Lesson 29
( Show Part )
“ใช่พี่เอง”
“พี่เข้ามาได้ยังไง...แล้วเฟียร์ไปไหน” หึ ใช่สิถามหาแต่คนอื่น คนถูกทิ้งอย่างผมมันน่าน้อยใจนัก!!!
“เข้ามาตามหัวใจเรียกหา” แหวะ เลี่ยนว่ะกูพูดไปได้ไงวะ
“…” คิมเงียบแล้วไม่ยอมพูดอะไรอีก
“คิมทำไมถึงต้องมานอนบ้านไอ้วินครับ” ผมเปิดฉากสนทนาต่อ
“ก็อยากมา”
“อย่าตอบพี่แบบกำปั้นทุบดิน” ผมดุเสียงเข้มเลยครับ คิมนี่นิสัยเสียอย่างนึงเวลามีอะไรไม่ชอบพูด ชอบเก็บไว้คนเดียว
“ไม่ได้ทุบสักหน่อย ก็ผมอยากมาหาเฟียร์ผมผิดอะไร?” คิมตอบน้ำเสียงฮึดฮัดใส่ผมครับ
“คิมอย่ามาใส่อารมณ์กับพี่นะ พี่รู้มันได้มีแค่นั้น” ผมพยายามคาดคั้นสุดเลยครับเพื่อให้คิมยอมบอกเหตุผลที่มานอนบ้านไอ้วิน
“ว่ายังไงครับจะตอบพี่ได้หรือยัง” มันเงียบนานเกินไปแล้วครับผมเลยเร่งกดดันเพื่อจะเอาคำตอบ
“คิมเบื่อนี่” น้องพูดจบก็เบะหน้าเหมือนจะร้องไห้เลยครับ อะไรวะผมยังไม่ทำอะไรเลย...หรือเปล่าวะ?
“โอ๋ๆ~ ไม่เอาอย่าร้องไห้นะ ที่พี่ถามเพราะพี่เป็นห่วงรู้ไหม” ผมพูดแล้วก็จับหัวคิมมาสบอกผม
“ที่หลังคิมมีอะไรต้องบอกพี่รู้ไหม พี่ทั้งรัก ทั้งหวง ทั้งห่วง คิมเลยนะ” เอาละผมเริ่มหยอดใส่แล้วครับเหมือนเป็นการเตือนเจ้าตัวร่วงหน้าว่าผมกำลังจะบุก
“พี่โชว์พูดอะไรบ้าๆ จะมาห่วง มาหวงทำไม” น้องพูดเสียงอึกอักเลยครับ
“คิม”
“…”
“เป็นแฟนพี่นะครับ” พูดไปแล้ว ผมพูดไปแล้ว!!!!
“…” ทำไมน้องเงียบใส่ผมวะ
“ว่าไงครับคิม...เป็นแฟนกับพี่ได้ไหม” ผมถามต่อ
“ก็...นะ..ไหนว่าเป็นพี่น้องกันไง” เฮ้อ กูไม่น่าพูดตอนนั้นเลย
“แต่ก่อนใช่ แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้วครับ” ผมพูดแล้วก็กอดคิมให้แน่นขึ้น
“พะ..พี่โชว์” น้องพูดเสียงแผ่วเลยครับ
“พี่รู้พี่เลวมาก พี่ทำอะไรไม่ดีกับคิมไว้เยอะแยะมากมาย...แต่ขอร้องเถอะคิม คนเลวๆคนเนี่ยขอโอกาสได้ดูแลคิม....ได้ไหมครับ” ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ
“พี่โชว์....”
“...” ผมลุ้นกับคำตอบน้องมากเลยครับ
“ผมยังไม่พร้อม...เราเป็นพี่น้องกันไปก่อนเถอะนะครับ” หว้า แดกแห้วเลยกู
“ไม่เป็นไรครับพี่จะรอคิมนะ...จะรอจนกว่าคิมจะพร้อมนะครับ” ถึงมันทำให้ผมไหววูบไปบ้างก็เถอะ แต่น้องต้องการแบบนั้นผมจะว่าอะไรได้..ใจน้องเค้านี่ครับผมบังคับไม่ได้หรอก....แต่ใจของน้องกูอยากได้โว้ยยย!!!!!!!!!
เมื่อผมกับคิมเคลียร์(หัวใจ)กันเรียบร้อยแล้ว(ถึงมันจะไม่โดนใจผมเท่าไรก็เถอะ)ผมก็พาคิมนอนครับแต่คิมไม่ยอมบอกว่าจะดูคนอวดผีผมก็เลยต้องพาคิมดูครับแต่อย่าเรียกว่าดูเลยครับ แทบจะมุดอยู่ในผ้าห่มตลอดเวลา แล้วจะอยากดูเพื่อ?
“อื้อ...” ผมบิดขี้เกียจตอนตื่นขึ้มาในตอนเช้าของอีกวันครับ หันไปมองคนข้างๆก็ยังไม่ตื่นเลย สงสัยเมื่อคืนจะผวาเพราะว่าคิมนอนแบบแทบจะสิงร่างผมเลยครับกระแซะแล้วกระแซะอีก...ดีเหมือนกันทีหลังจะไปเหมาแผ่นคนอวดผีมาทั้งแผงเลย
“ฟอด” หอมแก้มปลุกครับ...แต่ก็ยังไม่ยอมตื่น
“ฟอด...ฟอด” คราวนี้ซ้ายขวาเลยครับ
“…” แต่ก็ยังไม่ขยับงั้น...
“จุ๊บ” เฮ้อ ตายแน่ๆนอนแบบนี้มีโอกาสโดนลักหลับหลายรอบแล้วเนี่ย
“ไม่ตื่นใช่ไหม” ไซร้คอเลยครับ ขนาดตื่นเช้าๆตัวคิมก็ยังหอมอยู่เลยครับเหมือนเป็นกลิ่นประจำตัวของคิมอ่ะครับ
“อือๆ....พี่โชว์ทำอะไร!!!!” ฮ่าๆๆๆ ถึงกับตาสว่างเลยนะ
“ปลุกไม่ยอมตื่นสักทีนิก็ต้องเจอแบบนี้” ผมบอกแบบไม่สนใจทั้งๆที่ในใจ สนใจมาก!!!
“พี่โชว์แกล้งผมนิ ไปไกลๆเลย” พูดจบคิมก็หยิบหมอนมาเขวี้ยงใส่หน้าผมเลยครับ
“โอ้ย คิมพี่เจ็บนะครับ”
“ดี ตายไปเลยไป!!!!” พูดจบคิมก็วิ่งเข้าห้องน้ำไปครับ หึหึ น่ารักจริงๆเลย
( Kim Part )
โอย ในที่สุดก็หมดเวลาเรียนช่วงบ่ายของวันนี้สักทีครับ ผมล่ะเมื่อยจริงๆเลย ผมรีบเดินลงมาจากห้องเรียนเลยครับ วันนี้อยากกลับบ้านเร็วๆมากๆแต่ว่า...
“คิม” ผมหันไปตามเสียงเรียก
“อ้าว เต้ว่าไง” ผมส่งยิ้มไปให้
“ไปกินข้าวกัน เต้มีเรื่องอยากจะคุยด้วย” เรื่องไรวะคุยเลยไม่ได้รึไง
“โอเคก็ได้ แต่อย่าดึกนะเราไม่อยากกลับบ้านมืดค่ำ” ผมบอกเต้ เต้ก็โอเคครับแล้วจากนั้นเต้ก็พาผมไปกินอาหารที่ห้างๆนึงครับร้านก็หรูหราพอสมควร
“คิมอยากกินอะไรสั่งเลยนะ” มันแน่นอนอยู่แล้วแหละเต้
“เอาทอดมันกุ้ง ข้าวผัดน้ำพริกลง เมี่ยงปลาทู แล้วก็น้ำผึ้งมะนาว” ผมสั่งของที่อยากกินทั้งนั้นเลยครับ
“ผมเอาข้าวคลุกกะปิก็พอครับ”
“เต้ทำไมสั่งอย่างเดียวเองล่ะ” ผมถามครับ เต้เป็นเจ้ามือนี่น่าจะสั่งเยอะนี่นา
“มีเรื่องอยากบอกมากกว่าอยากกินน่ะ” เต้พูดแล้วยิ้ม
“แต่เอาไว้หลังกินข้าวเสร็จนะ”อ่ะโอเคผมไม่มีปัญหาอยู่แล้วครับ
แล้วสักพักอาหารก็มีเสิร์ฟตรงหน้าครับแต่ละอย่างจะบอกว่าอร่อยมากเลยครับผมกินได้เยอะเลยทีเดียวและมันก็ถึงตอนสำคัญครับ...เรื่องที่เต้จะบอกผม
“คิม...คือรู้ใช่ไหมว่าเราชอบคิม” ผมก็พยักหน้า เพราะเต้ก็เคยบอกว่าจะจีบผม
“มันอาจจะเร็วไปหน่อยแต่...”
“…” ผมเริ่มใจไม่ดีแล้วสิครับ
“เป็นแฟนกับเราได้ไหม” พูดจบเต้ก็เอื้อมมือมาจับมือผมแล้วกุมไว้หลวมๆ โอ้ยช่วงนี้ฟีโรโมนผมแรงใช่ย่อยตัวผู้ติดกระจาย - -
“เอ่อ...คือว่า” ผมกำลังจะตอบเต้แต่แล้วก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น
“คิม!!!”
“พะ...พี่โชว์!!!!!!”