เต้ยโดนหวัดกินอีกแล้วไอ้เขียวๆออกมาด้วยรับไม่ได้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเอเลี่ยน
จริงๆไม่ชอบกินยาแต่มีไอ้เขียวนี่รับไม่ได้เลยตัดสินใจกินไปมันออกมาเขียวกว่าเดิมอีกกรูจะบ้าตาย
ช่วงนี้อากาศมันแปลกๆระวังเป็นหวัดน่ะคับยิ่งไอ้เขียวนี่...ไม่มีคำบรรยาย
ไม่น่าเชื่อว่าร่างกายมนุษย์สร้างของแบบนี้ออกมาได้ ถึงจะเรียน วิทย์กรูกูรับไม่ได้โว้ยยยยยยย!!!
ค้างกันใหญ่ไม่ได้ตั้งใจน่ะนั้น
ตอนที่ 6
มันดูดคอไปมาๆย้ำอยู่2-3จุดจนผมเจ็บแถวนั้นอยู่นิดหน่อย
มันเลื่อนจมูกลากผ่านลงมาจนถึงแถวอกผมวนๆอยู่แถวนั้นทำเอาผมเสียวมากขึ้นไปอีก
ส่วนมือมันก็ปลดเข็มขัดผมออกอย่างรวดเร็วพอปลดกระดุมกำลังจะรูดซิบกางเกงลงอยู่มันๆก็หยุด
ทำเอาผมอารมณ์ค้างเลยแต่ช่างมันเถอะใครดูก็รู้ว่าเมาสงสัยมันไปพี้อย่างอื่นมาด้วย
ผมเองก็เริ่มสร่างเมาแล้วเลยลุกขึ้นมานั่งหยิบบุหรี่หัวเตียงมาสูบ
โดยมีมันนั่งอยู่ตรงข้ามก้มหน้านิ่งไม่รู้คิดอะไรอยู่
"วันนี้กรูไม่ได้ขายน่ะถ้าอยากก็วันหลัง"ผมพยายามหาคำพูดมาทำลายความเงียบแต่มันก็ยังก้มหน้าไม่พูดไร
"มรึง..."มันเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็หยุดไว้กลางคันแล้วก็เงียบเหมือนเดิม
"เฮ้ย!จะพูดไรก็พูดดิว่ะกรูอึดอัดน่ะเว้ย"ผมเริ่มหงุดหงิดละจะพูดไรมรึงก็ไม่พูด
ผั๊วววว!!!อยู่ๆมันก็ชกผมเฉยๆเลยเล่นเอาบุหรี่หลุดจากปากเลย
"สัด!มรึงเป็นห่าไรว่ะไอ้เหรี่ยต้อง"ผมหันไปทางมันแล้วซัดมันกลับหมัดนึงทำเอามันที่กึ่งลุกกึ่งนั่งแถมยังเมาอยู่ตกเตียงไปเลย
หลังจากผมซัดกลับไปแล้วสักพักใจเริ่มก็เย็นลงเห็นมันนั่งผิงฝาผนังห้องอยู่มีเลือดซึมมุมปากนิดๆ
ปกติผมเป็นคนหมัดหนักอยู่แล้วแถมเมื่อกี้ยังโมโหเลยซัดไปเต็มเหนี่ยว
ผมจับมุมปากตัวเองที่เจ็บแปล๊บๆอยู่
"หมดหล่อเลยกรูซัดมาทำห่าไรเนี่ย...มรึงเป็นเหรี่ยไรว่ะ"ผมลุกไปนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเอามือช้อมคางมาขึ้นมาเวลาผมจะพูดกับใครผมชอบให้มองจ้องหน้ากันมากกว่า
เวลามองตาคนที่จะพูดมันสื่ออะไรได้มากกว่าคำพูดสำหรับผม
มันปัดมือผมทิ้งแต่แวปนึงที่ผมเห็นสายตามันดูสับสนแปลกๆ
"มรึงต่างหาก...ทำเหรี่ยไรกรูเต้ย"มันพูดเสียงรอดออกมาเบาๆ
"อะไร!?มรึงไปพี้เหรี่ยไรมาว่ะ"ผมเริ่มโมโหอีกครั้งอีกครั้งเพ้อกับกรูช่วยเพ้อให้มันรู้เรื่องหน่อย
"..."มันเงียบแล้วเงยหน้ามามองผม
"เวนวันนี้คุยกันไม่รุ้เรื่องแล้วมีเรื่องไรคุยกันพุ่งนี้ละกัน"ผมจะลุกกับไปนอนต่อที่เตียงแต่มันกระชากผมไปกอดแน่นๆจะผมอึดอัด
"ต้องกรูอัดอัดเว้ยปล่อยเว้ย"ผมพยายามดันตัวมันออก
"มรึงอย่าไปไหนเท่าไรก็ได้กรูจ่ายให้มรึงอย่าเพิ่งไปไหนน่ะ"
"ห๊ะ!?"...มันเพ้อไรอีกว่ะ...
"อยู่กับกรูก่อนน่ะมรึง"
"กรูอยู่นี่แล้วไงไม่ได้ไปไหน"...ปล่อยกรูทีเถอะซี่โครงกรูจะทิ่มปอดแล้ว...
"มรึงทำไรกรูวะกรูจะบ้าตายอยู่แล้ว"
"..."กรูยังไม่ได้ทำไรเลยไอ้ขี้ยา....ตอนนั้นผมทำใจแล้วคับคนเมามึงอยากเพ้อไรเพ้อเลยตามสบาย
"กรูคิดถึงมรึงน่ะไอ้เหรี่ยกรูตกใจน่ะเว้ยที่เห็นมรึงอีก"
"เออๆ"ผมกอดมันตอบกับ ยังงงๆอยู่ว่าตกลงมรึงคิดถึงแต่มรึงตกใจตกลงมรึงเอาไง
"มรึงกรูชอบมรึงน่ะ"
"ห๊ะ!?"ได้ข่าวว่ามรึงเพิ่งเจอกรูเมื่อคืนนี้เองไอ้ขี้ยาเอ้ย
"มรึงชอบบ้างกรูไหม!?"
"ห๊ะ!?"
"กรูชอบมรึงมากเลยกรูยังไม่เคยชอบใครเท่านี้เลย"
"ห๊ะ!?"
"กรูชอบมรึงน่ะ...มรึงชอบกรูบ้างไหม"
"กรูว่าประโยคมรึงเริ่มวนๆแล้วว่ะไอ้พี่ยุทเอาไรให้มึงพี้ว่ะ"
"อืม...นั้นดิว่ะ"อยู่มันก็ขวิ้งตัวผมลงพื้นแล้วค่อมทับผมไว้
"เต้ยกรูชอบมรึงน่ะ"มันกระชากกางเกงผมออกเสร็จก็พยายามถอดกางเกงมันออก
ผมพยายามจะห้ามมันทั้งต่อยทั้งเตะจนมันเริ่มรำคาญซัดผมกับเข้าที่ท้องทำเอาผมจุก
ไอ้เซ็กแบบรุนแรงน่ะผมพอรับได้น่ะ(ออกจะชอบ
)
แต่ไอ้บรรยากาสเหมือนถูกข่มขืนนี่รับกรูไม่ได้ว่ะ
"นี่เหรอว่ะที่คนชอบกันทำไอ้สัด" ผมพูดเสียงดังที่สุดเท่าที่ทำได้แต่เหมือนเสียงจะไม่เข้าหัวมัน
ผมมองซ้ายมองขวาเจอขวดเบียร์กลิ้งอยู่
"อย่าว่ากรูละกันไอ้หื่น"
ป๊ากกก!!!ฟาดขวดเบียร์เข้าหัวมันเต็มแรง มันฝุบกลิ้งไปข้างๆผมเลยได้โอกาสลุกขึ้นมาได้
"นี่ที่มรึงต่อยท้องกรู"ผมเตะอักมันเข้าที่ท้องทีนึงก่อนจะไปหยิบกางเกงใส่แล้วเดินไปห้องข้างๆปิดประตูลงกลอนพยายามสงบสติอารมณ์ก่อนที่ผมเผลอฆ่ามันทิ้ง
Ps. จะสอบเอ็นแล้วเว้ย!!!ตอนนี้มีความรู้เท่าหางอึ่ง555