ปางตาย
==========================================================
GIVE YOU UP
Up to where can you prove your love to someone? What will you do if your loved one asks you, "Do you really love me?" And then tells you, "If yes, can you set me free?"
ร่างบางชะงักเท้าที่กำลังจะก้าวเดิน เมื่อเห็นใครคนหนึ่งยืนอยู่ที่หน้าประตูโรงเรียน...
"พี่โอม?"
เด็กหนุ่มเจ้าของชื่อหันมามองคนเรียกด้วยแววตาที่อ่านไม่ออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่ "อิง..."
"ทำอะไรอยู่ครับ ทำไมยังไม่กลับบ้าน... หรือว่ารออิง" พูดออกไปแล้วก็ได้แต่หัวเราะเยาะตัวเองในใจ แม้แต่หน้าเขายังไม่อยากมอง แล้วเขาจะมารอทำไม
โอมพยักหน้า "ใช่ พี่รออิง"
เด็กหนุ่มตัวเล็กเลิกคิ้วขึ้น พยายามที่จะไม่คิดหวัง แต่ในใจก็อดรู้สึกปลาบปลื้มไม่ได้... หรือว่าเขาจะมีใจให้บ้างแล้ว "ระ รอทำไมครับ"
"พี่มีเรื่องจะคุยด้วย" บอกแล้ว เด็กหนุ่มร่างสูงก็เดินนำไปที่โต๊ะหินข้างรั้วโรงเรียน
อิงเดินตามไปอย่างว่าง่าย แล้วทรุดตัวนั่งลงตรงข้ามอีกฝ่าย "ครับ?"
ร่างสูงมองสบตาคนตัวเล็กกว่านิ่งๆ ก่อนจะเอ่ยถามออกมา "อิงรักพี่หรือเปล่า?"
แม้จะไม่เข้าใจกับคำถามของอีกฝ่าย แต่อิงก็พยักหน้า ตอบตามความรู้สึกจริง "รักครับ อิงรักพี่โอม"
"ถ้าอิงรักพี่ อิงก็คงอยากให้พี่มีความสุขใช่ไหม?"
เด็กหนุ่มขมริมฝีปากจนเจ็บ เริ่มจะเข้าใจว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร แต่ก็พยักหน้าออกไป "ครับ"
"ถ้าอิงอยากให้พี่มีความสุข.... ก็ต้องปล่อยพี่ไป"
เมื่อรออยู่สักครู่ก็ยังไม่ได้รับคำตอบจากอีกฝ่าย เด็กหนุ่มก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง "ขอได้ไหม... ปล่อยพี่ไป"
ทอดสายตาฝ้าฟางด้วยน้ำใสๆ มองตามแผ่นหลังของคนที่หลงรักไป อิงเรียกอีกฝ่ายเสียงเครือ "พี่โอม..."
โอมหยุดเดิน แต่ไม่หันกลับมามอง... เขาตัดสินใจแล้ว แม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ยอมตกลง แต่เขาก็จะไม่ยอมมีอะไรกับอิงอีก
"อิงขอ...ฮึก...วันเดียว...ฮึก...พรุ่งนี้วันเดียว"
ร่างสูงนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะเดินจากไปโดยไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ...
+++++++++++++++++++++++++++++
เด็กหนุ่มหน้าหวานที่กำลังนั่งเล่นเกมส์อยู่ในห้องนอนหยิบมือถือที่สั่นครืดๆ ข้างตัวมาดูชื่อที่โทรเข้า ก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าเป็นเพื่อนสนิท "ว่า?"
[เทมส์.... เรื่องที่นายระแวง เราว่าคงจะเป็นเรื่องจริง]
เทมส์นิ่วหน้า ก่อนจะถามอีกฝ่ายเสียงเครียด "หมายความว่าไง?"
=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=
LAST GOOD BYE
I asked you to love me and you simply wouldn't. I asked you to hold me and you absolutely couldn't. I asked you to talk to me and you said you shouldn't. You never really had time for me aside from when you broke my heart.
ร่างบางทำใจกล้าเอื้อมไปคล้องแขนอีกฝ่ายไว้หลวมๆ ขณะที่เดินเคียงคู่กันไปตามชายหาด แล้วก็ลอบถอนหายใจที่กลั้นไว้เมื่ออีกฝ่ายไม่สะบัดออก...
'ไม่เป็นไร แค่วันนี้วันเดียว ถือว่าเป็นรางวัลที่ยอมง่ายๆ ก็แล้วกัน' โอมคิด ปล่อยให้อีกฝ่ายจับมือ กอดแขนตามสะดวก
"พี่โอมจะต่ออะไรครับ วิศวะหรือเปล่า" อิงชวนคุย เพราะไม่อยากให้บรรยากาศเงียบเหงาเกินไป
โอมพยักหน้า "อืม... ถ้าติดนะ"
"ติดอยู่แล้วครับ เก่งขนาดนี้" อิงชมจากใจจริง เพราะเทอมที่แล้วอีกฝ่ายก็สอบได้อันดับต้นๆ ของชั้นปี
"ขอบคุณที่ชม แต่คนอื่นเก่งกว่าพี่เยอะ" รู้ว่าตัวเองเก่ง แต่คนที่เก่งกว่าเขาก็มีอีกเยอะ ทั้งจากโรงเรียนนี้และโรงเรียนอื่น จึงไม่อยากประมาท และเตรียมใจไว้แล้วหากจะสอบไม่ติดคณะและมหาวิทยาลัยที่เล็งไว้ "แล้วอิงหละ ตั้งใจจะต่ออะไร"
"ยังไม่รู้เลยครับ นึกไม่ออก" อิงตอบตามความจริง
"จบแล้วอยากทำงานอะไรหละ"
อิงส่ายหน้า อนาคตไม่เคยคิดถึง เพราะทุกลมหายใจเข้าออกมีแต่คนๆ นี้เท่านั้นที่เขาคำนึงถึง
"แล้วชอบอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า"
'ชอบพี่' เด็กหนุ่มตอบในใจ ก่อนจะส่ายหน้า...
"อืม... ยังไม่มีอะไรในใจก็ไม่เป็นไร ยังเหลือเวลาอีกตั้งสองปี ถึงตอนนั้นคงรู้แล้วว่าตัวเองอยากเรียนอะไร"
"ครับ"
เด็กหนุ่มยกมือไหว้รุ่นพี่ เมื่ออีกฝ่ายขับรถมาส่งที่บ้าน "ขอบคุณครับ"
โอมพยักหน้า แล้วยิ้มให้น้อยๆ "โชคดี"
"ครับ โชคดี" อิงตอบเสียงเบา ก่อนจะตัดสินใจชะโงกหน้าไปจูบอีกฝ่าย...
โอมนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะเผยอปากรับและจูบตอบอีกฝ่าย... ครั้งสุดท้าย
"ปึง! ปึง! ปึง!" เสียงเคาะกระจกรถเหมือนอยากจะให้มันพังลงไป ทำให้คนในรถที่กำลังนัวเนียกันอยู่สะดุ้งตกใจ
โอมหันไปมองคนเคาะโกรธๆ ก่อนเลือดในหน้าจะค่อยๆ จางหายไป เด็กหนุ่มพึมพำอย่างตกตะลึง "เทมส์..."
ด้วยความตกใจ โอมผลักคนที่เกยอยู่บนตักกระเด็นออกไปจนศีรษะโขกกับหลังคารถอย่างแรง แต่เด็กหนุ่มก็ไม่สนใจ รีบเปิดประตูออกไปหาคนเป็นแฟน
"เทมส์ พี่อธิบ-"
"เพี๊ย!!" ฝ่ายมือขาวๆ ลอยมาปะทะแก้มข้างซ้ายของเด็กหนุ่มอย่างแรง แต่คนที่ร้องให้กลับเป็นคนทำ "ฮึก...ฮึก...ทำกับเทมส์..ฮึก...แบบนี้...ฮึก...ได้ยังไง...ฮึก...ฮือออ"
"เทมส์ พะ พี่..." เด็กหนุ่มพยายามเอื้อมไปจับแขนของอีกฝ่ายไว้ แต่โดนสะบัดออก "ไม่ต้องมาจับ! ฮือออ"
โอมมองเลยไปยังคนที่เป็นเพื่อนสนิทและพี่ชายของแฟนอย่างขอความเห็นใจ แต่อีกฝ่ายกลับมองมาด้วยสายตาผิดหวัง "ไท กูอธิบายได้"
"ภาพเห็นชัดขนาดนี้ มึงจะอธิบายยังไง" ไทถามเสียงเย็นชา
โอมพยายามเรียบเรียงคำพูด เพราะไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง "กู...."
ไม่สนใจกับคำแก้ตัวของโอม เทมส์กระชากสร้อยคอทองคำขาวห้อยจี้รูปหัวใจที่อีกฝ่ายซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดจนขาดกระเด็น ก่อนจะขว้างใส่คนที่ซื้อให้อย่างแรง "เราจบกัน"
"เทมส์!" โอมร้องออกมาอย่างตกใจ ไม่คิดว่าเรื่องมันจะบานปลายใหญ่โตขนาดนี้... เด็กหนุ่มรีบก้าวเข้าไปหาคนรัก แต่ถูกพี่ชายของอีกฝ่ายผลักจนเซ ไทชี้หน้าคนที่เป็นทั้งเพื่อนและแฟนของน้อง แล้วเค้นเสียงพูดด้วยความโกรธ "อย่ายุ่งกับน้องกูอีก" ก่อนจะพยักเพยิดไปยังคนที่ยืนอยู่ตรงรถอย่างเหยียดยาม "ในเมื่อมึงเลือกมัน กูก็คงไม่มีอะไรจะพูดอีก"
"พี่โอม"
โอมสะบัดแขนออกจากมือที่เอื้อมมาจับ พร้อมกับขยับหลบ แล้วมองอีกฝ่ายโกรธๆ
เพราะคนๆ นี้ที่ทำให้เทมส์บอกเลิกกับเขา...
เพราะคนๆ นี้ที่ทำให้ความรักของเขากับเทมส์พังทลายลง...
เพราะคนๆ นี้ที่ทำให้เพื่อนของเขาโกรธ...
เพราะคนๆ นี้... คนเดียว
"พอใจหรือยัง" ร่างสูงถามเสียงเย็นชา
อิงไม่ตอบ แต่มองคนตัวโตกว่าด้วยสายตาตัดพ้อ...
บีบไหล่ทั้งสองข้างของคนตัวเล็กกว่าจนอีกฝ่ายหน้าเบ้ โอมเขย่ารุ่นน้องจนหัวสั่นหัวคลอน "พอใจแล้วใช่มั้ย! หา!"
"พี่โอม..." เด็กหนุ่มตัวเล็กเรียกรุ่นพี่เสียงเครือ แต่ไม่คิดต่อสู้
กรามทั้งสองขัางถูกขบจนเป็นสันนูน โอมผลักอีกฝ่ายจนล้มกระแทกกับประตูรั้ว ก่อนจะผลุนผลันขึ้นรถและขับออกไปด้วยความเร็วสูง
=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=
THE ONE
You're not the one, but you're the only one who can make me feel like this... you're not the one, but you're the only one who can make me feel like shit.
กริ๊งงงงงงง กริ๊งงงงงงง กริ๊งงงงงงง
กริ๊งงงงงงง กริ๊งงงงงงง กริ๊งงงงงงง
กริ๊งงงงงงง กริ๊งงงงงงง กริ๊งงงงงงง
เสียงกดกริ่งรัวติดๆ กันทำให้คนที่กำลังนอนเหม่อมองเพดานห้องสะดุ้งตกใจ เด็กหนุ่มรีบลุกไปที่หน้าต่าง เปิดผ้าม่านออกดู... และเมื่อเห็นว่าเป็นใครที่ทำเสียมารยาทกดกริ่งไม่เกรงใจบ้านข้างๆ เลย ก็รีบวิ่งลงไปเปิดประตูให้
"พี่โอม มีอะ-" ถามยังไม่ทันจบประโยคดี ร่างบางก็ถูกผลักจนเซ คนทำไม่สนใจ เดินเซๆ เข้าบ้านไปเหมือนเป็นเจ้าของซะเอง... กลิ่นเหล้าที่ลอยมาปะทะจมูกตอนที่อีกฝ่ายเดินผ่าน ทำให้อิงพอจะเดาได้ว่าหนุ่มรุ่นพี่คงจะดื่มมา... และคงจะเยอะพอสมควร
แม้จะดีใจที่โอมมาหา แต่มันก็ปนไปด้วยความกังวลใจเมื่อเห็นท่าทางและสายตาที่เย็นชาของอีกฝ่าย... เด็กหนุ่มปิดประตูรั้วแล้วรีบเดินตามรุ่นพี่เข้าไป "พี่โอ-"
เสียงพูดขาดหายไปเมื่อกลีบปากสีสดถูกบดขยี้อย่างรุนแรง... สัมผัสถึงรสเลือดในปาก อิงพยายามผลักใบหน้าของคนตัวโตกว่าออก แต่ไม่เป็นผลเพราะพละกำลังที่แตกต่างกัน... เสื้อนอนตัวบางถูกกระชากจนขาดเป็นทาง ร่างเล็กสะดุ้งสุดตัวเมื่อหน้าอกถูกกัดจนเลือดซึม "โอ๊ย!"
ไม่สนใจเสียงร้องอย่างเจ็บปวดของคนอายุน้อยกว่า โอมยังคงเมามันกับการลงโทษคนที่ทำให้เขากับคนรักต้องแยกทางกัน... ผลักร่างบางลงไปนอนกับโซฟาแล้วกระชากกางเกงนอนขายาวที่อีกฝ่ายใส่อยู่ออกอย่างแรง...
เด็กหนุ่มเหมือนได้สติ พยายามดิ้นหนีด้วยความหวาดกลัว "พี่โอม อยะ อย่า"
"จะดีดดิ้นเพื่ออะไร อยากได้กูเป็นผัวนักไม่ใช่หรือไง หา!" โอมไม่ฟัง ขบกัดไปทั่วลำตัวของอีกฝ่ายจนแทบไม่มีผิวเนื้อบริเวณไหนที่ไม่เป็นแผล
ด้วยขนาดร่างกายที่แตกต่างกันทำให้อิงไม่สามารถหลุดรอดไปจากเงื้อมมือของอีกฝ่ายได้ เด็กหนุ่มสะอื้นไห้ด้วยความกลัว "พี่โอม ฮือ อย่าครับ... อย่าทำอิงเลย ฮือ..."
"เงียบ!" โอมตวาดอย่างโมโห แล้วเงื้อมือขึ้นทำเหมือนจะตบ
อิงหลับตาแน่น เตรียมรับแรงกระแทกจากฝ่ามือของอีกฝ่าย แต่เมื่อเวลาผ่านไปและยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น เด็กหนุ่มจึงค่อยๆ ลืมตาที่คลอคลองไปด้วยหยาดน้ำใสๆ ขึ้นมา สบกับสายตาที่แสดงถึงความเกลียดชังและรังเกียจของอีกฝ่าย...
ร่างบางผวาลุกขึ้นคว้าแขนคนที่ลุกขึ้นยืนไว้ด้วยความตกใจ... แม้จะหวาดกลัวอีกฝ่ายในตอนนี้สักเพียงใด แต่ก็ไม่อาจตัดใจปล่อยให้คนตัวโตกว่าหนีหายไปอีกได้
สบัดมือที่จับแขนออก โอมเปลื้องเสื้อผ้าออกจากร่างกายด้วยความรวดเร็ว จับคนตัวเล็กกว่านอนคว่ำหน้า แล้วเสือกความเป็นชายเข้าไปในร่างกายของอีกฝ่ายโดยไม่คิดจะเตรียมพร้อมให้...
เจ็บจนต้องกลั้นใจไว้ เด็กหนุ่มกัดริมฝีปากไว้แน่น...
ซุกซบใบหน้าที่อาบไปด้วยน้ำตาไว้กับหมอน...
หยุดคิดอุทธรณ์... ปล่อยให้อีกฝ่ายบดขยี้ร่างกายตามแต่จะพอใจ
=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=
COULD I BE THE ONE
I keep telling myself things can turn around with time & if I wait it out, you could always change your mind…
"พี่ครับ พอเถอะ วันนี้พี่กินเยอะแล้วนะ"
โอมตวัดตามองคนพูดอย่างรำคาญ ก่อนกระดกเบียร์จนหมดขวด แล้วขว้างใส่กำแพงบ้านจนแตกกระจาย "เพล๊ง!" แล้วมองเจ้าของบ้านที่สะดุ้งสุดตัวอย่างท้าทาย
ร่างบางกัดริมฝีปากแน่น แต่ไม่ว่าจะพยายามขนาดไหน น้ำในตามันก็ไหลออกมาอยู่ดี
รำคาญความสำออยของอีกฝ่าย ที่นิดก็ร้องไห้ หน่อยก็ร้องไห้ โอมหยิบกุญแจที่วางอยู่บนโต๊ะเตี้ยหน้าทีวีแล้วเดินออกจากบ้านไปโดยไม่พูดอะไร
อิงวิ่งไปจับแขนของคนตัวโตกว่าไว้ด้วยความเป็นห่วง เพราะอีกฝ่ายกินเบียร์ไปหลายขวดแล้ว หากขับรถก็กลัวจะประสบอุบัติเหตุ "พี่โอม พี่เมาแล้วนะ อย่าไปเลย"
ร่างสูงเหวี่ยงคนที่จับแขนไว้อย่างแรงจนล้มลงไปกองกับพื้น ก่อนตวาดเสียงดัง "อย่าเสือก!"
ตั้งแต่เย็นที่อีกฝ่ายหายไป จนถึงตอนนี้นาฬิกาบอกเวลาเกือบเที่ยงคืน...
รู้สึกเป็นห่วงเพราะอีกฝ่ายเมาอยู่ก่อนแล้ว อิงตัดสินใจทำในสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน... โทรหาเพื่อนของโอม
[ฮัลโหล?]
"เอ่อ พี่จีน นี่อิงนะครับ" เด็กหนุ่มตัดสินใจโทรหาจีนเพราะถึงแม้อีกฝ่ายจะทำเย็นชาใส่เขา เมื่อรู้ว่าเขาเป็นต้นเหตุให้โอมและเทมส์เลิกกัน แต่จีนก็ไม่เคยแกล้งโยนลูกบาสใส่ หรือแกล้งขัดขาให้เขาล้มเหมือนเพื่อนของโอมคนอื่นๆ
[อืม... มีอะไร?]
"เอ่อ พี่โอมอยู่ที่นั่นหรือเปล่าครับ"
[อยู่] อีกฝ่ายตอบกลับมาเหมือนไม่อยากตอบ แต่อิงก็ไม่ใส่ใจ เพราะสบายใจที่โอมไม่เป็นอะไร "โอเค ขอบคุณครับ"
[แค่นี้ใช่มั้ย?]
"ครับ ขอบค-" ยังไม่ทันจะพูดจบ สัญญาณปลายสายก็ถูกตัดไป
อิงมองมือถืออย่างเศร้าใจ... รู้สึกเดียวดายเหมือนตัวคนเดียวในโลกนี้
นาฬิกาบอกเวลาตีสองสี่สิบห้าเมื่อเสียงเครื่องยนต์คุ้นหูดังขึ้น... อิงรีบวิ่งไปเปิดประตูรั้วโดยไม่ต้องรอให้อีกฝ่ายออกมากดกริ่งเหมือนทุกครั้ง
"โครม!" เสียงกระถางต้นไม้กระถางที่เท่าไหร่อิงจำไม่ได้แตกยับเยินจากฝีมือการเอารถเข้าจอดของโอม
ปิดประตูรั้วแล้วรีบเข้าไปประคองคนเมา พาขึ้นไปนอนบนห้อง....
=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=
WORTHLESS
Do you know how much you’ve hurt me, how I felt when you ignored me, how much pain I had to hide, how many tears I’ve cried? I just have to ask you, all those times I’ve been loving you, why didn’t you tell me that you love me too?
ร้าวระบมไปทั่วสรรพางค์กาย ร่างบางค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง ตวัดเท้าลงจากเตียงแล้วเดินเข้าไปชำระล้างร่างกายในห้องน้ำ...
กระจกเงาสะท้อนภาพเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ร่างกายเต็มไปด้วยรอยแผลที่เกิดจากการขบกัดทั้งใหม่และเก่า...
จ้องมองสบตากับคนในกระจก อิงยื่นมือออกไปลูบไล้ดวงตาแห้งผากของคนในกระจกอย่างเลื่อนลอย...
"แกร๊ก" เสียงประตูถูกเปิดเข้ามา เด็กหนุ่มร่างสูงมองสบตาคนที่เข้ามาก่อนผ่านกระจกเงาแต่ไม่พูดอะไร สายตาเย็นชากวาดมองรอยแผลและรอยช้ำบนร่างกายของคนตัวเล็กกว่าเพียงแว๊บเดียวแล้วก็เดินไปยืนใต้ฝักบัว เปิดน้ำชำระล้างร่างกาย....
ไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมา จนกระทั่งคนตัวโตอาบน้ำเสร็จและเดินออกไป...
อิงเดินไปนั่งลงในอ่าง แช่น้ำอุ่นเพื่อช่วยบรรเทาความร้าวระบม...
เซ็กส์ในวันนี้มีแต่ความทรมาน...
ก่อนนี้แม้จะเจ็บอยู่บ้าง แต่อีกฝ่ายก็ไม่ถึงกับรุนแรงมากนัก
แต่เดี๋ยวนี้... เซ็กส์คือการระบายความแค้นอย่างหนึ่งของอีกฝ่าย
ซบหน้าลงบนเข่า อิงปล่อยให้น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ไหลรินออกมาอย่างยอมแพ้...
นี่สินะที่เขาเรียก 'น้ำตาเช็ดหัวเข่า'
เดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่แช่จนตัวเริ่มซีด อิงมองสบตากับคนที่กำลังหยิบกุญแจรถ แล้วถามอีกฝ่ายเสียงเบา "ไปไหนครับ"
"กินเหล้า"
"ไม่ไปได้ไหมครับ"
โอมหันมามองอีกฝ่ายด้วยสายตาเย็นชา "มีสิทธิ์อะไรมาห้าม"
นั่นสินะ มีสิทธิ์อะไรไปห้ามเขา...
"เป็นอิงได้ไหม" ร่างบางกระซิบถามเสียงเบา เมื่ออีกฝ่ายกำลังจะเปิดประตูออกไป
มือที่กำลังหมุนลูกบิดชะงักค้าง ไม่ได้หันมามองคนถาม โอมพูดเสียงหนักแน่น "ไม่... ไม่มีวัน... พี่ไม่มีวันรักนาย"
"ต้องเป็นเทมส์งั้นสิ" เด็กหนุ่มหลุดปากออกมาด้วยความอิจฉา "ทำไม... อิงมีอะไรที่สู้เทมส์ไม่ได้ ทำไมพี่ถึงไม่รักอิง!"
โอมหันกลับมาสบตาคนถาม ก่อนจะพูดช้าๆ เหมือนกลัวอีกฝ่ายจะไม่เข้าใจ "เพราะ นาย ไม่ ใช่ เทมส์"
=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=
จงด่าอิงกันต่อปายยย 555+
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
