เช้า....
มาลิณี ตื่นมาทำกับข้าว ให้คุนท่านทาน โดยมีมิวที่ถูกป้าอ่อนปลุกตั้งแต่ไก่โห่ เมื่อคืนกว่าเขาจะได้นอนก็เกือบรุ่งสาง เพราะ หินใช้งานเข้าอย่างหนักทำให้เช้านนี้เขา มีสภาพไม่ค่อยสู้ดีนัก
“ หินเขาชอบ ข้าวตุ้มกุ้งนะ...แล้วก็อาหารที่ไม่เผ็ด...”มาลิณีเอ่ยขึ้นโดยที่มิว ไม่ได้ถาม
“ หรอครับ.... ”
“ แล้วเธอละ ชอบกินอะไร...ต้องทานเยอะๆน่ะรุป่ะ...ผอมมากไม่ดี เดี่ยวจะบอบบางกว่าผู้หญิง นะ คริๆ ”
“ อ่าครับ...” มิวไม่เข้าใจกับคำพูดของมาลิณีมากนักได้แต่พยักหน้างึกๆๆออกไป
“ นี่ฟังชั้นอยู่หรือป่าวเนี่ย....เมื่อคืนนอนน้อยหรอ... เหมือนคนยังไม่ตื่น ”มิวตกใจ รีบแสร้งทำหน้าให้ปกติที่สุด
“ เอ่อ...ป่าวฮะ...คุนมาทำอาหารเก่งจัง...ฝีมือก็อร่อยไม่แพ้ของแม่ผมเลย ”มิว ตักข้าวต้มลองชิมดู
“ อื้มม ขนาดนั้นเลยหรอจะ ก็อยู่เมืองนอกแต่เด็ก ก็ต้องรู้จักช่วยตัวเองบ้างน่ะ..อื้มว่าแต่ รสชาติ อย่างชั้นเทียบกับแม่เทอได้เลยหรออ.... ”
“ อื้มช่ายคับ...รสนี้เลย แม่ผมทำขายข้าวแกงที่กรุงเทพอ่าครับ ... ”
“ หื้อ..เทอเป็นคนกรุงเทพหรอ..นึกว่าคนแถวนี้ซะอีก...ไว้วันหลังพาชั้นไปชิมร้านแม่เทอหน่อยแล้วกันนะ”ตาย ละมิวเผลอพุดชีวิตครอบครัวตัวเองออกไปแล้วหรือนี่
“ เอ่อ...ได้คับ แต่แม่ผม ขายข้าวแกงข้างทางธรรมดาคุนมาจะทานได้หรอ ”มิวจึงแกล้งเนียน กลบไม่ให้อีกฝ่ายถาม
“แหม๊...ชั้นก็ไม่ใช่ไฮโซที่ไหนนี่จ๊ะ...อะไรอร่อยๆ ชั้นก็ทานหมดละ เผลอๆจะได้ขอสูตรมาทำทานเองมั้ง อิอิ ”
“อ่าคร้าบบบ... ”
“ เอ่อ...คุนมาคะ คุนท่านกับคุนหินลงมาแล้วคะ ตั้งโต๊ะเลยนะคะ เชิญค่าเด่วป้าให้คนยกไปให้ ”
“ อืม ขอบใจนะจ๊ะ ป้าอ่อน... ”มาลิณีเดินนออกไปแล้ว ป้าอ่อน ชักสีหน้า ใหม่อย่างรวดเร็ว
“ น๊อยยยยย....ชั้นคงมองแกผิดไปแล้วจิงจิ้ง...แฟนคุนหินมาไม่ทันไร ก็ดัดจริตไปตีสนิทเขาแล้ว...แหม๊ คงจะหวังเป็นคนโปรดละสิท่า ” ป้าอ่อนปากดีอีกตามเคย
“ บ้านนี้คงไม่มีไครแย่งตำแหน่งนี้ของป้า แน่นอนคับสัญญา ”มิวพูดตัดความรำคาญออกไป
“ปากดี นักนะแก...แล้วงานนะเสร็จยัง...นู้นน ห้องคุนดินเก็บยัง...คุณดินเธอตื่นแล้วทำไมไม่ไปรับใช้ละยะ..มาเดินลอยน่าลอยตาอยู่ได้...น่ารำคาญ.. ”
“ ครับ.. ”
“ หึ...ถ้าทำไม่เสร็จไม่ต้องมากินข้าว เข้าใจไหมยะ... ” มิว เหนื่อยใจกับป้าอ่อนไม่รู้จะอธิบายอย่างไร ให้มองตนในด้านดี บ้าง
จึงเลือกที่จะไม่โต้ตอบเผื่ออีกฝ่ายจะหยุด แต่หารู้ไม่ ทำให้อีกฝ่ายได้ใจต่างหากละ หึหึ
มิวเดินเข้ามาในห้อง เห็นดิน นั่งพิงหัวเตียงที่กำลังนึกอะไรบางอย่างอยู่
“ ดิน นาย ทานข้าวไหม มิวเอาข้าวต้มมาให้ ร้อนๆๆ ข้าวต้มหมูสับ ของโปรดของนายไง ”
“ ไม่หิว ไม่กิน ออกไป ปวดหัววว ” จู่ๆดินก็มีอาการปวดหัวอย่างรุนแรงโดยหาสาเหตุมิได้
“ ดินๆๆ...ฟังมิวนะ ใจเย็นๆๆ...อย่าไปนึกอย่าไปเครียด ผ่อนคลายๆสบายๆ” มิวพยายาม กล่อม ดินให้ลดอาการคลุ้มคลั่งลง ซึ่งมันก็ได้ผลแหะ
.............
.........
มิวยกชามข้าวต้ม ออกมากว่าจะหลอกล่อให้ดินทานหมดแล้วทานยา ก็เกือบแย่แหนะ แต่เขาก็เต็มใจ เพื่อ ชดใช้ในสิ่งที่ เขาอยากทำมานานแต่ไม่มีโอกาส และชดเชย ให้กับเพื่อนสาวที่อาจมีส่วนให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ มิวไม่ได้โทดฝ่ายใด เพราะคิดว่า
ทุกสิ่งทุกอย่าง ได้ถูกพรหมลิขิตกำหนดไว้เรียบร้อยแล้ว รวมทั้งชะตาชีวิตของตนด้วย มิวเชื่อเสมอว่า จะต้องเอาชนะความไม่ดี ด้วยความดี ตามที่ ยายและแม่ ได้อบรมสั่งสอนเขามาตั้งแต่เด็กๆๆ
เพราะฉะนั้นจึงไม่แปลกใจเลยว่าทำไมมิวถึงอดทนและทำดี กับทุกคนแม้บางคนจะไม่เคยเห็นคุณค่าในความดีของเขาแต่เขาก็เชื่อว่า สักวัน ความดีที่มิวทำมาจะต้องเปลี่ยนแปลงจิตใจมืดบอดของใครบางคนได้ ..........
“ มิว...ยืนทำไรน่ะ...อยากโทรศัพท์หรอ”เสียงหวานตามรูปร่างใบหน้าขอคนพูดเอ่ยขึ้น มาลิณี รู้สึกถูกชะตากับเด็กหนุ่มคนนี้เป็นอย่างมากเหมือนกับเคยรู้จักจากที่ไหนสักแห่ง หล่อนเป็นลูกสาวคนเดียวของครอบครัว ตอนเด็กๆบอกกับพ่อเสมอว่า อยากมีน้องชายน่ารัก มาเป็นเพื่อน แต่เหมือนตอนเด็กๆพ่อหล่อนบอกว่าจะเอาน้องมาอยู่ด้วย ถ้าอยากได้น้องต้องตั้งใจเรียนมาก แต่จู่ๆกพ่อไม่ทำตามสัญญาและอีกไม่กี่ปีก็ส่งหล่อนไปเรียน ต่อที่ต่างประเทศ
“ ผม อยากโทรศัพท์โทรหาแม่ อะครับ...”
“ ก็โทรสิ้.. ”
“กลัวป้าอ่อนจะว่าเอาอะครับ.. ”
“ ไม่เป็นไรหรอกนา เด่วชั้นรับผิดชอบเอง...”ว่าแล้วมิวก็เลยยกหูโ?รศัพท์อย่างกล้าๆกลัวๆโทรออกไปหาแม่
“ แม่..... นี่มิวเองนะ ”
“ มิว!!.....หายไปไหนมาลูกโทรไปก็ไม่ติด หนูเบนก็โทรมาถามเราอะ นี่แม่จะไปตามเราแล้วนะ... ”แม่อุ้มเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“ แม่ฮ่ะ..มิวสบายดีไม่ต้องไปตามมิวหรอกคับ....มิวรักแม่นะคับ รักยายด้วย ”
“ มิวเมื่อไหร่จะกลับมาลูก ยาย บ่นคิดถึงเราตลอด ”
“ อีกไม่นานคับแม่ อีกไม่นาน... ”
“ งั้น เราสบายดีแม่ก็ไม่ต้องเป็นห่วง งั้น...เดี่ยวแม่จะโท.. ”มิวเห็นหินเดิน มาทางนี้เขาจึงรีบพูดตัดบทเสีย
“ เอ่อ...แม่ครับ เดี่ยวมิวจะติดต่อแม่กลับนะครับไม่ต้องห่วง รักแม่นะครับ ฝากบอกยายว่าไม่ต้องเป็นห่ว.... ” หิน กระชากโทรสัพมิวออกไป ก่อนจะวางสายอย่างน่าตาเฉย
“ โทรหาใคร....กล้าดียังไงมาขัดคำสั่งกู ”หินมองหน้ามิวอย่างเอาเรื่อง เขาไม่อยากให้มิวติดต่อโลกภายนอกเพราะโลกทั้งหมดของมิวตอนนี้ คือที่ไร่ไพศาลเพียงอย่างเดียว
“ มาเองคะ...ก็มิวคิดถึงบ้านคุณจะใจดำไม่ให้เขาติดต่อ กลับบ้านหรือไรคะ ”
“ มา....แต่ เอ่อ..นี่มาเข้าข้างมันหรอครับ... ”หินหน้าหร่า เพราะจู่ มาลิณี ก็ดันออกรับแทน เสียงั้น
“ ไม่มีแต่ค่ะ...ใช่คะ มาเข้าข้างสิ่งที่ถูกต้อง....อย่าให้มารู้นะคะว่าแอบแกล้งมิว..เดี่ยวจะโนมิใช่น้อย...” มาลิณ๊กล่าวขึ้น ด้วยน้ำเสียงจริงจัง จนดูหน้ากลัว มิวนึกในใจว่าคนอย่างไอ้หิน ต้องเจอ อย่างคุณมานี่ แหละ ถึงจะเอาอยู่ อิอิ
TBC
ยาวถึงใจไม็ครับบบ คนอ่านน
ติดตามตอนต่อไปนะคร๊าบบบ เม้นเยอะๆๆหน่อนะครับ อุส่าห์ อัพทุกวันน
เพิ่งรู้ คนอ่านเยอะ จังเรื่องนี้ อิอิ
ขอบคคุณที่ติดตาม นะค๊าบบรักทุกๆๆคน
หวังว่าอย่าเพิ่งเกลีดยหินเลยนะครับ ช่วงนี้อาจอืดๆไปมั้งโทษทีนะคราบบบ
เชื่อว่าฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ
ปล. รูปมิวน่ารักๆมาฝากค้าบ
[attachment deleted by admin]
หัวข้อ: // แ ค้ น เ ส น่ ห า // Drama [03/12/2555] P.59 จากนี้จนนิรันตร์...จบแล้วนะ :) (อ่าน 506237 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก