ไหงคุณตองว่างั้นน่ะเลือดพวกผมทรงคุณค่าน่ะหาได้ยาก555
มาต่อเรื่องเลือดสาดกระจายกันดีกว่า(ไม่มีไรให้สาดแล้วละรึเปล่า!?
)
ตอนที่ 8
"แฟนมรึง555"ผมหัวเราะดังจนโต๊ะข้างๆหันมามอง
"มรึงคือว่า..."
"...กรูไม่อยากฟังอย่างน้อยก็ตอนนี้"
"ฟังกรูก่อนดิว่ะ"
"ไปส่งกรูที่บ้าน"
"ทำไมมรึงไม่ฟังกรูพูดบ้างว่ะ"
"กรูฟังมรึงแน่แต่ไม่ใช่ตอนที่กรูอารมณ์แบบนี้"
ผมสับสนบอกไม่ถูกผมรู้ว่าผมควรฟังมันให้จบก่อนผมควรจะมีเหตุผลมากกว่านี้
แต่ถ้าอารมรณ์ผมเป็นแบบนี้ยังไงก็คุยไม่รู้เรื่องแน่ๆสุดท้ายมันก็ยอมพาผมกลับบ้าน
ก่อนระหว่างทางก็เงียบกันตลอดจนอยู่มันก็จอดข้างๆหาดที่พบเจอกันมันครั้งแรก
"มรึงใจเย็นลงยัง?"มันหันมาถามผม
"อืมโทดที"
"ไปนั่งเล่นกันก่อนไหม?"
"อืม"
มันก็พาผมไปนั่งที่ม้านั่ง
"นั้นแฟนกรูก็จริงแต่กรูก็ไม่ค่อยได้เจอกับเค้า"มันหันมาดูอารมณ์ผม
"พูดต่อไปดิฟังอยู่"ตอนนี้ผมอารมร์เย็นแล้วจะพูดไรพูดไป
"เค้าเป็นแอร์นานๆทีจะกลับมาทีจริงกรูกับเค้าเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อนแต่กรูพลาดไปวันที่เมา"
ผมพอนึกภาพออกเลยตอนที่มันเมาถ้าตอนนั้นผมเป็นผู้หญิงก็คงลำบากเหมือนกัน
"กรูกับเค้าก็เลยตกลงเป็นแฟนกันแต่กรูก็รู้สึกกับเค้าแค่เพื่อนแต่อีกฝ่ายคงรู้สึกอีกแบบ"
"กรูละสงสารแฟนมรึงจริงๆ"ผมพูดแล้วหยิบบุหรี่จากกระเป๋าเสื้อมันมาสูบ
"ใครอนุญาตว่ะ?"
"555กรูอนุญาตตัวเองว่ะ"ผมหยิบไฟแช็คตัวเองขึ้นมาจุด
"กวนตีนน่ะมรึง"มันคว้าซองบุหรี่คืนจากผมแล้วคาบไว้ตัวนึง
"เอ๊าไฟ"ผมกำลังจะหยิบไปแช็คให้แต่มันยื่นหน้าแล้วต่อไฟจากบุหรี่ที่ผมคาบอยู่
หน้าผมกับมันห่างกันนิดเดียวแถมมันจ้องตาผมอีกทำเอาร้อนวูปเลย
"เอาหน้ามรึงไปไกลๆเลย"ผมผลักมันออกทั้งๆที่ผมกับเพื่อนก็ทำกันแบบนี้แต่มันก็ไม่ได้รู้สึกไรนี่หว่า
"เขิลอ่ะดิ"มันยังจ้องหน้าผมไม่เลิก
"แล้วไงต่อเรื่องเมียมรึง"ผมเปลี่ยนเรื่องคุยก่อนที่มันจะไปไกลกว่านี้
"อะไรว่ะชิ...ก็ไม่รู้ดิกรูกะว่าถ้าเค้ากลับมาเมื่อไรกรูจะบอกเลิก"
"ห๊ะ!?"
"อืมไมเรอะ"
"ไม่รู้ดิ...มรึงก็คบไปก่อนก็ได้"
"อ้าวเฮ้ยแล้วเมื่อกี้มาโมโหกรู"
"จะให้กรูพูดว่าไรแฟนมรึงกรูเห็นมรึงคุยกะแฟนไม่เคยเกิน5นาทีโทหาก่อนมรึงก็ไม่เคย
ยิ่งบอกคิดถึงนี่ไม่เคยเห็นแถมเป็นแฟนเพราะพลาดอีก"ผมพูดยาวทำเอามันอึ้ง
"เออก็จริงว่ะ"
"มรึงเป็นเกย์เหรอว่ะ"...คุยกับผมต้องตามให้ทันคับเปลี่ยนเรื่องเร็วมาก...
"ห๊ะ!?"มันทำหน้าตกใจนิดๆ
"กรูถามว่ามรึงเป็นเกย์เหรอว่ะ"ผมถามมันอีกครั้ง
"เปล่า...ก็เคย...มีอะไรกับผู้ชายแต่เพิ่งมาชอบเนี่ยก็มรึงคนแรก...แล้วมรึงละ?"
"ไม่รู้ดิกลับบ้านเถอะ"...เรื่องอะไรจะบอก
"ไรวะ!?"มันก็บ่นๆของมันแต่ก็มาส่งผมที่บ้าน
ผมกะว่าถึงบ้านแล้วค่อยถามมันพี่เจี๊ยบแต่ก็ไม่เจอพี่สงสัยจะไปหาผู้หญิง
...ช่างเถอะแล้วพรุ่งนี้ค่อยถาม...มันยังไม่ดึกมากผมก็เลยนั่งดูทีวีเล่นเกมไปเรื่อยๆ
เล่นไปเล่นมาก็เกือบเช้า พี่เจี๊ยบก็เสด็จกลับมาพอดีหน้านี้ยิ้มมาแต่ไกล
"อัพยามาป่ะเนี่ยพี่"...อารมณ์ดีเว่อเหะน่าหมั่นไส้....
"เปล่าคับกรูมีเรื่องดีกว่านั้น"
"ห๊ะ!?ไปทำไรมาถูกหวย?"
"ที่รักกรูเป็นแฟนกรูแล้ว"
"ดีเนอะพวกชีวิตสงบสุขว่าแต่ใครคือเหยื่อผู้โชคร้าย"...แล้วชีวิตผมมันเป็นเหรี่ยไรเนี่ย...
"คนนั้นไงที่บลาๆๆๆๆๆๆ"พี่แกก็ร่ายยาวไปคับผมก็นั่งฟังแต่ตายังอยู่ที่เกม
เพราะถึงไปฟังให้ตายก็นึกไม่ออกหรอกพี่แกดันควงมาให้ดูเป็นสิบ
"เออๆพี่รู้จักแฟนพี่ต้องป่ะ"อยู่ต่อหน้าพี่ผมต้องเรียนมันว่าพี่ต้อง
"รู้ดิที่เป็นแอร์ป่ะโคดน่าอิจฉาเลย"
"แล้วเป็นไง?"
"จะรู้ไปทำไมมรึงชอบมันเรอะ"พี่ผมยิ้มอย่างรู้ทัน
"เปล่าแค่พี่เค้าเล่าเรื่องแฟนให้ฟัง"เนียนเสมอละผม
"เชื่อตายละมรึง กรูว่ามรึงอย่าไปชอบมันเลยโรคจิตทั้งคู่ได้เลือดอาบตายคาเตียง"
"อยากเลือดอาบด้วยคนไหม"
"ไม่ละเพราะวันนี้กรูอารมณ์ดีมากๆแฟนไอ้ต้องใช่ไหมบาลๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
พี่เจี๊ยบแกก็เล่าไปผมก็นั่งฟังไอ้ต้องมันไม่ได้โกหกผมเหะ
แฟนมันมาชอบมันก่อนหน้านี้ตั้งนานแล้วพอได้โอกาสก็ทำเป็นขัดขืนสุดท้ายก็สมยอมนั้นแหละ
...ผู้หญิงสมัยนี้น่ากลัวว่ะ...
"ไม่ไปนอนว่ะเด๋วเย็นๆมีซ้อมตื่นไม่ไหวหรอก"พี่ผมเริ่มแสดงหน้าที่พี่ที่ดี
"คับผม"
"เออว่ะลุงโทมามรึงก็รับๆหน่อยดิว่ะเค้าเป็นพ่อมรึงไม่เอามรึงไปขายหรอก"
"จะพยายามรับคร้าบบบบ"ผมเดินไปหยิบมือถือก่อนปิดเกมแล้วเดินขึ้นชั้นบน
ผมก็รู้ๆอยู่ว่าพ่อคงโทมาเรื่องร.ร.น่ะแหละแต่ผมบอกแล้วว่าจะเรียนอาชีวะแถวนี้เอา
ไม่อยากต่อม.ปลายรับสายไปก็ทะเลาะกันอยู่ดี ผมล้มตัวลงนอนมองดูมือถือตัวเอง
ก็เหมือนเดิมmiss callเพื่อนกะพ่อหืม..มีของแม่ด้วยแล้วก็...smsใครส่งมาว่ะ!?
-มรึงคงจะเพิ่งนอนมั้งตอนนี้ ฝันดีนะคับแล้วก็อรุณสวัสด้วยเย็นนี้เจอกัน ต้อง-
มันได้เบอร์มาได้ไงว่ะไอ้พี่เจี๊ยบแน่ๆจำไว้น่ะมรึงแต้ไอ้ต้องนี่น่ารักผิดคาดเหะ
Ps.อย่าลืมไปลองบริจาคเลือดกันน่ะคับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
