17.30 น. ทางเดินบนชั้นสาม
“เดินรอด้วยสิ แล้วไง? เย็นนี้จะทำไรกินอีก”
“ไม่รู้ ยังไม่คิด” ผมตอบมันหลังจากเดินมาตามมันให้กลับบ้านได้แล้ว ความจริงผมก็กะว่าจะกลับไปเลยไม่มาตามมันกลับพร้อมกัน แต่ว่ากลัวโดนมันเม้งเอาอีกนะครับเลยมาตามดีกว่า กันเหนียว!!
“ทำไมยังไม่คิดหละ เอาแบบที่เขานิยมกินกันในประเทศนายนั้นแหละ”
“ต้องกลับไปดูก่อนสิว่าในตู้มีอะไรเหลืออยู่บ้าง ถ้าคิดไปแล้วของสดไม่มีก็ทำไม่ได้ ป่วยการคิดเปล่าๆ”
“อืม...เนอะ! มันก็จริงอย่างที่นายว่า นายนี่....รอบคอบดีจังเลยนะ” รอบคอบ? ตรงไหนวะ งง!!
................................................................................
“เสร็จแล้วเว้ย เชิญมากินได้แล้ว.....ครับคุณสุภาพบุรุษ” ผมต้องรีบเปลี่ยนคำพูดพอหันไปเห็นสายตามหาโหดของมันครับ
“ดีมาก....แนค แต่ว่าทำไมกลิ่นมันเหม็นอย่างนี้หละ”
“ก็นายอยากกินของที่นิยมกันในเมืองไทยไม่ใช่เหรอ นี่ไง....นิยมสุดๆ ผัดเผ็ดถั่วฝักยาวใส่หมู”
“นายใส่อะไรลงไปด้วยล่ะ? ทำไมมันเหม็นๆ อย่างนี้”
“ก็ใส่กะปิลงไปด้วยน่ะสิ นายรู้จักกะปิไหม?” มันทำหน้ายุ่งๆ ก่อนส่ายไปส่ายมาแทนคำตอบครับ “ดีแล้ว หัดกินซะ ไหนว่าชอบของไทยๆ นี่หละของไทยแท้แต่โบราณ หัดไว้ หัดไว้” ผมตบบ่ามันเบาๆ ก่อนนั่งลงฝั่งตรงข้ามมัน เห็นมันทำหน้าเบ้แล้วสะใจจริงๆ คิดมาตั้งหลายชั่วโมงว่าจะเอาคืนมันยังไง พอมาเห็นกะปิอินโดฯในครัวที่ผมซื้อมาวันก่อนเลยนึกได้ ฮ่าๆๆ กินไม่ลงอะสิแก ไอ้โหด ฮ่าๆๆๆ สม!!
“ลองดูก็ได้ แล้วนายทำอย่างเดียวหรอวันนี้” มันหันไปมองบนเตาเผื่อจะเจออย่างอื่น
“อืม.... พอดีเหนื่อยๆ นั่งทำงานมาทั้งวันเลยไม่ค่อยมีแรงทำอะไร”
“ท่าทางไม่น่าจะเหนื่อยมากเลยนะ นั่งอย่างเดียวไม่ได้ทำอย่างอื่น หรือว่า...”
“แล้วตกลงจะกินไหม” ผมรีบขัดขึ้นก่อนที่มันจะนึกออกว่าผมจงใจแกล้งมันครับ
“เอ้า!! กินก็กิน แต่ไหนนายลองกินให้ดูก่อนสิ” มันยังลีลาทำท่าแหยงๆ อยู่ครับ
ผมทำทางจินตลีลากินประกอบคำพูดให้มันดูเป็นตัวอย่าง ตักเสียคำโตเลยครับ “นี่นะ... กินแบบนี้ อืม...อร่อยมากกกกกกกกส์”
“กินได้แน่นะ” มันถามอีกครั้งตอนกำลังจะเอาช้อนตักผัดเผ็ดเข้าปาก และแล้วมันก็...
“น้านแหละ!!......อย่างนั้น เป็นไง? อร่อยไหม” ผมส่งเสียงเชียร์เหมือนเชียร์เด็กเล็กๆ ให้กินข้าว เดี๋ยวคอยดูนะครับมันตรงวิ่งไปคายทิ้งแน่นอน ท่าทางจะกลืนยากอยู่สักหน่อยนะนั้น ฮ่าๆๆ
“อืม...ก็อร่อยดีนะ ถ้าไม่ติดตรงกลิ่นเหม็นเน่าอย่างนี้ หัดกินบ่อยๆ คงจะชินไปเอง นายว่าไหม แนค” มันหันมายิ้มใส่ตาผมครับ
เอ๊ะ!! ทำไมเป็นอย่างนี้ไปได้นะ? มันต้องวิ่งไปแหวะสิ ทำไมมันผิดแผนอย่างนี้หละ
“เออ....”
“วันนี้ทำไรกินกันหรอครับ กลิ่นแปลกๆ “ โมนิคหวานใจผมเองละครับ เดินเข้ามาทักพลางโบกมือปัดกลิ่นให้วุ่น
“ผัดเผ็ดหมูนะ แต่ว่านายคงทานไม่ได้ กินมันแรงไปหน่อย นายทานอะไรมายัง ทานอะไรหน่อยไหมเดี๋ยวเราจะทำให้” ผมเริ่มอ่อยอีกแล้วครับ
“อืม...ขอบใจนะ แต่ไม่รบกวนนายดีกว่า วันนี้ผมแวะเข้าร้านแขกตรุกีมาแล้ว เชิญพวกนายตามสบายนะ ผมขอตัวก่อนแล้วกัน” โธ่!! ไปเสียแล้วครับ มันยืนให้ชื่นใจแป๊บเดียวเอง
“ไง? เสนอตัวแล้วเขาปฏิเสธ ถึงขั้นนั่งหน้าหงิกเลยเหรอ ฮึๆ”
“แล้วจะทำไม มันเกี่ยวกับนายตรงไหน พูดมากดีนักงั้นจานนี้ก็ไม่ต้องกินเลย” ผมฉวยจานกับข้าวยกหนีมันมาวางตรงหน้าผมแทน
“เฮ้ย! ไหงงั้น เอามานี้เลย”
“ไม่นะ ฉันเป็นคนทำมันก็ต้องเป็นของฉันสิ”
“แต่ฉันเป็นคนกินแล้วก็นั่งกินอยู่ก่อน มันก็ต้องเป็นของฉันสิ”
“อะไรของแกวะ มีที่ไหนกันกับข้าวเป็นของคนนั่งกิน มันต้องเป็นของคนทำสิถึงจะถูก”
“ก็มีที่นี่หละ เป็นของฉันทั้งคนทำทั้งกับข้าวนั้นแหละ”
“อะไรนะ นายว่าไงนะ” แต่ยังไม่ทันที่มันจะตอบ
“พวกนายทำไรกันนะ” เสียงขวัญใจผมที่เดินกลับมาอีกครั้งถามขึ้น เขาคงเห็นภาพที่ผมกำลังยื้อจานกับข้าวกับไอ้โหดมันอยู่ครับ “แย่งของกันเป็นเด็กๆ ไปได้ กินด้วยกันก็สิ้นเรื่อง ว่าแต่ว่านายทนกลิ่นนั้นไหวได้ยังไง? หือ! จัสติน”
“ก็ไม่มีอะไรพิเศษนิ แค่กินๆ เข้าไป ทนเอาหน่อยก็เท่านั้น แต่ความจริงรสชาติมันก็ไม่เลวนักหรอกนะ นายจะลองดูหน่อยไหม” มันยื่นจานที่มันแย่งไปได้จากมือผมไปให้โมนิคดู แต่เดี๋ยวก่อนครับ แล้วที่มันว่า ‘รสชาติมันก็ไม่เลวนักหรอกนะ’ เมื่อกี้นั้นมันหมายความว่าไงหรอครับ ตกลงว่าอร่อยหรือไม่อร่อย
“ไม่ดีกว่า นายลองไปคนเดียวก่อนแล้วกัน วันนี้ผมทานมาจากข้างนอกแล้ว ขอตัว...” โมนิคทำหน้าแหยงก่อนถอยหนีแล้วก้มหยิบนมในตู้เย็นเดินหายออกไปจากห้องครัวทันที
“ฮึๆ เห็นไหม ไม่มีใครทนกลิ่นอาหารนายได้หรอก นอกจากฉัน รู้อย่างนี้แล้วยังจะไปชวนคนอื่นเขามาทานอีกไหม ไม่หัดดูตัวเองเสียบ้างเล้ย” มันถามผมเสียงเย้ยๆ ครับ
“ชวนเว้ย.... วันหลังก็ทำอย่างอื่นที่เขากินได้สิ อันนี้ก็ไม่ต้องทำ ไม่เห็นยาก” ผมไหวไหล่ตอบมัน แล้วทำหน้ากวนๆ ให้สาสมกับมันไงคับ
‘เปรี้ยง’ เสียงมันทุบโต๊ะครับ แล้วมันก็เดินออกไปเลย ข้าวก็ไม่กินให้หมด ไอ้ฝรั่งบ้านี่ไม่รู้หรอไงว่ามันบาป...เที่ยวมาทำกินทิ้งกินขว้างอย่างนี้ แต่จะว่าไปมันก็เป็นฝรั่ง มันก็คงไม่รู้เรื่องหรอกเนอะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
