ร้านของชำร่วย
ขณะที่มาลิณีเลือกแมกกาซีนรูปของชำร่วยนานแต่งของตนแล้วเอ่ยขึ้น
“อืม...งั้น เอาอันนี้คะ....หินถ้าเป็นแบบนั้นที่หินพูดจริงมิวก็น่าสงสารมากเลยนะคะ ”
“หา...มาไม่เกลียดมันหรอ...มันทำลายครอบครัวหินน่ะ ”
“ เสียใจ แต่หินก็ไม่น่าเลือก ตัดสินคนด้วยวิธีแบบนี้นี่คะ มันป่าเถื่อน ”
“ หินไม่สน ใจ อะไรทั้งนั้นอหละ ใครทำกับเรามันต้องได้รับกรรมอย่างสาสม”
“ มาไม่นึกนะคะ ว่าหิน จะเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นขนาดนี้ เกิดวันนึง มาทำให้คุนเสียใจ คุณจะกับมาแบบที่ทำกะมิวหรือป่าว...”
“ โถ่ ...มา ”
“ มาว่า หินน่าจะ พามิวไปส่งนะ มาสงสาร...มาเชื่อ กฎแห่งกรรมคะ ใครทำไรไว้คนนั้นก็ต้องรับกรรม”
“ แล้วเมื่อไหร่มันถึงจะรับกรรมละ...ต้องรอ อีกนานแค่ไหน ผมนี้ละตัวส่งกรรม แบบติดจรวด.... ผมสัญญานะครับ ว่า จะไปส่งเขา
ก็ต่อเมื่อ มันสารภาพบาปกับ ตาดินก่อน”
“ หิน........ ”
“ เรื่องอื่น ผม ยอม มาหมด แต่เรื่องนี้ ผมขอนะครับ อย่าปล่อยให้คนชั่วลอยนวล... ”
มาลิณี ไม่ค่อยสบายใจ เท่าไหร่นักหล่อนรู้สึกว่าสามีหล่อนในอนคตจะเป็นคน เจ้าคิดเจ้าแค้นได้ถึงเพียงนี้ หรือ หล่อนมองไม่เห็นจิตใจ ข้างในของคนตรงงหน้ากันแน่ ถึงแม้ตอนนี้หล่อนจะยังไม่ได้เป็นครอบครัวเดียวกับ ตระกูล ไพศาล แต่หล่อน ก็ไม่อยากให้ หินจองเวรจองกรรมไปมากกว่านี้ เพราะเท่าที่สัมผัสกับมิวเพียงไม่กี่วันก็พบว่า มิวแตกต่างกับที่หินเล่ามาอย่างสิ้นเชิง....หล่อนคิดว่าเรื่องนี้ ต้องมีตื้นลึกหนาบางอะไรบางอย่างเป็นแน่
ในระหว่างที่มิวรอ ที่รถ ด้ใช้ช่วงโอกาสนี้ โทรศัพท์ไปหา แม่ และเบน เพื่อ บอกให้ทุกคนรู้ และไม่ต้องเป็นห่วง
“ มิว!! ”
“ เบนเป็นไงบ้างสบายดีไหม.. ”
“ หายไปไหนมาห๊ะ...นี่ชั้นจะไปตามแกที่เมืองไทยแล้วนะ...”
“ เบน...อย่ากลับมมานะ....เราปลอดภัยดีไม่ต้องห่วง... ”
“ ทำไมอะ...ชั้นเรียนจบจบคอร์สเสิดแล้ว จ้างครูไปสอนที่ ไทยด้วยแกจะได้เรียนกับชั้นไงเล่า...เดี่ยวจะให้คนของพ่อไปรับที่
ค่ายอาสา ประมาณอาทิตย์หน้าอะ ”
“ไม่ได้นะ.........เบนชั้นขอร้องอย่าเพิ่งกลับมาตอนนี้ ”
“ ทำไม แกเป็นบ้าไร...แล้วเสียงต้องสั่นด้วยยย”
“ นะนะนะ...ขอร้องละ ชั้น ๆ ปะ..ปลอดภัยดี...กำลังสนุกกับกิจกรรมในค่ายนี้อะ...อย่าเพิ่งเลยนะ...โอ้วตังจะหมดแล้วว.... ”
“ เอ่อ...เดี่ยวสิมิว แล้วโทรศัพท์ที่ชั้นซื้อให้...ปะ...ปาย... ตู้ดๆๆ ” แล้วมิวก็วางสายไปเนื่องจากตังหมด
....ทำไมโทรไปต่างประเทศแป๊บเดียว มัน ถึงหมดเยอะขนาดนี่วะ แล้วจะเอาตังที่ไหนกินข้าวละเนี่ยยย...เบนอย่าเพิ่งกลับมานะ ถ้าเธอกับมา ไอ้หินมันต้องฆ่าเธอแน่ๆๆ.....มิวนึกในใจ ก่อนจะเดินมารอที่รถ
“อะมิว... ชั้นซื้อหนมมาฝาก..เห็นบ่นอยากทาน ” มาลิณีใจดี เอา เอแคร์ของโปรดมิวมาฝากด้วย....ซึ่งหล่อนรู้ได้ไงว่าเป็นของ
โปรดของมิวก็ไม่รู้
“ โห...ขอบคุนครับ...คุนมา ...ผมกำลังอยากินพอดี ”
“ หึ...ขึ้นรถได้แล้ว...” หินพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ดูท่า มิวจะสร้างความหมั่นไส้ให้หินเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆเพราะใครก็ก็ชอบมิว ไม่รู้ว่าหมอนี่ ไปทำเสน่ห์วัดไหนถึงไปไหนมีแต่คงมารุมรัก อย่างน้อยก็ยกเว้นเขากับป้าอ่อนคนนึงละกัน....เชอะ
ไร่ไพศาล
มิว รีบเดินลง จากรถ อย่างรวดเร็วเขาไม่อยากอยู่ให้หิน เยาะเย้ย หรือถากถางมากเท่าใดนัก
“ มาจะกลับแล้วหรอ ครับ ยังไม่หายคิดถึงเลยยย... ”ฟินยื่นหน้าเข้ามาใกล้พร้อจะจูบมา ได้ทุกเมื่อ
“ อืม..ก็มาจะไปคุยเรื่องงานของเราไงค่ะ...ถ้าพ่อมาอนุญาต หินกับก็ต้องไปรับมาทีกรุงเทพ...แล้วเราก็เจอกันอยู่ดี...จิงมะ..”
“ เฮ้อ...ก็จิงครับ แต่หินก็ อดคิดถึงมาไม่ได้ อยากอยู่ใกล้ๆๆอ่าส ”
“ ชิ...ปากหวานนนน..พอแล้วค่า...เดี่ยวมาจะตกเครื่องนะคะ..” แล้วหินก็ปล่อยมาลิณีออกจากอ้อมกอด
มาลิณีเดินไปเก็บกระเป๋า ...
“ เอ่อ.. คุนมาจะกลับแล้วหรือครับ..”
“ อื้ม.... แต่คงกลับไม่นานหรอกเดี่ยว ชั้นจะมาไหม่ ไว้เดี่ยวจะซื้อ ชุดสวยๆ เอ้ย..ไม่สิชุดหล่อมาให้นะ ... ”
“ เอ่อ...ครับ...เดินทางปลอดภัยนะครับ ” มิว รู้สึกใจหายอย่างไรไม่รู้กลับการจากไปของมาลิณี ครั้งนี้ เพราะถ้าหากหล่อนอยู่
เขาก็คงไม่โดนหินทำร้ายทั้งร่างกายและจิตเหมือนเมื่อก่อนอีก
ในส่วนคุนท่าน จะมีการประชุมบอร์ดผู้บริหารที่กรุงเทพ ทำให้คุนท่านต้องบินตรงมาที่กรุงเทพอย่างเร่งด่วน แม้ว่าจะพ้นวัยเกษีนณแล้วแต่คุนท่านก็ยังเป็นห่วงบริษัท ไม่ยอมละมือได้งายๆ แม่ว่าพ่อกับแม่หินจะบริหารที่สำนักงานใหญ่ของที่นี่ แต่คุนท่านก็ยังอยากทำงาน ดีกว่าปล่อยเวลาไปป่าวๆ
“ อืม..มิว...ชั้นจะไม่อยู่สักอาทิตย์สองอาทิตย์มีไรก็โทรหาชั้นได้ตลอดนะ เบอร์ก็อยู่ตรงโทรศัพท์น่ะ... ”
“ ครับ....แล้วคุนท่านจะเอาคุนดินไปด้วยหรือครับ... ”มิวแปลกใจที่ป้าอ่อนประครองร่างดิน ออกมากจากห้อง
“อืม พอดี ชั้นมีเพื่อนนะ เพื่อจะช่วยตาดิน ฟื้นความทรงจำกลับมา...และเอาไปตรวจสุขภาพที่กรุงเทพด้วย ”มิว ยิ้ม อย่างนี้ เมื่อรู้ว่า อีกไม่นานความจำของดินก็จะกลับมา
“ ครับ เดินทางปลอดภัยนะครับ”
“จ๊ะ....หนูมาไปพร้อมกับยายเลยนะ ”
“ครับ...ยาย ”
“ คะ คุนยาย ไปละนะมิว”มาลิณีโบกมือลามิวก่อนจะเดินไปที่รถ
หากมิวสังเกตถึงสีหน้าหินก็จะพบว่าหินยิ้มอย่างดีใจที่ทุกคน ไม่อยู่ที่บ้านแผนการบางอย่าง ผลุดขึ้นในสมองของหิน
เขาจะต้องใช้ช่วงเวลานี้ จัดการ บางสิ่งบางอย่างกับมิว เพื่อแก้แค้นให้น้องชายเขาให้ได้ นั้นก็คือ........
TBC
เยอะไปไหมอ่า...สต๊อกใกล้หมดแล้วเห็นทุกคน ตั้งตารอ..
เม้นเยอะๆๆหน่อยนะครับ ช้วยต่อลมหายใจคนเขียน
ส่วนคำผิดจะพยายาม ค๊าบบบช่วงนี้เบลอๆ
ปล. หินกะมาจะแต่งงานกันแล้ว มิวจะทำไงละเนี่ย แล้ว มาเป็นพี่น้องกับมิวจริงๆหรือป่าว ติดคามคอนหน้าครับ อาจมี มาม่า อิอิ
วันนี้ป้าอ่อน ไม่ค่อยออกเลยเนาะ อิอิ
หัวข้อ: // แ ค้ น เ ส น่ ห า // Drama [03/12/2555] P.59 จากนี้จนนิรันตร์...จบแล้วนะ :) (อ่าน 510960 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก