โอ๊ย!!!หวัดลงคอทิฟฟี่ไม่ช่วยอะไรเลย
ตอนที่ 6-2
ผมนอนอยู่บนเตียงพยายามสงบสติอารมณ์แต่ไม่สำเร็จผมเริ่มปวดหัวหนักขึ้นเรื่อยๆเจ็บหน้าอกหายใจไม่ออก
ไม่ไหวแล้วผมยันตัวจากขึ้นมาจากเตียงเขวี้ยงทุกอย่างที่ขวางผมคว้าอะไรได้สักอย่างแล้วเขวี้ยงไป
แพล้ง!!!กระจกที่ไหนสักแห่งมันแตกห้องมันมืด ผมหยิบเศษกระจกแถวนั้นมาปักแล้วลากลงที่แขน
อะ...อ๊ากกกก...ผมร้องเสียงหลงจากความเจ็บตรงแขนกับมือที่กำเศษกระจกไว้
"เหรี่ยเจ็บฉิบ"...แต่ช่างเถอะหายปวดหัวแล้ว...
ผมเดินเป๋ๆกับไปที่เตียงนอนตอนนี้สบายสุดๆขอสักเงียบ
ก๊อก ก๊อก!!!เสียงเคาะประตูใครว่ะผมพยายามไม่สนใจหลับตานอนต่อ
ก๊อกๆๆๆๆ
"มรึงกรูขอโทด"มันตะโกนผ่านประตูมา
"มรึงกรูไม่ได้ตรั้งใจออกมาคุยกับกรูหน่อย...เหรี่ยเต้ยตายยังว่ะ?ออกมาให้กรูเห็นหน้าหน่อยดิ"
มันพูดทุบประตูไปด้วย
คนอะไรว่ะโคดถึกเลยกรูว่ากรูฟาดเต็มแรงเลยน่ะผมไม่สนใจแล้วเรื่องไว้คุยกันพรุ่งนี้
ผมตื่นขึ้นมาด้วยอาการมึนๆเมื่อคือเกิดอะไรขึ้นบ้างว่ะผมใช้มือดันตัวขึ้นกลับพบว่า
"สัดเอ้ยมือกรูเป็นห่าไรว่ะ"ผมมองดูมือตัวเองดูแขนดูห้อง
"อ๋อๆๆเมื่อคืนใช่ๆเมื่อคืน"ความทรงจำผมเริ่มเข้าที่เข้าทาง
"อ๊ะ...ไอ้เหรี่ยต้อง"
พอเปิดประตูห้องก็พบมันนอนกองอยู่หน้าห้อง
"ห่านอนนี่ทั้งคืนเนี่ยน่ะตื่นเว้ย"ผมเอาเท้าเขี่ยๆมัน
"อืม...รักกรูขนาดเอาตรีนเขี่ยกันเชียว"มันลุกมานั่งงัวเงียต่อ
"ให้เตะก็ได้เอามั้ย?"ผมยิ้มมุมปากให้มัน
"ไม่ละเมื่อคืนหัวก็เลือดอาบแล้ว"มันเอามือกุมหัวแล้วยืนขึ้นมา
"เพราะมรึงไม่ใช่รึไงไอ้ขี้ยา"
"คงงั้น"มันยื่นหน้ามาใกล้ๆผมเหมือนจะจูบผมเลยดึงมันเข้ามาซะเลย
ผมกะมันยืนแลกลิ้นกันอยู่ตรงนั้นแต่มือจะไปรวบคอมันกะผลาดไปโดนหัวมันแทน
"โอ๊ย!"มันผงะออกแล้วคว้าแขนผมแทน
"มองไรของมรึง"ผมสะบัดมือที่จับออก
"ทำเหรี่ยไรที่แขน"
"เรื่องของกรู"
"เรื่องของมรึงก็คือเรื่องของกรู"
มันลากเดินกับเข้าไปที่ห้องที่ผมเดินออกแล้วมองไปรอบๆห้อง
"อันนี้ใช่ไหม?"ไอ้ต้องหยิบเศษกระจกเปื้อนเลือดที่
"มรึงจะทำอะไร"ผมเริ่มกลัวมันนิดๆ
มันใช้กระจกกรีดเป็นรอยแผลแบบเดียวกับผมทำเอาผมยืนอึ้ง
"มรึงกรีดแขนอีกเมื่อไรกรูก็จะทำด้วย"
"มรึงทำแบบนี้ทำไมว่ะ"ผมรีบดึงแขนมันมาดู
"มรึงจะได้ไม่ต้องทำอีก...เหรี่ยเจ็บฉิบ..."
"..."ผมพูดอะไรไม่ออก
"เมื่อคืนกรูขอโทด"
"เออ...ช่างมันเถอะมรึงเมานิ"
"กรู...กลับก่อนละกันไม่งั้นพี่มรึงตื่นมาเห็นสภาพแบบนี้ฆ่ากรูตายแน่"
มันเดินกลับไปแต่งตัวในห้องแล้วบึ่งมอไซกับบ้านมัน
ส่วนผมเหลือบตามองนาฬิกายังไม่เที่ยงก็กลับไปนอนต่อการนอนนั้นสำคัญยิ่งต่อชีวิต
Ps. ...ผมไม่ได้โหดน่ะแค่เอาตัวรอด
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
