บทที่ 19
“ ว่าไงเนย์ ตกลงไปค้างบ้านพัตนะ ”
“ อะ อืม ”
“ อะไรนะไม่ได้ยิน ”
“ ก็บอกว่าเออ ไงละไม่ได้ยินหรือไง ” แต่เพราะมันเอาหน้าเข้ามาใกล้ เพราะเสียงฝนกลบไปหมด และผมก็เผลอตะโกนใส่มันอีก ทำให้ผม เอ่อ...
“ อยากหอมแก้มพัตก็ไม่บอก ”
“ ไอ้บ้า ใครอยากหอมแก้มสากๆ ของมึงกันละ ”
“ ฟอดด แต่แก้มเนย์นี่นิ่มดีนะ หอมด้วย ” ผมตั้งตัวไม่ทันมันก็หอมแก้มผมอีกแล้ว
“ รักนะ ” ผมว่า พาผมไปโรงพยาบาลดีกว่าครับ เพราะหลังจากนั้น ดูเหมือนว่าจะมีแต่คำๆ นั้น มันวนเวียนอยู่ในหัวผมตลอดเวลา แล้วไตเติ้ลละ หวังว่าไตเติ้ลคงจะไม่เห็นฉากนั้นหรอกนะ
“ ม่าม๊าหอมแก้มปะป๊า และปะป๊าก็หอมแก้มม่าม๊าด้วย ” ไตเติ้ลทำไมถึงได้ทำร้ายจิตใจกันขนาดนี้
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >
ผมกำลังโดนใบ้กินอยู่ครับ นับตั้งแต่เหตุการณ์ในตอนนั้น
“ รักนะ ”
“ รักนะ ”
“ รักนะ ”“ โว้ยยยยยย...จะตามมาหลอกมาหลอนถึงไหนวะ ไอ้บ้านี่ ” ผมสุดจะทน ก็มันมีแต่คำนั้นลอยวนเวียนอยู่รอบๆ หู อย่างกับแมลงวันตอมขี้อยู่นั่นแหละ
“ เนย์...เป็นอะไร ร้องเสียงดังเลยนะ ” ลืมไปว่าตอนนี้กำลังอยู่บนทางด่วน ไตเติ้ลก็นอนหลับอยู่เบาะหลัง ไอ้พัตเองก็หันมาทำหน้างงๆ
“เปล่าๆ รีบขับไปเถอะ อยากอาบน้ำแล้ว ” ผมบอกห้วนๆ จะให้บอกได้อย่างไรกันละ ว่าที่กำลังประสาทเสียอยู่เนี่ย เป็นเพราะไอ้คำบอกรักสั้นๆ ของมึงนั่นแหละ
“ อือ...ม่าม๊า...” ไตเติ้ลงัวเงียตื่นขึ้นมาคงเป็นเพราะเสียงผมดังเกินไปนั่นแหละครับ
“ มานั่งกับม่าม๊าครับ ” ผมหันไปเรียกให้ไตเติ้ลมานั่งกับผม ไตเติ้ลเองก็ลุกขึ้นมาทั้งที่ตายังหลับอยู่ ผมเองก็รีบอุ้มไตเติ้ลมาวางไว้บนตัก แล้วก็ค่อยๆ ลูบหลังกล่อมไตเติ้ลต่อ
ไม่นานนัก พัตก็พาพวกเรามาถึงที่บ้านมันแล้วครับ ข้างนอกฝนก็ยังตกอยู่ แต่ก็ไม่ได้ตกแรงเหมือนอย่างช่วงแรกๆ แล้ว พัตมันบอกให้ผมรอมันอยู่โรงรถก่อน ส่วนมันวิ่งเข้าไปในบ้านเอาร่มออกมารับ ไม่ได้มาที่บ้านมันนานแล้ว ก็นับจากวันนั้นนั่นแหละ สภาพทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไป โรงรถที่บ้านมันแยกออกมาต่างหากจากตัวบ้าน ในนี้ก็มีพื้นที่มากพอที่จะจอดรถได้ถึงห้าคัน ไม่นานนักพัตมันก็วิ่งกลับมาในสภาพที่เปียก เพาะมันไม่กางร่ม มันโง่หรือเปล่า
“ ทำไมมึงไม่กางร่มมาละ โง่เปล่านี่มึง ” ผมถามมันทันทีที่วิ่งมาถึง
“ อ้าว ก็พัตกลัวเนย์กับลูกจะตากละอองฝนนานเกินไป เดี๋ยวไม่สบายไง ” นี่มันห่วงผมกับลูกขนาดนี้เลยเหรอ
“ ก็...เออช่างมันเถอะ รีบๆ กางสิร่มนะ ไหนบอกว่าไม่อยากให้ตากละอองฝนนานไง ”
“ ครับๆ กระผมรับบัญชา ”
“ ยังจะเล่นอีก ” ไม่รู้ว่ามันจะทำตัวเป็นสุภาพบุรุษเกินไปไหม ก็เล่นเอาตัวเองออกไปบังฝนที่สาดมาทางด้านข้าง แล้วร่มก็ยังเอามาบังผมไว้ซะเกือบมิด เลยทำให้ตัวมันเกินกว่าครึ่งโดนฝนสาดไปเต็มๆ กว่าจะมาถึงตัวบ้านได้มันก็เปียกเกือบทั้งตัวแล้ว
“ ทำไมเข้ามาช้านักละพัต...อ้าว ทำไมเปียกไปทั้งตัวแบบนั้นละพัต ” น้าพร...ไม่สิ ต้องเรียกว่าแม่เนาะ ซึ่งแกขอร้องมาอย่างนั้น ก็ถามทันทีที่เห็นสภาพลูกชายคนเล็กเปียกมะลอกมะแลก อย่างกับลูกหมาตกน้ำแบบนี้
“ ก็พัตบังฝนให้เนย์กับลูก กลัวไม่สบายนะครับแม่ ”
“ อ้อ...แล้วถ้าตัวเองไม่สบายขึ้นมาละ จะทำอย่างไรพัต ทำไมไม่ดูแลตัวเองบ้าง...เนย์จ๊ะ รีบๆ พาพัตกับลูกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ เดี๋ยวจะไม่สบายเอา ”
“ ครับคุณน้า...เอ้ย คุณแม่ ”
“ เร็วเนย์ ตามพัตมาเลย ” แล้วพัตมันก็กึ่งลากกึ่งจูงผมที่ยังอุ้มไตเติ้ลอยู่ เดินไปตามทางขึ้นบันไดไป บรรยากาศคุ้นๆ เพราะเคยมาหลายครั้งแล้ว และในที่สุดมันก็พามาหยุดอยู่ที่หน้าประตูบานหนึ่ง มันยืนอยู่นานและสุดท้ายมันก็หันมาพูดกับผม
“ เนย์...อย่าคิดมากนะ พัตไม่ได้จะทำอะไรเนย์นะ เชื่อพัตนะ ”ผมนิ่งไปอึดใจหนึ่ง พัตมันก็นิ่งรอผมอยู่ สุดท้ายผมก็พยักหน้าให้มันทีหนึ่ง แล้วมันก็เปิดประตูพาผมเข้าไปในห้องของมัน
“ เนย์จะอาบก่อนหรือ...”
“ ไม่ต้อง พัตนั่นแหละรีบๆ ไปอาบก่อน เดี๋ยวป่วยขึ้นมา ส่วนเนย์จะรอไปอาบพร้อมไตเติ้ลนี่หละ ”
“ อือๆ งั้นพัตไปอาบก่อนนะ ” พัตมันก็หันไปหยิบผ้าเช็ดตัว แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ไม่นานไตเติ้ลก็ตื่นขึ้นมา แต่ก็ยังงัวเงียอยู่
“ ม่าม๊า..ปะป๊าไปไหน ” พอตื่นขึ้นมาก็ถามหาพัตมันทันที สงสัยจะติดพัตมาก
“ อาบน้ำอยู่ครับ เดี๋ยวไตเติ้ลก็ไปอาบพร้อมม่าม๊านะครับ ”
“ อือ ” ผมก็ปล่อยไตเติ้ลนั่งเล่นกับเตียงไปก่อน แล้วก็ไปหาชุดมาเตรียมไว้ให้ไตเติ้ล คือทางนี้เขาซื้อมาเผื่อไว้เมื่อไม่นานมานี้เอง เผื่อไตเติ้ลจะมาค้างที่นี่ ผมเองก็คงต้องอาศัยยืมชุดพัตใส่ไปก่อนนั่นแหละ ไม่นานพัตมันก็ออกมา ไม่รู้ว่ามันลืมหรืออะไร ถึงได้ใส่แค่ผ้าเช็ดตัวตัวเดียว เพราะถ้าหากอยู่ที่บ้านนั้น ผมจะบังคับให้มันเอาเสื้อเข้าไปใส่ออกมาด้วย
“ เนย์ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าได้เลยนะ เดี๋ยวพัตจะลงไปดูกับข้าวข้างล่าง...ไตเติ้ลอยากกินอะไรไหม เดี๋ยวปะป๊าทำให้ ”
“.................” ไตเติ้ลไม่ตอบ แต่ส่ายหน้าเอาอย่างเดียว
“ ไปครับไตเติ้ล ไปอาบน้ำได้แล้วครับ ” หลังจากที่พัตมันเปลี่ยนชุดเสร็จ และเดินออกจากห้องไปแล้ว ผมก็หันมาลอกคราบให้ไตเติ้ล แล้วก็เอาผ้าเช็ดตัวมาพันตัวไตเติ้ลแล้วก็อุ้มไปอาบน้ำต่อ
หลังจากที่อาบน้ำเปลี่ยนชุดเสร็จเรียบร้อยผมก็พาไตเติ้ลลงมาข้างล่าง พัตมันก็ออกมาเปิดทีวีให้ไตเติ้ลดู ผมเองที่ตอนแรกกะว่าจะเข้าไปช่วยในครัว พัตมันก็ห้ามผมไว้เสียก่อน
“ ไม่ต้องเนย์ ในครัวพัตจัดการเอง เนย์อยู่ดูไตเติ้ลไปเถอะ ”
“ นี่...ทำกับข้าวเป็นด้วยเหรอ ” ก็ที่ผ่านมา ผมไม่เห็นว่ามันจะเข้าครัวทำกับข้าวเลยนี่ครับ
“ ก็ที่นั่นบ้าน เมีย ก็ต้องให้เมียทำ มาบ้านสามี สามีก็ต้องทำให้กิน ถูกไหมครับไตเติ้ล ”
“ อือ ” นี่มึงไม่กระดากปากบ้างเลยเหรอ ว่าเสร็จมันก็หันหลังเดินเข้าครัวไป ปล่อยให้ผมนั่งอึ้งอยู่กับไตเติ้ลนี่ แล้วไหนยังจะมีพี่พุตอีก ที่เอาแต่กลั้นหัวเราะกับท่าทีของผม
“ ไตเติ้ลลูกแม่ อยู่ไหนลูก มามะมาให้ชื่นใจหน่อย ” พะแพงที่มาจากไหนไม่รู้เดินเข้ามาก็เรียกหาไตเติ้ลเสียงดัง
“ แทนที่จะทักเพื่อน กับไปทักลูกเพื่อนซะงั้น ”
“ ทำเป็นน้อยใจไอ้เนย์ แกก็มีสามีเป็นตัวเป็นตนแล้ว ไม่ต้องการความคิดถึงของกูหรอก ใช่ไหมจ๊ะเติ้ลเติ้ล ”
“ ใช่ๆ ม่าม๊าหอมแก้มปะป๊า ปะป๊าก็หอมแก้มม่าม๊า ” เอาแล้วไงไตเติ้ล อยู่ดีไม่ว่าดีก็ขายหน้ากันซะงั้น
“
กรี๊ดด จริงเหรอคะ เติ้ลเติ้ล....นั่นแน่ ไอ้เนย์ ไหนบอกว่ายังไม่หายโกรธมันไง ไหงกลับไปหอมแก้มมันเองละจ๊ะ ”
“ เปล่า...ก็แค่อุบัติเหตุ ” ผมรับรองได้ว่า มันจะต้องล้อผมไปอีกนานแน่นอน
“ อ้อจ๊ะ อุบัติเหตุ แต่ทำไมน๊า...ม่าม๊าเติ้ลถึงได้หน้าแดงละเนี่ย ”
“ ม่าม๊าอาย ” อ๊าก ไตเติ้ลพูดทำไม
“ หึๆ อายเหรอจ๊ะเนย์ ”
“ พอเลยมึง แล้วมานี่มีอะไร บ้านช่องมีก็ไม่อยู่ มาสิงบ้านคนอื่นเขาทำไม ”
“ อุ๊ยๆ มีหวงบ้านด้วย ไม่ยักกะรู้เนอะเติ้ลเติ้ล ว่าม่าม๊าเราก็เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้ แต่เอ....ก็นี่บ้านสามีเขานี่เนอะ ”
“ ไอ้พะแพง หยุดเลยนะ ไตเติ้ลก็ด้วย ”
“ ฮ่าๆ กูก็แค่แซวเล่นไอ้เนย์ คิดจริงจังไปได้ แต่มันก็จริงนะจ๊ะ ” มันยังไม่เลิก ผมเลยหันไปแยกเขี้ยวใส่มัน ยังไม่ทันจะได้กระโดดงับหูมัน พัตก็มาเรียกพวกเราไปทานข้าวกันเสียก่อน
“ อ้าวพ่อ...ตื่นมาพอดี กำลังจะทานข้าวเย็นกัน พ่อมาทานด้วยกันสิครับ ” พัตมันทักพ่อ ที่เพิ่งตื่นแล้วลงมาข้างล่าง ท่านก็แค่ยิ้มออกมา แล้วก็เดินไปหาไตเติ้ล
“ นี่เหรอไตเติ้ล หลานปู่ น่ารักจริงๆ ” ไตเติ้ลนั่งนิ่งให้ท่านอุ้ม แต่ไม่นานไตเติ้ลก็วิ่งลงมาหาผม
“ ม่าม๊า...เติ้ลไม่ชอบ ”“ ฮ่าๆๆ สงสัยว่าไตเติ้ลจะไม่ชอบคุณแล้วละ...สมน้ำหน้า ทำดีมากค่ะไตเติ้ลหลานย่า อย่าไปยอมตาแก่นั่นนะจ๊ะ โกรธได้ งอนได้ เกลียดไปเลยจ๊ะ ” แม่พรที่เดินตามมา ก็ว่าเข้าให้ ผมเองก็แอบสะใจเล็กๆ เหมือนกัน อย่าว่าแต่ผมเลย ทุกคนในห้องก็ดูจะสะใจไม่น้อยไปเหมือนกัน
“ เฮ้ย...ได้ไงคุณ นั่นหลานผมทั้งคนนะ จะให้หลานเกลียดปู่ตัวเองหรือไง ”
“ ช่วยไม่ได้นี่ครับพ่อ ก็พ่อดันไม่ยอมให้ผมอยู่กับเนย์เอง สมควรโดนแล้วครับ ” ไอ้พัตพูดทั้งที่ยังกลั้นหัวเราะอยู่ นี่อย่าบอกนะ ว่าพัตมันเป็นคนบอกไตเติ้ลให้ทำอย่างนี้ ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ก็นับว่ามันทำได้ดีมากเลยทีเดียว
“ ใช่แล้วคุณ...ไตเติ้ลอย่าไปยอมนะค่ะลูก....เอ้าเนย์ พาลูกไปนั่งรอที่โต๊ะเลย ส่วนคุณ ถ้าอยากกินก็ตามมา ถ้าไม่...ก็นั่งเอ๋อแดก แดกเอ๋ออยู่นี่แหละ ” โอ้โหแม่แกแรงมากพัต
“ ได้ไงคุณ...อ้อ ลืมบอกไปนะ ว่าผมมีแขกนะ ”
“ ใครคะ แขกคุณ ”
“ พงษ์กับหนูเอื้องนะ ” ไม่รู้อะไร พัตมันชะงักไปนิด ก่อนจะเปลี่ยนเป็นปกติ แต่พอเราทานอาหารไปได้เกือบอิ่มแล้ว แขกพ่อพัตถึงได้มาถึง ผมว่าผมคุ้นๆ ผู้หญิงคนนี้นะ พัตเองมันก็ขมวดคิ้วด้วย
พอผมจะขอตัวขึ้นไปข้างบน พ่อพัตก็เรียกให้อยู่ด้วย ไม่รู้ทำไม แต่พอประโยคที่ออกมานี่สิ ทำเอาผมตัวชาไปเลยทีเดียว
“ นี่หนูเอื้องคนที่พ่อว่าจะให้พัตหมั้นด้วยเมื่อตอนนั้น ” ผมหันไปมองหน้าพัต มันก็อึ้งเหมือนกัน นี่อย่าบอกนะว่ามึงไม่เคยรู้จัก ไม่เคยเห็นหน้า ผู้หญิงที่ชื่อเอื้องเองก็ดูจะตกใจอยู่เหมือนกัน
“ พ่อ ไหนพ่อบอกว่า...”
“ นี่คุณ ยังไม่เลิกคิดอะไรแบบนั้นอีกเหรอ ดื้อจริงๆ ”
“ เดี๋ยวๆ ฟังก่อนสิ ” พ่อห้ามแม่ที่กำลังเงื้อมือจะตี
“ อะไรอีกละ พูดมาให้มันดีๆ หน่อยนะ เผื่อศพจะได้สวย ” เล่นแรงนะคุณแม่
“ งั้นก็เงียบๆ หน่อยละคุณ...ว่าไงละพงษ์ ตกลงจะเอาอย่างไรละ ”
“ ฉันก็ไม่อะไร แล้วแต่แก...แล้วเอื้องละลูก ว่าอย่างไร ” ลุงที่ชื่อพงษ์หันไปถามผู้หญิงข้างๆ แก เธอดูจะคิดอะไรสักอย่าง แต่สุดท้ายเธอก็ถามคำถามหนึ่งออกมา
“ เอ่อ...หนูขอถามอะไรได้ไหมคะ ”
“ ได้สิ ว่าแต่อะไรละ ” พ่อพัตถามกลับไปอีก
“ เอ่อคือ...พี่พัตกับพี่คนนี้เป็นอะไรกันคะ ” เธอถามแล้วก็ชี้มือมาทางผม
“ พัต ว่าไง พ่อให้เราตอบเองนะ ”
“ เนย์...” พัตมันหันมาหาผม ผมเองนิ่งไปพักใหญ่ ก่อนจะตัดสินใจพยักหน้าให้มันไป หลังจากนี้จะเป็นอย่างไร ก็ขอให้ขึ้นอยู่กับคำตอบของมันก็แล้วกัน หากมันบอกว่าไม่ ผมกับไตเติ้ลก็จะไปเอง แต่ถ้ามันบอกว่า....
“ พี่กับเนย์....เป็นแฟนกัน และไตเติ้ลเองก็เป็นลูกของเราครับ ” หลังจากมันตอบคำถามนั้นไป ไม่ใช่แค่ผมที่อึ้ง คุณพ่อ คุณพงษ์ เอื้องเอง ก็อึ้งไปเหมือนกัน ผมสังเกตเห็นว่า เอื้องเธอกำมือแน่นเหมือนกับกำลังระงับอารมณ์อะไรสักอย่าง
“ เอื้องลูก เป็นอะไร ” คุณพงษ์หันไปสะกิดเอื้องที่นั่งนิ่งอยู่ ผมเองก็รู้สึกหวั่นๆ เหมือนกัน และก่อนที่คุณพงษ์จะทำอะไรต่อ เอื้องก็....
“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ” ทุกคนสะดุ้งไปตามๆ กัน ไตเติ้ลกอดผมแน่นเลย สงสัยจะตกใจ พัตที่เอาแขนมาโอบผมไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ก็กระชับแขนแน่นขึ้นไปอีก และหลังจากสิ้นเสียงนั้น เอื้องเธอก็กระโดดมานั่งอยู่ข้างหน้าพวกเราสามคนแล้ว
“ เอื้องจะทำอะไร อย่านะ ” คุณพงษ์รีบส่งเสียงห้าม แต่เอื้องเธอก็
“ ใช่พวกพี่ๆ จริงๆ ด้วย...จำหนูได้ไหมค่ะ ที่ ที่ขอถ่ายรูปพี่ๆ ที่ร้านไอศกรีมวันนี้ไงค่ะ ” เอื้องเธอว่าออกมาก่อน แล้วดูเหมือนจะดีใจอะไรสักอย่าง และพอมองหน้าเธอชัดๆ อีกที พัตกับผมถึงกับหันมามองหน้ากัน และก็มองเธออีกที และผมก็ดูเหมือนจะทำเธอได้แล้ว
“ อ้อ...น้องกลุ่มนั้นนั่นเอง ”
“ ใช่ๆ ” พัตมันก็สนับสนุน
“ อร๊าย ใช่จริงๆ ด้วย โหย...ทีแรกหนูก็ไม่คิดว่าตะใช่ แต่พอมองดูดีๆ กรี๊ดเลยอะ อร๊ายยยย ชอบๆ ”
“ อะไรกันหนูเอื้อง พัตมันยังไง ”
“ นั่นสิ พ่อเองก็งงนะเอื้อง ”
“ คือๆ....หนูไม่หมั้นกับพี่พัตนะคะพ่อ คุณลุง...”
“ ทำไม/ทำไม ” ทั้งสองประสานเสียงกันเต็มที่
“ คือหนู...หนู.....หนูเป็น...สาววายอะค่ะ กรี๊ดดดด อร๊ายฟินสุดๆ หนูขอตัวออกไปข้างนอก โทรไปเม้าส์กับเพื่อนก่อนนะคะ ขอตัวค่ะ ” ว่าเสร็จเธอก็กระโดดออกไปเลย ทิ้งให้พวกเราอึ้งกับสาววาย มันคืออะไร
“ สาววาย ” ดูเหมือนทุกคนจะงงกับคำนี้อยู่เหมือนกัน สุดท้ายพะแพงเลยชี้แจงแถลงไขให้พวกเราเข้าใจกันอย่างถี่ถ้วน
“ คืออย่างงี้คะ....สาววาย ก็ผู้หญิงที่ชอบแบบว่า ยังไงละ คือ ชอบจิ้นให้ผู้ชายได้กันเองนะคะ คือ ชอบเห็นผู้ชายรักกันเอง อย่างพัตกับเนย์นี่ไงละคะ ” ถึงสถานีบางอ้อแล้วละครับ อย่างนี้นี่เอง มิน่าละ
“ ฮ่าๆ ถ้าอย่างนั้นก็ถือว่าไม่มีงานหมั้นละนะ เอาละหมดเรื่องแล้ว ผมขอตัวกลับก่อนละกันครับ ”
“ อ้อคะ เดี๋ยวออกไปส่งคะ ”
“ ฮ่าๆ นี่พวกมึงยังอึ้งไม่หายกันอีกเหรอ ไปนอนได้แล้วไปพวกแก ว่าแต่...เติ้ลเติ้ลจ๊ะ อยากมีน้องไหมลูก ” ไอ้พะแพง มึงคิดจะปั่นหัวอะไรไตเติ้ลอีก ไอ้พัตก็ยิ้มอะไร
“ น้องยังไง ” ใสซื่อนะไตเติ้ล
“ ก็แบบ พี่ต้องตา มีไตเติ้ลเป็นน้องไงละจ๊ะ แล้วพอมีน้องไตเติ้ลก็จะได้เป็นพี่เหมือนพี่ต้องตาไง ” แหนะ สงสัยจะซับซ้อนกันเกินไป ไตเติ้ลเลยนั่งนิ่ง คิ้วขมวดอยู่นาน
“ งงเหรอครับ ”
“..........................” ไตเติ้ลไม่ตอบแต่ส่ายหัวแทน แล้วที่เงียบนี่คืออะไร
“ แล้วเงียบทำไมจ๊ะ ”
“ เติ้ลอยากได้....................”
“..........................................” พวกเราก็เงียบรอฟังคำตอบไตเติ้ลอยู่
“ ............น้องหญิงกะน้องชายอะ ” ไตเติ้ลพูดอะไร ไม่จริงใช่ไหม ไม่นะไตเติ้ล ไม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“ ฮ่าๆๆๆๆ ” บรรลัยแล้วไง พวกมันพากันหัวเราะร่วนเลยครับทีนี้
“ ไตเติ้ลขึ้นนอนครับ ” ผมว่าเสร็จก็รีบอุ้มไตเติ้ล แล้วก็วิ่งขึ้นไปข้างบนเลยครับ แต่ไม่วายมีเสียงตามมา
“ อยากมีเร็วๆ ก็ไม่บอกไอ้พัตเนาะ ไอ้นี่ก็บื้ออยู่นี่แหละ รีบๆ ตามไปทำน้องให้ลูกสิ ไป๊ ” แล้วผมก็ได้ยินเสียงคนวิ่งตามขึ้นมา ก็ไอ้พัตนั่นแหละ
“ เนย์...................”
“ หยุด...”
“ หึๆ พัตไม่ทำอะไรหรอก.............เว้นแต่ว่า................”
“..........................”
“ เนย์จะสมยอม ”
“ ไอ้พัต...นอนข้างล่างเลยนะมึง ” ผมว่าให้มัน แต่มันก็ยังไม่สลด
“ เนย์จะทำเองเหรอ ได้สิ...แต่ต้องรอให้ลูกหลับก่อนนะ ”
“ O_o**** ” ผมว่า หน้าตาผมคงจะเป็นแบบนั้นแหละครับ พูดอะไรไม่ออก แต่ก็อดจะหน้าร้อนขึ้นมาไม่ได้ เอ๊ะ หรือว่าเราจะเป็นไข้
“ เนย์...ตัวรุ่มๆ นะ ปวดหัวหรือเปล่า ” ไอ้พัตที่เอามือมาอังหน้าผากไว้ตอนไหนไม่รู้ สงสัยจะจริงเพราะตอนนี้เริ่มรู้สึกปวดเมื่อยตามมาแล้ว
“ จริงๆ ด้วย....เนย์ห้ามนอนใกล้ลูกนะ ”
“ อะไรวะ ”
“ อย่าเถียงนะเนย์ เดี๋ยวลูกติดไข้ เอาเป็นว่าคืนนี้........” จะพูดอะไรก็รีบๆ สิวะ อย่ามาทำสายตาแบบนั้น
“ .............พัตจะดูแลเนย์กับลูกเองนะ ”
แล้วคืนนั้นไอ้พัตมันก็นอนตรงกลาง แต่ผมก็รู้สึกได้ว่า มันเองก็กำลังดูแลผมกับไตเติ้ลอยู่ตลอด แม้ว่าผมจะหลับลงไปแล้ว แต่ก็ยังสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่มันส่งมาให้ผม แม้จะอยู่ในฝันก็ตาม มันยังคอยตามมาดูแลผมเลย บางที วันพรุ่งนี้ ผมอาจจะ...
กลับมารักมันเหมือนเดิมแล้วก็ได้...หรือบางที
อาจจะรักมันมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ...
“ หลับให้สบายนะเนย์ พัตจะอยู่ตรงนี้ ไม่ไปไหนหรอก ...ฝันดีนะ ”--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >
หัวข้อ: ม่าม๊าฮับ...ปะป๊าอยู่ไหน ? ** จบแล้ว ** บทพิเศษ หน้า 60 [01/01/2556] (อ่าน 764859 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก