หัวข้อ: "Cloud"

[pochu52]

ทำไมหวานไม่เคยพูดถึงนายเกริกเลย เพราะอะไรกัน
แต่พี่ชีคดูจะมีความหวังแล้วนะ น้องไข่ตุ๋นจับมือก่อนซะด้วย

[nokkie]

ก้องเริ่ดอ่ะ ... เกินทั้งการกระทำเกินทั้งความคิด...หรือว่าจะเรียกว่ารู้ใจเจ้านายดีกันแน่ละเนี่ยดักทางเจ้านายได้ตลอด 

ว่าแต่...อ่านๆไปแล้วเพิ่งนึกได้ว่าไม่รู้ว่าพี่ทำงานอะไรหว่า เลยกลับไปอ่านใหม่อีกรอบ..เป็นนักธุรกิจที่มีเลขาตั้ง 3 คนกับบอดี้การ์ดด้วยนี่ท่าทางจะไม่ธรรมดา 

[naneku]

เรากำลังคิด.....


เราเป็นโรคจิตเหมือนหวานแล้วปะวะ ???

[nokkaling]

    ลุ้น ลุ้น

[p_pink]

ท่าจะยุ่งกว่าเดิมแฮะ มีนายหน้าตาไม่เป็นมิตรโผล่มาอีก 
แต่น้องก็ดู(ใจ)อ่อนลงให้พี่ชีคแล้วนะเนี่ย
ดีแล้วล่ะไข่ตุ๋นเอ้ยยยย อ่อนแอให้คนอื่นเค้าปกป้องบ้างก็ได้จ้ะ
พี่โต้งกับคุณก้อง ก็น่าลุ้นนะ หรือไง?

คุณไจฟ์ไม่โรคจิตหรอก แบบนี้แหละเราชอบ มันเป็นนิยายที่ดูมีอะไรดี ไม่ได้กุ๊กกิ๊กกันไปวันๆ 

ปล. ถึงจะไม่ค่อยได้เม้นท์ (ขอโทษนะคะ) แต่เราก็ตามอ่านและเป็นกำลังใจให้คุณไจฟ์กับน้องทีเสมอนะคะ 
(อ่านในโทรศัพท์ มัน reply ยากมากน่ะค่ะ) แล้วจะพยายามมาให้กำลังใจบ่อยๆ นะจ๊ะ

[cavalli]

ลึกลับ ซับซ้อน ซ่อนเงื่อน

ตัวละครลับ ออกมาเรืีอยๆ น่าติดตามมากก

[little_nok]

ก้องแหย่เล่นๆ หรือแหย่เอาจริงนะ
ก้องบอกเปล่าชอบโต้ง จริง หรือโกหก
ตอนนี้ก้องโต้งแย่งซีนจริงๆ ด้วย แต่ชอบน่ะ เลขาล้นดี
ผู้พันโต้งต้องเจอคนแบบนี้แหละ
ส่วนไข่ตุ๋นก็ดื้อเกินไป ขนาดว่ามีเหตุการณ์อันตรายๆ แบบนี้ยังจะอยู่คนเดียว

[Wordslinger]

อ่านจบแล้วต้องตบเข่าไปหลายฉาด ฉันว่าแล้วไง!

เนื้อเรื่องกำลังเข้มข้นเลยค่ะ เชียร์ไม่ให้เกิดเรื่องร้ายแรงขึ้น เรื่องเกริกนี่ไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่สิ่งที่สงสัยมาตลอดคือ หวานเป็นอะไร นั่นละคือสิ่งที่อยากจะรู้เหลือเกิน หล่อนเป็นมีหลายบุคลิก? (เหมือนในซีรี่ย์ฝรั่งที่บุคลิกหนึ่งเป็นคนธรรมดา แต่พอเปลี่ยนเป็นอีกบุคลิกหนึ่งกลับเป็นคนมีพละกำลังมหาศาล) น่าจะต้องติดตามอ่านกันต่อไป จนกว่าเรื่องจะคลี่คลายออกมาหมด...แบบหมดจด หมดเปลือกเลยค่ะ

เชียร์ให้เขียนเรื่องสืบสวนสอบสวนแบบคินดะอิจิไปเลย เพราะน่าจะรุ่งมาก ^_^ 

[jiki]

กอดอก ขมวดคิ้ว

บทจะมาก็มาพร้อมกันหมดเลย...แบบโป๊ะ! แตก

ชอบก้องอ่ะ แบบ Coffee or tea?...or me? ^o^

ส่วนเกริก เจ็บใจที่เขาไม่พูดถึงหรือไงกัน ไม่เข้าใจ

ปล. คิดว่าไม่อึดอัด ไม่อึมครึมแล้วล่ะค่ะ

[tuek]

อ่านตอนนี้แล้วรู้อะไรอีกเยอะไม่อึดอัดแล้วเคลีย์ด้วย
คู่โต้งกับก้องจะมีลุ้นไหมนะ

[boboaje]

สอบสวนสืบสวนเกือบทุกเรื่องเลยค่ะ ต้องได้ลุ้นอ่ะ เริ่มตึงๆ อ่ะมันลุ้นมากกก ก ก ก รอวันพุธ

[เพื่อนบ้าน]

ค่อยยังชั่วนะ ช่วงหลังๆนี่ถ้าน้องอยู่กับลุงสองคนเมื่อไหร่พี่รู้สึกเหมือนโดนผีอำเลย
เพราะน้องไม่พูดไง อึดอัดมากกกกก นี่พอมีคนอื่นเข้ามาก็เลยได้แสดงออกมากขึ้น
ว่าแต่ถ้ารู้อย่างงี้แล้วเราแจ้งความจับเกริกไม่ได้หรอ หรือครอบครัวหวานเขาไม่เอาผิดใครแต่แรกแล้ว
(ไม่เอาผิดแค่ตามเก็บทีละคนเอ๊งงง ) แล้วนี่เหลือคนสุดท้าย ใครจะเก็บใครล่ะเนี่ย ลุ้นๆ

+1

ปล.ก้องทำให้พี่คิดถึงเพื่อนตุ้ม ^^

[cinquain]

ช่วยกลับขึ้นไปหน้าหนึ่งนะคะพี่น้อง!

พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้าใส่บาตร แล้วจะแวะมานะคะ

[pahpai]

ทำไมหวานไม่ตามล่าอิตาเกริกล่ะ? กลายเป็นว่าต้องมาระวังมันเลย

รอลุ้นรอไคลแมกซ์ต่อไปครับ ^^

[phoenixa]

อย่าตามใจน้องจะพี่ชีค คืนเดียวก็อันตรายได้

เรากลับมองอีกมุมนะ สกาวไม่น่าจะทำอะไรได้คนเดียวหรอก
เกริกเป็นผู้สมรู้ ร่วมคิดหรือเปล่า
วางแผนอยู่ข้างหลังตลอดอ่ะ

เป็นคู่ที่นึกไม่ถึงจริงๆ
ก้องกับโต้งเหรอ ก็น่าสนใจนะ

[Yukio4869]

เรื่องนี้สนุกมากเลยครับ อ่านไปเครียดไปงงไปลุ้นไป เป็นกำลังใจต่อไปนะครับ อีกเเค่ 5 ตอนเองหรอ อยากให้มีเยอะๆอ่ะครับ ชอบไข่ตุ๋นมาก นิ่งๆ เงียบๆ

[MyTeaMeJive]

^
^
^
เจาะไข่

ตอนที่ 14

โต้ง ชัยและก้องออกมายืนคุยกันต่อที่หน้าห้องทำงานของชิณณะ เกี่ยวกับเกริกและหวาน ซึ่งในฝั่งของทั้ง 3 คนรู้จักเกริกมากกว่าหวาน ก็เลยสรุปได้คร่าวๆ เหมือนที่บอกไปก่อนหน้านี้ ว่าเกริกอาจดูเหมือนคนที่เอนเอียงไปทางลามกและอบายมุขถึงได้พาเจ้าเล็กหรือแบงค์กับเพื่อนไปในทางเสื่อม แม้จะไม่เคยฆ่าใครแต่ถ้าคิดจะลงมือก็ไม่น่าจะยาก
แต่หวานที่ถูกทำร้าย กลับฆ่าคน 3 คนโดยที่ตำรวจทำอะไรไม่ได้
“ผมว่าถ้าเจอกันเขาคงไปทั้งคู่” ชัยพูดขรึมๆ
“เกริกเป็นคนใกล้ชิดของครอบครัว ทำงานด้วยกันมาตั้งนาน ส่วนสกาวก็เป็นพี่ของไข่ตุ๋น” โต้งพูดแล้วส่ายหน้า
พอเอ่ยชื่อไข่ตุ๋น ก้องก็เหลือบตามองโต้ง สบตาสีเข้มแล้วก็ยิ้มแหยๆ
“คุณโต้งจะกลับหรือยัง ผมไปส่ง”
ชัยเลิกคิ้วสูงแล้วหัวเราะ
“อ้าว คุยกันอยู่ไล่เสียเฉยๆ”
“ชัยมันต้องเตรียมตัวไปอยู่กับพ่อคุณไข่ตุ๋นที่เชียงใหม่ คุณเองก็ไม่ได้เอารถมา ส่วนเจ้านายวันนี้ก็คงไม่วุ่นวายอะไรแล้วเพราะคุณไข่ตุ๋นมา ผมไปส่งคุณดีกว่า”
ก้องพูดไปเรื่อย แล้วหันไปทำตาคว่ำใส่ชัยที่รู้ทัน
โต้งส่ายหน้า “ไม่เป็นไร ผมกลับเองได้”
“เหอะน่า ผมไปส่ง” ก้องดึงแขนโต้งไปที่ลิฟต์

ก้องขับรถขณะที่โต้งนั่งข้างๆ ในลักษณะที่ดูอึดอัดไม่ค่อยสบายเท่าไหร่นัก จนคนพูดเก่งอดปากไม่ไหว
"รถผมเล็กไปหรือไงคุณทหาร"
"ไม่หรอก" โต้งตอบทันที
ก้องทำปากยื่นดวงตาพราว "งั้นแสดงว่าอาการผิดปกตินี่เพราะไอ้ที่ผมพูดน่ะสิ"
"ก็..." โต้งอ้ำอึ้ง "ฉันรู้สึกเหมือนกำลังโดนแกล้ง"
"ก็โดนแกล้งจริงๆ น่ะสิ" ก้องสารภาพตรงๆ ด้วยสีหน้าที่ไม่ได้รู้สึกผิดสักนิดจนโต้งต้องถอนหายใจยาว
...เลขาฯ ชีคคนนี้เกินตลอดจริงๆ
 ก้องยังคงพูดไปเรื่อย
"ผมถามคุณว่า แล้วผมล่ะ ไม่ได้บอกว่าผมชอบคุณสักหน่อย"
"เออ รู้แล้ว แต่ใครที่ไหนเขาพูดเล่นเรื่องแบบนี้กัน"
"ถ้าเป็นเพื่อนกันพูดอย่างนี้คุณจะรู้ทันทีว่าพูดเล่น แต่ผมเป็นแค่เลขาฯ ของเพื่อนคุณใช่มั้ย คุณก็เลยสงสัยว่ามันอะไรกันวะ แต่คิดนะคิดๆๆๆ แค่ประโยคกำกวม ก็ทำให้คุณหวั่นไหวได้เนี่ย แสดงว่า ที่จริงคุณก็ไม่ได้ชอบคุณไข่ตุ๋นสักเท่าไหร่"
โต้งเหมือนโดนทุบเข้าที่หน้าผาก
“ตอนแรกชีคมันแนะนำว่าเป็นน้อง ฉันก็คิดว่าเขาน่ารักดี คุยกันเรื่อยๆ ก็ยิ่งชอบ แต่พอหันไปมองเพื่อนถึงได้รู้ว่า ไม่ใช่น้องแบบที่ฉันคิดนี่หว่า ก็เตือนตัวเองทุกครั้งที่เจอกัน”

ก้องเหลือบตามองคนที่นั่งข้างๆ
....รู้เพราะเจ้านายออกอาการหรือเนี่ย
เออ ก็ไม่น่าแปลกใจหรอก ออกนอกหน้าแบบนั้น
ส่วนคุณไข่ตุ๋น ถึงจะไม่ค่อยส่งสายตา หรือท่าทางเป็นเจ้าของ คนรักอะไร แต่ก็มีท่าทีว่าไว้ใจเจ้านายมากขึ้นเรื่อยๆ
ส่วนคนนี้.....
“คุณเคยไปหาคุณไข่ตุ๋นที่มหาวิทยาลัยใช่มั้ย”
“ตอนที่ไปหา เกริกก็ไปด้วย”
“แล้วได้พบกับเพื่อนๆ ของไข่ตุ๋นมั้ย”
เกริกพยักหน้า “มีอะไร”
“ก็แค่คิดว่า ถ้าผมต้องอยู่ในปราสาทมืดแบบคุณ ผมจะมองหาคนที่ทำให้ชีวิตสดใส”
โต้งยิ้มขำสำนวนของก้อง “แล้วไข่ตุ๋นไม่ได้ทำให้โลกสดใสหรือไง”
“เขาไม่ได้เกิดมาเพื่อทำให้โลกของคุณสดใสนี่ เขามีคนรักแล้ว”

นายทหารตัวโตยอมรับว่า ถึงก้องจะชอบพูดอะไรตรงไปตรงมา จนเหมือนไม่รู้จักกาละเทศะ แต่มันก็เป็นคำพูดตรงๆ ที่ฟังแล้วรู้สึกดีกว่าคนที่พูดแล้วต้องมาแปล มาตีความอีกหลายครั้งถึงจะเข้าใจว่า มันหมายความว่าอะไร

“จะให้ฉันจีบคนไหนล่ะ”
“แหม~~” ก้องทำเป็นไม่ค่อยอยากให้คำแนะนำ “จะคนไหนมันก็แล้วแต่วาสนา อะไม่ใช่ เขาเรียกบุพเพ ก็แค่เห็นว่า ถ้าคุณโต้งสเปคนักศึกษา คนที่อ่อนกว่าหลายๆ ปีก็ใช่ว่าโลกนี้มีคุณไข่ตุ๋นคนเดียวเสียเมื่อไหร่”
โต้งหัวเราะหึหึ “ฉันไม่มีสเปค ไม่ได้ติดว่าจะอายุเท่าไหร่ แต่มาคิดดู คงเพราะตอนที่เจอไข่ตุ๋นครั้งแรก พ่อกับแม่ฉันชอบเขา แม่ยิ้มแล้วก็เดินไปหา หันมาพูดแซวไอ้ชีค ฉันก็เออ คนนี้ดี ชีคเข้าใจเลือกคนมาดูแม่”
ก้องพยักหน้า “อ้อ ความประทับใจแรกพบนี่เอง ก็แสดงว่า ถ้าเจอแวบแรกแล้วชอบ ก็คือชอบ จะไม่ใช่ค่อยๆ ชอบมากขึ้นเรื่อยๆ ตรงข้ามกับเจ้านาย”
นายทหารตัวโตยอมรับว่าที่ก้องพูดมาถูกต้องทุกคำ
"แล้วไม่มีใครที่สะดุดตา สะดุดใจเลยหรือไง"
โต้งส่ายหน้า "ขอบใจที่พยายามจะกันฉันออกไปจากชีวิตรักของเจ้านาย แต่ขอรับรองว่าฉันไม่ยุ่งกับคนมีเจ้าของแล้ว"
"เยส!" ก้องไม่ปิดบังอาการ
"แล้วตกลง เราชอบฉันหรือเปล่า" โต้งแกล้งถาม ก้องรู้ทันก็เลยยิ้มแหย
"ขอโทษที่แกล้งอะไรไม่รู้จักกาละเทศะ"
"เออ"
ถ้าไม่ใช่เพราะว่ารู้มาก่อนว่านิสัยของก้องเป็นแบบนี้ ก็คงได้โกรธกันไปแล้ว
ก้องจอดรถที่หน้าบ้านหลังใหญ่ มองผ่านประตูเข้าไปข้างใน โต้งหันไปมองตาม แล้วพูดขำๆ
"ปราสาทมืด"
"เห็นด้วยกับผมละสิ แล้วไหนๆ ก็ไหนๆ นะ คุณน่าจะจัดการไอ้ตัวลามกนั่นเสียตั้งแต่ก่อนที่มันจะไปทำร้ายผู้หญิงคนต่อไป"
โต้งหรี่ตาแล้วพยักหน้า
"จะลองดูมั้ย"
ก้องทำตาโต ยิ้มกว้าง
"ได้เลยครับเจ้านาย"

ชิณณะขับรถไปส่งไข่ตุ๋นที่คอนโดฯ แล้วเลยไปงานเลี้ยงตอนค่ำ นัดให้ชัยเอาของมาให้ที่งาน เสร็จงานก็กลับมาที่คอนโดฯ ของไข่ตุ๋น ในระหว่างนั้นโต้งโทรฯ มาบอกว่า แอบเข้าไปตรวจดูห้องพักของเกริกคร่าวๆ ไม่พบคอมพิวเตอร์หรืออุปกรณ์สื่อสารอื่นอยู่ในห้อง แต่การเก็บข้อมูลใช้เครื่องมือเล็กนิดเดียวอาจซุกซ่อนไว้ที่ไหนก็ได้ เพียงแต่ไม่มีเวลามากพอที่จะค้นหา ที่น่าเป็นห่วงมากกว่าก็คือเกริกอาจไปเชียงใหม่หลังจากที่ไปหาไข่ตุ๋น เพราะเมื่อสอบถามจากคนอื่นๆ ถึงได้รู้ว่าเกริกเข้าไปที่กรมในช่วงสาย จนตอนบ่ายก็โทรมาแจ้งไว้กับนายเวรที่ติดตามพ่อว่า ขอลากิจ 3 วัน
"ชัยไปเชียงใหม่แล้วใช่มั้ย" โต้งถามย้ำเพื่อความแน่ใจ "เพราะยังไปไม่ได้ เดี๋ยวแม่จะเป็นห่วงอีก"
"มึงอยู่รอที่บ้านก็ดี เผื่อมันโทรกลับมาเช็กกับคนในบ้าน ถ้ารู้ว่ามึงไม่อยู่อาจไหวตัวทัน"
"บอกกับมึงตามตรงนะ กูอยากจัดการมันด้วยมือกูเอง เพราะมัน ชีวิตของน้องกูถึงได้ดิ่งลงเหว"

ชิณณะเข้าใจความโกรธแค้นของโต้ง แต่ก็ต้องไม่ลืมข้อเท็จจริงที่ว่า ไม่มีใครรู้ว่า ที่จริงเรื่องนี้ใครเป็นคนเริ่มต้น
วัยรุ่น 3 คนที่คึกคะนองและมีอำนาจของพ่อแม่อยู่ในมือ หรือผู้ติดตามที่มีจิตใจสกปรก
และถ้าจะตอบโดยไม่คิดว่าโต้งเป็นเพื่อน คำตอบก็คือ ทั้ง 4 คนต่างก็ผิดด้วยกันทั้ง 4 คนเพราะไม่มีใครที่ให้สติและเลิกการกระทำ

กว่าจะกลับมาถึงคอนโดฯ ก็เกือบ 4 ทุ่ม ไข่ตุ๋นเปิดประตูรับพร้อมกับการกดวางสายโทรศัพท์
"สกาวโทรฯ มาอีกแล้วหรือ"
"ครับ"
ไข่ตุ๋นรับชุดทำงานกับกระเป๋าของชิณณะแล้วมองหน้า "ผมจัดห้องพี่หวานให้คุณแล้ว แต่คุณจะนอนห้องนั้นจริงๆ หรือครับ"
ชิณณะยิ้ม "ห้องนั้นไม่มีอะไรแล้วนี่ หรือจะให้นอนห้องอื่น"
หนุ่มตัวเล็กพลอยยิ้มขำ ถือของเข้าไปในห้องนอนที่มีเพียงตู้ว่างเปล่า กับเตียงนอน
"ตามสบายนะครับ"

พักใหญ่ๆ ชิณณะอาบน้ำเสร็จก็ออกมาที่ห้องโถง ไข่ตุ๋นที่ยังอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะอาหารหันมามองแล้วก็ก้มลงอ่านหนังสือต่อ
"สอบเมื่อไหร่" ชิณณะถามขณะที่ดึงเก้าอี้จากฝั่งตรงข้ามมาอยู่ข้างๆ
"อีก 2 อาทิตย์ครับ"
"จบตรีแล้วจะต่อโท เลยหรือเปล่า"
"ครับ"
ชิณณะจับศีรษะเล็กๆ แล้วลุกขึ้นไปเปิดตู้เย็น
"พี่ลงไปซูเปอร์ฯ ข้างล่างนะ"
"ครับ"
ครู่เดียวชิณณะก็กลับมาพร้อมกับของที่จะมาทำอาหารเช้า เปิดขวดเครื่องดื่มบำรุงร่างกายให้
ไข่ตุ๋นทำหน้านิ่วแต่ก็รับมาดื่ม "ขอบคุณครับ"
"พี่เปิดโทรทัศน์ได้มั้ย"
ไข่ตุ๋นพยักหน้า เอาขวดเครื่องดื่มไปทิ้งแล้วก็กลับมานั่งอ่านหนังสือต่อ
ทั้งที่นั่งอยู่ด้านหลังของคนที่กำลังดูซีรีส์ แต่พอขยับตัวบิดขี้เกียจ ชิณณะก็ลุกขึ้นเดินมาบีบไหล่ให้ ไข่ตุ๋นเบี่ยงตัวหนีทันที
"ไม่เอา มันจั๊กกะจี้"
"เอาน่า พี่จะได้มีประโยชน์ใช้สอยบ้าง" ชิณณะบอก
ไข่ตุ๋นดูระแวงมากกว่าจั๊กกะจี้อย่างที่บอก เพราะยังเกร็งตัวตอนที่มือใหญ่บีบที่ไหล่
"อ่านหนังสือไงเดี๋ยวก็ทำสอบไม่ได้หรอก"
แต่ไข่ตุ๋นปิดหนังสือลุกขึ้น "พอดีกว่า จะ 5 ทุ่มแล้วผมไปนอนละ"
ชิณณะเลยต้องเป็นคนปิดไฟ ปิดโทรทัศน์ แต่ไม่ได้เดินเข้าห้องนอนที่ไข่ตุ๋นเตรียมไว้ให้
หนุ่มตัวเล็กที่ปิดไฟเข้านอนแล้ว ลุกขึ้นนั่งมอง
"มีอะไรหรือครับ"
ชิณณะไม่ตอบแต่เดินไปล้มตัวลงนอนข้างๆ ขณะที่ดึงให้ไข่ตุ๋นนอนหนุนแขน แต่หนุ่มตัวเล็กขืนตัวไว้
“ขอนอนด้วยคนนะ”
“แต่ผมไม่”
ชิณณะขัดก่อนที่ไข่ตุ๋นจะพูดจบ “รู้แล้วน่า ขอแค่นอนอยู่ข้างๆ เท่านั้น”
“นอนข้างๆ ก็เอาแขนออก” คนตัวเล็กทำเสียงดุใส่
ชิณณะได้แต่ยักคิ้ว เก็บมือเก็บแขนทำเป็นนอนตัวลีบอยู่ข้างๆ ตื่นเช้าไข่ตุ๋นต้องยิ้มขำคนตัวโตที่นอนหลับสบาย ลุกมาล้างหน้าแปรงฟัน แล้วออกมาเตรียมอาหารเช้า แต่ได้ยินเสียงเปิดประตูหน้าห้องเลยหันมามอง

หวานจอดรถในที่จอดรถชั่วคราวของคอนโดฯ แล้วส่งเงินให้ยามที่คุ้นหน้าคุ้นตากันดี เดินเร็วๆ มาที่ลิฟต์
ที่มาไม่ใช่เพราะไม่เชื่อใจน้องชาย แต่ถ้าหากชิณณะยังคงตามใจไข่ตุ๋นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ สักวันไข่ตุ๋นก็จะลืมพี่สาวคนนี้
เราคือคนที่เกิดวันเดียวกัน จะไม่ยอมให้ใครที่ไหนมาสำคัญกว่า
ยานอนหลับที่ซุกซ่อนไว้ ถูกนำมาใช้กับบรรดาคนที่เฝ้าอยู่ จากนั้นก็ขับรถตรงดิ่งมาจากเชียงใหม่ กว่าคนพวกนั้นจะตื่น อาจเป็นวันถัดไป
รู้ว่าทุกคนหวังดี แต่ยอมไม่ได้เด็ดขาดถ้าจะต้องถูกไข่ตุ๋นหันหลังให้
คนเพียงคนเดียวที่อยู่ด้วยกันเสมอแม้ในยามที่ชีวิตตกต่ำถึงที่สุด
เดินออกจากลิฟต์เลี้ยวขวาตรงดิ่งไปที่ห้องพัก แต่สัมผัสเยียบเย็นแตะที่เอวทำให้ต้องหยุดชะงัก
“เดินต่อไป”
“แก”
“คิดแล้วเชียว ว่าถ้าฉันไปหาน้องชายแก มันจะต้องรีบโทรไปฟ้องให้แกมาหา”
หวานกัดปากแน่น ที่โทรหากันวันละหลายครั้งไข่ตุ๋นไม่เคยบอกสักคำว่ามีคนมาตามหา มีแต่บอกให้ดูแลตัวเองให้ดี
แต่ไข่ตุ๋นอยู่กับชิณณะตลอดเวลา ชิณณะอาจเป็นคนบอกไข่ตุ๋น ว่าไม่ให้พูดเรื่องนี้ก็ได้
“แกต้องการอะไร”
“จัดการแก ก่อนที่ฉันจะต้องเป็นเหมือนไอ้ 3 คนนั่นไง” เกริกบอกพลางกดปืนที่เอว ดวงตายาวเรียวคอยมองไปทางกล้องวงจรปิด “เดินไปเร็วๆ”
ทั้งที่มาเพื่อที่จะกีดกันไข่ตุ๋นกับชิณณะ
แต่ตอนนี้หวานกำลังอยากให้ชิณณะอยู่กับไข่ตุ๋น

หวานเสียบการ์ดแล้วเปิดประตูห้อง แต่ยังติดที่โซ่ด้านใน
“ตุ๋น”
หนุ่มตัวเล็กวิ่งมาเปิดประตูห้องทันที จากสีหน้าประหลาดใจเปลี่ยนเป็นตกใจในทันทีที่เห็นคนที่เดินตามเข้ามาด้วย
“พี่”
หวานกวาดตาผ่านชั้นวางรองเท้า ที่มีรองเท้าคู่ใหญ่กว่าขนาดของไข่ตุ๋นวางอยู่
“ตุ๋น แกหลอกให้ฉันมาหาแกเพื่อให้มันฆ่าฉันใช่มั้ย!” หวานพูดเสียงดังทันที
เป็นน้ำเสียงที่ดังจนผิดปกติ ทั้งดวงตาคู่สวยที่มองไปทางห้องนอนของไข่ตุ๋น เหมือนมีเครื่องหมายคำถาม
“พี่” ไข่ตุ๋นอยากบอกว่ามีคนอยู่ในห้องนอน แต่หวานกลับตวาดเสียงดังอีกครั้ง
“หุบปาก แกไม่ต้องพูดอะไร แกมันน้องเลว! รู้มั้ยว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉันต้องพบเจอกับอะไรบ้าง แกยังหลอกฉันมาที่นี่อีก”
“นังคนนี้ รู้อยู่แล้วว่าจะต้องตายแกจะทำให้ฉันเสียเวลาอีกทำไมวะ ” เกริกเหลียวมองไปรอบห้อง จนหันกลับไปมองที่ประตู รู้สึกเหมือนกันว่า หวานพูดเสียงดังผิดปกติ
“ก็ในเมื่อฉันจะต้องตายเพราะโดนน้องหลอก ฉันขอด่ามันให้หายแค้นก่อนไม่ได้หรือไง” หวานหันกลับมาหาเกริกทันที
“ไม่ต้องก็ได้ เพราะแกจะต้องตายด้วยกันทั้งคู่น่ะแหละ” ปากกระบอกปืนที่ชี้กราดมาที่ทั้งคู่ ทำให้หวานก้าวไปหาน้องชาย
“แล้วตุ๋นเกี่ยวอะไร”
“เพราะมันรู้จักฉัน มันรู้เรื่องทั้งหมด”
หวานกลับมาหาน้องชายที่พยายามเก็บความรู้สึกทั้งหมดไว้ภายใต้สีหน้านิ่งเฉย อาจกำลังรอดูท่าทีของพี่สาว
ที่ผ่านมานิสัยแบบนี้ของน้องชายทำให้หวานหงุดหงิด แต่ตอนนี้กลับรู้สึกขอบใจ
“แกจะฆ่าพวกเราที่ห้องนี้หรือเปล่า”
เป็นคำถามที่เกริกไม่เข้าใจ
แต่ไข่ตุ๋นรู้ว่าพี่สาวกำลังคิดจะทำอะไรบางอย่าง
“ถ้าที่ห้องนี้แล้วจะเป็นยังไง”
“งั้นขอฉันคุยกับน้องชายก่อนได้มั้ย”
“มันนอนกับพี่ด้วยหรือเปล่า” ไข่ตุ๋นแทรกถามเปลี่ยนเรื่องขึ้นมาเฉยๆ ทำให้หวานหันมายกยิ้มมุมปากให้น้องชาย
แต่เกริกกลับเป็นคนตอบ “ใครจะกล้าไปนอนกับมัน ผู้หญิงสกปรก แล้วไอ้พวกนั้นบางคนมันก็ไม่ใส่ถุงยางอนามัย”
“เพราะมันไม่ได้ใส่ ฉันก็เลยเป็นโรคร้ายนั่นไง” หวานพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ไข่ตุ๋นหน้าซีดเผือด มือเท้าเย็นเฉียบ หมดแรงจนต้องทรุดตัวลงนั่งกับพื้น
หวานคุกเข่านั่งหันหน้ามาหาน้องชาย
“แล้วมันขู่แกว่าอะไร แกถึงหลอกฉันมาให้มันฆ่า ไม่รู้หรือไงว่ามันจะฆ่าเราทั้งคู่”
ไข่ตุ๋นได้แต่ส่ายหน้า นึกประโยคที่จะพูดคล้อยตามพี่สาวไม่ออก
“ทั้งที่แกคือคนสำคัญเพียงคนเดียวในชีวิตของฉัน”
“พี่หวาน ผมขอโทษ”
เมื่อเอ่ยปากพูดน้ำตาน้องชายก็ไหลพรากอาบแก้ม ทำให้หวานรู้ว่าฟอร์มนิ่งเฉยของน้องชายถูกทุบจนแตกสลายไปแล้ว
“ไม่มีอะไรให้ต้องขอโทษ ที่ผ่านมาแกก็ทำเต็มที่แล้วเหมือนกัน”

หวานหันกลับไปมองเกริก ด้วยดวงตาที่ไร้ความรู้สึก พูดช้าๆ
.....เหมือนกับที่เคยพูดกับคนที่ตายไปแล้ว 3 คนก่อนหน้านี้...
“กับไอ้ 3 คนนั่น ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย แค่บอกมันว่า มันเอาโรคร้ายมาหาฉัน และแน่นอนว่าพวกมันก็ติดโรคร้ายนี้จากฉันไปแล้ว โรคที่ไม่มีทางรักษา สักวันครอบครัวของพวกมันก็จะรู้ว่ามันทำอะไรไว้บ้าง พวกเขาจะต้องอับอายยิ่งกว่าที่ฉันต้องอับอายหลายร้อยเท่า....”
 
จู่ๆ ประตูห้องนอนของไข่ตุ๋นเปิดออก คนที่ก้าวออกมาจากห้องทั้งที่ยังสวมชุดนอนทำให้หวานหยุดพูด และดึงสายตาทุกคู่ในห้องไว้
"ไง" สีหน้าท่าทางของชิณณะเหมือนมองไม่เห็นปืนที่มือของเกริก ทั้งยังก้าวเข้าไปหา
"คุณ" เกริกอุทานด้วยความตกใจ "ทำไมคุณอยู่ที่นี่"
"ฉันต่างหากที่ต้องถามว่าทำไมแกถึงมาอยู่ที่นี่"
"ผม ผม" เกริกอึกอักส่ายปากกระบอกปืนไปมา "หยุดอยู่ตรงนั้น อย่าก้าวเข้ามา"
"ทำไมฉันต้องทำอย่างนั้น" ชิณณะก้าวเข้ามาจนประชิดตัว คว้าจับมือที่ถือปืน ผลักให้ทิศทางของมือหันไปทางตรงข้ามกับ 2 พี่น้อง ชายรูปร่างผอมเกร็งฮึดสู้ แต่ชิณณะกระแทกศอกเข้าเต็มใบหน้า จนปืนร่วงหล่นจากมือ   
ขณะที่ชิณณะสู้กับเกริก ไข่ตุ๋นใช้ตัวบังพี่สาว แต่เมื่อปืนหลุดจากมือของเกริก หวานกลับรีบไปคว้าปืนมาถือไว้ ชิณณะพลิกจับล็อกเกริกไว้แน่น มีเสียงทุบประตูห้อง เพราะเกริกคล้องโซ่ไว้เหมือนเดิมในตอนที่เดินตามหวานเข้ามาในห้อง
ไข่ตุ๋นรีบวิ่งไปเปิดประตู ทำให้ยามเข้ามาช่วยจับเกริกใส่กุญแจมือไว้

ท่ามกลางความสับสน หวานยังคงไม่ได้ส่งปืนให้ใคร

ยามใส่กุญแจมือให้เสร็จก็หันไปบอกชิณณะ  "เดี๋ยวตำรวจก็มาครับคุณ ผมบอกเขาว่าคนร้ายมีอาวุธ เดี๋ยวสายตรวจมาก่อน"
เกริกหันมามองหวาน "ดี มากันให้เยอะๆ คราวนี้จะได้กลายเป็นข่าวกันให้หมดทั้งพี่ทั้งน้อง ทั้งครอบครัวของแกและทุกๆ คน" 
ดวงตาของหวานเบิกโพลง ทั้งที่คำพูดของเกริกคือคำพูดของหวานที่เคยพูดกับ 3 คนก่อนหน้านี้ รวมถึงเกริกด้วย
ทุกคนถึงได้รู้ว่าปืนของเกริกอยู่ในมือของหวาน

“พี่หวาน ส่งปืนให้ผม” ไข่ตุ๋นก้าวเข้าไปหาพี่สาว แต่หวานก้าวถอยหลัง
ขณะที่ไข่ตุ๋นพยายามทำให้หวานเย็นลง แต่เกริกกลับจุดไฟ
“ตำรวจมา ฉันจะบอกให้หมดว่ารูปพวกนั้นอยู่ที่ไหนบ้าง พวกเขาจะตัดสินแกจากรูปพวกนั้น พวกเขาจะรู้ว่าแกเองก็มีความสุขกับพวกมัน”
“ไม่!” หวานกรีดร้องหันไปลั่นกระสุนใส่เกริก

เพียงนัดแรกยามที่จับเกริกไว้ ก็ก้าวถอยเพราะความกลัวลูกหลง
เพียงนัดแรก ชิณณะก็ผลักไข่ตุ๋นให้พ้นจากวิถีกระสุน
และเพียงนัดแรกชิณณะก็พยายามจะเข้าจับหวานไว้ แต่ยังมีอีกอย่างน้อย 2 ที่ตรงเข้าสู่เป้าหมาย

“ไม่! ฉันไม่เคยมีความสุข!” หวาดกรีดร้อง “พวกแกมันเลว แกวางยาฉัน พวกแกมันเลว” เสียงร้องของหวานดังประสานกับเสียงปืน
มือใหญ่จับที่ข้อมือของหวานยกปืนขึ้นเพดาน ออกแรงบีบข้อมือจนปืนร่วงหล่น แล้วเตะให้ห่างออกไป
“ไม่.......” หวานยังคงร้องซ้ำๆ จนกระทั่งตำรวจและรถพยาบาลมาถึง

====จบตอนที่ 14====

ใกล้จบแล้ว เร็วจริงๆ
พบกันวันศุกร์ครับ
ไจฟ์กับที

[eaey]

สงสารหวานแต่ก็อยากให้ตายไปเลยดีกว่า เอ๊ะยังไง

[hpsky]

หวานเอ้ยยย
เกริกมันเลวจริงๆอ่ะ
ว่าแต่หวานไม่ได้เป็นโรคใช่มั๊ย ชีคใส่ถุงใช่มั๊ย  

[mystery Y]

ไอ้เกริกตายไหมเนี่ย แล้วที่ว่าหวานเป็นโรคร้ายอ่านถึงตรงนี้ถึงกับช็อค หวานน่าสงสาร

[inspirer_bear]

เฮ้ยๆๆๆๆ หวานน่าสงสารน้าา ฮึกๆๆ

แอบร้องไห้ หวานรักน้องมากเลยนะ รู้สึกซึ้งตรงนี้แหละ 55

รออ่านตอนต่อไปจ้าา

[naneku]

ลุ้น .... สุดๆ !!! -0-

[tuek]

เรื่องใกล้จะจบแล้ว
หลายๆเรื่องก็เริ่มคลี่คลาย

[aehJTS]

จนจะจบหวานยังเป็นคนที่น่าสงสารที่สุด
แต่ถ้าปมยังไม่หมดมันอาจทำให้คดีพลิกเลยนะเนี่ย
อ่านเรื่องนี้เรากลายเป็นคนที่คิดมากเอาจริง ๆ ไม่ไว้ใจอะไรซักอย่าง 

  คะ

[Yukisae]

หวานเป็นโรคจริงเหรอ น่าสงสารอ่ะ
แล้วเกริกตายไม๊ ไม่อยากให้ตาย มันง่ายไป เลวขนาดนี้
3คนนั้น หวานก็ไม่ได้ฆ่าอ่ะสิ ใช่ป่าว
เรื่องจะคลี่คลายแล้วววว ++จ้า

[iammz]

โอยยยย ลุ้นๆๆๆๆ

ขอบคุณค่ะ >.<

[why yyy]

ง่ะ หวานเป็นโรคร้าย งั้นก็พอเข้าใจกับสิ่งที่หวานทำ แต่ไข่ตุ๋นเพิ่งรู้ว่าพี่สาวติดโรคร้ายเหรอ

[MiSS-U]

บทสรุปที่เห็นรางๆทำให้โล่งใจที่คนได้รับเคราะห์อย่างหวาน
ไม่ได้เป็นคนทำร้ายใคร  แต่ผลกรรมต่างหากที่ตอบสนองทุกคน

+1และเป็ด

[Wordslinger]

 

ไม่นึกว่าจะออกมาอีหรอบนี้ อย่างนี้ก็เท่ากับว่าหวานได้เป็นฆาตกรจริงๆ แล้วซี (ยังไม่รู้ว่าเกริกตายไหม) อ่านแล้วลุ้นมาก ตกใจเหมือนกันที่อยู่ๆ หวานก็โผล่มาที่คอนโดได้ ความจริงนึกว่าจะมีฉากปะทะกันที่อื่นเสียอีก เง้อ.

บอกแล้วว่าหวานน่าจะมีโอกาสเป็นความผิดปรกติทางจิต พอเรื่องมันออกมาทางนี้ ก็เดาเนื้อเรื่องต่อไปไม่ออกเลยทีเดียว แต่น่าจะมีผลดีตรงที่ว่า เหตุการณ์นี้น่าจะเขย่าและเปลี่ยนไข่ตุ๋นไปเลยก็ได้ และเป็นโอกาสที่จะทำให้ไข่ตุ๋นเปิดให้ชิณณะเข้ามาในหัวใจ?

รออ่านวันศุกร์ค่ะคุณไจฟ์น้องที

[thisispom]

ลุ้นระทึก