หัวข้อ: Come to love . . เข้ามาให้รักกัน *ตอนพิเศษสั้นๆ* [23/06/15] P.17

[nongrak]

ดีใจที่มาต่อ อยากอ่านมาหลายวันแล้ว
โฟ่นี่คิดได้นะ เพื่อนกันแค่คอยดูอยู่ห่างๆ ก็พอแล้ว ยุ่งไม่เข้าเรื่อง
แล้วคู่รักเขาก็กลับมารักกัน เราคนอ่านก็มีความสุข
ชอบเวลาไอรักกับเกียร์รักกันที่สุดดดดดดดดด

+1 +เป็ด ให้กำลังให้น้องโซ่จ้า

[Ella Killer]

คนเขียนมาต่อแล้ววววว

ในที่สุดปัญหาก็จบลงด้วยดี 

ขอให้ไอรักกับเกียร์รักกันนานๆ 

รอคนเขียนมาต่อเสมอค่ะ 

[pooinfinity]

เฮ้ออออออออออ ปมชีวิตของคนคนเดียว ทำให้เกือบทำลายความสัมพันธ์ในหลายๆด้าน

[patchylove]

สนุกมากเลย อิอิ ดีกันแล้วว 

[maru]

ไอรักจะแกล้งเกียร์ เลยเจอเกียร์แกล้งกลับหรือเปล่านั่น น่ารักดี

[่patsaporn]

เคลียร์กันแล้วดีใจจัง ไอรักของเราน่ารักเสมอ เกียร์ได้ไปนี่โคตรโชคดีเลยนะ รักษาไว้ให้ดี (หลงนายเอกค่ะ 555)
และแล้วเกียร์ก็หาเจอว่าโฟ่ทำไปทำไม เฮ้อ น่าสงสารโฟ่นะ แต่ชีวิตแต่ละคนไม่เหมือนกันนี่เนอะ เข้าใจว่ารักเพื่อน
แต่ให้เค้าเรียนรู้ด้วยตัวเองดีกว่าเพราะมันเป็นชีวิตเค้า ซึ่งโฟ่คงเข้าใจดีแล้ว ขอบอกว่าพี่พัชเท่ห์มากเลย ได้ใจ ๆ
ส่วนเกียร์แวบแรกที่หันมาเรียกไอรักนี่แบบคนอ่านก็ใจจะขาดไปด้วย คิดถึงไอรักมากสินะ เฮ้อ ได้บทเรียนกันไป
ไอรักกินนมยังน่ารักอ่ะ

ขอบคุณค่า

[พลอยสวย]

    สู้ๆจร้า  ตอนนี้เราก็กะลังอยู่ในช่วงสอบเหมือนกัน (สอบ the sis)

[kanda53]

ไอรักทุ่มใจให้เกียร์มาตลอด...เกียร์ก็รู้..
เพียงแต่เกียร์น้อยขี้หึงไปหน่อยเท่านั้นเอง...
หวังว่าคราวนี้...คนรักกับเพื่อนคงไปด้วยกันได้สักทีเนอะ ...

  ให้กำลังใจเยอะๆ 

[nunnuns]

555555ขำตอนที่เกียร์ชวนเล่นบทหมอกับคนไข้นี่แหล่ะ ดีแล้วที่โฟ่เริ่มยอมรับไอรักซะที ไม่งั้นเราคงเชียร์ให้เลิกคบอะ-_-'

มาต่ออีกไวๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่า

[Calypso]

ตอนที่18


‘ไอ้เหี้ยรัก ตอนนี้มึงอยู่ไหน เขาจะออกกันหมดแล้วสัด มึง#%!$)’ เสียงคิมกับใครหลายๆคนตะโกนโหวกเหวกมาตามสาย

“อื้อ.. อะไรของพวกมึงเนี่ย” ผมถามเสียงงัวเงีย พยายามแกะมือคนข้างๆออกเบาๆ แต่มันกลับกระชับแน่นขึ้นแล้วส่งเสียงขัดใจ ผมลูบแก้มสากมันเบาๆ แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อมันเอาอีกมือดึงมือผมมาหอม นอนอมยิ้มแต่ตายังหลับอยู่ หึหึ เจ้าเล่ห์ว่ะ

ใครมาเห็นมันยิ้มหวานๆแบบนี้คงตกใจน่าดูแฮะ

‘มึงอย่าบอกนะว่าลืมนัดพวกกูอะ! ใครเป็นคนบอกวะว่า ตีสี่ครึ่งเจอหน้าคอนโดกูนะโว้ย ใครช้าเลี้ยงเหล้า สาดดดด ไหนอะระยองกูอะระยองงงงง’

อั้ยยะ!!! ไอรักลืมสนิ๊ทสนิท!!!

“เฮ้ย กู กู..กูลืมอ่า” ผมร้องเสียงตกใจ แล้วแผ่วตอนท้าย แงงคนมันลืมจริงๆนี่หว่า เพราะไอ้คนข้างๆเลย ว่าแล้วก็กัดนิ้วมันง่ำๆ เกียร์ร้องซี๊ด แล้วเอานิ้วที่โดนกัดมาดีดหน้าผากผมเบาๆ อี๋ สกปรก เปื้อนน้ำลาย(ตัวเอง)

‘แล้วมึงอยู่ไหน! ลุงยามบอกมึงออกไปข้างนอกตอนกลางคืนยังไม่กลับมา’ เสียงทุ้มต่ำกดดันของไอ้พิชสุดโหดเรียกสติผมตื่นทันทีเลยครับ

“เอ่อ กูเอ่อ”

‘มึงมีอะไรปิดกูหรือเปล่า’ เสียงไอ้บอสโหดสัดv.2อีกตัวหนึ่งพูดขึ้น

“เปล๊า ไม่มี๊ๆ มึงไปขอกุญแจห้องกูจากพี่ที่ฟร้อนท์ แล้วเอากระเป๋าเดินทางในห้องมาให้หน่อยดิ เดี๋ยวกูรีบอาบน้ำแปบ ”ผมพูดขึ้นโดยที่ไม่รู้ว่ากำลัง......ขุดหลุมฝังตัวเองชัดๆ

‘มึงไปค้างแรมที่ไหน!!!!!’ เสียงประสานดังขึ้นจนหูแทบบอด

ค้างแรม???

ไอ้เราฟังก็นึกว่าตัวเองเป็นหน่วยลาดตะเวนไปพักแรมที่อำเภอสะบ้าย้อย

“เอ่อ.....กู....”

“รำคาญ!” คนข้างผมคว้าโทรศัพท์พูดใส่โดยที่ตายังปิดอยู่แล้ววางสายทันที มันดึงผมนอนลงกอดแน่นเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น

“เอ้ยยย เกียร์ เดี๋ยวก๊อนนน ผมต้องรีบไปอาบน้ำแล้ว” ผมตะเกียกตะกายออกจากอ้อมกอดมัน

"ไว้ก่อนก็ได้" มันพูดงึมงำๆ แล้วเงียบไป แต่มือยังกอดเอวผมไม่ปล่อย

ยังไม่ทันทำอะไรเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง

“โทรทำเหี้ยไรมากมายวะ พวกกูจะนอน หนวกหูโว้ย!!!!!!” ปิ๊บ! เอ่อ...มันใส่เต็มๆเลยครับ เต็มที่กับชีวิตมากๆ ดูท่าจะอารมณ์เสียไม่น้อยที่โดนกวนตอนหลับ เห็นว่าตื่นตอนเช้าจะอารมณ์ไม่ดี

ปกติผมไม่เคยเห็นเลยนะ พึ่งจะมาเห็นก็วันนี้นี่แหล่ะ

“เกียร์ปล่อยก่อนนะครับ วันนี้ผมต้องไประยองอะ” ผมพูดเสียงแผ่ว พยายามทำให้นุ่มน่าฟังที่สุด กลัวครับกลัว T-T  มันลืมตาจ้องหน้าผมเขม็ง ไอรักตื่นเต็มตาเลยฮือๆ

“ไปไม” เสียงห้วนมากครับ ไอรักตายก่อนออกเดินทางแหงๆ ขอกราบลาบุพการีและคนอ่านไว้ล่วงหน้าตรงนี้เลยนะครับ สวัสดีครับ

“เอ่อ ไปลงพื้นที่สำรวจการวิจัยไง ไปเที่ย...ทำงานน่ะครับ ทำงาน แหะๆ”มันมองผมนิ่ง ไอ้ผมก็ทำอะไรไม่ถูกสิครับ เลยเอามือไปลูบต้นแขนมันเบาๆ อ่อยบ้างอะไรบ้าง ฮิ_ฮิ (ใช่เวลาไหม?)

“ไปอาบน้ำสิ” มันตอบหน้านิ่งตามสไตล์ น้ำเสียงเฉยๆจนผมทำหน้าแปลกใจ อะไรหว่า บทจะง่ายก็ง่าย

“เอ่อ..”

“จะไม่ไปเหรอ”

“ปะ ไปคร้าบบบ”



“ขอบคุณครับ” ผมยิ้มให้มันแล้วลงมือทานข้าวต้มใส่หมู ไก่ ปลาหมึก กุ้ง เอ่อ เรียกว่ารวมมิตรแล้วกัน

มันเดินมายืดแก้มผมทั้งสองข้าง จนผมต้องยู่หน้าใส่ มันอมยิ้มหัวเราะหึหึ แล้วก้มลงหอมแก้มทั้งสองข้าง เล่นเอาผมหน้าแดงเถือก จนเกือบเผลอปล่อยช้อนที่กำแน่นหลุดมือ

“อ้าว ไปไหนอะ” มันถอดเสื้อกันเปื้อน แล้วทำท่าจะเดินเข้าห้อง

“อาบน้ำ”

“ทานด้วยกันก่อนสิครับ เดี๋ยวกลิ่นมันก็ติดหรอก” เวลาอาบน้ำสระผมใหม่ๆ แล้วมาทานอาหาร ผมว่ากลิ่นมันจะติดหัวติดตัวได้ง่ายนะ

“รีบไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวก็ไปไม่ทันกันพอดี”

……หือ...?

-_______-

สรุป

ทริปนี้ก็มีน้ำแข็งก้อนหนึ่งเหน็บไว้ข้างตัวหมือนเดิม



..............................
.................
............
........
.....
...


“เชี่ย มึงนะมึง หลอกให้พวกกูไปยืนรอหน้าคอนโดตั้งนาน หอกจิก” เดี๋ยวนี้เนมด่าแต๋วมากครับ ผมเริ่มรับคำพูดของชายผู้นี้ไม่ได้แล้ว

“กูลืมนี่หว่า โทษทีๆ” ผมยืนคุยกับพวกไอ้เนม แต่สายตามองไปยังร่างใหญ่ที่กำลังไปวางกระเป๋าใบใหญ่ในรถ แต่ในกระเป๋าใส่ทั้งของผมกับมันสองคน มันก็หยิบกระเป๋าที่พวกนั้นยกมาจากคอนโดผมออกไปยังฟร้อนท์ แล้วพูดอะไรไมรู้กับพนักงาน

“โหสัด มองไม่วางตาเลยโว้ย เป็นเอามาก”คิมพูด

“อะไร กูมองบ่อปลาทอง”

“ถุยย นั่นมันบ่อปลาคราฟก็พอ” แหง่ะ นี่ไม่ได้เล่นมุขนะครับ หน้าแตกจริงๆ

"กูรู้หรอก" ผมก็ว่าไปกลบเกลื่อน พวกมันก็มองแบบรู้ทัน เรื่องปัญญาอ่อนล่ะฉลาดนัก

“ไหนๆ มึงเล่าให้กูฟังเลย ไปยังไงมายังไงกันอีกวะ” ผมก็ต้องเล่าไปให้ไอ้คลื่นและพักพวกฟังครับ ถ้าไม่เล่าเดี๋ยวไอ้คลื่นเกิดวิบัติอะไรขึ้นอีก

“อ๋ออ แล้วสรุปยังไม่ได้กันอีกเหรอวะ”

ป้าบบบบ

“ขอกูโบกแรงๆสักทีเหอะไอ้คลื่น.. เอ้อ ว่าแต่แม้แต่ใช้มือให้กันยังไม่เคยเลยเหรอวะ”

ป้าบบบบ

“มึงนี่ก็อีกคนไอ้คิม” คราวนี้บอสโบกทั้งคู่เลยครับ แรงมากอะ ผมกลัวสมองหลุดออกมาติดมือมันมาเหลือเกิน

“ทำไมเฮียพัชไม่เล่าให้กูฟังวะ” พิชเริ่มงอแงแล้วครับ ปกติมันจะโหดและเถื่อนมาก น้อยกว่าไอ้บอสนิดหน่อย แต่เรื่องคนในครอบครัวนี่ไม่ได้เลยนะครับ ต้องรู้ทุกเรื่อง

“ได้ข่าวเรื่องพึ่งเกิดเมื่อคืน” ไทป์ต่อยไหล่พิชอย่างแรง มันหันไปทำหน้าเหมือนจะฆ่าให้กับฝ่ายกระทำที่ไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไร ไม่เทพจริง ทำไอ้พิชไม่ได้นะครับ จะบอกให้

“ไร้สาระว่ะ ไปๆครบละ ขึ้นรถ” ไทป์ไล่พวกมันขึ้นเมื่อเห็นว่าเกียร์เดินมาพอดี




"เชี่ยเอ๊ย เก่งตายห่าล่ะ เดี๋ยวเจอกูหน่อยๆ"

"อ่อนแล้วยังไปท้าเขาอีก แม้วเผือก"

"มึงอย่าพูดดิ กูไม่มีสมาธิ"

"อ้าว กูผิด"

"เออ"

"แมร่ง งอนว่ะ คนอื่นก็คุยกับคนข้างๆ ไอ้คนข้างๆแมร่งก็เสือกไม่คุยกับกู" เสียงคิมตัดพ้อ

"........."

"..........นี่มึงจะไม่ง้อกูหน่อยเหรอ"

"ไอ้เชี่ยคิม มึงไปไกลๆเลยป่ะ กูโดนแมร่งต่อยตายแล้วไม่เห็นเหรอสาดดด"

"แล้วให้กูไปไหนอะT-T"

"......." จึ้กๆๆ ชิ้งๆ เสียงเอฟเฟคเกมส์ดังขึ้นอย่างดุเดือด

"มึงแข่งกับใครวะ คนไทยปะ" คิมถามไอ้เนมที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ระหว่างการเดินทาง เกมส์นี้มันคอนเน็คกันทั่วโลกครับ ผมเคยติดเกมส์นี้นะ ได้ยินเสียงเอฟเฟคก็จำได้แล้ว

"เปล่า แข่งกับคอม"

"ถุยย กูนึกว่าแข่งกับคน อ่อนสัด"

"เออ! แมร่ง บ่นอยู่ได้ข้างรูหูกูเนี่ย ไหนมึงลองเล่นให้กูหน่อยดิ๊"

"ไม่เอาอะ ปวดมือ อิอิ" ผมเห็นมันทำมือง่อยๆ ไอ้เนมเลยโบกหัวมันด้วยความหมั่นไส้

"-วย"

“ขอบคุณครับ! เออไอ้เกียร์ แล้วมึงไม่มีเรียนวันจันทร์เหรอวะ พวกกูจะกลับวันจันทร์นะมึง” คิม ชายผู้เหงาปากหันมาถาม

ตอนนี้เราเริ่มเดินทางโดยมีคนขับรถบ้านไอ้คลื่นมารับถึงที่ เบาะสามที่นั่งมีเนมกับคิมแล้วก็ของกินของไอ้เนมหนึ่งเบาะ เบาะถัดมาก็เป็นคู่หูเห็บหมัด (ไอ้บอสกับคลื่น) เบาะแถวสามคือผมกับเกียร์ ส่วนพิชกับไทป์นั่งเบาะหลังครับ

“มี” ถึงแม้ว่าจะสอบกลางภาคไปแล้ว แต่มหาลัยไม่มีหยุดเหมือนสมัยมัธยมหรอกนะครับ เรื่องมันน่าเศร้าใจยิ่งนัก

“อ้าว แล้วจะกลับก่อนเหรอวะ” คลื่นลุกขึ้นนั่งคุกเข่าบนเบาะแล้วหันมาถามตาแป๋วแว๋ว ไอ้นี่ตัวเท่ากระทิงแต่ทำตัวเป็นเด็กน้อยไปได้ ไม่ได้ดูสารรูปตนเองเลยนะครับคนเรา

"ไอ้รัก มึงด่ากูในใจใช่ไหม" ชะอุ่ย ทำไมมันฉลาดขึ้นอะ

"เปล๊า มึงมั่วแล้ว" ฮี่ๆๆ อย่ามามองผมด้วยสายตาเหยียดขนาดนั้นสิครับแหม่

"ช่างมึง เบื่อคุยกับมึงละ แล้วสรุปจะกลับก่อนเหรอวะไอ้เกียร์ ให้คนขับไปส่งก่อนเปล่า กูจะได้บอกเขาไว้ให้"

"ไม่"

"อ้าว"

“กูโดด” เสียงทุ้มนิ่งตอบแบบไม่ได้สนใจ จนไอ้คลื่นทำหน้าเหม็นบูดใส่ เบะปากแสร้งร้องไห้ซบลงบนไหล่บอส ถ้าถามว่าเกียร์แคร์ไหม? ก็คงจะได้คำตอบแบบไม่ต้องคิด

“มึงพาไอ้เกียร์เสียคนเหรอวะ นิสัยไม่ดีว่ะ” พิชเอ่ยปากแซวผม จะไปแซวไอ้คนข้างๆผมนี่ก็กระไรอยู่

อ้อ เรื่องนี้ผมถามเกียร์ก่อนมาแล้วล่ะครับ มันบอกว่าคาบแรก ของอาจารย์คนนี้ เขาจะให้มายืนแนะนำตัวหน้าชั้นรายบุคคล(เหมือนอาจารย์เขาอยากจะจำชื่อนิสิตในสาขาตนเองให้ได้ แต่เขาขี้ลืมน่ะครับ) กว่าจะครบทุกคนก็หมดเวลาเรียนทุกที จึงไม่ต้องกังวลอะไร

“ใครจะนิสัยดีเหมือนแฟนมึงล่ะ”ว่าแล้วก็บุ้ยปากไปหาคนนั่งข้างๆมัน ไอ้เนมเลยโยนนมช็อคข้ามหัวทุกคนมาให้ไทป์ มันรับมาปาใส่ผมที่หันหน้ามาคุยกับมันในระยะใกล้ เชี่ย เกือบโดนหน้า ดีที่เกียร์รับไว้ทัน

“อ๊ายยย ตัวเองก็ พูดเป็นเล่นแบบนี้ เพื่อนเค้าอายนะคะ โฮ๊ะๆๆ” เนมทำท่าทำทาง ออกตัวสะดีดสะดิ้งมากครับ ส่วนไอ้ไทป์ทำหน้าเหมือนโลกจะแตกวันนี้พรุ่งนี้ ก่อนหันไปอ่านหนังสือต่อ สมน้ำหน้าว่ะ ฮ่าๆ ผมหันไปขอบคุณไอ้คนข้างๆที่ยื่นกล่องนมที่มันเจาะไว้แล้วมาให้

“กินเสร็จก็นอนได้แล้ว พึ่งได้นอนหนิ” มันลูบหัวเบาๆ แล้วดึงมาให้ซบไหล่หนา

"คุณก็ด้วยไม่ใช่เหรอครับ" ผมเงยหน้าบอกมันยิ้มๆ แล้วพิงไหล่เกียร์เหมือนเคย มันลูบแก้มผมเบาๆแล้วเอนหัวมาพิง ก่อนจะหลับไปทั้งคู่





“ถึงซะทีโว้ยยย” เสียงคลื่นแว่วๆเข้ามาในโสตประสาท ผมลืมกระพริบตาถี่ๆเพื่อปรับแสงอาทิตย์จากนอกรถ ก็เจอสายตาคู่หนึ่งกำลังมองอยู่ ทำผมเขินทำอะไรไม่ถูก นอนน้ำลายยืดบ้างเปล่าวะเนี่ยตู เอ่อแต่ร่วมเตียงกันมาทุกวันแล้วนี่หว่า ทำไมไม่ชินสักทีนะไอ้ไอรัก

"ทำไมไม่ปลุกผมล่ะครับ"

“เหน็บกิน” ผมกระเด้งหัวออกจากไหล่มันทันที เกียร์ยิ้มให้ก่อนขยับแขนไปมา ไหนว่าเหน็บกินไง โกหกกันนี่หน่า ผมหน้าบึ้งทุบแขนมันไปทีหนึ่งเบาๆ ไม่กล้าทุบแรงหรอก เดี๋ยวกระบาลผมแยกขึ้นมาทำไงล่ะ แหน่ะ ยังมาหัวเราะผมอีกนะ

“หน้างอเป็นกระบวยแล้ว” ผมไม่สนใจ ทำเป็นเมินมันดีกว่า ..นี่! จะเมินแล้วนะ! ทำไมยังหัวเราะอยู่อีกอะแง้ง แล้วยังมาจับหัวผมโยกไปมาอีกนะ ใช่เพื่อนเล่นเหรอฮะไอ้น้ำแข็ง!

“เฮ้ย ไอ้สองคนนั้น มึงจะจีบกันอีกนานไหมวะ ลุงเขาเขินหน้าแดงแล้วไม่เห็นหรือไง” เนมตะโกนเข้ามาในรถ ผมสะดุ้งหน้าแดง แต่อีกคนข้างๆหน้าตาเมินเฉยเหลือเกิน หมั่นไส้ว่ะ เพราะคุณคนเดียวไอ้น้ำแข็ง จิ๊


และแล้วพวกผมก็มาถึงนิคมอุตสาหกรรมแห่งหนึ่งแถวระยอง ดูท่าพวกมันจะกระตือรือร้นรีบลงพื้นที่ไปทำงานในหน้าที่ต่างๆที่ได้แบ่งไว้เป็นที่สุด ไม่ใช่ว่าขยันอะไรกันหรอกครับ แต่ถ้าทำเสร็จไว เวลาเที่ยวก็จะเยอะขึ้นนั่นเอง

ผมได้หน้าที่ไปถามชาวบ้านตามละแวกใกล้ๆ บางคนก็ตอบแถมคุยเป็นวรรคเป็นเวร แต่ก็มีบางคนที่ไม่อยากคุยด้วยเท่าไรนัก อาจเป็นเพราะผมเป็นคนแปลกหน้าล่ะมั้ง เอ..หรือหน้าผมกับเกียร์เหมือนโจรแถวนี้กันหว่า ฟุ้งซ่านแล้วกู..

กว่าจะเสร็จ ก็ทำผมเหงื่อแตกเอาเหมือนกัน คนที่ติดตามมาด้วยก็ไม่ต่างจากผมสักเท่าไร ออกจะมากกว่าด้วยซ้ำ คงเป็นเพราะผมเป็นคนเหงื่อออกน้อย ไม่เหมือนคนข้างๆ แปบเดียวเหงื่อแตกผลั่กๆ

และถึงแม้ว่าเราจะมีหมวกคนละใบ กับสมุดจดบันทึกเอาไว้พัดให้ลมตีหน้าบ้าง แต่ก็นะ ช่วยไม่ได้มากหรอกครับ เล่มเท่าครึ่งเอสี่..

 “แฮ่กๆ ทามมายมานเหนื่อยอย่างนี้น้อออ” เนมเอ่ยเสียงยานกลับมายังจุดที่นัดเอาไว้ พวกผมมาถึงก็เห็นพิชกับคิมนั่งอยู่ใต้ต้นไม้แล้วครับ

“ไม่เหนื่อยหรอก แต่แมร่งร้อนฉิบหาย” พิชพูดแล้วเสยผมไปข้างหลัง

"นั่นดิ เอาผ้ามาตาก กูว่าแปบเดียวเท่านั้นแหล่ะ"

"ผ้าแห้งเลยชะ" พิชพูดขึ้น

"เปล่า คนขโมยเอาไปบริจาคแมร่งหมด"

"ถุย!" แล้วทุกคนก็ร่วมแรงร่วมใจกันถุยใส่คิม

"ปัญญาอ่อนว่ะ ทีกูยังมีสติปัญญาและสมาธิมากกว่ามึงเลยงะอิอิ แฮ่กๆ เอาน้ำมากินดิ้" แล้วแมร่งก็แย่งไปจากมือผม ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก แต่ไอ้คนที่เอามาให้นี่สิมองตาเขียวปั๊ด

"ของไอรัก" ไอ้เนมชะงัก ปากยังอ้าเตรียมกรอกน้ำเต็มที่

"หือ ก็กูร้อนง่ะ"

"ขอดิ..ของไอรัก"

".....ให้กูยืมกินหน่อยเหอะT-T" เนมหันมาขอเกียร์ หน้าไอ้เนมนี่เหนื่อยเหมือนไปวิ่งราวมาสองประเทศ แต่น้ำแข็งถึงแม้จะมีเหงื่อตามหน้าตามตัว แต่สีหน้ามันนิ่งได้อีกครับ

"ของไอรัก" คุณพูดได้คำเดียวเหรอครับ

"กูขอกินน้ำของมึงหน่อยนะไอ้รัก" โห หน้าหงอยๆของมันโคตรน่าสงสารเลย

"หา เออเอาดิ" ผมตอบ ไอ้เนมเลยเหลือบไปมองเกียร์ มันพยักหน้าให้เบาๆแล้วเมิน จากนั้นไอ้เนมก็ยิ้มแฉ่งเลย

"กว่ามึงจะได้แดกเนอะ เป็นเรื่องเป็นราว" พิชเอ่ย เออผมก็ว่าอยู่

"แต่กูขำว่ะ ฮ่ๆๆๆ มึงโง่หรือโง่ กูก็มีขวดหนึ่งไม่ขอกู กร๊ากก" ไอ้เนมทำหน้าเหมือนโดนขวานฟ้าตีแสกเข้ากลางกระบาล

"แล้วมึงไม่บอกกูอ้าไอ้คิมแงแงแง"

"ก็กูอยากเห็นแม้วเผือกเหงื่อแตกหูตกว่ะ ฮ่าๆๆๆ" คิมเลยโดนขวดน้ำปาใส่เข้าอย่างจัง

"สัด! ไอ้! ไอ้บักบาบู้!(?) กูเหงื่อจริงอะไรจริงอะ ใครบอกให้กูไปสัมภาษณ์คนรอบนอกวะ ไกลฉิบหาย แล้วดูแดดดิ กูอยากตายตรงประตูทางออก แมร่ง โปะครีมกันแดดSPFส้นตีนห่าเหวอะไรก็กันไม่ได้เลย เปลืองว่ะ” เนมบ่นงุ๊งงิ๊งอะไรของมันไป

คนข้างๆผมเอื้อมมือมาเช็ดเหงื่อที่มีอยู่เม็ดสองเม็ดให้ผม มือก็ไม่ใช่ว่าจะสะอาดกัน ถ้าสิวขึ้นหน้าไอรักนะ ฮึ่มๆ!!

ไอ้ผมก็บ่นไปงั้นแหละครับ เพราะปากผมฉีกจนจะถึงกรามอยู่แล้ว เขินอะ มีมันมาดูแลเอาใจใส่แบบนี้ ใครจะไปรู้ว่าคนที่เราตามตื้อ ตามดูอยู่ห่างๆ จะได้มาอยู่ข้างกายกันแบบนี้ ไม่ว่ากี่ครั้งก็ไม่หายเขินเสียที

“แล้วมึงจะโบกหน้าไปทำดวกไรครับเนม กูเห็นมึงและพวกๆๆมึงทุกคนโดนแดดทีไรก็ดำอย่างกับราหูอมจันทร์ อันนี้กูพูดด้วยความสัจจริงเลย" คิมพูด พลางยกมือพัดเอาลมเข้าหน้าไอ้เนม หูมันเริ่มลู่ลง ถ้าลิ้นห้อยด้วย ผมว่าผมเริ่มเดาสายพันธุ์มันออกแล้วล่ะ

"มึงด้วยแหละสลัดเป็ด"

"ด่ามันซะกูหิวเลย" พิชกระตุกยิ้มข้างเดียวซะน่าถีบเชียว

"ฮ่าๆๆ ดำแน่มึง" ไอ้เนมเริ่มหน้าหงิกแล้วครับ มันไม่ได้เป็นคนคล้ำนะ เพียงแต่มันเป็นคนเหนือที่ดำง่ายมาก จากตอนเด็กๆที่ขาวจั๊วะเกือบเท่าผม แต่ตอนนี้ผิวมันเป็นสีน้ำผึ้งน่ะครับ แต่ผมว่าผิวมันสวยดีออก

"ก็มึงลองเปรียบกับไอ้บักสีดาดูดิ แมร่งเป็นคนเดียวที่ขาวเหมือนเดิม แค่แดงขึ้นแก้ม ถือว่ามากสุดของมันละ” บักสีดาแปลว่าฝรั่ง

มันเรียกเพราะอย่างที่บอกว่าผมเป็นลูกครึ่งหลายอย่างเสียจนแทบไม่มีความเป็นไทยบนใบหน้าเลย นอกเสียจากผมสีดำที่กระเดียดไปน้ำตาลอ่อนมากกว่า  ผมไม่ชอบให้ใครมองว่าผมต่างจากพวกเขาเท่าไรนัก จึงไม่ค่อยชอบฉายานี้เสียเท่าไร ความแตกต่างที่เป็นจุดเด่นแบบนี้ ผมพูดเลยว่าโคตรเซ็ง

“ไอ้กูปรี แมร่ง...เกี่ยวไรกับกูอีกวะ”

“เปล่าโทษทีบักสี เอ้ย ไอ้รัก หึหึ กี่ปีๆกูก็เห็นมึงสีเหมือนเดิมไง ขึ้นเหนือลงใต้ มึงยังขาวจั๊วะกลับกรุงเทพ กูถามจริง มึงกินอะไรเป็นอาหารวะ” พิชถามสีหน้าจริงจัง

“กูก็กินแบบมึงอะ”

“กวนส้นตีน” มันเอื้อมมือจะมาตบหัว แต่โดนน้ำแข็งปัดออก

“โห” กันสามคน

“กูรู้ๆๆ เคล็ดลับมันต้องอยู่ที่นมช็อคของมันแน่ๆ เดี๋ยวกูไปซื้อกินบ้างดีกว่าฮุฮิ” ไอ้เนมยังไม่ทันหายใจเป็นปกติ(อีกเหรอวะ) ก็ยกมือขึ้นแล้วรีบพูดทันที นี่มันกลัวคนอื่นพูดตัดหน้าเหรอ หรือยังไง?

“ถุย มึงเอาหัวนิ้วโป้งส้นตีนด้านขวาคิดเหรอ เขาได้สีผิวผู้ดีของแด๊ดกับมาม๊ามันมาโว้ย มึงจะสาดนมเข้าหน้าก็ไม่ขาวขึ้นหรอก โง่ฉิบหาย” พิชส่ายหน้าเอือมกับเนม

“อ้าว แล้วไม่ใช่มึงเหรอ ที่ถามว่ามันกินอะไรเป็นอาหารอะ” เนมถามหน้าตาใสซื่อ

“...กูว่ากูโดนไอ้เพื่อนเหี้ยนี่เล่นละ” มันว่าแล้วก็กรอกตาหมดอารมณ์คุยกับไอ้เนมทันที ปล่อยให้ผมกับคิมหัวเราะอยู่สองคน





“เย้!!!!” ไอ้คิม ไอ้เนม แล้วก็ไอ้คลื่นกอดคอวิ่งลงทะเลสีฟ้าใส

“วันนี้จัดเหล้าไปยาวๆโว้ย” คลื่นตะโกนบอก

“มึงอย่าลืม วันนี้ทำรูปเล่มนะโว้ย คืนนี้ไม่เสร็จ กูไม่ให้หลับ” ไทป์ตะโกนกลับ พวกมันหันมาทำหน้าเหม็นบูดให้จอมเผด็จการของกลุ่ม แล้วเดินคอตกกลับมานั่งที่เดิม

"มึงง่า" เสียงง๊องแง๊งของเนมมาแล้วครับ

"ไร" ไทป์ตอบเสียงแข็งกลับ สำหรับมัน เรื่องงานนี่ไม่ได้เลยนะครับ ให้ฆ่าคน มันก็ฆ่า

"หยวนให้กูโหน่ยจิ กูอยากเล่นง่า แงแงแง"

"ไม่!"

แล้วพวกผมก็มานั่งทานข้าวอยู่ข้างสระว่ายน้ำในโรงแรมของคลื่น โรงแรมมันติดทะเลครับ เดินไปไม่กี่ก้าวก็ถึงแล้ว ส่วนเรื่องห้องนอนก็ไม่มีปัญหาอะไรห้องปกตินี่แหล่ะ เตียงใหญ่เตียงเดียว ผมนอนกับหนุ่มเมืองกรุงเจ้าเดิม เนมกับคิมห้องติดกับผมทางด้านขวา ส่วนห้องด้านซ้ายเป็นไทป์กับพิช ห้องตรงข้ามผมเป็นคู่หูเห็บหมัด

“งะ เค้าอยากได้อยากโดนแล้วง่าตัวเอง” แล้วไอ้เนมก็กระโจนไปเกาะแขนข้างขวาไทป์อย่างออดอ้อน(ตีน)

"ถูกต้มที่สุด น้องคลื่นคนนี้ก็อยากโดนน้ำใสๆแล้วอะ T^T"

“ไม่ได้! เอางานให้เสร็จไปก่อน วันอาทิตย์ค่อยว่ากัน” ไทป์พูดแล้วตักปลาหมึกใส่ปากเนมกับคลื่นให้หยุดปากสักที

“ง่ำๆ แง้งๆๆๆบอสส” ไอ้คลื่นอ้อนใครไม่ได้ กระโจนเข้าคู่ตัวเองครับ ส่วนรายนั้นไม่ต้องพูดถึง นั่งนิ่งๆให้คลื่นจับกอดถูไถจนกว่าจะพอใจ

“อะ นานๆที” พิชยื่นบุหรี่มาให้ ผมมองอย่างชั่งใจ ไม่ใช่ว่าไม่เคยหรอกนะครับ แต่พอเป็นนิสิตแพทย์แล้ว ก็ต้องเลิกของพวกนี้ไปอย่างจำใจ ยังไม่ตัดสินใจอะไร ก็มีมือดีหยิบไปบี้ต่อหน้าต่อตา อ๋า~บุหรี่ของผม

“ไม่ต้อง”

“โถ่” ผมมุ่ยหน้า

“สูบเป็นหรือไง”มันหันมาเลิกคิ้วใส่ หูววว ถ้าไม่ใช่เกียร์ ผมตบหัวคว่ำเลยนะนี่

“มึงก็ไปดูถูกมัน ไอ้นี่แหล่ะตัวดี สูบมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย แต่ปากเสือกไม่ดำ พึ่งจะมาเลิกก็ตอนที่เตรียมเป็นหมอนี่แหล่ะ” คิมพูดขึ้น

“มึงพูดเหมือนมันหรูเลยนะ มันไม่ได้เป็นหมอที่ดีอะไรหรอก แต่แด๊ดกับม๊ามันขอเอาไว้ ไม่งั้นมันไม่ทำหรอกฮ่าๆๆ โอ้ยย”ข้างตัวมีอะไร ผมก็ปาใส่หัวเนมเลยครับ เผากูทุกทีที่มีช่องว่าง

“แล้วมึงไม่เอาบ้างเหรอ” พิชยื่นซองบุหรี่ให้เกียร์หันหน้าเมิน

“หย๋า~หน้าอย่างมึงคงไม่ได้สูบไม่เป็นหรอก กูbelieveเลย กร๊ากก หรือมมึงก็เลิกเหมือนมัน?” ผมอยากจะถุยกุ้งใส่หน้าไอ้คลื่นเสียจริงๆ หน้าอย่างกับโจรดิบ(ได้ข่าวว่ามันหล่อดิบ)เสือกสปี๊กอิงลิช

มันหยักหน้าแทนคำตอบแล้วหันมามองผมนิดหนึ่ง ก่อนก้มลงกินยำวุ่นเส้นทะเลต่อ ผมก็มองมันงงๆ คนอื่นก็ไม่ได้ว่าอะไรต่อ

"สงสัยอะไรอยู่หืม” มันหันมาเจอผมกำลังมองมันอยู่ แล้วเอานิ้วชี้จิ้มไปที่ระหว่างคิ้วที่ขมวดกันอยู่ตอนไหนก็ไม่รู้

“เปล่าสงสัยๆ อืมแต่ เลิกทำไมอะ แฮะๆ” ผมเอามือเกาแก้มเก้อ มันก็ไม่ได้อยากรู้อะไรขนาดนั้นหรอก แต่มันก็อยากรู้งะ มันอมยิ้มแวบหนึ่ง

“ทำไมถึงอยากรู้ล่ะ” นั่นไง เดี๋ยวนี้ไอ้น้ำแข็งมันเริ่มเล่นตัวแล้วนะครับ ทำเป็นเล่นไป

“อ้าว ก็มันอยากรู้นี่หน่า แต่ไม่อยากรู้ก็ได้ บู่” ผมแกล้งทำปากจู๋ใส่ ทำไมอยู่ไปอยู่มาทำไมอาการเริ่มแต๋วขึ้นเรื่อยๆวะ

“หึ บอกก็ได้ แต่ต้องมีค่าตอบแทน” มันบีบปากผมไปมาเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว

“โถ่ คุณน้ำแข็งขี้งก จะเอาอะไรอะ” ผมถามมันตาแป๋ว

“ตกลงก่อน” มันอมยิ้มบางๆ

แต่ผมไม่ค่อยเข้าใจมันอย่างหนึ่ง ผมลองสังเกตดู เวลามันพูดกับผมตอนอยู่ที่สาธารณะ หรือมีคนอื่นอยู่ด้วย มันจะไม่ใช่เพียงแค่พูดน้อยลง แต่เสียงมันจะเบาลงด้วย เรียกว่าเกือบกระซิบเลยล่ะ

“อ้าว ขี้โกงนี่หน่า”

“เดี๋ยวบอกตอนเย็น ขี้โกงตรงไหน”

“ตรงนี้แหละ จิ๊.. ตกลงก็ได้” ผมลังเลก่อนผงกหัวหงึกหงัก

“ต้องดูแลแมวตัวยุ่งตัวนี้ไปนานๆไง หึหึ” มันก้มกระซิบบอกแล้วบีบจมูกผมไปมาเบาๆเสียงมันไม่ได้ดังไปนะ แต่พวกที่ทำเป็นจับโน่น กินนี่ คุยนั่น แต่ผมแอบเห็นว่าหูพวกแมร่งแทบจะผึ่งออกมาจ่อปากเกียร์อยู่แล้ว

“ฮิ้ววววววววววววววว”




“โอยแมร่ง เสร็จสักทีนรกแทบแตก” เนมบ่นยืดแขนขาออกแล้วบิดไปมาอย่างเมื่อยล้า

“ดีเลย กูนึกว่าจะเสร็จไม่ทันวันนี้ คืนนี้ปล่อยผีเลย ฮ่าๆๆ” คลื่นผู้เสี้ยนแอลกอฮอล์พูดขึ้น

ตอนนี้เกือบสองทุ่มแล้ว เมื่อตอนเที่ยงพวกผมลงมัตติว่ารีบขึ้นมาทำงานให้เสร็จก่อนอาหารเย็นจะเป็นการดีมากๆ โดยมีเหตุเพราะอยากเที่ยว เป็นแรงกระตุ้นคล้ายยาชูกำลังให้ชายโฉดแปดคนรีบปั่นงานให้ตนไร้พันธะ เพื่อสุรา นารี อันเป็นที่รัก(แต่ไม่ใช่ผมนะ ขอแก้ตัวก่อน เดี๋ยวโดนไอ้น้ำแข็งเตะเอา)

“เห็นไหมว่ามึงรีบทำแปบเดียวก็เสร็จ” ไทป์พูดไปเก็บโน๊ตบุ๊คตัวเองไป

“แล้วมึงจะดูดไฟล์จากเครื่องกูอีกนานปะ กูรอแก่หงำเหงือกละ” คิมนอนเท้าคางพูดไปมองไอ้เนมเล่นคอมของมันไป อันนี้ไม่ใช่เรื่องงานแล้วครับ ไอ้เนมมันโหลดคลิปโป๊จากเครื่องไอ้คิมอยู่ เฮ้อเพื่อนไอรักแต่ละคน

ไอรักล่ะไม่เค้ยไม่เคยแตะต้องที่เป็นกิจทางกามเลยนะครับ

“สัด อย่าพึ่งสะกิดดิ ขอเวลากูดูดแปบนึง ถึงกูจะช้าแต่กูชัวร์นะจ๊ะ” ว่าแล้วมันก็ขยิบตาทีหนึ่ง คำพูดมันช่างส่อเหลือเกินครับ

“ดูเหี้ยอะไรทุกวัน ได้เกรดเอเหรอ..ก็ไม่ใช่” บอสพูด

“ลงมือปฏิบัติกันเองไม่เป็นกันเหรอวะ” พิชพูดขึ้นแล้วปาหมอนใส่หัวไอ้เนม

“ไอ้ห่า ดูไว้เป็นกับแกล้มทางสายตาโว้ย โหเฮ้ยไอ้ไอรักๆๆ เป๊กมึงเลยอะ มาดูดิ ผมดำยาว หุ่นดี ลีลาเด๊ด ที่สำคัญสวยสาดดดด”มันกวักมือเรียกไม่พอ ยังดึงมือผมให้ไปดูอีก มึงเห็นคนข้างๆกูไหมไอ้เนม ถ้าข้าพเจ้ามาเดี่ยวจะไม่ว่าเลย แต่คราวนี้กูมาคู่ พ่วงหนุ่มวิศวะหน้าโหดมาด้วย ตีนคู่ใหญ่ๆจะมาประทับหน้ากูและมึงคนละข้างสิคราวนี้

“เป็นไงมึง เป๊กอะดิ๊ ฮ่าๆๆๆ” ผมผิวปากหวือเบาๆ เหยดดด สเป๊กจริงว่ะ เอวเป็นเอว นมเป็นนม ยังไม่ทันมองลึก(?) คุณน้ำแข็งอันเป็นที่รักเดินเข้ามาด้วยสายตาเย็นยะเยือกแกมไม่พอใจ ให้ไอรักตัวน้อยๆต้องสะดุ้งโหยงเล่น แล้ว......มันเดินมาตบหน้าจอลงดังปึ้กทันที T-T

“หยา!!!!ลูกแม็คบุ๊คเรติน่าของกู!!! ไอ้เชี่ยร๊ากกกกก”คิมร้องเสียงดังออกมา ไม่ให้มันร้องได้ไงครับ ลูกมันโดนมือใหญ่พับหน้าจอลงเสียงดังไม่เกรงใจเสียงโหยหวนของเจ้าของเลยครับ

“เห้ย กูไม่ผิด” อย่าโยนขี้ใส่ผมนะจะบอก ไอรักไม่รับนะครับ

"มึงอะ!! เพราะมึงเลย" T-T ไอรักผิดตรงไหน

"เหอะ ร้องอย่ากับแมวทับนิ้ว" ไอ้บอสมันยิ้มแสยะออกมา แล้วหันไปบอกให้ไอ้คลื่นนวดไหล่มันเบากว่านี้หน่อย

“เงียบไปเลยเชี่ยบอส มึงอ้าไอ้รัก  เอาผัวมึงไปเก็บเลยแมร่ง” คุณคิมเริ่มหน้าบูด เพราะไม่กล้าด่าคนทำ เลยหงุดหงิดตัวเองล่ะมั้ง

“ผะ ผัวเชี่ยไรของมึง ยังไม่ได้เป็นโว้ย ..เฮ้ย..” ผมก้มหน้าพูด มือเก้ๆกังๆกะทันหัน ไม่ต้องส่องกระจกก็รู้เลยว่าตัวเองกำลังหน้าแดงจนประหลอดแตก เหมือนหน้ามันร้อนเห่อขึ้นมากองในที่เดียวกัน

"ฮ่าๆๆๆ ยังไม่ได้เป็นเหรอจ๊ะ เดี๋ยววันนี้น้องเนมให้ของดีนะจ๊ะพี่เกียร์ พี่จะได้ใช้สรรพนามนั้นกับมันเสียที ฮ่าๆๆ"

"อะ....ไอ้บ้า!"

“ป๊าดดด บ้าบ้าบ้า ตัวเองบ้า เดี๋ยวนี้ด่าเค้าด้วยถ้อยคำน่ารักจังเลยนะคะตัวเอง เค้าเขินนะคะ กร๊ากก” ไอ้เนมทำท่าทุบมือไปมา แล้วส่งสายตาวิ๊งๆมาให้ ไอ้เชี่ยเนมเปลี่ยนไป!!!!!! ผมเม้มปากแน่น ค้อนตาส่งไป ฝากไว้ก่อนเถอะพวกมึง วันนี้พ่อมาคุม ถ้ามันไม่มา กูจะกระโดดถีบยอดหน้าพวกมึงไปหมดแล้วสาดด

แล้วสายตาก็ไปสบตาคู่หนึ่งที่มองนิ่งๆ หน้านิ่งๆ แต่ผมเห็นนะว่านัยน์ตามันวิบวับเหมือนเจอเรื่องถูกใจอยู่! ไอ้บ้าน้ำแข็งแมร่ง! แล้วดันขยับปากพูดแบบไร้เสียงว่า 'หน้าแดงจัง' แล้วยิ้มหวานให้ไอรักดอกหนึ่ง ไอรักเสียภาพพจน์หมดแล้วฮื้อๆๆ

“แมร่ง” ผมสบถเบาๆ แล้วเดินหนีออกไปจากห้องไอ้บอสอย่างด่วน แต่ไม่วายได้ยินเสียงไอ้พิชหัวเราะตามหลัง

“เฮ้ย ไอ้เนมเรื่องจริง เสือกหน้าแดงเป็นลูกตำลึง ฮ่าๆๆๆ ไอรักเอ๊ยย”




[อ่านต่อด้านล่าง]

[Calypso]

[ต่อจากด้านบน]


"ยิ้มอะไรครับ" ไอ้คุณน้ำแข็งที่เดินตามเป็นปลิงเกาะเช้าเกาะเย็นนั่งอมยิ้มอยู่ปลายเตียงมาตั้งแต่เข้าห้องละ พี้ยามาเปล่าวะ ยิ่งหน้าเถื่อนๆ(แต่หล่อมากสำหรับผม)ที่เข้าองค์ประกอบคนเมายา เห็นแล้วมัน....

น่ารักอะ อิอิ

"ไม่ได้ยิ้ม" ถุย มุมปากมึงกระดกขึ้นแทบจะเป็นรูปตัวยู แก้ตัวน้ำไม่ใส ป๋มไม่เชื่อหรอกครับน้ำแข็ง

"ก็นี่อะ คุณยิ้มชัดๆ ยิ้มอะไร อ้าว! แล้วหัวเราะอะไรเนี่ย" ผมเริ่มหน้างอเป็นกระบวย มันหัวเราะอะไรผมไม่รู้อะ ยิ่งผมหน้างอมันก็ยิ่งชอบใจ สนุกที่แกล้งผมหรือไง จะงอนแล้วนะ!

"หึหึ อย่างอนสิ" มันว่าแล้วก็เดินมากอดจากด้านหลังผมที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง จ้องตากันผ่านกระจก ตอนแรกจะง้างปากดุมัน แต่เห็นสีหน้ามันที่กำลังมีความสุข ผมก็ไม่กล้าพูด ได้แต่ก้มหัวงุด

"มะ ไม่ได้งอน..สักหน่อย" มันกระชับแขนแน่นขึ้น แล้วกดจมูกกับปากลงพวงแก้มผมแน่นและเนิ่นนาน จนเผลอเอียงคอให้ทำถนัดขึ้น

"อืม...ไม่ได้งอนแล้ว แต่หน้าแดง" มันว่าแล้วก็พรมจูบทั่วทั้งใบหน้า ทำผมหัวเราะคิกคักเพราะจั๊กจี๋ มือก็ดันปากมันออก แต่เกียร์ก็ไม่ยอมแพ้ ทำปากขมุบขมับบนฝ่ามือผมอีก

"ฮ่าๆ อะไร! ใครแดง ไม่มี! คุณมั่วแล้ว" มันจับคางผมให้หันไปมองกระจกอีกรอบ แล้วกระซิบข้างหู

"ทั้งแดงทั้งหอมและหวานขนาดนี้ แล้วข้างใน....จะแดงขนาดไหนนะ" จังหวะที่มันเว้น มือใหญ่ลูบขึ้นจากสะโพกมาสะกิดยอดอกผ่านเนื้อผ้า แล้วขบใบหูเบาๆ

"อ๊ะ เกียร์ คนอื่นรออยู่นะ...." เสียงหายใจถี่หนักของผมกับมันดัง

"ช่างมัน"

"อื้อ ไม่เอา อย่าเล่นสิครับ ..ไม่ ไม่งั้นคืนนี้ผมไปนอนที่อื่นนะ" ผมกลั้นใจพูดท่าไม้ตายออกมา มันหยุดทันที ก่อนขมวดคิ้วเป็นปมแน่น แล้วหันหลังไปรื้อเสื้อผ้าในกระเป๋าอย่างเงียบๆ

"........"

"...เกียร์ครับ" มันชะงัก

"อืม"

"โกรธผมเหรอ.." ผมค่อยๆเดินไปหามันช้า พลางถามเสียงหงอยอย่างไม่มั่นใจ

ผมกลัว ไม่อยากให้มันโกรธ ไม่อยากให้มันเย็นชาใส่

มันหันมามองแล้วยิ้มบางๆให้นิดหนึ่ง

"ไม่ได้โกรธ มาแต่งตัวได้แล้ว"

"ง่ะ..."

"อยากโดนปล้ำหรือไง หื้ม" มันเลิกคิ้วถามเหมือนไม่ได้ต้องการคำตอบ ทำหน้าเจ้าเล่ห์จะเข้ามาจับ ผมถอยกรูดวิ่งหนีรอบห้องทันที

"อ๊ากก เกียร์ แฮ้กๆ ไม่อ๊าวว ผมยังไม่อยากโดนเสียบค้าบบ"

"ถ้ายังไม่อยากโดนก็รีบๆมาเปลี่ยนเสื้อซะ!"




“คุณน้ำแข็ง!” มันหันมาเลิกคิ้วใส่

“....”

“เปลี่ยนเสื้อเถอะครับ” ก็ดูมันสิครับ ใส่กางเกงยีนส์สีดำ เสื้อยืดคอกลมสีดำ ลายออกแนวชาวร็อค เมทรัลหน่อยๆแขนเสื้อรัดนิดหน่อยเพราะกล้ามแขนที่เป็นมัดๆของมันเหมือนคนออกกำลังกายสม่ำเสมอ น่ากัดน่ากินอิ๊บอ๋าย ในมือถือไอโฟนสีดำ เคสสีดำที่คล้ายกับผม หากสังเกตจะเห็นลวดลายหวานชื่นมื่นของเรา คือจะบอกว่ามันจะไปเดินแบบที่ไหน..

เท่ห์โคตร!!!

“ดูไม่ดีเหรอ” คำพูดเหมือนไม่มั่นใจ แต่สีหน้าไม่แสดงอารมณ์ใดๆทั้งสิ้น

“เปล่าๆ คือ เอ่อ เดี๋ยวยุงมันมากัดหรอก” ไอ้ผมก็แถไปโน่น จะบอกมันได้ไงว่าเสื้อยืดปกติมันจะทำผมใจสั่นขนาดนี้  ไม่ได้ๆเดี๋ยวมีคนมาอ่อยเกียร์ ผมก็แย่สิ ป้องกันไว้ก่อนแล้วกัน

“หึ เป็นห่วง? นั้นเลือกให้หน่อยสิ” มันคิ้วขมวดด้วยความสงสัยนิดหน่อย แล้วเปลี่ยนมาทำหน้ากรุ่มกริ่มใส่ แล้วเอื้อมมือใหญ่คว้าเอวหมับ

“ง่ะ ไม่ได้ห่วงซะหน่อย...แค่หวง” ผมพูดปากขมุบขมิบแล้วเสียงแผ่วตอนท้าย มันคงไม่ได้ยินหรอก คุณน้ำแข็งก็ซื๊อซื่อ เชื่อผมอีก แต่ช่างเหอะ เอาเป็นว่ามันไม่รู้ว่าผมหวงก็ดีละ เดี๋ยวมันจะได้ใจไป




“จัดไปโว้ย กุ้กิ้ๆ” เสียงไอ้เนมพร้อมยื่นแก้วที่นายคลื่น มือชกอันดับหนึ่งของกลุ่มชงมาให้ผมกับเกียร์ ผมหันไปขอสัญญาณอนุญาตจากคนข้างๆ มันส่ายหน้านิดหนึ่ง

เป็นอันว่าเหล้าเบียร์ที่พร้อมจะโดนวันนี้ต้องจ๋อยไป..

“โห่ ให้มันกินเหอะว่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงมันหรอก ไอ้นั่นมันคอแข็งจะตายห่า" พิชพูด พลางมองหาเหยื่อเด็ดๆ

"อ้ออ อีกอย่าง มึงจะได้เห็นแก้มนุ่มๆ ขาวๆ ที่เห็นเส้นเลือดบางๆของมัน ขึ้นสีชมพูอ่อนๆน่าหยิกน่าฟัดสัดๆนะโว้ยกูจะบอกให้” คิมพูดขึ้น เฮ้อ มันไม่หลวมตัวเชื่อมึงหรอก เกียร์ใจแข็งจะตาย ไม่มีทางกลืนน้ำลายตัวเองอยู่แล้ว ผมหันไปลอบมองหน้ามัน แต่ก็ต้องตกใจ..!!

มันมีอาการลังเลผ่านทางสายตาอะ!!! ผิดคาด!!!!!

“เกียร์ก็เกียร์เหอะ เจอไอรักแก้มแดงๆเข้าหน่อย รับรอง.....อ่อนยวบ” คลื่นไซโคต่อ

“หึหึหึหึ”เสียงหัวเราะหื่นๆของไอ้คิมกับไอ้คลื่นประสานกันเป็นหนึ่งครับ

“หน่า กูรู้ว่ามึงอยากเห็นภาพที่ไอ้คิมพร่ำเป็นตุเป็นตะ เนี่ย สามีไอ้บอสอุส่าห์ชงให้แล้ว นานๆจะมาที่นี่ที จัดไปเหอะ” พิชพูดขึ้น ไอ้บอสปาน้ำแข็งก้อนใหญ่ใส่ทันที แต่ชั่วพริบตาไอ้พิชปัดทิ้งเหมือนรู้ว่าจะเกิดขึ้น

“สม” ไทป์หัวเราะเยาะใส่ พิชยักไหล่เบาๆ  ยกแก้วดื่มต่อ

“อ่ะ ให้มันแดกเหอะ ดูหน้ามันดิ เสี้ยนจะตายห่าอยู่แล้วมั้งนั่น” คิมบุ้ยปากมาทางผม เกียร์หันมามองนิ่งๆ ผมเลยรีบช้อนตาอ้อน  แล้วกระตุกชายเสื้อมันเบาๆ สายตาคู่นั้นมันเริ่มมีอาการลังเลอีกแล้ว! ผมเลย...

"นะครับ คุณน้ำแข็งของไอรัก" ผมพูดเสียงอ้อน ตาก็มองมันตาปริบๆ มือก็แกว่งชายเสื้อมันไปด้วย

แต่อยากจะถีบตัวเองตาย พูดออกไปได้ไงวะนี่ คำพูดน่าอายสุดๆ

มันนิ่งไป เบิกตาอึ้งๆนิดหน่อย สายตามันเลื่อนลงมาอยู่ที่ริมฝีปาก แล้วเคลื่อนตัวลงมาใกล้

"เฮ้ย กูว่ามึงจะได้กินอย่างอื่นแทนละ เอาไง จะให้มันแดกไม่แดกสาดดด" เสียคิมพูดขัดขึ้น เกียร์จิ๊ปากเบาๆอย่างขัดใจ แล้วยกนิ้วชี้ นิ้วกลาง นิ้วนาง ขึ้นมา........สามนิ้ว!!!!

“เยดแม่ม มีจำกัดแก้วด้วยว่ะ นั้นออนเดอะร็อคนะไอ้รัก..ชะอุ่ย” คลื่นหันมาขยิบตาใส่ผม เกียร์ตวัดสายตาใส่ประมาณว่าลองมอมมันสิ กูจับฆ่าแมร่งทั้งผับ

“เพียวได้......แต่” เฮ้ยยยย ผีใจดีเข้ามันเหรอ ลาภปากไอรักแล้ววันนี้.. แต่ แต่อะไร

“สามแก้วนั้น" หืม??

"รวมแก้วเกียร์ด้วย”

ตึง..........

..........

สัด...........

แล้วมันจะเมาให้กูไหมล่า!!!!!!!!!!!


“งายล่าพวกมึงงง เมากานยาง เอิ้ก” เสียงไอ้เนมไปคนแรกแล้วครับก็มันเล่นดวนกับไอ้พิช น้องชายเจ้าของผับ ไม่เมาก็ไม่รู้จะว่าอย่างไรแล้ว

“เฮ้อ มึงแหล่ะเมาละ” ผมพูดพลางถอนหายใจกับอาการไอ้เนม

“อารายของมึง กูยางม่ายเมาก็พอ แล้วสามแก้วของมึงเป็นงาย แดกยางม่ายถึงกึ๊บ อาหร่อยม้ายล่า ฮ่าๆๆ” เออ แทบจะหลั่งน้ำตาให้กับจำนวนแก้วเหล้าแสนน่ารักเลยล่ะ แต่ก็ไปงอนเจ้าตัวก็ไม่ได้นะครับ เพราะตกลงกันไว้แล้ว เอ่อแต่ก็ไม่เชิงตกลงนะ เหมือนผมโดนบังคับมากกว่า

“กูว่ามันไม่ไหวละ เอาแมร่งไปเก็บไป” ไทป์พูดขึ้น

“ครายม่ายหวายว๊า แมร่งงงอ่อนจริ๊งว่า ฮ่าๆๆ เอิ้ก” มึงนั่นแหละ

“เดี๋ยวกูแบกแมร่งกลับก่อนแล้วกัน ไปๆ” พิชพูดแล้วหันไปสะกิดเบาๆด้วยฝ่าเท้า ร่างชายไร้วิญญาณฟุบลงคาโต๊ะทันทีที่แตะ พิชส่ายหน้าเอือมแล้วชวนไอ้คิมแบกซากชายนิรนามกลับห้องไป

“หน้าแดงใหญ่แล้ว หึหึ” มือใหญ่แตะแก้มเบาๆ ผมสะดุ้ง ขนลุกซู่ เพราะมือมันเพิ่งหยิบแก้วเหล้ามา เย็นเจี๊ยบเลยครับ

“มันเป็นเองอะ”

“ไม่ชอบเหรอ”

“งือ มันไม่เหมือนคนอื่นอะ ดื่มแค่นิดเดียวก็แดงหมดทั้งตัว”

“แต่เกียร์ชอบ” มันก้มลงคลอเคลียแก้มให้ผมเขินเล่น โอ้ยย อย่าเข้ามาใกล้นักสิ มันจั๊กจี้รูหูโว้ย

“เกียร์เขยิบไปหน่อย ..นี่ อย่าเบียดผมนักสิ” มันลอยหน้าลอยตาทำเป็นไม่สนใจ กลับกระแซะเข้ามาเบียดกว่าเก่า แถมเอามือคลึงแถวก้นกบผมไปมา ปัดไปก็กลับมาคลึงใหม่ จนต้องปล่อยเลยตามเลย เล่นเอาขนลุกไปหมด มันสยิวอะ

“ไม่หนาวเหรอ”

“ไม่หนาวๆ ..ผะ ผมร้อน” ร้อนทั้งช่วงบนช่วงล่างเพราะคุณนี่แหล่ะแง่ง

“เหรอ เห็นหนังไก่ขึ้น” ???

“อะไรครับ หนังไก่” แล้วมันก็ลูบแขนผมเบาๆแทนคำตอบ

 “เอ่อ เขาเรียกว่าขนลุกครับ” คือหน้าผมในตอนนี้เหมือน -_- ไม่มีผิดเลยล่ะ

“ก็มันเหมือนหนังไก่” มันบอกหน้าเฉยเมย แต่ทำไมผมถึงรู้สึกว่ามันพยายามทำหน้าเหรอหราชวนให้หมั่นไส้จังหว่า

“ไอ้บอส” ผมเรียก แล้วบุ้ยปากไปหาไอ้คลื่น ไอ้นี่ก็อีกคนม่อไม่เข้าเรื่อง มือปัดป่ายเลื้อยทั่วเรือนร่างหญิงผมสั้นสีแดงเปรี้ยวจี๊ด แต่ไอ้นี่ไม่ได้เมาหรอก แกล้งเมาหลอกแต๊ะอั๋งเขาไปทั่ว

ทำไมถึงรู้น่ะเหรอครับ ก็มุขนี้มันเคยๆกันนี่หว่า

“ทำไม ปล่อยมันไปดิ” บอสเลิกคิ้วให้ประมาณว่า ‘กูไม่ใช่ผัวมัน มาบอกกูทำไม’

“เมื่อกี้กูเห็นผู้หญิงคนนี้มากับแฟนเขาอะดิ กูว่ากำลังจะเกิดเรื่...”

“มึงทำอะไรเมียกู!!!!!!” นั่นไงพูดไม่ทันขาดคำ รองเท้าสีดำข้างหนึ่งลอยลงมาจอดบนโต๊ะด้วยความเร็วสูง

“กริ๊ดดดดดดดด”

“เชี่ย! น้องแอปเปิ้ลมีผัวก็ไม่บอก” ไอ้คลื่นร้องเสียงหลงแต่มือยังคาอยู่ใต้เสื้อครึ่งตัวรัดๆของน้องแอปเปิ้ลอยู่เลยครับ

“เมียกูชื่อเปิ้ลเฉยๆโว้ย!!!!!”

"อ้าว บอกกูไมอะ ก็น้องแอปเปิ้ลบอกกูแบบนี้เองนี่หว่า"

"อีเมียตอแหลไม่รักดี!!!" เสียงพี่แกดังอย่างกับใช้โทรโข่งสามตัว

"แอ๊บซะเปิ่นทั้งผัวทั้งเมีย เหอะ" เอ้อะ..

"มึงว่ายังไงนะ ห๊า??!!" โห พี่เบิ้มหันมาทำหน้าเหมือนยักษ์ขมูขีใส่ไอ้(เชรี่ย)บอส......T0T!!!!!

"ไม? กูพูดตามที่เห็น" บอสลอยหน้าตอบ

"มึงอยากลองดีกับกูเหรอไอ้สัด!! กูเห็นตำตาว่ามึงเบียดเมียกู จับนมเมียกู! มึงรู้ไหมว่ากูเป็นใคร!!!!!" เสียงตวาดกังวานไปทั้งร้อง เสียงดนตรีตอนนี้หายไปแล้วครับ คนอื่นตื่นตระหนกหนีออกไปเกือบทั้งร้าน อีกจำนวนยังใจกล้ายืนดูเหตุการณ์จากมุมร้าน ไอ้พี่เบิ้มและเพื่อนมันประมาณเจ็ด-แปดคน ยืนกร่างจันหน้ากับพวกผมกันอย่างไม่ละสายตา  เกียร์ดึงมือผมให้อยู่ข้างหลังมัน แต่ผมไม่ใช่ผู้หญิงนะครับ! จึงเบี่ยงออกมายืนข้างๆมันโดยไม่สนใจสายตาคมดุที่จ้องกลับมา

"มึงไม่รู้แล้วพวกกูจะไปรู้กับมึงเหรอวะ แล้วสรุปมึงเป็นใครอะ เอาเรซูเม่มาให้กูดูดิ" คลื่นพูดกวนตีนใส่มัน หน้าตาเอ๋อสุดๆ แต่ใครจะไปรู้ว่าไอ้นี่มันบื้อจริง ไม่ได้จะไปกวนส้นใครหรอกครับ

"มึง!!!! กวนส้นตีนกูเหรอวะ! นี่ถิ่นกู พวกมึงกล้ามาก!!" เสียงพี่แกไม่เบาลงเลย

"มึงก็กล้ามาพูดแบบนี้กับกูเหมือนกัน" บอสมองหน้าพี่เบิ้มนิ่งๆ พลางยิ้มเย็น ชวนให้คนมองขนลุกไปตามๆกัน

"หมายความว่ายังไงสัด?!"

"ถ้าพวกมึงเก่งแต่ในถิ่นของตัวเอง ก็อย่ามายุ่งกับพวกกูเลยดีกว่าว่ะ" ไทป์พูดแทรกขึ้น มันคงกลัวไอ้บอสจะทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่

"ฮ่าๆๆๆ มึงจะบอกว่าตัวเองใหญ่มากในประเทศนี้เลยดิ หน้าจืดๆอย่างพวกมึงคงมีแต่เงินอย่างเดียวแหล่ะว่ะ ฮ่าๆๆๆ" หนึ่งในเพื่อนของมันบอก ชวนกระตุกหนวดไอ้บอสเหลือเกิน มันจะเข้าไปหาอีกฝ่าย แต่ไทป์กันมันเอาไว้ก่อน จึงได้แต่ทำหน้าหงุดหงิด

"ทะ ที่รักคะ เปิ้ลเห็นเขานั่งเหงาๆ(?)ในร้าน  เปิ้ลเลยมาคุยกับเขาเฉยๆ แต่คนมันเบียดกัน เลยเหมือนเปิ้ลไปใกล้ชิดคลื่น แต่จริงๆแล้วไม่ใช่นะคะ มันเป็นมุมกล้องค่ะที่รัก เปิ้ลรักที่รักคนเดียวอยู่แล้ว จะ ใจเย็นนะคะที่รัก" นางสาวป.(นามสมมติ) กล่าวคำยุติข้อพิพากษ์ด้วยถ้อยคำเท็จ(สุดๆ)และขอวิงวอนด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนเพื่อไกล่เกลี่ยให้กับทั้งสองฝ่าย โดยยืนยัน ตนเป็นคนเข้ามาคุยแก้เหงาให้กับผู้ต้องหาเท่านั้น หากแต่พยานกว่าค่อนร้านนำพาบรรยากาศให้ผู้เป็นสามีเข้าใจผิด  โดยหารู้ไม่ว่าคำพูดของนางในเวลานั้นเป็นการจุดไฟนัยน์ตาของแฟนหนุ่มให้ลุกโชนมากกว่าเดิม

...........จบข่าว อชิระรายงาน............

"อีเปิ้ล! กูเห็นมึงพูดแบบนี้มาหลายรอบแล้ว! แดกแขกหน้าใหม่ทุกคน มึงอยากมีหลายผัวภายในคืนเดียวไหมล่ะ! กูไม่โง่กับมึงและผัวใหม่มึงแล้ว อีนังงูพิษ! จัดการพวกมัน!!!!!!!!"

“หนีโว้ย!!!!!!!!!!!!!!!” สิ้นเสียงตัวเอง มือคว้าจับข้อมูลไอ้บอสกับเกียร์ที่อยู่ใกล้ที่สุดวิ่งหนีหน้าตั้ง ส่วนไอ้ไทป์จิกหัวไอ้คลื่นตัวดีวิ่งเลยสิครับ

“แฮ่กๆ What the fuck!!!!!” ผมสบถออกมา ยืนก้มหน้าเอามือชันเข่า โอย ไอรักเหนื่อยจริงอะไรจริงครับ T.T

“หนีแมร่งมาทำไมวะ” บอสพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด อย่างที่บอกว่ามันโหด อารมณ์รุนแรง(ปกติจะเก็บเอาไว้) เส้นใหญ่ และพร้อมจะมีเรื่องกับทุกคน

“แฮ่กๆๆ เฮ้ออ ไอ้ห่า กูมาเที่ยว ไม่ได้มาตี กูยังอยากนอนห้องแอร์อยู่นะสัด” ผมพูดขึ้น

“เกือบแล้วๆ คลื่นเอ๊ย ขวัญเอ๊ยขวัญมา” ไอ้คลื่นเรียกขวัญตัวเองกลับมา

“โดนเสียบ้าง ซ่าดีนัก น่าจะไปนอนคุกนะมึงอะ” ผมพูด

“อดแดกน้องแอปเปิ้ลเลยกู” ยังไม่เข็ดครับ ยังไม่เข็ด

“แต่จะได้แดกตีนแทน” ไทป์พูด มันพูดแล้วเว้ยเฮ้ย

“เออ อยากกินพอดี ถุยยย หุบปากไปเลย ฮึ่ย”

 “พอๆ แยกกันกลับห้องเหอะ ง่วงว่ะ” ว่าแล้วก็หาวเบาๆ ตาเริ่มปรือๆ



"ไปอาบน้ำได้แล้ว อย่าซกมก" เสียงดุดังขึ้น ผมหยีตามองคนนุ่งผ้าเช็ดตัวเท้าสะเอวอยู่ตรงหน้า

"อีกแปบหนึ่งนะครับ"

"แปบหนึ่งมาตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว" น้ำเสียงมันเริ่มกดดัน แต่ผมไม่ไหวจะถ่างตาแล้วนะครับ ก็คนมันง่วงนี่หน่า

"งือหน่า งี้ดๆ"

"ภาษาอะไรน่ะ แล้วนี่จะไม่อาบจริงๆใช่ไหม"

"แปะไว้พรุ่งนี้แล้วกันเนอะ งืม" ผมงึมงำตอบ

"ได้" แล้วมันก็เงียบไปจนผมแปลกใจ แต่ช่างเถอะ สงสัยคงไปแต่งตัวล่ะมั้ง ตอนนี้ขอนอนก่อนดีกว่า ไม่ไหวจริงๆ

สักพักเหมือนเตียงยุบลงจากข้างหลัง

"อื้อ....." มือสากไล้ขึ้นตามสันหลัง ก่อนเอื้อมมาบี้หัวนมทั้งสองข้างจนตั้งชูชัน ผมแอ่นอกอย่างลืมตัว จนด้านหลังของผมเด้งไปชนกับแท่งร้อนด้านหลัง มันจับผมหงายตัวแล้วระดมจูบไปทั่ว เม้มจนขึ้นสี ผมร้องครางบิดตัวอ่อนไปหมด ทั้งเสียวทั้งขนลุก มันเบียดตัวลงแนบชิดกันกับทุกส่วน จนรู้สึกถึงด้านล่างของมันที่ถูกับของของผมจนมันร้อนและพองนูนจนน่าตกใจ

"หอม" ปากมันไล่เม้มตามซอคอกรุ่น มือทั้งคู่ยังคลึงหัวนมผมไม่ปล่อย

"อ้ะ เกียร์ ผม....ผมง่วงนะ" ผมหลุดครางเสียงหวาน

"เมื่อไรจะให้ไอรักเป็นของเกียร์สักทีครับ.." ผมสะอึก มองตามันที่มองลงมาอย่างจริงจังและใคร่รัก ผมรู้ว่ามันอยากเราเป็นหนึ่งเดียวกัน ไม่ใช่แค่เพียงแค่ทั้งใจ แต่อยากยึดทุกสิ่งให้เป็นของกันและกัน

เพื่อตอกย้ำว่าผมเป็นของมันเพียงคนเดียว

และมันไม่ใช่เรื่องแปลกเลย ถ้าหากมีอารมณ์รุนแรงบางอย่างกับการที่อยู่ใกล้คนที่เรารัก

"ที่รัก......" ที่ผ่านมามันไม่เคยบังคับหรือเร่งรัดอะไรจากผม แต่ครั้งนี้คงทนไม่ไหว จากสายตาที่จ้องมาอย่างเว้าวอน

"........ไอรักเชื่อใจเกียร์นะครับ" ผมยิ้มให้มันแล้วเงยขึ้นจูบทั้งกึ่งนั่งกึ่งนอน มันอึ้งๆไปพักหนึ่ง ก่อนยิ้มหวานที่สุดแล้วบดริมฝีปากลงมาอย่างเร้าร้อน  ลิ้นกวาดเข้ามาเหมือนหิวกระหาย เราแลกลิ้นจนผมทุบอกหนาเบาๆแพราะเริ่มหายใจไม่ทัน มันค่อยๆถอนอย่างเชื่องช้า แล้วขบริมฝีปากล่างผมเบาๆอย่างหลงใหล

"จะ เจ็บ" มันลงมือดูดหัวนมผมแรงๆอย่างหมั่นเขี้ยว จนผมต้องร้องออกมาแล้วซี๊ดปากเบาๆ มันยิ้มกริ่มอย่างพอใจ เลื่อนลิ้นลงพร้อมเม้มไปถามร่างกายจนถึงแกนกลาง มันจ้องอยู่สักพักจนผมต้องรีบเอามือปิดเอาไว้ด้วยความอาย มันเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ แล้วจูบลงมือที่ปิดส่วนนั้นเบาๆ ก่อนดูดจนเป็นจ่ำๆ

"ขอชิมหน่อยนะครับ"

เวลานี้เจือกพูดเพราะนะไอ้บ้า!

ผมเม้มปากแน่น แล้วส่ายหน้า มันจ้องตาผมด้วยความเสน่ห์หา แต่ลิ้นยังเลียไปตามง่ามนิ้ว

ภาพที่ผมเห็น ทำเอาตัวผมแทบจะระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆเสียให้ได้

นี่ตูต้องเสียหนุ่มวันนี้เหรอเนี่ย โอ้ไม่นะ T0T...

" ไม่เห็นต้องอายเลย ให้เกียร์ดูไม่ได้เหรอ" มันพูดเสียงพร่า ผมมองหน้ามัน ก่อนพยักหน้าแล้วคลายมือออก

" ให้เกียร์เป็นของไอรักนะครับ" ไม่ใช่ผมเหรอที่ต้องเป็นของมันน่ะ!

"งือ" อยู่ดีๆมันก็ลุกออกไปเปิดลิ้นชักโต๊ะเครื่องแป้ง แล้วหยิบหลอดอะไรสักอย่างออกมา อ่อ เจลหล่อลื่น...

เดี๋ยวนะ มันมีได้ไงวะ!!!!!!!!!

"หึหึ ตัวแดงไปหมดแล้ว น่ารักว่ะ" มันรีบเข้ามานั่งแล้วรีบถอดเสื้อกางเกงให้ผม ส่วนผ้าเช็ดตัวมันหายไปไหนแล้วไม่รู้ครับ ผมรีบหุบขาทันทีที่เห็นน้องชายตัวใหญ่ของมันโด่ขึ้นเรื่อยๆโดยที่ยังไม่ได้ชักเลย มันใหญ่มากจนผมนึกภาพไม่ออกว่าจะใส่เข้าไปในตัวผมได้อย่างไร

น็อตตัวผู้แมร่มคนละไซส์กับน็อตตัวเมียของกระผมเลยอะ!!!!!!!!








TBC----------->>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>


- ปิดเทอมนี้ เที่ยว เล่น ลองฝึกงานบริษัทพ่อ หาประสบการณ์ เยอะแยะมากมายจนไม่ได้มาต่อเลย ขอโทษด้วยน้า

- ไอรักใกล้เสียตัวซะแล้ว เอาไงดี เสียไม่เสียดีคร้าบบ

โซ่♥

[maru]

เกียร์ท่าทางจะหงุดหงิดน่าดูเลยนะตอนโดนปลุกเนี่ย

[Ella Killer]

ไอรักจะเสียตัวแล้ววววววว 

มันค้างงงงงงงงงง 

[seaz]

ใกล้แล้วๆ ฮ่าๆ

[่patsaporn]

ตัดฉับมากค่ะ งี้ดๆ
ไอรักขี้อ้อนดีจัง คุณน้ำแข็งของเราก็หวงแฟนโพดต้องตามมาด้วยอยู่แล้น ใครจะปล่อยให้่ห่างตา
ฮาตอนเพื่อนขอน้ำกิน ของไอรักๆๆๆ พูดเป็นอยู่คำเดียว น้ำแข็งจริงไรจริง
แต่พออยู่กันสองคนเค้าก็แพรวพราวอยู่น้า 555

 

[พลอยสวย]

    เสียโล๊ดรออยู่  อิอิ

[nongrak]

ยอมไปเถอะไอรัก เกียร์รอมานานแล้ว
สงสัยถ้าผ่านคืนนี้ไอรักคงไม่ได้ไปไหนแน่ 5555

[rabbit-orange]

 ....

[nunnuns]

ไอรักใกล้เสียตัวแล้วอ้ะ ว้ายยยย

ชอบคิมกับเนม ตลกได้อีกนะ55555

[andear]

ไอรักจะเสียสาว(?)แล้ว อีกนิดเดียว

[111223]

ไอรักเสร็จแน่งานนี้ ฮาๆ ไม่รอด
แถมเปิดครั้งแรกก็เจอของใหญ่ซะด้วย
ฟ้าเหลื่องก็งานนี้ล่ะ >.,<

[kanda53]

น่ารัก...หวาน...และ
รอลุ้นต่อไป...

  & 

[MangoBlue]

  กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดให้ไอรักเค้าเสียตัวไปเถอะค่ะ รอฉากนี้มานานแล้ว อยากรู้ว่าเกียร์จะฟีลไหนหลังจากได้ไอรักเสร็จ คาดว่าต้องหวงมากกว่าเดิมล้านเท่าแน่ๆเลย อิอิ ชอบจังหลังจากเครียดเรื่องผิดใจกับโฟ่ก็มาหวานกัน อ่านแล้ยมันอิ่มใจดีมากกก 

[yisren.]

สนุกมากกกกก หลงรักเจ้าชาย อิพี่เกียร์จะหวงไปไหนน ได้(รัก)กันเสียที! 555

[nokkaling]

 

[Calypso]

ตอนที่ 19


"ไม่ต้องเกร็งนะ" เสียงกระซิบพร่าข้างหูจากคนที่กำลังจับขาทั้งสองข้างของผมแยกขาออก แล้วก้มลงมาประกบปาก  ผมเผยอปากรับลิ้นร้อน แลกลิ้นพันกันยุ่งไปหมด จนมันครางต่ำอย่างพอใจ

"อืม..."

"กะ..เกียร์" ผมเรียกเสียงสั่น มองตามันเหมือนตกสะกดอยู่ในภวังค์

"แมวน้อยของเกียร์..........เกียร์รักไอรัก" มันผละปากออกเล็กน้อย มองด้วยสายตาหวานฉ่ำ จับมือผมทาบลงบนอกหนาด้านซ้ายให้รู้ว่าด้านในกำลังเต้นรุนแรงไม่แพ้ผมเลย แล้วบอกรักเสียงหวานจนผมต้องเม้มปากแน่น ไม่กล้าสบตาเยิ้มของคนตรงหน้า

ผมสะดุ้งหน้าตื่นเมื่อนิ้วเปียกชุ่มเริ่มสอดเข้ามาช้าๆ สายตามันยังคงจับจ้องอยู่กับตาสีน้ำทะเลอยู่ตลอดเวลา

"อ๊ะ........."

"เจ็บเหรอ" ผมส่งยิ้มบางส่ายหน้าเบาๆให้มันสบายใจ เพราะมันทำหน้าเป็นห่วงเป็นใยและพร้อมจะหยุดทุกเมื่อหากผมเพียงเอ่ยปากบอกว่าเจ็บ

แต่ความจริง มันเจ็บมากครับ รูซิงๆที่ไม่เคยมีใครบุกรุก โดนนิ้วใหญ่สมร่างกายของมันไปก็เจ็บจนจะแย่แล้ว..

"กลัวไหม"

"จึ๋งนึง" พร้อมท่าทางประกอบ ยกนิ้วโป้งกับนิ้วชี้เกือบติดกัน ตาโตๆของผมมองอีกฝ่ายตาแป๋วๆ แล้วยิ้มให้มัน

มันยิ้มขำ มองผมอย่างใคร่รัก มือสากลูบแก้มผมที่คาดว่าตอนนี้คงแดงแจ๋ ก่อนจับมือให้ผมจับขาตัวเอง แล้วก้มลงจูบอย่างเร่าร้อน ก่อนกัดขบตามซอกคอลามมาถึงหัวนม มันดูดให้แข็งเป็นไต มือข้างหนึ่งชักให้ผมเนิบๆ ส่วนอีกข้างยังมีนิ้วกลางของมันแทงเข้าออกในรูผมตามจังหวะ

"เพิ่มอีกนิ้วนะ"

"อะ.....อืมม....ฮ้ะ.." มันสอดเข้ามาอีกนิ้ว แล้วเงยขึ้นมาจูบอย่างดูดดื่ม หายใจไม่ทันจนต้องทุบต้นแขนมันเบาๆ แล้วหันหน้าหนี หลับตาปี๋ สีหน้าเริ่มเหยเกเมื่อมันสอดอีกนิ้วเข้ามาช้าๆ

"ไหวไหมรัก" นิ้วมันชะงักแล้วพูดขึ้น ผมลืมตาก็เห็นมันมองมาอย่างกังวล

"..ไอรักไหว เกียร์ทำเถอะนะ" มองมันน้ำตาคลอแล้วเอ่ยเสียงหวาน

"...." มันทำท่าลังเล เพราะตัวผมยังสั่นไม่หยุด ผมจึงคว้าคอมันโน้มลงมาจูบ ก่อนผละปากออกมาเพียงนิดเดียว

"นี่เขาเรียกว่าสั่นสู้ต่างหาก" ผมขยิบตาให้มันทีหนึ่ง จนมันหัวเราะในลำคอเบาๆกับท่าทางของผม ไอ้ผมก็ว่าไปโน้น ทั้งๆที่ความจริงแล้วมันสั่นเพราะโคตรเจ็บต่างหาก เหมือนมันจะรู้ จึงดึงนิ้วออกอย่างนุ่มนวล

ผมเห็นอย่างนั้นจึงรีบใช้มืออีกข้างที่ไม่ได้คล้องคอมัน  ไปจับนิ้วชุ่มให้ไปแตะช่องหลัง พร้อมจูบคางสากเพราะตอหนวดบาง ก่อนช้อนตาบอกกับมันอย่างออดอ้อน มันมองผมอึ้งๆ อ้าปากค้าง

"ไอรักอยากให้เกียร์สัมผัสจะแย่อยู่แล้วนะ ไม่อยากทำแล้วจริงๆเหรอครับ ที่รัก " จบประโยคมันดึงผมไปจูบอย่างหื่นกระหาย

นิ้วเริ่มสอดเข้ามาใหม่ จากนิ้วเดียวกลายเป็นสองนิ้วอย่างเร็ว เพราะมันขยายมาบ้างแล้วจากเมื่อครู่  มันควานนิ้วลงลึกขึ้น แล้วควงนิ้วไปมาให้รูขยายออกให้มากที่สุด

มันก้มลงแลกลิ้นกับผมอีกรอบ จนผมเริ่มเคลิ้มกับรสจูบ ก็รู้สึกว่ามันเริ่มสอดเข้ามาอีกนิ้ว

"อ๊ะ เกียร์...... พอแล้ว อะ เยอะไปแล้ว มะ มัน......อึด....อัด อ๊า..." มันชักนิ้วเข้าออก ผมครางเสียงหลงตลอดที่นิ้วใหญ่อยู่ในตัวผม

มันแกะมือผมที่กำผ้าปูแน่น ให้มาจับส่วนล่างของมันที่กำลังพองตัวเต้นตุบๆใหญ่ ผมร้องตกใจ  รีบชักมือออก แต่อีกคนกลับจับไว้แน่น

"เดี๋ยวไอรักเจ็บ.."

ไอเท็มกล้วยของคุณใหญ่ไปไหมวะครับนั่น!!!!!!!!!!

มันคงรู้ขนาดตัวเอง จึงหมุนนิ้วให้กว้างขึ้น ผมสะดุ้งตัวกระตุกยามที่มันโดนเข้าจุดกระสันเข้าอย่างจัง มันจ้องผมนิ่งก่อนยิ้มออกมาอย่างพอใจ แล้วสะกิดแกล้ง

"อ๊า ..อ๊า เกียร์ อยะ อย่า กะ แกล้ง ผ ผมมมม......." ผมครางไม่เป็นศัพท์

"หึหึ" อะ ไอ้โรคจิต ถ้าผมเสร็จไปก่อน จะให้มันไปปั่นเองเลย คอยดู

"อ๊ะ ... ฮะ ไม่เอานิ้วแล้ว อื้ออ.. เข้ามาเถอะเกียร์ ฮึก ..โอ้ะ..อ๊า......" มันทำตามคำร้องขอทันที แล้วก้มลงมองช่องล่าง ก่อนสอดใส่เข้ามาช้าๆ ผมจิกมือลงบนไหล่หนาคล้ายกับว่ามันจะบรรเทาความเจ็บ

"ไอรัก..." เมื่อส่วนหัวถูกสอดเข้ามาได้ ก็ค่อยๆดันมาครึ่งทาง มันหยุดแล้วบอกให้หายใจลึกๆ ไม่ต้องเกร็ง ถ้าเจ็บจนทนไม่ไหวให้บอก เขาจะหยุดทันที ผมได้ยินแบบนั้นแล้วอดคว้าต้นคอมันลงมอบจูบแสนหวานให้อีกฝ่ายอย่างเสียไม่ได้

..อ่อนโยนและเร่าร้อนในเวลาเดียวกัน..

"เข้ามาเถอะ..เข้ามาลึกๆเลย สลักตัวเกียร์เอาไว้ตรงส่วนที่ลึกที่สุดในตัวผมเลย ไอรักให้เกียร์ทำแบบนี้แค่คนเดี ย...ว ....อ้ะ .....อ๊า.... " มันเบิกตากว้างเมื่อผมบอกถึงความต้องการของตนเองด้วยสายตาเย้ายวน ไล้มือเช็ดเม็ดเหงื่อตามโครงหน้าคมของคนตรงหน้า ไม่ทันจบประโยคมันดันเข้ามาจนมิดลำ ตัวมันสั่นเทา กัดฟันเสียงดังเหมือนกำลังข่มตัวเอง

"อ๊า.. โอ้ะ....กะ....เกียร์ ฮึก โอ้ย อย่ากัด มะ.. มันเจ็บ......" จะร้องไห้ออกมาก็ร้องไม่ออก มันทั้งจุกทั้งแน่น มันเจ็บและเสียวปะปนกันไปหมด มันซุกหน้าลงซอกคอแล้วกัดดูดอย่างไม่ลืมหูลืมตา จนผมต้องร้องห้าม แล้วหันไปมองกลุ่มผมสีดำของอีกฝ่าย

"อย่าพึ่งมองเกียร์นะไอรัก! ...ให้ตายสิวะ! ตอนนี้หน้ากูต้องเหมือนเสี่ยแก่ตัณหากลับแน่ๆ เหี้ยเอ้ย" มันกัดฟันพูด แล้วพึมพำกับตัวเองในประโยคหลัง

"แต่......"

"รักเกียร์ไหม.." มันเปลี่ยนเรื่องกระซิบถามข้างหูด้วยเสียงกรอด เหมือนยั้งไม่ให้ตัวเองขยับเข้าออกตามใจอยาก แล้วก้มลงไล่ดูดตามตัวผมอย่างบ้าคลั่ง จนผมหน้าเหยเกเพราะความเจ็บทั้งจากช่องล่าง และตามตัวที่มันไล่ดูด มือข้างหนึ่งประสานกัน ส่วนมือใหญ่อีกข้างของมันขยำก้นผมไม่ปล่อย คาดว่าคงไม่พ้นเป็นรอยแดงแน่

"อ๊ะ ..ร ..รัก"

"มากไหม"

"...อื้ม.." ผมหลบตาหวานของมัน แล้วเอ่ยออกมาเบาๆ จะถามอะไรนักหนา แค่นี้หน้าก็เหมือนจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว

"ว่าไงนะครับ?"  แกล้งกระทุ้งเข้ามาแรงๆ จนผมครางอู้

"อื้อ รู้แล้วจะถามทำไมอีกอะ อ้ะ... นี่!!..." ผมตัวสั่นระริกเมื่อมันแกล้งกระทุ้งอีกรอบสองรอบ พร้อมสายตาคาดหวังคำตอบ

"ก็เกียร์อยากฟังอะ" มันทำเสียงง้องแง้ง ไม่เข้ากับเสียงทุ้มๆดุๆของคุณเลยนะครับ

"...ถ้าไม่รักมาก จะยอมขนาดนี้ไหมเล่า อ้ะ.....ไอ้น้ำแข็งบ้า" เมื่อได้ยินคำตอบมันยิ้มกว้างเหมือนเด็กน้อยแบบที่คิดว่าคงไม่เคยมีใครเห็นมาก่อน เริ่มขยับเบาๆ เปลี่ยนเป็นเร็วขึ้น พร้อมก้มลงกัดยอดอกจนช้ำไปหมด

"อะ ...อ้ะ.....เกียร์ ....เกียร์" ผมร้องครางดังอย่างลืมอาย ขาผมอ้ากว้าง ตัวลอย เมื่อมือใหญ่กำรูดด้านหน้า พร้อมขย่มเข้ามาในช่องหลังของผมอย่างหนักหน่วง

"ซี๊ดดด..อา..รัก....ที่รัก..." หน้าโคตรหื่นผันตามอารมณ์ของมันในตอนนี้ จับจ้องมาที่ตาผมจนขนลุกซู่ มันละเลงเม้มอก จนผมได้กลิ่นเหงื่อเค็มดิบๆของมัน มันกระตุ้นกำหนัดผมยิ่งนัก จากเจ็บกลายเป็นเสียวจนใจจะขาด ด้วยแรงกระแทกเข้าออกอันแสนหนักหน่วง จนเผลอขยับสะโพกตัวเองให้เข้าจังหวะกับแรงกระแทกที่ส่งมาอย่างลืมตัว เสียงหวานเสียงทุ้มร้องครางกระเส่าไม่เป็นภาษาประสานกันปนเปจนแยกไม่ออกว่าเป็นของใคร

จนมันเห็นว่าแก่นกายของผมมันแข็งพร้อมที่จะปลดปล่อยเต็มทนแล้ว จึงเร่งจังการให้ตัวเองถึงฝั่งฝันพร้อมกัน

"อ้ะ เกียร์ ...เกียร์ ผะ ผมจะเสร็จ ละ แล้ว....."

"อืม....ปล่อยเลย" เสียงทุ้มพร่าเอ่ยบอก

"อ๊ะ.....ฮะ ..ฮ๊า.... อึก.." ผมเกร็งตัว ปล่อยน้ำขาวข้นใส่เต็มหน้าอกหน้าท้อง กัดฟันแน่นไม่แพ้อีกฝ่าย เพราะช่องล่างตอดแน่นจนมันครางในลำคอ มันขยับไม่กี่ทีก็รู้สึกถึงน้ำฉีดเข้ามาในรูผมจนทะลักออก แต่มันก็ยังไม่หยุดกระตุก หลับตาแน่น หน้าเงยเชิดกระแทกอยู่อย่างนั้น

"อ้ะ อ๊า ยะ ยังไม่สุดอีกเหรอ.." มันตายอดตายอยากมาจากไหนวะเนี่ย น้ำเยอะฉิบหาย มันยังคงปล่อยน้ำแล้วซอยจากด้านหลังอย่างเมามันอยู่ไม่หยุด จนน้องช่ายผมเกิดคึกมาอีกรอบ

"อืม......" มันลืมตาขึ้นมองผม แม้ว่าจะปล่อยน้ำไปทีหนึ่งแล้ว แต่ช่องล่างยังรับรู้ว่ามันยังโด่ไม่รู้ล้มอยู่เลย

นี่....อย่าบอกนะว่า......

"ขอเกียร์อีกรอบนะครับ"

ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!




"เกียร์ ผมไม่ไหวแล้ว พอเถอะ" หลังจากที่ผมรับศึกหนักกับมันถึงสี่ครั้ง! สี่ครั้งนะครับคุณ ไม่ใช่สอง! แต่ละครั้งแมร่งหนักๆทั้งนั้น! ไอ้กระผมที่ไม่เคยโดนอัดตูด(ขอผมหยาบคายเถอะครับ) ก็เกิดอาการเพลียขึ้นมาทันที ถึงแม้ว่าจะเหนื่อยมาตั้งแต่ยกที่สองแล้วก็ตามทีเถอะ

"อืม..อีกรอบไม่ได้เหรอ" ลูกชายมันขยับยุกยิก ถึงแม้ว่ามันจะอ่อนลงจากครั้งก่อน แต่ทำไมผมถึงรู้สึกว่ามันก็ยังไม่ล้มง่ายๆเสียที

"ไม่เอาแล้ว! เอาออกไปเลยนะ! ผมเหนื่อย! ไปชักเองเหอะคุณน้ำแข็ง ถ้าทำอีกผมจะโกรธแล้วนะ! " เออ กูฟิวส์ขาดแล้วมึงเห็นไหม!

"ล้อเล่นๆ" มันทำหน้าจ๋อย บอกล้อเล่น ไอ้ห่า เมื่อกี้ใครขยับจะกระแทกอีกวะ ขอถุยเหอะ

"ขอให้จริงเหอะ" ผมหน้ามุ่ยตอบ แต่มันกลับอมยิ้มกริ่มแล้วจูบหน้าผากผมหนักๆ เนื้อผมจะติดเข้าไปในปากมันไหมครับนั่น

"เดี๋ยวนี้กล้าหือขึ้นนะ" มันพูดแล้วค่อยๆถอนช่วงล่างออกอย่างนุ่มนวล เสร็จก็นอนทับตัวผม เล่นเกมจ้องตากัน  ใครหลบตาก่อนคนนั้นแพ้ เลี้ยงน้ำแข็งใส(?) หืม นี่ผมคิดอะไรไร้สาระเนี่ย ไม่รู้เหมือนกัน แต่ตอนนี้ผมโคตรหนักเลยครับ พูดเลย แต่ทนได้นะ อยากกอดมันพอดี ..เขิน

"อ้าว ผมโมโหบ้างไม่ได้เหรอ" กูเจ็บได้ ร้องไห้เป็นนะ (พี่ปานเขาก็ร้องเพราะอยู่นะครับ กร๊าก)

"เปล่า ไอรักได้สิทธิ์ทำได้คนเดียวก็ใช้ไปสิ" หืม แลดูสิทธิพิเศษแปลกๆนะครับ ผมต้องใช้สิทธิ์ที่มีให้คุ้มค่าใช่ไหมครับ

..หึหึ เสร็จผมละ..

"นั้นผมขอใช้ตอนนี้แล้วกัน"

"อะไรล่ะ" มันทัดผมให้ แล้วลูบหน้าผมเล่น

"..พาผมไปล้างตัวหน่อยสิ" ผมพูดแล้วเสตาหลบ ก็มันอายอะ แต่จะหมักหมมอยู่อย่างนี้ก็ไม่ได้เสียด้วย ครั้นจะกระดิกตัวก็เจ็บแทบจะแย่อยู่แล้ว

อ้อ ผมกับมันไปตรวจเลือดมาแล้ว ผ่านทั้งคู่ แต่ผมจะไม่ยอมให้มันสดอีกหรอกนะ ทำความสะอาดยากจะตายไป

อีกอย่าง ปลอดภัยไว้ก่อน ไม่เสียหายครับ

"หึ ได้ครับแมวน้อย" มันจุ๊บปากผมเร็วๆสองรอบแล้วอุ้มผมท่าเจ้าสาว จนผมร้องตกใจ เฮ้ย ผมร่างชายไทยสมส่วนนะ ไม่ใช่หนังสือธรรมะ จะเหน็บ จะหามได้ง่ายขนาดนั้นเชียวเหรอ

"เอ้ยยๆๆ ปล่อยผมลงก่อน ผมตัวหนักนะเกียร์" ผมดิ้นครับ ดิ้นแรงด้วย แต่ทำไมมันไม่ยักสะเทือนเลยอะ

น้ำแข็งชัดๆ T-T

"อย่าดิ้นสิ! ตัวเบาอย่างกับนุ่น กลับไปต้องขุนให้อ้วนๆซะแล้ว" มันดุอย่างไม่จริงจัง แต่ก็ทำให้ผมหยุดได้ ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ก็มันเหนื่อยอะ ดิ้นแทบตายมันก็ไม่ปล่อยให้ลง แต่อย่างนี้ก็ดีมีคนอุ้มไปถึงที่ สมน้ำหน้าน้ำแข็ง สบายใจไอรัก ฮี่ๆๆ

"ชอบอ้วนๆเหรอ" ผมคิ้วขมวดมองมัน คือถ้ายังไม่ลืม ผมชอบมันก่อนไง มันชอบอะไร ก็อยากจะเป็นแบบนั้นอะ

อย่าหาว่าผมบ้านะ แต่ผมยอมอ้วนพลีได้ ถ้ามันต้องการ

ไร้สาระไหมล่ะ แต่ผมคิดแบบนั้นจริงๆ

เพื่อมัน คนเดียว..

"เปล่า ชอบไอรัก" ใช่เวลาเหรอครับ

"นั้นคุณน้อยกว่า เพราะผมรัก รักก่อนด้วย" ผมทำหน้าเหนือกว่า แต่ทำไมเหมือนตัวเองกำลังแพ้มันวะ

แพ้ทางมันไง!!!!! แมร่งยิ้มดีใจใหญ่เลยอะ!

"หึหึ เป็นแบบนี้แหละดีแล้ว" มันวางผมใต้ฝักบัวอาบน้ำ มันพูดแบบนี้ผมก็หน้าแดงเลยสิ  โอ้ย จะยืนก็ไม่ค่อยจะได้ ขาสั่นผลั่บๆ ต้องเอามือข้างหนึ่งยันผนังเอาไว้ เหมือนมันจะรู้ พยายามประคองผมไม่ให้ทรุด

"อ้าว ไอ้เราก็นึกว่าอยากได้แฟนพุงย้วยๆ" ผมยิ้มล้อเลียน กะจะให้มันหมั่นไส้ แต่มันดันยิ้มหวานมาให้ โอยตายๆๆ ผมแทบจะต้องเอามือมาบังแสงอันเจิดจ้าที่มันปล่อยออกมา

"เฉยๆ แล้วแต่ไอรัก ยังไงก็ไม่เปลี่ยนใจแล้วแมวโหลดต่ำ" ทำไมมันสุภาพขึ้นเยอะ(มากกกกกก)จัง ผมเขินอะ ขออนุญาตกริ๊ดได้ไหมครับ ฮื้อๆ

"หือ อะไรอะครับ แมวโหลดต่ำ?"

"แมวอ้วน"

"เกียร์! ..ผมเป็นเสือกำยำต่างหากล่ะ" ผมก้มบ่นอุบอิบ ถ้าไม่ติดว่ากูมีใจให้มึงไปแล้วนะ เหอะ!

"หึหึ เสือก็เสือนะแมวน้อย มานี่มา"

"ไม่เอา ผมจะอาบเอง" มันจับมือผมที่กำลังถูครีมสบู่อยู่ออกจากตัวผม โห มีสิทธิ์นะ

"เกียร์อาบให้"

"ฮื้อ ให้ผมใช้แรงบ้างเหอะ" จะเดินเข้าห้องน้ำ ยังต้องพึ่งแรงมันอีก คิดดูสิ ง่อยไหมล่ะผม

"ก็ใช้ไปก่อนหน้านี้เยอะแล้วไม่ใช่เหรอ" มันอมยิ้ม ส่งสายตาเจ้าเล่ห์

"............" ขอผมติดใบ้ชั่วขณะสักครู่... เอี้ยเอ๊ย อะ ไอ้สันฝาน ไอ้มะขามเปียกปูน(?) วันนี้มันทำผมเขินไปกี่รอบแล้วเนี่ย แล้วผมยืนบิดทำไมวะไม่เข้าใจ ดูไม่ได้เลยจริงๆ ให้ตายสิ อยู่กับมันอีกเดือนผมต้องกลายเป็นแต๋วแน่ๆ

ผมว่ามันมีแผนร้าย มันจะทำให้ผมเป็นเกย์สาวแน่ๆ ถ้าผมเป็นก็ไม่ต้องสืบหาตัวผู้ร้ายเลยนะครับ มันเลย ไอ้คุณเกียร์ เพราะมันนนน!

"หันหลัง" ดูมันสั่งครับ ดูมันสั่ง อย่างกับผบ.ที่ค่ายรด.เมื่อตอนมอปลาย

มันคว้าขวดสบู่ไปวางใกล้ตัว แล้วจัดการลูบครีมไปทั่วแผ่นหลัง

สักพักผมสัมผัสได้ว่ามันหยุดๆวนๆ มือเริ่มสั่น ไอ้ผมที่ก้มหัว งอหลังเล็กน้อย ก็ตรงดิ่งประหนึ่งโดนไฟรนทันที

" รีบๆอาบได้ไหม ผมหนาวแล้ว"  เปล่าหรอกครับ น้ำอุ่นเสียขนาดนั้น ความจริงคือหนาวทีน อยากยืดเส้นยืดสายขึ้นมาน่ะ

"........." มันเงียบครับ แต่มือเริ่มลูบไวขึ้นให้มันเสร็จๆไป ผมทำเป็นไม่สนใจ หันไปวาดบนกระจกกั้นไปเรื่อยเปื่อย คือมันเป็นไอเกาะน่ะครับ

"อ้ะ เกียร์! ไอ้นั่นมันมาโดนผมอะ แล้วทำไมมันพองแบบนั้นอีกห้ะ" จะอะไรล่ะครับ ก็มันเอาลูกชายมาเฉียดโดนแก้มก้นผมเนี่ย ทำให้ผมรู้เลยว่ากำลังตื่นตัวเต็มที่

"มันห้ามไม่ได้อะ" มันพูดเสียงสั่น ดูท่าจะกำลังกัดฟันข่มอารมณ์อยู่สุดๆ

โอย มันโด่อีกแล้ว หัวใจผมเดาะ

"คุณชักเองเลยนะครับ ผมไม่รับผิดชอบแล้ว"

"แต่......."

"ไม่!"

"โธ่ไอรัก......."

"หยุด! อย่าพูด! ห้ามบ่นด้วย ผมให้คุณหลายยกแล้วนะ แต่ถ้าคุณอยากให้ผมสนองอีกก็ได้นะ แต่ผมต้องเสียบคุณ เอาปะ?" ผมยักคิ้วกวนๆไป

มันทำท่าฮึ้บ เงียบกริ้บทันที แหน่ะๆ ยังไม่พอ ยังส่งสายตาคาดโทษมาให้อีก เดี๋ยวเถอะ เถียงไม่ได้แล้วมาทำเป็นโกรธ

ขอผมด่าทอคุณในใจเถอะครับ มันคันโพรงปากยุบยิบ

"ง่วงแล้วอะ" ผมพูด มันเลยรีบล้างตัวของมันและผม พร้อมเช็ดตัว ใส่เสื้อให้เสร็จสรรพ ก่อนวางผมลงบนเตียง อยู่ๆมันก็เดินออกไปจากห้องครู่ใหญ่ แล้วกลับมาพร้อมยาอะไรไม่รู้มาให้ผมกิน

กระผมที่เป็นหมอในอนาคตก็หยิบมาทานโดยไม่ถามมันสักคำว่ายาอะไร

แต่ผมว่าผมรู้คำตอบนะ

"หันก้นมาสิ" มันสั่งอีกแล้วครับ แต่คราวนี้ออกแนวอนาจารไปนิด

"ทำไมเหรอครับ"

"จะทายาให้"

ป๊าดดดดดดดด ทำไมหมอคนนี้มันให้บริการดีจัง ฟันเซอร์วิสชาร์จไปกี่เปอร์เซนต์อะอยากรู้

"เอ่อ เดี๋ยวผมขอทาเองแล้วกัน" ผมก็ยังมียางอายอยู่หน่อยๆนะครับ มันทำหน้าเหมือนถูกขัดใจแกมเสียดายนิดๆ แต่ยอมให้ผมทาเอง ผมก็ล้วงไปทาในผ้าห่มนั่นแหละ ไม่ไหวจะลุกละ มันล้มตัวนอนกอดแน่นกว่าทุกคืน

"เจ็บไหม ..มันยั้งไม่ได้ เกียร์มือหนัก" ครับ มึงไม่เบามือเลยครับ หลายยกอีกต่างหาก บั้นท้ายผมจะพังตั้งแต่ครั้งแรกแล้วเนี่ย

"เดี๋ยวก็หายครับ ผมแข็งแรงจะตาย"

"นั้นคราวหน้า คูณสอง นะ" จะบ้าแล้วกะละมัง

"คราวต่อไปก็อีกสามเดือนหน้าแล้วกัน"

"ล้อเล่นๆ" มึงล้อเล่นบ่อยจังนะเดี๋ยวนี้

"เหรอครับ เหอะๆ ร้อนอะเกียร์" ผมขยับตัวนิดหนึ่ง ให้มันเขยิบออกเพราะมันกอดแน่นมาก หายใจไม่ออก

"ร้อนอะไร หนาวอย่างกับอยู่บนดอย" ดอยหมุนน่ะสิห่า (อยากผวนหรือไม่ผวนแล้วแต่ครับ ตามสบายคุณผู้ชม)

"เหงื่อคุณแตกผลั่กๆ ยังจะบอกว่าหนาวอีก" ผมยกมือลูบหน้าลูบตาให้มัน หืม ทำหน้าเคลิ้มเลยนะครับแหม่

"ไอรักเป็นเมียเกียร์แล้วนะ" ไอ้ชั่ววววว ใครสอนให้มึงพูดคำไร้ยางอายแบบนั้นออกมาฮะไอ้หมาน้ำแข็ง

"บ้าเหรอคุณครับ ผมแค่โดนพรากพรหมจารีย์เองนะ" ผมพูดเบาๆ อยากจะข่วนหน้าตัวเองเต็มแก่ หลับตาปี๋ทำไมไม่เข้าใจ จะอายมันทำม้ายยย

"หรือจะให้เกียร์ย้ำอีกที ถึงจะรู้น่ะหืม" อย่ากระซิบข้างใบหูกระผมได้ไหมครับ ชวนกระผมเล่นจั๊กกะจู้วู้วเสียวกระสันเป็นที่สุด

"อะ เอ่อไม่ดีกว่าครับ ผมกำลังรักสงบอยู่น่ะครับ"

"หึหึ" ไอ้หื่น

"เกียร์" ผมเรียก เอามือลูบหน้าอกให้มันเสียวเล่น มันไม่ได้ว่าอะไร ปล่อยให้ผมทำ แถมเอามือมาลูบหัวผมตอบแทน

"หืม"

"ผมขออะไรอย่างได้ไหม"

"ว่ามาสิ"

"...ได้ผมแล้ว อย่าทิ้งผมไปนะ" โต้งๆแบบนี้แหละ เข้าใจง่ายดี ใครว่าผมเหนียมอาย เปล่าเลยนะครับ ผมมาแรงอยู่นะ  ฝ่าทุกไฟแดงเลยนะ บอกเลย

"ทำไมต้องทิ้งล่ะ" มันเริ่มคิ้วขมวด

"ไม่รู้สิครับ ผมกลัวคุณเบื่อผมแล้วไปหาคนที่ดีกว่า กลัวเจ็บ กลัวเสียคุณปะ....... "

"ไม่มีทาง" มันโพล่งขึ้นมาทันทีโดยไม่ฟังผมพูดจบ

"........"

"ดวงใจของเกียร์อยู่ตรงนี้แล้วจะไปหาคนอื่นอีกทำไม เกียร์ให้ไปหมดแล้ว รักใครไม่ได้อีกแล้ว" มันพูดเสียงดุหน่อยๆ เหมือนไม่ค่อยชอบใจนัก

"ไอรักเป็นรักแรก และมันจะเป็นรักสุดท้าย ถ้าไอรักไม่หมดรักเกียร์ก่อน"

"จะบ้าเหรอคุณ ผมเนี่ยนะจะเปลี่ยนใจ ไม่มีทางอะ!" ผมเผลอเสียงดังใส่ แต่ฟังแล้วมันหงุดหงิดเสียจริง

"..ก็เหมือนกัน.." มันยกมือลูบแก้มผม แล้วมอบจูบเหมือนเป็นคำมั่นของกันและกัน

"ขอโทษนะครับ ผมกังวลเรื่องไม่เป็นเรื่องเอาซะเลย"

"อืม แต่เกียร์ก็อยากขอเหมือนกัน"

ผมมองหน้ามัน ตั้งใจฟัง

"จากนี้ไปอย่ามองใครอีกนอกจากเกียร์ รักแค่เกียร์..ได้ไหม" มันพูดเหมือนผมเคยนอกใจมันเลยนะครับ

"ทำไมอะ" ให้ผมปิดตาเดินไปเรียนเหรอครับ ได้ครับ สบายมาก ผมมีสัมผัสที่แปด

"ถ้ามอง เกียร์จะพิโรธ"

"แล้วถ้าไอ้พิชมันชวนคุยอะ" นี่ไม่ได้กวนตีนมันเลยนะครับ มันสิ ตั้งแง่ซะน่า...............รักอะ อิอิ

"ทำไมต้องมัน" อ้าว เสียงแข็งใส่กูซะงั้น

"เอ่อ ก็เปล่า ผมยกตัวอย่างน่ะ คุณอย่าดุสิ แหะๆ"

"อย่าให้รู้แล้วกัน"

"ไม่เอามันหรอกคร้าบบ มันเป็นลิง" ถ้าเป็นชะนีว่าไปอย่าง..

ผมหมายถึงชะนีก็ไม่(ได้)เอาแล้วน่ะครับ เหอะๆ...............

"นั่นสินะ"

แหน่ะ มีทำท่าคิดตามอีก น่าหมั่นไส้จังหนอ

"แล้วจะเปลี่ยนเรื่องเกียร์ทำไมน่ะ ที่พูดไปเมื่อกี้หมายถึงอย่าเปิดใจให้ใคร ห้ามวอกแวก ห้ามนอกลู่นอกทางน่ะ ต้องทำให้ได้เข้าใจไหม"

"-0-" ผมทำหน้าแบบนั้นจริงๆ คืออึ้งว่ามันพูดอะไรของมัน ผมยอมขนาดนี้แล้ว ได้โปรดรู้ตัวเสียทีเถอะ ว่าตำแหน่งคนรักที่มีเพียงคนเดียว เป็นของมันมาตั้งนานแล้ว

..จะไปร่อนเร่อีกทำไม ในเมื่อผมเจอคนที่พร้อมจะหยุดแล้ว..

"เข้าใจไหมครับ" มันย้ำครับ

"รับทราบครับผม!" ผมตอบรับขึงขัง มันหัวเราะเบาๆ ก้มลงจูบแก้มผม แล้วพึมพำ 'อืม.. เนียนจัง แก้มแดง ใสจนเห็นเส้นเลือดจริงๆด้วย'

มันกะให้ผมอายจนมุดหน้าไปสิงกับฟูกเลยใช่ไหมเนี่ยย

"มีอีกเรื่อง.."

คุณเยอะนะเดี๋ยวนี้

"อะไรเหรอ"

"ถ้าอยากดูหนังโป๊นัก ก็บอก เดี๋ยวเกียร์จะสนองให้ เข้าใจนะครับ" มันยังติดเหตุการณ์เดิมอยู่ครับ ยังไม่ลืมเลือน

"เกียร์จะเปิดให้ดูเหรอ"

"จะลงมือทำให้เลยต่างหาก" ถุย เต็มปากเต็มคำนะครับแหม่









TBC--------->>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

มีกำลังใจก็มาต่อให้แล้วจ้า ไม่รู้ชอบตอนนี้กันหรือเปล่านะ
ไอ้เกียร์มันหื่น ไม่เจียมไซส์ตัวเองเล้ย
โซ่เกิดอาการสงสารไอรักซะงั้น
สงสารที่เกิดมาเป็นนายเอกเรื่องนี้ ช้ำหมดแล้วมั้งตอนหน้า 55555
คนอ่านส่งแรงใจมาให้หน่อยนะ จะได้มีแรงลุกขึ้นมาต่อ 

โซ่รักทู๊กคนนน♥

[Ella Killer]

ไอรักยั่วมากกกกกกกก

เกียร์ก็หื่นแบบสุดๆ 

เป็นกำลังใจให้คนเขียนปั่นตอนต่อไปมาให้เราอ่าน 

รักคนเขียน จุ๊บ 

[patchylove]

  ได้กันแล้วก็รักกันตลอดไปนะคะ

[พลอยสวย]

    เลือด  เลือดด  เลือดดดข้าต้องการเลือดด

[maru]

เกียร์ไม่ค่อยเลยนะเนี่ย