1
บอกได้เลยว่าทั้งซึ้งทั้งขำ พ่อนกนี่ก็นะมีการนองกั้นลูกด้วย 55555555 หวงเหลือเกินเฮียเขาจือดื้ดกันไปไหนถึงไหนแล้ว ขอให้เฮียหายไวๆโดยเฉพาะปืนใหญ่นะจ๊ะไม่งั้นเฮียต้องพึ่งปืนสั้นของน้องหนูแน่ๆ หึหึ

ออฟไลน์ nanazaa002

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 223
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-2
ละเมอลงมานอนกับเฮีย ไม่รู้ตัวจริงหรอ  หนู: จริงจริ๊งงงงงง   :m17:  เสียงสูงเชียว

ออฟไลน์ nutjisub

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 300
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-0
ตอนนี้ทั้งซึ้ง ทั้งขำ พ่อนก น่ารักและเข้าใจลูกมาก ๆๆ แต่ก็เข้าใจในเหตุผลของพ่อนก เนอะ อยากให้เฮียทำสำเร็จภารกิจเสียที เฮียจะได้อยู่กับน้องตุลย์ กับน้องหนู และพ่อนก เป็นครอบครัวที่อบอุ่น

ออฟไลน์ ninghyuk

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 666
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-1
เฮียรีบๆหายนะะะะะ

ออฟไลน์ wiwari

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 420
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +93/-1
ตอนนี้ยังกะอ่านนิยายตลก คุณพ่อนกฮามาก :pigha2: ไม่สงสัยเลยว่าทำไมลูกหนูถึงเป็นแบบนี้ สงสารเฮียด้วยหวังว่าส่วนนั้นของเฮียจะหายไม่งั้นก็คงต้องใช้ส่วนนั้นของหนูแล้วแหละ

ออฟไลน์ narongyut

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 80
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +62/-1
 :L1: ขอบคุณมากครับ

ออฟไลน์ kataiyai

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1142
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +170/-1
หนูก็ยังคงเป็นหนูเหมือนเดิม

เห็นผู้ชายดีกว่าพ่อ  :hao7:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ banazjj

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 103
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
พ่อนกน่ารักตามเคย ดีใจที่เฮียได้เจอกับหนูซะที แถมเคลียร์เรื่องพ่อได้ทางสะดวก

รอตอนหน้านะคะ ลุ้นมากมาย  :katai1:

ออฟไลน์ Palmpalm

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 669
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-4
อ่านแล้วทั้งน้ำตาไหลและหัวเราะพร้อมกัน
พ่อนกฮามากกกก

ออฟไลน์ corn_rain

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 170
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-0
แหม่
ช่างเปนคนดีคิดเสียสละ
แต่คาดว่าเฮียคงไม่ต้องการนะ :katai3:

ออฟไลน์ malula

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7208
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +622/-7
ชื่นมื่นกันทั่วหน้าทั้งพ่อนก เฮียและหนู
รอให้ภารกิจของเฮียสำเร็จลุล่วงได้กลับมาอยู่พร้อมหน้ากันอีกครั้ง

ออฟไลน์ Ryoooo

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3146
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +288/-2
พ่อนกน่ารักมาก ดีใจที่ไม่โดนกีดกันมากนัก
แต่ขำเวลาคุยกันอะ เหมือนเห็นหนูมีสองคน แบบว่าเป็นพ่อลูกที่เหมือนกันมาก

ขอให้เฮียได้กลับมาอยู่ด้วยกันกับหนูเร็วๆ อ่านตอนนี้ไปก็น้ำตาแอบซึมว่าทำไมอุปสรรคมันช่างเยอะ
เอาใจช่วยเฮียให้ทำงานสำเร็จและ "ไข่" เฮียกลับมาใช้งานได้เหมือนเดิม อิอิ :-[
จะไดีไม่ต้องให้ความหวังหนูว่าจะกดเฮีย :m20:

ออฟไลน์ Infinity 888

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2026
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +157/-7
พ่อนกกับหนูฮาตลอด รับจ๊อบร้านหมูกระทะได้เลย 55555

เฮียต้องหายนะ ถ้าไม่หายเฮียได้ใช้บริการของหนูแน่  :laugh:

ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7
เฮียจะไปแล้วเหรอ กลับมาหนูเร็วๆนะ
รีบมาขอหนูจากพ่อนกเร็วๆ ครึครึ

ออฟไลน์ NOoTuNE

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3255
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +317/-15
 :mew3: ด่านพ่อตาในที่สุดก็ผ่านไปได้ ยังไงพี่นกสุดหล่อก็ไม่ใจร้ายอยู่แล้วเนอะ


ส่วนเรื่อง กระปู้เฮีย ถ้าในอนาคตมันจะใช้ไม่ได้จริงๆ เราก็เชื่อว่ามันไม่ได้ผลอะไรในชีวิตของคนทั้งคู่ เพราะนี่คือความรัก ความผูกพันธ์ ไม่ใช่ความใคร่ ถึงไม่มีเซ็กส์ก็ยังรักกันได้

แต่สุดท้ายเชื่อเถอะ คนดีคนอึดอย่างเฮีย ยังไงก็ได้ใช้มันอีกครั้งแน่นอน รับรองหนูมายั่ว ไม่ขึ้นให้มันรู้ไป  :hao6: ส่วนหนูไม่ต้องคิดใช้แทนเฮียหรอกลูกเก็บโครงการไปเหอะ ไม่ผ่านนะลูก  :laugh:

ออฟไลน์ jj_girl

  • รูปโปรไฟล์ขำๆ นะคะ / Cr.สาววายในตำนาน
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 343
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-0
ฮาพ่อนกมากมายก่ายกอง   :m20:



ยังจะอุตส่าห์มานอนกั้นกลางอีกเน๊าะ     ถ้าตื่นขึ้นมาแล้วเห็นนังหนูมันลงไปนอนกองรวมกับเฮียแล้วจะว่ายังไงน้อออออ   :laugh:



เฮีย เรื่องน้องชายของเฮีย สู้ๆ นะคะ  ขอให้หายไวๆ   


ถ้าไม่รีบหาย นังหนูมันวางแผนเอาไว้แล้วนะว่ามันจะเป็นฝ่ายเสียบเฮียแทนอ่ะ    :oo1:



ถ้าไม่อยากโดนเสียบต้องรีบหายนะเฮีย     :impress2:

ออฟไลน์ zombi

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +63/-5
ลูกหนูมีหนุ่มมาทาบทามแล้ว
พ่อนกหาใครสักคนมาเป็นเพื่อนคู่ใจดีไหม
เมื่อลูกหนูออกเรือนไปจริงๆ จะได้ไม่เหงา

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด