หัวข้อ: Unbelievable Love [END]

[TinyB]

เราตามอ่านเรื่องนี้จนทันแล้วว 
ชอบพี่เกียร์มากเลย ถึงจะออกมาน้อยนิดแต่เราก็ยังตามอ่าน 

ปล.พระ-นายเอกเราก็ชอบนะ แต่ชอบพี่เกียร์มากกว่าอ่ะ แอร๊งงงงง~~~

[น้ำตาลปั้น]

อ่านไปเขินไป อิจฉาพุ >////<

[kny]

 

[kms]

เชียร์พี่แพทกับพี่เกีย อิอิ

[Whatever it is]

หายไปนานแระน้าาาาา

[3BⅠt$.]

หายยยยยยย มาต่อเถอะ 

[JingJing]

    คิดถึงน้องพุ 

[mengsama]

คิดถึงน้องพุกะพี่เลย์ แล้วคะ น้องสายรุ้ง

[BeeRY]

คิดถึงจังเลย รออยู่นะคะ

[rainbow67]

UNBELIEVABLE LOVE

Chapter Nineteen

 

 

“ฆ่ามันๆๆๆๆๆ”

“ไม่ใช่ละๆ มึงจะกระหายเลือดไปไหน ไอ้พุ เขาแข่งฟุตบอล ไม่ได้ทำสงคราม ไอ้เชี่ย”

ผมเอนหลบฝ่ามือพิฆาตของเฮียแพท แล้วคว้าจับมือเฮียแกมากอดไว้ เป็นการตัดกำลังคู่ต่อสู้ ไม่ให้ทำร้ายผมได้ แล้วร้องโวยวาย “เฮียปล่อยดิ ปล่อย อย่าจับผมๆ”

“เพี๊ยะ!” เต็มๆ หน้าผากเลย ลืมไปว่าเฮียแกมีสองมือ

ผมยกมือถูหน้าผากตรงที่โดนตบ เพื่อบรรเทาความเจ็บ “เฮียอะ เล่นแรงว่ะ”

แล้วแทนที่เฮียแพทจะเห็นใจ กลับปล่อยก๊ากออกมาหน้าตาเฉย “ฮ่า ฮ่า ฮ่า ปัญญาอ่อน ต้องเจอตบ”

วันนี้ผมกับเฮียแพทมาเชียร์พี่พิทกันครับ กีฬาระหว่างคณะ พี่พิทลงเล่นฟุตบอล ซึ่งนัดนี้ต้องปะทะฝีมือกับวิศวะ แชมป์ของปีที่แล้ว ก็ไม่หวังจะชนะหรอกครับ เอาแค่แพ้แบบไม่ให้น่าเกลียดก็พอ ก็ดูหน่วยก้านของนักกีฬาฝ่ายผมกับฝ่ายตรงข้ามสิ

เหมือนพี่กับน้องเลย

ครึ่งแรกผ่านไปยี่สิบนาที วิศวะก็ยิงประตูไปสองแล้ว… กองเชียร์ฝั่งผมก็นั่งหงอยกัน ส่วนฝั่งตรงข้ามก็เฮฮาสนุกสนาน โห่ ฮิ้วกันไม่ได้ขาด… แต่ในนาทีที่สี่สิบนั้นเอง พี่พิทก็ลากลูกผ่านคู่ต่อสู้จนสามารถยิงเข้าประตูแรกไปได้…

“ปรี๊ดดดดดดดดดดด”

เงียบบบบบ…. กองเชียร์ฝั่งผมมัวแต่งงอยู่ ไม่คิดว่าจะตีไข่แตกได้…

แล้วพอรู้สึกตัว ก็…… “เฮ้!!!!!!!”

“พี่โผมมมมคร๊าบบบบ พี่โผมมม” ผมลุกขึ้นตะโกนอย่างดีใจ ยังกับว่าทีมเราชนะแล้ว

“ชนะแล้วใช่มั้ยเนี่ย ตะโกนซะ” เสียงคุ้นๆ ครับ

พวกเราหันไปมองต้นเสียง ก่อนเฮียแพทจะทักคนมาใหม่ “อ้าว ไอ้อิฐ มาไมวะ”

“ก็มาช่วยเชียร์ไง”

“เหรอ....” เฮียแพทลากเสียงกวนๆ

“เออ” พี่อิฐก็ตอบกวนๆ กลับมา แล้วหันมาถามผม “ตรงนี้ว่างหรือเปล่า พี่นั่งได้มั้ย”

ผมหันไปมองที่นั่งข้างๆ ผม ตรงที่พี่แกชี้แล้วพยักหน้า “ได้ครับ ไม่มีใครนั่ง”

 

ครึ่งแรกผ่านไป... คะแนนยังคงเป็น 2 : 1 โดยวิศวะนำอยู่

“พี่พิท!!!!” ผมตะโกนเรียก เมื่อเริ่มครึ่งหลัง ทั้งสองทีมต้องเปลี่ยนแดน แล้วพี่พิทยืนอยู่ใกล้ฝั่งที่พวกผมนั่งพอดี “สู้! สู้!”

พี่พิทหันมายิ้มแล้วโบกมือ บอกให้รู้ว่าได้ยิน ก่อนจะหันกลับไปสนใจเกมส์ต่อ....

ครึ่งหลังเกมส์แข่งขันเป็นไปอย่างดุเดือด... เพราะโดนยิงไปหนึ่งประตู ทำให้วิศวะเริ่มบุกหนักและเล่นแรงขึ้น...

“เฮ้ย!!” เสียงกองเชียร์ฝั่งผมตะโกนอย่างตกใจเมื่อศูนย์หน้าของเราโดนสกัดขาจนล้มกลิ้งไม่เป็นท่า...

“ปรี๊ดดดดดด” เสียงกรรมการเป่าฟาล์ว ได้เตะลูกโทษ

นักเตะของวิศวะไปตั้งกำแพงป้องกันประตู ส่วนศูนย์หน้าของเราก็ไปยืนประจำตำแหน่ง... ไม่รู้ชื่อครับ ตั้งใจมาเชียร์พี่พิทคนเดียว เลยไม่ได้สนใจคนอื่น แหะๆ

พอกรรมการเป่าปรี๊ดอีกรอบ... ศูนย์หน้าของเราก็ง้างเท้าเตะ ลูกโค้งข้ามศีรษะของกำแพงผู้เล่นฝั่งวิศวะอย่างสวยงาม แล้วพุ่งตรงไปที่ประตู ผมนั่งกลั้นหายใจ ลุ้นจนตัวเกร็ง ซึ่งคาดว่าคนอื่นๆ ก็คงจะไม่ต่างกัน...

“โห่....” กองเชียร์ของเราโห่ออกมาอย่างเสียดายเมื่อลูกชนคานแล้วเด้งออกมาอย่างน่าเสียดาย...

แล้วต่อจากนั้นเกมส์การแข่งขันก็เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ แต่ยังไม่มีใครสามารถทำประตูเพิ่มได้...

แล้วในนาทีที่แปดสิบ...

“เฮ้!!!!!!” อดไม่อยู่ ผมลุกขึ้นยืน แล้วชูแขนขึ้นทั้งสองข้างอย่างสะใจ “พี่โผมมมมมมมมมม วู้!!!!!!!!”

“ปรี๊ดดดดดดด” กรรมการเป่าฟาล์วครับ.... ล้ำหน้า

“เฮ้ย! ไรวะ” เฮียแพทครับ ลุกขึ้นมาเหมือนอยากลงไปต่อยกรรมการ “ล้ำหน้าเชี่ยไร แม่ง ตาถั่วปะเนี่ย!”

ผมรีบกอดแขนเฮียแกไว้ แล้วลากลงนั่งเหมือนเดิม “เฮีย ใจเย้นนน”

“กวนส้นตีน...” ตีนเต็มหน้ากูเลย

หมดเวลา เกมส์จบลงโดยวิศวะชนะไป 2 : 1 แต่ไม่เป็นไร มวยรองอย่างเราก็แพ้อย่างมีศักดิ์ศรีละวะ

ผมเดินลงไปหาพี่พิทที่สนาม “พี่พิท สุดยอดดดด ไปฉลองกัน”

“มึงเข้าใจไรผิดป่ะ แพ้เว้ย ฉลองเชี่ยไร” พี่พิทว่าแล้วผลักหัวผมจนตัวเอียง

“ฉลองที่ไม่ได้ไข่ไง อุตส่าห์ยิงได้ตั้งลูกหนึ่ง”

“เหรอ กูดีใจมากเลย” พูดประชดไปงั้นแหละ เพราะสุดท้ายพวกเราก็มานั่งอยู่ที่ร้านประจำหลังมอ เหมือนเดิม...

สงสัยอะดิ ว่าผมกับเฮียแพทไปคืนดีกันตอนไหน…

ก็นี่ไง ผมกำลังจะเล่าให้ฟัง…

 

เมื่อสองสัปดาห์ก่อน…

“ไอ้พุ ทางนี้ๆ” เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายของพี่รหัสผมเองครับ อย่าว่าแต่ผมจะได้ยิน คนอื่นๆ ในร้านก็หันมาสนใจไอ้พุเป็นตาเดียว

ผมยิ้มแหยๆ ให้แขกคนอื่นๆ แล้วเดินตัวลีบไปหาพี่แกซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะคนเดียว…

เอ๊ะ ทำไมรู้สึกเหมือนเหตุการณ์นี้จะเคยเกิดขึ้นมาก่อนเลย… แต่ที่ไม่เหมือนก็คงเป็นตอนที่ผมอ้าปากจะบ่น แล้วพี่พิทพูดแทรกขึ้นมาว่า “เดี๋ยวเฮียแพทมา”

ผมอ้าปากค้าง “ห๊ะ?”

“เฮีย แพท กำ ลัง มา” พี่พิทพูดออกมาทีละคำเหมือนกลัวว่าผมจะไม่เข้าใจ แล้วยื่นมือมาดันคางผมขึ้น “ยุงเข้าไปไข่แล้วมึง หุบๆ ซะบ้าง”

ผมไม่สนใจต่อล้อต่อเถียงกับพี่แก เพราะมีสิ่งที่เรียกร้องความสนใจผมได้มากกว่า “เรื่องจริง?”

“เออดิ กูเคยโกหกมึงเหรอ?”

ผมเหล่ตามองคนพูด “จะเอากี่ครั้ง?”

พี่พิทหัวเราะขำ แล้วบอก “ไม่เชื่อ มึงหันไปมองข้างหลังเลย” และเมื่อผมหันไปตามที่พี่แกบอก ก็รู้สึกเจ็บที่ศีรษะด้านหลังเพราะโดนโบก พอหันไปมองคนทำก็โดนหัวเราะเยาะซะงั้น “ฮ่า ฮ่า ฮ่า โง่”

ผมยกมือลูบศีรษะบริเวณที่โดนตบ พร้อมกับบ่นไปด้วย “พี่พิท แม่ง ขี้แกล้งว่ะ”

“เอ้า มึงก็รู้ว่ากูชอบโกหก แล้วเสือกโง่เชื่อเองทำไม” พี่รหัสผมว่า พร้อมกับยักคิ้วกวนๆ

“เออ จำไว้เลย” ผมมองอีกฝ่ายอย่างคาดโทษ

“ทำไม มึงจะทำไม” พี่พิทถามท้าทาย ก่อนจะยิ้มอย่างมีเลศนัย “หรือจะเอาไปฟ้องแฟนนนน” น้ำเสียงตอนสุดท้ายกวนมากๆๆๆๆ

“แค่พี่คนเดียว ไม่ต้องถึงมือพี่เล่ย์เหอะ” ผมว่า พร้อมทำหน้าเหยียดหยาม “ระวังตัวไว้ให้ดี เดี๋ยวผมจะเอาคืน”

พี่พิททำหน้าอี๋ “อุ๊ย กลัว”

เห็นหน้าพี่รหัสแล้วผมก็อดปล่อยก๊ากออกมาไม่ได้ “ฮ่า ฮ่า ฮ่า” และยิ่งคิดว่าเราสองคนกำลังเถียงอะไรกันก็ยิ่งขำ “ฮ่า ฮ่า ฮ่า” โคตรปัญญาอ่อน

หลังจากผ่านไปสักครู่ ผมยังไม่หยุดขำซะที พี่พิทก็บ่น “ขำเชี่ยไรเยอะแยะ”

“ก็มันตลกอะ คึคึ”

“ตลกชิบหาย…” พี่พิทประชด ก่อนจะส่ายหน้าเอือมๆ “เส้นแม่ง อยู่นอกผิวหนังเลยมั้ง… อ้าว เฮียมาพอดีเลย” ประโยคสุดท้าย พี่แกพูดแล้วทำหน้าทำตาประกอบเหมือนกำลังพูดกับเฮียแพทด้วยนะครับ สมจริงมาก…

แต่ผม… “ไม่เชื่อ”

“เอ้า ไอ้นี่ เวลาโกหกเสือกเชื่อ ทีพูดจริงกลับไม่เชื่อ” พี่พิทว่า พร้อมกับศีรษะของผมถูกใครสักคนจับโยกไปมา “ไง ไอ้แก่ ออกจากหลุมมาได้เหรอวันนี้?”

หันขวับไปมองเจ้าของเสียงคุ้นหู “เฮ้ย! เฮีย?”

“ก็กูไง ตกใจทำไม?”

“ปะ เปล่าครับ ไม่ได้ตกใจ” ผมรีบส่ายหน้าปฏิเสธ “ดีใจตะหาก” ดีใจจริงๆ นะ

ดีใจที่อีกฝ่ายปฏิบัติกับผมเหมือนเมื่อก่อน…

เหมือนกับว่า… ที่เฮียแกผลุนผันกลับไปวันนั้น เพราะมีธุระจริงๆ ไม่ใช่เพราะเรื่องที่ผมเป็นเกย์

เหมือนกับว่า… ที่ผมกับเฮียไม่เจอหน้ากันเป็นเดือนๆ เพราะเฮียแกเรียนหนักจริงๆ ไม่ใช่เพราะหลบหน้าผม

หรือ… ทั้งหมดผมคิดไปเอง อย่างที่พี่พิทว่าจริงๆ

 

“เอ้า โชนนนน” ให้เดาว่าเสียงใคร

หลังจากกระดกเหล้าเข้าปากแล้ว ผมก็ถามกึ่งปรึกษาคนอื่นๆ “เจอเฮียก็ดีละ ศุกร์นี้เฮียว่างป๊ะ?”

เฮียแพทไม่ตอบ แค่เลิกคิ้วซ้ายขึ้น  ซึ่งมันทำให้ผมนึกถึงผู้ชายอีกคนหนึ่งที่ขับรถมาส่งผมแล้วต้องวกกลับไปมหาวิทยาลัยใหม่ เพราะยังทำงานไม่เสร็จ... เขามาส่งเองนะ ผมไม่ได้บังคับ

มีหลายอย่างที่เฮียแพทและพี่เล่ย์ทำเหมือนกัน…

ก่อนนี้ผมไม่เคยสังเกตุเลยนะ แต่พอรู้ว่าทั้งคู่เป็นพี่น้องกัน ผมก็เริ่มมองเห็นกิริยาที่คล้ายๆ กัน เช่น…

ชอบถามด้วยการเลิกคิ้วขึ้น…

ชอบหมุนปากกาหรืออะไรที่มันคล้ายๆกัน ที่อยู่ใกล้ๆ มือไปด้วยเวลาอ่านหนังสือหรือใช้ความคิด…

ถนัดซ้าย แต่เขียนหนังสือได้ทั้งสองข้าง แม้ข้างขวาจะขี้เหร่ไปหน่อยนะ

ชอบนั่งไขว้ขา... และข้างที่ถนัดก็จะเป็นซ้ายทับขวา ดังนั้นเพื่อป้องกันรอยเท้าไม่พึงประสงค์ จึงจำเป็นที่ผมจะต้องนั่งทางซ้ายมือของพี่แกตลอด

ขี้ร้อน… ทั้งแอร์ทั้งพัดลมเต็มพิกัด

และอื่นๆ อีกมากมาย

“ไอ้พุ? ไอ้พุ!!!”

“หะ ห๊ะ?” ถึงกับสะดุ้งครับ เสียงดังมาก “ตะโกนทำไมอะเฮีย?”

เฮียแพทนิ่วหน้า “เหม่ออะไรของมึง เรียกเป็นร้อยรอบแล้ว”

“เรียกไมอะ?”

“กูต้องถามมึงมากกว่า มึงถามอะไรกู?” พอเฮียแพทบอก ผมก็เพิ่งนึกได้ว่าถามเฮียแกค้างไว้นี่หว่า ผมหัวเราะแหะๆ แล้วบอก “อ๋อ จะบอกว่า ถ้าเฮียว่าง ศุกร์นี้จะได้พาน้องพิงค์ไปเลี้ยงข้าวกันไง แล้วเฮียว่างมั้ยอะ?”

เฮียแพทพยักหน้า “ว่าง…”

“ดีเลย งั้นเดี๋ยวขอผมไปนัดกับน้องก่อน แล้วค่อยมาบอกเฮียละกันว่าเจอกันที่ไหน ยังไง”

เฮียแพทพยักหน้าตกลง แต่พี่พิทโวยวาย “เฮ้ยๆ มึงถามแต่เฮียแพท แล้วกูล่ะ คิดว่ากูว่างเหรอ”

ผมทำหน้าเหนื่อยใส่คนอยากมีความสำคัญ “ทำไมจะไม่ว่าง ผมเช็คกับพี่จ๋าแล้วเหอะ วันศุกร์พี่มีเรียนแค่ตอนเช้า แถมวันนั้นทั้งวันก็ไม่มีกิจกรรมอะไรสักหน่อย”

“ไม่มีอะไรได้ไง ตอนเย็นกูต้องซ้อมบอล”

“อ้าว พี่พิทต้องแข่งด้วยเหรอ”

“เออดิ หัดสนใจพี่มึงบ้าง เป็นน้องภาษาอะไร”

ผมรีบขยับเข้าไปบีบๆ นวดๆ พี่แกอย่างเอาใจ “ขอโทษๆ ก็พี่พิทไม่ยอมออกเองอะ แล้วผมจะรู้ได้ไงเล่า อยากให้น้องสนใจก็สื่อสารบ้างดิ โอ๊ย” ร้องเพราะโดนดีดหน้าผากครับ

“มึงเคยอยู่ให้กูบอกมั้ย เลิกเรียนไม่รีบกลับบ้านก็รีบไปหาเด็-” พี่พิทชะงักไปนิด ก่อนจะพูดต่อ” อาทิตย์หน้าไปเชียร์กูด้วย ห้ามเบี้ยว ถ้ากูไม่เห็นมึงนะ”

“ไปอยู่แล้วล่ะ ว่าแต่ พี่พิทจะลงเล่นใช่ป๊ะ ไม่ใช่ต้องนั่งอยู่ข้างสนามนะ” พูดแล้วก็ต้องรีบหลบฝ่ามือพิฆาตที่ลอยมา “ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

สรุปแล้ว… น้องพิงค์ก็ยังไม่ได้รับการเลี้ยงต้อนรับจากพวกเราจนแล้วจนรอด ถ้าเปลี่ยนสายได้ น้องมันคงขอเปลี่ยนไปละ

 

+++++unbelievablelove+++++

ขอบคุณที่ติดตามอ่าน แล้วเจอกันตอนต่อไป ^^

[tuckky]

 
หายไปนานมากกกก......แต่ก็รออ่านเสมอ
พี่เล่ย์ช่างเป็นผู้ชายที่เพียบพร้อม ทำกับข้าวได้ด้วยเก่งจัง
น้องอิงโผล่มาเรื่องนี้แล้ว เย้ๆ 

[NannY]

น่ารักกกอีกแล้ววววว อยากกินสปาเกตตี้เลยยย

[403]

เย้ มาแล้ว  มีอิงโผล่มาด้วย ฮ่าๆ

[Ball]

ขอสารภาพว่าหลังจากสังเกตเห็นwarningของเรื่องนี้เมื่อสองวันก่อน
เหมือนโดนฟ้าผ่าลงกลางหัว นั่งช้อคอยู่เป็นชั่วโมง
เพราะอ่านเรื่องนี้แล้วชอบมากกกกก มากกกกกกกกกกกก
จนไม่คิดว่ามันจะมีตอนไหนที่จะชวนหน่วงหรือเจ็บปวดใจ
อีกทั้งเรื่องนี้เรารักแทบทุกตัวละครมากโดยเฉพาะพี่เล่ย์
ดังนั้นตอนนี้เราจึงพานิคปนฟินแบบไม่สุด 
วอนกันซึ่งหน้าเลยนะคะ เพราะเรากลับตัวไม่ทันแล้วตอนนี้

[A-J.seiya*]

ตอนนี้พี่เลย์ก็น่ารักอีกแล้ว
แต่ไม่สู้พุนะ พุน่ารักกว่า
ฮ่าๆๆ ชอบเด็กแบบนี้จัง
อยู่ด้วยแล้วคงมีความสุข

หายไปนานเชียวค่ะ
คิดถึงมากกกก
^^
ขอให้ชีวิตสุขสงบในเร็ววันนะคะ คิคิ
แอบคิดถึงน้องนอย โด่ง พี่ปอนด์ แล้วก็พล มากๆเลยค่ะ

[3BⅠt$.]

มาต่อเเล้ว คิดถึึงจังเลย มากอดที
พี่เล่ย์ช่างหล่ออะไรขนาดนี้ 

[่patsaporn]

พระเอกเราเพอร์เฟ็คได้อีก ทำกับข้าวอร่อยด้วย วู้ว สุด ๆ ไปเลยพี่เล่ย์
บ้านนี้เค้าอารมณ์ดีน่ารักกันทั้งบ้านเนอะ น้องอิงมาใหม่ก็น่ารักอีก พุก็เข้ากับทุกคนได้ดี
โอย ให้นอนหนุนแล้วปิดเสียงทีวีให้ด้วยนี่มันสุดยอดแล้ว กลัวแฟนหลับไม่สบาย น่ารักไปไหนนี่

ขอบคุณค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ

[takara]

เย้เย้ น้องพุมาแล้ว

[~ณิมมานรฎี~]

    ฝัน ฝันแน่ๆ ที่่เห็นมาต่อ อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 
คิดถึงงงงงงง    
คิดถึงพี่เล่ย์ น้องพุ อ่ะ น่ารักๆๆ  โอ๊ะเกียร์ด้วยยยย โห่ๆๆๆๆๆๆ

[indy❣zaka]

น่ารักกันดีจังอ่าคู่นี้
ขอให้น่ารักแบบนี้เสมอต้นเสมอปลาย ไม่ต้องมีดราม่า ไม่มีมือที่สามมาวุ่นวายเลย จะดีกว่าเนอะ

[NOoTuNE]

 

มาต่อแล้วววว


คิดถึงน้องอิง พี่จีน พี่บูมด้วย

[jusmine]

มาแล้ว 

[andaseen]

  กลับมาแล้ววว  หายไปนานมว๊ากกก
ครอบครัวนี้น่ารักเนอะ ดูอบอุ่นดีจัง

[puppyluv]

คิดถึงพี่เล่ย์
กลับมาคราวนี้ทำเอาละลาย
เสน่ห์ปลายจวักมัดใจยาหยี
น่ารักกว่านี้มีอีกมั้ย
กระทบไลค์ชูป้ายไฟ
กดบวกปล่อยเป็ดด้วยอย่างเต็มใจ อิอิ

[malula]

อยากชิมฝีมือพี่เล่ย์มั่ง
น้องอิงมาเป็นดารารับเชิญเรื่องนี้ แล้วอย่าลืมเรื่องของตัวเองด้วยเน้อ...คิคิ

[zeazaiz]

เย่  มาต่อแล้ววว  คิดถึงๆ
อย่าลืมเรื่องอื่นด้วยน้าา
รออ่านทุกเรื่องเลย

[wews]

น่ารักมากๆๆ

[kaokorn]

อย่างเล่ย์นี่จะมีอีกสักคนไหม เมืองไทย T_T

[yayee2]

ดีใจที่ผู้เขียนาพาพุ เล่ย์ เกียร์ กลับมาจ้ะ

[gonna.be]

คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกก