คุณนั่นแหละครับ....เมียลับผม!!
--------------------------------
บทส่งท้าย..... โช๊ะ!.....ตะเกียบหักสองท่อน
ผมวางกระดาษแผ่นบางๆขนาดเท่านามบัตรลง
หลังจากใช้ตัดตะเกียบเสร็จ....
เสียงผู้บรรยายดังแทรกขึ้นมา
“ให้คิดว่ากระดาษบางๆคือมีดที่คมมากๆนะคะ....
เวลาจับระวังมือด้วย...เดี๋ยวมีดบาด....”
“แล้วคิดว่า...ตะเกียบหรือดินสอคือถั่วฝักยาวนิ่มๆ แล้วใช้กระดาษตัดเลยค่า
อย่าลังเล ความคิดคือพลังงานอย่างหนึ่ง....ตัดค่ะ!!!!!!”
โช๊ะ!!!!....
“เก่งมาก...เห็นไหมคะ ว่าทำได้ทุกคน แม้แต่คนที่ไม่เคยรู้ว่า... ตัวเองมีพลังจิต
ท่านที่ตัดได้แล้วเชิญพักรับประทานของว่างเลยค่ะ...”
โช๊ะ.... โช๊ะ....โช๊ะ.....เสียงดินสอบ้าง ตะเกียบบ้างหักร่วงกราวลงพื้น ไล่หลังมา
ผมเดินออกจากห้องแนะแนวพลังจิตขั้นพื้นฐาน....
น่าเบื่อ....ใช้กระดาษตัดตะเกียบน่ะ
ผมทำได้ตั้งแต่เด็กๆแล้ว พับช้อนแข็งๆไปมา
เหมือนปั้นดินน้ำมัน นั่นก็เหมือนกัน
******
ที่หน้าลิฟท์คนยืนออกันเต็ม...
วันนี้ทางโรงแรมคงจัดงานหลายงาน เพราะเป็นวันหยุด
สองชั้นเองเดินเอาดีกว่า...ถึงจะพักแค่สิบนาที
แต่ผมก็อยากไปหาเขา....
ชั้นนี้คงมีงานเลี้ยงเปิดตัวแสดงสินค้าบางอย่าง
ผมเดินสวนกับดาราทีวีคนหนึ่ง....คงเป็นพรีเซนต์เตอร์
ไม่แน่ใจ หันมามองเขาอีกที...เขาสวยมากๆ ผมว่าน่าจะใช่
พอผมหันกลับก็ต้องตกใจ.....
เด็กผู้ชายตัวบางๆ ผมหน้าม้าเต่อๆ กำลังยืนกอดอก
สายตาเขาจ้องเป๋งมาที่ผม...ผมค่อยๆขยับเข้าไปใกล้ๆ
“ทานอะไรหรือยังครับ...” ถามอย่างเอาใจ
“มองนานไปนะ.....ไม่ชอบอะ.....” เขาทำปากยื่นๆ
“ก็..พี่แค่สงสัยว่าดาราหรือเปล่า...ไม่ได้
คิด อะไรสักหน่อย....ทานของว่างกันป่ะ”
เขาไม่ตอบ เอื้อมมือมาข้างหน้า ใช้นิ้วเล็กๆ
จิ้มที่หน้าอกผม...จึก...จึก...จึก
“จำไว้...หนูโย....จองแล้ว!!!”พูดเสร็จก็วิ่งหนี...ผลักประตูห้องสัมมนาเข้าไป
ผมยืนอมยิ้มอยู่ที่หน้าห้องประชุม....
มีหลายอย่างในชีวิตที่ผมเลิกถามตัวเอง
ผมเลิกถามว่า ทำไหม...แม่ถึงยอมอยู่กับพ่อเลี้ยงที่ทุบตีแม่
เลิกถามว่าทำไมหนูโย...ถึงเข้ามาอยู่ในความคิดของผมได้
หรือ...อาจจะเป็น ผมต่างหาก
ที่เป็นฝ่าย ถูกดึงเข้าไปในความคิดของหนูโย
ผมว่า...ทุกอย่างคงมีเหตุและปัจจัยของมัน
ผมรู้แต่ว่า...
ถ้าคนที่มีทุกอย่างและช่างเลือกอย่างหนูโย
เพี้ยนพอที่จะเลือกผมเข้าไปอยู่ในชีวิตของเขา
ผมก็ไม่โง่พอ...ที่จะปล่อยเขาไป จากชีวิตผมเหมือนกัน
*****
ประตูห้องประชุมบานใหญ่ค่อยๆแง้มออก
เด็กผู้ชายคนหนึ่งหน้าขาวๆไว้ผมหน้าม้าก็โผล่ออกมา
เหมือนกับรู้ว่าผมยังยืนคอยอยู่
พอเห็นผมยืนกอดอกอมยิ้ม...เขาก็แลบลิ้นหลอก แบร่~~~
แล้วหายวับเข้าไปอยู่หลังประตูบานนั้นทันที
ประตูบานที่มีป้ายเขียนว่า.....
‘การประชุมนานาชาติ...ผู้มีพลังพิเศษระดับสิบ’สักพักเขาก็โผล่หน้าออกมาอีก วิ่งตื้อมาหาผม
ยิ้มแก้มบุ๋ม...ลากแขนผม แล้วบอกว่า......
“หนูหิวแล้ว.....ป่ะ...ไปกินหนมกันเถอะน้าาา พี่ฟืน...”
เขาขี้เล่นไหมล่ะครับ...เมีย
รัก ของผม!!!
‘แม้ว่า...คนที่มองเข้ามา จะว่าบ้าว่าเพ้อ....
ไม่ค่อยเจียมที่หมายปองเธอ...ก็ไม่เป็นไร
ก็เพราะว่าฉันชอบเธอ
ตั้งแต่แรกเจอ...แต่ไม่กล้าบอก
กลัวว่าเธอนั้นจะมาหลอก...คนบ้านนอกอย่างฉัน
สมมุติเอานะ...ว่า ‘ฝัน’ เป็นจริง
ก็แบบว่าเธอมีใจให้กัน
ขนาดแค่คิด....หัวใจยังสั่นจริงๆนะเธอ
แม้เส้นทางของเราต่างกัน...
แม้ว่าฝันของฉันติดดิน....
แต่ก็พร้อม...จะโบยบิน....ไปสู่เธอ....’**แม้ว่า..... เสก โลโซ
http://www.youtube.com/watch?v=ycD60slFkTY ----------------------------------------------------
บันทึกท้ายเรื่อง---เรื่องนี้เป็นลูกผสมแฟนซีเนอะ...
คำตอบ ก็แล้วแต่จินตนาการคนอ่านค่ะ ไม่มีผิดถูก
แต่คนเขียนชอบอ่านโรมานซ์น้ำเน่านิดๆอ่ะ
ถ้ามีโอกาส ก็เลยอยากเขียนตอนพิเศษของคู่นี้
รู้สึกว่า...รับบทหนัก ทั้งพี่ฟืนทั้งหนูโยเลย...สงสารจัง
ไม่รู้มีใครอยากอ่านปล่าว...
ปล.จบหวานป่ะล่ะ...มีชวนกินหนม
ส่วนตอนหน้า ชื่อตอน
สิ่งเล็กๆที่ชื่อว่า...คลิป ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
