ไร่ไพศาล
บรรยากาศในงานจัดอย่างหรูหรา ด้วยเวดดิ้งเฮ้าท์ มืออาชีพที่หินเลือกมาโดยเฉพาะ แม้ ราคาจะแพงแสนแพงแต่หินก็มิหวั่น เขาจะต้องจัดงานหมั้นให้สมเกียรติ ทั้งฝ่ายเขาและฝ่ายคู่หมั้นเขาอย่างหรูหราไฮโซที่สุด
มิวเห็นภาพ คุนมา กับหินถ่ายด้วยกันติดไปตั้งแต่ทางเข้าจนถึงสนามหญ้าหน้าบ้านซึ่งเป็นบริเวณเลี้ยงรับรองแขกด้วยใจสั่นระริก
“ แขกเหรื่อ อยู่ในบ้าน เขากำลังเข้าพิธีหมั้น ” อุไรเอ่ยขึ้น
“ อื้ม.. ”มิวพูดขึ้นด้วยสายตาเม่อลอย
“ อุ จะพาพี่ไปประกาศ ตัว...เอาคืนอย่างสาสม ”
“ ......... ” มิวหูอื้อตาลายไม่ได้ยินใครพูดทั้งนั้น เขาเดินตามอุไรแอบๆขึ้นไปบน บ้านเพื่อหาโอกาสเหมาะ เพื่อแฉ หิน โดยเฉพาะ
“ พี่มิวนั้นไง...เห็นปะคะ ”อุไรชี้มือไปทางคู่หมั้นที่กำลังจะสวมแหวนให้กัน ในใจมิวสั่นระรัว..อยากจะเข้าไปประกาศว่าตนเป็นอะไรกับเจ้าบ่าวนัก ไม่ได้ทำไปเพราะรักนะ แต่ทำไปเพราะต้องการแก้แค้นที่ถูกอีกฝ่ายหลอกต่างหาก
แต่..มิวก็ทำไม่ได้เพราะ มาลิณี เธอเป็นผู้หญิงที่ดีเพียบพร้อมทั้งฐานะตระกูลและ ดีมากจนมิวไม่อยากทำร้ายความรู้สึกดีๆ
ที่หล่อนมอบให้โดยมิวเลือกๆ ที่จะเจ็บและขอเป็นฝ่ายจากไปเอง
มิวเหลือมองทุกๆคนในงาน แล้วก็สะดุดตากับ หนุ่มใหญ่คนนึงที่เขาคุ้นเคยอย่างมาก เหมือนกับเคยเจอที่ไหน แม้วันเวลาจะผ่านไป แต่ เคล้าโคลงความหล่อเท่สมาท์ แบบ นี้ ไม่เหมือนผู้ชายคนอื่นที่เขาเห็นมาก่อน แม้มิวจะเห็นเพียงแค่ในรูปที่เก่ามาก แต่ก็ทำให้รู้สึกว่าคนๆนี้ยังมีชีวิตอยู่จริงๆ
“ พ......พ่อ.... ” มิวงุนงงมาก ไหนแม่บอกว่าพ่อตายไปแล้วไง แล้วถ้าเป็นพ่อของเขา จะมานั่งอยู่ข้างคุนมาทำไม เอ๊ะ......หรือว่า ผู้ชายคนนั้นคือพ่อคุนมา!!
“ พี่มิวๆๆ...ยืนอึ้งมัยคะ เข้าไปดิ้ ”
“ เอ่อ..ไม่อะ... เขาจะทำไรก็เรื่องของเขาพี่อยู่ในส่วนของพี่ก็แล้วกัน.. ” พลันสายตาหินที่กำลังสวมแวนหมั้นให้มา ก็มองมาที่มิวยืนอยู่ หิน อึ้ง แล้วหันไปสกิดเพื่อนสนิทอย่างแมนว่าเขาตาฝาดไปไหม
“ นั้นมิวนี่..ไหนมึง.. ” หินพูดกระซิบเบาๆกับเพื่อน
“เห้ยย..มาได้ไงวะ... ”
“มีไรหรือคะหิน สวมสิคะ...หรือเปลี่ยนใจแล้วว..หื้มม ”คุนหญิงเอื้องทรายแม่ของหอนพูดขึ้น
“อืม ป่าวคับ ...อิอิ ” หิน จัดการสวมแหวน ให้มาลิณี แต่ในใจก็หวั่นๆนิดๆ กลัวมิวจะมาป่วนงานเขา ดังนั้นเมื่อพิธีหมั้นสิ้นสุดลง แลวถึงคราวที่ต้องเลี้ยงแขก เขาจึงขอปลีกตัวไปตามหามิว
ในครัว
“ มิวอยู่ไหน...”หินเดินเข้าไปถามป้าอ่อน ในห้องครัว
“ อ่อ..เด็ดผักอยู่หลังบ้านน่ะค่ะ ” ป้าเพ็ญ แม่ครัวอีกคนพูดขึ้น
“ ใครใช่ให้มา ”
“ไม่มี...มาเอง ”
“ กล้าขัดคำสั่งชั้นหรอ ห๊ะ”
“ ถ้าไม่มา..จะรู้หรอ..ว่าคุณหินกำลังจะเข้าพิธีหมั้น ผมยังไม่ได้แสดงความยินกับคุนมาเลยก็ต้องมาร่วมหน่อยสิ ”มิวพูดขึ้นหน้าตายแต่ในใจเจ็บปวด
“ ชั้นรู้ว่า นายกำลังคิดไร ”หินมองแววตามิวก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ได้รับ และซึ้งอาจทำให้มิวเผยความลับที่ตนไม่อยากให้คนอื่นรับรู้เรื่อง สัมพันธ์สวาทของตนกับมิวด้วย
“ ใช่ผมคิด...แต่ผมเป็นคนมีสมองรู้ว่าอะไรควรไม่ควร..ไม่ใช้สัตว์ที่ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี ”มิวเน้น คำว่า.....สัตว์......เพื่อให้อีกคนรู้ตัว
“ นี่นายว่าชั้นหรอ ”
“ ปล่าว...จะเข้ามาพูดแค่นี่หรอ..ถ้าพูดเสร็จก็เชิญ..ผมจะทำงาน ”
“ จะไปไหน มาพูดกันให้รุ้เรื่องก่อน..หึ เป็นไง..รู้แล้วสินะว่าการถูกหักอกมันเจ็บแค่ไหน ”ในที่สุดหินก็เผย แผนการที่ตนวางไว้ออกมา
“ คุนต้องการแก้แค้นให้น้องชายสินะ ถึงได้ทำร้ายความรู้สึกผมขนาดนี้”
“ ใช่..หึ..ชั้นละสะใจจิงๆๆ...ใจจริงก็อยากให้รู้หลังงานหมั้นชั้นไปแล้วนะ แต่นายดันเสือกอยากรู้ก่อนเอง ”
“ รู้ก่อนรู้หลังมันก็เจ็บเท่ากัน...เอาเป็นว่าผมเจ็บปวดในสิ่งที่คุนทำ เคไหม ”มิวพูดด้วยเสียงเรียบเฉย
“ หึ..นายต้องเจ็บมากขึ้นกว่านี้... ”
“ ถ้าทำร้ายคนอื่นแล้วมีความสุข ก็เชิญ ”
“ ดี!!....ปาก ดี ยังนี้..นี้เอง..หึหึ...มันถึงจะสนุก ”หินย่างสามขุมเข้าหามิว
“ใจร้าย คุนมันใจร้ายที่สุด...ทำไมต้องทำลายความรู้สึก ของผมด้วย ใจร้าย ฮึกๆ”มิวรู้สึกว่าหัวใจดวงน้อยๆของเขากำลังถูกเหยียบและกระทืบจมดิน เขาสุดจะทนกับเรื่องทั้งหมดจึงเผลอร้องไห้ออกมา
......หัวใจในกำมือ เธอจะเขวี้ยง จะทิ้ง รู้ไว้เลยจริงจริง มันก็ถึงปางตายที่หัวใจ ที่ยอมให้รัก รักจึงยอมให้เธอทำร้าย แต่จำไว้หัวใจ ฉันไม่ได้วางไว้ที่ข้างทาง…..“ก็อยากโง่เอง...นิทานเรื่อง สอนให้รู้ว่า คนโง่ย่อมตกเป็นเหยื่อของคนฉลาด...จำใส่สมองน้อยๆของนายเอาไว้!..”
“เลว..เลวที่สุด ผมถามหน่อย....สิ่งที่คุนพูดมาทั้งหมด มันไม่ มีความความจริงเลย ใช่ไหม!!...ความรักที่คุนสร้างขึ้นมันไม่เคยมีความจริงเลยใช่ไหม...”มิวพูดขึ้นอย่างใส่อารมณ์ทำไมทำไมเขาต้องเจอกับคนหลอกลวงด้วย ...ฮึก
.......นี่ฉันรักหมดใจ มันก็ช้ำสุดทน คนอย่างฉันก็ยังต้องทน
อยู่กับเธออย่างนี้ อยากให้เธอรู้ไว้...... ......................................................
“ใช่...ทุกอย่างฉั้นพูด มันเป็นแค่เรื่องสมมุติเท่านั้นแหละ ใครเข้าจะไปสัญญารักกันในม่านรูด เหอะ...ฮ่าๆ..นายก็ง่ายนะ แค่ตั้วหนังไม่กี่ใบ คำพูดหวานๆม่กี่คำ ก็ยอมละ ง่ายจริงๆให้ตายเหอะ....ทีนี้รู้แล้วใช่ไหม ว่าการโดนหลอกมันรู้สึกอย่างไร”หินมองมิวด้วยความสะใจ และสงสารปนกันไป
“ คุนมัน...มัน.....ฮึก..ผมถามหน่อยเหอะ ทำไมคุน ไม่ฆ่าผมตายไปเลยละถ้าแค้นผมมากขนาดนี้... ”
“ ตายไป มันก็ไม่สนุกสิ้ สู้ ทำให้ตายทีละนิดๆ..สนุกกว่ากันเยอะ..หึหึ ”
“ โรคจิต....ถ้าผมจะบอกว่าผมไม่ได้ทำให้น้องคุนเป็นอย่างนี้...คุนจะรู้สึกผิดไหม...และถ้าผมจะบอกว่าเรื่องทุกอย่างระหว่างผมกับน้องชายคุนมันเป็นเรื่องโกหก...ทีจริงแล้วผมไม่มีส่วนทำให้น้องชายคุนเป็นอย่างนี้....เพราะดินเป็นคนมาบอกเลิกกับผมเอง เพื่อที่จะไปคบกับเพื่อนสนิทของผม ซึ่งเพื่อนผมเป็นคนไล่ให้ดินไปตายไม่ใช่ผ๊ม....รู้ยังนี้ ที่นี้คุนจะยังอยากแก้แค้น คนที่ไม่ได้ทำ อีกไหม.... ”มิวสุดจะทน เลยเผลอพูดความจริงออกไป
เพี้ย........หินตบหน้าร่างบางด้วยความโกรธ
“ เห็นแก่ตัว...ทำผิดแล้วยังโยนบาปให้เพื่อนอีก...ชั่วจริงๆ..บอกไว้ก่อนนะถ้านายพูดแบบนี้อีกจะโดนมากกว่านี้ ”
“ โอ้ย..... ฮึก....แล้วคุน จะเสียใจ ”ก่อนอะไรจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ เสียงหวานคนนึงเอ่ยขึ้นเบาๆ
“ หินค่ะ......อ้าวมิว มาทำไรที่นี้ ...เอ้าแล้วหน้าไปโดนไรมาเป็นรอยแดงเลย...แล้วร้องไห้ทำไมหรือ ”
“ เอ่อ....ผมปลอกหอมอะครับ.ไม่มีไรหรอก เชิญคุนมาคับ ”
“ แหม้มิว...ชั้นละหาอยู่ว่าหายไปไหน...ที่แท้มาหมกตัวในครัวนี้เองไม่ออกไปดูงานละถ่ายรูปกะชั้นก็ได้นี่ ”
“ เอ่อ..ไม่ละครับ ผมไม่กล้า.. ”
“ ไปเถอะมา...เดี่ยวเราไปไหว้แขกกันนะครับ..อ่อ มิวที่ชั้นสั่งนะ ทำตามด้วยละ”
“ หินสั่งไรมิวหรือคะ ”
“ เอ่อ...ป่าวครับ ปะๆๆ...แขกมาเยอะแล้วว ”หินหันมามองมิว ก่อนจะทำท่าเชือดคอ อย่างโหดร้ายก่อนจะเดินโอบมาลิณีออกไปด้านนอกเพื่อไปตอนรับแขก
ตอนนี้ ข้างในมิวบอบช้ำไปกับการกระทำครั้งนี้เป็นอย่างมาก เขาไม่อยากอยู่ที่นี่ ให้หินเยาะเย้ยอีกแล้ว มิวเจ็บปวดแต่ต้องฝืนยิ้ม อวยพรให้กับมาลิณี
“ มิวๆๆ...ทางนี้จะ ชั้นจะแนะนำพ่อให้รู้จัก ” มาลิณีกวักมือเรียกมิวขณะที่กำลังนำอาหารมาเสิร์ฟภายในงาน
“ ครับ คุนมา.. ”
“ นี่คุน ศรัญยู พ่อชั้นเอง.. ” มิวอึ้งกับสิ่งที่ได้ยินอย่างมากมาย ชื่อนี้ใบหน้านี้ และภาพนี้มันปรากฏอยุ่ใน กระเป๋าสตางค์ที่ มิวได้ขอรูปพ่อเอาไว้ เพื่อดูเวลาคิดถึงและมีเรื่องราวต่างๆ ซึ่งในภาพนั้นมิวจำได้ดีว่าคนที่ลงชื่อนั้น ชื่อว่า ศรัญยู มหาวงศ์สกุล
“ พ...พ่อ ”มิวสบถเบาๆ อย่างอึ้งๆกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า มิวมองใบน่าชายสูงวัยกับมาลิณีสลับกันนี้ คุนมาคือพี่สาวตัวเองหรือนี่
“ อะไรนะ...เธอว่าอะไร มิว ”
“ เอ่อ....ป่าวฮะ...สวัสดีคับคุนท่าน....แล้วคุนหญิงไม่มาด้วยหรือครับ ”
“ อื้ม..จะไหว้พระ ..ว่าแต่หนูหน้าตาน่ารักจังเลย...คุ้นๆนะ เหมือนที่ลุงเคยรู้จักเลยนะ..เอะ.. ที่ไหน.นะ. ”
“ไม่มาหรอก...นู้นเขามองชั้นจากสวรรค์นู้นแนะ....ถ้ามาจริงคนในงานอาจแตกตื่น อิอิ ”มาลิณี ยังสดใสน่ารักเหมือนเดิมทำให้คนอยู่ใกล้รู้สึกว่าโลกสดใสเช่นเคย
“เอ่อ ผม ขอโทษ ครับที่ถาม”
“ อื้ม ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ...”
“ เอ่อ..เอิ่ม...งั้น....ผมขอ ตัวทำงานก่อนนะครับ ” มิวไม่รู้จะทำหน้าอย่างไร เขาไม่รู้ว่า สองคนนั้นจะเชื่อหรือป่าว ว่ามิวเป็นน้องชายของตน และมิวก็ยังคิดไม่ออกว่าจะพูดอย่างไรต่อไปดี ออย่างน้อยเขาน่าจะบอกเรื่องที่ หน้ายินดีนี่แก่แม่ และยายนะ เพราะว่า มิว ก็ไม่ใช้ลูกกำพร้า แต่หากมีพ่อแท้ๆด้วยต่างหาก
กริ้งงงงงงงงงงงงง....โทรศัพท์บ้านดังขึ้นแม่อุ้มรีบเดินไปรับทันที
“ แม่...แม่ครับ มิวเองนะ..”
“ อ้าวมิว เป็นไงลูกสบายปะ”
“ สบายคับ..แม่ฮะ มิวถามเรื่องพ่อหน่อยย”
“ถามทำไม หรอลูก...พ่อจากเราไปตั้งนานตั้งแต่มิวยังไม่เกิดเลย...อย่าถามเรื่องนี้เลยนะ ”แม่อุ้มเอ่ยขึ้นด้วยน่ำเสียงสั่นๆ
“ คือ มิว รู้สึกว่ามิวจะเจอพ่อน่ะครับ ”
“ อ....อะไรนะ.. ”
“ จริงคับแม่...เขา คือ... ”มิวรู้สึกว่ามีใครบางคนมากระชากหูโทรศัพท์ออกหร้อมกับตวาดดังลั่น
“ ต๊ายยยยยยยย....คิดว่าเจ้านาย วุ่นๆ อยู่คิดจะทำอะไร เอง เลยนะว๊อยยย”ป้าอ่อนแผดเสียงขึ้นสิบแปดหลอด
“ เอ่อ...ผ...ผม..เอ่อ ”
เพี้ยย...ป้าอ่อนตบหน้ามิว ด้วยความหมั่นไส้
“ นี่...เป็นไง หึ.. ชั้นหมั่นไส้แกมาหลายวันละ วันนี้แหละวันที่แกน่ะ...จะถูกคุนหินเขี่ยทั้ง ลง ถังขยะโสโครก ...หึ..คอยดูนะ ข้าจะฟ้องคุนหินโทษฐานที่ขัดคำสั่ง กล้าดียังไงมาใช่โทรศัพท์ เจ้านายห๊ะ ” ป้าอ่อน แผดเสียงร้องออกมาด้วยความหมั่นไส้
“ ผม ขอโทษ... แต่ทำไมป้าต้องตบผมด้วย ผมคิดถึงแม่ ขอยิมโทรศัพท์นิดเดียวเอง มันจะหมดไรเยอะนักหนา.. ฮึกๆ... ”
“ อย่ามาบีบน้ำตานะ..ไสหัวไปทำงานไม่ยังงั้น แกจะโดนมิใช่น้อย...ไป๊... ”
ติดตามตอนต่อไปครับผม
มิวจะเป็นยังไงต่อน้อออ
เอาใจช่วยทุกตนนะครับ
เม้นเยอะๆ หน่อยนะครับ
รักคนเม้น
บายๆๆ
ไปนอนแระ พรุ่งนี้มีเรียนด้วยยย
ปล. ส่วนคำผิดจะ พยายาม คร๊าบบบบบบบบบบบ ตาลาย บางตัวก็ไม่เจออ่าส
ปล.สอง อย่า ร้ายย คนแต่งเลยนะคร๊าบบบบ สงสารหน่อยย อิอิ
หัวข้อ: // แ ค้ น เ ส น่ ห า // Drama [03/12/2555] P.59 จากนี้จนนิรันตร์...จบแล้วนะ :) (อ่าน 563673 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก