Lesson 39
วันนี้เป็นวันสอบไฟนอลวันสุดท้ายแล้วครับกว่าจะผ่านมาได้แต่ละวิชาไม่หมูเลยครับ ผมต้องจมปักอยู่กับหนังสืออยู่หลายวัน ส่วนพี่โชว์ก็ไม่ต้องพูดถึง อ่านบ้างไม่อ่านบ้างผมต้องบังคับให้อ่าน แต่พี่โชว์ก็ทำตัวเป็นเด็กเลยครับงอแงไม่ยอมอ่านเดี๋ยวนั้นเดี๋ยวนี้ ทำให้ผมโกรธพี่โชว์ไปหลายวันจนวันนี้
“คิมเสร็จยัง จะได้ไปกันเดี๋ยวเข้าสอบสายนะ”
“…” ผมเงียบไม่พูดด้วยครับ แต่ก็เดินไปที่โรงรถ
“โถ่ คิมเมื่อไหร่จะหายโกรธพี่ล่ะ พี่ก็อ่านแล้วไงหนังสืออ่ะ” พี่โชว์เดินตามมาง้อครับ เป็นแบบนี้มาแทบตลอดช่วงสอบ แต่ผมก็ยังเงียบเอาไว้ผ่านการสอบเมื่อไหร่ค่อยคุยกัน
“เฮ้อ” พี่โชว์ถอนหายใจแล้วก็เดินขึ้นรถไป ส่วนผมก็เดินขึ้นมานั่งข้างๆ พี่โชว์ก็ขับรถออกจากบ้าน...ระหว่างทางไม่มีใครพูดอะไรครับ เงียบมาตลอดทาง พี่โชว์ขับรถ ผมก็อ่านหนังสือครับ วันนี้ผมสอบวิชาเดียวแต่พี่โชว์สอบสองวิชาถ้าผมสอบเสร็จผมก็ต้องนั่งรอพี่โชว์ก่อนน่ะสิ
“อ้าวเฟียร์ มาไมอ่ะสอบเสร็จไปแล้วนิ” คณะเฟียร์สอบเสร็จไปเมื่อวานครับ ลอยตัวเลยน่าอิจฉาเชียว
“ก็มารอพี่วินอ่ะแหละ คิมก็สอบแค่ช่วงเช้านี่”
“อื้อ เดี๋ยวสอบเสร็จแล้วจะมาหานะ” เฟียร์ก็พยักหน้า ผมก็รีบเดินมาที่คณะก่อนเพราะว่ามันใกล้จะได้เวลาสอบแล้ว ผมไม่อยากเข้าห้องสอบสายเพราะมันจะทำให้คุณดูเหมือนดารามากๆ มีแต่คนมอง
ตลอดช่วงเช้าที่ผมสอบ ค่อนข้างเครียดครับเพราะข้อสอบมันยากเหลือเกิน หรือว่าผมคิดเยอะไปก็ไม่รู้ผมนั่งทำจนเกือบเวลาหมดก็เสร็จครับหันดูรอบๆ โอ้ว แทบไม่เหลือใครแล้วครับ แต่เหลือเท่าไรก็ไม่สำคัญครับ เพราะผมไม่ค่อยมีเพื่อนคนอื่นนอกจากกลุ่มพี่โชว์กับเฟียร์สักเท่าไหร่ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
“โอ้ย จะเอาท๊อปละมั้ง ทำนานขนาดเนี่ยแกว่าไหมแอน” ผมก็ไม่ได้สนใจครับเพราะคิดว่าเค้าคงไม่ได้ด่าผม ผมก็เดินลิ่วเลยครับจะลงตึก
“หยิ่งซะด้วย พูดด้วยแล้วเดินหนีว่ะเมย์” ชักยังไงๆแล้วนะ ด่าผมหรือเปล่าเนี่ย แต่อย่าไปใส่เลยครับเค้าคงคุยกับเพื่อนเค้า ผมก็เดินไปหาเฟียร์หน้าคณะพี่วินอย่างรวดเร็ว
“เฟียร์ หิวจังไปหาข้าวกินกันเถอะ” ผมเอ่ยชวนครับ ใช้สมองไปเยอะ
“ทำมาเผื่อแล้วแหละ เมื่อกี๊พวกพี่วินก็พึ่งขึ้นตึกไปสอบต่อ แต่เรารอกินพร้อมคิมอ่ะแหละ ไปนั่งกินที่โรงอาหารละกัน” เฟียร์ลุกขึ้นยืนแล้วเดินนำผมไปที่โรงอาหาร
“เดี๋ยวเราไปซื้อน้ำนะ เฟียร์หาที่นั่งรอเถอะ” ผมเดินไปซื้อน้ำมาสองแก้วแล้วก็กลับมานั่งที่ๆเฟียร์นั่งรออยู่ แต่พอเหลือบไปมองอีกฝั่งนึงก็เจอกลุ่มของเมย์นั่งอยู่ก่อนแล้ว
“เฟียร์ทำอะไรมากินอ่ะ” ผมถามครับ
“ก็เปิดดูสิกินได้อยู่แล้วแหละน่า เราทำซะอย่าง” เฟียร์พูดแล้วยิ้มอย่างภูมิใจกับความเป็นมืออาชีพของตัวเอง
“อื้ม อร่อยเหมือนเดิมเลยเฟียร์” เมื่อผมกินคำแรกก็เอ่ยปากชมเลยครับ เพราะมันอร่อยจริงๆ
“เห็นไหม อร่อยก็กินไปให้หมดเลย” เฟียร์บอกแล้วก็เริ่มกินต่อ ผมก็กินกันไปได้สักพักนึงก็มีเสียงพูดของพวกข้างๆขึ้นมาครับ
“เฮ้ย แกว่าปะว่ามันต้องได้ท๊อปแน่ๆเลย คนบ้าอะไรทำข้อสอบจนเวลาหมด”
“แหม เมย์ก็คนมันอยากเด่นอยากดัง ไม่แน่นะมันอาจจะไม่เก่งอะไรเลยก็ได้”
“ก็แค่พวกสร้างกระแส แถมน่าสมเพชอีกที่เกิดมาดันผิดเพศ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” ผมมั่นใจแล้วครับว่าเค้าด่าผมแน่ๆ พอหันไปก็เจอสายตาเหยียดหยามมองมาทั้งกลุ่มเลยครับ
“คิม เราว่าแถวนี้คนเลี้ยงหมาเยอะดีนะ....ปล่อยออกมาเห่ากันระงมเชียว” เฟียร์พูดกระแทกเสียงเน้นๆไปทางพวกเมย์ครับ
“ไม่เอาน่าเฟียร์” ผมเอื้อมมือไปจับมือเฟียร์ไว้แล้วก็ส่ายหน้าปรามๆไว้ด้วย
“ตัวเสือกเยอะดีนะเนอะ...ว่าปะ” แอนด่าเฟียร์กลับ
“ก็ถ้าไม่อยากให้เสือกก็เก็บหมาไว้ในปากดีๆหน่อยสิ คนสวย....อุ้ย ขอโทษที่พูดโหก” เฟียร์ด่าแล้วก็เบะปากใส่
“อีดอก...มึงด่าใคร”
“ทำไมโง่จัง...ก็ด่ามึงไง”
“เหอะ อย่าคิดว่าเป็นเมียพี่วินแล้วฉันจะกลัว....ก็แค่พวกเอาตัวเข้าแลก ฉันไม่อยากจะไปยุ่งหรอก”
“ก็ยังดีกว่าคนบางคน ที่อยากจะเอาตัวเข้าแลกแต่ไม่มีใครกล้าเอา เพราะคนสมัยนี้เค้าแยกแยะเป็น....ว่าอะไรดี อะไรเน่า” เฟียร์พูดเสียงนิ่ง พวกเมย์ก็กรี๊ดเลยครับ
“กรี๊ดทำไม สงสัยจะร้อนเดี๋ยวเราช่วยนะ.....ในฐานะเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน”
“ซ่า~ กรี๊ดดดดดด อะไรเนี่ย” เต็มๆครับ เฟียร์แรงมากครับ น้ำปลาทั้งถ้วยไประเรงอยู่บนตัวพวกเมย์ในพริบตาเลยครับ
“ไปเถอะ อิ่มแล้ว...สนุกด้วย” เฟียร์ดึงผมออกมารอหน้าคณะพี่วินเหมือนเดิมครับ
“ฮึ่ย นึกแล้วโมโห อีพวกเวรนั้นจริงๆเลย” เฟียร์พูดขึ้นครับเมื่อเราทั้งสองคนนั่งลงตรงโต๊ะที่เดิม
“ไม่เอาน่าเฟียร์ เฟียร์ก็เล่นเค้าเจ็บเหมือนกันนะ”
“ก็มันด่าคิมก่อนเรายอมไม่ได้หรอก คิมเองก็เถอะหัดสู้คนซะบ้าง ถ้ามัวแต่ยอมคนอื่นก็จะโดนแบบนี้ไปเรื่อยๆ แล้วมันจะต้องหนักขึ้นๆแน่ๆ เชื่อเราสิ” ผมส่ายหน้าปฎิเสธ ก็นิสัยผมชอบที่จะไม่ทะเลาะกับใครนี่นา
“เราอยากเข้าห้องน้ำหน่อย ไปล้างซวยดีกว่า เสียลูกกระตาหมดมองเสนียดมาเมื่อกี๊..ไปกับเราไหมคิม”
“ไม่ดีกว่า เดี๋ยวเรารอตรงนี้ละกันนะ” พูดจบเฟียร์ก็พยักหน้ารับรู้แล้วเดินไปในตึกเพื่อเข้าห้องน้ำ ระหว่างนั้นผมก็นั่งเล่นโทรศัพท์ครับ อิอิ สอบเสร็จแล้วเล่นได้เต็มที่
“…” อ้าว อยู่ๆก็มีคนมากระชากโทรศัพท์ผมครับพอผมเงยหน้าขึ้นไปดูผมก็ตกใจนิดนึง
“ไง แหม น่าสนุกจังนะขอเล่นด้วยคนสิ!!!”
“อย่าๆ เมย์!!!!” ไม่ทันแล้วครับเมย์เขวี้ยงโทรศัพท์ผมลงพื้นจนแตกกระจาย
“เพื่อนแกด่าฉัน แกต้องรับผิดชอบ...เพี๊ยะ....เพี๊ยะ” เมย์ตบผมไม่ยั้งเลยครับ ตบจนผมเริ่มมึนแล้วครับ
“พอแล้ว...หยุดเถอะ” ผมพูดเสียงแผ่ว มันไม่ไหวจริงๆครับ โดนแบบไม่ตั้งตัวเลย
“อ่ะนี่ เผื่อหิวนะ!!!” แล้วเมย์ก็ราดน้ำเปล่าลงมาตั้งแต่หัวยันเท้าเลยครับ
“ฉันว่าน้ำคงไม่อร่อยหรอก น้ำแดงดีกว่า” เพื่อนเมย์ยื่นขวดน้พแดงเฮลล์บลูบอยให้เมย์ครับผมก็ตกใจแต่ทำอะไรไม่ได้ หมดแรงไปหมด
“อย่าๆ” เสียงร้องของผมไม่เป็นผลเพราะเมย์เทน้ำแดงลงบนตัวผมจนเหนียวตัวไปหมดเลยครับ
“จำไว้ อย่ามาลองดีกับฉันบอกเพื่อนแกด้วย” แล้วเมย์ก็จิกหัวผมลากไปเหวี่ยงลงไปกลิ้งอยู่ที่พื้น
“อึก...ฮึก...ฮือ” ผมปล่อยโฮแล้วก็เดินเก็บเศษโทรศัพท์ที่แตกกระจายครับ เฮ้อ ทำไมชีวิตผมต้องเจออะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย
“คิมทำไมเป็นนี้” เฟียร์รีบถลาเข้ามาหาตัวผม
“ฮึก...ฮือ” ผมพูดไม่ออกครับร้องไห้อย่าง แล้วเสียงของคนที่ผมโหยหามากที่สุดในตอนนี้ก็ดังมากจากไกลๆครับ
“คิม!!!!!!”
“พี่โชว์!!!!...ฮือ”
ปล. ขอโทษครับหายไปหลายวันพอดีติดธุระเรื่องหาที่เรียนน่ะครับ
หัวข้อ: หนุ่มหน้าใสกุมหัวใจนายจอมโหด Ms.Shizuru Lesson 77 End 19/01/2014 P.66 (อ่าน 718656 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก