หัวข้อ: the Second Chance :: ความหมายของหัวใจ (ตอนที่ 18 - 27 July)

[zeazaiz]

เจ้าหมอกนี่พูดเก่งจริงๆนะ  มีหมอกเข้าฉากทีไรบรรยากาศสดใสอารมณ์ดี ทันทีเลย
ถ้าหนึ่งไม่ได้ไปคอนโดบ่อยๆแล้วจะได้มีโอกาสเจอหมอกตอนไหนละเนี่ย

[ExecutioneR]

ผลของการนอนดึก แต่งนิยายดึกๆ หลังทำธีสิส มึนน 55555

[yeyong]

น้องหมอกหน้าแ่ดง  ช่ะช่า หมายความว่ายังไงเนี่ย

[ohm]

ขอบคุณคุณต้นมากๆ
เรื่องนี้สนุกแต่แรกเลย ติดตามอ่านจนจบแน่นอนครับ

[miracle22936]

อ่าาา แล้วยังงี้ หนึ่งจะได้เจอหมอกบ่อย ๆ หรอเนี่ย หรือจะเจอกันเฉพาะแค่ที่เรียนพิเศษ ...

[โจ๊กกุ้ง]

หนึ่งไม่เหมาะกับเด็กๆหรอก เชียร์พ่อเด็กอีกคนแต่มีเมียแล้วนี่ดิ เฮ้อ

[cinquain]

น้องน้ำน่ารักอีกแล้ว!

ตอนที่เขียนว่าหมอกให้พี่หนึ่งโทร.หายังนึกเหมือนกัน
ว่าไม่ได้ให้เบอร์แล้วจะโทร.ได้อย่างไร ... ก็พอดีกับอีก
บรรทัดในเรื่องเขียนไว้ คุณต้นคงกะว่าคนอ่านต้องสะดุดแน่ๆ จริงไหมคะ ^^

หมอกนี่ก็น่าจะมีsomethingนะคะ (ขออภัยที่แทรกภาษาอังกฤษค่ะ นึกไม่ออกว่า
จะใช้ภาษาไทยว่าอะไรดี)

รออ่านตอนที่หนึ่งไปเข้าคอร์สเลี้ยงลูกค่ะ

[GETIIZ]

น้องหมอกน่าแดงคืออะไรรรรรรรร แอบคิดไม่ซื่อกับพี่หนึ่งใช่มั้ยเนี่ย 

[suck_love]

รอลุ้นพระเอกหรือนายเอกเป็นใครดีกว่า 

[ordkrub]

ขอตามมาอ่านด้วยคนครับ

[Ju]

แหม เดาไม่ออกว่าหนึ่งจะตกหลุมรักใคร

เรื่องนี้มันดูซับซ้อนดีจังเลย ตัวละครเยอะ

[KaorPaor]

ได้อ่านนิยายของคุณต้นเมื่อไรก็รู้สึกชอบตลอด ชอบการใช้ภาษา คำพูด การผูกเรื่อง การนำเสนอทุกอย่างเลย เรื่องนี้ถ้าให้เดานะ คิดว่าหนึ่งต้องคู่กับทะเลแน่เลย ตามชื่อเรื่องเป็นโอกาสที่สองของทั้งคู่

[พลอยสวย]

 

[Jthida]

ไอ้เด็กที่ชื่อหมอกนี้... 555555555555555555555555555555555

[winnie_the_far]

มาให้กำลังใจนักเขียน แล้วนอนรอตอนต่อไป อิอิ

[Rafael]

แอร๊ยย
มารออ่านด้วยคน อิอิ

[ppanudet]

เป็นกำลังใจให้นะครับ มาต่อเร็วๆนะครับ ชอบทุกเรื่องของคุณเลย

[Monkey D lufy]

น้องหมอกน่ารักอ่ะ  มีเขินๆด้วย  อิอิ

[M.Aplus]

มาดันอีกรอบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ชอบๆๆๆๆๆๆๆ
น้องหมอกคิดไรกับพี่หนึ่งป่าวเนี่ยยยยยยยยย 

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

อ่านแล้วชวนติดมาเลย แล้วจะรออ่านต่อน๊า ^^

[ppanudet]

มาต่อเร็วๆนะครับ

[ppanudet]

มาดันๆนะครับ

[ExecutioneR]

ตอนที่ 3

ในตอนเย็น ผมนัดเจอกับเอและอาร์มในห้างสรรพสินค้าที่อยู่ติดกับคอนโด กว่าที่ผมจะฝ่าการจราจรในกรุงเทพฯ ไปหาพวกเขาได้ก็เกือบทุ่มนึงแล้ว และหลังจากที่อาร์มเห็นห้อง เขาก็รู้สึกชอบมาก แต่เขาบอกว่าต้องกลับไปปรึกษากับครอบครัวอีกที ซึ่งผมก็ไม่มีปัญหาอะไร เพราะกว่าที่ห้องจะตบแต่งเสร็จอย่างสมบูรณ์ก็คงอีกเดือนกว่าๆ ให้หลังอยู่ดี

เราลงมานั่งคุยรายละเอียดกันต่อพร้อมกับกินข้าวเย็นที่ร้านอาหารร้านเดิมที่ผมเคยมากิน และในระหว่างที่เรากำลังคุยกันอยู่นั้น อาร์มก็สะกิดเอให้หันไปมองนอกร้าน

“เฮ้ย ไอ้เอ นั่นมันพี่หมอกนี่หว่า”

“เออว่ะ”

ผมหันไปมองข้างนอกตามที่อาร์มชี้ หมอกกำลังเดินอยู่ริมฟุตบาทฝั่งตรงข้ามพร้อมถุงเซเว่นในมือ

“นี่เราสองคนรู้จักหมอกด้วยเหรอ” ผมถามขึ้น

เด็กหนุ่มทั้งสองคนหันมาหาผมทันที

“พี่รู้จักพี่หมอกด้วยเหรอครับ” อาร์มถามกลับ

“เอ่ออ ก็ไม่เชิงน่ะ คือน้องมันเคยไปสอบถามเรื่องคอร์สเรียนภาษาอังกฤษกับเพื่อนๆ ที่สถาบันพี่น่ะ แล้วก็เพิ่งเคยบังเอิญเจอกันที่นี่ด้วย เลยได้คุยกันบ้างนิดหน่อย”

“พี่หมอกเรียนคณะเดียวกับพวกเราน่ะครับ พี่หนึ่ง” เอตอบ

“งั้นเหรอ” ผมพยักหน้า

“แล้วพี่หมอกมันก็อยู่ที่นี่เหรอฮะ พี่” อาร์มถาม

“ใช่ครับ เห็นว่าเช่าอยู่น่ะ เพิ่งย้ายเข้ามาไม่นาน”

“แบบนี้กูก็มีเพื่อนบ้านแล้วดิ”

“อะไรวะ ไอ้อาร์ม มึงยังต้องกลับไปถามพ่อแม่มึงอีกไม่ใช่รึไง แล้วไหนจะยังไอ้ต้าอีก”

“เออน่า! กูว่าไม่มีปัญหาหรอก มึงเชื่อดิ”

ผมดูนาฬิกาข้อมือ “พี่ว่านี่ก็เริ่มมืดแล้วนะ เรากลับกันเลยดีมั้ย เอ เดี๋ยวเรากลับพร้อมพี่ ส่วนอาร์มขับรถมาใช่รึเปล่า”

“ครับ ใช่ครับ” อาร์มพยักหน้า

“โอเค งั้นพี่เรียกเค้าเก็บเงินเลยนะ” ผมหันไปมองหาพนักงาน “ขอโทษครับ เก็บเงินด้วย”

พนักงานพยักหน้าให้ผมและเดินตรงเข้ามาหาพวกเรา ผมหันกลับไปมองหาหมอก แต่เขาหายไปแล้ว บอกตรงๆ ว่าผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่ผมรู้สึกไม่ค่อยอยากเจอน้องเขาตอนนี้ชอบกล คงเพราะการที่จู่ๆ เขาให้เบอร์ผมมา บวกกับการที่ไอ้ยุทธดันพูดจาแปลกๆ แบบนั้น เลยทำให้ผมเกิดความรู้สึกแบบนี้

ในขณะที่พนักงานยื่นใบเสร็จให้แก่ผม ประตูร้านก็ถูกเปิดออกพร้อมกับเสียงของผู้ชายคนหนึ่งที่คุ้นหู

“ป้าคร้าบบ! กาแฟเย็นแก้วนึง!” เขาสั่งป้าเจ้าของร้านที่ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์อย่างเป็นกันเอง

“จ้าาาา พ่อออ!”

“พี่หมอก! ทางนี้ๆ!” อาร์มโบกมือเรียกรุ่นพี่ของเขา

“อ้าว! ไอ้อาร์ม ไอ้เอ แล้วก็พี่หนึ่งด้วย มาที่นี่ได้ไงเนี่ย!” เขาเดินตรงเข้ามาหาพวกเรา จากนั้นก็นั่งลงข้างๆ ผม “ที่สำคัญคือมึงสองคนไปรู้จักพี่เค้าได้ยังไงมากกว่า”

ผมหันไปยิ้มให้เขา รู้สึกประหม่าชอบกล “เอเป็นญาติกับแฟนพี่น่ะครับ ส่วนอาร์มก็มาเพื่อดูห้องของพี่ เผื่อน้องเค้าจะอยากเช่าห้องพี่น่ะ”

“เฮ้ย แบบนี้ก็ดีดิ! มึงมาอยู่ที่นี่กูจะได้มีเพื่อนบ้าน” หมอกพูดอย่างดีใจ

“เดี๋ยวขอผมกลับไปคุยกับเมียก่อนนะพี่ แต่ก็ไม่น่าจะมีปัญหาแหละ”

“เมียมึงนี่คนไหนวะ ไอ้ต้าน่ะเหรอ”

“โห! พี่หมอก พี่อย่าไปพูดแบบนั้นให้มันได้ยินเชียวนะเว้ย ผมก็มีมันคนเดียวนี่แหละ พี่พูดซะยังกับผมมีเยอะ!”

ผมว่าชื่อแฟนของอาร์มฟังดูไม่ค่อยเหมือนชื่อผู้หญิงสักเท่าไหร่เลยแฮะ แต่จะด่วนสรุปและคิดไปเองก็คงไม่ดีล่ะมั้ง

หลังจากนั้นพวกเขาสามคนก็คุยกันต่ออีกนิดหน่อย ก่อนที่เอจะเป็นคนพูดขึ้นว่าผมต้องรีบกลับบ้าน เราสี่คนจึงลุกออกจากโต๊ะอาหารและเดินออกไปนอกร้านพร้อมกัน ผมที่จอดรถไว้ในลานจอดรถของคอนโดบอกลาอาร์มที่ต้องเดินกลับไปที่ห้างสรรพสินค้าข้างๆ ส่วนหมอกก็เดินตามไปส่งเราสองคนถึงที่รถ

“แล้วเอาไว้เจอกันที่มหาลัยนะเว้ย ไอ้เอ” หมอกโบกมือลารุ่นน้องของเขาในขณะที่เอกำลังเข้าไปนั่งในรถ

“หวัดดีนะครับพี่ แล้วเจอกัน” เอยกมือไหว้รุ่นพี่ของเขาก่อนจะปิดประตูลง

ผมเปิดประตูรถออกและกำลังจะนั่งลงหลังพวงมาลัยในขณะที่หมอกยื่นมือมาจับประตูรถเอาไว้พอดี

“พี่หนึ่งก็ขับรถกลับบ้านดีๆ ล่ะ เข้าใจป่าว” เขายิ้มให้ผม

“หึๆ โอเคครับ”

“แล้วเจอกันนะพี่” เขาปล่อยมือออกก่อนจะโบกมือให้ผมเบาๆ

บางทีเขาอาจจะเป็นแค่เด็กอัธยาศัยดีธรรมดาๆ คนหนึ่งก็ได้ คงเพราะคำพูดของไอ้เพื่อนตัวดีของผมนั่นแหละที่ทำให้ผมคิดมากไปเองมากกว่า

ระหว่างทาง ผมก็ถามเอเรื่องของอาร์มกับแฟนที่สงสัยอยู่

“ใช่ครับ พี่หนึ่ง แฟนไอ้อาร์มมันเป็นผู้ชาย” เอตอบอย่างระมัดระวัง “พี่หนึ่งไม่ชอบเหรอ หรือว่าพี่ลำบากใจรึเปล่า”

“เปล่าๆ ไม่ใช่แบบนั้นเลย พี่ก็แค่สงสัยน่ะ คือ...” ผมคิดย้อนกลับไปเมื่อสมัยผมยังอายุพอๆ กับเด็กเหล่านี้ “ไม่รู้ดิ สมัยพี่มันไม่เปิดเผยกันขนาดนี้มั้ง แล้วพี่เองก็ไม่รู้จักใครที่ เอ่ออ... เป็นเกย์เปิดเผยมาก่อนเลย ไม่นับพวกที่เป็นกะเทยน่ะนะ เพราะพี่ว่าอาร์มมันก็ดูไม่เหมือนคนที่จะชอบผู้ชายเลย”

“ไอ้ต้าก็ไม่เหมือนครับ”

ผมพยักหน้า ก็จริงของเขา “แล้วรุ่นพี่เราที่ชื่อหมอกนั่นล่ะ เป็นด้วยรึเปล่า”

เขานิ่วหน้าเล็กน้อย “เอก็ไม่รู้นะครับ แต่คงไม่เป็นหรอกมั้ง เอจำได้ว่าตอนเอเข้าปีหนึ่ง ก็เห็นมันเคยคบกับดาวคณะอื่นอยู่ช่วงนึงนะ

“งั้นก็แปลว่าไม่เป็นน่ะสิ แล้วทำไมต้องทำท่าคิดขนาดนั้นด้วยล่ะ”

“โหพี่ แต่ก่อนนี้ไอ้อาร์มมันก็ไม่ได้ชอบผู้ชาย ที่จริงแม่งเสือผู้หญิงด้วยซ้ำ สมัยนี้มันก็พูดยากนะครับ ว่าแต่พี่หนึ่งถามทำไมเหรอ”

“เปล่า พี่ก็แค่ถามเฉยๆ แล้ว... เจ้าหมอกนี่เวลาอยู่คณะมันเป็นคนยังไงบ้างเรอะ เสียงดังคุยเก่งแบบนี้เหมือนกันรึเปล่า”

เอหัวเราะเบาๆ “ก็แบบนี้แหละครับ พี่หมอกมันเข้ากับคนได้ง่าย ทั้งคณะไม่มีใครไม่รู้จักมันหรอก มันหน้าตาดีขนาดตอนปีหนึ่งมันเคยประกวดเดือนคณะเลยด้วยซ้ำไป แต่นิสัยกลับบ้าๆ บอๆ ผิดกับหน้าตา ตอนเอรับน้อง มันก็เป็นพี่สันฯ ด้วย”

“อ้ออ เป็นเด็กกิจกรรมนี่เอง แล้วเรื่องเรียนล่ะ”

“เอก็ไม่รู้อะครับ แต่ก็ไม่น่าจะเรียนดีอะไรมากมายหรอกมั้ง”

ผมพยักหน้า และเห็นด้วยหางตาว่าเอกำลังมองผมด้วยสายตาสงสัยอยู่ จึงกระแอมเบาๆ และชวนเขาเปลี่ยนเรื่องคุยเป็นเรื่องน้องๆ ของเขาแทน

หลังจากนั้นอีกไม่กี่วัน อาร์มก็โทรมาบอกผมว่าเขาตัดสินใจจะเช่าคอนโดของผม ผมจึงเริ่มร่างสัญญาเช่าและเร่งให้ช่างเข้ามาจัดการเก็บงานที่เหลือให้เสร็จไวที่สุด แต่อาร์มบอกผมว่าไม่ต้องซื้อทีวีหรือเครื่องใช้ไฟฟ้าอื่นๆ นอกจากเครื่องปรับอากาศเข้าไปเพราะเขาจะจัดการเอง ผมมารู้จากเอทีหลังว่าพ่อกับแม่ของอาร์มมีฐานะดีอยู่แล้ว จึงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรสำหรับเขา แต่ผมก็ยืนกรานที่จะซื้อเฟอร์นิเจอร์อื่นๆ เช่น เตียงกับโต๊ะเครื่องแป้งในห้องนอน และโซฟาสำหรับในห้องรับแขกเข้าไปอยู่ดี

ในระหว่างที่ผมทยอยขนเฟอร์นิเจอร์เข้าคอนโด และไปดูความเรียบร้อย ผมก็ได้เจอกับหมอกบ้าง 2-3 ครั้ง ซึ่งครั้งไหนที่ผมพาน้ำไปด้วย ผมก็จะโทรบอกเขาก่อน ซึ่งดูเหมือนเขาจะถูกชะตากับน้ำมากทีเดียว บางครั้งเวลาผมยืนมองดูเขาเล่นกับน้ำ ผมยังอดรู้สึกดีลึกๆ ข้างในอกไปด้วยไม่ได้ แต่ถึงแม้ผมจะได้เจอกับหมอกอยู่บ้าง แต่ผมกลับไม่ได้เจอธีอีกเลย ทั้งๆ ที่นอกจากหมอกแล้วเขาคืออีกแค่คนเดียวที่ผมพอจะเรียกได้ว่า ‘รู้จัก’ ที่คอนโดแห่งนี้ และผมเองก็มีเรื่องที่อยากจะปรึกษาเขาอยู่ด้วยเหมือนกัน

เย็นวันหนึ่งขณะที่ผมกำลังนั่งทานข้าวเย็นกับพ่อและแม่อยู่นั้น แม่ก็ถามเรื่องที่ผมจะพาน้ำออกไปพบปะผู้คนผ่านการอบรมหรืออะไรก็ตามขึ้นมา

“หนึ่งดูมาแล้วครับ ที่น่าสนใจก็มีอยู่ไม่กี่ที่ ถ้าเป็นการอบรมเรื่องการดูแลเด็กเล็กและพัฒนาการของเด็กก็มีที่โรงพยาบาลบีเอ็นเอช เริ่มเดือนหน้าน่ะครับ แต่ถ้าเป็นแบบที่เสริมสร้างพัฒนาการของเด็ก ให้เด็กได้เล่นและเรียนรู้กับผู้ปกครองหรืออะไรพวกนั้นก็มีหลายที่เหมือนกัน อย่างที่ เพลย์แอนด์เลิร์นของจิมโบรี เบบี้จีเนียส หรือควอลิตี้คิดส์ อะไรพวกนี้น่ะครับ เยอะแยะไปหมด แต่ละที่ก็จะเน้น จะมีจุดขายต่างๆ กันไป หนึ่งคงต้องไปคุยและดูรายละเอียดอีกทีว่าอยากให้น้ำทำอะไรกันแน่”

“แปลว่าแกยังไม่ได้ตัดสินใจใช่มั้ย”

“ยังครับ พ่อ หนึ่งแค่หาข้อมูลคร่าวๆ ไว้เฉยๆ”

“แล้วไอ้การเอาลูกไปเล่นของเล่นเฉยๆ นี่มันจะมีประโยชน์ยังไง แม่ไม่เข้าใจ ทำไมต้องเอาเงินไปจ้างให้คนอื่นมานั่งดูลูกเราเล่นของเล่นด้วยล่ะ” แม่ถาม

แม่พูดถูกเผง

“หนึ่งก็คิดงั้นแหละครับ แต่เท่าที่อ่านๆ จากในอินเตอร์เน็ตก็มีคนบอกเหมือนกันว่าเค้าจะดูแลลูกเรายังไง ของเล่นเค้าดียังไง มีประโยชน์แบบไหน และที่สำคัญคือให้เด็กได้เรียนและเล่นไปพร้อมๆ กันกับเด็กคนอื่นๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งคือมันจะช่วยในการเพิ่ม EQ ของเด็กด้วยน่ะครับ” ผมอดที่จะคิดไม่ได้ว่าผมฟังดูเหมือนเป็นเซลขายของชอบกล ดูเหมือนการทำงานในสถาบันสอนภาษาและต้องเจอกับลูกค้าบ่อยๆ จะเริ่มทำให้ผมติดนิสัยการพูดโน้มน้าวใจคนแบบไม่จำเป็นมามากขึ้นโดยที่ผมไม่รู้ตัวเสียแล้ว

“อ้าว สรุปประเด็นนี่ไม่ใช่ว่าแกจะไปเจอผู้ปกครองคนอื่นๆ หรอกเหรอ”

“ก็ใช่ครับแม่ แต่อย่างของจิมโบรีเค้าจะมีกิจกรรมให้เด็กกับผู้ปกครองทำด้วยกันเป็นกลุ่มอะไรงี้ด้วยน่ะ แต่หนึ่งรู้ว่าแม่หมายความว่ายังไงครับ บางทีหนึ่งคงไปของโรงพยาบาลมั้ง แต่เอาไว้ไปดูให้เห็นกับตาก่อนก็ไม่เสียหายอะไร”

“พ่อก็ว่าน้ำยังเด็กเดินไปที่จะแกจะต้องเสียเงินอะไรแบบนั้นนะ” พ่อพูดเสริม

“ครับ” ผมพยักหน้าเบาๆ

“แล้วแกได้ชวนก้อยรึยัง” แม่มองหน้าผม

“ยังเลยครับ”

“นี่ คุณวันหนึ่งงง” แม่พูดเสียงต่ำ

“รู้แล้วๆ ครับ เดี๋ยวเอาไว้หนึ่งชวนน้องเค้าเองจริงๆ แม่ไม่ต้องห่วงหรอกน่า”

“เมื่อไหร่”

“พรุ่งนี้ก็ได้ครับ พรุ่งนี้วันศุกร์ เดี๋ยวพอเลิกงานแล้วหนึ่งจะโทรไปชวนเค้าไปเดินกับหนึ่งวันเสาร์เลย โอเคมั้ย”

“ดีมาก แล้วตอนเย็นก็ชวนเค้ามากินข้าวเย็นที่บ้านด้วยเลยสิ แม่จะทำกับข้าวรอไว้ให้”

“ครับๆ”

พอถึงเย็นวันศุกร์ผมก็โทรไปหาก้อยตามที่รับปากแม่เอาไว้ ผมไม่ได้รู้สึกรังเกียจอะไรก้อยเลยแม้แต่น้อย ที่จริงเราก็เป็นเหมือนพี่ชายกับน้องสาวที่สนิทกันดี และผมก็ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยไปกว่านั้นกับน้องเขาเลย ผมมั่นใจว่าก้อยเองก็คิดแบบเดียวกัน จะมีก็แต่แม่คนเดียวนั่นแหละ

“ก้อยไปได้ค่ะ พี่หนึ่ง ไม่มีปัญหาเลย” เสียงใสๆ ของก้อยตอบกลับมา

“ดีเลย ขอบคุณนะครับ เอ่ออ แล้วตอนเย็นล่ะ พอเสร็จธุระแล้วหลังจากนั้นมากินข้าวที่บ้านพี่ด้วยกันมั้ย”

ก้อยเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ “คุณป้าอีกแล้วใช่มั้ยคะเนี่ย”

ผมได้แต่ยิ้มแหยๆ และหัวเราะแห้งๆ เบาๆ “...อื้อ”

“ก็ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา ถ้าพี่หนึ่งไม่ลำาบากใจล่ะก็นะ”

“เฮ้ย พี่ไม่ได้ลำบากใจจริงๆ พี่แค่กังวลว่าเรานั่นแหละจะลำบากใจรึเปล่า”

“ไม่หรอกค่า ก้อยเองก็ไม่ได้เข้าไปไหว้คุณลุงคุณป้านานแล้ว แล้วก็คิดถึงเจ้าตัวเล็กด้วยเหมือนกัน ถ้างั้นตกลงตามนี้นะคะ พรุ่งนี้เจอกันกี่โมงดีคะพี่หนึ่ง”

“งั้นเจอกันเซ็นทรัลลาดพร้าวสัก 11 โมงครึ่งดีมั้ย จะได้กินข้าวเที่ยงด้วยกันก่อนจะไปเดินทำธุระ”

“ได้ค่ะ แล้วไงเดี๋ยวก้อยโทรหาอีกทีพรุ่งนี้นะคะ แล้วเจอกันค่ะ”

“โอเค บายครับ” หลังจากวางสายผมก็วางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะและถอนหายใจออกมาเบาๆ

ในขณะที่ผมกำลังเก็บของเตรียมตัวกลับบ้าน โทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น แต่คราวนี้เป็นไอ้ยุทธโทรเข้ามาทวงนัดกินข้าวเย็นที่เราเคยคุยกันเอาไว้ ผมจึงถือโอกาสชวนมันไปกินข้าวเย็นด้วยกันที่บ้านวันรุ่งขึ้นพร้อมกับก้อยเลยทีเดียว ซึ่งโชคดีที่แม่ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับเรื่องนี้ ส่วนผมก็โล่งอกที่อย่างน้อยก็จะมีไอ้ยุทธอยู่ใกล้ๆ ด้วย ถึงแม้ผมจะไม่ค่อยเข้าใจนักก็ตามว่าทำไมผมถึงรู้สึกอย่างนั้น

เช้าวันถัดมา ผมตื่นก่อนที่จะนาฬิกาจะทันส่งเสียงปลุกอีกครั้ง ผมลุกออกจากเตียงไปอุ้มน้ำขึ้นจากเปลแล้วกลับมานอนกอดเขาบนเตียง

“ว่าไงครับ คนเก่ง” ผมส่งยิ้มให้เขา “วันนี้อากาศดีจังเลยนะครับ เหมาะจะออกไปเที่ยวกับพ่อจังเลยเนอะ”

เจ้าตัวเล็กหัวเราะเบาๆ พลางยื่นมือออกมาจับที่ปลายจมูกของผม รอยยิ้มของเขาช่างเป็นแหล่งเติมพลังงานที่ดีที่สุดของผมจริงๆ

อีกไม่นาน แม่ก็เดินเปิดประตูเข้ามาในห้องของผมโดยไม่ได้เคาะประตูก่อนตามเคย ถึงเราจะเคยตกลงกันไว้แล้วว่าผมจะไม่ล็อคประตูห้องนอน เผื่อว่ามีเหตุฉุกเฉินเกิดขึ้นกับน้ำ หรือว่าแม่จะได้สามารถเข้ามาดูหลานได้ทุกเวลากลางดึก แต่แม่ก็ไม่เคยยอมทำตามข้อตกลงที่ว่าจะเคาะประตูก่อนเข้ามาห้องผมสักครั้งเลยจริงๆ

“โอ๋ๆ ตื่นแล้วเหรอหลานย่า มาๆ มาหาย่ามา” แม่เดินมาทำท่าจะอุ้มน้ำออกจากอกของผม “ให้พ่อเค้าไปเสริมหล่อก่อนนะลูก วันนี้พ่อเค้ามีเดทนะเออออ”

“แม่ครับบบ” ผมกลอกตา

“วันนี้แม่จะดูแลอากาศดีให้เอง แกไปเตรียมตัวเถอะไป”

ผมนิ่วหน้า “หนึ่งจะพาน้ำไปด้วยนะครับ”

“ไม่ต้องเลย พาลูกไปก็มีแต่จะเกะกะเปล่าๆ ไปกับก้อยสองคนนั่นแหละดีแล้ว แม่จะดูแลลูกให้เอง”

“แม่ครับ ตั้งแต่จันทร์ถึงศุกร์ หนึ่งก็แทบไม่ได้อยู่กับลูกเลยนะครับ หนึ่งอยากใช้เวลากับลูกให้มากที่สุดนะ และอีกอย่างถ้าสมมติว่ามันมีโอกาสหนึ่งในร้อยที่ก้อยจะชอบหนึ่งจริง ก้อยเค้าก็ต้องยอมรับให้ได้ว่าหนึ่งเป็นพ่อลูกติด เพราะงั้น...”

“โอเคๆ แม่ยอมแพ้ งั้นก็ไปอาบน้ำอาบท่าไป จะได้ลงไปกินข้าว เดี๋ยวแม่พาหลานไปเช็ดตัวก่อน”

“ขอบคุณครับแม่”

พอตกสาย ผมก็ขับรถพาน้ำไปยังสถานที่ที่นัดกับก้อยเอาไว้ ผมไปถึงก่อนเวลานัดเกือบครึ่งชั่วโมง จึงพาน้ำเดินเล่นไปเรื่อยๆ แต่สุดท้ายขาของผมก็มาหยุดอยู่ที่แผนกเด็กอ่อนอีกจนได้

ผมยืนดูเสื้อผ้าเด็กอยู่สักพักก็มีพนักงานผู้หญิงคนหนึ่งเดินตรงเข้ามาหา เขาทักทายผมเล็กน้อยก่อนจะก้มลงเล่นกับน้ำที่อยู่ในรถเข็น ผมยืนมองดูน้ำหัวเราะเอิ๊กอ๊ากเล่นกับคนแปลกหน้าอยู่ครู่หนึ่งก็รู้สึกว่ามีใครคนหนึ่งวางมือลงบนหัวไหล่ขวาของตัวเอง

“คุณหนึ่ง”

ผมหันกลับไปมองด้านหลังของตัวเอง “อ้าว! คุณทะเล เอ๊ย คุณธี!”

เขาหัวเราะเบาๆ “ฮ่าๆๆ ผมบอกแล้วว่าชื่อเล่นผมมันตลก แต่เรียกไปสักพักก็ชินครับ”

ผมมองซ้ายมองขวารอบตัวเขา “วันนี้มาคนเดียวเหรอครับ”

“ใช่ครับ วันนี้แฟนผมเค้าดูแลลูก ผมเลยถือโอกาสมาเดินเล่นสักหน่อย พอดีบ้านพ่อแม่ผมอยู่ใกล้ๆ นี่น่ะครับ แถวลาดพร้าวต้นๆ นี่เอง แต่ก็นะ เดินไปเดินมา สุดท้ายก็มาหยุดที่แผนกนี้อีกจนได้ สงสัยเป็นสัญชาติญาณไปแล้วมั้ง”

“เฮ้ย เหมือนผมเลย” ผมหัวเราะ รู้สึกโล่งใจชอบกลที่ไม่ใช่ผมแค่คนเดียวที่เป็นแบบนั้น

“แล้วว่าแต่คุณเองเถอะ ทำไมมากับลูกแค่สองคนล่ะ แฟนไม่มาด้วยเหรอ” เขาถาม

“เอ่ออ คือ...” ผมกำลังจะตอบเขา แต่เสียงโทรศัพท์มือถือของตัวเองก็ดังขัดขึ้นเสียก่อน “ขอโทษทีนะครับ”
ธีพยักหน้าและยิ้มให้ผม

“ฮัลโหล ก้อย มาถึงแล้วเหรอ... อื้อ พี่ก็ถึงแล้ว ตอนนี้พี่อยู่แผนกเสื้อผ้าเด็กน่ะ... ครับ ได้ๆ เดี๋ยวเจอกันแถวนี้แล้วกัน... โอเค แค่นี้นะครับ”

“แฟนมาถึงแล้วเหรอครับ” ธีถาม

“อ๋อ เปล่าครับ เพื่อนน่ะครับ น้องสาว ลูกเพื่อนแม่ เป็นเหมือนพี่น้องกันเฉยๆ อะไรประมาณนั้น” ผมพูดไปทั้งๆ ที่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกว่าต้องออกตัวอธิบายให้เขาฟังขนาดนั้น

“อ๋อครับ โอเค ถ้างั้นผมไม่กวนดีกว่า เอาไว้แล้วเจอกันใหม่นะครับ” เขายิ้มให้ผมก่อนจะเดินอ้อมไปหาน้ำ “ลุงธีไปแล้วนะครับ น้องน้ำ อย่าดื้อกับคุณพ่อนะ รู้รึเปล่า” เขายื่นนิ้วไปให้เจ้าตัวเล็กจับ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นหาผมแล้วยิ้มอีกครั้ง

“เดี๋ยวครับ ธี!”

“ครับ” เขาเลิกคิ้วขึ้น

“เอ่ออ ไม่มีอะไรครับ เอาไว้เจอกันที่คอนโดนะครับ”

เขาพยักหน้าให้ผมเบาๆ ก่อนจะเดินจากไป

[M.Aplus]

จิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[winnie_the_far]

คุณวันหนึ่ง รู้นะจะขอเบอร์คุณทะเล ทำไมไม่ขอละจ๊ะ...

[โจ๊กกุ้ง]

หนึ่งอยากมีเพื่อนไว้คุยหรือว่าอะไรยังไงกับคุณทะเลอ่ะ

[cinquain]

คุณวันหนึ่งท่าทางจะชอบคุณธีนะคะ
คงอยากปรึกษาเพราะมีลูกเล็กเหมือนกัน ^^

[nevergoodbye]

อ่ะๆ คุณพ่อวันหนึ่งนี่ยังไงน้าา

[yeyong]

ยังคาดเดาอะไรไม่ได้ มีสิทธิ์เป็นความหมายของหัวใจกันทั้งนั้น

[malula]

กับหมอกไม่อยากเจอแต่ก็ถามข้อมูลจากเอมาเยอะเลยนะ
ส่วนกับนายธี เหมือนอยากเจอ อยากคุยด้วย อ่า...นะ พ่อลูกอ่อนเหมือนกัน
มีคู่รักชาย-ชายมาให้ศึกษาเป็นตัวอย่างแล้ว