“ ขอบใจมากนะที่ช่วยชั้น... ชั้นก็ไม่มีไรให้นอกจากน้ำใจเล็กๆน้อยๆ ” คุนท่านยิบ แบง สีม่วงๆออกมาสามสี่ใบ โดยมีสายตาป้าอ่อน มองดูด้วยความอิจฉา
“ เอ่อ...ผมทำไปไม่ได้หวังสิ่งตอบแทนฮะ..ไม่เป็นไรจริงๆ ผมไม่ได้เดือดร้อนเงิน คุณท่านเก็บไว้เถอะ.. ”
“ แม้... ทำตัวเป็นคนดีซะด้วย คงหวังผลระยะยาวละสิ...รับๆไป แค่นี้ มันไม่ทำให้ครอบครัวชั้นล้มละลายหรอกนา ” หินพูดขึ้นด้วยความหมั่นไส้ของอีกฝ่ายที่ทำตัวดีเกิ้นนน
“ ตาหินพูดไร เข้าน่าเกลียด...อะ...ชั้นให้ แล้วต่อไปนี่ไม่ต้องไปทำงานที่ไร่อีกแล้ว ม่าช่วยงานบ้านป้าอ่อนไปพรางๆ...ดูร่างบอบบางอย่างนี้...ไปทำงานในไร่ใช้แรงหนักๆเข้าเดี่ยวเป็นลมพอดี ” มิวรู้สึกเฉยมากค่อนข้างไม่อยากทำตามที่คุณท่านสั่งเมื่อรู้ว่าจะต้องมาเป็นลูกน้องป้าอ่อน และอยู่ภายใต้ สายตาของหินตลอดเวลา ทำให้เขารู้สึกอึดดอัดใจ มากนัก นี่และหนาที่เขาเรียกเกลียดสิ่งใดมักได้สิ่งนั้น....แต่คนที่ตาโตดีใจมากที่สุด ก็เห็นจะเป็น อุไร ที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับชายหนุ่มที่ตนแอบบรักและ ได้ดึงมิวออกจากลูกชายของหัวหน้างานโดยที่ตนไม่ต้องทำอะไรมากนักเลย
“ เอ่อ..ครับ.. ”มิวพยักหน้าเบาๆ แม่ว่า งานในนี้จะไม่ต้องตากแดดตัวดำแต่ เมื่อต้องอยู่กับป้าอ่อนอย่างนี้ สู้ไปทำงานในไร่ จะดีกว่า
............................................................................................
ตอนนี้งานหลักๆที่มิวได้รับคือ ต้องอยู่ดูแลพยาบาลดิน ดิน เพื่อน คนสนิทของเขา โดยที่คนในบ้านในบ้านไม่ล่วงรู้ถึงสถานะหรือ เบื้องหลังของเขากับดิน ยกเว้นหินเพียงคนเดียว
“ คอยดูแลคุนดิน เช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้ ...รังเกียจหรือป่าละย่ะ...ชั้นน่ะ...งานเยอะ ทำสองคนกะนังอุไรไม่ไหวหรอกคนอื่นๆเขาก็มีหน้าที่รับผิดชอบกันทุกคน ..เข้าใจไหม ”แม้มิวจะไม่เคยดูแลคนป่วย แต่ มิวก็คิดว่าน่าจะทำให้เต็มความสามาถได้ ในตอนนี้ เขาแค่อยากทำอะไรให้กับผู้ชายทีอยู่ตรงหน้าเขาบ้างเผื่อจะชดเชยวันเวลาที่ผ่านไป..แต่ในใจลึกๆเขาก็ ยังรักและหวังดีกับดินเสมอ..
...............................
ห้องคนป่วย
“ ไง...รังเกียจหรอ...นี่จะเป็นโอกาสที่ดี ที่นายชดใช้ให้เค้า...ชั้นละอยากให้ ดินตื่นขึ้นมาเร็วๆจริงๆ จะได้รู้ว่าได้เห็นว่าคนที่ทำร้ายเขา ตอนนี้ มีชีวิตอยู่เป็นอย่างไร หึหึ.. ”หินเข้ามาพูดเหน๊บมิวอีกตามเคย
“ ฮึก..อยากจะพูดไรก็พูดไปเลย ถ้าพูดแล้วทำ ไห้คนอื่นเจ็บปวด มีความสุข เชิญ.. ”มิวตออบอย่างไม่แยแส
“ หึ... ก็ทำให้ตลอดละกัน...”หินพูดเสร็จ ก่อนจะเดิน ออกไปด้านนอก เพื่อหยิบบางสิ่งบางอย่าง
โดยกำชับป้าอ่อนให้เฝ้ามิวไว้ดีดี อย่าให้คลาดสายตา แม้กระทั้งโทรศัพท์บ้าน เขากำชับป้าอ่อนไม่อนุญาตให้มิวใช้ ยกเว้นจะขออนุญาตเขาก่อน
หินเดินเข้ามา โดยเอาของสิ่งนึงมอบให้มิว
“ อะ...เอาไปเดะ” สักพักหินก็ยื่นห่อบางสิ่งบางอย่างให้
“อะไร... ”
“ก็เปิดดูสิ้...เอาเป็นว่า แทนคำขอโทษจากชั้น ที่เคยเข้าใจเรื่อง ยายชั้นแล้วกัน... ”หินบอกไปอย่างสำนึกผิด
“ หึ...นึกว่าเรื่องไร ไม่เป็นไรหรอก...เพราะผมคงไม่ทนเห็นใครตายไปต่อหน้าได้..ยกเว้นคุน...ผมจะปล่อยให้ตายไปเลย ” มิวพูดประชดออกไปจำได้ว่าวันนั้นเขา เจ็บท้องยังไม่หายเลย
“ ปากดี... ”
“ เอาไปเหอะผมไม่ชอบช๊อคโกแล็ค มันขม ” ตั้งแต่เด็กจนโต มิวแทบไม่ค่อยได้แตะช๊อคแล๊คเท่าไหร่ นักเพราะว่ามันขมๆเลี่ยนๆ อย่างไงไม่รู้
“ ชั้นไม่ได้ซื้อแบบ ขมซะหน่อย...แล้วมันก็ไม่ได้ขมปี๋ขนาดนั้น เอาไปๆ อย่าขัดใจชั้นไม่ชอบ ”หินพูดเสสร็จไม่ต้องการให้ร่างบางเอ่ยค้านไปมากกว่านี้ จึงเดินเลี่ยงไป ในใจ รู้สึกพองโตแปลกๆๆ
“ ฮึก....ไอ้คนบ้าอำนาจ ทำเราเจ็บตัว คำขอโทษแค่เนี้ยยยย ”มิวขย้ำถุงขนม อย่างเซ๊งๆ
เช้าวันใหม่ ขณะที่ มิวกำลังเช็ดถูกบ้าน พบบาสิ่งบางอย่างที่ซ่อนไว้ในลิ้นชักนั้น
มันเป็นรูป มิวกับเขาที่ถ่ายไว้เมื่อปี่ที่แล้ว ในสมุดโนตเล็กๆ เล่มนึง ซึ่งเขาพอเดาออกว่าคงจะเป็นดารี่ที่ดินเขียน ก็เป็นแน่
“ โอะ...ๆๆ ... ” ร่างกายคนตัวโตที่อยู่บนเตียงเริ่มขยับขึ้นทีละนิด มิวละสายตาจากไดอารี่เล่มนั้นก่อนพุ่งตรงมาที่ร่างดิน ด้วยความรู้สกึดีใจอย่างมากมาย
“ ดะ....ดิน....” มิวพูดขึ้นเบาๆๆก่อนจะบิ้มที่มุมปากอย่างมีความหวัง
“น้ำหิว น้ำ... ” ดินเอ่ยขึ้นเบาๆก่อนจะขยับร่างอย่าง..ช้าๆ
“ ติน นายฟื้นแล้ว....ชั้นดีใจจิงๆ ”มิว ดีใจเป็นอย่างมาก เพราะดูแลดินเพียงไม่กี่วันอาการของดินก็ดีขึ้น จนฟื้นขึ้นมาได้ในวันนี้...
TBC
เม้นเยอะๆๆนะคร๊าบบบบ
ว๊า...เมื่อไหร่มาลิณีจะมาซักทีเนี่ย อยากกินมาม่า แระ ต้มน้ำไว้รอหลายตอนแล้วง่าส
อิอิ
ขอบคุณที่ติดตามคร๊าบบ
ตอนนี้เรียนกหนักมากไม่ค่อย o13มีเวลาเลยฮะ
หัวข้อ: // แ ค้ น เ ส น่ ห า // Drama [03/12/2555] P.59 จากนี้จนนิรันตร์...จบแล้วนะ :) (อ่าน 506184 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก