☆☆Magica Café☆☆ ตอนพิเศ๊ษ พิเศษ มาอ่านกันเต๊อะ (30/08/2556)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ☆☆Magica Café☆☆ ตอนพิเศ๊ษ พิเศษ มาอ่านกันเต๊อะ (30/08/2556)  (อ่าน 125387 ครั้ง)

ออฟไลน์ TinyB

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 522
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +104/-0
Re: ☆Magica Café☆ magic (2) +10/12/2555+ มาแล้วครับ :))
«ตอบ #60 เมื่อ16-12-2012 11:25:53 »

ปอมปอมน่ารักจังเลย  :-[

ออฟไลน์ t2007

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2400
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +135/-5
Re: ☆Magica Café☆ magic (2) +10/12/2555+ มาแล้วครับ :))
«ตอบ #61 เมื่อ16-12-2012 18:45:02 »

เรื่องแปลกแหวกแนว
น่ารักจังเลยวุ๊ย กะปอมน้อย
ขอบใจจ้า

ออฟไลน์ wanmai

  • ★รักใสปิ๊ง★(>_<)
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 936
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1195/-5
Re: ☆Magica Café☆ magic (3) <<22.12.2555>> UP!!!!
«ตอบ #62 เมื่อ22-12-2012 06:35:23 »

Magica Café



Magic (3)






เช้าวันอาทิตย์



วันที่พี่น้องปอปลานัดกับมิมิวเอาไว้ว่าจะไปเที่ยวสวนสนุกด้วยกัน อาร์ดิวบอกกับน้าจันทราแล้วว่าขอหยุดงานหนึ่งวัน ซึ่งคุณน้าเสนอว่าจะเปิดร้านครึ่งวัน เพราะช่วงค่ำวันหยุดแบบนี้คุณน้าจะออกไปข้างนอกกับครอบครัว สองพี่น้องจึงขอบคุณน้าจันทราที่อุตส่าห์สละเวลามาช่วยดูร้านให้

ชั้นล่างของตัวบ้าน อาร์ดิวกับปอมปอมลงมารอพี่มีน พี่ชายของมิมิวที่จะขับรถมารับไปสวนสนุก ชีวาเดินมาจากบ้านข้างๆ สีหน้าของเด็กหนุ่มดูเซ็งอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่ชอบนายพี่มีนนี่เท่าไหร่ แต่งานนี้ไม่ไปด้วยไม่ได้ เพราะว่ามีลูกลิงตัวแสบอยากติดสอยห้อยตามคนอื่นเขาไปด้วย ทำให้ชีวาต้องไปแม้จะไม่ชอบใจก็ตาม

“ป๋า ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยสิ หน้าเหมือนคนท้องผูก” ปอมปอมน้อยเอ่ยทักท้วง เมื่อเห็นพี่ชายข้างบ้านหน้าตาบอกบุญไม่รับมาแต่ไกล

“ก็ไม่อยากไปนี่หว่า” ชีวาบ่นก่อนทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาข้างปอมปอม

“ชีวา ถ้าไม่อยากไปก็ไม่ต้องก็ได้นะ ไม่สบายใจเปล่าๆ”

อาร์ดิวเอ่ยบอก จะว่าไปแล้วก็ลำบากชีวาเปล่าๆ เพราะอย่างไรเสียคนที่อยากไปก็คือน้องชายของเขาอย่างปอมปอม ก็รู้อยู่หรอกว่าชีวาไม่ชอบพี่มีน แต่ตอนนี้กลับต้องไปเที่ยวด้วยกันแบบนี้คงอึดอัดน่าดู

“ไม่ได้หรอก ปล่อยนายกับน้องไปสองคนได้ไง” ชีวาเอ่ยแย้ง ทำให้อาร์ดิวหัวเราะขำกับคำโต้แย้งนั้น

“พูดอย่างกับพี่มีนเป็นผู้ร้าย”

“ใช่ พี่เขาจะเลี้ยงนะป๋า ไม่ต้องเสียตังค์ด้วย นี่แหละสำคัญ” ปอมปอมบอกเหตุผลสำคัญ

“ปัญญาอ่อน”

“ป๋าว่าปอมเหรอ!”

“ไม่ได้ว่ากะปอม ว่าไอ้พี่มีนนั่นต่างหาก อายุตั้งเท่าไหร่แล้วมาชวนไปสวนสนุก”

“แต่ปอมก็อยากไปนะ” คนเป็นน้องเล็กของกลุ่มว่าเสียงอ่อย

“ก็เพราะเราอยากไปไงพี่ถึงต้องมาเฝ้าเนี่ย”

“มาเฝ้าปอมทำไมอ่ะ ปอมไม่หายไปไหนหรอก” หนุ่มน้อยลอยหน้าบอก

“เหรอ คลาดสายตาได้เหรอเราน่ะ?”

ปอมปอมกอดอก หน้างอ เมื่อชีวาทำเหมือนดูถูกกันแบบนี้ ใช้ได้ที่ไหน!

“นี่ละนะคนเรา ทำดีไม่มีใครมองเห็น”

“เกี่ยวกันตรงไหนวะ?” ป๋าวาถึงกับงงเต้ก

“ไม่เกี่ยว แค่อยากพูดให้มันดูดีเฉยๆ... โอ๊ย!!”

หน้าผากคนพูดจาดูดีถูกดีดเข้าให้ด้วยความเอ็นดู ชีวาล่ะหมั่นเขี้ยวเหลือเกินกับท่าทางกอดอกลอยหน้าลอยตาพูดนั่นน่ะ พอทั้งสองคนตั้งท่าจะรบกันอาร์ดิวจึงต้องห้ามทัพแล้วลากออกไปหน้าบ้านเมื่อรถของมีนเข้ามาจอด ยังไม่วายมีเสียงแง้วๆของกะปอมน้อยดังมาตลอดทาง

ชีวาจัดแจงให้ตนเองขึ้นไปนั่งด้านหน้าคู่คนขับ แล้วให้อาร์ดิวกับปอมปอมนั่งเบาะหลังด้วยกัน มีนมองชีวาอย่างขวางขุ่นแต่ทำอะไรมากกว่านั้นไม่ได้ จำต้องให้อาร์ดิวนั่งหลังเมื่อชีวาหน้ามึนเกินกว่าจะรับรู้ถึงสายตาไม่พอใจจากใครที่ไหนแม้แต่น้อย





+++++++++++++++





เมื่อมาถึงสวนสนุก การ์ฟกับมิมิวก็รออยู่ก่อนแล้ว อาร์ดิวมองเพื่อนตัวเองกับการ์ฟที่ท่าทางก็ดูรักกันดีแล้วก็พลันเกิดความสงสัยขึ้นมาว่าการ์ฟจะมายุ่งวุ่นวายกับตนเองได้อย่างไร บางทีนิมิตที่เขาเห็นมันก็มั่วได้บ้างเหมือนกันล่ะน่า

เมื่อทุกคนมากันครบแล้วมิมิวจึงพาการ์ฟแยกออกไป เด็กสาวชวนปอมปอมไปด้วยกันเพื่อที่จะให้พี่ชายมีโอกาสอยู่กับอาร์ดิวตามลำพัง แต่ปอมปอมกลับหันมาชวนพี่ชายตนเองกับชีวาไปด้วย แผนของมิมิวเลยล่มไม่เป็นท่า ให้พี่ของเธอใช้ความสามารถเอาเองแล้วกัน

มีนตามติดอาร์ดิวไปทุกที่ไม่ว่าเด็กหนุ่มจะไปไหน จะเล่นเครื่องเล่นอะไรก็ตามแต่ ส่วนน้องสาวของเขาก็ปล่อยให้หวานกับแฟนไป เพราะเป้าหมายของเขาคืออาร์ดิว ถ้าไม่มีตัวเกะกะอย่างชีวาล่ะก็นะ จนเมื่ออาร์ดิวเล่นเครื่องเล่นจนเบื่อแล้วจึงมานั่งพัก มีนถึงได้มีเวลาคุยกับเพื่อนของน้องสาวตามลำพังเสียที

“ทำไมชีวาต้องตามอาร์ดิวไปทุกที่เลยล่ะครับ เขาคิดอะไรหรือเปล่า?”

คำถามของมีนได้รับสายตาไม่พอใจจากอาร์ดิวตอบกลับมา แต่ถึงจะไม่พอใจอย่างไร อาร์ดิวก็ยังคงใช้ถ้อยคำสุภาพตามนิสัยส่วนตัวของตนเองกับพี่เขาอยู่ดี

“พี่มีนคิดว่าเขาคิดอะไรล่ะครับ ชีวาเป็นเพื่อนผมนะ เพื่อนจะไปไหนมาไหนกับเพื่อนก็ไม่เห็นแปลก หรือพี่ว่าไงครับ?”

การตอบคำถามด้วยการถามกลับ ดูจะได้ผลมากกว่าแสดงอาการโกรธออกไป เพราะมันทำให้มีนรู้สึกหน้าม้านไปกับคำพูดนั้น

“นั่นสิ ขอโทษทีที่พี่พูดไม่คิด” มีนเอ่ยขอโทษก่อนเปลี่ยนเรื่อง

“อ่ะ ดื่มน้ำก่อนสิ”

“ขอบคุณครับ”

เด็กหนุ่มส่งขวดน้ำดื่มให้อาร์ดิว อีกฝ่ายรับไปแต่ยังไม่เปิดดื่มทันที สายตาของอาร์ดิวมองตรงไปที่ปอมปอมและชีวา ไม่ได้เหลือบแลมาหาเขาสักนิด เหมือนเด็กคนนี้เว้นช่องว่างเอาไว้ไม่ให้เขาเข้าใกล้มากกว่าที่เป็นอยู่ มีนละสายตาจากคนนั่งข้าง เปิดขวดน้ำแล้วยกดื่มดับความร้อนในใจ สายตาพลันเหลือบไปเห็นใครบางคนทำให้เด็กหนุ่มลุกพรวด อาร์ดิวผงะเล็กน้อยกับอาการของคนนั่งข้าง พอมีนหันมามองอาร์ดิวจึงมีรอยยิ้มเจื่อนส่งมาให้

“อาร์ดิวครับ”

“ครับ?”

“คือพี่เจอเพื่อนน่ะ ขอตัวสักแป๊บนึงนะ…” ท่าทางของมีนดูลำบากใจ แต่ก็ดูจะเป็นเรื่องร้อนใจที่ต้องทำ

“ตามสบายเถอะครับ ผมอยู่คนเดียวได้”

อาร์ดิวยิ้มบาง ไม่ได้คิดจะรั้งพี่เขาไว้อยู่แล้ว ถึงมีนจะรู้สึกเสียดายที่อาร์ดิวไม่คิดจะถามไถ่อะไรนอกจากนั้น แต่สุดท้ายแล้วนั่นก็เป็นสิ่งที่เขากำลังต้องการอยู่ในขณะนี้ เมื่อผละจากน้องเขามามีนก็เดินดุ่มเข้าไปกระชากผู้ชายที่ตัวเล็กกว่าตนเองคนหนึ่งแล้วลากกันไปไหนไม่รู้ อาร์ดิวหรี่ตาเล็กน้อยกับการกระทำของพี่เขา เพื่อน... หรืออะไรกันแน่??



........................



“ปอมปอม พอได้แล้วนะ พี่จะอ้วก!”


ชีวาตะโกนบอกตัวแสบเป็นรอบที่ร้อย หลังจากที่ปอมปอมลากเขาไปเล่นเครื่องเล่นที่แสนจะทำให้หัวใจและท้องไส้ทำงานหนักแทบทุกชนิด ท่าทางของตัวแสบไม่สะทกสะท้านสักนิด ดูจะชอบอกชอบใจที่ได้เล่นเครื่องเล่นพิสดารพวกนั้นด้วยซ้ำ แต่เขานี่สิ ไม่ไหวแล้วโว้ยยยยย

“ป๋า ทำไมอ่อนแอแบบนี้นะ... เออ ลืมไปว่าป๋าแก่แล้ว ปอมขอโทษนะ ป่ะๆ เดี๋ยวปอมพาไปนั่งพักน้า~”

หนุ่มน้อยหน้าเป็นพูดเองเออเองเสร็จสรรพ ควงแขนป๋าวาของตนเองแล้วลากไปหาที่ให้นั่งพัก ชีวามองเด็กแสบตาคว่ำ อยากเขกหัวมันว่ะ!!



........................



อาร์ดิวยังคงนั่งอยู่ที่เดิมหลังจากที่มีนลุกไป เขาไม่ค่อยชอบมาเที่ยวเล่นสักเท่าไหร่ ขณะที่สายตาก็มองเด็กๆบ้าง หนุ่มสาวบ้าง ที่เดินผ่านไปมา ทุกคนต่างมีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ การ์ฟและมิมิวควงแขนผ่านไปอีกคู่ อาร์ดิวก็เพียงแต่มองผ่านไปเหมือนกับทุกคนที่ผ่านเข้ามาในสายตา รู้สึกเบื่อเหมือนกัน อยากกลับบ้านแล้วสิ…

ขณะที่พี่ชายกำลังคิดอยากจะกลับบ้าน หลังจากพาป๋าวาไปนั่งพักปอมปอมก็เหลียวหาพี่ชาย พอเห็นว่าพี่นั่งอยู่ที่ม้านั่งคนเดียวก็รีบวิ่งมาหา เขามัวแต่เล่นแล้วทิ้งพี่หรือนี่~~~

“ดิว ไปบ้านผีสิงกัน”

พอมาถึงหนุ่มน้อยก็เอ่ยชวนพี่ชายทันที อาร์ดิวยิ้มขำกับท่าทางร่าเริงเกินขีดจำกัดของน้อง ก่อนเอ่ยถามหาอีกคนที่หายไปด้วยกันกับน้อง

“ชีวาล่ะ?”

“ป๋าไม่ได้เรื่อง เล่นแค่ไม่กี่อย่างก็เหนื่อยแล้ว นั่งเมาอยู่โน่น~” นิ้วเรียวชี้ให้พี่ดูพร้อมกับฟ้องไปในตัว

“เราเล่นแต่เครื่องเล่นหวาดเสียวล่ะสิ”

อาร์ดิวลุกขึ้นมายืนข้างน้อง ขยี้ผมหัวเห็ดนั่นอย่างหมั่นเขี้ยว เห็นท่าทางน้องมีความสุขแบบนี้แล้วก็พลอยรู้สึกดีขึ้นตาม

“ก็มันตื่นเต้นดี เราไปบ้านผีสิงกันนะ ตื่นเต้นๆ” หนุ่มน้อยกระโดดเหยงๆ ตาวาวระยับเมื่อนึกสนุก

“ไม่เอา พี่กลัวต่อยผีปากแตก”

“ฮ่าๆๆๆ”

คำปฏิเสธของพี่ชายทำเอาปอมปอมหัวเราะก๊าก พี่ชายเขาเป็นพวกขี้ตกใจ แต่ตกใจทีนี่ต้องมีคนรับเคราะห์ ถ้าข้าวของไม่ลอยละลิ่วก็กำปั้นนั่นล่ะที่จะลอยไป~

“แล้วนี่พี่มีนไปไหนแล้วอ่ะ?” พอหยุดหัวเราะแล้วปอมปอมถึงเพิ่งสังเกตว่าไม่เห็นพี่มีนอยู่กับพี่ชายของตนเองเลย

“เขาเจอเพื่อนน่ะ”

อาร์ดิวยิ้มบอก ก็พี่เขาบอกว่าเพื่อนนี่นะ ส่วนจะเป็นเพื่อนจริงหรือเปล่าก็อีกเรื่องหนึ่ง

“นี่! เรากลับกันเหอะ ฉันไม่ไหวแล้ว”

ชีวาเดินโซซัดโซเซมาหาสองพี่น้องที่ยืนคุยกันอยู่ อาร์ดิวอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเพื่อน สมกับที่ปอมปอมบอกว่าแก่จริงๆ เหมือนมากเลยชีวา

“กลับก็ดีนะ คนชวนมาเขาไปไหนแล้วก็ไม่รู้สิ” อาร์ดิวเห็นดีด้วย

“โทรบอกดิ โอ๊ยยยย อยากอ้วกสาด!!”

ชีวาเกาะไหล่อาร์ดิวแล้วงอตัวทำท่าเหมือนว่าจะอ้วกเอาจริงๆ ปอมปอมรีบมาลูบหลังให้พี่ ชีวาโทษว่าเป็นเพราะปอมปอมนั่นล่ะที่พาเขาเล่นเครื่องเล่นอะไรไม่รู้ ตีลังกาหลายตลบ หนุ่มน้อยเลยบุ้ยปากใส่

อาร์ดิวโทรบอกมีนว่าพวกตนเองจะกลับกันแล้ว มีนจึงว่าจะรีบมา แต่อาร์ดิวห้ามไว้ เพราะถ้าหากมีนมาเขาก็คงเกรงใจพลอยไม่ได้กลับกันพอดี อยู่ไปก็เบื่อ สู้กลับบ้านไปนอนดูการ์ตูนกับปอมปอมสองคนพี่น้องดีกว่า การ์ฟกับมิมิวควงแขนกันมาขณะที่สามหนุ่มกำลังจะกลับ เมื่อมิมิวรู้ว่าอาร์ดิวจะกลับแล้วก็ตกใจ เหลียวหาพี่ชายตัวเองก็ไม่เห็นแม้แต่เงาเลยได้แต่บ่น

“พี่มีนนี่ยังไงนะ ให้เราชวนอาร์ดิวมาแต่ตัวเองหายไปไหนไม่รู้ แย่จริงๆเลย”

“ช่างเถอะมิมิว พี่เขาเจอเพื่อนน่ะ เดี๋ยวเราว่าเราสามคนกลับก่อนดีกว่านะ ฝากขอบคุณพี่มีนด้วยสำหรับวันนี้”

อาร์ดิวบอกเพื่อนอย่างไม่คิดอะไร มิมิวมองเพื่อนอย่างรู้สึกผิดที่ชวนมาแล้วไม่ดูแลเลย แถมพี่ชายของเธอยังหายไหนแล้วก็ไม่รู้สิ

“เอ่อ... อาร์ดิว มิวกับการ์ฟจะไปทานข้าวแล้วก็ดูหนังกันต่ออ่ะ ไปด้วยกันไหม?”

อาร์ดิวเหลือบไปมองการ์ฟที่มองมาที่เขาเช่นกัน ก่อนเอ่ยตอบเพื่อนไป

“ไม่รบกวนดีกว่านะ”

เด็กหนุ่มยิ้มให้เพื่อน ก่อนที่ทั้งสามคนจะเดินออกมาจากจุดนั้น อาร์ดิวกับปอมปอมหันไปโบกมือลามิมิวที่ยังบ่นเรื่องพี่ชายไม่หยุด เธออุตส่าห์พาอาร์ดิวมาได้แล้วแทนที่จะรีบทำคะแนน ที่ไหนได้หายไปกับเพื่อน คราวหลังจะไม่ช่วยแล้วแบบนี้!

ขณะที่ก้าวเดินห่างออกมาอาร์ดิวก็ยังอดใจไม่ให้เหลียวกลับไปมองการ์ฟไม่ได้ เพราะเขารู้สึกได้ถึงสายตาที่มองจ้องเวลาที่เขาก้าวเดิน และเมื่อหันกลับไปสายตาของอีกฝ่ายก็พุ่งตรงมาที่เขาจริงดังคาด มันอ่านไม่ออกว่าสายตานั้นสื่อถึงอะไร แต่มันทำให้เขาอึดอัด

ชีวาที่เมาจากเครื่องเล่นในสวนสนุกกอดคอปอมปอมเดิน ร่างผอมบางนั้นพาพี่เซไปมาเพราะหนัก หนุ่มน้อยได้แต่บ่นกระปอดกระแปดไปเรื่อยจนกระทั่งออกมาจากสวนสนุก...





++++++++++++++++





การจราจรบนท้องถนนในวันหยุดเช่นนี้มันน่าจะเป็นวันที่ผู้คนไม่เร่งรีบ แต่รถมันก็ยังคงติดเป็นพรวนอยู่ดี ชีวานั่งเมาอยู่ในรถที่เวลานี้ก็กำลังติดแหง็กอยู่กลางสี่แยกไม่ขยับไปไหน ข้างๆกันคือปอมปอมน้อยที่ใช้มือพัดให้พี่ มันไม่ได้รู้สึกเย็นสักนิด แต่ก็ยังดีที่น้องใส่ใจ เด็กหนุ่มเอนศีรษะพิงไหล่ปอมปอม อาร์ดิวที่นั่งอยู่เบาะหน้าส่งยาดมให้ชีวา ทางนั้นก็รับไปสูดฟืดๆอย่างกับคนแก่

“ป๋า ปอมหนักอ่ะ”

หนุ่มน้อยบ่นเมื่อพี่เอนมาซบ มือเรียวดันศีรษะหนักๆของพี่ออก

“โหย ‘ไรวะ แค่นี้บ่นหนัก ทีพี่ให้เรานอนหนุนตักแทบทุกวันไม่เห็นเคยบ่นเลยนะเว้ย!”

“ก็ปอมตัวเบากว่าป๋านี่ ป๋าตัวโตจะตาย เอนมาทีก็ทับปอมแบนแล้ว!”

ชีวามองตัวแสบอย่างเข่นเขี้ยว สูดยาดมอีกฟืดแล้วเอนไปพิงไหล่คนบ่น ทิ้งน้ำหนักตัวไปเต็มที่จนน้องร้องโวยวาย อาร์ดิวค้นหูฟังในกระเป๋ามาเสียบกับเครื่องเล่นเพลงแบบพกพา ก่อนเปิดเพลงฟังกลบเสียงโวยวายของน้องชายกับชีวา แต่แอบสงสารพี่คนขับรถนิดหนึ่งนะที่ต้องทนฟังต่อไป เกิดเป็นคนขับแท็กซี่ต้องอดทนแบบนี้ล่ะครับพี่


ปล่อยให้สองคนด้านหลังทะเลาะกันไป ส่วนตัวเองก็นั่งฟังเพลงไปเรื่อยเปื่อย ในขณะที่ไม่ได้หยุดครุ่นคิดถึงเรื่องนิมิตที่ตนเองเห็น แต่ในเมื่อวันนี้มันพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น อาร์ดิวก็คิดว่าบางทีนิมิตของเขาก็มีผิดพลาดกันได้บ้าง คิดแบบนี้แล้วก็สบายใจขึ้นมาหน่อย เพราะอย่างไรการ์ฟก็เป็นผู้ชาย และที่สำคัญ... การ์ฟเป็นแฟนเพื่อน





+++++++++++++++





ถึงแม้อาร์ดิวจะปลอบใจตนเองไปเช่นนั้น แต่พอวันต่อมาต้องไปโรงเรียน เมื่อมีชั่วโมงเรียนว่ายน้ำอาร์ดิวก็โดดมันเอาง่ายๆ ฝากให้ชีวากับตาต้าบอกอาจารย์ว่าตนเองไม่สบายขอไปห้องพยาบาล ถึงอย่างไรตอนนี้ก็ยังอยู่ในระยะอันตรายไม่ควรเสี่ยง

อาร์ดิวมาที่ห้องพยาบาล เด็กหนุ่มบอกกับอาจารย์ประจำห้องว่ารู้สึกเพลียๆเหมือนจะเป็นไข้ อาจารย์จึงให้เขาวัดไข้แล้วทานยา ให้นอนพักในห้องไปก่อนเดี๋ยวยาออกฤทธิ์ก็คงดีขึ้น อาร์ดิวเดินไปที่เตียงนอนในห้องพยาบาล เลือกเตียงที่ติดหน้าต่างเพราะห้องพยาบาลกับสระว่ายน้ำของโรงเรียนอยู่ใกล้กัน ทำให้เด็กหนุ่มมองออกไปเห็นเพื่อนๆกำลังทดสอบสมรรถภาพทางร่างกายกันอยู่ เสียงแว่วจากสระว่ายน้ำดังมาให้ได้ยิน แต่เขาทำใจไปอยู่ใกล้น้ำไม่ได้ เขาท่าจะบ้าไปใหญ่แล้วแบบนี้ จิตตกกับเรื่องไม่เป็นเรื่องจริงๆ

คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยแล้วอาร์ดิวจึงล้มตัวลงนอนบนเตียง กะว่าให้หมดชั่วโมงเรียนว่ายน้ำแล้วถึงจะออกไป แต่เอาเข้าจริงกลับนอนหลับไปจริงๆเสียนี่ มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่มีอะไรแปลกๆเกิดขึ้นกับตนเอง ดวงตาเรียวรีค่อยๆลืมขึ้นมา มองเห็นใครบางคนในระยะประชิด อาร์ดิวตกใจจะดันออกแต่ก็ไม่ทัน เมื่อริมฝีปากของฝ่ายนั้นกดลงมาบนปากของตนเอง เด็กหนุ่มนิ่งอึ้งจนดิ้นไม่ออก ปล่อยความนุ่มแปลกๆนั้นบดเบียดลงมาช้าๆ ความอุ่นชื้นของปลายลิ้นค่อยแทรกเข้ามาในโพรงปาก กวาดไล้เบาๆอย่างลองเชิง มือของเด็กหนุ่มเลื่อนมาจับที่ไหล่ของคนด้านบน บีบแน่นเมื่อรู้สึกหวิววาบในช่องท้อง กลั้นใจดันตัวของอีกฝ่ายออกก่อนที่มันจะเกินเลยไปมากกว่านี้

อาร์ดิวมองคนตรงหน้าตื่นๆ อยากจะคิดว่ามันเป็นเพียงแค่ฝันไป คนตรงหน้าไม่ใช่การ์ฟและเขาไม่ได้ถูกจูบ แต่มันก็หลอกตัวเองเช่นนั้นไม่ได้เมื่อความรู้สึกบนริมฝีปากของเขามันชัดเจนเสียขนาดนี้ เสียงเพื่อนที่อยู่ในสระน้ำดังแว่วมา อาร์ดิวหันไปมอง ในนิมิตเขาเห็นสระน้ำ แต่ในความเป็นจริงเขาไม่ได้จูบกับการ์ฟอยู่ข้างสระน้ำ แต่มันอยู่ใกล้สระน้ำต่างหาก ห้องพยาบาลนี่มันอยู่ใกล้สระน้ำ!!

เด็กหนุ่มลุกขึ้นจากเตียง จะสวมรองเท้าก็ลนจนสวมไม่ได้ อาร์ดิวจึงเลือกที่จะคว้ามันขึ้นมาถือแล้ววิ่งออกจากห้องพยาบาลไป คนที่มาขโมยจูบคนอื่นมองตาม ปลายลิ้นไล้ริมฝีปากตนเองเล็กน้อยก่อนเม้มปากเมื่อนึกถึงสิ่งที่ตนเองทำลงไป ล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋ามากดเบอร์โทรออก เมื่อปลายสายกดรับเสียงทุ้มนั้นก็เอ่ยบอกออกไป

“ผมทำแล้วนะเทสต์ มันจะจบใช่ไหม?”

“ทำอะไร?” ปลายสายถามกลับมา น้ำเสียงดูมึนงง เพิ่งตื่นหรือไง?

“ผม... ผมจูบไอ้ตี๋นั่นไปแล้ว” ทั้งสีหน้าและน้ำเสียงของคนพูดมีแววกังวลเมื่อตอบกลับไป

“หา!! นี่การ์ฟทำจริงเหรอ?”

[[ร้องเหี้ยไรเทสโต้ กูจะนอน]]

เสียงแตกตื่นของเทสต์ น้าชายของการ์ฟดังมาตามสาย พร้อมกับเสียงของใครอีกคนที่แทรกตามมา หัวคิ้วเด็กหนุ่มขมวดเล็กน้อยเมื่อได้ยิน เพราะเขาจำได้ว่ามันเป็นเสียงของพี่บิว แฟนของน้าชายเขา

“ขอโทษทีบิวตี้ กูคุยกับหลานน่ะ เดี๋ยวออกไปคุยข้างนอกละกันนะ”

[[เออ]]

เสียงของเทสต์ที่คุยกับคนข้างกายดังลอดมาให้หลานชายได้ยิน เมื่อน้าบอกว่าจะออกไปคุยด้านนอก การ์ฟจึงได้รอเงียบๆ จนเสียงของปลายสายนั้นดังมาอีกหน

“เมื่อกี้เราว่าไงนะการ์ฟ?”

“ก็ทำตามที่น้าบอกไง”

การ์ฟว่าง่ายๆ เขากังวลใจกับคำทำนายบ้าบอของน้าชายอย่างเทสต์จนถึงขั้นจิตตก อยากให้ทุกอย่างที่เทสต์พูดมันไม่เป็นความจริง แต่การที่ได้มาพบเจอกันกับอาตี๋นั่นบ่อยๆในพักหลังมานี้มันก็ทำให้การ์ฟอดไม่ได้ที่จะเอนเอียงไปเชื่อตามเทสต์ ทั้งที่ไม่ถูกกับเทสต์สักเท่าไหร่นั่นล่ะ แล้วอยู่ๆวันดีคืนดีน้าชายของเขาก็มาบอกว่าหากอยากให้ทุกอย่างมันจบแค่จูบกับอีกฝ่ายเท่านั้น ราวกับรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ หรือเพราะเขาแสดงออกให้เห็นมากเกินไปว่ากำลังกังวลเรื่องอะไรอยู่ แต่จะอย่างไรก็ตาม เพราะคำพูดนั้นทำให้การ์ฟต้องคิดมากจนหัวแทบแตก จนในที่สุดเขาก็เลือกที่จะจบมันด้วยวิธีสิ้นคิดที่สุด เขาทำมันไปแล้ว...

“ทำจริงอ่ะ?” เทสต์เอ่ยถามหลานชายกลับมา แค่เสียงนั้นก็ทำให้การ์ฟนึกหน้าน้าชายออกแล้วว่ากำลังทำสีหน้าแบบไหนอยู่

“ทำไมอีกล่ะ ยังต้องทำอะไรอีกงั้นเหรอ ชักจะหงุดหงิดแล้วนะเว้ย!”

“ไม่ต้องทำอะไรอีกหรอก เพราะแค่นี้ก็ไปไหนไม่รอดแล้ว”

“หมายความว่าไง?”

คิ้วเด็กหนุ่มขมวด ชักจะเครียดจนเส้นเลือดข้างขมับเต้นตุบ เมื่อเห็นเค้าลางไม่ดีจากคำพูดของน้าชาย เทสต์ถอนใจเล็กน้อยก่อนที่จะเอ่ยตอบหลาน

“ไม่คิดว่าเราจะบ้าจี้ทำตามน้าเลยนะการ์ฟ น้าแค่แหย่เล่น…”

ถ้าจูบแล้วโชคชะตามันจะเปลี่ยน ทำให้ไม่ต้องพบเจอหรือพัวพันกันอีก ป่านนี้เขากับบิวคงอยู่ห่างกันคนละซีกโลกแล้ว บิวไม่ต้องมานอนเหนื่อยอยู่บนเตียงแบบนี้หรอก

“มันเหมือนพูดเล่นตรงไหนวะ!!”

หลานชายโวย อะไรก็ตามที่เทสต์พูด แม้ว่าเขาจะไม่อยากเชื่อมัน แต่สุดท้ายเขาก็เชื่ออยู่ดี ทำไมไม่คิดให้ดีก่อนว่าอย่างเทสต์น่ะเชื่อถือได้มากน้อยแค่ไหน แต่ก็เพราะเชื่อไม่ค่อยได้ไง พอมาทำหน้าตาจริงจังใส่เขาเลยโง่ไปเชื่อ ให้ตายเถอะ ต่อไปเขาจะไม่เชื่ออะไรหมอนี่อีกแล้ว

“นี่อย่าบอกนะว่า…” การ์ฟยังต้องการคำยืนยันอีกครั้ง เผื่อเขาจะหูเฝื่อนไปก็ได้นะบางที

“น้าพูดเล่นหลานรัก”

“....................”


ถ้อยคำจากน้าชายมันช่างตอกย้ำ การ์ฟได้แต่อ้าปากพะงาบๆ พูดไม่ออกบอกไม่ถูก พูดเล่นอย่างนั้นหรือ กล้าบอกว่าพูดเล่นได้หรือ เขาทำไปแล้วนะ จูบไปแล้วได้ยินไหมมมมมมมมมมมมมมมมมมม










TBC






ขอบคุณที่ติดตามกันค่ะ นานๆมาทีเนอะ ^^

บวกๆค่ะ

วันใหม่ :L2:



ออฟไลน์ NOoTuNE

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3255
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +317/-15
Re: ☆Magica Café☆ magic (3) <<22.12.2555>> UP!!!!
«ตอบ #63 เมื่อ22-12-2012 06:49:32 »

จูบไปแล้วววว  :o8:


กร๊ากกกก กราฟเอ้ย คนเรามันหนีชะตาตัวเองไม่พ้นหรอก สุดท้ายตัวเอง ก็เอา ตัวเดินเข้ามาผูกเอง


ส่วนอิพี่มีนนี่ยังไง มีเด็กอยู่แล้วใช่ไหม  :angry2:

ออฟไลน์ tuek

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3549
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +214/-3
Re: ☆Magica Café☆ magic (3) <<22.12.2555>> UP!!!!
«ตอบ #64 เมื่อ22-12-2012 07:28:33 »

กราฟแกมาจูบดิวเขาเองนะ :-[

ออฟไลน์ Ryoooo

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3146
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +288/-2
Re: ☆Magica Café☆ magic (3) <<22.12.2555>> UP!!!!
«ตอบ #65 เมื่อ22-12-2012 08:57:04 »

โดนหลอกเลย555
แต่ไปจูบอาร์ดิวแล้วต้องรับผิดชอบนะจ๊ะ การ์ฟ

ออฟไลน์ nongrak

  • ยังไงก็รักคาเมะจังที่สุด
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +912/-14
Re: ☆Magica Café☆ magic (3) <<22.12.2555>> UP!!!!
«ตอบ #66 เมื่อ22-12-2012 09:01:33 »

การ์ฟนี่อยากจูบอาร์ดิวเองล่ะสิ มาอ้างทำตามคำพูดของเทสต์
ชอบน้องปอมน่ารัก พาป๋าชีวาแพ้เครื่องเล่นไปเลย

nemesis

  • บุคคลทั่วไป
Re: ☆Magica Café☆ magic (3) <<22.12.2555>> UP!!!!
«ตอบ #67 เมื่อ22-12-2012 10:59:27 »

 :-[ช้าไปและกราฟ!!

ออฟไลน์ $VAN$

  • Moderator
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1738
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +307/-6
Re: ☆Magica Café☆ magic (3) <<22.12.2555>> UP!!!!
«ตอบ #68 เมื่อ22-12-2012 11:04:18 »

เหตุเกิดเพราะเทสต์พูดเล่น เหอๆ^^

ออฟไลน์ greensnake

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3440
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +920/-14
Re: ☆Magica Café☆ magic (3) <<22.12.2555>> UP!!!!
«ตอบ #69 เมื่อ22-12-2012 12:49:27 »

การกระทำกับภาพลักษณ์ต่างกันมากอ่ะการ์ฟ
ดูเป็นคนไม่เชื่ออะไรง่ายๆ แต่ก็ทำอย่างไม่อิดออด
แม้จะทำเพราะคิดว่าทำอย่างนี้แล้วทุกอย่างจะจบก็เถอะ
ต่างฝ่ายต่างก็กังวลและในที่สุดก็หนีไม่พ้นอยู่ดี:-[
จูบแล้วต่อไปจะเป็นยังไงหนอ เจอกันแทบทุกวันซะด้วย
กะปอมน้อยกับป๋าชีวายังคงสร้างสีสันเหมือนเดิม
ไม่ว่าน้องปอมจะทำอะไรก็ดูน่ารักน่าเอ็นดูไปหมด :กอด1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
+1และเป็ดจ้า



CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ☆Magica Café☆ magic (3) <<22.12.2555>> UP!!!!
« ตอบ #69 เมื่อ: 22-12-2012 12:49:27 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ SaJung13

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1057
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-1
Re: ☆Magica Café☆ magic (3) <<22.12.2555>> UP!!!!
«ตอบ #70 เมื่อ22-12-2012 16:18:42 »

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ :laugh:
จูบไปแล้ววว เอาคืนไม่ได้ด้วย :-[
อยากเอาคืนก็ใหเอาดิวมาจูบคืนดิ  o18

ออฟไลน์ N.T.❁

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1780
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +324/-8
Re: ☆Magica Café☆ magic (3) <<22.12.2555>> UP!!!!
«ตอบ #71 เมื่อ22-12-2012 17:05:18 »

หนีโชคชะตาตัวเองไม่พ้นหรอกน้าาา อาร์ดิวกับการ์ฟ :]
 :o8:

ออฟไลน์ inspirer_bear

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +206/-5
Re: ☆Magica Café☆ magic (3) <<22.12.2555>> UP!!!!
«ตอบ #72 เมื่อ22-12-2012 18:35:58 »

น้าเทสต์ทำดีมากกก

กราฟจูบไปแล้วว ไม่รอดแน่ๆๆ 55555

ดิวถือรองเท้าวิ่งเลยหรอ คงจะตกใจมากสินะ

ออฟไลน์ nong PeePee

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 239
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-0
Re: ☆Magica Café☆ magic (3) <<22.12.2555>> UP!!!!
«ตอบ #73 เมื่อ22-12-2012 18:40:15 »

เสียจูบไปแล้วอิอิอาร์ดิวจะรอดไหมเนี่ย............?  o13

ออฟไลน์ Poseidon

  • Unconditional love
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5081
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-12
Re: ☆Magica Café☆ magic (3) <<22.12.2555>> UP!!!!
«ตอบ #74 เมื่อ22-12-2012 19:41:11 »

การ์ฟ ทำแล้วรับผิดชอบดัวยนะ

ออฟไลน์ yeyong

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5857
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +917/-26
Re: ☆Magica Café☆ magic (3) <<22.12.2555>> UP!!!!
«ตอบ #75 เมื่อ22-12-2012 22:36:31 »

การ์ฟถูกน้าหลอก เลยทำให้นิมิตของอาร์ดิวเป็นจริง
นิมิตต่อไปของอาร์ดิวจะเป็นอะไรน๊า

ออฟไลน์ yuyie

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2112
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +92/-5
Re: ☆Magica Café☆ magic (3) <<22.12.2555>> UP!!!!
«ตอบ #76 เมื่อ23-12-2012 01:22:28 »

ไปไหนไม่รอด

ออฟไลน์ honeyhoon

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 140
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-0
Re: ☆Magica Café☆ magic (3) <<22.12.2555>> UP!!!!
«ตอบ #77 เมื่อ23-12-2012 18:17:25 »

 :o8:
 :-[
 :impress2:
 การ์ฟฟฟฟฟฟฟฟฟ นายยอดเยี่ยมมาก บ้ายุดีจริงๆ :laugh:

AnimajuS

  • บุคคลทั่วไป
Re: ☆Magica Café☆ magic (3) <<22.12.2555>> UP!!!!
«ตอบ #78 เมื่อ23-12-2012 19:43:38 »

จูบไปแล้ววววว :o8:

ออฟไลน์ koikoi

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +311/-13
Re: ☆Magica Café☆ magic (3) <<22.12.2555>> UP!!!!
«ตอบ #79 เมื่อ23-12-2012 21:13:56 »

อ้าวจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปล่ะทีนี้

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ☆Magica Café☆ magic (3) <<22.12.2555>> UP!!!!
« ตอบ #79 เมื่อ: 23-12-2012 21:13:56 »





ออฟไลน์ t2007

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2400
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +135/-5
Re: ☆Magica Café☆ magic (3) <<22.12.2555>> UP!!!!
«ตอบ #80 เมื่อ23-12-2012 23:52:17 »

สนุกม๊ากกกก อยากอ่านยาวววววววว
ขอบใจจ้า

ออฟไลน์ TinyB

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 522
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +104/-0
Re: ☆Magica Café☆ magic (3) <<22.12.2555>> UP!!!!
«ตอบ #81 เมื่อ24-12-2012 01:42:39 »

เงิบเลยหลานรัก น้าพูดเล่น แต่ดันทำจริง  :laugh:
+1 แทนคำขอบคุณฮับบ 646=647

ออฟไลน์ cher7343

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1673
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +133/-4
Re: ☆Magica Café☆ magic (3) <<22.12.2555>> UP!!!!
«ตอบ #82 เมื่อ26-12-2012 00:18:58 »

เหวอเลยค่า  :z3:

ออฟไลน์ gupalz

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +604/-20
Re: ☆Magica Café☆ magic (3) <<22.12.2555>> UP!!!!
«ตอบ #83 เมื่อ26-12-2012 00:23:02 »

จูบกันแล้วๆ รอนิมิตต่อไปของอาร์ดิวจ้า

ออฟไลน์ wanmai

  • ★รักใสปิ๊ง★(>_<)
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 936
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1195/-5
Re: ☆Magica Café☆ magic ((4)) 26_12_2555 อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #84 เมื่อ26-12-2012 22:43:54 »

Magica Café



Magic (4)





หลังเลิกเรียน การ์ฟตรงดิ่งมาที่ห้องของบิว คนรักของน้าชายอย่างเทสต์เพื่อเอาเรื่องน้าชายที่พูดเล่นจนเป็นเรื่อง แต่เอาเข้าจริงความผิดมันก็อยู่ที่เขาเองต่างหากที่ทำแบบนั้นลงไป ไม่อยากจะยอมรับหรอกว่าชั่วขณะหนึ่งเขาก็เกิดอยากทำมันขึ้นมา มันต้องเป็นมนต์ดำของอาตี๋นั่นแน่ การ์ฟก็ได้แต่โทษคนอื่นไปเรื่อย

หน้าห้องของบิว เทสต์มาเปิดประตูเมื่อมีคนมากดกริ่ง เพียงบานประตูเปิดออกเจ้าหลานชายตัวดีก็เดินดุ่มเข้ามาในห้องก่อนหันมาโวยใส่เขาเสียเต็มที่ ราวกับมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ

“น้ารู้ไหมว่าทำอะไรลงไปน่ะหา! ทำให้ผมเลิกกับแฟนคนก่อนยังไม่พอใช่ไหม ต้องให้ผมผิดหวังในความรักไปอีกเท่าไหร่น้าถึงจะพอใจ!!”

ด้วยความโมโหทำให้การ์ฟโยงเอาเรื่องเก่ามาเล่าใหม่ เขายังแค้นใจไม่หายที่เทสต์ทำให้เขาและคนรักเก่าเลิกกันไป เพราะคำทำนายสั่วๆของคนอย่างเทสต์

“ใจเย็นไอ้หนู เรื่องแฟนเก่าคนนั้นน่ะน้าขอโทษแล้วกันถ้าการ์ฟบอกว่ามันเป็นความผิดของน้า”

“น้าผิดอยู่แล้วล่ะเทสต์ มันเป็นเพราะน้าเขาถึงได้เลิกกับผม!”

“โอเค ถ้าเราจะเชื่อแบบนั้นแล้วสบายใจก็ตามใจ”

เทสต์ยกมือยอมแพ้ อารมณ์นี้น้ำกำลังเชี่ยวอย่าเอาเรือไปขวางจะดีกว่า เรื่องคนรักเก่าของหลานชายเขาก็ยอมรับว่ามีส่วนทำให้ทั้งคู่เลิกกัน เธอเป็นเด็กสาวที่ค่อนข้างเชื่อเรื่องดวง แต่ไม่ได้ถึงขั้นงมงายอะไร เธอเคยให้เขาดูดวงให้ ก็ดูกันแบบเล่นๆไม่ได้จริงจังอะไร แต่หลังจากนั้นเธอกลับนำมันมาเป็นเหตุผลในการเลิกกับการ์ฟ เพราะคำทำนายของเขาที่บอกว่าเธอและการ์ฟไม่ใช่เนื้อคู่นั้นทำให้เธอไม่สบายใจ และมันทำให้ไปกันไม่รอด ทั้งที่แท้จริงแล้วเธอมีคนใหม่ ความผิดมันเลยตกมาอยู่ที่เขาเมื่อการ์ฟคิดว่าเขาคือตัวต้นเหตุและฝังใจกับมันมาจนถึงวันนี้

“แต่ว่านะการ์ฟ ตอนนี้ที่สำคัญกว่าเรื่องเก่าเก็บพวกนั้นคือเรื่องน้องตี๋นั่นไม่ใช่เหรอ เราเล่นไปจูบเขาแบบนั้นแล้วจะทำยังไงต่อล่ะทีนี้?”

พอน้าชายเอ่ยถามมาแบบนั้นการ์ฟถึงเพิ่งนึกขึ้นได้ เขาเกือบจะทำเป็นลืมๆมันไปได้แล้วเชียว

“ไม่รู้เว้ย!!”

หลานชายกระแทกเสียงก่อนเดินย่ำตึงๆหนีเข้าข้างในแล้วไปนั่งเล่นเกมส์ของบิวหน้าตาเฉย เทสต์ส่ายหน้าก่อนจะยิ้มให้บิวที่เดินออกมาหาตนเอง บิวเหลียวไปมองการ์ฟที่เล่นเกมส์ไม่สนใจใครก่อนหันมาเอ่ยถามเทสต์

“แกล้งอะไรหลานอีกล่ะมึงน่ะ?”

“กูเปล่า”

เทสต์รีบปฏิเสธทันทีที่อีกฝ่ายถาม บิวมองด้วยหางตา แสดงออกให้เห็นว่า กู-ไม่-เชื่อ!

“ก็เปล่าจริงๆ คราวนี้หลานมันทำของมันเองน่ะเว้ย~”

“ส่วนมึงเป็นคนเสี้ยม” บิวตอกกลับหน้าตาย

“โห่ พูดซะเสีย ช่างการ์ฟมันเถอะน่า เดี๋ยวมันก็ดีเองแหละ” เทสต์บอกปัดก่อนยักคิ้วกวน

“ไร้ความรับผิดชอบมากเลยมึง” บิวทำหน้าหน่ายใจกับนิสัยของคนรัก

“กูรับผิดชอบมึงแค่คนเดียวก็พอแล้ว”

เทสต์หยอดหวาน แต่บิวกลับจิกตาใส่ด้วยความรักและเอ็นดู ก่อนเดินเข้าไปหาการ์ฟที่เล่นเกมส์อย่างเมามันเหมือนไม่เคยเล่นมาสักสามชาติเศษ เทสต์เลยเดินตามกันมาต้อยๆ การ์ฟละความสนใจจากหน้าจอเกมส์มามองน้าชายกับแฟนแล้วบอกกับตัวเองว่าจะไม่เป็นแบบน้าแน่ๆ อะไรจะหงอปานนั้น~





+++++++++++++++





แม้จะผ่านวันเกิดเรื่องมาแล้วแต่การ์ฟก็ยังหมกมุ่น ไม่รู้จะแก้ปัญหาที่ตนเองก่อเอาไว้อย่างไร หากอาตี๋เอาเรื่องนี้ไปบอกมิมิวเขาจะทำอย่างไรดี เมื่อได้เจออาตี๋ที่โรงเรียน การ์ฟจะเข้าไปพูดด้วยหลายทีแต่ฝ่ายนั้นกลับหลบหน้า มันจงใจจนดูน่าโมโห

คนใกล้ตัวอย่างมิมิว เมื่อเห็นการ์ฟดูเหม่อๆเหมือนคิดอะไรอยู่ตลอดเวลาแต่กลับไม่ยอมบอกเธอ ยิ่งเกิดความสงสัย การ์ฟเองพยายามทำตัวให้ปรกติที่สุด แต่มันก็ยังมีเรื่องติดค้างในใจที่ไม่ได้สะสางให้จบสิ้น มองหน้ามิมิวก็รู้สึกไม่สนิทใจ อยากตบหัวตัวเองแรงๆสักหลายๆทีให้สมกับที่โง่ทำอะไรอาตี๋ลงไปโดยไม่ยั้งคิด เพื่อนแฟนนะเว้ยการ์ฟ เฮ้อออ





+++++++++++++++





ในที่สุดการ์ฟก็ทนความคาราคาซังที่เกิดกับตนเองไม่ไหว ในวันหยุดเขาจึงได้มาหาอาร์ดิวถึงที่ร้านMagica Café พยายามอย่างยิ่งที่จะใจเย็น เพื่อที่จะได้คุยกับอาร์ดิวให้จบเรื่อง ไม่หาเรื่องอีกฝ่ายให้เสียการก่อน อาร์ดิวมองคนที่เดินมาหยุดตรงหน้าเคาน์เตอร์อย่างแปลกใจ ก่อนจะงงหนักกว่าเดิมเมื่อการ์ฟขอคุยด้วย อาตี๋เรียกชีวามาฝากงานส่วนของตนเองชั่วคราว เพื่อที่จะไปคุยกันกับการ์ฟด้านใน ชีวามองเขม่นการ์ฟ แต่คนถูกเขม่นเพียงปรายตามาให้ทีเดียว ชีวากัดฟันกรอดกับท่าทางหยิ่งๆนั่น ไอ้... ฮึ้ย ไม่อยากจะด่า!!


เมื่อเข้ามาด้านในแล้วสองหนุ่มก็ยืนห่างกันเป็นวา ต่างก็มีท่าทีประดักประเดิดเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้ามันมารบกวนจิตใจ ก่อนที่การ์ฟจะเอ่ยขึ้นมาโดยไม่มองหน้าคนที่ตนเองพูดด้วย มองผนังสงสัยจะพูดกับจิ้งจก

“เรื่องวันนั้นน่ะ ลืมมันไปเถอะนะตี๋”

อาร์ดิวหันขวับมามองคนพูด ซึ่งการ์ฟเองก็หันมาพอดี สีหน้าของอาตี๋ดูจะไม่พอใจกับคำพูดของเขานัก

“ถ้าคุณไม่พูดขึ้นมาผมคงลืมมันไปแล้ว” อาร์ดิวว่า เสียงติดจะหงุดหงิดเล็กน้อย

“ความผิดฉันหรือไง?” การ์ฟเอ่ยถาม ไม่ยอมรับความผิดของตนเอง

“ใช่สิ” อาร์ดิวตอบกลับ น้ำเสียงขุ่นเขียวยิ่งกว่าเดิม พูดจาไม่ถูกหูเลยจริงๆนายคนนี้

“....ขอโทษ ลืมมันไปเถอะ”

การ์ฟนิ่งไปชั่วครู่ก่อนเอ่ยบอก อาร์ดิวอยากจะพูดอะไรมากกว่านี้ แต่ก็ไม่ได้ทำ การ์ฟพูดง่ายดี แต่ช่างเถอะ เดี๋ยวอีกหน่อยเขาก็ลืมแล้ว ไม่ใช่เรื่องน่าจำสักหน่อย

เมื่อคิดเช่นนั้นแล้วจึงถือว่าเรื่องที่ค้างคาในใจก็คงจบลงได้สักที การ์ฟเดินนำอาร์ดิวออกไปด้านหน้าร้าน ก่อนจะหยุดชะงักอยู่ตรงทางออก อาร์ดิวที่เดินตามมามองงงๆ

“เป็นอะไร?” อาตี๋เอ่ยถามเมื่อคนด้านหน้าไม่ขยับ

“คนนั้นใคร?”

คำถามนั้นทำให้อาร์ดิวต้องก้าวเข้ามาใกล้การ์ฟอีกนิดแล้วชะเง้อมองออกไปด้านนอก

“ผมจะรู้ไหมล่ะ?”

คำตอบนั้นทำให้การ์ฟเดินดุ่มเข้าไปหาจุดที่หมายตา อาร์ดิวตกใจกับท่าทางพร้อมจะมีเรื่องของการ์ฟ เด็กหนุ่มรีบตะโกนบอกชีวา

“ชีวา จับการ์ฟไว้!!”

ชีวาหันมาตามเสียงก็เห็นการ์ฟผ่านหน้าไปแล้ว ตัวสูงๆนั้นรีบถลาออกจากหลังเคาน์เตอร์มาจับแขนการ์ฟไขว้หลังทั้งสองข้าง เด็กสาวแสนคุ้นหน้าสำหรับการ์ฟมองมาอย่างตกใจ จะไม่ตกใจได้อย่างไรในเมื่อคนๆนั้นคือมิมิว แฟนสาวของเขาเอง

และที่ยิ่งไปกว่านั้นเธอไม่ได้มาทานอาหารที่ร้านเมจิคกะเพียงคนเดียวเสียด้วย ถึงได้ทำให้เธอตกใจขนาดนี้ ผู้ร่วมโต๊ะของเธอค่อยลุกขึ้นแล้วหันมาทางการ์ฟช้าๆ ดวงตาเรียวเบิกกว้างเมื่อเห็นคนๆนั้นถนัดตา

“ไอ้เชน??”

เด็กหนุ่มผู้ร่วมโต๊ะอาหารของมิมิว ผู้ที่การ์ฟเอ่ยเรียกว่า เชน มองมาที่การ์ฟด้วยสีหน้าเย้ยหยัน ก่อนจะพ่นวาจาก่อกวนให้ขุ่นมัว

“อ้าว? มาทำอะไรที่นี่วะ เอาะ อ๋ออออ ร้านอาหารก็มาทานอาหารสิเนอะ”

รอยยิ้มเยาะของเชนทำให้การ์ฟกำหมัดแน่น รู้สึกแค้นใจจนจะกระอัก ดวงตาเรียวที่มีแววโกรธกรุ่นเบนมาทางมิมิวที่ยืนหน้าซีดอยู่ไม่ไกลก่อนเอ่ยถามลอดไรฟัน

“มิว นี่มันหมายความว่าไง ห๊ะ!!?”

ท้ายประโยคการ์ฟตวาดเสียงดังจนมิมิวสะดุ้ง อาร์ดิวที่เข้าไปขอโทษลูกค้าที่มาทานอาหารอยู่ใกล้ๆหันมามองตามเสียง ได้แต่ร้องห้ามในใจว่าอย่าก่อเรื่องอีกเลยได้ไหม!

“เฮ้ย ใจเย็นก่อนดิวะ ค่อยคุยกันก็ได้” ชีวาเอ่ยปราม

“มึงยุ่ง’ไรด้วย!”

“อ้าวไอ้เหี้ย มึงกำลังจะมีเรื่องในร้านพวกกู แล้วมาพูดงี้เหรอวะสาด!!”

ชีวาที่ล็อคแขนการ์ฟอยู่เอ่ยเตือนสติ เพราะสงสารเพื่อนอย่างมิมิวที่หน้าซีดแล้วซีดอีก แต่การ์ฟกลับตอบกลับด้วยอารมณ์ทำให้เขาก็ชักไม่อยากทนเหมือนกัน ก่อนที่จะมีเรื่องซ้ำเรื่องซ้อนไปมากกว่านี้ อาร์ดิวที่ขอโทษลูกค้าทุกคนแล้วจึงเดินเข้ามาหย่าศึก มองหน้าทุกคนที่อยู่ร่วมในสถานการณ์ ไม่คิดเข้าข้างใครทั้งนั้น ก่อนที่เด็กหนุ่มจะเอ่ยกับทุกคนเสียงราบเรียบที่สุดเท่าที่จะทำได้

“พวกคุณคงรู้นะครับ ว่าควรจะทำยังไง?”

ดวงตาเรียวรีนั้นมองมาอย่างต้องการคำตอบ การ์ฟสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของชีวา มองกราดทุกคนในที่นี้ก่อนเดินออกจากร้านไปด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว

“การ์ฟ การ์ฟคะ!”

มิมิวร้องเรียกคนรัก เธอจะก้าวตามเขาไปแต่กลับถูกรั้งแขนเอาไว้ เด็กสาวมองมือที่จับแขนของตนเองอยู่ ก่อนค่อยมองหน้าคนจับด้วยแววตาผิดหวัง เด็กสาวปลดมือนั้นออกแล้ววิ่งตามการ์ฟไป เชนสบถเมื่อมันไม่เป็นไปดั่งใจ จะตามมิมิวไปแต่ชีวากลับกระชากตัวไว้ กับหมอนี่สมควรแก่การกระชากแล้วล่ะ

“จ่ายค่าอาหารก่อนไหม?”

เชนกัดฟันกรอดกับท่าทางการทวงค่าอาหารของชีวา เด็กหนุ่มควักแบงค์พันมาจ่าย ตบใส่อกชีวาก่อนมองหน้าแล้วบอก

“ไม่ ต้อง ทอน!”

ชีวากำเงินที่อีกฝ่ายให้มา มองตามหลังเชนด้วยความไม่พอใจ สถานการณ์ทุกอย่างดูจะสงบลงแล้ว แต่ลูกค้ากลับลุกออกไปหลายโต๊ะ อาร์ดิวหันมามองหน้าปอมปอมที่ถูกกันให้อยู่นอกวง น้องชายของเขาดูจ๋อยลงไปกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เป็นครั้งแรกตั้งแต่ที่สองพี่น้องช่วยกันดูแลร้านตอนที่พ่อแม่ไม่อยู่แล้วมันเกิดเหตุการณ์แบบนี้ ไม่รู้จะรับมือกับมันอย่างไร



เมื่อลูกค้าโต๊ะสุดท้ายออกจากร้านไป อาร์ดิวจึงตัดสินใจปิดร้าน เด็กหนุ่มกับน้องชายและพนักงานในร้านเอ่ยขอบคุณลูกค้า ก่อนจะเปลี่ยนป้ายหน้าร้านจากเปิดเป็นปิดแล้วช่วยกันเก็บร้าน คุณน้าจันทราที่ต้องเข้ามาเวลาบ่ายของทุกวันหยุดเห็นป้ายหน้าร้านเปลี่ยนเป็นปิดแต่หัววันแบบนี้จึงได้เรียกหลานชายทั้งสองมาถามว่าเกิดอะไรขึ้น เด็กๆบอกว่ามีเรื่องนิดหน่อยทำให้ลูกค้าทยอยออกจากร้าน ทั้งสองคนไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี เพราะต่างก็รู้สึกไม่ดีที่มันเป็นเช่นนั้นจึงตกลงใจว่าจะปิดร้านเร็วขึ้นในวันนี้

“ปัญหามันเกิดขึ้นได้ตลอดนั่นล่ะ อยู่ที่ว่าเราจะรับมือกับมันยังไง” คุณน้าสอนสั่ง

“พวกเราคงเด็กไปถึงได้รับมือกับมันไม่ไหว”

ปอมปอมบอกเสียงอ่อย สีหน้ายังจ๋อยสนิท อาร์ดิวโยกหัวน้องเบาๆเป็นการปลอบใจกัน

“ค่อยๆฝึกไปก็ได้ลูก ตอนนี้เรารู้แล้วว่าปัญหามันอยู่ที่ไหน ต่อไปเราก็จะได้หาทางจัดการกับมันถูก ไม่เป็นไรหรอก ยังมีเวลาให้เราสองคนเรียนรู้อีกเยอะเลย”

คุณน้ายิ้มบอกอย่างใจดี สองพี่น้องขอบคุณท่านก่อนเข้ามากอดเอวคนละข้าง น้าจันทรากอดตอบหลานทั้งสองคน โยกตัวไปมาแล้วพากันหัวเราะ ถึงทั้งสองคนพี่น้องจะบอกว่าตัวเองยังเด็กไปถึงจัดการกับปัญหาที่เกิดไม่ได้ แต่อย่างน้อยๆคุณน้าก็ได้เห็นแล้วว่าหลานชายมีสติพอ ไม่แตกตื่นไปกับสถานการณ์จนมันบานปลายใหญ่โต ถือเป็นการเริ่มต้นที่ดี


เมื่อช่วยกันเก็บร้านเสร็จ สามหนุ่มก็พากันกลับบ้านดังเช่นทุกวัน แต่วันนี้กลับเร็วกว่าทุกวันเท่านั้นเอง เมื่อรถแท็กซี่มาจอดที่หน้าบ้านสองพี่น้องปอปลาทั้งหมดจึงลงจากรถ ก่อนที่จะเข้าบ้านใครบ้านมันชีวาก็พูดถึงการ์ฟขึ้นมาว่าเป็นเพราะการ์ฟมาที่ร้านถึงได้เกิดเรื่อง ปล่อยให้ชีวาบ่นเป็นหมีกินผึ้งไปอย่างนั้น เพราะพอบ่นเสร็จชีวาก็เข้าบ้านไป ขณะที่สองพี่น้องก็เข้าบ้านของตนเองบ้างเหมือนกัน

“คนที่มากับพี่มิมิวเป็นใครอ่ะดิว?” ปอมปอมเอ่ยถามพี่ชายที่เดินอยู่ข้างกัน

“ไม่รู้สิ ไม่รู้...”

อาร์ดิวเอ่ยตอบเสียงเบา ก่อนดันหลังน้องให้เดินเข้าบ้านเร็วๆเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ เห็นหน้าการ์ฟตอนนั้นแล้วเขารู้สึกเจ็บแทน มันคงเป็นความรู้สึกที่แย่จริงๆ แต่อาร์ดิวก็เชื่อว่ามิมิวเพื่อนของตนเองไม่ใช่คนประเภทคบใครหลายคนพร้อมกัน มันต้องมีอะไรบางอย่างที่เข้าใจผิดกันแน่





++++++++++++++++





กริ๊งงงงงงงงงงงง กริ๊งงงงงงงงงงงงงง


เสียงกริ่งหน้าบ้านพี่น้องปอปลาดังจนน่าหนวกหู เวลาพลบค่ำแบบนี้ยังมีใครที่ไหนมากดกริ่งอีกไม่รู้ ปอมปอมวิ่งปิดหูมาหาพี่ชายที่ห้อง ก่อนบอกให้พี่ไปเปิดเพราะเขาไม่กล้าไปคนเดียว อาร์ดิวพาน้องลงมาชั้นล่าง เห็นแม่บ้านยืนรีๆรอๆอยู่ ดูท่าคงกลัวเหมือนปอมปอมแน่ แค่เสียงกริ่งดังติดกันแบบกระหน่ำไม่กลัวบ้านเขาจะเปลืองไฟแค่นี้เอง กลัวไปได้

เด็กหนุ่มเดินมาหน้าบ้านโดยมีลูกลิงเกาะหลังมาด้วย ถึงปอมปอมจะกลัวคนที่มากดกริ่งแต่ก็เป็นห่วงพี่ชายอยู่นะ พอมาถึงประตูรั้วสองพี่น้องก็หันมามองหน้ากันเองงงๆ เมื่อคนกดคือมิมิว เพื่อนของอาร์ดิวเอง พอเปิดประตูให้เท่านั้นมิมิวก็โผเข้ามากอด ชีวาที่อยู่บ้านข้างๆเดินเข้ามาหาเพราะเสียงกริ่งบ้านสองพี่น้องดังรัว เห็นอาร์ดิวลูบหลังปลอบมิมิวอยู่ก็เลิกคิ้วเป็นเชิงถาม อาร์ดิวส่ายหน้าว่าตนเองก็ไม่รู้เช่นกันว่าเกิดอะไรขึ้น ชีวาจึงปล่อยให้เพื่อนปลอบมิมิวไป ส่วนตนเองเลี่ยงไปช่วยปอมปอมกับแม่บ้านเข็นประตูรั้วเปิดให้รถของบ้านมิมิวเข้ามาจอดด้านใน

อาร์ดิวพาเพื่อนเข้าไปนั่งคุยกันในบ้าน วานแม่บ้านเอาน้ำกับของทานเล่นไปให้คนขับรถของมิมิวด้วย ให้มิมิวไปล้างหน้าล้างตาก่อนที่จะมาคุยกันที่ห้องนั่งเล่น ปอมปอมแยกไปนั่งดูทีวี อยากรู้เรื่องด้วยเหมือนกันว่ามีอะไรเกิดขึ้น ชีวากลับบ้านตัวเองไปแล้วเพราะท่าทางมิมิวมีเรื่องอยากคุยกับอาร์ดิวมากกว่าเขา จึงไม่รู้จะอยู่ไปทำไม

มิมิวขอให้อาร์ดิวช่วยดูให้หน่อยว่าตนเองกับการ์ฟยังรักกันดี และจะได้อยู่ด้วยกันต่อไปหรือไม่ เมื่อได้ฟังที่เพื่อนร้องขออาร์ดิวก็ชักลำบากใจเพราะไม่กล้าดู กลัวจะเห็นอะไรที่ไม่ควรอีก กับบางคนเขาเห็นได้ง่ายๆแม้ไม่อยากเห็น แต่บางคนก็ต้องเพ่งดูถึงจะเห็นได้ เขาไม่ใช่พวกทรงเจ้าเข้าผี ไม่ได้มีอิทธิฤทธิ์พิสดารอะไรขนาดนั้น ยังควบคุมความพิเศษที่ตนเองมีไม่ค่อยจะได้ จึงได้แต่ปลอบเพื่อนไป

“เพราะมิวกับการ์ฟจะเลิกกันจริงๆใช่ไหม อาร์ดิวถึงไม่ยอมดูให้อ่ะ” มิมิวต่อว่าเมื่ออาร์ดิวไม่ยอมดูให้เธอ

“ไม่ใช่อย่างนั้น เราแค่ไม่อยากให้มิวงมงายจนเกินไป ถ้ามิวกับนายการ์ฟรักกันก็ต้องได้อยู่ด้วยกันต่อไปอยู่แล้ว” เด็กหนุ่มเอ่ยแก้ความเข้าใจผิด

“แต่ว่า... แต่ว่าการ์ฟเขากำลังมีคนอื่นอ่ะ” พอพูดแบบนั้นแล้วมิมิวก็ทำท่าจะปล่อยโฮอีก

“หา? เขา... เขาบอกมิวแบบนั้นเหรอ?”

อาร์ดิวเอ่ยถามเสียงเบา มิมิวส่ายหน้าหวือทำให้อาร์ดิวถึงกับงง

“อ้าว แล้ว…?”

“เขาแปลกๆไปอ่ะ มิวก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เหมือนเขามีเรื่องอะไรในใจแต่ไม่บอกมิว บางทีเขาอาจจะกำลังคิดหาทางบอกเลิกมิวก็ได้อ่ะ”

ยิ่งพูดมิมิวก็ยิ่งคิดไปไกล เธอกำลังหวั่นใจ รู้สึกอ่อนไหวไปกับทุกการกระทำของการ์ฟ ยิ่งมีเรื่องของ เชน คู่อริของการ์ฟเข้ามาเกี่ยวด้วยเธอก็ยิ่งกลัวว่าการ์ฟจะเอามันมาเป็นเหตุผลในการเลิกกัน

“ไปกันใหญ่แล้วมิมิว เขายังไม่ได้ทำอะไรเลย ตีตนไปก่อนไข้นะแบบนี้”

“แต่ลางสังหรณ์ของผู้หญิงมันแม่นนะอาร์ดิว” เด็กสาวยังแย้งเพื่อนอีก

“คิดมาก” อาร์ดิวว่า

“ถ้าไม่อยากให้มิวคิดมาก ดูให้มิวหน่อยสิ นะ”

“ไม่เอา เลิกพูดเรื่องนี้ได้แล้วนะมิว... แล้วเรื่องนายคนนั้นล่ะ ที่มากับมิวเมื่อกลางวัน”

อาร์ดิวดุเพื่อนที่ยังไม่ยอมเลิกล้มความคิดจะให้เขาดูเรื่องในอนาคตผ่านนิมิตของเขาให้ ก่อนเปลี่ยนไปถามเรื่องผู้ชายที่มาทานข้าวที่ร้านเมจิคกะจนเกิดเรื่อง

“เขาเป็นที่ปรึกษาที่ดี มิวคิดแบบนั้น แต่ที่จริงแล้วเขาเป็นคู่อริของการ์ฟ เขาเข้ามาตีสนิทมิวเพราะจะทำให้การ์ฟเจ็บ ทำไมมิวต้องเจอพวกเขาด้วย”

มิมิวเล่าให้ฟัง น้ำเสียงเด็กสาวเริ่มเครือเมื่อพูดถึงคนในหัวข้อสนทนานั้น ตอนแรกที่เชนเข้าหาเธอ เธอก็นึกไปว่าเขาคือเพื่อนของการ์ฟ เพราะเชนดูจะรู้เรื่องการ์ฟเป็นอย่างดี เมื่อมีเรื่องไม่สบายใจเธอจึงได้เอามันไปปรึกษาเชนบ้าง เขาก็ปลอบใจเธอเป็นอย่างดี ไม่คิดว่าที่จริงแล้วเชนไม่ใช่เพื่อนการ์ฟ แต่เป็นศัตรูของการ์ฟ และที่เข้ามาตีสนิทด้วยไม่ใช่เพราะอยากเป็นเพื่อนกับเธอ แต่เพราะกำลังใช้เธอเป็นเครื่องมือทำร้ายการ์ฟต่างหาก พอรู้แบบนี้แล้วเธอเสียใจ เสียความรู้สึก ทุกๆความรู้สึกดีๆที่ให้เชนไปมันหมดลงเพราะเขาหลอกเธอ ได้แต่โทษตัวเองที่หัวอ่อนจนโดนเขาหลอกใช้ได้ แย่จังมิมิว

เด็กสาวอยู่คุยกับอาร์ดิวจนรู้สึกสบายใจขึ้นถึงได้ยอมกลับบ้านตนเองไป อาร์ดิวออกไปยืนส่งเพื่อนที่หน้าบ้านพร้อมกะปอมน้อย เด็กหนุ่มถอนใจเมื่อรถของมิมิวเคลื่อนห่างไปแล้ว เรื่องมันชักจะวุ่นวายมากขึ้นเรื่อยๆ จนเขาไม่รู้จะทำอย่างไรดีแล้ว ถ้ามิมิวรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเขากับการ์ฟ เพื่อนของเขาต้องเสียใจมากแน่ๆ ทำอย่างไรดีนะอาร์ดิว

ปอมปอมมองพี่ชายที่มีท่าทีกังวลใจให้เห็นแล้วก็พลอยไม่สบายใจตามไปด้วย อาร์ดิวยังดูง่ายเหมือนเดิม รู้สึกอย่างไรก็ออกทางสีหน้าหมด ปอมปอมอยากจะหาทางช่วยแต่เพราะไม่รู้ว่าปัญหาระหว่างคนสามคน หรือ สี่คนนี้มันอยู่ที่ตรงไหน เด็กอย่างเขาก็ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องพวกนี้สักเท่าไหร่หรอก แบบนี้คงต้องพึ่งกูรูอย่างป๋าวาแล้วล่ะมั้งนะปอมว่า





++++++++++++++





“ป๋า ป๋ามารับปอมหน่อย~”

เสียงแง๊วๆของลูกลิงชอบปีนป่ายดังมาทำให้ชีวาต้องวางมือจากการบ้านที่ทำอยู่แล้วลุกไปเปิดประตูรับลูกลิงข้ามมาฝั่งห้องของตนเอง พออุ้มตัวผอมบางข้ามมาแล้วก็อดบ่นไม่ได้

“ทำไมไม่เข้ามาทางหน้าบ้าน?”

“ปอมขี้เกียจเดิน” ลูกลิงตอบหน้าตาเฉย

“แล้วปีนมาแบบนี้ถ้าตกลงไป…”

“คอหักตายทำไง?”

ชีวามองหน้าเด็กน้อยที่ลอยหน้าพูดอย่างไม่รู้จะว่าอย่างไรแล้ว

“ก็รู้ แล้วยังต้องให้พี่พูดทุกวัน”

คนเป็นพี่บ่น ปอมปอมย่นจมูกไม่สนใจ ก่อนชะเง้อชะแง้แลดูในห้องพี่

“ป๋าอยู่กับใครอ่ะ?”

“คนเดียว”

“จริงเหรอ?” ทำเสียงเหมือนไม่อยากเชื่อเท่าไหร่

“เออ อะไรของเราเนี่ย?” ชีวาเขม้นมองอย่างจับผิด

“ก็เปล่า นึกว่าอยู่กับ... ใคร ...เสียอีก”

หนุ่มน้อยเอ่ยตอบเสียงอุบๆอิบๆ ชีวายิ้มมุมปากกับท่าทางนั้นก่อนว่า

“ก็อยากอยู่นะ แต่เดี๋ยวมีลูกลิงมาแอบดูอีก”

“งั้นปอมจะมาทุกวันเลยป๋าจะได้อยู่คนเดียวทุกวัน”

หนุ่มน้อยแลบลิ้นให้พี่ ก่อนเดินเข้าห้องไปโดยไม่รอเจ้าของห้องสักนิด ชีวาส่ายหน้ายิ้มๆก่อนเดินตามน้องเข้าไปด้านใน

“คราวหน้าถ้าเราปีนข้ามมาอีกพี่จะตัดขาเราโยนให้หมากิน จะได้เลิกปีนสักที”

“โหดร้ายอ่า~”

ปอมปอมหันมาต่อว่าพี่เสียงเง้างอด ก่อนที่จะเปลี่ยนเรื่องเมื่อเดินเข้ามาในห้องแล้วนั่งบนเตียงเสร็จสรรพ

“เลิกเล่นๆ ปอมมีเรื่องอยากปรึกษาอ่ะ”

“อะไร ไปแอบชอบใครที่โรงเรียนหรือไง?” ชีวานั่งลงข้างๆน้อง เท้าแขนไปด้านหลังในท่าสบาย

“ใช่ที่ไหนเล่า! ไม่หน่อมแน้มปานนั้นหรอกน่า”

ปอมปอมทำปากยื่น ชีวาหมั่นไส้จะหยิกปากน้องเลยโดนน้องตีมือ ก่อนสายตาเขียวปั๊ดจะตวัดมามอง เด็กหนุ่มหัวเราะร่วนอย่างอารมณ์ดีก่อนเอ่ยถามเข้าเรื่อง

“แล้วมันเรื่องอะไรล่ะ?”

“เรื่องดิวกับพี่คนนั้นอ่ะ”

“ใคร?” คิ้วเด็กหนุ่มขมวดเมื่อปอมปอมเอ่ยถึงชื่ออาร์ดิวกับใครบางคน

“พี่การ์ฟ” หนุ่มน้อยเฉลย

“มันทำอะไรอาร์ดิว!”

น้ำเสียงห้วนจัดกับท่าทางเป็นเดือดเป็นร้อนนั้นทำให้ปอมปอมเงียบ ถ้าจะตะคอกแบบนี้ด่าเขาเลยดีไหม?

“ป๋าทำไมต้องทำหน้าโหด?”

“ก็มันมายุ่งอะไรกับอาร์ดิวล่ะ?”

ชีวาที่ยังไม่รู้ตัวว่าท่าทางน้องเปลี่ยนไปก็ยังคงใส่อารมณ์กับเรื่องที่พูดอยู่ จนกระทั่งน้องพูดขึ้นมา

“ถามจริง…”

“อะไร?”

“ป๋าชอบดิวใช่ไหม?”

“เฮ้ย!!”

สีหน้าคนถามดูจริงจังมาก ยิ่งประโยคคำถามยิ่งน่าตกใจ ชีวาร้องเฮ้ยแล้วอึ้งไปชั่วขณะ ไม่ได้ตอบกลับน้องในทันที ท่าทางก็ดูอึกอักมีพิรุธให้เห็น ปอมปอมถอนใจยาวก่อนลุกขึ้นแล้วเดินไปทางประตูบานเลื่อนตรงระเบียงห้อง

“อ้าว ไหนว่ามีเรื่องจะปรึกษาไง?”

ชีวารีบท้วงเมื่อตั้งสติได้ เห็นน้องเดินไปที่ประตูจึงลุกตาม ปอมปอมหยุดอยู่หน้าประตูก่อนหันมายิ้มแล้วตอบพี่

“ช่างมันเถอะ ถือว่าปอมไม่ได้พูดนะ กลับละ”

น้ำเสียงแปลกๆของน้องทำให้ชีวาคว้าดึงแขนเรียวเล็กเอาไว้ก่อนที่น้องจะทันได้ก้าวไปไหน

“เดี๋ยว!! เป็นอะไร?” เด็กหนุ่มเอ่ยถามเสียงเครียด

“เป็นลิงไง จะปีนกลับไปอยู่เนี่ย”

“ถ้าคุยกันไม่รู้เรื่องก็ไม่ต้องกลับ”

ชีวาบอกเสียงเข้มเมื่อคนเป็นน้องตอบกลับแล้วหัวเราะแห้งๆ แถมไม่หันมามองเขาแม้แต่น้อย เด็กหนุ่มนิ่วหน้าเมื่อรู้สึกแปลกๆกับท่าทีของน้อง มือยังจับแขนเรียวเล็กไว้มั่น ปอมปอมหันมาหาพี่ เงยหน้ามองสบตา ดวงตาเรียวมีแววหวั่นไหวปรากฏให้เห็น ก่อนริมฝีปากจิ้มลิ้มนั่นจะขยับพูด

“ป๋า ปอมน่ะ... ปอมน่ะนะ…”

“ฟังอยู่”

ปอมปอมทำเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่พูดออกมา ดูลังเลใจแล้วก้มหน้าเงียบไปจนชีวาต้องกระตุ้นให้พูด ปอมปอมกัดปาก เป็นนิสัยเมื่อเกิดอาการไม่มั่นใจ หนุ่มน้อยเงยขึ้นมามองพี่อีกครั้งแล้วจึงบอก

“ปอมง่วงแล้ว ไปนอนก่อนนะ”

เพราะมัวแต่ลุ้นว่าน้องจะบอกอะไรทำให้ชีวาคลายมือที่จับแขนน้อง ปอมปอมเลยสะบัดแขนให้หลุดแล้ววิ่งปรู๊ดออกมาทางประตูหน้าห้องของชีวาแทน

“อ้าว? อะไรของมันเนี่ย?”

เด็กหนุ่มอุทานงงๆ ก่อนหมุนตัวเดินไปที่ระเบียงอีกที ชะโงกลงไปมองข้างล่างเพื่อดูว่าน้องออกจากบ้านไปหรือยัง เห็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆนั้นเดินกึ่งวิ่งออกจากบ้านเขาไปริมฝีปากก็เปิดยิ้มขึ้นมาอัตโนมัติ ชีวามองตามก่อนจะขมวดคิ้วเมื่ออยู่ๆน้องก็หยุดเดินก่อนถึงประตูบ้านของน้อง ดูท่าทางแล้วเหมือนจะร้องไห้... ร้องไห้หรือ?

ใจชีวากระตุกทั้งที่ยังไม่รู้แน่ชัดว่าน้องร้องจริงไหม เด็กหนุ่มวิ่งลงไปชั้นล่าง แล้วเลยไปบ้านของสองพี่น้องปอปลา ปอมปอมเข้าบ้านปิดประตูรั้วไปแล้ว ชีวาถลามาจับประตูรั้วเขย่าแล้วเรียกน้องที่กำลังจะเดินเข้าบ้านไป

“ปอมปอม!!”

เสียงเรียกนั้นทำให้ปอมปอมหันกลับมาอย่างตกใจ มือเรียวรีบปาดน้ำตายกใหญ่เพราะกลัวพี่เห็น

“ร้องไห้ทำไม?”

ชีวาเอ่ยถามอย่างร้อนใจ กะปอมน้อยที่ร่าเริงอยู่เสมอ เขาไม่เคยเห็นน้องร้องไห้ มีแต่ทำหน้าเป็นให้เขาหมั่นเขี้ยวอยู่เรื่อยๆ แล้วตอนนี้มันอะไร อยู่ๆน้องก็ร้องไห้แบบนี้เขารู้สึกใจไม่ดี

“เปล่า ปอมง่วง ปอมไปนอนนะ”

ปอมปอมบอกปัดก่อนเดินเข้าบ้าน ชีวามองตามหลังน้องอย่างเป็นกังวล ทำไมถึงร้องไห้ เพราะอะไร ...เพราะเขาหรือ?







TBC





อ๊ากก กะปอมร้องแล้วอ่ะ ชีวา นายทำลูกฉันร้องไห้

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามค่า บวกๆ

วันใหม่ค่ะ :L2:


ปอลิง มีใครช่วยใหม่ได้บ้างงง ไม่รู้ใหม่ไปกดตรงไหน กำลังลงเรื่องนี้อยู่ดีๆ หน้าจอมันก็ถูกบีบให้เล็กลง เหลือพื้นที่ว่างด้านข้างๆทั้งสองข้างเอาไว้ตั้งเยอะอ่ะ หน้าเว็บเล้ามารวมกันอยู่ตรงกลาง ใหม่จะทำยังไงดี ต้องแก้ตรงไหนอ่ะคะ ช่วยด้วยยย :o12:


ออฟไลน์ yeyong

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5857
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +917/-26
Re: ☆Magica Café☆ magic ((4)) 26_12_2555 อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #85 เมื่อ26-12-2012 23:02:39 »

แอบสงสารน้องปอมปอมของเจ้

ออฟไลน์ N.T.❁

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1780
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +324/-8
Re: ☆Magica Café☆ magic ((4)) 26_12_2555 อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #86 เมื่อ26-12-2012 23:13:21 »

เรื่องมันชักจะยุ่งทั้งสองคู่เลยนะเนี่ย ..
ชีวาไม่รู้เหรอว่าน้องคิดยังไงกับตัวเอง ?
โธ่...ปอมปอมน้อยของพี่ TT  :monkeysad:

ส่วนคู่การ์ฟกะดิว...คู่กันแล้ว หนีให้ตายก็หนีไม่พ้นหรอกเน้อออ :]

ปล. หน้าจอถูกบีบให้เล็กยัังไงคะวันใหม่? หมายถึงตัวอักษรเล็กลงเหรอคะ?
ถ้าเป็นงั้นให้กด ctrl+เครื่องหมายบวก อ่ะค่ะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 26-12-2012 23:16:53 โดย 맀..Lich✿ »

อยากกินไข่พะโล้ โปะ

  • บุคคลทั่วไป
Re: ☆Magica Café☆ magic ((4)) 26_12_2555 อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #87 เมื่อ26-12-2012 23:17:42 »

ชีวานางบื้อกว่าที่คิด'

ออฟไลน์ insomniac

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1482
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-3
Re: ☆Magica Café☆ magic ((4)) 26_12_2555 อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #88 เมื่อ26-12-2012 23:23:01 »

เรื่องน่ารัก ใสๆ มีเสน่ห์มาก
ชื่ออาร์ดิว เท่จริงๆ

ออฟไลน์ wanmai

  • ★รักใสปิ๊ง★(>_<)
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 936
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1195/-5
Re: ☆Magica Café☆ magic ((4)) 26_12_2555 อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #89 เมื่อ26-12-2012 23:23:28 »


ปล. หน้าจอถูกบีบให้เล็กยัังไงคะวันใหม่? หมายถึงตัวอักษรเล็กลงเหรอคะ?
ถ้าเป็นงั้นให้กด ctrl+เครื่องหมายบวก อ่ะค่ะ


ได้แล้วววววว ขอบคุณมากนะคะคุณ맀..Lich✿ :กอด1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด