Lesson 19
( Kim Part )
ผมโดนต่อยจนจุกเกือบจะกองอยู่กับพื้นอยู่แล้ว และผมก็รู้สึกว่าตัวเองตัวลอยขึ้นไปพาดอยู่บนบ่าของใครอีกคน
“ตุ๊บบ....อึก” ผมถูกเหวี่ยงอย่างแรงลงกับเตียง
“อย่า...ทำอะไรผม” ผมบอกอย่างอ่อนแรงตอนนี้ยังจุกนิดหน่อย
“หึหึ ทำยังกับไม่เคย” พูดจบพี่โชว์ก็ขึ้นค่อมบนตัวผม
“อื้อออออ ลงไป” ผมดิ้นและใช้มือผลักคนตรงหน้าออกด้วยเรี่ยวแรงที่เหลือน้อยนิด แต่เหมือนอีกฝ่ายไม่ได้สะทบสะท้านแต่อย่างใด
“หึ มีแรงแค่นี้ยังจะอวดดีอีกนะ อยู่เฉยๆแต่แรกก็ไม่ต้องเจ็บตัวแล้ว”
“ปล่อยผมนะ ผมไม่ใช่ทาสคุณนะที่นึกอยากจะทำอะไรก็ทำได้” ผมบอกด้วยเสียงที่แผ่วเบาลงเรื่อยๆ
“ใช่มึงไม่ใช่ทาสกู แต่มึงเป็นของกู ของกูคนเดียว” พูดจบพี่โชว์ก็จูบผม แต่ผมไม่ยอมรับสัมผัสนั้นจึงเม้มปากเอาไว้
“หึหึ เม้มปากหรอ....ได้”
“อ๊ะ...” ผมโดนพี่โชว์กัดปาก ผมสะดุ้งแล้วเผลอเปิดปากออก พี่โชว์ไล้จูบผมไปทั่วใบหน้าผมพยายามเบี่ยงหน้าหลบแต่เหมือนเป็นการเปิดทางอีกที่หนึ่ง เมื่อพี่โชว์ย้ายจากใบหน้าไปเป็นซอกคอของผม
“อื้อออ ปล่อย อย่า” ผมบอกพี่โชว์ แต่เหมือนจะไร้ประโยชน์ เพราะพี่โชว์ไล้ลงมาถึงยอดอกของผมแล้ว ตอนนี้ความรู้สึกแปลกใหม่เริ่มเกิดขึ้น
“อย่า อย่าถอดออกนะ” ผมร้องห้ามเมื่อพี่โชว์ถอดเสื้อผ้าตัวเองแล้วก็ของผม
“ไม่ถอดก็ไม่สนุกน่ะสิ” พี่โชว์ยิ้มอย่างดุดัน รอยยิ้มที่เหยียดหยามผมไม่ชอบเลยจริงๆ
“พี่โชว์อย่าทำแบบนี้เลยนะ พี่ไม่สงสารผมบ้างหรอ ผมมีชีวิต มีจิตใจนะพี่ ผมเป็นคนนะไม่ใช่สัตว์ที่จะมารองรับการกระทำของพี่ได้ทุกเรื่องน่ะ” ผมเริ่มพูดให้พี่โชว์คิดเพราะผมไม่อยากเปลืองตัวไปมากกว่านี้ ถึงมันจะไม่มีอะไรให้เสียแล้วก็เถอะ
“แล้วกูล่ะ กูก็มีชีวิต มีจิตใจ เหมือนกันมึงไปเที่ยวกับผู้ชายคนอื่นมึงนึกถึงใจกูบ้างไหม!!!” พี่โชว์ตะคอกใส่ผม
“มันเกี่ยวอะไรล่ะพี่โชว์ ผมไปทำอะไรให้พี่ผมแค่ไปดูของกับเพื่อนผิดด้วยเหรอ แล้วทำไมผมต้องนึกถึงใจพี่ในเมื่อเราไม่ได้เป็นอะไรกัน!!!” ผมตะโกนกลับไปบ้างทั้งๆที่ตัวเองแทบจะขยับตัวไม่ได้อยู่แล้ว อยู่ๆก็อ่อนแรงมากขึ้นเรื่อยๆซะงั้นแหละ
“เดี๋ยวกูจะให้มึงพูดว่า ไม่ได้เป็นอะไรกันอีก ไม่ได้เอง”
“อึก....โอ้ยยย...เจ็บ...อย่าเอาออกไป” ผมพูดเสียงแหบพร่าเมื่ออยู่ๆพี่โชว์ก็ดันแก่นกายของตัวเองเข้ามาจนเกือบสุด มันเจ็บมากถึงจะเคยผ่านมาบ้างแล้วก็เถอะ
“อ๊า....ซี้ดดดด...เอาออกไม่ได้...ทำกี่ครั้งก็แน่นเหมือนเดิมนะ”
“ฮึก....ฮือ...กูเกลียดมึงไอ้เลว” ผมเผลอหลุดปากด่าคนตรงหน้าด้วยวาจาที่หยาบคายมากที่สุดเพราะปกติผมจะไม่ค่อยด่าคนด้วยคำหยาบคายถ้าไม่สุดๆจริงๆ
“เกลียดกูหรอ กูเลวหรอ งั้นไหนๆก็ไหนๆแล้ว กูจะทำตามคำพูดมึงเอง”
“อย่า โอ้ยยย ฮึก อึก แฮ่กๆ” ผมแทบจะหมดสติเมื่อพี่โชว์กระแทกเข้าออกอย่างแรง
“หึหึ”
“ไอ้ชั่วเอาออกไป ฮื้อออ...อื้อ” ผมโดนพี่โชว์ปิดปากอีกครั้งด้วยริมฝีปากที่หนักหน่วงของพี่โชว์ ผมตอนนี้ซึ่งทนแรงกระแทกจากพี่โชว์ไม่ไหวแล้วก็เหมือนจอภาพของตัวเองมืดลงไปอย่างช้าๆ
( Show Part )
ตอนนี้อารมณ์ความต้องการของผมพุ่งพล่านจนแทบจะระเบิดอยู่แล้ว ความรู้สึกที่ต้องการมากขึ้น กลิ่นตัวหอมๆนี้ยิ่งเป็นกระตุ้นอารมณ์ชั้นดีจริงๆ สรุปกว่าผมจะได้นอนก็เกือบเช้า ผมรู้สึกตัวอีกทีก็เพราะมีแรงสั่นจากข้างๆตัวผม
“ฮึก…ฮือ” เมื่อผมหันไปดูก็พบกับคิมนอนร้องไห้อยู่ ผมจึงเอามือไปเกลี่ยผมคิมเล่น
“ฮึก...อย่ามายุ่ง!!!” คิมพูดแล้วก็ปัดมือผมออก
“เป็นอะไร” ผมถามเสียงเรียบ
“เปล่า!!!” แต่คำที่ตอบกลับมาแต่ละคำนั้น เหมือนตอบแบบขอไปทีและแข็งกร้าว
“ร้องไห้ทำไม ฮึ” ผมถามแล้วก็ดึงตัวคิมเข้ามากอดไว้
“ปล่อยผม แล้วถอยออกไปห่างๆ”
“ทำไมล่ะ ขอนอนกอดหน่อยไม่ได้หรอ”
“ไม่ได้คุณมันสกปรกทั้งร่างกายและจิตใจผมขยะแขยงคุณ!!!”
“ก็ให้รู้ไปว่าจะเกลียดผัวตัวเองได้ลง”
“คุณอย่าพูดเองเออเอง แค่คุณทำอย่างนั้นกับผม ก็ไม่ได้หมายความว่าคุณมีความสำคัญกับผม ที่ผ่านมาผมจะถือว่าทำบุญทำทานไปก็เท่านั้น” เจ็บครับเจอคำนี้และอารมณ์ผมกำลังทะยานขึ้นสูงอีกครั้ง
“เออ ก็อย่างนี้แหละ กูไม่ใช่ไอ้เต้นิ ถ้ากูเป็นไอ้เต้มึงๆคงวิ่งขึ้นเตียงรอเลยสิท่า” ผมประชดกลับ และดูเหมือนอีกคนก็คงปี๊ดเหมือนกัน
“เพี๊ยะ.....คุณดูถูกผมมากไปแล้ว” คิมตบผมแล้วเตรียมจะวิ่งออกไปจากห้อง
“จะไปไหนเล่ามานี่ก่อน” ผมรั้งคิมเอาไว้
“ปล่อย....บอกให้ปล่อยไงวะ” คิมเริ่มโวยวาย
“อื้อ...นอนก่อนสินี่เพิ่งกี่โมงเอง” ผมดึงคิมมานอนกอดไว้ และคิมก็ดิ้นได้อยู่พักนึงแล้วก็หยุดคงรู้สึกว่าดิ้นไปก็ไม่มีประโยชน์ผมไม่ปล่อยคิมไปง่ายๆหรอก เมื่อเรานอนมาได้สักพักห้องก็เข้าสู่ความเงียบ ไม่มีใครพูดอะไรผมอึดอัดจึงทำลายบรรยากาศก่อน
“ขอโทษ”
“…”
“พี่ไม่ได้ตั้งใจ พี่แค่โมโหที่คิมไปไหนแล้วไม่บอกพี่ก่อน พี่เป็นห่วงนะ” ผมเริ่มบรรยายความในใจของผมนิดหน่อย........แต่ยังไม่กล้ามากพอที่จะบอกรัก
“…”
“คิม”
“…” เงียบอีกแล้ว
“จะไม่พูดอะไรหน่อยหรอ” ผมถามเมื่อคิมเงียบ
“อย่าโกรธพี่เลยนะ คนดี” ผมจะหอมแก้วคิมแต่อีกฝ่ายหลบแล้วลุกขึ้นจากเตียง
“พอสักทีเลิกยุ่งกับผมเถอะ ผมทำใจไม่ได้หรอกที่จะต้องคุยอยู่กับคนที่ขืนใจผมมาตั้งหลายครั้งมันเลวร้ายเกินกว่าจะรับได้” คิมพูดจบก็เดินออกจากห้องไป
“เฮ้อ แม่ง!!!! ไอ้ควายเอ้ย!!!” ผมสบถด่าในความใจร้อนของตัวเอง ที่ทำให้โดนคิมเกลียดจนได้