อ่านแล้วสนุกมากครับ เขีนได้ดีทีเดียว ทำไมคิดว่าเขียนไม่ดีหล่ะครับ
ผมรับประกันว่าเขียนได้ดีครับ เพราะปกติผมเป็นคนอ่านหนังสือยากอ่ะ
แต่เรื่องนี้อ่านได้ไม่มีหยุด อิอิ
หล่อแทบละลายเลยอ่ะจัสติน
ทำไมถึงไม่คบกันต่อหล่ะ นายกลัวแพ้ระยะทางหรือ
บางคนเขาไกลกว่านี้เขาก็ไม่ยอมแพ้นะครับ
ขอบคุณครับสำหรับคำชมเชยดีๆ ที่เป็นกำลังใจให้ อ่านแล้วปลื้มใจดีจังเลยครับ
ส่วนเรื่องคบหรือไม่คบต่อกับจัสติน คือมันมีหลายอย่างให้ต้องเลือกนะครับ
จริงอยู่ที่ผมกับจัสตินรู้สึกดีๆ ต่อกันแต่เราก็ไม่ทราบว่าวันข้างหน้าเราจะยังรู้สึกแบบนี้ต่อไปอีกหรือเปล่า หรือมันเป็ฯเพียงเพราะว่าเกย์สองคนได้มาอยู่ใกล้ชิดกันในเวลาเหงาๆ และไกลบ้านเท่านั้น
ผมมีสิ่งอื่นๆ อีกมากมายที่ยังรอผมอยู่ที่เมืองไทย ผมยังมีครอบครัวเล็กๆ ของผมให้กลับไปดูแล จัสตินมันเองก็เหมือนกันครับมีหน้าที่การงานและคนข้างหลังรอมันอยู่ที่เยอรมันเหมือนกัน
ในชีวิตของคนเรามันมีปัจจัยหลายๆ อย่างเข้ามาบีบบังคับให้เราไม่สามารถทำตามอย่างที่ใจปรารถนาได้เสมอไป เรื่องจริงมันช่างยากเย็นกว่าในนิยายเยอะครับ
ผมไม่รู้ว่าทุกๆ คนให้นิยามคำว่าเห็นแก่ตัวไว้กว้างมากแค่ไหน แค่คนที่คิดอ่านเพื่อตัวเอง หรือคนที่ทำเพื่อครอบครัวและคนที่เขารัก หรือคนที่อุทิศตนเพื่อส่วนรวม คนที่เห็นประเทศชาติมาก่อน คนทำทุกอย่างเพื่อมวลมนุษยชาติหรือคนที่พยายามจรรโลงไว้ซึ่งทุกสรรพชีวิตบนโลกใบนี้ ผมยังมีสิ่งต่างๆ อีกมากมายที่เมืองไทยรอให้ผมกลับไปดูแล ผมไม่อยากเป็นคนเห็นแก่ตัวในความหมายของตัวเองครับ
จัสตินมันเองก็เห็นด้วยกับความคิดผม ถ้าจะให้ผมทิ้งทุกอย่างที่เมืองไทยเพื่อมาอยู่กัยจัสตินหรือให้จัสตินย้ายตามผมไปที่โน้น ทั้งสองเรื่องนี้คงเป็นไปได้ยากมากๆ สำหรับในกรณีเราสองคน
ผมและมันเลยตกลงที่จะคงความสัมพันธ์ที่เหลืออยู่อย่างจางๆ ไว้ในรูปแบบของคำว่า เพื่อนเก่าครับ
แต่ผมก็ไม่รุ้เหมือนกันว่าในอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น ผมกับมันอาจจะได้กลับมาเจอกันอีกครั้งก้ได้ครับ