วันนี้ตื่นสายครับขอโทษที >.<
Lesson 26
( Kim Part )
โอ้ย!!! ทำไมถึงมึนหัวแบบนี้เนี่ยจำได้ว่าไปเที่ยวผับกับเต้นี่นา แต่พอลืมตามองไปรอบๆทำไมมันคุ้นๆจังเลย แถมความรู้สึกอึดอัดแต่อบอุ่นแบบแปลกๆนี่อีก ผมหันไปมองข้างๆก็เจอพี่โชว์นอนมองหน้าผมอยู่แถมยังกอดผมไว้ด้วย
“ตื่นแล้วหรอครับ...เป็นยังไงบ้าง” เหอะๆ เดี๋ยวนี้พูดเพาะขึ้นเยอะครับ
“อือ” ผมตอบแล้วเอามือกุมศีรษะตัวเองเพราะมันรู้สึกปวดๆมึนๆผสมปนเปกันไปหมด
“ปวดหัวหรือเปล่า” พี่โชว์ถามแล้วก็เอามือมาแตะๆลูบตามตัวผม
“ตัวรุมๆนะเนี่ย เดี๋ยวพี่เอาข้าวมาให้กินจะได้กินยา” พูดจบพี่โชว์ก็ลุกออกไปจากห้องผมจึงหลับตาลงและจมสู่ห้วงนิทราอีกครั้งนึง
“คิม.....คิม......ลุกขึ้นมากินข้าวกินยาก่อนแล้วค่อยนอนนะครับ” ผมรู้สึกถึงแรงเขย่าจากใครบางคนทำให้ผมต้องลืมตาและลุกขึ้นทำตามอย่างที่ใครอีกคนสั่ง
“มาเดี๋ยวพี่ป้อนนะ” ผมก็ไม่ได้ขัดขานอะไร เพราะตอนนี้เบลอมากๆ ผมก็รีบกินแล้วก็กินยาพอเสร็จก็นอนต่อทันที
“กริ๊งงงง.........กริ๊งงงงงงง” ผมงัวเงียตื่นขึ้นมาเพราะว่าเสียงโทรศัพท์ของผมมันดังขึ้น ผมก็ควานหาโทรศัพท์แต่หารอบตัวก็ไม่เจอ ผมเลยต้องลุกขึ้นนั่งเพื่อมองหามัน....อยู่หัวเตียงนี่แถมคาสายชาร์จไว้ด้วย สงสัยพี่โชว์จะเป็นคนชาร์จให้
“ฮัลโหล”
“ฮึ้ย คิมตื่นยังเนี่ย” ใครอ่ะเสียงคุ้นๆ ผมลองดูเบอร์ที่โทรเข้ามาก็อ๋อทันที เต้นั้นเอง
“อือๆ ตื่นแล้วเต้มีอะไรหรือเปล่า” ผมถามกลับครับ รีบๆคุยตอนนี้อยากนอน!!!!!
“คิมเป็นยังไงบ้าง เมื่อวานเมาซะไม่รู้เรื่องเลย”
“ก็ปวดหัวนิดหน่อย มีไข้นิดๆอ่ะ แต่เดี๋ยวคงหายแหละมั้ง”
“โห ไม่สบายเลยหรอ ขอโทษทีนะเต้ไม่น่าลากคิมไปด้วยเลย” เต้มีน้ำเสียงสำนึกผิดมากๆ แต่มันไม่ใช่ความผิดเต้สักหน่อยนะ
“เฮ้ย อย่าไปคิดมากเราเป็นคนอยากไปเอง” โอย ผมไม่ไหวแล้วครับ นอนคุยเลยละกันนั่งต่อไม่ไหวแล้วโลกหมุนจริงๆ
“เอางี้ เดี๋ยวเราไปเยี่ยมที่บ้านละกันนะ”
“เต้อย่าลำบากเลย ไม่ต้องมาหรอก” ผมเกรงใจอ่ะนะ
“คิม....รังเกียจเราหรอ” หูย ทำไมน้ำเสียงมันหดหู่ได้ขนาดนี้เนี่ย
“บ้าแล้ว ไม่ใช่แบบนั้นอยากมาก็มาแล้วแต่ละกัน แต่เราคงลงไปรอไม่ไหวนะ ตอนนี้ยังนอนคุยเลย” ผมบอกตามสภาพจริงๆ ก็ผมไม่ไหวอ่ะ
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวเต้ขึ้นไปหาที่ห้อง”
“ดะ...เดี๋ยว….ตื้ด” วางไปแล้ว เออ ชั่งแม่งเถอะตอนนี้ขอนอนก่อนละกันนะ
( Show Part )
ตอนนี้ผมกำลังนั่งเล่นอยู่ในห้องนั่งเล่นครับ แต่ใจผมสิมันดันไปอยู่ห้องข้างบน คิมร่ายมนต์เล่นของอะไรหรือเปล่าเนี่ยถึงทำให้ผมนึกถึงได้ตลอดเวลาขนาดนี้ แต่ในขณะที่ผมกำลังนั่งอ่านหนังสือไปพรางๆ ก็มีรถคันนึงแล่นเข้ามาจอดหน้าบ้านผมเลย ผมชะเง้อมองดูว่าเป็นรถใคร...มันคุ้นๆแต่ผมก็ไม่รู้หรอกว่ารถใครจนกระทั่งเจ้าของรถก้าวเท้าลงมาจากรถ
“ไอ้เต้...”
“สวัสดีครับพี่โชว์” มันพูดและก็ยิ้มกวนตีนมาให้ผม
“มึงมาทำไม” ผมถามมันเสียงเข้ม
“โอะโอ บ้านนี้ต้อนรับแขกได้พิลึกจริงๆนะครับ”
“นี่ยังไม่ได้ต้อนรับ....แค่ทักทายนิดเดียว ถ้าต้อนรับต้องแบบนี้!!!” พูดจบผมก็วิ่งปรี่เข้าไปหามันเลยครับแต่เหมือนมันจะรู้ว่าผมจะกระทืบมัน มันเลยวิ่งหนีผมขึ้นไปข้างบนแล้วเข้าไปในห้องคิมอย่างรวดเร็ว
“ปัง ปัง ปัง!!! มึงเปิดประตูเดี๋ยวนี้นะเว้ย” จะไม่โวยวายมากขนาดนี้ถ้าห้องที่มันเข้าไปไม่ใช่ห้องของคิม
“เรื่องอะไร ถ้าผมเปิดพี่ก็กระทืบผมสิ....เดี๋ยวคิมผมดูแลเอง พี่ไปที่ชอบๆเถอะ” ไอ้เด็กเหี้ย!!!
“มึงจะเปิดไม่เปิด”
“...” มันเงียบไม่ยอมตอบออกมา โอเคเดี๋ยวกูจัดให้ หึ มึงคิดว่าที่นี่ที่ไหนกัน บ้านกูทำไมกูจะไม่มีกุญแจสำรองหรือไง และผมก็เดินไปเอากุญแจสำรองมาอย่างสบายอารมณ์ เดี๋ยวมึงเจอกูแน่ไอ้เต้
“กิ๊ก...แอ๊ด”
“เฮ้ย พี่เข้ามาได้ยังไงวะ” ไอ้เต้เห็นผมเปิดประตูเข้ามาก็สะดุ้งเลยครับ ส่วนคิมก็เหมือนว่ากำลังนั่งคุยกับเต้อยู่
“มึงเห็นนี่ไหมล่ะ” ผมโชว์กุญแจสำรองทั้งพวกให้มันดู มันก็ยิ้มครับ
“ไงครับคิม ตื่นแล้วหรอไหน ยังไข้อยู่หรือเปล่า” ผมเดินตรงไปหาคิมแต่ว่า....
“ไหนตัวรุมหรือเปล่าเดี๋ยวเต้วัดให้นะ” พูดจบมันก็เอาหน้าผากมันชนกับหน้าผากของคิม ผมนี่ของขึ้นเลยครับ แต่เย็นไว้ยิ่งร้อนยิ่งเสียเปรียบ
“ก็ไม่ร้อนเท่าไรนะครับพี่โชว์” มันบอกผมแต่ว่ายังไม่ยอมถอยออกจากตัวคิมเลยครับ
“พี่ไม่เชื่อคนอื่นครับเดี๋ยวพี่วัดเองนะ” ผมไม่สนใจมันเลยแต่เดินไปนั่งบนเตียงแล้วอุ้มคิมขึ้นมานอนซ้อนตักผมพร้อมกับเอาหัวคิมมาซบไว้กับอกผม
“หือ เหมือนตัวรุมๆอยู่เลยนะครับคิม”
“เดี๋ยวคงหายครับพี่โชว์” คิมบอกผม
“อือ ปล่อยไม่ได้หรอก พี่ไม่ยอม....เดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้ดีกว่านะ” ผมถือวิสาสะอุ้มคิมขึ้นแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำเลยครับ
“เต้ช่วยรออยู่ข้างนอกก่อนนะ เดี๋ยวพี่ขอเช็ดตัวให้คิมสักแปป” ผมบอกมันแบบเยาะเย้ย ฮ่าๆๆๆ แค่นี้ก็มีชัยไปกว่าครึ่งแล้ว
“พี่โชว์ด้วยออกไปรอข้างนอกเถอะ เดี๋ยวคิมจะทำเอง”
“ไม่ได้หรอกครับคิม ตอนนี้ไม่สบายอยู่เดี๋ยวพี่ทำให้” ผมไม่ยอมครับ
“ผมไม่สบายไม่ได้พิการ” เดี๋ยวต่อปากต่อคำจังนะ
“อย่าเถียงพี่นะครับ ไม่งั้นจะโดนลงโทษแบบนี้” พูดจบผมก็ประกบปากกับคิมทันทีครับ แต่ผมทำแบบอ่อนโยนและทะนุถนอม ราวกับกลัวว่าคิมจะแตกเป็นเสี่ยงๆ และในเวลาอันสั้นๆจากที่ขัดขืนในตอนแรกก็โอนอ่อนตามผมมาอย่างง่ายดาย
“อ่า~ แฮ่ก แฮ่ก” เมื่อผมผละออกคิมก็หายใจเข้าปอดอย่างรวดเร็วครับ หน้าแดงเถือกไปหมด เป็นอะไรที่น่ารักมากๆเลยครับ
“มาเช็ดตัวกันดีกว่านะครับจะได้เสร็จ” ผมถอดเสื้อผ้าคิมออกไม่เหลือสักชิ้นเลยครับ แล้วก็ค่อยๆเช็ดตัวคิมไปเรื่อยๆ จนเสร็จคิมก็เหมือนมีท่าทีอายๆครับ น่าฟัดจริงๆ
“อย่าไปทำหน้าตาแบบนี้ที่ไหนนะครับ” เมื่อผมพูดคิมก็ส่งสายตากลับมาแบบงงๆ
“พี่หวงนะรู้ไหม...ฟอด” แต้มขึ้น แต้มขึ้น ฮ่าๆๆ มึงไม่ได้แดกคิมหรอกไอ้เต้
“เช็ดนานจังเลยนะครับพี่ ผมรอจนจะป่วยแทนแล้วเนี่ย” ไอ้เต้พูดขึ้นเมื่อผมอุ้มคิมออกมาจากห้องน้ำ แต่แล้วคิมก็กระโดดลงจากตัวผม เพื่อจะเดินเองแต่ดูเหมือนจะยังไม่ชินเพราะคิมท่าทางเซจะล้มผมก็เตรียมจะคว้าตัวเอาไว้แต่
“คิม!!!! อึก” ไอ้เต้มันดึงคิมให้ล้มไปทับตัวมันครับ เห็นแบบนี้ผมเริ่มมีอารมณ์แล้วครับ ได้มึงอยากประกาศสงครามกับกูใช่ไหม....เดี๋ยวกูจัดให้!!!!!
หัวข้อ: หนุ่มหน้าใสกุมหัวใจนายจอมโหด Ms.Shizuru Lesson 77 End 19/01/2014 P.66 (อ่าน 718697 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก