หัวข้อ: หัวใจหลังเลนส์ #ตอนจบ และ บทส่งท้าย หน้า 133

[[newZy]CASS]

พี่วินอย่ายอมๆ
เดินหน้าสู้ต่อไป

[oaw_eang]

5555 จัดไปเลยคะคุณกวิน

[I_@M]

ชอบเรื่องนี้มากๆ ไม่รู้สิอ่านแล้วมันดูลื่นไหลเหมือนตัวละครมีชีวิตมาก
ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้คนแต่งด้วยเน้อ

[RAINYDAY]

5555 ชัดเจนมากน้องปอม

แต่พี่วินอย่าเพิ่งท้อ อย่างน้อยน้องแกก็ยังไม่ได้เล็งใคร ได้มายาก ๆ นี่แหละ ยิ่งน่าโฮก (ฮาา)

รอติดตามตอนต่อไปนะคะ ^o^

[sunshadow]

     อยากบอกน้องปอมว่า. . . ตอนนี้น่ะใช่ แต่อนาคต. . . อะไรๆมันก็ไม่แน่นอนนะจ๊ะ

[arunoki]

เอาระเบิดมาวางจ้า




-------------



หัวใจหลังเลนส์
#18





   เซ็ง...


   กวินกำลังเซ็ง...

   และเมื่อนึกย้อนไปถึงคำแนะนำของไอ้ลูกน้องตัวดีที่แสลนมาให้คำปรึกษาถึงที่เมื่อตอนเช้าเขาก็ต้องถอนหายใจออกมาอีกครั้ง
.
.

.


.



.
   “ถ้าน้องเขาชัดเจนขนาดนี้นะ   พี่ต้องห้ามทำอะไรวู่วามรู้หรือเปล่า   เดี๋ยวไก่ตื่น” คนเป็นศิราณีกล่าวด้วยท่าทางเชี่ยวชาญทันทีที่ทำการเค้นถามความคืบหน้าเรื่องหัวใจของเจ้านายเป็นที่เรียบร้อย   ก่อนจะโดนฝ่ามือใหญ่ๆโบกเข้าที่กลางกบาลไปหนึ่งดอก

   “ไก่ตื่นอะไรของมึง   พูดเหมือนกูเป็นเฒ่าหัวงูงั้นแหละ”

   หากแต่คนเป็นลูกน้องก็ไม่ได้รู้สึกเข็ด “เอ้า  แล้วไม่ใช่หรือไงล่ะ   อ่ะๆๆไม่ล้อแล้วก็ได้   พี่ฟังนะ   กรณีน้องปอมเนี่ยถ้าเขาออกตัวชัดเจนขนาดนั้นแล้วพี่จะไปจีบแบบโต้งๆไม่ได้   เดี๋ยวน้องเขาจะหนีเอา”

   “แล้วกูควรทำยังไง”

   “พี่ต้องใช้ลูกเนียน   ต้องค่อยๆแซะให้เขาค่อยๆรู้สึกซึมซับทีละนิด   แล้วพอถึงวันที่พี่มั่นใจว่าเขาก็เริ่มหวั่นไหวแล้วพี่ค่อยเปิดตัว   เข้าใจไหม   แบบนั้นจะเวิร์คกว่า”

   ช่างภาพหนุ่มฟังพลางคิดตาม...

   “แล้วถ้าเขาไม่หวั่นไหวเลยล่ะ...”

   เต้ยักไหล่ขึ้น



   “ก็แห้วไงพี่   ไม่น่าถาม”
.
.

.



.
   ...แห้ว...

   คำนี้ฟังดูเหมือนตลก   แต่ความหมายจริงๆนี่เจ็บแปลบเลยนะ

   ตอนแรกก็ตั้งใจว่าไหนๆก็รู้ใจตัวเองแล้ว  ก็รุกเลยแล้วกัน   แต่เมื่อคืนหลังจากได้ยินคำยืนยันชัดเจนจากเด็กหนุ่มเข้าไป   เขาก็ต้องเก็บกลับมาคิดใหม่อยู่เต็มๆหนึ่งคืน    แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่อยากทำใจยอมรับในทีแรกว่าดันไปตกหลุมรักเด็กผู้ชายเข้าเสียแล้ว   ดังนั้นเขาเข้าใจสิ่งที่จักรวาลพูดเป็นอย่างดี   แล้วก็ลังเลเหลือเกินว่าควรทำตัวอย่างไรต่อไปดีในเมื่อเขาไม่ได้มีจุดประสงค์จะไปทำให้ผู้ชายแท้ๆคนหนึ่งต้องเปลี่ยนใจมาชอบผู้ชายด้วยกันเอง

   แต่เมื่อลองมาคิดดูดีๆอีกที...



   เขาไม่อยากยอมแพ้



   อุตส่าห์เปิดใจตัวเองได้แล้ว   ก็อยากจะลองเปิดใจอีกฝ่ายดูสักตั้งเหมือนกัน...
   แล้วถ้าสุดท้ายมันแห้วจริงๆ   ถึงตอนนั้นเขาจะยอมเข้าใจโดยไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ



   ดังนั้นสำหรับตอนนี้   สิ่งที่ทำได้ก็คงจะมีแต่ต้องทำตามคำแนะนำของไอ้เต้นั่นล่ะ



   ...คือเนียนลูกเดียว...


   
   “ปอม” เสียงทุ้มกล่าวเรียกคนที่นั่งก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่ที่โต๊ะให้หันมาสนใจ “มานี่หน่อยสิ   ฉันมีอะไรจะให้ดู”

   ได้ยินดังนั้นเด็กหนุ่มก็วางปากกาในมือลงอย่างไม่อิดออดก่อนเดินมาหาช่างภาพหนุ่มที่กวักมือเรียกเขาไปดูที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ยิกๆ

   จักรวาลเดินอ้อมโต๊ะทำงานดีไซน์เก๋ไปยืนประกบหลังเก้าอี้ตัวที่คนร่างสูงนั่งอยู่   ดวงตาคู่เรียวจับจ้องไปที่ภาพที่อยู่บนจอตรงหน้า   ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นงานไทโพโลจี้ชิ้นเก่าๆของกวิน

   “ฉันอยากให้นายดูเป็นกรณีศึกษาน่ะ   เซ็ทนี้มีเป็นร้อยภาพ  นายมานั่งนี่ดีกว่า   ยืนนานๆเดี๋ยวเมื่อย” เด็กหนุ่มมองตามฝ่ามือใหญ่ที่ทำท่าตบเก้าอี้บริเวณหว่างขาตัวเองอย่างงุนงง

   “ไม่เป็นไรครับ   ผมยืนได้”

   พูดยังไม่ทันจบประโยคดี   เรียวแขนของเขาก็ถูกดึงเข้าไปหาตัวชายร่างสูงที่นั่งอยู่ตรงหน้าก่อนที่จะโดนแรงของอีกคนกระตุกให้นั่งลงไปบนพื้นที่ที่เหลือว่างอีกเพียงเล็กน้อยบนเก้าอี้ตัวเดียวกันนั้น

   จักรวาลขยับขยุกขยิกอย่างรู้สึกหวิวที่หัวใจแปลกๆ “เห้ยพี่   ผมยืนได้จริงๆนะ   ผู้ชายสองคนมานั่งกันท่านี้มันดูประหลาดไปหน่อยไหม”

   เสียงใสที่เอ่ยประท้วงขึ้นงุ้งงิ้งทำเอาคนอายุมากกว่าต้องขำออกมาเบาๆ “เออน่า   ก็อยู่กันสองคน  จะไปสนอะไรวะ   นั่งอย่างนี้แหละพูดเบาๆก็ได้ยิน   ฉันขี้เกียจใช้เสียงดัง”

   เมื่อจบประโยคเผด็จการ   คนตัวเล็กก็ไม่มีโอกาสได้แย้งอะไรต่อเมื่อกวินเริ่มอธิบายลงลึกในเรื่องงานทันที   รูปถ่ายหลายร้อยภาพถูกคลิกเปลี่ยนไปเรื่อยๆพร้อมกับคำบรรยายที่ดังอยู่ข้างหู



   จักจี้จังแฮะ...



   ก็มันใกล้ซะจนกลิ่นน้ำยาซักผ้าที่หลงเหลืออยู่บนเสื้อยืดของช่างภาพหนุ่มที่มันลอยมาเข้าจมูกเสียขนาดนี้...



   แต่เพียงไม่นานจักรวาลก็สามารถดึงสติกลับมาจดจ่อกับภาพถ่ายบนหน้าจอได้ในที่สุด    หัวทุยๆพยักหน้าตามที่เสียงทุ้มต่่ำกล่าวอธิบายไปเรื่อยๆ   ความรู้ใหม่ที่ได้มาถูกบันทึกเข้าสมองอย่างแม่นยำ   

   

   “พอจะเข้าใจใช่ไหม” คนที่นั่งคร่อมตัวเล็กๆนั่นไว้กับโต๊ะเอ่ยถามขึ้นจากด้านหลังเมื่อคลิกมาจนถึงภาพสุดท้ายในเซ็ท

   “ครับ   เข้าใจชัดเจนเลย” เสียงใสตอบออกมาพลางขยับมือจดเล็คเชอร์คำพูดชายหนุ่มเมื่อครู่ลงบนเศษกระดาษที่หาได้บนโต๊ะยิกๆ   หากแต่เมื่อเงยหน้ากลับขึ้นมาอีกครั้งก็ต้องเลิกคิ้วขึ้นกับภาพวอลเปเปอร์บนหน้าจอแมคโปรของกวินที่ปรากฏขึ้นหลังจากไฟล์ภาพทั้งหมดถูกปิดลงไปแล้ว   ก่อนจะต้องหันกลับไปถามคนที่นั่งซ้อนหลังอยู่อย่างแปลกใจ

   “ทำไม...”

   โดยไม่ต้องรอให้คนตรงหน้าถามจนจบ   กวินก็รู้ได้ทันทีว่าปากแดงๆนั่นจะเอ่ยถามอะไรกับเขา    ก็ในเมื่อรูปที่เขาตั้งไว้เป็นพื้นหน้าจอยังคงเป็นรูปเดิมกับที่ใช้มาตั้งแต่เดือนที่แล้ว...รูปที่เขาถ่ายไว้เองกับมือเมื่อตอนเจ้าเด็กนี่กำลังตั้งใจทำงานในสตูดิโอนั่นเอง

   “มันสวยดีน่ะ” ช่างภาพหนุ่มตอบยิ้มๆ “ว่าแต่รูปนี้นายดูดีนะ”

   

   คนถูกชมนิ่งไป   ไม่ใช่เพราะคำขยายความของคนร่างสูง   หากแต่เป็นเพราะระยะที่ใกล้กันจนน่าตกใจ...

   ตอนนั่งหันหลังอยู่เมื่อครู่ก็รู้ว่าใกล้   แต่ไม่นึกว่ามันจะใกล้ซะจนเกือบชิดขนาดนี้น่ะสิ...



   ร่างเล็กผงะออกเล็กน้อยๆ   จนอีกฝ่ายรู้สึกได้จึงขยับตัวออกเพื่อไม่ให้เขาอึดอัดไปมากกว่านี้เช่นกัน



   “เอาล่ะ   นี่ก็หกโมงกว่าแล้ว   เรากลับกันเถอะ” เป็นกวินที่กล่าวขัดความเงียบขึ้นก่อน   ได้ยินดังนั้นเด็กหนุ่มจึงลุกขึ้นจากที่นั่งคับแคบ   

   จักรวาลก้มหน้าก้มตาเดินกลับไปเก็บของที่โต๊ะตามคำสั่งของคนเป็นผู้ใหญ่กว่า...

   “ปอม” เสียงทุ้มต่ำที่เรียกขึ้นมาอีกหนทำให้เขาต้องหันหน้ากลับมามอง

   “ครับ?”

   “วันเสาร์นี้ว่างหรือเปล่า   ฉันว่าจะชวนไปเก็บข้อมูลข้างนอก”

   คนถูกถามพยักหน้า “ได้ครับ   ให้ผมไปเจอที่ไหน  กี่โมงดีครับ”



   “สักสิบโมง   เช้าไปหรือเปล่า   เดี๋ยวฉันไปรับที่หอนายเอง...”





๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
   


   “อย่างที่ฉันบอกนายไปวันนั้นว่าก่อนเริ่มลงมือทำจริง   เราต้องมาทดลองกันก่อนว่าไอเดียมันจะเวิร์คจริงๆไหม   เดี๋ยวจะเป็นปัญหาอย่างครั้งที่แล้วอีก” ร่างสูงที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัยกล่าวอธิบายกับเด็กหนุ่มที่นั่งข้างๆด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ฉันเห็นว่านายเป็นคนคิดคอนเซ็ป   วันนี้ก็เลยตั้งใจจะพามาทดลองไอเดียด้วยตัวเอง”

   คนฟังพยักหน้าตามเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถามคำถามที่กวินรอคอยออกมา “ทดลองยังไงครับ”

   “อืม...ฉันคิดมาแล้วล่ะ   แต่นายฟังแล้วทำใจหน่อยนะ” เสียงทุ้มต่ำกล่าวด้วยความรู้สึกไม่มั่นใจกับสิ่งที่ตนกำลังจะพูดต่อไป

   จักรวาลเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย

   

   แค่มาทำงาน  ทำไมต้องทำใจด้วยวะ...



   และฝ่ายคนเป็นผู้ใหญ่กว่าก็ไม่ปล่อยให้ผู้ฟังต้องรอนาน

   “คืออย่างนี้   ในเมื่อเราจะทำไทโพโลจี้้ของอาการคัลเจอร์ช็อคระหว่างคนในสังคมย่อยต่างๆใช่ไหม   ฉันเลยคิดว่ามันน่าจะดีถ้าเรามาลองสังเกตรีแอ็คชั่นของคนทั่วๆไปที่มีต่อเรื่องที่มันพบไม่บ่อยในสังคมน่ะ...”
   
   มาถึงตรงนี้   กวินก็ทิ้งช่วงห่างในประโยคไว้ยาวจนเด็กหนุ่มต้องกระตุ้นให้พูดต่อด้วยความอยากรู้
   “แล้ว...?”

   “แล้ว...” ช่างภาพหนุ่มกระแอมไอในลำคอเบาๆเพื่อเรียกกำลังใจให้ตัวเอง “วันนี้เราก็มากันสองคนใช่ไหม...”

   “ครับ...แล้ว?”

   “แล้วเราก็เป็นผู้ชายทั้งคู่ใช่ไหม”

   “อ่า...ครับ”

   “อืม...นั่นแหละ   ฉันเลยคิดมาว่า   อยากจะดูรีแอ็คชั่นของคนทั่วไปหน่อยน่ะว่าจะเป็นยังไงถ้าเห็นผู้ชายสองคนเดินจูงมือกันกระหนุงกระหนิง...”

   ได้ยินดังนั้นจักรวาลก็ร้องขึ้นเสียงดังด้วยความตกใจทำเอาอีกฝ่ายใจเสียไปไม่น้อย

   หากแต่กวินก็ยังไม่ถอดใจ...

   “ก็...คัลเจอร์ช็อคไง    พูดง่ายๆนะ   สิ่งที่เราต้องทำวันนี้คือ...





   เป็นแฟนกันหนึ่งวัน...โอเคไหม?”





TBC.

[My_NT]

กรีสสสสสสสสสสสสสสสส
พี่กวินเดินเครื่องเต็มกำลังมากๆค่าาา 
แผนการณ์เนียนและฉลาดมากกก เอาเรื่องงานมาอ้าง
ร้ายจริงๆพ่อคุณ   
สู้ๆน้าาา พิชิตใจน้องปอมให้สำเร็จให้ได้ ทุกคนให้กำลังใจอยู่ค่าา 555 

รักคนแต่งค่าา 

[goonglovenut]

ป๋าดัน ป๋าเนียนมาก สุดยอดคิดได้ไง ไม่ต้องปรึกษาลูกน้องแล้วมั้งถ้าคิดได้ขนาดนี้ หึหึ

[Tiamo_jamsai]

 

[nirun4]

  เอ่อ นี่ไม่ยิ่งกว่าเนียนอีกนะครับพี่วิน

[Rywzaki]

แหมมมมมม พี่วินนน ไม่ค่อยเท่าไหร่เลยจ้าาา

[Whatever it is]

โอ้ รุกเลยๆ คนอ่านเอาใจช่วยพี่วิน 

[eaey]

เอาเรื่องงานมาอ้าง   เนียนเนอะพ่่ีวิน

[nooklepper]

แฟนกันวันหนึ่ง >< 

เดี๋ยวก็มีวันต่อๆ ไปใช่มั้ยคะป๋า  อ่อยๆๆๆ พี่กวิน ค่อยๆจ๊ะ ค่อยๆ 555+

[puppyluv]

เป็นแฟนกันหนึ่งวัน!!!
โอ้ว นายแน่มากกวิน
ต้องงี้ดิ ท่าทางไร่แห้วที่จะซื้อคง
บอกเลื่อนไว้ก่อนชิมิ
เรารอได้ 555
สนุกมาก^^

[mascot]

แผนร้ายขั้นเทพ...

[special]

กรีดร้องงงงง ขอตอนหน้าด่วน น้องปอมจะช็อคแทนพี่วินวันก่อนละ 55555
สู้ๆ พี่วินต้องดับเครื่องชน เนียนๆมัดมือชกแบบนี้เท่านั้นแหละ

[thisispom]

โอะโอ.....สุดยอดมากคะคุณกวิน

[ASSASSIN]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด  อีตาพี่วิน  เนียนได้โล่อะ  กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด 

[noy]

เนียนขั้นเทพ

มันสั้นไปรึป่าว
 

[piggie]

เนียนตัวพ่อเลยค่าคุณ...

[RAINYDAY]

555 คุณกวินร้ายมากกกก เป็นแฟนกันหนึ่งวัน!! น่ารักจริง ๆ

(ถ้าโปรเจคต์ไม่จบวันนี้เป็นแฟนต่ออีกหลาย ๆ วันเลยได้ไหม ฮาาา)

[yakusa]

เนียนขั้นเทพคงไม่พอแล้วมั้งสำหรับแผนนี้ 
แต่กับน้องปอม ก็ต้องทำอย่างนี้ละมั้งถึงจะรู้สึกตัว

[-west-]

    เนียนมากค่ะคุณเพ่

[gupalz]

พี่แกเนียนมากเลย

[BitterSweet~]

เนียนขั้นเทพจริง ๆ พี่กวิน
เป็นแฟนกันหนึ่งวัน
แบบนี้มีแต่ได้กับได้เนอะพี่วินเนอะ ^^

[bulldog17]

นี่มัน...เนียนขั้นเทพ!!!!

 

[badcow]

ป๋าวินแม่งร้ายยยเนียนๆ

[why yyy]

กรี้ดดดดดดดดดดด พี่วินเนียนเนาะ

[swordtails]

อยากจะบอกว่าไม่ได้แตะคอมมานานมาก เนื่องจากภารกิจสุดหฤโหดตั้งแต่เก้าโมงเช้ายั้นสามทุ่มติดกันมาสองอาทิตย์
สิ่งที่ทำให้เรามีชีวิตอยู่ได้ ก็คือตอนนั่งรถเมล์กลับบ้านยามค่ำมืด แล้วเห็นน้องปอมกับคุณกวินมาอัพทุกวันผ่านมือถือ

นั่งยิ้มอยู่คนเดียวบนรถเมล์จนกลัวคนข้าง ๆ จะมองว่าอินี่บ้า 
ทุกครั้งที่อ่านก็เลยต้องยกมือขึ้นมาปิดปากแล้วก็ทำเป็นเนียนไอค่อกไอแค่กไป
อยากเม้นท์ยาว ๆ ให้ใจจะขาด แต่ติดอยู่ตรงที่ว่ามันเป็นการอ่านผ่านมือถือ เม้นท์โคตรลำบากเลยค่ะ 
วันนี้ได้แตะคอมแล้ว ก็เลยขอสักหน่อย หลังจากที่ไม่ได้เม้นท์ให้เหมือนเดิมเสียหลายตอนเลย

ฮึกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ตอนนี้มัน !!!!!! /ทุบโต๊ะรัว ๆ/
คุณกวินนนน คุณกวิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน /เสียงสูงเท่าดอยอินทนนท์/
ไม่ไหวแล้ว !!!! โดยเฉพาะช็อตเนียนชวนน้องนั่งตรงหว่างขา อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
/กรี๊ดเสร็จแล้วก็ฮา 555555 /

อา ... ทุกคนในเล้าต่างรู้ว่าตอนนี้คุณกวินเขามั่นใจในตัวเองแล้ว ถึงขนาดวิ่งไปขออนุญาตพี่ชายว่าไ่ม่ไหวจะเก็บกลั้นละ
แล้วไหนจะจูบก่อนหน้านี้ตอนน้องมันเมาอีก แค่นี้ก็ซึ้งละว่าคุณกวินเขาเครซี่น้องปอมของชาวเราหนักมากจริง ๆ

แต่คือแบบ ... คุณกวินจะทำร้ายตัวเองหนักไปหน่อยไหมคะ ?

หรือว่าตอนเรียกน้องปอมมานั่งด้วยนี่ไม่ได้คิดอะไรเยอะ ?

คือ ... ได้โปรดอย่าหาว่าเราทะลึ่ง /พิมพ์ไปมันก็เขินนะ  /
เข้าใจว่าเก้าอี้มันก็คงไม่ได้ตัวใหญ่มาก ใช่หรือเปล่าคะ ?
คุณกวินก็ตัวโต๊โตเนอะ แล้วให้น้องปอมมานั่งตรงหว่างขา ....
คุณกวินก็จะนั่งอยู่ในลักษณะซ้อนหลังน้องปอมเนอะ ...
เสร็จแล้วคราวนี้ด้วยความที่เก้าอี้ไม่ได้ตัวใหญ่มาก /คิดเอาเอง/ แล้วคุณกวินก็ตัวโต๊โต~
ดังนั้น ... มันก็น่าจะแนบชิดกันพอสมควร
แล้วไอ้ส่วนที่แนบชิดกัน มันก็แบบว่า ... /เอานิ้วชี้จิ้มเข้าหากัน/ ง่า ... ตรงนั้นอ้ะ !!!! >///<

เราอยากรู้จริง ๆ ว่า ระหว่างสอนงานกันไปนั่น คุณกวินท่อง พุท - โธ ไปกี่รอบหรือคะ !?!!
โถ พ่อคนดีศรีสตูดิโอ ขันติเยอะได้โล่จริง ๆ !!!!

อึ้มมมมม ผ่านฉากเนียนไปได้หนึ่ง ตามคำแนะนำของศิราณีีที่บอกว่าของอย่างนี้ต้องค่อยเป็นค่อยไปเดี๋ยวไก่ตื่น
คุณกวินของชาวเล้าชาวเราก็เริ่มอีกแผน ...

เป็นแฟนกันหนึ่งวัน ...
เป็นแฟนกันหนึ่งวัน ...
เป็นแฟนกันหนึ่งวัน ...

ชาวบ้านร้านตลาดจะช็อคไหมไม่รู้ แต่คนอ่านอยากเรานี่ลงไปดิ้นปัด ๆ กับพื้นแล้วค่า !!!

โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮอ ตอนต่อไปจะมาวันไหนหรือคะคุณคนเขียนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

/ลาตาย/