50% ก่อนนะคะเย็นนี้ลงอีก 50% ที่เหลือค่ะบวก 1 แต้ม แทนการขอบคุณทุกเม้นท์ จากตอนที่ผ่านมานะคะ 
My love
Part 46
[Special Bam] “บูตัส..ไปเป็นเพื่อนกูซื้อของหน่อย” โทรหาบูตัส เสียงงัวเงียตอบกลับผิดวิสัยคนตื่นเช้าอย่างมันนี่สิ
[ซื้อ..ราย] เหมือนคนไม่มีแรง อย่าบอก...?
“ไปได้เปล่า..หืม” เผื่อมันไม่ไหว
[ได้สิ..กี่โมงแบม] น้ำเสียงอ้อแอ้ ถ้าจะหนักไม่น้อย
“เที่ยงเจอแพลทตินั่ม” เลื่อนเวลาให้ฟื้นตัวหน่อย เดิมทีกะนัด 10 โมงด้วยซ้ำ
จากประสบการณ์ให้มันนอนต่อสักนิดดีกว่า
[อ้าว! ไม่ไปพร้อมกันเหรอ] เริ่มตื่นเต็มตา ถึงได้โต้ตอบดีกว่าเดิม
“บ้านกูกับมึงคนละทาง อีกอย่างกูนั่งแท็กซี่”
[พี่ต้นไม่ไปส่งเหรอ] นึกแล้วมันต้องสงสัย ปกติพี่ต้นรับส่งตลอด
“อืม..มึงล่ะแท็กซี่เหมือนกูดิ” เกิดมันนึกอยากขับรถหรูไปเอง เริ่มขับรถได้ไม่นานด้วยสิ
[เปล่า..บอลไปด้วย เดี๋ยวน้องแวะไปรับมึงที่บ้านนะ] หึ!..ไม่ยอมให้คลาดสายตาเลยไอ้เด็กขี้หวง..
เพิ่งเห็นเสน่ห์สุดติ่งของบูตัสน้อยสินะ ช้าอีกนิดมีอดแน่ ก่นบ่นเรื่อยเปื่อย
แอบหมั่นไส้น้องสุดสวาทขาดจิตของบูตัสมันนิดหน่อย กว่าจะลงตัวได้อึนตัวแม่แทบกระอักเลือด
“อืม..งั้นกูรอแค่นี้นะ” วางสายเสร็จ เปิดตู้หยิบชุดเตรียมอาบน้ำแต่งตัวรอเลยดีกว่า
วันนี้บ้านเงียบ ปกติสามีร่างใหญ่คอยป้วนเปี้ยนตลอด
พี่ต้นกลับบ้านแต่เมื่อวาน เตรียมสู้รบแย่งเลือดเนื้อเชื้อไขคืน ถึงจะมีหนทางชนะเกิน 80%
แต่ถ้าญาติฝ่ายแม่ลูกชายของพี่ต้นเกิดเล่นสกปรกใช้จุดอ่อนแจ้งต่อศาล อาจพลาดเป็นแพ้ได้เช่นกัน
แค่คุณสมบัติพี่ต้นไม่เหมาะสมดูแลลูกชายซึ่งอายุสองขวบ เพราะมีคนรักเป็น ‘ตุ๊ด’ ศาลอาจยกให้ญาติฝ่ายแม่
ในฐานะน้าสาวเป็นผู้ปกครองเด็กไปเลย เดาไม่ผิดทางโน้นคงเตรียมใช้ข้ออ้างนี่ชัวร์
นิสัยพี่ต้นตรงเป็นไม้กระดาน ถึงมีโอกาสชนะอย่างที่ทนายยืนยัน เพราะแม่ของเด็กเสียชีวิตไปแล้ว
ผู้ปกครองโดยสายเลือดคือ ‘พ่อ’ ย่อมได้สิทธิ์เลี้ยงดูโดยชอบธรรม ฟังเหมือนโล่งใจถ้าไม่ติด 20%
มีสิทธิ์แพ้ด้วยจุดอ่อนเรื่องผมเป็นประเด็น สวยประหารตัวแม่ฉายาที่เพื่อนบอกเหมาะกับผมมากที่สุด
คงไม่นิ่งดูดายรอคำว่าแพ้มาเยือนเป็นอันขาด
พี่ต้นเลือกทำตามกระบวนการทางกฎหมาย เพราะไม่รู้สันดานชั่วซึ่งไม่มีวันเปลี่ยนนิสัยโดยไม่หวังผล
ของยัย ‘ทีม’ ชะนีที่หวังในตัวเขาจนเข้าสายเลือด ถ้าไม่เพราะยัยนี่พี่ต้นคงไม่พลาดมีลูกกับพี่สาวยัยชะนีทีมหรอก
เรื่องมันซับซ้อนต้องย้อนไปตอนผมเรียนม.4
“เถ้าแก่ขอปุ๋ยสูตรxx กระสอบ น้ำยาเร่งเบอร์xx สองขวด” พ่อฝากแวะร้านผลิตภัณฑ์การเกษตร
ซื้อปุ๋ยกับน้ำยาบำรุงกล้วยไม้ให้หน่อย เป็นงานอดิเรกสุดรักของพ่อเชียวล่ะ เลิกงานขลุกแต่ในสวน
ดูแลต้นไม้ที่ปลูกเองกับมือ รวมถึงกล้วยไม้ที่รักเหมือนลูกด้วยซ้ำ
พ่อกับแม่เป็นข้าราชการทั้งคู่ ฐานะเราไม่ลำบากได้มรดกจากปู่กับย่าทิ้งไว้ให้สบายไปทั้งชาติเลยมั้ง
พ่อมีผมเป็นลูกคนเดียว แม่ตัดมดลูกทิ้งเกิดจากซีสต์รังไข่ ผมจึงเป็นลูกคนเดียวแถมเป็นลูกสาวอีกต่างหาก
หน้าตาผิวพรรณไม่ต้องจินตนาการให้เสียเวลา ตุ๊ดสาวออกไปทางสวยครองตำแหน่งอันดับหนึ่งตุ๊ดสวยมาตลอด
ไม่คิดหลงตัวเองหรอก แค่มั่นใจเท่านั้น ไม่เคยเหยียบย่ำใครต่ำกว่า เว้นแต่พวกมันมาหาเรื่องก่อน
เพราะความเป็นตุ๊ดพอเรียนมัธยมจึงโดนล้อ ถูกกลั่นแกล้งกระทั่งลวนลาม มีบูตัสเป็นคู่ซี้และเพื่อนคนแรก
ที่คบอย่างสนิทสุดๆ เราสองคนปกป้องช่วยเหลือกันและกันตลอดมา โดยไม่สนใจเข้ากลุ่มเข้าพวกใครเลย
ลึกแล้วตุ๊ดแต๋วกะเทยมีแต่กระแนะกระแหนหมั่นไส้คอยจิกกัดพวกเราเหมือนกัน สร้างความรำคาญ
เป็นสาเหตุให้เราสองคนเป็นเอกเทศตั้งแก๊งค์สวยประหาร กล้าใช้คำว่าสวยเต็มปากเพราะหน้าตามาก่อน
บูตัสอึนตัวแม่มันไม่เคยคิดว่าหน้าตามันน่ารัก จัดอันดับตุ๊ดสวยผมคว้าไปกิน แต่ถ้าเรื่องความน่ารัก
บูตัสกินเรียบทุกเวที ไม่มีใครน่ารักน่าใคร่เท่ามันแล้วล่ะ ยังไม่รวมเสน่ห์ในความใสของมันบวกเข้าไปอีก
วีรกรรมที่ร่วมกอดคอลุยกันจนใครต่อใครขยาด ไม่กล้าวุ่นวาย เริ่มทำให้ชีวิตสงบ กระทั่งได้เพื่อนสนิทเพิ่มตอนม.4
โจ๊กกับกนกสองคู่ป่วน มันกอดคอกันมาสอบเข้าในฐานะเพื่อนตุ๊ดกับทอม
ทีแรกคิดเช่นนั้น คบไปสักพักเริ่มรู้อะไรดีขึ้น โจ๊กไม่ได้เป็นตุ๊ดจริงแค่กระแดะเนียนเอา
เหตุผลง่ายๆ ‘เพราะทอมแสบ’ ผมปล่อยผ่านไม่หยิบมาเป็นประเด็น เมื่อความจริงใจความรักความผูกพัน
พวกมันมีให้เต็มร้อย ไม่ด้อยกว่าผมและบูตัส สี่สหายสวยประหารจึงเป็นภาพชินตาในโรงเรียน
กระทั่งวันที่เลิกเรียนแล้วแวะซื้อปุ๋ยให้พ่อนั่นแหละ
“พี่ต้นซื้อวันหลังไม่ได้หรือยังไง ทำไมต้องวันนี้ด้วย ทีมมารอพี่ตั้งแต่บ่ายสองจนเลิกเรียน
แทนที่จะพาไปกินของอร่อยๆ” เสียงชายหญิงคู่หนึ่งดังอยู่ข้างหลัง ขณะผมรอเถ้าแก่กับลูกน้องจัดของให้อยู่
“พี่ไม่ได้ขอให้ทีมมารอ ของที่พี่จะซื้อผลัดพ่อมาสองวันแล้วด้วย”เสียงผู้ชายตอบโต้ ผมยังไม่หันไปดูแค่ฟังเฉยๆ
“อย่าบอกซื้อเสร็จ พี่เอาของกลับบ้านสวนไม่แวะเข้าหอ” น้ำเสียงเธอดูออกไม่พอใจอย่างแรง
“เอากลับสิครับ บอกทีมแต่แรกแล้ววันนี้พี่ไม่ว่าง ทีมตื๊อมากับพี่เองนะครับ ได้ของเดี๋ยวพี่แวะส่งที่บ้าน”
เสียงนุ่มๆดูใจเย็นของผู้ชาย ทำให้อดหันไปดูไม่ได้ ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาสวมเสื้อช็อปสถาบันดัง
รูปร่างสูงใหญ่แต่งตัวสบายตามสไตล์เด็กช่าง กลับดูดีกว่าเด็กช่างหล่อๆที่เคยแซวผมเสียอีก
เขาแค่มองตอบแวบไม่ได้อะไรผม ยกเว้นยัยผู้หญิงดันถลึงตาใส่ ไม่เพียงแค่นั้นนี่สิ
“มองอะไร ไม่มีมารยาท” ถ้าหากหล่อนจะมีหัวคิดสักนิด ต้องโทษตัวเองที่ไม่มีมารยาทก่อน
มายืนกระเง้ากระงอดอะไรในร้าน คนที่ควรให้เกียรติผมควรเป็นเธอ เพราะผมมาก่อนพวกเขา ปากชะนีประจานผมเฉย
“หึ!..มารยาทพึงไว้ใช้กับคนมีเกียรติ เจอแต่เสนียดไร้ทั้งเกียรติทั้งราคา มีแต่ราคีไม่มีความจำเป็นต้องมีมารยาท
สำหรับพวกมารยาสาไถย แถมกระแดะมีนอบนหน้าผากอีกต่างหาก เดรัจฉานชนิดนี้มันไม่รู้จักคำว่ามารยาทหรอก
ไม่งั้นคงไม่ง่องแง่งกวนหูผู้อื่นแต่แรก” ใครอย่าหาเรื่องก่อน ผมไม่คิดรูดซิปปากเป็นนางเอกละครหลังข่าวแน่
“ว้าย! อีตุ๊ดปากร้าย อุบาทว์สุดๆทำตัวน่ารังเกียจ พี่ต้นเห็นไหมว่ามันด่าทีม” หล่อนเกาะแขนผู้ชายชื่อต้น
ชี้นิ้วใส่หน้าผมฟ้องยังกับผู้ชายคนนั้นสามารถทำอะไรผมยังงั้นแหละ
“อย่าริชี้หน้ากู อุบาทว์หรือไม่กูสำเหนียกพฤติกรรมตัวเองตลอด ไม่เหมือนชะนียืนแหกปาก
เต้นเป็นปลากระดี่ขาดสเปิร์มหรอกโว้ย!..อีบ้า” ปรี๊ดทันควัน จะไม่ขึ้นหนักเลยถ้าฟังแค่วาจายัยชะนีทีม
เคยเจอแรงและหนักกว่านี้ยังนิ่งได้
เป็นเพราะสายตาคมวาวฉายแววขบขันมองผมต่างหาก ถึงไม่พูดออกมาก็ดูรู้กำลังกลั้นขำผมอยู่
ไอ้บ้า!..คนของตัวเองนิสัยเสียมีหน้ามายืนกลั้นหัวเราะผมเฉย ไม่ชอบใจอย่างแรง แต่จะไปด่าเขาก็ไม่ได้อีก
เพราะไอ้พี่ต้นคนนี้มันแค่ยืนอมยิ้มขบขันเฉยๆนี่สิ แต่ผมปรี๊ดปรอทแตกไปแล้ว
“อีตุ๊ด! ปากเก่งนักเดี๋ยวแม่ตบฟันร่วงเลยอีนี่” หล่อนปล่อยแขนไอ้พี่ต้น
ตั้งท่าวาดมือขู่ต่างหาก กูกลัวมึงตายล่ะอีห่าแม่งเอ้ยยยย!!!
“อีแรด..จะตบก็อย่ารอเข้ามาเลย” ที่กล้าท้าดูจากปกคอที่มันใส่อยู่ม.4 เหมือนผม
ยกเว้นไอ้พี่ต้นน่าจะแก่กว่าสองถึงสามปี
“อีตุ๊ดหัวโปก” ยัยชะนีหันรี่หันขวางมองหาอาวุธ ก่อนคว้าด้ามไม้กวาดเตรียมจะฟาดผม
ไอ้พี่ต้นรีบรั้งแย่งเอาไป จังหวะเถ้าแก่เดินออกมาจากหลังร้าน คงได้ยินเสียงใครทะเลาะกันหน้าร้านแกมั้ง
“อาแบม เกิดอะไรขึ้น” ไม่ต้องแปลกใจ เถ้าแก่สนิทกับพ่อเป็นลูกค้าประจำกันมาเป็นสิบปี
“เปล่าหรอก แค่แรดหลุดจากเขาดินหนะเถ้าแก่” ผมเปรยเบาๆ แต่ปรายตามองยัยชะนี
ที่ออกท่าทางกระฟัดกระเฟียดไม่กล้าปริปาก คงรักษาภาพพจน์ต่อหน้าเจ้าของร้านสินะ แหลสนั่นเมืองจริงอีห่านี่
ชำเลืองดูหน้าไอ้พี่ต้น กลอกตาไปมาอมยิ้มกลั้นขำผมตัวสั่น ชักหงุดหงิดอยากตั้นหน้ามันจริงๆ
ไม่เคยนึกหมั่นไส้ใครเท่านี้มาก่อน ต่อให้ผู้ชายที่ปากหมาใส่ ก็ไม่ยั่วประสาทได้เท่าอาการไอ้พี่ต้นตอนนี้
แต่ทำอะไรมันไม่ได้ เพราะมันนิ่งไง..ถึงไม่ยอมใครแต่ไม่คิดหาเรื่องใครก่อน จะสู้คนที่วอนเป็นฝ่ายเริ่มหาเรื่องเท่านั้น
ให้ผมเริ่มก่อนไม่เคยทำ
อาการเลยกลายเป็นเก็บกด จ่ายเงินเถ้าแก่เรียบร้อย รีบออกจากร้านตรงไปยังแท็กซี่
ที่ลูกน้องเถ้าแก่เรียกรอ พร้อมขนของใส่ท้ายรถเสร็จ
ไม่แม้แต่จะปรายตามองเขาสองคน แต่รับรู้ได้ถึงสายตาใครบ้างคนที่มองตามหลังผม
ไม่ใช่ยัยชะนี้นั่นหรอก หล่อนมีแต่สะบัดหน้าใส่ด้วยซ้ำตอนเดินผ่าน จะมีแค่คนเดียวเท่านั้นแหละ
'ไอ้พี่ต้น'ลงไป 50% ก่อนนะคะ Part แบมจะได้รับรู้จุดเริ่มต้นของเธอกับพี่ต้น
กระทั่งปัจจุบันอย่างน้อยๆ สามตอน ควบคู่ไปกับงานถ่ายแบบของพวกบูตัส
ซึ่งแบมจะเป็นคนเล่า แล้วค่อยวกเป็นบูตัสนะคะ
50% ที่เหลือจะมาลงตอนเย็นให้ค่ะ ขอใช้เวลารีฯ ดูหน่อย
Luk.
โพลล์
หัวข้อ: @@@โดยLuk {My..Love} ความรักของเพื่อนแท้ ที่ยั่งยืนถาวรตลอดกาล (อ่าน 1197673 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก