= 2 = ทอมกับแบมกลับไปแล้ว กินมื้อเย็นเสร็จผมขอตัวอาบน้ำ จากนั้นว่าจะติววิชาเรียนในช่วงที่มันขาดให้
บูตัสอาบน้ำก่อนผม ไข้มันหายแล้วพรุ่งนี้คงไปเรียนปกติ
“เฮ้ย!..มึง” ผมอึ้ง หน้าร้อนจนแทบไหม้
“ของมึง” มันโชว์หนังสือปกสีในมือ อยู่ในห้องกูจะให้ตอบว่าไง สมองไวเท่าความคิด
“ของพ่อกู” แหะๆ โทษที โยนให้พ่อรับสมอ้างไปก่อน
“แน่ใจ” อีห่า..เสือกไม่อึน ดันหรี่ตากลมจ้องจับผิดกูอีก
“แน่ซี้!!!!” รีบพยักหน้าสำทับจนหัวคลอน
“แต่กูว่าไม่..” มันเอียงคอเดาะลิ้นกวนๆ ท่านี้เคยเห็นใครทำ อ๋อ! ไอ้บอลน้องมันนี่หว่า
เสือกเลียนมาใช้ ไม่ได้ดูหน้าตัวเองเลย
“ของพ่อ..คืนกูมาเลย” ผมเดินเข้าไปกะแย่ง มันกระโดดผลุงข้ามไปอยู่อีกฝั่งเตียง ยักคิ้วกวนใส่อีก
“บู..คืนกู..อย่าเล่น!!” ขู่ไว้ก่อน..เก็กหน้าขรึม ถึงจะร้อนแทบไหม้ เสือกเจอได้ไงวะ
อุตส่าห์ซ้อนในตู้เสื้อผ้าดิบดี
“ของพ่อมึง ทำไมต้องซ่อนในตู้เสื้อผ้า” กรรม กูอยากเอามือกุมหัว
มึงเสือกจะสวมวิญญาณโคแนนทำไมตอนนี้ ผมกลอกตานึกหาคำพูด
“คือ..พ่อกูฝากซ่อนแม่” แถไปได้อีก
“ไม่หรอก..ของมึงโจ๊ก” อร๊ากกก!!!..อีห่าบู
“จิ๊!..เออ..ของกูก็ของกู เอาคืนมา” ผมแกล้งทำเป็นหงุดหงิด ทำทียอมรับอย่างเสียไม่ได้
“บอกก่อน มึงอ่านหนังสือแบบนี้ทำไม” เวรแล้ว..มึงจะซักให้ได้พระแสงอะไรเนี่ยะ บทบูตัสจะเค้น
ก็กวนตีนจนอยากจับกด..อุ้ย! ลืมตัว
“แล้วมึงคิดว่า กูเอาไว้ทำอะไร..หืม” โยนให้มันหาคำตอบเสียเลย ดูจะตอบยังไง
หน้าเริ่มแดงออกอาการแล้ว โถๆ!!..ที่แท้น้องก็หน้าบาง
“มะ..มึงเป็นตุ๊ด ดูเหี้ยไรรูปโป๊ผู้หญิง” อูย..บูตัส กูเชื่อแล้วทำไมไอ้ห่าบอลมันกดมึง
แม้แต่น้องมันยังอดใจไม่ไหว ห่าแม่ง..ดูตอนมึงเขินหน้าแดงเค้นกูนี่ซิ เดี๋ยวพ่อเล่นบทเกย์รุกกดตุ๊ดน่ารักเสียดีไหม?
“ก็มีบ้าง เป็นตุ๊ดก็ชอบของสวยๆงามๆ” ยังแถ..โจ๊กมึงแน่มาก ชมตัวเองก็เอาว่ะ
“ยอมรับมาโจ๊ก ไม่งั้นกูจะไปเล่าให้กนกฟัง” ตายห่า..งานเข้าแน่ ขืนมันปากโป้ง
ดันบอกใครไม่บอก เสือกอ้างทอมแสบ..?
“กูยอม..สัญญาก่อนมึงจะไม่ขายกู แล้วกูจะบอก” ตายยังเขียด แพ้ให้กับตุ๊ดอึนจนได้
“อืม..” รับปากแล้วมันก็คลานดุกดิกข้ามเตียงมาหา หน้าแดงอมชมพูจ้องผมตาแป๋ว
รอฟังอย่างสนใจ ในมือยังถือหนังสือเจ้าปัญหาไว้ด้วย
“กูไม่ใช่ตุ๊ด กูรู้สึกกับผู้หญิง” ตุ๊ดควายอย่างผม ต้องยอมสารภาพจำนนด้วยหลักฐานคาหนังคาเขา
พร้อมคำขู่ มิตรภาพที่สร้างสมกว่าหกปี อาจสูญสิ้นในพริบตา หากมันเอาไปบอกทอมแสบ
“จริงเหรอ..โจ๊ก” ตากลมลุกวาว นี่มันดีใจหรือฟ่ะ!..แทนที่จะตกใจ
“อืม..” ผมขานรับในคอ
“เยส!!..สุดยอด” ไม่พูดเปล่า เสือกกระโดดกอดผมอีก ต้องรวบตัวมันไว้กันตก
ผมสูงกว่าเยอะ มึงจะบางไปไหน มิน่าไอ้ห่าเอ็กซ์ถึงกอดฟัด ตัวมึงหอมสัดขนาดนี้
เป็นเพื่อนมาหลายปี เพิ่งใกล้ชิดสนิทแน่น ทุกทีแค่กอดคอเดิน อาศัยเป็นที่พักแขน
ตอนนี้กรุณาดูด้วย กูนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวพันเอวอยู่เสี่ยงต่อการล่อแหลม เจออนาคอนด้าเดี๋ยวมึงได้ตกใจ..อีห่านิ!
“บู..ปล่อยกูก่อน หายใจไม่ออก” ผมอ้าง ความจริงมันกำลังทำให้จิตสับสน ใกล้กูมากไม่อยากเผลอใจ
อารมณ์วัยรุ่นกำลังคึก ทำอะไรไม่รู้จักระวังตัวเลยอีห่า มึงออกจะน่ารักยิ่งกว่าทอมเสียอีก
“โทษที กูเผลอดีใจไปหน่อย นี่กูมีเพื่อนเป็นผู้ชายจริงเหรอโจ๊ก”
ผมหลุดยิ้มกับคำพูดเหมือนเด็กน้อยของมันจนได้ ชีวิตมึงไม่มีเพื่อนผู้ชายกันเลยสินะ
ก็แหง๋..ผู้ชายที่ไหนอยากเป็นเพื่อนมึงสองตัว นอกจากเป็นผัวไม่ว่ากัน พวกมันถึงไม่มีเพื่อนสนิทผู้ชาย
คุยได้แค่ผิวเผิน แบมมันไม่โง่ สวยตัวแม่ฉลาดเป็นกรด ถึงกันอีอึนให้รอดปากเหยี่ยวปากกามาได้จนทุกวันนี้
ไม่สิ..มันไม่รอดแล้ว โดนน้องคาบไปแดก ไอ้ห่าบอลเห็นหงิ๋มๆ หยิบชิ้นปลามัน...สาดดดด!!!
“มั้ง..กูไม่แน่ใจ” ผมเกาหัวแกรกๆ กูก็เขินเป็นเหมือนกันวุ้ย! ดีใจที่กูเป็นผู้ชายจนออกนอกหน้านะมึง
“มึงเขิน..ฮ่ะฮ่าๆๆ” คราวนี้ผมยิ้มกว้างเลย ไม่ได้ยินเสียงหัวเราะของมันมาหลายวัน เพิ่งมีตอนนี้แหละ
มันหัวเราะเต็มเสียงไม่กั๊ก ถ้าการได้รู้ความลับว่ากูแอ๊บตุ๊ด จะทำให้มึงมีความสุขขนาดนี้ กูคงบอกมึงคนแรกไปนานแล้ว..
ตุ๊ดเหี้ยไรมันเนี่ยะ ผมส่ายหัวอย่างนึกเอ็นดู
“มึงไม่โกรธกูเหรอ” ลองเสี่ยงถาม ผมโกหกพวกมันดันไม่โกรธ
“โกรธทำไม ดีเสียอีกกลุ่มเราไม่มีผู้ชายสักคน มึงเป็นผู้ชายกูโครตดีใจเลยโจ๊ก ต้องรีบบอกพวกแบมมัน”
ยุ่งแล้วไง หางานให้กูอีก
“เฮ้ย!..ไม่ได้ๆๆ” สั่นหัวห้ามใหญ่โต ความแตกมีหวังไอ้หนกเล่นผมยับ
มันเคยกินนอนเมาแอ๋กับผม เพราะคิดว่าผมเป็น..ตุ๊ด!
“ขอร้อง อย่าบอกใครเป็นอันขาด โดยเฉพาะไอ้หนก” ทำตาปรอยให้รู้ว่ากูลำบากใจสุดๆ
“ทำไมละโจ๊ก ไม่เห็นเสียหายตรงไหน เพื่อนกูหล่อเป็นพระเอกหนังได้สบาย ขนาดมึงประกาศตัวเป็นตุ๊ด
พวกปุยนุ่นมันยังอยากได้มึงทำผัวเป็นแถว กระเทยเด็กพวกนั้นอีก ที่ให้ของขวัญวาเลนไทน์มึงอย่างเพียบ” รู้เรื่องกูดีจังเลย!!!
ทีเรื่องตัวเองเสือกอึน
“มึงจะย้ำทำไม กูไม่อยากปวดหัว ขืนข่าวกูแอ๊บแตก มึงคิดสิว่าชีวิตกูจะสงบสุขอีกไหม
ที่สำคัญไอ้หนกเลิกคบกูแน่” ผมชี้แจงให้มันเข้าใจ มันจะรู้อะไร ผมโกหกไอ้หนกมาตั้งแต่ม.1 หกปีเชียวนะ
“ถ้างั้นบอกแค่พวกเราในกลุ่ม คนอื่นไม่ต้องให้ใครรู้ มึงจะได้ไม่ลำบากใจ” ยังมีข้อแลกเปลี่ยนอีก
“ไม่ได้จริงๆ กูกลัวไอ้หนกมันโกรธ” ผมย้ำ
“มึงดูถูกน้ำใจเพื่อนเกินไปป่ะ ถ้าแค่มึงเป็นผู้ชาย แล้วมันเลิกคบ กูไม่ขอคบมันเหมือนกัน
แบมคงไม่ต่างกูหรอก” ไปกันใหญ่แล้ว
“มันไม่ใช่แค่เรื่องนั้น คะ..คือ...คือ..” กูพูดไม่ออก ช่วยเข้าใจกูด้วย
“คืออะไร มีความลับกับกูเหรอ กูไม่ปิดบังมึงซักเรื่อง” แหนะมีทวง
“กูคิดว่า..กูชอบมัน” พูดไปแล้ว หายใจโล่งเลย ความลับยิ่งใหญ่ของกูเลยนะนั่น
“ว่าแล้ว..” มันไม่เห็นแปลกใจเลยเหะ
“ทำไม..มึงไม่ตกใจเลยว่ะ” กลายเป็นผมงงเอง
“กูเดาไว้แล้ว มึงต้องอะไรกนกซักอย่าง ไม่แค่กูหรอกแบมก็คิด” อ้าว..ตกลงความลับยิ่งใหญ่ของกู
ไม่เป็นอย่างที่คิด แตกตอนไหนเว้ย..เฮ้ย!
“พวกมึง..ระ..รู้ แสดงว่าไอ้หนกมัน” ไม่อยากคิด ทอมแสบมันรู้
“เปล่าๆ อย่าเพิ่งคิดไปไกล กูกับแบมแอบสังเกตพวกมึงเองแหละ ไม่เกี่ยวกนก
มันไม่รู้หรอกว่ามึงคิดยังไง สำคัญมึงชอบมัน ทำไมไม่จีบเล่า”
“ง่ายอย่างมึงแนะก็ดีสิ กูคงไม่รอให้มึงมาบอกหรอก จีบห่าไรมันเป็นทอม ชอบผู้หญิงเข้าสายเลือด
มึงไม่เห็นแฟนมันแต่ละคน สวยสัดขนาดนั้น กูไม่มีอกตูมไปให้มันเฟ้นหรอก นอกจากกล้ามอกกับขนขา
มึงคิดว่ามันจะสะหวีวี่วีกับกูไหม..หืม” ประชดซ๊า!!!
“มึงตีตนไปก่อนไข้ เชื่อสิกูดูไม่ผิด ลึกๆกนกมีใจให้มึง เพียงแต่มึงออกตัวเป็นตุ๊ด มันเลยไม่มีพัฒนาการ
ส่วนแฟนกนกที่มึงพูดถึง คิดว่าไง มันอกหักมากี่ครั้ง ไม่เคยยืดสักคน รายล่าสุดโดนหลอกอีกต่างหาก มึงควรอาศัยโอกาส
ที่มันไม่มีใคร เปิดเผยความรู้สึกสิวะ” นิ่งเลยครับ บทมันจะมีความคิดก็น่าสนใจไม่น้อย ผมมองข้ามไปจริงๆ
เหมือนเส้นผมบังภูเขา ทอมที่ไหนจะกล้ามีใจให้ตุ๊ด คงเข้าใจว่าผมชอบผู้ชายเหมือนที่ผมปักใจว่ามันชอบผู้หญิง
มีความสุขแค่เป็นเพื่อนคอยดูแลอยู่ข้างๆพอแล้ว แอบปวดใจทุกครั้ง ที่เห็นมันโดนทำร้ายจากแฟนแล้วทำอะไรไม่ได้
คงถึงเวลาแล้วที่ผมควรเริ่มต้น อย่างที่บูตัสแนะนำ
“มึงว่ากูควรทำ ใช่ไหม?” กลายเป็นไม่มั่นใจไปแล้ว..กู!
“อืม..มากที่สุด” มันพยักหน้า ก่อนจะยิ้มให้กำลังใจ
“เอาว่ะ..ไม่มีอะไรจะเสี่ยง ไหนๆก็ไหนๆ ลองดูสักตั้ง” เลือดทหารกลัวอะไรกับการบอกรักผู้หญิง
ว่าแต่คุยกันยาวหมดเวลาติวหนังสือ ค่อยไปรวบยอดเอาทีหลัง ยังไงตุ๊ดอึนมันหัวดีที่สุดในกลุ่ม
“นอนเถอะ พรุ่งนี้ไปเรียน” ผมบอก มันพยักหน้า หยิบบ็อกเซอร์มาใส่นอนไม่สวมเสื้อเป็นตัวผมเอง
ความลับไม่มีกับบูตัสน้อย มันรับผมได้ ไม่จำเป็นต้องแอ๊บแต๊ก สวมกางเกงขายาวกับเสื้อเข้านอน เดินไปปิดไฟ
รู้สึกได้ถึงตากลมโตใสแจ๋วที่มองตาม พอไฟดับโคมหัวเตียงที่เปิดไว้กระทบตามันเป็นประกาย กูขอแกล้งเนียนหน่อยเถอะ
“มากอดหน่อย..บูตัสคนงาม” ล้มตัวนอนปิดโคมเสร็จ รวบดึงมันเข้ามาซุกเต็มอ้อมกอด
“คิกๆๆ..เล่นห่าไรกูจักกะจี๋ ไม่เอาไม่กอด..คึคึๆๆ” เดี๋ยวพ่อเปลี่ยนใจจับปล้ำเสียเลย หัวเราะน่ารักใส่กูอีก
“หน่อยน่า เล่นตัวเยอะนะมึง เพื่อนกันให้กูกอดหน่อย” ผมไม่ยอมปล่อย มันดิ้นดุกดิกแต่ไม่คนามือผมหรอก
ยกเว้นมันจะลงองค์แม่ไม้กลับ ตอนนั้นค่อยเผ่นทีหลัง
“มึงเป็นผู้ชาย แกล้งกอดกูแหละ” แหนะ..นึกว่าจะหลวมตัว
“ถึงกูเป็นผู้ชาย ก็เพื่อนสนิท” ผมย้อนมันหยุดดิ้น นิ่งไปพักใหญ่
“อืม..ก็ได้” หวานหมู..เสร็จโจร กอดบูตัสตุ๊ดตัวหอมหลับสบาย..?
มาต่อให้แล้วนะคะ ขอบคุณกับความคิดเห็นและเม้นท์จากคนอ่านที่น่ารัก
ต้องบอกก่อนนะคะ ไม่ใช่ออกตัว เรื่องนี้เขียนไปกว่าสามสิบตอนแล้ว
ตอนนี้กำลังปั่นต่อเรื่อยๆ พ็อตเรื่องจึงเป็นอะไรที่วางไว้แต่ต้น ถึงได้บอกว่าเรื่องนี้ไปจนถึงจบทำงาน
ส่วนดราม่าบอลลูนที่บอกมีแน่ มันเป็นไปตามท้องเรื่องนะคะ ไม่ใช่แบบยัดเยียดเอาคืน แก้แค้นอะไรประมาณนั่นหรอก
แต่ชามโตหรือไม่ ต้องรอพิสูจน์กันดู ทุกอย่างมีเหตุและมีผลของมันแน่นอนค่ะ
รักคนอ่าน และกำลังใจทุกเม้นท์ทุกโพสฯ ที่ตามกันมาด้วยดีตลอด หลายท่านออกมากันใหม่
ยินดีต้อนรับนะคะ ตอนที่ผ่านมากดบวกคะแนน 1 บวกแทนการขอบคุณค่ะ
Luk.
โพลล์
หัวข้อ: @@@โดยLuk {My..Love} ความรักของเพื่อนแท้ ที่ยั่งยืนถาวรตลอดกาล (อ่าน 1199070 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก