พิทเดินข้ามสะพานไม้เก่าผุพังมาโดยลำพัง เขาก้มลงมองไปยังท้องน้ำเบื้องล่างและพบว่ามีวิญญาณอีกนับร้อยนับพันที่พยายามกระเสือกกระสนขึ้นฝั่ง
ทันทีที่พิทมาถึงตีนสะพานเขาก็พบกับปิศาจชายหญิงสองตนตามที่ชายแก่ว่า
ปิศาจชายรูปร่างสูงใหญ่ ผิวดำสนิทเหมือนถ่าน มีหัวเป็นหมาดำ คล้องคอด้วยดอกชบาสีแดง และนุ่งโจงกระเบนสีแดงในมือถือหม้อโลหะสีดำเขม่าใบใหญ่
ส่วนปิศาจผู้หญิงนั้นรูปร่างสูงกว่าเขาเกือบสองเท่า มีหัวเป็นอีแร้ง นุ่งผ้าสีแดง ไม่มีเสื้อปล่อยนมยานโตงแตง คล้องคอด้วยเม็ดมะกล่ำตาหนู ในมือถือตะบวย
พิทเดินมายืนตรงหน้าเขาด้วยความกลัว เขาเงยหน้าขึ้นมอง ปิศาจทั้งสองตนนั้นมองจ้องกลับ แต่มิได้พูดอะไร ปิศาจผู้หญิงตักน้ำในหม้อเหล็ก ก่อนจะยื่นมาให้พิท
“น้ำอะไรเหรอ” พิทถาม
“แกว๊กกกก!!!” คำถามนั้นทำให้ปิศาจหัวเป็นนกแร้งไม่พอใจ นางส่งเสียงร้องลั่นก่อนจะส่ายหัวเต้นไปมาด้วยความโกรธ
“เฮ้ยๆ” พิทตกใจถอยหลังจนน้ำในตะบวยเกือบหก
“ถามแค่นี้ทำไมต้องโกรธด้วย” เขาก้มลงมองน้ำในนั้น และพบว่ามันเป็นสีดำเหมือนน้ำครำในสลัม กลิ่นอันหน้าสะอิดสะเอียนนั้นทำให้เขาผะอืดผะอม
“แฮ่ๆๆๆ” คราวนี้เป็นปิศาจผู้ชายที่เป็นฝ่ายคำรามใส่พิท เหมือนเร่งให้พิทรีบๆดื่ม
พิทมองไปที่พวกเขาอีกครั้ง ก่อนจะกลั้นใจเฮือกใหญ่ และยกตะบวยนั้นขึ้นจ่อที่ปาก
น้ำข้นขลักในตะบวยค่อยเคลื่อนไหลมาจนเกือบจะสัมผัสกับริมฝีปากพิท แต่ก่อนที่มันจะไหลเข้าปากเขา พิทกลับได้ยินเสียงใครคนหนึ่งลอยมาตามลมเสียงนั้นทำให้เขาชะงัก และทันใดนั้นเอง จู่ๆร่างของพิทก็ถูกกระชากอย่างแรงจากพลังงานอะไรบางอย่าง
เขาลอยขึ้นไปแค่วูบเดียวและหลังจากนั้นพิทก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย จนกระทั่ง................................
“””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””