ตอนที่ 5 รุ่นพี่ดินสอนให้นะ06.00 น.
“โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง รู้แล้ว ออร์ก้า ตื่นแล้ว” อะ ผมมานอนบนเตียงได้ไง มองซ้ายขวา ก็เจอเจ้านายที่นอนกอดผมอยู่ เฮ้ยต้องรีบลุกดิ แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยวะ ผมเลยรีบค่อย ๆ ลงจากเตียงไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วทำอาหารเช้าเหมือนเคย
“หอมจัง ” พร้อมเอาคางมาวางบนไหล่ ทำเอาผมตกใจ ตัวสั่น ภาพที่คิดว่ามันหายไปแล้ว กลับค่อย ๆ เล่นไปทีละฉาก อย่า อย่าปล่อยผม
“อย่า อย่า ปล่อย”
“คิม คิมมองหน้าผม คิม” ฮือ อือ อือ ร่างกายไปเองอัตโนมัติจึงโผล่กอดเจ้านายไว้แน่น
“ไม่เป็นอะไรนะคนดี ผมอยู่ตรงนี้แล้ว” เจ้านาย ค่อย ๆ บรรจงจูบผมอย่างนุ่มนวจ โดยไม่รู้สึกรังเกียจกับจูบที่เจ้านายมอบให้สักนิด จากนุ่มนวลกลายเป็นเร้าร้อน แล้วอุ้มไปยังเตียง พร้อมส่งลิ้นมาให้อย่างเสียวซ่าน ในหัวตอนนี้มันว่างเปล่า เหมือนโซ่ที่รัดแน่นในใจค่อย ๆ คลายออก ผมจึงปล่อยไปตามธรรมชาติ
“อือ อ่า อะ” มือใหญ่สกิดหัวนมที่ชูชัน กับ ลิ้นที่สำรวจซอกคอที่หอมหวาน ปลดพันธนาการของทั้งสอง คิมสะท้อน เมื่อมือใหญ่จับแก่นกลาง หยั้งเชิงคนตัวเล็ก ที่ปากแดง มองตาเยิ้มอย่างไม่คัดขานออกมา เมื่อได้รับอนุญาตแล้ว จึงค่อยๆ จับแก่นกลางทั้งสอง แตะไปมา แล้วรูดขึ้นลงอย่าง ช้า ๆ
“ อะ อา ” เสียงครางของคนตัวเล็ก ทำเอาร่างใหญ่ได้ใจ ยิ่งเร่งจังหวะ
“ซีด อืม จะอ.” น้ำสีขาวพุ่งออกมาอย่างยินดี พร้อมคิมที่หอบหายใจ ได้ทีเจ้านาย เลื่อนไปหยิบเจลใสแก่นกลางของตัวเอง และไม่ลืมที่จะเปิดช่องทางใหม่ของคนตัวเล็ก
“อ่ะ อะ อา” คิมยกตัวขึ้นตามแรงเข้าออกของคนเจ้านายชักนำ ที่ค่อย ๆ ลองเชิงเพิ่มทีละนิ้วทีละนิ้ว
“อือ อะ อะ” เสียงของร่างหวานทำให้เจ้านายอดไม่ไหว จึงถอดนิ้วออกแล้วนำสิ่งใหม่มาแทนที่
“อ่ะ เจ็บบ อือ” เจ้านายแทรกไปแค่หัว ก็ตอดเขาแทบจะไม่ไหว จึงรีบส่งลิ้นและรูดขึ้นให้คนตัวเล็กค่อย ๆ ผ่อนคลาย ซักครู่จึงแทรกเข้าไปครั้งเดียว ทำเอาคนตัวเล็กกอดเขาไว้แน่น
“เจ็บ เอาออก”
“ผ่อนคลาย ค่อย ๆ หายใจ อย่างงั้นละ”
“อ่ะ อา อะ” เจ้านายค่อย ๆ แทรกเข้าแล้วออกช้า ๆ
“อะ อ่ะ แรงอีก” เสียงหวานร้องสั่ง และตอดเขาตลอด แต่เขามีหรือจะยอมทำตาม จึงพลิกให้คนตัวเล็กอยู่ข้างบนตัวของเขาทั้ง ๆ ยังที่ไม่ได้ถอดออก
“ถ้าให้แรง ก็ทำตามปราถนาเลยครับ” ด้วยอารมณ์ที่ปั่นปวนหน้าแดง ๆ ของคนตัวเล็ก ค่อย ๆ ยกสะโพกขึ้น ลง ช้า ๆ กลายเป็นเร็ว
“อ่ะ ลึก นั้นแหละคนดี” พร้อมยกสะโพกรับคิม
“อะ ไปพร้อมกันนะครับ ”
“อือ อ่ะ อะ อะ อา อ๊า ” กระตุก 2 – 3 ที น้ำสีขาว ก็ออกมายินดีอีกครั้ง พร้อมคิม ที่ซบอกเจ้านาย อย่างเหนื่อยหอบ ไม่นานก็เปลี่ยนเป็นหายใจอย่างสม่ำเสมอหลับไป
*****************
ผมลืมตาตื่น นี่ก็ 4 โมงเย็นแล้ว พอขยับตัวเท่านั้นแหละ มันร้าวไปทั้งตัวเฉพาะตรงนั้น มองซ้ายขวาก็ไม่เจอเจ้านายแล้ว ก็ดีเหมือนกัน ถ้าเจอหน้ากันตอนนี้ ผมก็ไม่กล้าจะมองหน้า เพราะว่ามันอายมาก ๆ เลย แต่มองไปรอบ ๆ เขาแต่งตัวให้ผมด้วย อะ ยิ่งอายเข้าไปใหญ่
ชี-กึม วา-ซอ มัล-ฮัล ซู-กา ออบ-ซอ (มาถึงตอนนี้ก็ไม่สามารถพูดได้อีกแล้ว) นอ-เอ คี-จอก คือ โม-ดึน เก ฮวัน-ซัง (ความมหัศจรรย์ของเธอทุกๆสิ่ง ..
“ฮัลโหล”
“ไอ้คิม แกอยู่ไหน ทำไมไม่มาเรียน ฮะ รู้ไหมพวกกู โทรหาตั้ง สิบกว่าสายแล้ว ” เสียงไอ้แจ้งที่วิ่งมาตามสาย จนผมต้องเอามือถือ ออกห่างจากหูโดยด่วน แล้วรีบกดดูก็พบว่า พวกมันโทรกันมาเป็นสิบ ๆ สายจริง ๆ
“เออ กูขอโทษ กูไม่สบายนอนหลับไปลืมโทรบอกพวกมึงนะ” อ่ะ ขอโทษนะ ถ้าจะให้บอกเรื่องจริงคงอายจนไม่กล้าคุยกับพวกมัน
“เออ เออ หายไว ไวนะ พวกกูก็จะกลับแล้ว อาจารย์สั่งรายงานมา เดียวพวกกูไปเยี่ยมนะ ” อ่ะ เอาไงดีวะ
“เออ ไม่ต้องหลอก เดียวกูก็หายแล้ว อ่ะ คุณพ่อเรียกพอดี แค่นี้นะ” เลยเอาโอกาสนี้ตัดสายก่อน
10 นาที ต่อมา
ชี-กึม วา-ซอ มัล-ฮัล ซู-กา ออบ-ซอ
“ฮัลโหล กูบอกแล้วไง ไม่ต้องมา”
“ไอ้คิม ที่ไม่ให้พวกกูไปเยี่ยม ปกปิดอะไรอยู่พวกกูอยู่หรือเปล่า แต่กูรู้นะ” เสียงเจ้าเล่ห์ของไอ้ดินทำให้ผมจินตนาการถึงหน้ากวน ๆ ของมันเลยตอนนี้
“ไม่มีอะไรซักหน่อย กูแค่ไม่สบาย”
“แต่กู ถามคนที่โบสถ์ เขาบอกกับกูว่า มึงไม่อยู่ที่นี่หลายวันแล้ว” ชิชะ โคนันเขาสิง มึงหรือไงฮะ
“เออ คือ”
“ไอ้คิม กูรู้นะ ว่ามึงมีซังติงอะไรกับไอ้เจ้านาย”
“มึง นิน่า”
“จะบอกไหม หรือให้กูสืบเอง มึงก็รู้นี่นาว่าแป๊บเดียวกูก็รู้ ” เฮ้ย โกหกมันไม่ได้จริง ๆ ไอ้เพื่อนคนนี้ มันเป็นคนแรกที่มาทักผมตอนเข้ามหาลัย แล้วมารู้ทีหลังว่าบ้านมันเป็นมาเฟีย แต่ผมไม่สนครับ เพราะมันนิสัยดีและอยู่กับมันก็สบายใจ
“ก็ได้วะ แต่มึงห้ามทำอะไร ทั้งสิ้นกูขอตัดสินใจเอง” ผมก็เลยเล่าตั้งแต่ต้นให้มันฟัง……………………………………………..
“ไอ้ ....เจ้านาย กูจะฆ่ามึง ไอ้เห็ดหอมมานี่ดิ”
“ครับ นายน้อย”
“เฮ้ย เฮ้ย ไอ้ดินกูบอกแล้วไง ว่าไม่อยากรืนฟืน และตอนนี้กูก็รู้สึกว่ามันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร”
“บอกกูนะว่าชอบมัน” รู้ใจกูอีก
“อืม ชอบ หรือจะเรียกอีกอย่างก็คงเป็นรักมั้ง”
“แต่มัน ทำร้ายมึงนะ”
“เออ กูรู้ มึงเป็นห่วง แต่กูขอ ..”
“ก็ได้ แต่ถ้ามันทำให้มึงเสียใจ กูไม่ปล่อยมันไว้แน่”
‘ฮือ ฮึก ขอบใจนะที่เข้าใจกู ”
“เฮ้ย มึงร้องไห้ทำไมวะ ” เสียงปลายสายพูดอย่างลนลาน
“ฮือ กูซึ้ง”
“เซ็งจิตมากเลย เพื่อนกู นึกว่าเจ็บ ตะ”
“มึงหยุดพูดเลย บั่นทอนจิตใจจริงนะเออ”
“คิก คิก เอาน่า คิมจัง ไหน ๆ ได้สามีแล้ว เดียวรุ่นพี่คนนี้สอนเคล็ดลับให้”
“เก็บความหวังหื่นของคุณดินกองไว้ตรงนั้นเลย แต่บอกเคล็ดลับให้หายเจ็บหน่อยดิ” แหะ แหะ ก็อยากหายไวไว มันลำบากอะ ^////^
To Be Continued
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
