SPECIAL III เลิกTRrrrrrrr
เสียงเรียกเข้าแผดร้องแหวกอากาศผ่านประตูห้องนอนที่เปิดค้างไว้เข้ามาภายในทำให้ร่างสูงต้องรีบกระโดดลงจากเตียงวิ่งออกมาคว้าโทรศัพท์ต้นเสียง กดปิดเสียงไว้ก่อนจะเดินกลับไปห่มผ้าให้อีกคนที่นอนหลับไม่รู้เรื่องแล้วถอยออกมางับบานประตูให้ปิดลงเบาๆ
คิ้วเข้มย่นเข้าหากันเมื่อเพ่งดูชื่อที่ปรากฏก่อนแสยะยิ้มแล้วกดรับ
“ครับ?”
‘แบงก์ทำไมรับช้า ทำอะไรอยู่!’‘แบงก์’ เลิกคิ้วยิ้มกริ่มขณะฟังเสียงหวานติดจะหงุดหงิดของภัทรธีรา ชายหนุ่มหัวเราะน้อยๆก่อนจะปรับน้ำเสียงราบเรียบตอบกลับ “หลับอยู่นะ แพมโทรฯมาก็ดีแล้ว ผมมีเรื่องจะพูดด้วย”
ปลายสายเงียบไปชั่วครู่ยิ่งส่งผลให้รอยยิ้มบนใบหน้าของคนที่ถือสายรอคำตอบยิ่งขยายกว้าง ขายาวก้าวกลับเข้าไปในห้องนอนก่อนจะนั่งลงพิงหัวเตียงข้างศีรษะของคนที่นอนคว่ำหลับสนิท มือใหญ่ลูบเส้นผมนิ่มมือเบาๆจนกระทั่งปลายสายตอบรับกลับมา
‘อะไร?’“เลิกกันเถอะ”
‘ว่าไงนะ!!?’ ภัทรธีราแผดเสียงลั่นออกมานอกโทรศัพท์จนชายหนุ่มต้องรีบเอามือปิดลำโพงไว้เพราะคนที่นอนนิ่งมานานเริ่มขยับตัวเบาๆ
“ก็อย่างที่บอกนั่นแหละ”
‘ทำไม!? มันเรื่องอะไรที่แบงก์จะมาบอกเลิกแพมแบบนี้!!’นั่นสินะ ..เรื่องอะไรดี
“แพมก็รู้อยู่แก่ใจ ผมขอแล้วกัน อย่ามายุ่งกับผมอีก แค่นี้นะครับ” ชายหนุ่มกดวางสาย แต่ก็ทันได้ยินประโยคสุดท้ายของอีกฝ่าย
‘แล้วแบงก์จะเสียใจที่พูดกับแพมแบบนี้!!’อืม ถ้าเป็นแบงก์ก็อาจจะเสียใจแต่พอดีผมไม่ใช่แบงก์ว่ะ สาวขี้วีน.
.
.
.
ปัง! ปัง! ปัง!เสียงรัวกระหน่ำเคาะประตูทั้งที่หน้าประตูก็มีออดปลุกให้ผมต้องลืมตาขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
ขยับตัวจะพลิกตะแคงแต่ก็ต้องสูดปากครางเมื่อบางส่วนของร่างกายรับรู้ถึงความเจ็บ แว่วเสียงเจ้าของห้องเปิดประตูรับแขกที่มาเยือนแต่เช้า ..
“พี่เอ” เสียงผู้หญิง?
ข่มกลั้นความหงุดหงิดในอกแล้วใช้ศอกดันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง กวาดสายตาไปรอบห้องหาเสื้อผ้าตัวเองที่ถูกถอดทิ้งตั้งแต่เมื่อคืนแต่ก็ไม่เจอ สุดท้ายก็ต้องลากร่างกายโทรมๆไปยืนหน้าตู้เสื้อผ้าที่พอมีเสื้อผ้าตัวเองไว้เปลี่ยนเวลามาค้างที่ห้องนี้อยู่สองสามชุด
คุ้ยเจอบ็อกเซอร์ของเจ้าของห้องก็หยิบมาใส่ลวกๆยืดตัวขึ้นขยี้หัวที่คิดว่าคงจะยุ่งน่าดูของตัวเองแล้วเดินไปที่ประตูที่เปิดแง้มไว้แบบไม่ใส่ใจจะใส่เสื้อ
ให้เห็นไปเลยนั่นแหละดี จะได้รู้ตัวว่ามารบกวนเวลาของคนอื่นเขา..!!
คิดอะไรของกูเนี่ย .. สะดุ้งกับความคิดตัวเองก่อนจะส่ายหัวเบาๆ
ชะงักเท้าเล็กน้อยเมื่อเห็นคนตัวสูงที่นอนร่วมเตียงไปเมื่อคืนกำลังพยายามดันก้อนอะไรสักอย่างให้ออกห่างจากตัว ดูจากลักษณะรูปร่าง ผมยาวหนาดัดเป็นลอนสวยแล้วก็เดาได้ทันที
ผู้หญิงจริงๆด้วย“พี่เอ เมื่อคืนแบงก์โทรมาบอกเลิกแพม แพมทำอะไรผิดคะ?”เฮ้ย!?
แพมงั้นเหรอ?
สาวเท้าเข้าไปใกล้จนทั้งสองที่ยังกอดกันกลม(?) รู้ตัว เฮียเหี้ยถึงได้ดันผู้หญิงผมยาวออกแบบตั้งใจสักที ..เธอคนนั้นก้มหน้าก้มตาเช็ดน้ำตาป้อยๆแล้วค่อยๆเหลือบตามองผม
ดวงตาคมเฉี่ยวกรีดอายไลเนอร์ที่แม้ร้องไห้แต่ก็ไม่ได้ละลายสักนิดเบิกค้างขณะจ้องหน้าผม ซึ่งไม่ต่างจากผมที่เหลือกตาค้างจ้องหน้าแฟนสาวของตัวเองกลับไป..
ใช่ แฟนผมเอง..
“แพม!?”
“แบงก์!! ..น นี่มัน ....อะไรกันเนี่ย?”แพมลดสายตาลงจากหน้าแล้วชี้นิ้วสั่นๆไปทั่วอกผม ..ฉิบ! ลืมไปว่าไม่ได้ใส่เสื้อ
เมื่อคืนไอ้เฮียก็ทิ้งรอยไว้ซะลายพร้อยเสียด้วย!!!หันหลังเตรียมจะโกยเข้าไปหลบภัยในห้องนอนแต่มือใหญ่ของคนเหี้ยๆกลับกำรั้งข้อศอกไว้แล้วลากให้มายืนข้างกันก่อนจะลดมือลงโอบรอบเอวผม พ่นคำพูดที่ทำเอาทั้งผมและแพมต่างก็ค้างไปทั้งคู่
“นี่แฟนพี่ไงน้องแพม” ว่าพลางก้มลงฝังจมูกลงบนแก้มโชว์หญิงสาวที่อ้าปากค้างตาโตไปอีกที
..กูอยากตายแพมที่หายจากอาการช็อคกรีดร้องเสียงดังลั่นห้องแล้วถอยหลังไปชนโซฟา เธอทรุดตัวนั่งแล้วร้องกรี๊ดออกมาอีกทีทั้งที่ตายังไม่ได้ละไปจากเฮียแคลร์ที่ฉีกยิ้มใสซื่อและผมที่เริ่มลน
“แพม คือ .. ฟังแบงก์ก่อนนะ”
“บ แบงก์จะให้แพมฟังอะไร!? อ๋อ ที่เมื่อคืนบอกเลิกแพมนี่เพราะ
แบงก์เป็นเกย์ใช่ไหม!?”
ห๊ะ?
บอกเลิก?
กูไปบอกเลิกเขาตอนไหนวะ?“แล้วนี่ ..พี่เอ ก.. ก็เป็นคู่เกย์กับแบงก์ใช่ไหม? กรี๊ด รอยพวกนี้อีก!” แพมผุดลุกจากโซฟาชี้นิ้วสั่นๆใส่หน้าผมกับเฮีย ดวงตาเบิกกว้างจ้องเราสองคนเหมือนเห็นผี
เอ่อ ..เออเร่อชั่วขณะจนลืมสะบัดตัวออกจากเฮียแคลร์ คิดได้จึงรีบถลาเข้าไปหาแพมที่โมโหจนหน้าแดงกล่ำ ลนลานจะอธิบายแต่อีกฝ่ายกลับกรีดเสียงก้องห้อง
“หยุด! อย่าเข้ามานะ แบงก์ทำอย่างนี้กับแพมได้ยังไง? ทั้งที่มีแพมอยู่แล้วแต่กลับมานอนกับผู้ชายคนอื่นอย่างนี้เหรอ?”
“แล้วที่แพมมา
เกาะแกะพี่นี่แพมไม่ได้นอกใจแบงก์หรือไง?” ไอ้เฮียที่เงียบเป็นเป่าสากมานานเปิดปากซะที
..แต่มึงควรจะพูดอะไรที่ดีกว่านี้สิวะ!แต่เดี๋ยวก่อน
แพม ไป
เกาะแกะ เฮียตอนไหนวะ?
“หมายความว่าไง” ผมหันไปถามแพมที่ชะงักกึก ปากอิ่มเผยอค้างหน่อยๆกับตาที่เบิกกว้างทำให้ผมพอจะเดาเรื่องออก
“ที่เวลาแบงก์โทรหาแล้วแพมบอกไม่ว่างๆตลอดนี่คือมัวแต่มาอยู่กับไอ้เหี้ยนี่เหรอ!!”
“แบงก์ไม่ต้องมาเค้นแพมเลยนะ!! แบงก์ก็เหมือนกันแหละ โทรหาทีไรก็ไม่ค่อยรับสาย ถึงรับทีไรก็บอกยุ่งตลอด ที่แท้แบงก์ก็ติดผู้ชาย! มิน่าล่ะถึงได้บอกเลิกแพม!”
“แบงก์ไปบอกเลิกแพมตอนไหน!?”
“ก็เมื่อคืนไง อย่าบอกนะว่ามัวแต่ทำอะไรๆกันจนเบลอจนลืมหมดน่ะ!”
“แล้วถ้าแบงก์บอกเลิกแพมจริงแล้วแพมทำไมไม่ไปหาแบงก์ที่บ้านล่ะ มาหาไอ้นี่ทำไม!?”
ผมกับแพมสาดเสียงใส่กันอย่างไม่มีใครยอมใคร นี่เป็นครั้งแรกเลยมั้งที่เราทะเลาะกันแรงขนาดนี้ ..แต่ก็นะ อาจจะครั้งสุดท้ายแล้วก็ได้
ก็ในเมื่อใจแพมมันเอนเอียงไปหาไอ้เหี้ยเฮียที่ยืนนิ่งเป็นตัวประกอบแล้วนี่
ส่วนใจผม ..ก็คงไม่อยู่ที่เธอแล้วเหมือนกัน!!
แพมชะงักเสียงที่เตรียมจะเถียงผมเมื่อเฮียแคลร์ขยับตัวเข้ามาโอบเอวซุกหน้าลงกับซอกคอ ก่อนจะกรี๊ดลั่นออกมาอีกรอบ จนไอ้ตัวต้นเหตุมันพึมพำออกมาเบาๆข้างหูผม
“..รำคาญว่ะ”มันเพราะมึงไม่ใช่หรือไง?
“มันจะมากไปแล้วนะแบงก์ พี่เอ ...”แพมถลาเข้ามาใกล้กระชากแขนผมให้หลุดจากวงแขนเฮีย ก่อนจะเงื้อมือแล้วฟาดลงมาอย่างรวดเร็วโดยมีเป้าหมายอยู่ที่หน้าผม ผมหลับตาปี๋เตรียมรับแรงกระแทกที่คาดว่าน่าจะหนักพอดูอยู่นานจนเสียง
เพี๊ยะ ดังขึ้น
แต่ไม่ยักกะเจ็บแฮะ..
ลืมตาขึ้นข้างหนึ่งเห็นเพียงแต่แผ่นหลังของเฮียแคลร์กับหน้าที่สะบัดไปด้านข้าง และแพมที่ยังยกมือค้างไว้ ร่างโปร่งตกตะลึงไปเพียงชั่วครู่ก่อนจะปรับสีหน้าเป็นเกรี้ยวกราดเช่นเดิมเมื่อเฮียค่อยๆหันหน้ากลับไปมอง
“พอใจหรือยัง? พอใจแล้วก็เลิกยุ่งกับเราได้แล้ว
เมื่อคืนผมก็พูดไปชัดแล้ว”
“เมื่อคืน? อ๋อ อย่างนี้นี่เอง ..หึ ก็ได้ ฉันก็ไม่อยากยุ่งกับคนอย่างพวกนายแล้วเหมือนกัน!” แพมสะบัดเสียงแหลมใส่หน้าเฮียแล้วคว้ากระเป๋าหนังใบเล็กที่วางทิ้งไว้บนโซฟาแล้วกระแทกเท้าเดินออกไป
ปัง!!เสียงกระแทกประตูปิดดังลั่นเรียกสติผมให้สะดุ้งกลับมาอยู่ในโลกปัจจุบันหลังจากยืนดูอยู่นาน ได้ยินเสียงสูดปากของเฮียก็หันไปมอง คนตัวสูงเอามือแตะมุมปากเบาๆแล้วยิ้มแหยให้ก่อนจะเอื้อมมือมาโอบรอบเอวแล้วออกแรงหมุนให้กลับเข้าไปในห้องนอน
“ด เดี๋ยวเฮีย ..เฮียไปคุยอะไรกับแพมตอนไหน?” โพล่งถามเมื่อเริ่มรู้สึกว่าหลังตัวเองติดพื้นเตียงนุ่มๆอีกรอบหลังจากที่เพิ่งลุกออกมาได้ไม่เท่าไหร่
เฮ้ยๆ อย่านะมึง ไม่เอาแล้วนะเฮียงึมงำจับใจความไม่ได้ในคอขณะที่ปากยังซุกไปทั่วใบหน้าผมและซอกคอก่อนจะลดลงมาที่หน้าอก ผมรีบคว้าหน้าเฮียไว้ ช้อนให้ห่างจากบริเวณที่เป็นภัยต่อร่างกายตัวเอง ยื้อกันอยู่สักพักเฮียก็ยอมเงยหน้าขึ้นมาสบตาดีๆพร้อมกับถอนหายใจ
“เฮ้อ ..อยากรู้ก็ไปดูในบันทึกโทรเข้า โทรศัพท์อยู่โต๊ะด้านนอก ..ถ้ายังมีแรงเหลือนะ”
เฮียว่าแล้วอาศัยจังหวะที่ผมเผลอซุกหน้ากลับไปทีเดิม
“เดี๋ยวๆๆๆ ..พอแล้วเฮีย ไม่เอาแล้ว”
“ได้ไงล่ะ ..ทำโทษนะ แบงก์ทำให้เฮียโดนตบ”เฮ้ย นั่นมันเพราะมึงยื่นหน้าเข้าไปเองไม่ใช่หรือไง?
“แล้วก็ที่แบงก์เรียกเฮียว่า ไอ้เหี้ย ด้วย”กูก็เรียกประจำเถอะ ข้ออ้างมึงไร้สาระมากไอ้เฮีย
เฮ้ยๆๆ อย่าๆ
ไอ้เหี้ยย เอากางเกงกูคืนม๊า ..า T TSPECIAL III เลิก - - END*ขออนุญาตวิบัติเพื่อความสมจริงของเสียงค่ะ
มาอีกตอนแล้ว เย้เย
พี่เอนี่ร้ายเนาะ แอบสวมรอยแทนเฉยเลย
สำหรับตอนนี้ ช่วงแรกเป็นเค้าบรรยายนะ ต่อมาถึงเป็นคุณแบงก์
งงๆไหม? ไม่หรอกเนาะ (ถามเองตอบเองไปนะ)
ขอบ่นนิดนึง (พิมพ์คำนี้มาสามรอบแล้วนะ) อินเตอร์เน็ตที่หอทำร้ายจิตใจมาก
หลุดมาสามรอบแล้ว ฮื่อ เสียใจ ไม่รู้รอบนี้จะลงได้ไหม
ช่างมัน เชอะ 
ตอนหน้าเฮียมาค่ะ แล้วก็ ตอนหน้าตอนจบ เซอร์ไพรส์!!!(ตรงไหนเนี่ย บอกเขาไปแล้ว)
ฉลองสอบเสร็จ ก็เลยจัดตอนจบมาให้
พรุ่งนี้ๆ รอหน่อยนะคะ ^^V
เอาล่ะ ขอบคุณทุกคนจ้า 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
