หัวข้อ: แม่สื่อแม่ชัก มักได้ "ชัก" เอง : 02 06 2020 Rewrite : ตอนพิเศษ หน้า 76

[ekuto]

 ไงอ่ะ เกมนี้ผมก็ยังงงอยู่
แต่ ม. นี่ มึงหรือป่าว ตามหาหัวใจมึง

[ตะวันฉาย]

มะนาวน่ารักอะ

[matilda.taon]

เฮ้ย!! สรุปใครพระเอกเนี่ย

[benzbbxbb]

ยังงัยกันงงงงงงงง

อยากรู้ใครเป็นพระเอก

มาตาไวๆน่ะรอๆ

[Aoya]

งงไปด้วยกะมะนาว
เกมส์อะไรอ่ะ มึน

[แมวดำ]

รอตอนต่อปายยย

[WyJeen]

ค้างมากกกกกกกกก = = 

[YounIn]

แอบค้าง นิสสสสสสสส นึง

สรุป ว่า เกม นี้ ยังไง? ?

  ไม่ เข้า ใจ เฉลย หน่อยๆๆๆ จ้าาา

รอ อ่าน ต่อ ๆๆ

[why yyy]

เมาๆ มึนๆ

[roseen]

 

[four4]

มะนาวเป็นคนนครพนม เย้ๆ คนอ่านก็ คนนครพนม 

[maru]

งงกับเกมส์ เกมส์อะไรกันเนี่ย กราฟ จิ้น โอม น่าจะมีใครสักคนที่สนใจมะนาวนะนั่น หรือสนใจทั้งสามคนเลย สงสัยแล้ว

[kyoya11]

ตอนนี้มะนาวทั้งเมาทั้งมึน
ตอนต่อไป ตามหาหัวใจม. 

[fastation]

ไอ้เกมส์นี่มันอะไรกันฟร่ะ!!
รออ่านต่อจ้า

[Wordslinger]

 

สนุกมากค่ะ ^_^ ชอบรุ่นพี่เมทมาก ขอทายเลยละกันว่า นายกราฟน่าจะหลุดโผจากการเป็นพระเอกแล้ว???

[Chomin]

เพิ่งเข้ามาอ่านค่า สนุกมากอ่ะ โคตรฮาเลย ฮ่าๆ ถ้าเดาจากชื่อเรื่อง กราฟ ก็น่าจะเป็นพระเอก แต่ยิ่งอ่านไปอ่านมา เริ่มจะเดาไม่ออกละ พี่เมทสองคนแกบทเด่น แย่งซีนกราฟมานะนี่ ฮ่าๆ พี่จิ้นนน พาฟินตลอดดด เกมส์นี้อะไรยังไง พยายามทำความเข้าใจตามน้องมะนาว แต่ก็ยังเข้าไม่ถึง สงสัยพี่เมททั้งสองแกจะเทพไป =.='' แต่ว่าไปเหมือนจะมอม มะนาว กับ กราฟยังไงชอบกล มีเหตุผลก็ต้องกรึ๊บ ไม่มีเหตุผลก็ต้องกรึ๊บ โดนหนักอยู่สองคนเนี่ย ว่าแต่ตามหาหัวใจของ ม นี่ยังไง มะนาวน้อยจะเจออะไรอีกบ้าง เริ่มเมาๆ มึนๆ เอ๋อๆ แล้วด้วย 

[soluna]

มะนาวคล้ายๆจะโดนโกง

[PazZ]

มทส. ชัวร์!! (รึเปล่า)

พอดีเราเคยได้ยินพี่ๆให้ม.เล่าให้ฟังบ่อยๆ มันมีมานานเเล้ว เเต่มันเพิ่งเป็นหัวใจม.เมื่อไม่นานมานี้(?)

ป.ล. ถ้าขี่มอไซต์ไปดูได้ฟิวมากก (ถ้าคืนไหนอากาศเย็นๆมีฝนตกนิดหน่อยโคตรโรเเมนซ์!)


ป.ล.2 ชอบมะนาว ><

[marionatte]

ยังงงกับเกมอยู่ เข้าใจความรู้สึกมะนาวอย่างถ่องแท้

มันเล่นยังไงกันเนี่ย อิอิ

[killerofcao]

จะเป็นยังไงต่อไปนะ ลุ้น

[ryoushena]

The Call Chapter 6 : เก็งรู


__________________________________________________________________________________________________________



พอจบเสียงสั่งการจากรองหัวหน้าฝูง บรรดาลูกสมุนทั้งคนทั้งยักษ์ก็เคลื่อนพลออกจากร้านนม หลังเที่ยงคืนนักศึกษาในร้านนมก็เริ่มบางตาเหลือนั่งกันอยู่ไม่กี่โต๊ะ อาจเป็นเพราะลูกค้าร้านนี้ส่วนใหญ่เป็นเด็กหอในที่ต้องรีบกลับเข้าหอพักให้ทันก่อนเวลาเที่ยงคืน เพราะถ้าไม่อย่างนั้น หากเข้าหอเกินเวลาต้องเซ็นต์ชื่อกับรปภ.หน้าหออีก ใครลงชื่อครบสามครั้งก็จะถูกคาดโทษด้วยการเซ็นต์ใบเตือนจากที่ปรึกษาหอ หรือถ้าใครโทษหนักเกินเยียวยาก็จะถูกส่งชื่อไปยังฝ่ายวินัยของทางมหาวิทยาลัยให้ตักเตือนต่อแต่ก็มีนักศึกษาจำนวนไม่น้อยที่ไม่สะทกสะท้านกับกฏหอพักข้อนี้ อย่างพวกผมเป็นต้น เรื่องอะไรจะยอมเซ็นต์ชื่อให้เสียประวัติละครับ เข้าทางประตูหน้าไม่ได้พวกผมก็เลือกปีนเข้าทางอื่นแทน

   เหล้า 2 กลม 5 คน ทำผมมึนเต็มที่ ขับรถมอเตอร์ไซค์ไหวหรือเปล่าชักเริ่มไม่มั่นใจในตัวเอง เหลือบตามองดูเพื่อนสาวตัวกลมที่กำลังเดินเป๋ซ้ายขวาออกมาจากร้าน พวกเราก็แยกย้ายกันไปเอารถของตัวเอง พี่จิ้นบอกว่าจะขับนำแล้วให้พวกผมขับตาม

“แม่หมู ๆ เดินให้มันตรง ๆ หน่อย” ผมส่งเสียงแซวเพื่อนแบบขำ ๆ ทั้งที่ตัวเองก็เริ่มตึงเต็มที่ ถ้ามีต่ออีกแก้วคงจอดสนิท จากนั้นผมก็เดินไปเอารถมอเตอร์ไซค์ที่จอดเอาไว้ด้านหน้าของร้านนม โชคดีตอนที่ผมมามีที่ว่างให้จอดพอดี ไม่งั้นก็ต้องเอาจอดไกลจากร้านเหมือนกัน รถมอเตอร์ไซค์ของผมรุ่นคุรุสภาสีขาวตกทอดมาจากรุ่นคุณพ่อ สภาพยังดี แม้อายุจะเยอะแต่เครื่องยังฟิต ไม่เคยงอแงกับผมสักครั้ง

“เดี่ยวสตาร์ทรถเสร็จก่อนแล้วค่อยขึ้นนะ ยืนไหวป่ะเนี่ย?” ผมหันไปมองเพื่อนตัวกลมที่กำลังจะค่อย ๆ ก้าวขาขึ้นคร่อมรถมอเตอร์ไซค์ ว่าแล้วผมก็เสียบกุญแจเพื่อสตาร์ทรถ

แก๊กกกกก แก๊กกกกกก......   ทำไมไม่ติด


แก๊กกกกก แก๊กกกกกกก ..... อ้าว? รถเป็นอะไรอ่ะ


แก๊กกกกก  แก๊กกกกกก



ทำไมไม่ติดล่ะ  เกิดมางอแงอะไรตอนนี้ ทำไงดีล่ะครับ ผมขี่เป็นอย่างเดียวซ่อมไม่เป็นซะด้วย สติที่มีตอนนี้ก็ไม่ครบ 100 เปอร์เซ็นต์ ผมลองสตาร์ทรถดูอีกครั้งแต่ก็ยังไม่ติดหรือว่าน้ำมันหมด ผมรีบกุลีกุจอเปิดเบาะเพื่อดูน้ำมันในถัง น้ำมันก็ไม่ได้หมดสงสัยผมเมาจริง ๆ ลืมไปเลยว่า ดูแค่หน้าปัดรถมอเตอร์ไซค์ก็รู้แล้วว่าน้ำมันหมดหรือเปล่า

“น้ำมันก็มีเกือบครึ่งถึง แสดงว่าไม่ใช่น้ำมันหมด หรือรถอยากพัก? หลังเที่ยงคืนแล้วอาจจะเหนื่อย?” ผมบ่นกับตัวเอง

“แม่หมูรถสตาร์ทไม่ติด เอาไง คืนนี้คงไม่ได้ไปแล้วล่ะ” ผมหันหน้ากลับไปถามเพื่อนตัวกลมด้วยใบหน้าที่บ่งบอกว่าเสียดายเต็มที่อดเลยนึกว่าจะได้ออกไปตามหาสิ่งมหัศจรรย์ของมหาวิทยาลัย

“งั้นเดี่ยวเราโทรบอกให้พี่มีนออกมารับ มะนาวเดินไปบอกห้องนั้นนะว่าเราคงไม่ได้ไปแล้ว เห็นเดินไปเอารถตรงมุมโน้น” แม่หมูรีบจัดแจงแสดงว่ายังมีสติ

ผมพยักหน้ารับคำกำลังจะออกเดินไป แต่ยักษ์ห้องนั้นขับรถมาถึงพวกผมก่อน รถมอเตอร์ไซค์ 2 คันกับคนตัวใหญ่ ๆ 3 คน พี่จิ้นกับพี่โอมนั่งซ้อนท้ายกันมาบนรถเวสป้าสีครีม โดยมีพี่จิ้นเป็นคนขับพี่โอมเป็นคนซ้อนท้ายรถมีธงชาติติดด้วย เท่อ่ะ ส่วนกราฟเป็นมอเตอร์ไซค์คันเล็ก ๆ เหมือนรถมอเตอร์ไซค์ที่เขาใช้แข่งแต่เป็นแบบย่อส่วน กราฟนั่งค่อมอยู่บนเบาะเล็ก ๆ จะว่าเท่มันก็เท่อยู่หรอกนะ แต่มันดูขัดกับบุคลิกพิกล มาดนิ่ง ใส่แว่น ดูสภาพ แต่นั่งอยู่บนรถมอเตอร์ไซค์คล้ายรถแข่งแต่งเทพ ว่าไปถ้ากราฟถอดแว่นหน้าตาจะเป็นยังไงนะ หน้าจะเปลี่ยนไปหรือเปล่า? สมัยเรียนมัธยมผมเคยจำหน้าเพื่อนคนนึงไม่ได้ เพราะเพื่อนคนนั้นเปลี่ยนจากใส่แว่นมาใส่คอนแทคเลนส์


“รถนายเป็นอะไร?” กราฟขับรถมอเตอร์ไซค์จอดถามผม

“สตาร์ทไม่ติด สงสัยคืนนี้คงไม่ได้ไปแล้ว” ผมตอบกราฟเจือน้ำเสียงเสียดายลงไปด้วยอุตส่าห์ตั้งใจเอาไว้แล้วไม่อยากอารมณ์ค้าง แต่ถ้าจะให้ซ้อนรถห้องนี้ก็ไม่น่าจะนั่งพอ เพราะกะจากสายตารถสองคันนี้ก็ไม่น่าจะมีช่องว่างให้ผมกับเพื่อนตัวกลมซ้อนไปได้ รถอะไรว่ะ เบาะเล็กนิดเดียว

“มะนาว พี่มีนไม่มีรถออกมา” เพื่อนตัวกลมผมเดินเซมาหา เอาไงดี? จะกลับก็ไม่ได้ ไปต่อก็ไม่ได้ ตอนนี้ก็ดึกแล้ว จะโทรให้เพื่อนออกมารับก็ไม่ได้เลยเที่ยงคืนแล้วออกมาลำบาก รปภ.คงไม่ให้ออกมาหรือกว่าจะได้ออกมาก็คงวุ่นวายกันน่าดู เพื่อนตัวกลมเริ่มจะไหวยืนโงนเงนเต็มที ผมจึงรีบเข้าไปพยุงตัวเพื่อนกลมของผมเอาไว้ไม่ให้ล้ม นึกว่ายังพอมีสติ เมาหลบในนี่หว่า _ _" สถานการณ์ชักเริ่มไม่ค่อยดีแล้วล่ะสิ

“ทำไมจะไปไม่ได้ มีรถสองคันที่ว่างเหลือเฟือ คันนี้ก็ว่าง รถไอ้กราฟอีก” พี่โอมพูดพร้อมขยับตัวเว้นที่ว่างเอาไว้ตรงกลาง ตบมือกับเบาะแปะ ๆ สองสามที ผมไปยังที่ว่างกระจิดริดตรงนั้นแต่ผมว่าอย่าเรียกที่ว่างเลยเถอะว่ะครับเรียกว่าช่องลมพัดผ่านน่าจะเข้าท่ากว่า คิดดูสิคนตัวสูงใหญ่สองคนนั่งอยู่บนเบาะรถเวสป้าคันเล็ก ๆ คันเดียว มันจะมีที่เหลืออยู่เท่าไหร่กัน ไอ้ที่ว่างมันก็มีอยู่หรอกนะครับ แต่เหลือนิดเดียวจริง ๆ

“มาลองนั่งดู” พี่จิ้นพูดพร้อมกวักมือเรียกผมให้ไปนั่งตรงกลาง พี่โอมลุกออกจากเบาะหลีกทางให้ผมลองก้าวขาขึ้นไปนั่ง พอผมนั่งชิดติดกับหลังพี่จิ้นเรียบร้อย พี่โอมก็ขึ้นนั่งซ้อนผมจากด้านหลังทันที นั่งซ้อนสามได้จริง ๆ ด้วย

“เพื่อนนายหลับ”

"!"

“หมูไหวไหม”

“ไหวๆ แค่มึนระยะสุดท้าย”

"ถ้าไหวทำไมหลับ"

"แค่พักสายตาเฉย ๆ น่า"

"กลับห้องเถอะ"

"ไม่เอา อยากดูหัวใจม.อ่ะ"

หลังจากที่กราฟบอกว่าแม่หมูหลับ ผมก็รีบลุกออกมาจากเบาะรถพี่จิ้น เดินตรงเข้าไปหาเพื่อนผมทันที ตอนนี้ผมไม่อยากไปดูหัวใจม.แล้วล่ะ เลยขอให้ยักษ์ห้องนั้นขับไปส่งที่ห้องแทน คืนนี้เพื่อนผมไม่น่าไหว แต่พูดยังไงเธอก็ไม่ยอมยังดื้อดึงอยากดูอยู่นั่นแหละ 'คนเมานี่พูดยากจังว่ะครับ'

“งั้นเปลี่ยนตำแหน่ง หมูแดงมานั่งคันนี้ ส่วนเราไปนั่งคันนั้น ดูท่าจะไม่รอดถ้าปล่อยให้ซ้อนท้ายไอ้กราฟมัน” พี่จิ้นพูดตัดบท สรุปผมก็ได้นั่งซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์กราฟ ผมค่อย ๆ ยกขาก้าวขึ้นไปทำหน้าที่เป็นสก๊อยจำเป็นให้กราฟ ผมว่ารถคันเล็กแล้ว เบาะรถยังเล็กได้อีก ซื้อมากะขับคนเดียวไม่ให้ใครซ้อนเลยหรือไงนะ แต่พอได้นั่ง มันก็นั่งได้พอดีเลยนะ เสียแต่ว่ามันชิดไปหน่อย ผมรู้สึกเหมือนผมนั่งกอดกราฟอยู่เลยล่ะ หวังว่ากราฟคงไม่อึดอัด

พอทุกอย่างลงตัว ก็ถึงเวลาที่ขบวนรถพวกผมเคลื่อนตัวออกไปผจญภัยตามล่าหาหัวใจมหาวิทยาลัย รถพี่จิ้นขับนำหน้า กราฟขับตามหลังไปติด ๆ ถนนเส้นนี้ค่อนข้างเปลี่ยวที่สุดและอยู่ไกลจากหอพักมากที่สุดเหมือนกัน

“นายขยับเข้ามาหน่อยก็ได้นะ เดี่ยวตก” กราฟขยับก้นไปด้านหน้าให้ผมขยับตัวตามเข้าไปอีกนิด ผมมองกราฟจากด้านหลัง ไหล่มันโคตรกว้างแมนสุดๆ ตัวอุ่น ๆ ของกราฟมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ลอยโชยตามลมเย็น ๆ พัดเข้ารูจมูกผม นั่งรถมอเตอร์ไซค์ตอนดึก ๆ ให้ลมเย็น ๆ พัดตีหน้า มันก็รู้สึกดีเหมือนกันนะ 'ผมง่วง'

“เฮ้ยยยยยย!”  หลับ! ตะกี้ผมหลับ!! ผมนั่งหลับบนรถมอเตอร์ไซค์.... ใจผมหล่นไปที่ตาตุ่ม เมื่อกี้ผมเกือบหงายท้องหล่นจากรถ ดีนะเอามือคว้าเอวกราฟได้ทัน กราฟก็คงตกใจเหมือนกันรีบเอื้อมมือดึงแขนผมให้เกาะเอาไว้ที่เอวมัน ผมเกาะเอวมันแน่นเลยล่ะ 'ตกใจหมด'

“นั่งหลับได้ไงว่ะ” เสียงกราฟดูอารมณ์เสียหน่อย ๆ มือที่ดึงแขนผมไปเกาะไว้ที่เอวยังจับเอาไว้แน่น

หัวใจผมเต้นตึกตัก ๆ ยังไม่หายตกใจเลยอ่ะ ถ้าเมื่อตะกี้หล่นลงไปบนถนนตอนที่รถยังวิ่งอยู่นะ ไม่อยากจะคิดสภาพเลยว่าจะออกมาแย่ขนาดไหน...อารามตกใจ ทำให้ตอนนี้ผมเริ่มสร่างเมา

“มีเรื่องตลกไหม?”

“?”

"อยากฟัง"

“มีเรื่องนึง แต่ไม่ใช่เรื่องของเราหรอกนะ เรื่องมันมีอยู่ว่า..."

เด็กปีหนึ่งของม.เรานี่แหละไปเล่นฟิตเนส ปกติจะไปกับเพื่อนเมทแต่วันนั้นเพื่อนเลิกเรียนค่ำเลยไปเล่นคนเดียว เผอิญว่ามีเครื่องเล่นอยู่เครื่องหนึ่งที่เขาไม่เคยได้เล่นเลย เพราะคนเล่นเยอะ หรือไม่ก็ตรงเบาะชอบเปื้อนรอยเหงื่อเขาเลยไม่เคยเล่นสักที พอดีวันนั้นเครื่องว่างเลยได้โอกาสลองเล่นดู เครื่องนี้ต้องถอยหลังเข้าไปด้วยความที่ไม่เคยเล่นเลยดูเก้ ๆ กัง ๆ ไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่ เขานั่งเล่นอยู่แบบนั้นแป๊บเดียวก็มีนักศึกษาชายเดินเข้ามาหาเขาจากด้านหลังแล้วพยายามสื่อสารด้วยภาษาไทยที่ไม่ค่อยชัดว่า

“เก็งรู ๆ ” พูดจบก็เดินกลับออกไป

ตอนนั้น เขาก็คิดว่าต้องเกร็งรูด้วยหรอว่ะ ไม่ใช่ผู้หญิง ทำไมต้องเกร็งรู เขาไม่ได้สนใจ เริ่มเล่นเครื่องเล่นนั้นใหม่แบบ งง ๆ

เล่นอยู่แบบนั้นได้ไม่นานนักศึกษาชายคนเดิมก็เดินกลับมาอีกครั้งด้วยใบหน้าซีเรียสมาก ๆ แล้วพูดประโยคเดิมว่า

“เก็งรูๆๆ” แล้วก็เดินจากไปอีกแบบหัวเสีย

เขามองตามอย่างงง ๆ สงสัยเล่นผิดจริง ๆ เขาเลยคิดว่า เกร็งรู ก็ เกร็งรูว่ะ พอคิดได้แบบนั้นแล้วก็เริ่มเล่นใหม่ คราวนี้เขาไม่ลืมเกร็งรู ไปด้วย 1 ฮึบ! เกร็งรู... 2 ฮึบ! เกร็งรู....

แต่เขาเล่นเกร็งรูอยู่ตรงนั้นได้ไม่นาน นักศึกษาชายคนเดิมก็กลับมาอีกคราวนี้หน้าเครียดกว่าเดิม พอเดินมาถึงตัวก็ลากเขาออกจากเครื่องเล่นนั้น เดินไปหน้ากระจก แล้วค่อย ๆ พูดเป็นภาษาไทยที่ไม่ค่อยชัดแต่คราวนี้พูดช้าลงจากเดิม


“เก็ง   เปง    รู”


สิ้นเสียงนักศึกษาชายชาวต่างชาติ เด็กปีหนึ่งคนนั้นก็หันหลังกลับไปมองที่กระจก เห็นเป้ากางเกงขาดเป็นรูเบ้อเริ่ม แล้วสติเขาก็หลุดออกจากร่าง จนถึงตอนนี้เขายังไม่เคยก้าวขาเข้าไปในฟิตเนสอีกเลย" พอเล่าจบผมแอบเห็นไหล่ของกราฟมันสั่น ตลกอะดิ

“แล้วตอนนั้น อายมากไหม?” กราฟถามผม

“โคตรอาย” ผมรีบตอบ


หวีดดด ---



หวีดดด ---



เงียบไปชั่วขณะ



“!” กราฟมันรู้ได้ไงว่าเด็กปีหนึ่งคนนั้นเป็นผม _ _”

“หึหึหึ” คราวนี้ไอ้กราฟมันหัวเราะไม่กลั้นแล้วครับ เออ หัวเราะเข้าไป ไม่เจอกับตัวไม่รู้หรอก แม่ม

พอเล่าเรื่องจบรถของเราก็ขับมาถึงประตูอีกฟากของมหาวิทยาลัยพอดิบพอดี ถนนเส้นนี้บรรยากาศดูเปลี่ยวมาก วังเวงสุด ๆ ผมว่าถ้ามีใบไม้แห้งสักใบร่วงลงมาจากต้นก็คงได้ยินเสียงกระทบพื้น ถนนเส้นนี้ถึงจะมีไฟสีส้มอมเหลืองส่องตลอดเส้นแต่ก็ไม่ได้ช่วยให้ถนนเส้นนี้ดูปลอดภัยมากขึ้น พอขับมาได้สักพักไฟถนนไม่มีแล้ว มีแค่แสงไฟจากรถมอเตอร์ไซค์ของพวกผม ชักเริ่มตื่นเต้นแล้วสิ ขับมาเรื่อย ๆ รถมอเตอร์ไซค์พี่จิ้นก็ค่อยๆ ชะลอความเร็วลง รถพี่จิ้นจอดแล้ว กราฟที่ขับตามมาก็จอดเทียบข้าง ๆ กัน รถสองคันจอดแล้วแต่ยังไม่มีคันไหนดับเครื่องยนต์ ยังไม่มีใครลงจากรถ พี่จิ้นกวักมือเรียกให้กราฟขยับรถเข้ามาอีกหน่อย แต่ไอ้พี่โอมนี่สิทำปากขมุบขมิบน่าหมั่นไส้ บอกว่าพวกผมขับรถช้า

ตื่นเต้น! วันนี้มะนาวจะได้เห็นหัวใจมหาวิทยาลัยแล้วว

พี่จิ้นกับกราฟดับเครื่องยนต์รถมอเตอร์ไซค์ พี่โอมบอกให้เราทุกคนเงียบอย่าส่งเสียงดัง การดูหัวใจมหาวิทยาลัยต้องตั้งสติให้ดีมีสมาธิแน่วแน่ ถ้าเราไม่ตั้งใจจริงจะมองไม่เห็น ผมเคยได้ยินเขาเล่ากันมาว่า การมาตามหาหัวใจมหาวิทยาลัยต้องให้รุ่นพี่เป็นคนพาน้องปีหนึ่งออกมาดูเท่านั้นถึงจะมองเห็น จะเป็นพี่เมท พี่รหัส พี่เปอร์ หรือพี่อะไรก็ได้แต่ต้องเป็นรุ่นพี่ ห้ามเด็กปีหนึ่งมาดูกันเองเด็ดขาด เรื่องนี้ผมเห็นด้วยนะเพราะถนนเส้นที่ขับมาเปลี่ยวอันตรายเกินไปถ้าจะมากันเอง ยิ่งฟังเขาเล่ามาผมยิ่งอยากรู้

“หลับตาอธิษฐาน” พี่จิ้นพูดเปิดประโยคหลังจากที่ทุกคนเงียบกันได้สักพัก บรรยากาศตอนนี้เงียบกริบมากครับ ยิ่งดับเครื่องรถมอเตอร์ไซต์แล้วทั้งมืดทั้งเงียบ ตอนนี้ได้ยินแค่เสียงแมลงกลางคืนร้องหวีด ๆ ชวนให้ขนลุก ตอนนี้ผมทั้งกลัวทั้งตื่นเต้น พออธิษฐานเส็จก็พยายามกวาดสายตามองออกไปในความมืดหาหัวใจของมหาวิทยาลัย

“เงยหน้า แล้วมองตามมือพี่” พี่จิ้นพูดเสร็จก็ค่อย ๆ ชี้นิ้วมือไปบนฟ้า แล้วค่อย ๆ ชี้มือลงมาตรงพื้นถนน

ไหนว่ะ ไม่เห็นจะมีอะไร?


จู่ ๆ แสงไฟสว่างวาบ!!!


“!” ผมตกใจตาโต นึกว่าแสงไฟมาจากไหน ที่ไหนได้แสงไฟจากรถมอเตอร์ไซค์นี่เอง ตอนนี้พวกผมยังไม่มีใครลงจากรถนะครับ

“นี่ไงหัวใจ มหาวิทยาลัย” พี่โอมพูดเสร็จก็ชี้นิ้วไปที่

เกาะกลางถนนเล็ก ๆ >> ที่เป็น >> คอนกรีต >> รูปหัวใจเล็ก ๆ



“....” ผมพูดอะไรไม่ออกครับ ขอยืนไว้อาลัย 1 นาที RIP ลุงเฉลียว ป้าฉลาด

ทั้งสามคนหันมามองผมเป็นตาเดียว พอเห็นท่าทางตลก ๆ ของผม สามยักษ์ก็หัวเราะออกมาเสียงดังสนั่นกลบเสียงแมลงกลางคืน เออ... ได้แกล้งน้องปีหนึ่งนี่ฟินขนาดนี้เลยหรือ ผมหันไปหาเพื่อนเมทตัวกลมที่ยังคงเงียบสนิท สงสัยช็อคไม่ต่างต่างกับผมเท่าไหร่ เธอคงอึ้ง! แต่ผมว่าเธอไม่ได้ช็อคหรืออึ้งแต่อย่างใด เพราะหมูหลับไปแล้ว _ _”

“ถ่ายรูปอัพเฟซไหม?” ไอ้พี่โอมถามล้อเลียน ผมรีบส่ายหัวปฏิเสธทันที ใครจะถ่ายอวดความโง่ตัวเองละครับ เก็บไว้เป็นตำนานเล่าต่อดีกว่า ปีหน้าผมจะเป็นคนหัวเราะมั่ง หึหึหึ

“ไม่เชื่อแต่อย่าลบลู่ รับรองมาไหว้หัวใจในตำนานแล้ว ลืมคำว่า 'โสด' ได้เลย” ไอ้พี่โอมหน้าเข้มยังไม่หยุดหลอกผม ทำหน้าทะเล้นใส่ผมอย่างอารมณ์ดี มีความสุขล่ะสิ ได้แกล้งเด็ก ตอนนี้ผมอยากเหนี่ยวรูมเมทห้องนี้ซักคนละป๊าบสองป๊าบ ตอนนี้มะนาวกระจ่างใจแล้วครับ ว่าทำไมบางคนมาถึงไม่เจอก็มันเป็นแบบนี้ไง แล้วใครจะหาเจอ ผมแอบเห็นมีดอกไม้วางไว้ด้วยแหละ สงสัยถูกหลอกว่าต้องเอาดอกไม้มาไหว้ด้วยแน่ ๆ ส่วนประเด็นที่บอกว่าไม่ใช่ทุกวันที่จะเจอ ผมว่าวันนั้นน่าจะฝนตกน้ำท่วมมิดจนมองไม่เห็นมากกว่า เพราะมันเล็กมากกกกกก.....

“เป็นอันเสร็จพิธี ประทับใจไหมครับน้องปีหนึ่ง” พี่จิ้นถามผมยิ้ม ๆ ผมรีบยกมือทำท่ากดไลค์ ประทับใจมากครับพี่

“ดึกล่ะ กลับดีกว่า มีความสุขโว้ย” ไอ้พี่โอมมันก็ยังกะโตกกะตากแสดงท่าทางว่าอารมณ์ดีออกมาอย่างเปิดเผย มันฟินกี่รอบแล้วเนี่ย? กับการแกล้งเด็ก

ขากลับก็เหมือนเดิมเวสป้าแซนวิชไส้หมูแดงของพี่จิ้นขับนำ ผมกับกราฟขับตาม ขับมาได้สักพัก ลมเย็น ๆ พัดปะทะหน้าผม แสงไฟสีส้มอมเหลืองจากเสาไฟ ตัวอุ่น ๆ กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากตัวกราฟ ชวนให้หนังตาผมพาลจะปิด

“นาย” กราฟเอามือสะกิดตัวผม

“....”

“นาย ๆ”

“...”

“มะนาว!”

“หืมม” เมื่อกี้ผมหลับ? คราวนี้ผมฉลาดกว่าขาไป พอรถออกตัวผมก็เอาแขนไปโอบเอวกราฟเอาไว้แน่นทันทีแทบไม่ต้องให้บอก เพราะรู้ว่าขากลับผมมีสิทธิหลับเหมือนขาไปชัวร์ ๆ

“หลับ?”

“เปล่า แค่หลับตาเล่น ๆ”

“อยากฟังเรื่องตลก”

“ไม่เล่าแล้วง่วง”

“เดี่ยวนายหลับ?”

“ขาไปเราเล่าแล้ว ตากราฟบ้างดิ ผลัดกัน”

“ไม่ชอบเล่า”

“งั้น ร้องเพลง” ผมตอบส่ง ๆ ออกไป คราวนี้ไอ้กราฟเงียบไปเลย เราสองคนนั่งเงียบไปสักพัก สงสัยไอ้กราฟกลัวผมหลับ เลยเอามือมาจับแขนไว้ซะแน่น จากนั้นกราฟมันก็ร้องเพลง...อ้าว! อยู่ดี ๆ จะร้องก็ร้อง ไม่ถงไม่ถามเรื่องจังหวะสักคำ ผมลืมไปเลยกราฟมันเล่นกีต้าร์กับร้องเพลงตอนประกวดเดือนคณะ อืมมม...เสียงมันเพราะดีนะ

หากบังเอิญสายตาเธอจะผ่านมาที่ฉัน แหละเธอนั้นบังเอิญจะสนใจ
หากบางทีหัวใจเธอเจอสิ่งที่ซ่อนไว้ ก็คงเพราะว่าใจเราตรงกัน

แต่มันคงไม่มีทางเป็นอย่างที่คิดไว้ แหละเราไม่มีทางจะรักกัน
แหละไม่มีเรื่องบังเอิญจะเกิดขึ้นทั้งนั้น เพราะฉันคิดฝันไปคนเดียว

* อยู่กับความเหงา กอดกับความฝัน อยู่กับความหวังที่มันยังไม่หายไป
อยู่กับความรักที่มันบังเอิญไม่เป็นใจ เพราะไม่มีทางจะมีเธอ

ก็คงเป็นเพราะความจริง มันต่างจากที่ฝัน และเธอนั้นไม่เคยจะสนใจ
แต่บังเอิญฉันยืนยันจะเก็บความฝันไว้ เก็บมันไว้ให้เธอเพียงคนเดียว

มีเพียงความเหงา มีเพียงความฝัน เพียงเธอเท่านั้นที่มันยังขาดหายไป
ก็มีความรัก แต่เธอบังเอิญไม่มีใจ ฉันไม่มีทางจะมีเธอ
ก็ฝันว่าซักวันจะมีเธอ

http://youtu.be/8OkMwaoQggU


“นาย”



“นาย ถึงหอแล้ว” _ _”


มะนาวหลับ หลับไปตั้งแต่ฟังเพลงท่อนแรกจบ


___________________________________________________________________________________________TBC
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์เน้อ ดีใจที่ชอบมะนาว ^ ^

ส่วนเกมส์กติกา ก็คือ เล่นตามตัวอักษรของคนเล่น เช่น จักรยาน = จิ้น , ออมสิน = โอม, กะเหรี่ยง = กราฟ

Malula ขอบคุณที่ช่วยดูคำผิดให้นะจ้า โค้งงามๆ

[greensoda]

มะนาวน่ารักกกก 
รอลุ้นให้พี่จินเป็นพระเอกต่อไป

[gupalz]

มีเอาไว้ให้รุ่นพี่แกล้งจริงๆด้วย

[maru]

กราฟชอบมะนาวใช่หรือเปล่าเนี่ย น่าสงสัยนะนั่น แล้วจิ้นกับโอมก็แกล้งน้องนะ กราฟก็ร่วมมือกับเขาอีกคน

[roseen]

 :กอด1:มึนกะน้องมะนาว

[fastation]

รออ่านต่อจ้า

[YounIn]

หลับ แล้ว จับ เข้า ห้อง เลย ๆๆๆ  (    ) ไม่ ต้อง ส่ง หอง ตัว เอง หรอก หุหุหุหุ


มา ต่อ อีกๆๆๆๆ สรุป ใคร พระเอก เนี่ยยยยยยยยยยยย กราฟ นะ?


 

[malula]

วันนี้กราฟก็มีลุ้นเป็นพระเอกด้วย
ถ้าน้องหมูแดงไม่หลับ ยังลุ้นพี่เมทยักษ์ต่อนะนี่

ขำตอนเกร็งรูมาก คิดได้ไง

[Acacha]

5555+ มะนาวน่ารักจัง 

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

เก็งรู

อ๊ายยยยยยยยย

ขำขี้แตกขี้แตน  แล้วมะนาวกับแม่หมูก็สู่สวรรค์  เฝ้าพระอินทร์ทันใด
 

  เรื่องนี้มากๆค่ะ  เพิ่งมาอ่านจ้า  แต่จะรออ่านตอนต่อไปนะจ๊ะ