ขอบคุณณณณณณ!!!!!ตัวเท่าบ้าน...ฮะฮ่าๆๆๆ
กระแสต้อนรับล้นหลามจริงๆ ขอบคุณจากใจแทน พรต&รัน
กับการต้อนรับที่มากล้น ทั้งยอดวิว และคอมเม้นท์นะคะ
กลายเป็นคู่ดังจากที่มีท่านหนึ่งเม้นท์ไว้จริงด้วย..ฮะฮ่าๆๆ
แย่งซีนคู่หลักเฉยเลย สำหรับคู่รั่ว รักบ้นลือโลกคู่นี้
ขอบคุณพี่แวน พี่..jing_sng ที่ตรวจดูแลเรื่องคำผิดให้
พี่แวนเป็นพี่สาวน้ำใจงามพิสุทธิ์ รับต้นฉบับก่อนอัพในเล้าฯ ไปตรวจทานให้ก่อน
ทำให้คำผิดที่เกิดขึ้นน้อยลงมากมายลิบลับ ขอกราบคารวะงามๆ ให้อีกครั้ง
ที่ลืมไม่ได้คือบรรดานักอ่าน แฟนคล้บพรต&รัน ซึ่งตามให้กำลังใจกันแบบนี้
ทำให้คนเขียนต้องเข็นตูด ดันก้นสองหนุ่มหล่อ ออกมาต่อเนื่อง ไม่กล้าทิ้งห่าง
เพราะความน่ารักของคนอ่าน เราจึงต้องพึงรักษาน้ำใจซึ่งกันและกัน
Thanks.
รูปอิมเมจ...พรต & รันเดาดูสิ ใครพรต ใครรัน FC ตัวจริงต้องรู้นะคะ...อิอิ
รักรั่วๆของ..พรต&รัน
Part 2 “โทนี่..ตกลงว่าไง”ผมออน Skype คุยกับโทนี่แบบเห็นหน้า มันอยู่อเมริกาดูแลกิจการอิเลกทรอนิกส์ของครอบครัว
“กูส่งไปแล้ว..น่าจะถึงแล้วนี่หว่า ทำไมยังไม่ถึงวะ”
“กูเพิ่งเข้าบริษัทฯ สำคัญมีใครรู้หรือเปล่า” ย้ำมันให้แน่ใจ
“ของที่ส่งให้มึงนะเหรอ ไม่มีใครรู้ไม่ได้แพร่งพราย มึงเข้าใจวิธีใช้ที่กูอธิบายใช่เปล่า”
“อืม..ติดขัดกูออนถาม แล้วเรื่องคนรักมึงเป็นไง ตกลงฝาแฝดเลือกจีบใครวะ..หญิงหรือชาย” อดแซวไม่ได้
แฟนมันเป็นคนอเมริกันหน้าตาดี เป็นแฝดชายหญิงอีกต่างหาก
“หึหึ..กูจีบหญิงโว้ย! ตอนหลังพี่ชายไม่ยอมห่างน้องสาวตัวติดได้อีก กูกะจีบทั้งคู่ท่าทางไปได้สวย
ไว้ลงตัวรวบหัวรวบหางก่อนนะมึง.. ฮะฮ่าๆๆ” หัวเราะมีความสุข
“ระยำ..กะพญาเทครัว ไม่กลัวบ้านแตก”
“ไม่หรอกน่า ระดับกูขอ 3P จัดสรรปันส่วนสบาย รอสำเร็จกูบอกมึงคนแรก ถามเรื่องกูแล้วไอ้พรตเป็นไง..
ยอมอยู่ในโอวาทมึงเปล่า” พูดถึงไอ้รั่วผมอดยิ้มจนได้
“คุยเรื่องเมียสุดหล่อเผลอยิ้มเชียวห่า..เป็นเอามาก..สัดรัน” มันแซว
“ธรรมดาคนรักนี่หว่า เหมือนเดิมห่างหูห่างตาไม่ได้ ต้องพึ่งอุปกรณ์ไฮเทคมึงไง” บอกมันกลั้วยิ้ม
“กุนซือเทพอย่างมึง แม่งเจ้าเล่ห์ตัวพ่อ..สัด” อวยกูอีก
“กูเจ้าเล่ห์แล้วมึงตัวเหี้ย’ไร..ล่อทั้งพี่ทั้งน้อง” ขอคืนหน่อย
“ฮะฮ่าๆ..ผลพลอยได้ ติดสอยห้อยตามไม่ยอมห่าง ไม่รวบยอดกูจะได้ซั่มเหรอสัด..คึคึ” จัญไรจริง
“มึงมันหมาป่า..ไม่ใช่สิงห์ว่ะโทนี่”
“สิงห์เจ้าเล่ห์มีถมเถ เอาตรงกลุ่มเรา 5 คน เจ้าเล่ห์ตัวพ่อทั้งนั้น เว้นแต่ไม่แสดงออกซึ่งหน้า
ไอ้โต๋เทพสุดไม่งั้นพวกเราไม่แห้วตะเกียง ไอ้บอมย์ใช่ย่อยไม่เจ้าเล่ห์คงไม่ดอดมาต่อด๊อกเตอร์ถึงที่นี่หรอกน่า
ควงสาวไม่ซ้ำหน้าถือว่าได้เปรียบรูปร่างหน้าตา ไอ้ห่านี่แรงกว่ากูอีก ส่วนไอ้กานเห็นมันแบบนั้นไม่เจ๋งจริง
คงไม่เป็นผัวกรองกุมภ์..ฮะฮ่าๆๆ” นึกถึงเรื่องนี้ ผมพานขำตาม ไอ้ห่ากานแม่งสุดๆ ล่อรุ่นป้าในคราบสาวน้อย เจ๋งจริงว่ะ!..
“ทำมาหัวเราะ มึงเองยกเป็นกุนซือเทพ ที่จริงมึงเจ้าแผนการโคตรๆ เจ้าเล่ห์กว่าใครอีก..สัดรัน” ชมกูซ้าาา!!!
“ขอบใจที่ชม..คึคึ” หน้าด้านยอมรับดื้อๆ
“กูหลอกด่าว่ะ..กร๊ากก” ทำทีเป็นขี่..สัดโทนี่
“เหรอไอ้หรั่งตาขาว จะชมจะด่ากูถือเป็นเกียรติอย่างสูง ไม่เช่นนั้นคนอย่างมึงคงไม่ยอมหลุดปาก
กูทำงานก่อนไว้คุยกันใหม่” ตัดบท มีเวลาคุยกับมันหลายนาทียังไม่ได้จับงานเป็นชิ้นเป็นอัน เพราะได้สมศรีมาเป็นเลขา
แบ่งเบางานล้นมือไปได้เยอะมาก
“เออ..ได้ของแล้วบอกกูด้วย” มันย้ำหนัก
“อืม..ถึงมือแล้วกูบอก” ผมรับปาก เป็นการยุติบทสนทนาผ่านโลกออนไลน์ซึ่งอยู่กันคนละซีกโลก
แถมมันยอมแหกขี้ตาไม่หลับไม่นอนทั้งที่เวลาต่างกันครึ่งรอบ เพื่อรอคุยกับผมอีก ซึ้งใจว่ะเพื่อน...
“ขออนุญาตค่ะ..บอส” เสียงคุณสมศรีกดโฟนเข้ามา
“เชิญครับ”
“มีกล่องพัสดุจากอเมริกาถึงบอสค่ะ จะให้ดิฉันเอาเข้าไปให้ไหมคะ” มาแล้วสินะ
“เอาเข้ามาเลยครับ” ไม่ถึงนาที เธอเคาะประตูก่อนผลักเปิดในมือมีกล่องพัสดุปิดผนึกแน่นหนามาวางที่โต๊ะ
กำชับเธออ้างผมไม่ว่างรับแขกแม้แต่ ‘ไอ้รั่ว’ ห้ามรบกวนเป็นอันขาดจนกว่าผมอนุญาต เธอรับคำ สายตาไม่ตั้งคำถาม
สมเป็นเลขาไม่ละลาบละล้วงมากความ รับคำสั่งปฏิบัติอย่างเคร่งครัด ถูกใจผมสุดๆ
คล้อยหลังเธอปิดประตูล็อกแน่นหนา ผมจัดการแกะกล่อง นำสิ่งที่ต้องการออกมา เป็นกล้องสอดแนมขนาดจิ๋ว
เชื่อมโปรแกรมคอมฯได้อย่างเหลือเชื่อ ตัวกล้องเป็นแบบไวเลส ลักษณะเหมือนกระดุมเม็ดเล็ก
มีความคมชัดประสิทธิภาพสูงลิ่วสมราคาหลัก 7 จริงๆ โทนี่ขายในราคากันเองแบบเพื่อนรักเพื่อนสนิท
ตัวกล้องคล้ายกระดุมขอมันมา 4 เม็ด ใช้โปรแกรมชุดเดียวแบ่งเป็นหลายช่อง..
อาศัยดูพร้อมกันได้ จุดประสงค์ติดห้องไอ้รั่วโดยเฉพาะ
ขั้นตอนโหลดโปรแกรมลงคอมฯ กับโทรศัพท์มือถือไม่มีอะไรยุ่งยากซับซ้อนมากนัก
เหมือนการโหลดโปรแกรมทั่วไป ก่อนซ่อนไฟล์ในโฟล์เดอร์ส่วนตัวที่มีรหัสป้องกัน แค่นี้ก็เสร็จสิ้นในส่วนซอฟแวร์
เหลือติดตั้งกล้องซึ่งผมแอบสำรวจเล็งจุดไว้ไม่มีพิรุธ เว้นการเข้าไปติดต้องเนียน
ไม่ให้ไอ้รั่วรู้ว่าผมแอบติดกล้องในห้องทำงานมัน
[ว่าไง..คิดถึงกูเหรอ] กดสายไปหามัน
“หึหึ..คิดถึงดิ มาหาหน่อย..รออยู่” รีบสมอ้าง
[เห้ย! พูดเล่นไม่คิดว่ามึงจริงจัง โด่! เมื่อคืนล่อซะอิ่มแปร้ไม่ครบเซเว่นคิดถึงกูแล้ว..คึคึ]
อดยิ้มตามคำพูดมันจนได้ พ่องมึงคิดได้..ไม่ครบเซเว่น มันหมายถึง 24 ชั่วโมง
“วินาทีเดียวกูก็คิดถึงมึงแล้ว..รีบมานะ” หยอดกลับ นึกหน้ามันป่านนี้คงเห่อแดงเรียบร้อย
[เชี้ย! หม้อกูสัด..ไปก็ได้ไปให้เห็นหน้า มึงได้หายคิดถึง คงมีบริษัทกูนี่แหละ รองประธานกรรมการ
โดนเรียกโดยผู้ช่วยฝ่ายการตลาดให้ไปพบถึงห้องทำงาน..อย่าให้ใครรู้เป็นอันขาดเสียการปกครองหมด
คราวหลังคิดถึงกูก็หัดมาหาเองมั่ง ไม่ใช่โทรตาม..แม่ง] ฟังมันบ่นจับน้ำเสียงกำลังแก้เขินผมชัดๆ
กลั้นหัวเราะท้องแข็งไม่ให้เล็ดลอดเข้าโทรศัพท์ เดี๋ยวมันเหวี่ยงหนักกลายเป็นจริงจังจนได้
“ขอรับท่านรอง..อย่าลืมสิครับบทบาทอีกอย่างท่านคือเมียผู้ช่วย ผัวคิดถึงสมควรมาให้เห็นหน้า
สมเป็นศรีภรรยาที่ดีครับท่าน สามารถยกนิ้วให้ ว่าท่านรองวางตัวเหมาะสมทุกบทบาท”
ไม่วายหยอดอย่างมีเชิง คาดว่ามันคงกำลังกัดปากทำหน้าเหรอหรา แดงก่ำอย่างเคยแล้วแน่
[พอๆ..เดี๋ยวเลี่ยนหนักแดกมื้อเที่ยงไม่ลง มึงพลอยไม่มีเพื่อนแดกด้วยนะโว้ย
ผีเข้าหรือองค์ลงวะ..พ่อศรีเรือนสิงห์รัน] ฟังมันย้อนผมดิ
“สีทำไมเรือน..กูสีหัวเคียวอย่างเดียวว่ะ..พรต” สวนคำผวน
คุยกับมันเป็นความสุขอย่างหนึ่งที่ผมชอบมาก ไร้สาระแต่ผ่อนคลายประหลาด
[เหี้ย!..คืนนี้มึงอดสี โทษฐานพูดไม่โดนใจกู] มันอายเห็นๆ คึคึ!
“แต่กูมั่นใจไม่อด อย่ามัวลีลารีบมาบัดเดี๋ยวนี้” เลียนเสียงท่านเปาบุ้นจิ้นออกคำสั่ง
[ขอรับ..ท่านเป้ารัน..กรุณารอหัวโด่ตรงนั้น ข้าน้อยจะรีบไปตัดหัวท่านเป้า ณ บัดนาว]
ผมขำกร๊ากแบบไม่ต้องกั๊ก มันไม่ทันได้ยินแล้ว สังเกตสัญญาณไฟที่เครื่องดับ แสดงว่ามันวางหูกำลังมุ่งหน้ามาห้องผม
ก่อนมันมาถึงต้องรีบหลบไปปฏิบัติตามแผน หลังล่อเหยี่ยวออกจากถ้ำได้สำเร็จ
“คุณสมศรี ถ้าคุณพรตมาบอกให้รอในห้องไปพลางๆนะครับ ไม่เกิน 5 นาที ผมกลับมา
ถ้าเขาถามผมไปไหน บอกสั้นๆฉุกเฉินก็พอ..ตามนี้” กำชับเลขาร่างท้วมขั้นโคม่า เธอรับปากทันควัน
“ได้ค่ะบอส” จากนั้นรีบฉากหลบไม่ให้ไอ้รั่วเจอ เห็นมันหายเข้าห้อง ถึงค่อยผลุบไปห้องมัน
เพื่อติดตั้งกล้องสอดแนมรุ่นจิ๋วให้เรียบร้อย แปะเข้ากับกล่องเสียบปากกาหนึ่งตัว ได้มุมเก้าอี้ทำงานมันพอดิบพอดีอีกตัว
ติดกับไฟเพดานอีก 1 ตัว มองจากเพดานอีกมุม อีกสองไว้หน้าต่างมองประตูทางเข้า ตัวสุดท้ายติดตรงหัวม่าน
มองตรงโซฟารับแขกพอเหมาะเชียว
เรียบร้อยดึงโทรศัพท์เปิดโปรแกรม เช็คความเรียบร้อยทั้งภาพและเสียง คมชัดจนต้องยกนิ้ว
ยอมรับประสิทธิภาพอย่างชื่นชม สมเป็นไอ้โทนี่ยอดมนุษย์ไฮเทคกลุ่มผมจริงๆ งานนี้ต้องส่งของขวัญ
แทนการขอบคุณไปให้มันแล้วครับ...หึหึ
“โทษที..เผอิญกูติดธุระกับลูกน้องไม่โกรธใช่ป่ะ” มาถึงผมเนียนเดินเข้าไปจับบ่า
ก้มคลอเคลียซอกคอมันอย่างเอาใจ หูมันแดงหน้ากัดพิลึก
“แม่ง..อย่าพิเรนทร์..ที่ทำงานห่า” ดูมันเขินผมครับ
“กูขอโทษตามแบบฉบับ ไม่คิดปี้มึงที่นี่หรอก รอว่างจริงๆ ค่อยจับกดทีเดียว..หึหึ” ผมกวนกึ่งแหย่ขำๆ
“สัดรัน..หัดมองกูเข้มมั่ง หน้ามึงอ่อนยิ่งกว่ากูอีก เป็นรุกหน่อยป้อกูใหญ่นะมึง กูไม่ได้แต๋วนะ..เหี้ย!”
มันค้อนผมช่างตลก ตาคมเข้มมีตวัดหางตาใส่อีกต่างหาก หน้าไม่หล่อคงดูไม่จืดเชียวล่ะ
“กูไม่ได้คิดว่ามึงแต๋ว คิดไปโน่นเลย” ผมออกตัว สาบานไม่เคยมองมันแต๋วแม้แต่น้อย
ที่มันยอมทั้งที่มันหล่อเข้มกว่าผมอีก คมเข้มแมนเรียกพ่อ สาวหลงตรึม
แค่มันรักยอมอยู่ในฐานะคนรัก..ผมก็ซาบซึ้งสุดๆแล้ว
“ปากมึงไม่คิด แต่การกระทำนี่ดิ เล่นแบบนี้กูขนลุก ไว้ตอนซั่มกันกูจะไม่ว่าเลยห่า
เวลานี้ขอร้องอย่าทำกูแปรปรวน” มันระบายความรู้สึก ผมต้องรีบเบือนหน้าหนี ไม่งั้นได้หัวเราะฮาแตก
ต้องใช้ความพยายามอดทนอดกลั้นอารมณ์ที่โดนผมจุดประจำสินะ
“อยู่กันจนลูกเข้าม.1 เพิ่งรู้มึงหวั่นไหวกับกูง่ายขนาดนี้เชียวเหรอ” อดแหย่มันเขินไม่ได้สิน่า
“ใครบอกกูหวั่นไหว แค่ไม่อยากแปรปรวนวูบวาบ ไม่ได้หวั่นไหว..ตีความเรื่อยเปื่อยนะ..สัด” มันแก้ตัวน้ำขุ่น
“เหรอออ!!...บ้านกูเรียกอาการนี้ว่าหวั่นไหว แปรปรวนแล้วแต่เหอะ สรุปเป็นกับกูคนเดียวใช่เปล่า”
ผมอยากต่อปากต่อคำต้อนมันมีความสุข เห็นหน้าตาเหรอหราหาทางไปแถๆของมันแล้ว..แอบขำ..
“ครวยเหอะ..อารมณ์นี้ให้กูรู้สึกกับตัวผู้ไหนอีก นอกจากมึงสาบานได้กูแทบไม่มีมโนภาพถึงผู้ชาย
ทำกระดอแข็งด้วยซ้ำ” คำพูดตรงไปตรงมาของมัน ทำผมหัวเราะจนได้
“พรืด..ฮะฮ่าๆๆ” ขำจริงครับ
“หัวเราะทำเหี้ย เดี๋ยวปั๊ดเตะหำแตก..ห่านิ” ฟังมันขู่ดิ
“กูตลกสัด ดีใจที่มึงให้ความรู้สึกพิเศษกับกูคนเดียว” ผมไม่ได้อวย แต่นับถือน้ำใจมัน
นึกขอบคุณอย่างสุดซึ้งที่มอบสิ่งดีๆเหล่านี้ให้ เสมอต้นเสมอปลายตลอดมาไม่เปลี่ยนแปลง
“เออ..กูกลับล่ะ ได้เวลานัดคุณหญิงเพ็ญจิตร เพิ่งถอยอัญมณีลุ่มเจ้าพระยา
ที่มึงกับกูออกแบบเมื่อสองเดือนก่อน ลูกค้าประจำไม่ควรให้รอ”
คุณหญิงเพ็ญจิตรคือลูกค้าไฮโซถูกตาไอ้ห่าพรตเป็นกรณีพิเศษ ชนิดยกลูกสาวใส่พานประเคนถึงตักได้
คงทำไปแล้ว ท่าทางหมายมั่นปั้นมือจับไอ้พรตเป็นเขยขวัญให้ได้ ลูกสาวหน้าตาดีเปรี้ยวแสบทรวงกันเลย
พกความมั่นใจเกินร้อย ไม่รู้งานนี้พ่วงกันมาด้วยหรือเปล่า
“เอาดิ..กูขอสะสางงานหน่อย เที่ยงเจอกัน” ปากบอก แต่ใจได้เวลาทดสอบประสิทธิภาพกล้องจิ๋วไอ้โทนี่ซักที
หลังไอ้รั่วกลับห้อง ผมเปิดคอมฯจอแบนเข้าโปรแกรมเปิดกล้องส่องห้องทำงานมัน
ไอ้รั่วยังมาไม่ถึงปราศจากสิ่งมีชีวิต รอไม่เกินสามนาทีร่างสูงสมาร์ทสวมเชิ้ตสีขาวแขนยาวกางเกงแสลคสีดำ
เข็มขัดหรูราคาแพงลิ่ว ดูง่ายแต่เนี๊ยบตั้งแต่หัวจรดเท้า พาหน้าหล่อๆโผล่เข้าประตูมา แอบเห็นมันผิวปากอารมณ์ดี
เดินมาลากเก้าอี้พนักสูง หย่อนตัวเอนหัวเหม่อลอยครุ่นคิด เดี๋ยวยิ้มเดี๋ยวคิ้วขมวด หน้ามันเปื้อนยิ้มตลอดเวลา
ทำผมที่แอบมองอยู่ถึงกับเผลอยิ้มตาม แค่เห็นอารมณ์มันในมุมที่ไม่คิดจะได้เห็น รู้สึกตื่นเต้นแปลกๆ
แล้วหัวใจผมก็ฟูฟ่องพองคับอก เมื่อมือหนาแกร่งของมันเปิดลิ้นชัก หยิบรูปคู่ของเรา
ใส่กรอบไซส์มาตรฐานออกมา จ้องตาคมหวามไหวระริก ฉายอารมณ์รำลึกความหลังจมดิ่ง
ในรูปเป็นผมกับมันกอดคอกันถ่าย
จำได้ติดตางานกีฬาสีตอนม.4 ปีที่ตะเกียงเป็นเจ้านางน้อยคู่ไอ้โต๋นั่งเสลี่ยง
ตอนนั้นผมกับมันแย่งซีนกันดูตลกๆ สรุปเราถ่ายรูปด้วยกัน เป็นผมที่กอดคอมันบังคับกลายๆ
มันแพ้กีฬาราบคาบตกเป็นจำเลยเรียบร้อย
หน้ามันแดงก่ำ แต่ผมยิ้มมีความสุข ตอบไม่ได้สุขอย่างไร รำลึกความรู้สึกตอนนั้น
สุขที่กำราบเหยี่ยวทระนงหลงตัวบ้าบอสำเร็จ ไม่นึกไม่ฝันมันจะเก็บรูปนี้ไว้ ของผมมีแต่เก็บเป็นไฟล์ไม่ได้ปริ้นท์รูป
มันเล่นอัดออกมาใส่กรอบเลยเว้ย!!!..
“เจ้านายคะ คุณหญิงเพ็ญจิตรขอพบตามนัดค่ะ” เสียงเลขาวัยกลางคนฝีมือเชี่ยวของไอ้พรต
มรดกตกทอดจากพ่อมันบอกผ่านโฟนอิน ดึงมันกลับจากภวังค์ รีบซุกรูปเก็บลิ้นชักโต๊ะทำงาน
ตอบเสียงทุ้มหล่อตามแบบฉบับของมัน
ต่อด้านล่าง
หัวข้อ: @@@โดย Luk {รักรั่วๆของ..พรต & รัน}มีแฟนคลับทำสารบัญให้ที่หน้า 44 ง่ายแก่การอ่าน (อ่าน 296717 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก