หัวข้อ: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)

[nutty2554]

เด็กน้อยบี น่ารักอีกแล้ว น่ารักตลอด
ชอบจังเลย ผู้คุมกฎที่ประกบติดตลอดเวลา
นั่งซ้อนหลัง นิ้ววนบั้นเอว  มือลูบเอวช่วยตอนไอ
เพื่อนผู้ชายที่ไหนเค้าจะจับบั้นเอวกันบ่อยขนาดนี้คะน้องเก็ทไนซ์กาย 
อันนี้เป็นการแสดงความเป็นเจ้าของในที่มโหฬาร และสัมผัสให้คุ้นชินหรือเปล่า
เด็กน้อยบีได้เพื่อนดีมาก ๆ เลยค่ะ สนุกสนาน เฮฮา จริงใจ และหลากหลาย
อ่านแล้วไม่ีเบื่อเลย ชอบมากเป็นพิเศษเวลาได้อ่านปฏิกิริยาเก็ท กับความคิดของบี  ฮามาก

ลมมมมม   

ปล. ลืมไป กระซิบเด็กน้อยบี ... ซีนอัศจรรย์ มันดีนะ  ไม่สนใจหน่อยเหรอ   

[puppyluv]

My sassy, don’t let it B!
รักนี้บีบวก
................
ตอน 12 บ้านหมอก
B’s

            วันเสาร์ วันรุ่งขึ้น 10 โมงเช้า...
เราอยู่ที่ลานจอดรถบ้านหมอก ไม่รู้จะบรรยายยังไงครับ
ทราบแต่ว่าเป็นคฤหาสห์ผู้มีอันจะกินเป็นมาก ถ้าไม่ติดต้องเรียนหนังสือกับเข้ากะเซเว่นที่บ้าน
 บีน้อยจะมาขอสมัครคนรับใช้ที่นี่วันนี้ทันที     

            ทำไมผมถึงมายืนที่นี่ ตรงนี้หรือครับ...
"มันไปฉุดบีมาจากเซเว่นเลยเหรอ" หมอกยืนรอหน้าบ้าน ชุดกางเกงผ้ายืดกีฬาสีดำกับสีกล้ามสีดำ
           โอ๊ย! เลือดกำเดาจะไหล
"ก็...ใช่" ไม่อยากบอกว่าเตรียมตัวตั้งแต่เย็นวาน
               ตอนไปรับกำลังช่วยติดป้ายราคาขนมปังอยู่พอดี
รออยู่ในบ้านเฉยๆ ไม่ไหว บีใจจะขาด

"555 มาทั้งชุดเซเว่นเลยนะเนี่ย"
"ใช่ ฮิ" ผมขำตัวเอง ราชรถมาเทียบปั้บ ก้าวขึ้นรถปุ๊บ ลืมทุกอย่าง
             ลืมกระทั่งถุงชุดเสื้อผ้าที่เตรียมเอาไว้จะเอาเปลี่ยนไว้ในบ้านตัวเองข้างในซอยเสียได้
"แล้วมีชุดมาเปลี่ยน?"
"ลืม! เลี้ยวออกถนนใหญ่แล้วถึงรู้ว่าลืม เด็กน้อยเอ๊ย" มึงเฉดหัวกู ไอ้เก็ท
"แหะๆ ตื่นเต้นไปหน่อยน่ะ" ขอสารภาพว่านอนไม่ค่อยหลับ
             สายมาเจอลมนั่งมาด้วย เค้ากรี๊ดลืมโลก ซ้ำหนูกลอยใจช่างจ้อ 'พี่บีคะ พี่บีขา' สมองกลวงมากมาย
"555 งั้นให้ฝนช่วยหาเสื้อผ้าเปลี่ยนละกัน" หมอก
          เปิดช่องให้ผมกับน้องสาวตัวสูงเกินเกณฑ์เฉลี่ยอายุเด็กชั้น ป.6 ชื่อ 'ฝน'

            ผมว่าหมอกเป็นมิตร มีน้ำใจ พูดคุยง่ายกว่าที่ผ่านมา
ถึงไม่เฟรนด์ลี่เปิดเผยเท่าเต๋าแต่สุภาพและเป็นผู้ใหญ่กว่ามาก

"ไม่เอา ไม่เป็นไรหรอก" ผมปฏิเสธ
"เผื่อไว้ก็ดีเหมือนกัน กลอยใจไปช่วยพี่ฝนไหมครับ" ลมรุนหลังเด็กหญิงตัวเล็กให้เป็นฝ่ายเข้าหาพี่สาวคนใหม่

               เสบียงเลี้ยงกองทัพ ออเดิร์ฟและจานหลัก ของหวาน-ของคาวเต็มโต๊ะ
สงสัยวัตถุประสงค์ว่าหมอกจะให้จ่ายค่าล็อคเกอร์หรือล่อหลอกมาขุนแล้วเชือดกันแน่
................

"555 มะ เปลี่ยนมือ ต้องพี่เก็ทจัดการเอง ฮึ่ม!" มันแย่งคุมนินเทนโด เอ็กซ์บ็อกเวอร์ชั่นใหม่เอี่ยม
"พี่เก็ท ยิงเลย!"
"ตรงดาว พี่เก็ท เร็ว!" กลอยใจกับฝนเกาะบ่า กระโดดเชียร์เหย็งๆ กลมกลืนลืมอายุ
              กลายร่างเป็นเด็กเล็กเท่ากันหมด
"บี พอดีเลย ช่วยยกไปห้องนั่งเล่นหน่อย" หมอกกับจานเปลน่องไก่ทอด
             เห็นลมถือสปาเก็ตตี้กับผลไม้นำหน้าไปหาเด็ก 3 ตัวที่เล่นเกมส์ง่วน
"กลอยใจครับ มากินก่อน" ลมเรียก
"หยุดๆ เติมพลังกัน"
"เย้ พี่เก็ทสุดยอด" อนุบาลหมีน้อยกลอยใจไม่สน
"ปราบหมดเลย ต่อไปแองกรี้ๆ" พี่ฝนเจ้าของบ้านเปลี่ยนโปรแกรมเกม

"พักก่อน 20 นาที กินจานนี้หมดพี่ลมปล่อยเลย เก็ทคร้าบ เก็ทพาน้องหยุดก่อน!" ลมสั่งเชิงอ้อนให้เก็ทช่วย
"โอเช! พักยก กินๆๆๆ" เด็กโข่งกดจบเกมชั่วคราว
"เร็ว 20 นาทีเท่านั้น ช้าหมด-อด!" หมอกช่วยเป็นเจ้าบ้านแสนดี
"เย้! ไก่ทอด!"

"เอาไรดี ข้าวผัดหรือสปาเก็ตตี้ครับ" ลม
"สปาเก็ตตี้ค่ะ"
"สปาเก็ตตี้ค่า" สองสาวยอมผละมาเกาะขอบโต๊ะ
"สปาร์เก็ตตี้หมด 1 จานพี่ลมให้เล่น 1 ชั่วโมง"
"2 ค่ะ" หนูอินเดียชูสองนิ้ว ช้อนสายตากลมโต

"สองต้องไข่เจียวกับแตงกวาด้วย" ลมยื่นโนติส
"เหม่" เด็กหน้าเบ้เล็กๆ
"...กลอยใจ...เดี๋ยวพี่ฝนช่วย" พี่สาวแอบสมคบคิดกับน้องสาว
"งั้นเพิ่มบร็อคโคลี่" ลมโกยผักเขียวอื๋อมาวางขอบจาน 3-4 ก้อนโตๆ
"อ๋อย แหวะ ฝนไม่ชอบบร็อคโคลี่!" ฝนหน้าจ๋อย ถอดใจทันที
"20 นาที เริ่ม 10,9,8,7..." ลมหยุดนับ
            วางช้อนส้อม 2 ชุดตรงหน้าเด็ก แล้วแกล้งหันง่วนเดินกลับครัวไปสนใจอย่างอื่น

('งั่ม!') พี่ชายเสื้อแดงจิ้มยัดบร็อคโคลี่เข้าปากเต็ม 2 กระพุ้งแก้ม
เหลือชิ้นเดียวให้ฝนยิ้มกว้าง ไอ้เก็ทขโมยซีน
('กร๊อบ') ผมงับแตงกวาจากมือกลอยใจบ้าง
"ฮิฮิ" จุ๊ปากบอกเงียบๆ ให้สองสาวใจกล้าลุยสปาร์เก็ตตี้จานใหญ่เรียบร้อย

              ลมเบบี้ซิสเตอร์มากกว่าที่คิด โหด ดุ และมีวิธีหลอกล่อ
รู้จังหวะนาฬิการ่างกายเด็กเล็กมากกว่าเราทุกคนมาก เอาอยู่ครับ^^

            ได้แต่ยื่นหน้าอยากเล่นเครื่องเกมส์ในตำนาน อยากแตะเป็นบุญมือใจจะขาด
"ไหน สกอร์เท่าไหร่?" ผม
"ไงล่ะ เมพขิง ดูซะ" ไอ้นี่ มีโอ่
"มันเซียนกว่าเราอีก 555" หมอกอย่าชมมัน เดี๋ยวเหลิง
"หึหึ" นั่นประไร
"โฮะ! แค่ 10,000 เดียว เลเวล 2 ด้วย...เป็นกูไม่ได้" ผมเกทับ เกมยิงซอมบี้สกิลอนุบาล

"พี่ลมขา พี่บีพูดกูไม่เพราะ ไม่ดีๆ" กลอยใจจอมแจ๋นงับไก่ทอดเร็วรี่
             ลมกลับมาช่วยคลุกไข่เจียวเป็นคำเล็กๆ ให้น้อง
"ช่าย เน๊าะกลอยใจเน๊าะ" ไอ้กิดากร เป็นพวกเดียวกับเด็กน้อย
"ขอโทษคร้าบ ไม่พูดแล้ว พี่บียกปูอัดให้นะ อะ! สองคนเลย กินๆ"

              เรื่องนี้ลมกึ่งบอกกึ่งสอนตั้งแต่เมื่อวาน ตอนเกาะสแตนด์เชียร์หมอกที่สนามฟุตบอลแล้ว
กับผ้าขาวบริสุทธิ์ต้องพูดจาไพเราะเพราะพริ้ง
..................
........................

            เด็กนั่งเล่นแองกรี้เบิร์ดกับผมและไอ้เห็บที่ไม่ยอมช่วยเพื่อน
ปล่อยลมกับหมอก ฟอกล้างน้ำยาล้างรถข้างนอก บีเอ็มเขียวเข้ม-ซีรี่ย์ 6 ของพี่เมฆคันเดียวก่อน
เดียมเล่อร์ของพ่อไม่ต้อง
             บ้านนี้พี่น้อง 3 คน พี่เมฆเรียนเอนจิเนียร์คอมพิวเตอร์ที่เมกา
พ่อคุมบริษัทเพิ่งตั้งใหม่ที่ฮ่องกงนานเป็นปีถึงจะกลับบ้าน
ทิ้งหมอกกับน้องฝนเรียนที่กรุงเทพคนละโรงเรียน น้องฝนอยู่พักโรงเรียนนานาชาติหญิงล้วน
กลับบ้านได้อาทิตย์เว้นอาทิตย์ พูดอังกฤษเป็นไฟ

          "โย่! บูววววส์ ย๋ายยย เปียกๆๆๆ" หมอกไม่มีเสื้อกล้าม เปลือยท่อนบน
ปั้นหน้ายู่ยี่ทำปากน่าเกลียดแปะกระจกห้องนั่งเล่นที่พวกเรานั่งอยู่ข้างใน
"555 เสร็จแน่"  ลม
"อ๊าซซซซซ! ช่วยพี่หมอกด้วยคร้าบ พี่ลมแกล้ง" หมอกตะโกนแกล้งๆ
           ลมเล่นสงกรานต์ ฉีดสายยางอัดใส่หลังหมอก
เพื่อนเจ้าของบ้านทำท่าตะเกียกตะกายตายคาผืนกระจก
เสียงดังจากข้างนอกดังถึงข้างใน

             เหอะ! สนุกแค่สองคนได้เยี่ยงใด

"อ๊า! พี่หมอกโดนแกล้ง 555" ฝน
"โว้วววว! กลอยใจอยากเล่นด้วยอ่ะ"
"ไปดีกว่า" เจ้าพ่อเมพขิงลุกด้วยจบเกมส์พอดี เล่นเกมเด็กๆ จนเบื่อแล้ว
"กรี๊ด! หนูไปด้วย"
"ไม่เอา เปียก" ผมมีชุดเดียวติดตัว

"พี่ฝนมีชุดว่ายน้ำ ไปเลือกดีกว่ากลอยใจ พี่บีเลือกชุดเลยนะคะ" ฝนเจ้าของบ้าน
"ไปเปลี่ยนเลย เอาน่ารักๆ เซะซี่ๆ นะครับ" ไอ้นี่ น่ารักเซ็กซี่น่ะไม่ต้องมาก้มใกล้แก้มกู
"ค่า ไปเร็วกลอยใจ"
"เย้วววว! เล่นน้ำๆ"

              สองสาวคิกคักเสียงดังอวดกันเรื่องว่ายน้ำเป็น-ไม่เป็น
จูงมือก้าวขึ้นไปค้นสมบัติข้างบนพร้อมพี่แม่บ้าน ส่วนมันถอดเสื้อยืด พุ่งออกไปแจมไม่รอ
             อ๋าย! ไร้คำบรรยาย เลือดกำเดาจะไหล 3 หนุ่ม 3 มุม
โฟมฟองสีขาว เนื้อตัวเปียกชุ่มโชก กางเกงลูบแนบเนื้อ
ไม่ใส่เสื้อ (ลมคนเดียวที่มีเสื้อยืดสีน้ำเงินเข้ม) แอ๊ก!
            ผมเลือกชุดแม่บ้านยกลงมากองไว้ให้ เปลี่ยนไว้ก็ไม่เสียหลาย ก็มาเพื่อเปียกนี่นะ
ได้ชุดกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดจากกองเสื้อผ้าที่แม่บ้านกับน้องฝนขนลงมาไว้
ลมบอกไม่อยากให้ขึ้นไปห้องหญิงสาวครับ ขอให้หมอกเรียกแม่บ้านมาจัดการเลือกลงมาให้
หนุ่มหล่อเช่นบีน้อยคนนี้เลยอดขึ้นเยี่ยมห้องน้องหญิงแสนสวยน่ารัก
            ลมละเอียดอ่อนเรื่องชายหญิงมากกว่าผมแฮะ ดีจัง
................
...................

"สองสาว ยิ้มหน่อย เซย์ชีสสสสส!" ผมกับกล้องมือถือของตัวเอง
"ฮิฮิ ชีสสสสส!"
"ชีสสสส!"
"สองนิ้วๆ สู้ตายค่าด้วย"
"สู้ตายค่า!" ฝนกับกลอยใจยิงฟันร่าเริง เก็กท่าชูสองนิ้ว
             หัวเปียก ตัวเปียก ท่าทางโดนพี่ๆ แกล้งเต็มที่
พวกมัน 2 ตัวหัวเราะดังก้อง ลมของเค้ายังยิ้มกว้างด้วย น่ารักอ่า

              ถ่ายรูปเก็บไว้เยอะๆ ดีกว่า ผมยิงสแนปช็อตไม่นับ
.................

             ฟองเต็มครึ่งรถคันที่ 2 บีเอ็มดำ-ซีรี่ย์ 3 ของหมอก
ลมอุ้มกลอยใจขึ้นนั่งห้อยขาบนหลังคา
"อะ! พริตตี้ตัวเล็ก หลังคา พี่ลมไม่ถึง" ลมใช้แรงงานเด็กที่คึกคักร่าเริงจัด
             ส่งฟองน้ำสีเหลืองฟองฟ่อดให้หนูน้อย
"เย้! ถูๆ"
"หนูด้วย!" น้องฝนคงลืมว่าตัวเองกำลังจะเข้าวัยกระเตาะ
ชูสองแขนให้ลมอุ้ม ยกเอวขึ้นปีนบนกระโปรงหน้า
"อึ๊บ! ฝน จัดการ"
"กรี๊ด! ฮิฮิ" สองสาวกระตือรือล้นสุดชีวิต ลมยืนจับข้อเท้าเล็กๆ กลอยใจไว้
อีกข้างกางแขนกั้นให้ฝนจับพยุงตัว

           โอ้! บีอยากเป็นพริตตี้ไซส์เล็ก

"พริตตี้น้อย ยิ้มให้วีดีโอหน่อย" ผมทำหน้าที่ไม่บกพร่อง เก็บภาพเคลื่อนไหวทุกเม็ด
"วันนี้เรามาทำอะไรที่บ้านพี่หมอกคร้าบ" ลมสัมภาษณ์เล่นด้วย
"วันนี้เราล้างรถค่ะ วี๊ด!" ฝนถูกระโปรง ลมหัวร่อจับต้นแขนน้อง
"สนุกไหมเอ่ย" ผมถามทั้งที่ตามองโฟกัสกล้อง
"สนุกค่า"
"สนู๊ก สนุก!" ฝนกับกลอยใจเต็มที่

          (ซู่วววส์/---ฟู่!) สายน้ำกับฟองฉีดลอยฟ่องเข้าฉากโดนตัวเด็กหญิง
เก็ทกับสายยางท้ายรถ หมอกกับฟองน้ำสีเหลืองหน้ารถ

"55555"
"วู๊ซซซซซ พริตตี้เปียก" ไอ้พวกขี้แกล้งสองตัว
"อ๋าย! พี่ลมช่วยด้วย" กลอยใจจับหมวกดอกไม้ตัวเองแน่น จะตายยังห่วงสวย
"แอะ! เข้าตาหนู" ฝนชะงัก  ลมดึงกลอยใจลงมายืน
            หาผ้าขนหนูสะอาดที่เตรียมไว้เช็ดหน้าให้น้อง

"ไอ้พวกเวรนี่" ผมชูมือถือเก็บหลักฐาน 2 ผู้ก่อการร้าย
"555 ฉีดอีกๆ"
"ฮิ้วววว! เปียกๆๆๆ" หาสำนึกมีไม่
..................

"บี มือถือเราด้วย" หมอกชี้เข้าไปในห้อง ร้องเชิงสั่งแม่บ้านที่เดินผ่านมาให้หยิบส่งให้ผม
             ไม่ถึงมือหรอกเพราะ...
"อย่าเข้ามา ไม่งั้นพี่บี...(ซู่วววววววส์)...เปียก" เฮ้ย อยู่ดีๆ ก็!

               สายยางจ่อใส่บ่ากูเต็มๆ ไอ้โจรห้าร้อย ชูมือถือหนีน้ำสุดแขน
มันประชิดตัวได้เยี่ยงใดไม่รู้ ไม่น่าเข้าใกล้แถวนี้เลย บ้าจริง

"เชรี่ยเก็ท! กูเปียก" ไม่รู้จะด่าว่ามันยังไง
"พี่บีพูดไม่เพราะ พี่ลมจะตีปากด้วย" อีหนูนี่ก็
           วุ่นวายก้มสวมรองเท้าแตะสีชมพูมีโบติดสายรองเท้าใหญ่เท่าบ้าน
ยังไม่วายคิดห่วงมารยาทผู้ดี

            ผมโดนรวบด้านหลังรถ เด็กสองคนอยู่ตรงกลาง
ส่วนด้านหน้า...มีการรบพุ่งติดพันเหมือนกัน
"หมอก! ปล่อยกู"
"แสบตาว่ะ มองไม่เห็น"
             มองจากตรงนี้ ผมว่าหมอกแหลได้ออสการ์มาก
เล่นโอบเอวลมไว้ ก้มตัวล้วงชายเสื้อเปียกเช็ดหน้าตัวเองอยู่
"...พี่ลมพูดไม่เพราะด้วยล่ะพี่ฝน" กลอยใจตาโตเอี้ยวตัวกระซิบกับพี่
"...ต้องตีปากไหม" สองศรีกระซิบกระซาบ
"555"
            โดนล็อคทั้งสองฝั่ง ผมเหลือบหางตากลับมามองเด็กผู้ชายกล้ามล่ำเล็กๆ พองาม
ยืนจังก้าถือสายยางไหลกั้นกลางระหว่างพวกผมกับเด็กๆ มึงเปลือยอก
ตัวเปียกเกือบล่อนจ้อน และกอดเอวกูแน่นไปว๊อย

"หึหึ" ไม่คลายกอด ซ้ำไม่ปิดสายยาง ฮ่วย!
"ไม่ราดหัวด้วยล่ะ-สัด!"
"เหรอ...อยากสระผมก็ไม่บอก"
"เชรี่ยเก็ท อ๊า!" ปัดน้ำหนีพัลวัน
"555"

             เอาจริงดิ ขอฟันธงว่ามันไม่ใช่พระเอก เป็นตัวร้ายนิสัยไม่ดี เลว-แสบ-สุดขั้ว
หลอกให้ผมตายใจภายใต้ใบหน้าหล่อตี๋ ใสสะอาด
อร๊ายยยยย! บีอยากจะกรี๊ดดังๆ สิบบ้านเป็นอย่างต่ำ
....................

"ไอ้เก็ท กูหายใจไม่ออก" ผมมะล่อกมะแล่ก ดิ้นหนีคีมตราลูกไก่กิดากร
"บอกมา เอาเสื้อใครมาใส่" มีขู่
"ฮื่ย!" จะเอาคำตอบเรื่องนี้นี่นะ
"กางเกงสั้นไปไหน หะ!"
"ไอ้---" สุดจะบรรยายเป็นภาษาไทย ขอละไว้ในฐานที่เข้าใจ

"เสื้อหนู พี่เมฆซื้อให้ตัวใหญ่ไป" ฝนในชุดว่ายน้ำสปีดโด
             แขนขากางเกงยาวแบบมนุษย์กบ เช็ดผ้าขนหนูสะอาดกับตาข้างเจ็บป้อยๆ
"มีลิงแฟรงค์ด้วย" หนูกลอยใจตัวดำในชุดว่ายน้ำสีชมพูแปร๋น
            ขอบกระโปรงบานเป็นกลีบดอกไม้ และหมวกบานสีส้มติดดอกทานตะวันพลาสติก

"กลอยใจรู้จักพอลแฟรงค์ด้วยเหรอ" ถามเด็กแล้วไซ้ซอกคอกูทำพ่อง!!!
"รู้ พี่ฝนบอกกลอยใจ" อย่างชัด
"หนูให้กล่องดินสอน้อง มีพอลแฟรงค์ล่ะ" นี่อีกคน
"มีกระจกสวยด้วย น่าร๊าก น่ารักเน๊าะ"
"ใช่ เน๊าะกลอยใจเน๊าะ!"
                สองศรีกลมเกลียว พี่พาดแขนกอดบ่าน้อง น้องกอดเอวพี่สาวหมับ

              หนูจ๋า พี่บีไม่อยากรู้เรื่องลิงจ๋อ เห็นไหมพี่กำลังแย่ ช่วยกันหน่อยเซ่!
อนาจารต่อหน้าเด็กยังไม่บรรลุนิติภาวะ เค้าจะฟ้องกรมแรงงานด้วย!!!

"หึหึ เอ้า! ใครถึงสระก่อนคนนั้นชนะ ไปเร้ว!" ข้างตัวผมเปิดเกมใหม่
"ว้าย! วิ่งเร็วกลอยใจ ทางนี้ๆ"
"วี้ด! พี่ฝน" ไปแล้วครับ เด็กน้อยโดนปั่นหัว
..................

"ช้าๆ ระวังลื่น ฝนจับน้องไว้" เสียงลมที่พยายามบิดตัวหนีจากหมอก
"เย้!" เด็กโข่งข้างหูผม
"นี่! ไอ้เก็ท!" ผมเหลืออด โมโหตัวเปียกซ้ำโดนลวนลามต่อหน้าผู้คนๆ
"เก็ท----บี ดูน้องเร็ว!" ลมอีกล่ะ

"แฮ่! จะไปแล้วนะจ๊ะ แองกรี้จะกินตับเด็กแล้วจ้า"
"วี้ด! ว้าย ฮิฮิ!"
"ไปแล้วๆ เด็กๆ อยู่ไหนเอ่ย 55555"
"หนีเร็วเด็กๆ" ผมเชียร์

           อะดีนารีนจุกคอหอยทั้งผู้ล่าและผู้ถูกล่า วิ่งข้ามสนามหญ้า ตัดเข้าสระว่ายน้ำ
มันลากข้อมือผมปลิวตามไม่ปล่อย หรือผมไม่ยอมเองก็ไม่รู้
            ได้ยินเสียงหมอกร้องตามหลัง...
"ป้านวล ช่วยบอกลุงมาล้างต่อให้ด้วยครับ" หมอกสั่งแม่บ้านและคนรับใช้

              การล้างรถไถ่ค่าล็อคเกอร์เอวังด้วยประการฉะนี้
เพราะมี...ตูม! ตาม! วี้ด! ว้าย! อีกเกือบ 2 ชั่วโมงต่อมา
......................

               สรุปเย็นนั้นผมข้ามฝั่งธนไปถึงบ้านพ่อราว 5 โมงเย็น อาศัยเบนซ์ E-CLASS สีดำคันเดิม
พร้อมคนนั่งข้าง เราซุนหัวกันหลับคาเบาะหลัง
             ส่วนลมแยกกลับกับหมอกที่อาสาขับไปส่งด้วยตัวเองด้วย บีเอ็ม-ซีรี่ย์ 3
ที่ลมบอกว่าชอบ ยิ้มกว้างตาปิดเป็นเส้นเดียวน่ามองขณะเข้านั่งหน้าคู่คนขับ
บรรทุกเบาะหลังคือฝนกับกลอยใจที่หลับตั้งแต่ยังไม่ออกพ้นประตูบ้าน

             รอยยิ้มรับของหมอกที่มองลม ณ นาทีนั้นทำให้ผมฟันธง
เราจะมีนักฟุตบอลชายเหนือชายในอนาคตไม่ใกล้ไม่ไกล...ด้วยเวทมนต์เจ้าชายสีขาวผู้มีนามว่าลมเหนือ
              เสียแต้มอยู่นิดๆ อย่าง ไอ้เห็บติดหนึบมันรู้จักบ้านพ่อผม...ครบล่ะ

              ฟู่! จบวันมหาวิปโยคของผมคร้าบ (^0^) ความสุขมันช่างสั้น

-----------------------------
ปล. บีเกือบลืมอีกข้อ
        เพิ่งรู้ว่ามันเกลียดบร็อคโคลี่ครับ
ความลับเล็กๆ มาคายลิ้นใส่ตอนกลับ บอกผมในรถคนเดียว
"บีอย่าบอกใครล่ะ ตอนนั้นน่ะ อื๋ย! เหม็นเขียว ขมคอชิบ"
        อ้าว แล้วทำแมนอวดช่วยน้องฝน

        หุหุ มึงตายแน่ไอ้เก็ท รู้จุดอ่อนล่ะ
แล้วอย่าบอกใครล่ะ ผมไม่ชอบแครอท
เดี๋ยวไอ้เห็บมันเอาคืน จุ๊ๆ^^

             ************************TBC by puppyluv

[tuckky]

 

โว้....ชายเหนือชาย เยอะ ......
น้องกลอยใจน่ารักมั่ก 

[aorpp]

ดีจายได้อ่านสองตอน ประหนึ่งดูหนังควบ
ชื่นชมมิตรภาพของผองเพื่อน
อ่านแล้วอยากสมัครเข้าแก็งค์จัง
+1 

[choijiin]

ตอนนี้เหมือนจับปูใส่กระด้งน่าดู
 
ตัวเล็ดตัวใหญ่กลายเป็นวัยเดียวกันหมดเลย
น้องบีของพี่ วันนี้สึกหรอเป็นอย่างมากนะลูกนะ
เก็ทนี่ร้ายจริงๆหลอกแต๊ะอั๋งน้องบีได้ถูกใจคนอ่านมาก
 

หมอกกับน้องลมนี่ทำเราหึงแทนพี่เหยี่ยวอีกและ
ป่านนี้อิพี่เหยี่ยวมันจะลั้ลลาอยู่ที่ไหนหนอ
ว่าแล้วก็ต้องกลับไปอ่านลมเหนืออีกสักรอบ
 

[malula]

อยากกระชากวัยเล่นน้ำกับเด็ก ๆ มั่งฮิ

[CarToonMiZa]

น่ารักกันตลอด
นะพวกเด็กๆ

[myapril]

 
เป็นการล้างรถทีสนุกสนานมากกก 5555
มาทำงานค่าเช่าล็อกเกอร์ หรือนัดกันมาเที่ยวเล่นคะเนี่ย
น่ารักสดใสกันจริ๊งงง ^^

[gupalz]

เฮฮากันมากเลยอ่านและอยากย้อนวัยตาม

[cancan]

อ่านแล้วรู้สึกเละเทะมาก  ทั้งฟองทั้งน้ำ  เปียกปอนกันหมด  แต่ๆๆ  เลือดกำเดาจะไหลตามหมวยบีแล้วนะ 

[nutty2554]

อยากไปขโมยโทรศัพท์เครื่องนั้น  อยากดูรูป อยากดูคลิป อยากอยู่ในเหตุการณ์
ผช. หน้าตาดี เปียกทั้งตัุว เสื้อกางเกงลู่ติดตัว แอร๊ยยยย

อ่านหมอก แล้วคิดถึงเหยี่ยวขาว  จะรอติดตามว่าลมกับหมอก จะเป็นยังไงต่อ ก่อนจะถึงมือเหยี่ยวขาวของลม
ส่วนทิวากร กับกิดากร ขโมยหัวใจเราไปแล้ว คุมกฎ  คุมประพฤติ เสื้อผ้ายังต้องเช็ค  แถมลวนลามค้ากำไรไม่เกรงสายตาใคร
กรี๊ดดดดดด ชอบ

[arjinn]

เค้าหวงลมนะ หวงแทนพี่เหยี่ยว
ไม่อยากให้ใครมาโดนตัวลมเลย อนุโลมเก็ทกะบีน้อยเท่านั้น

ลมเหนือคงไม่ได้คิดอะไรกับหมอก เพราะยึดมั่นกับเขาคนนั้นมิใช่รึ?
 ไงห้ามหักมุมนะคะ

พาพี่เหยี่ยวมาลบอารมณ์เค้าที หุหุ


ขอบคุณค่า

[MiSS-U]

อ่านตอนนี้แล้วหวงน้องลมแทนอีพี่เหยี่ยวจัง

หมอกนัวเนียแบบเนียนๆ  ชิ

บวกเป็ด

[wews]

น่ารักมากๆทุกคนเลย

[murasakisama]

แอบปันใจชอบหมอกนิดนึงเนอะ แต่ก็ยังรักเหยี่ยวอยู่น้า

[jeeu]

ยังนึกอยู่ หนุ่มๆมาบ้านหมอกทำไม
มานึกได้ท้ายๆ ค่าล็อคเกอร์นี่เอง
อือฮึ น้องบีน้อยโดนเก็ทลวนลาม ทีหลังหนูต้องกอดคืนนะจ้ะ
แบบนี้เสียเปรียบเห็นๆ คึคึ

[nekko]

เด็กๆๆน่ารัก

อย่ามาหลงรักตัวร้ายล่ะกัน  หนูบี

 

[nokkie]

บีน้อยเป็นเด็กผู้ชายซน ๆ ที่บางครั้งให้ความรู้สึกเหมือนสาววาย 5555+

[puppyluv]

My sassy, don’t let it B!
รักนี้บีบวก
................
ตอน 13 ได้ตัวคนร้าย (โดยไม่ได้ตั้งใจ) และฝันกลางวัน
B’s


              ว่ากันว่า เรื่องนี้ไม่อยากให้มีเรื่องเศร้า
แต่จำใจเพราะเราติดค้างเรื่องมนุษย์เงาคอยกลั่นแกล้งว่าร้ายผมอยู่
            เช้าวันจันทร์ โรงเรียนของเราน่าอยู่ คุณครูใจดีทุกคน...
ไม่ครับ เฉพาะอาจารย์แม่หมิวเท่านั้นที่ผมชอบ ยกให้คุณครูหนึ่งในดวงใจ
สอนดี ไม่จ้ำจี้จ้ำไช สำเนียงเจ้าของภาษา
ที่กว่านั้น  ตั้งแต่เรียนมายังไม่มีการบ้านเลยสักครั้ง อันนี้บีชอบ!

"ไงเด็กลม กินข้าวมายัง?" เก้ง
"ยัง" ผม
"เหอะ! แล้วที่เห็นขนมปังแซนวิช 3 คู่นั้นเรียกว่าอะไร ยัด---"
"หยุด! โจโจ้ มึงพูดจาหยาบคาย เอาความจริงมาพูดเยี่ยงนี้ยอมกันมิได้ กร๊าซ! อุลตร้าแมนเซเว่นปล่อยแสงพิฆาต" บีแปลงร่างกั้นแขนปล่อยพลัง
 "555 เลียนแบบกลอยใจเหรอ ได้!"  โจโจ้วางกระเป๋าเตรียมตั้งท่า

            วิ่งไล่กางแขนกั้นกากบาทอุลตร้าแมนใส่เพื่อนเวรคนล่าสุด ปากหมาด่ากัดจิก
นึกว่าข่างเป็นคนเดียว ที่ไหนได้ โจโจ้นี่ล่ะร้ายกว่าหลายเท่า แต่ละคำชวนลงต่ำใต้สะดือ
มิน่าพี่กะเทย ม.5 ชื่อเขียวถึงได้โปรดมันนัก...ยั่วตุ๊ดเก่งนี่เอง

"ไงเด็กลม"
"เด็กลม ว่าไง"
"เด็กลมคร้าบ"
"หึหึ"
           ไอ้พวกชิงหมาเกิดแย่งหมากิน เรียงเข้ามาเป็นแถว เก้ง เอก ข่าง
แล้วก็หึหึในลำคอ มองจ้องหึหึ เยะเย้ย...สันดอนเฟรม
โอ๊ย! เจ็บจี๊ดถึงผิวหนังชั้นใน โดนด่าทางสายตา
.................
"เหอะ พูดแล้วจะหาว่าคุย" ผมประชดประชันฝ่ายนั้นหรือสงสารชะตากรรมตัวเองกันแน่ไม่รู้
"เหรออออ!" เก้งแปรพักตร์
"ตัวเอ๊ง ตัวเองเป็นเด็กลม ห้ามพูดไม่เพราะนะคะพี่บีขา" ข่างล้อเลียนคำพูดติดปากอีหนูกลอยใจ

          คิดถึงไอ้หัวหน้าจอมบงการ (สำหรับผมคนเดียว กับคนอื่นไนซ์บอยสุภาพใจดี เศร้าแท้)
ถ้ามันอยู่ด้วยได้ตบหัวพวกนี้เรียงตัว บีน้อยถูกรังแก เรื่องอื่นไม่ว่า ด่าพ่อล้อแม่สามารถด่ากลับไฟแลบ
แต่ข้อนี้ (T-T) แซดยกกำลังสอง

"ไง เด็กผม หลับสบายดีไหมครับ" ลมโฉบเข้ามา รอยยิ้มกว้างใจดีแต่แววตาขี้เล่นอักโข
           อ๊า เจ้าชายเทพก็เล่นงานเค้าด้วย
"ลม! จะไปไหนอ่ะ?"  ผม
"ซีร็อกโน้ตไว้รีบไปเอา เดี๋ยวหาย" ทิ้งเป้โครมแล้วปลิวออกไปอีกล่ะ
           อีก 15 นาทีจะเข้าแถวนี่นะ อารมณ์ดีแบบนี้ต้องเล่นพริ้วได้ดังใจมาแน่

"เล่มจากเยอรมันนั่นไหงแซะ" เก้งเอ่ยถึงโน้ตเปียโนเล่มสีฟ้าสด ได้จากหล่อลากไส้ไอ้เหี้ยพี่เชนคนนั้น
           ลมอวดโชว์เพื่อนเก็ทเป็นเด็กๆ ได้ของเล่นถูกใจ ผมถึงได้ชื่นชมเป็นบุญตา
โน้ตดนตรีตัวเขบ็ดตัวกลม ตัวดำตัวขาว หางลากติดกันยาวเฟื้อย
เพิ่มภาษาเยอรมันเข้าไปอีก บียิ้มแห้งอย่างเดียว

             เพิ่งรู้ว่าโน้ตเปียโนเพลงระดับเจ๋งขั้นเทพจะมีบรรทัด 5 เส้น 3 แถว
อ่านกันยังไง แค่ฟังอธิบาย...
'ตรงนี้ต้องช้าระดับดาล์นเต้ คาปรี ตรงนี้เริ่มออคเทฟที่ 2 แล้วใช้มือซ้ายยกข้ามไปเล่นออคเทฟที่ 4'
            สาธิตวางมือให้ดูง่ายๆ แต่บีตาลาย-มึนตึ่บ! (+.+)
คลั่งไคล้เทพสีขาวคนนี้มากขนาดไหนก็ขอถอยยกธงมานั่งฟังเงียบๆ ดีกว่า
.................

            เรื่องนั้นผ่าน! เอาเรื่องนี้ก่อน ไม่น่าผ่านได้ง่ายๆ
"เด็กลมต้องกินผักเก่งๆ ไม่พูดจาหยาบคาย ไม่พูดโกหก ขึ้นกูมึงไม่ได้ ไม่งั้นพี่ลมตบปาก" โจโจ้
            ร่ายคุณสมบัติเด็กในสังกัดพี่ลมจากการสัมภาษณ์อนุบาลอินเดีย
"หลังอาหารต้องบ้วนปากแปรงฟันให้สะอาด" เก้งเติม
"ต้องช่วยคุณแม่ล้างจานด้วยนะจ๊ะ เด็กลมจ๋า 555" ไอ้อ้วนโจโจ้อีกรอบ
"555 กูเพิ่งรู้ความหมายของเด็กกูของมันวันนี้เองว่ะ" เอกดังก้อง
           ได้ข่าวมามึงรู้ตั้งแต่เย็นวันศุกร์ที่แสตนด์เชียร์ข้างสนามฟุตบอล
เพราะโดนนิสาทิ้งไปกรี๊ดหมอก-ดาวซัลโว หญิงไม่แลถึงเดินหัวแห้วมาสมทบพวกผม
แดกคาปริโก้ของกูหมดขวด ไอ้สราด-เอก!

"นี่ๆ ประโยคนี้เด็ดสุด อะแฮ่ม! เพื่อนๆ อยากรู้ป่ะ" ข่างลงเตะเสร็จไม่เข้าไปนั่งพักกับพวกนักฟุตบอล
             ตามหมอกและเต๋ามาจกของกินเซเว่น จากถุงนั้นนั่นล่ะครับ
(ที่อุตส่าห์แบกหิ้วบ่าหัก ดีที่กลอยใจเดินเอง ถ้าได้อุ้มกลับมาได้ตายคู่ผมกับเก็ท)
ถึงได้รู้ความลับของคำว่า 'เด็กกู' ของลม ไม่เอานะ บีกลั้นใจตายจริงด้วย (>^<)

"อย่า! ข่าง ไม่งั้นกูกับมึง---" ผมชี้หน้าพร้อมปาดคอเชือด
"อะไรเหรอ เราอยากรู้" เจ้านางเนตรทราย รวมทั้งผองเพื่อนตรึม
            ลืมไปว่าอยู่ในห้องเรียน ใกล้เวลาเข้าแถวเคารพธงชาติ
"เราก็อยากรู้" แป๋มยืนอยู่กับแอนนา กล้าเอ่ยปาก
"อะไรอ่ะ นิสาอยากรู้ด้วย" นิสาและกลุ่มเพื่อนของดารา
"นิสาคร้าบ" เอกแล่นไปหาชะนีทันทีครับ ยังไงก็ไม่เข็ด เรื่องหน้าด้านยกให้มัน ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก
"บอกเร็วข่าง" เจนี่ ผมอุตส่าห์ชอบชะนีนางนี้นิดๆ

"อะแฮ่ม! บีเป็นเด็กผมเพราะ---/เชรี่ย! ข่างงงงงง" ข่างโดนผมไล่
                พร้อมเงื้อถุงพอลแฟรงค์สำหรับใส่ปากกาดินสอในมือ
"ว๊ากกกก ช่วยด้วย เด็กลมรังแกเค้า!" อีข่างแอ๊บแต๋วแตกวิ่งหนีรอบห้อง
"เพราะ...อายุสมองเท่ากัน" เสียงเฟรม ยืนกอดอกเกือบท้ายห้อง

                แค่แว่วๆ แต่ดังก้องในโสตประสาทคนอื่น...
"อะไรนะ อายุสมอง!?"
"อายุเด็กอนุบาลน่ะนะ!"
"เด็กลมคือเด็กเล็กๆ เหรอ?"
"เยสสสส!" ข่างหนีไปแอบข้างหลังหญิงๆ หน้าห้อง
"ใช่แล้ว เท่ากลอยใจอนุบาล 3" เฟรมอีกที มันยิ้มมุมปาก ไอ้ๆๆๆๆๆๆ
...
(TT^TT) โลกทั้งใบแหลกสลายในพริบตา
...
"โป้ง! กูเกลียดมึงด้วย" ผมยกนิ้วหัวแม่มือใส่ หันกลับจะเอากระเป๋าสตางค์ อยากออกจากห้องเต็มที
"กล้าโป้งมึงด้วยว่ะเฟรม 555" เก้ง
"55555" เฟรมหน้าหงาย

"กูโป้งมึงด้วย! ข่าง" ยกนิ้วกราด
"เค้าด้วยเหยออออ ตะเอง" ข่าง
"ข่างด้วย 555" เอกตัวงอไม่มีอาย

"โอ๋ๆๆ บีน่า ไม่โป้ง"
"นะครับ คุณเด็กน้อยลำดับที่ 10 คร้าบ"
"โอ๋ๆ ให้กลอยใจลำดับที่ 9 มาง้อก่อนดีมั้ยเอ่ย"
"ไม่งอนนะคร้าบ"
             ไอ้พวกนั้นล่ะครับ เก้งคนแรก โจโจ้
ส่วนไอ้เฟรมยังกอดอกอยู่ที่เดิม กลั้นยิ้มมุมปาก คิดว่าเท่ตายล่ะ

"ข่าง มึงเลย รับผิดชอบ!" หลายเสียงหลายสายทั้งเพื่อนหญิงและชาย ข่างคลานเข่าออกมา...
"ท่านบีคร้าบ ข่างน้อยศิษย์ต่อยหอย...เค้า-ขอ-ท่อด" ชูนมรสสตรอเบอรี่ของผมที่ไอ้เก็ทวางไว้ให้บนโต๊ะมาบังหน้า
"...(=^=)..."
"นะคร้าบ ศิษย์ไม่อยากโดนท่านหัวหน้าห้อง 4/1...กา-ตึ้บบบบ!"
"555" ไม่ใช่ผมเก๊กแตกคนเดียว ทุกคนขำกลิ้งตรงคำ 'กระทืบ' ของนกแก้วนกขุนทองนี่ล่ะ ตลกหลวงชัดๆ
..............

            เรื่องจบ ข่างโดนยำเละ เพลงมาร์ชขึ้นเป็นสัญญาณเตือนนักเรียน
ทั้งโรงเรียนเดินไปเข้าแถวหน้าเสาธงภายใน 5-10 นาทีนี้
พวกนั้นวิ่งลงไปเข้าห้องน้ำก่อน ให้ผมเดินกับทราย เจนี่และเพื่อนกลุ่มใหญ่
            เฟรมไม่ยอมในตอนแรก ทว่าผมดึงดันจะต้องซื้อสมุดพกแทนอันที่หายไปให้ได้
และทรายพยักหน้ารับรองเล็กๆ พวกนั้นถึงกล้าวิ่งหน้าตั้งจากไป

             อ้อ! ลืมบอก เมื่อเช้าล็อคเกอร์ 24B ของบีน้อยเปิดอ้าซ่าอีกแล้วครับท่าน
อย่างอื่นไม่พบความเสียหาย ยกเว้นสมุดพกนักเรียน ลักษณะเหมือนพาสปอร์ตหนังสือเดินทาง
จดข้อมูลส่วนตัว เช่น ชื่อ-นามสกุล ที่อยู่ปัจจุบัน เบอร์โทรติดต่อของพ่อแม่ กรุ๊ปเลือด
ประวัติการรักษาหรือการแพ้ยาอะไรเล็กๆ น้อย หรือสถานที่ทำงานพิเศษ
และเบอร์โทรศัพท์ฉุกเฉิน อะไรเทือกนั้น
             รู้ว่าหายเพราะผมใส่ไว้เมื่อเย็นวันศุกร์ กลัวลืมเพราะต้องนำส่งให้ธุรการภายในวันจันทร์นี้
 ผู้คุมกฎวางอำนาจจะเก็บไว้เอง แต่เรื่องอะไรจะยอมให้รู้ความลับส่วนตัว บีโยนใส่ตู้ปิดตึง
ไขกุญแจล็อคแน่นหนาก่อนไปเชียร์ฟุตบอล

              เมื่อเช้านี้เป็นลมเหนือใช้ให้ไอ้เก็ทจ่ายค่าตัวล็อคกุญแจอันใหม่ให้ผม
มันฮึดฮัดกับเพื่อนตัวเองหลายครั้ง แต่ลมพยักหน้าเงียบอย่างเดียว
(เพิ่งเห็นโหมดเหี้ยมไม่พูดของลมวันนี้เองครับ เอาไอ้หัวหน้าห้องยอมซะอยู่หมัด)
             จัดหนักแซนวิช ขนม นมรสสตรอเบอรี่เพียบแล้วส่งตัวเข้าห้องหอ ไม่ใช่ล่ะ ห้องเรียน
ส่วนตัวมันเองแจ้นไปคุมประตูตามหน้าที่สารวัตรดังเคย

             อุอุ โดนแกล้งก็ดีเหมือนกันเน๊าะ กินฟรี มีแต่คนคอยเอาใจ ^^
..................
........................

             ผมแยกเข้าสโตร์ แป๋มเดินตาม ทรายกำลังเรียกเจนี่กับดาวให้ย้อนกลับมาทางนี้
(ทรายรู้เรื่องที่ผมโดนแกล้งครับ แต่ยังเก็บเป็นความลับ
เพราะลม เฟรมและเก็ทไม่ให้บอกใคร กลัวเป็นข่าวใหญ่ช็อคโลก)

"บี..."
"หือ แป๋ม?"
"บี...เอ่อ ยังยิ้มได้ อารมณ์ดีทั้งๆ ที่..." แป๋มสีหน้าลำบากใจ
"อ๋อ สมุดหายน่ะเหรอ ได้แล้วล่ะ" ผมชูสมุดพกเล่มใหม่จากชั้นวาง จะรีบชำระเงิน
"เรื่อง...เด็กลมที่ว่า"
"555 เรื่องนั้นน่ะเหรอ แป๋มอย่าบอกใครล่ะ อายแย่เลย เราเป็นเด็กลมเพราะเห็นเป็นเด็กเล็กๆ เท่าอนุบาล" ผมขำตัวเอง
             โล่งข้างในใจลึกๆ อย่างช่วยไม่ได้เพราะรอยยิ้มกว้างของมันหรือเปล่า

             พอทราบความว่า 'เด็กกู' ของเพื่อนสนิทคือชอบอย่างน้องน้อยคอยดูแล
เก็ทกลับเป็นเก็ทคนเดิมที่ผมชอบ อ๊าย! ไม่ได้ชอบ ดีลีทประโยคเมื่อกี้ด่วน (>///<)

"เราเพิ่งรู้..." แป๋มยังอ้ำอึ้งยืนชิด จะซื้ออะไรก็ไม่ซื้อ
"รู้?" ผมจ่ายเงิน ถามไปอย่างนั้นเอง
"รู้ว่าลมไม่ได้ชอบบี...เอ่อ ชอบผู้ชายน่ะ" แป๋มแก้
"อ้าวพูดงี้ หาว่าเราไม่มีเสน่ห์กับเพศเดียวกันสิ น้อยใจชะมัด" ผมเบ้หน้าทำท่าสะอื้นแกล้งเพื่อน
"..." แป๋มตาปริบๆ
"...ลมใจดี แต่ไม่ใช่สเปคเราหรอก" ผมกระซิบล้อเล่นขำขัน

             ลมคือเทพยดาเอาไว้ฝันเฟื่อง ส่วนสเปคตัวจริงคืออีกคนต่างหากเล่า หุหุ
................
            แอนนากับแป๋ม...แม้จะไม่ชอบขี้หน้าแอนนามากขึ้นกว่าแต่ก่อน
เพราะหมั่นไส้เรื่องเอาตัวเองตัดสินคนอื่นหรือใส่ไข่เรื่องต่างๆ มากเกินไป
หากแต่แป๋มเป็นคนเรียบร้อย พูดน้อย ยิ้มบ่อย
เป็นแหล่งข้อมูลแรกๆ ของผมสำหรับการเข้ามาเรียนที่นี่

"เราได้ข่าวว่าบีโดน กะ...แกล้ง..."
"รู้เรื่องนั้นด้วยเหรอ ไม่เป็นไรหรอก ดีซะอีกที่เป็นเรา" ผมปลง
"ทำไมล่ะ!?" แป๋มคล้ายเปลี่ยนท่าทีสนใจจริงจัง
"ก็เราได้เพื่อนเยอะขึ้นน่ะซิ สนุกออก ลืมโฮมซิคไปเลย 555" ผมหัวเราะ ข่าวเก่าแล้วครับ อัพเดทเรื่องใหม่ดีกว่า

            แป๋มมองหน้า อึ้งตาค้าง...
"บี ไม่ กะ...โกรธ คนแกล้ง!?"
"ตอนแรกก็โกรธอยู่ จะลากคอมากระทืบๆ จิกหัวตบซ้ายตบขวา ข่วนให้ขาลาย ตามด่าถึงบ้านเลยด้วย อย่าให้รู้เชียว"
"อ่า..."
"แต่แหวะไม่ไหว ปวดหัว ให้ไอ้หมอนั่นบ้าไปคนเดียวละกัน"
"..." แป๋มคงช็อคบทโหดของผม หน้าซีดไปเลย
"ลมบอกโกรธคือโง่ โมโหคือบ้า เราไม่อยากเป็นทั้งบ้าทั้งโง่ อีกอย่าง....ความลับมันไม่มีในโลกหรอก เดี๋ยวกรรมก็ตามทัน คอยดูสิ" อ้างประโยคของเทพสีขาวและเพิ่มของผมเพิ่มเติม
"..." ก้มหน้านิ่ง
"บี เสร็จยัง---/ไปเร็วแป๋ม เพลงใกล้จะจบแล้ว" ผมคว้าของออกวิ่งเข้าแถว
             ไม่ได้ดูเพื่อนหญิงว่าตามมาหรือไม่ด้วยทรายกับเจนี่ร้องเร่งอยู่
......................
...........................

            เช้านั้นเราเข้าเรียนคณิตศาสตร์ตามปกติ
             วิชาที่สองภาษาอังกฤษ ผมนั่งประจำที่กับไอ้คนที่คุณก็รู้ว่าใคร ลมนั่งกับเต๋า
นอกนั้นก็ประมาณเดิมไม่เปลี่ยน ได้แก่ เก้งกับเฟรม โจโจ้กับเอก
ข่างนั่งกับเพื่อนห้อง 2 เก่า หนึ่งในทีมนักฟุตบอลด้วยกัน และนัยนั่งคู่ต้นจั๋ง
            ชื่นชอบวิชานี้เป็นพิเศษเพราะอาจารย์แม่ลลิตานี่ล่ะ ใจดี บอกสอนตรงจุด สำเนียงชัดเป๊ะ
ที่กว่านั้นคือไม่ค่อยมีการบ้านเลยสักครั้ง (ตั้งแต่เข้าเรียนมา บอกอีกทีครับ ปลื้มมาก^^)
 
             จับคู่สนทนา...ลมคู่กับทราย ยืนอ่านคอนเวอร์เซชั่นบอกทางนักท่องเที่ยว
ผมชอบสำเนียงภาษาอังกฤษของลม สมกับที่เป็นลูกเสี้ยว น่าฟังและไม่ออกไทยกฤษสักน้อย
เสมือนเจ้าของภาษามาเอง
               กำลังเคลิ้ม...
"อึ่ก ฮือ!" แป๋ม...แป๋มครับ นั่งโต๊ะด้านหน้าลม ก้มสะอึกสะอื้นน้ำตาไหลซะงั้น
"..." ลมหยุดอ่าน อาจารย์และทุกคนเงยหน้า เพ่งสายตามองมาจุดเดียวไม่เท่าไหร่
             แต่แอนนานั่งข้างแป๋มกลับคอแข็ง ไม่แตะไม่แลเพื่อนสนิทตัวเองสักน้อย
"ธิดารัตน์...แป๋ม เป็นอะไรคะ ร้องไห้ทำไม?" อาจารย์แม่จากหน้าห้อง เข้าจับตัวเนื้อตัวนักเรียนหญิง
"อือ ฮือออออ!" หนักเลยคราวนี้
"แป๋ม เป็นอะไรลูก ไม่สบายรึเปล่า เจ็บตรงไหน?" อาจารย์แม่กังวล
"แป๋มเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม?"
"ปวดท้องเป็นเมนส์รึเปล่า?" เพื่อนหญิงหลายคนเข้ารุม คาบเรียนท่าจะไม่ได้ไปต่อ

"มีใครรู้บ้าง เพื่อนเราเป็นอะไร?" อาจารย์ถามไถ่ไม่ได้ความ ประกาศหาตัวช่วย
"เค้าบ่นกับหนูว่าปวดหัวค่ะ" แอนนานั่งใกล้แต่น้ำเสียงห่างไกลมาก
"อาจารย์คะ ขออนุญาตพาเพื่อนไปห้องพยาบาลค่ะ!" ทรายลุกแข็งขัน พยักหน้าให้สัญญาณเจนี่กับดาวเข้าเก็บของ

              แล้วก็หายจ้อยไปเลย เรื่องคล้ายจบแค่นั้น ไม่มีการแกล้งกันอีก
สมุดไม่หาย รองเท้าอยู่ครบ ล็อคเกอร์ไม่โดนทำร้าย
ที่น่าแปลกคือแป๋มก็หายไปด้วย วันนั้นบอกขอลากลับบ้าน
 แล้ว 2-3 วันต่อมาผู้ปกครองก็มาขอย้ายห้อง กลับไปอยู่กับเพื่อนกลุ่มเก่าห้อง 4/4
จากนั้นเหมือนเรื่องของแป๋มหายไปจากสาระบบเงียบๆ ง่ายๆ  แม้กระทั่งแอนนาก็ไม่พูดถึงเพื่อนคนนี้
เดินผ่านก็คอแข็งมองไม่เห็น ไม่ทักทายใดๆ
              ทุกอย่างอันตรธานหายไปพักใหญ่ มีบ้างประปรายพอรำคาญใจปนปลื้ม
คือนิยายฟิกวายเรื่องตัวละครลักษณะประมาณผมเป็นนายเอก ส่วนพระเอกก็แถวๆ นี้ล่ะ ไม่ต้องเดา
คล้ายเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับผม เล่นง่ายๆ อย่างนี้หวังว่าผู้อ่านทุกท่านคงพอเข้าใจ
            โชคดี...จบแล้วครับ
.................
....................

             เอิ่ม! ไม่ใช่ล่ะ เล่าความจริงเลยละกัน
เริ่มจากจุดเล็กๆ นิดเดียว...เด็กในแก๊งเอ็กซ์ตรีมของพี่เชนเข้ามาธุระที่ล็อคเกอร์วันอาทิตย์ เมื่อวาน
เพื่อมาเอาอะไหล่จักรยานหรืออะไรซักอย่างจะไปแข่งโชว์ที่ลานห้างดังกลางกรุงเทพเย็นวันนั้น
ดันเจอของดีเข้าเสียก่อน
             แป๋มเข้ามางัดล็อคเกอร์ผม กำลังจะทำมิดีมิร้ายหนังสือกับของข้างในด้วยซอสมะเขือเทศ
น้องคนนั้นแอบถ่ายคลิปเก็บภาพไว้ก่อนส่งเสียงดังกับเพื่อน ตัวการจึงขโมยสมุดพกนักเรียนไป ทิ้งฝาล็อคเกอร์เปิดอ้า
             ส่วนสมุดพกเล่มที่ว่า ภารโรงเป็นคนพบข้างถังขยะหน้าโรงเรียน
เอามาคืนให้ขณะพักเที่ยง หลังจ่ายเงินซื้อใหม่ตอนเช้าแล้ว (Y^Y)

             เย็นนั้นพี่เชนโทรศัพท์หาลม เอาคลิปไปให้ดูถึงบ้าน (โทรศัพท์เครื่องลมโลเทคมาก)
จากนั้นก็วางแผน ดังต่อไปนี้...
            ขั้นแรก...ลมให้เก็ทไปหาที่บ้านพร้อมเฟรมกับเก้ง ไม่มีเอกกับโจโจ้ที่ติดเรียนพิเศษ
สรุปว่าจะทำเฉยก่อน (ไอ้เก็ทตอนนั้นถูกเฟรมกับลมล็อคตัวไว้ครับ มันจะห้อมอเตอร์ไซค์วินไปทำร้ายหญิงถึงบ้าน)
มิน่าลมถึงเลือกใช้วิธีตามคำแนะนำของพี่เชนและเรียกเพื่อนแก๊งบาสเกตบอลมากำกับเพื่อนตัวเอง
            ขั้นสอง...วิธีการของพี่เชนที่ว่าคือปริ้นท์รูปจากคลิปยัดใส่ล็อคเกอร์แป๋ม
(มันใช้ให้เก้งกระทำการขณะคุมตัวผมซื้อของกิน เลวได้ใจ!)

             เช้านั้นแป๋มมาสาย เข้าใช้ล็อคเกอร์หลังคาบแรก วิชาต่อมาคือภาษาอังกฤษถึงได้รู้ชัดว่า
ความลับถูกเปิดเผย ร้องไห้กลางห้อง ที่แย่กว่าคือแอนนาอยู่ด้วยขณะเปิดล็อคเกอร์
ได้รู้นิสัยไม่ดีของเพื่อนตัวเองเพิ่มอีกคน
             
             ผมทราบเรื่องนี้หลังจากนั้น 3 ปีให้หลัง เราฉลองจบ ม.6 แล้วมึนเมาเล็กน้อย
เอกปากโป้งเพราะอยากเอาใจจึงหลุดปาก สาเหตุมาจากแป๋มแอบชอบลม
พอมีผมเข้ามาเป็น 'เด็กลม' จึงคิดกลั่นแกล้งแบบเด็กๆ
             ไม่สามารถอยู่ร่วมได้เพราะใจไม่ด้านพอ อาจารย์และที่บ้านไม่ยอมให้ลาออก
เปลี่ยนย้ายไปอยู่ห้องอื่นแทน ภายหลังจบ ม.4 จึงย้ายไปเข้าเรียน ม.5 อยู่กับญาติที่ต่างจังหวัด
 
             โอละพ่อ คำว่า 'เด็กกู' ของลมทำพิษนี่เอง
ไม่ใช่สาเหตุเรื่องเก็ทแปลงร่างเป็นเห็บติดตัวมาตลอด...ผิดคาดแต่ไม่ผิดโผแต่อย่างใด
และนี่คือเรื่องร้ายแรงที่สุดในชีวิตนักเรียนของผมก็ว่าได้
.....................
.........................

                แถม...
บ่ายนั้นผมถูกหิ้วคอไปช่วยขนของจากห้องชมรมบาสเกตบอลครับ
อาจารย์โค้ชตามพี่ ม.5 ไม่เจอ พอดีเฉียดใกล้ห้องเรียนเรา จึงใช้บริการดาวยิงสามแต้มชื่อกิดากร
'เก็ท ไปเอามาให้ครูที' ไอ้นี่ก็รับ 'ครับ ได้ครับจารย์'
           ได้เดือดร้อนถึงใคร ถ้าไม่ใช่...
"ไม่เรียกพวกไอ้เฟรมวะ" ผมบ่นอุบ ฝ่าฝุ่นและสิ่งของระเกะระกะ
"มันตายยกกองอยู่ห้องอ้างอิงแล้ว ไม่มาง่ายๆ หรอก"
            ที่สิงสถิตย์คาบว่างครับ คนน้อย แอร์เยอะ สถานที่เฝ้าพระอินทร์สุดฮิต
แถมได้ชื่อว่าเด็กขยันเข้าห้องสมุดด้วย แนว (ชั่ว) ซะไม่มี

           ลมก็เปียโน หายหัวไปตั้งแต่ออดเปลี่ยนคาบ ด้วยเหตุโดนพี่เชนด่าว่าติดต่อยาก
เก็ทจึงโดนหางเลขให้ทำอีเมล์ให้เพื่อนด้วย
            ป๊าด! ผมเพิ่งประจักษ์ว่าลมโลว์เทคมาก ไม่มีแม้กระทั่งเฟสหรืออีเมล์ส่วนตัว
พระเจ้าจ๊อด มีคนแบบนี้ในโลก ช่างเป็นไปได้
และที่หายตัวเพราะทำเมล์ให้ปุ๊บ พี่รู้จักกันที่เยอรมันก็ส่งโน้ตเพลงใหม่กิ้งมาให้ปั๊บ...
สายลมก็ปลิวลับเข้ากลีบเมฆ อือ...ไม่น่าเลยอ่ะ
ลมเลือกสุดที่รักอันดับหนึ่งมากกว่าบี T.T
...............

           ห้องชั้นบนเหนือแป้นบาส ใต้หลังคา
รโหฐานสุดๆ สองต่อสองต่างหาก อย่าคิดเยอะเชียว
"ฮ้าว! เอาไรมั่งนะ" ผมหาว ง่วงด้วย ร้อนด้วย
"แค่เน็ตกับลูกบาสเก่าๆ จารย์โค้ชแกชอบเอาไปบริจาค"
"ไม่มาเอาเอง ฮ้าว!" หาวสอง มีสามหาวเมื่อไรบีจะโป้งอาจารย์โค้ชอีกคน
"เจอแล้ว ข้างเดียว เหลืออีกข้าง เอาไปก่อน" ยื่นถุงตาข่ายห้อยห่วงเหล็กให้ผม รับมางั้นๆ ขยี้ตาจนเมื่อย

"...เค้าง่วงอ่ะ"
"นอนพักนี่ก่อน มาเร็ว"
             ตามต้อยๆ มือใหญ่จับถุงพาเดินเซื่องไปเบาะนอนพักของนักกีฬา
อยู่อีกฝั่งติดบานเกล็ด ลมโกรกเย็นสบาย...มันสะอาดจนน่าประหลาดใจ
หากหยักสมองกำลังชัตดาวน์เมมโมรี่

"ขึ้นไปปะ ได้แล้วเดี๋ยวมาปลุกนะครับ"
"งืม..." บีเข้าโหมด แขนแมนดันขึ้นเตียง
              มือเปื้อนครับอยากให้จับอยู่ แต่ไม่ไหว ใจไม่ด้านพอ
................
....................

              ในฝัน แร๊บบี้ลูกพ่อกลายร่างเป็นคน ยืนหันหลังเปลือยโป้
ก้นปอดหางกระต่ายฟูน่ากินพร้อมเบ่งกล้ามโชว์
พอเข้าใกล้...แร๊บบี้สวมหัวการ์ตูนกระต่ายตุ๊กตุ่นหูยาวตามเดิม
ร้องเรียกชื่อผมสุดเสียง 'บีคร้าบ!'
               ชูสองนิ้วอ้วนๆ ปุกปุยก่อนกระโดดดึ๋งมาทับ กระดิกหางดุ๊กดิ๊กดีใจ
เป็นลูกหมาหลงทางเจอเจ้าของ เลียหน้าดมแก้มซุกไซ้ไม่หยุด
ผมหัวเราะคิกเป็นบ้า

          คล้ายสะลึมสะลือยังไม่ลืมตาตื่น
 มือป่ายปาดแก้มเปียกชื้นนิดๆ เสียงค้นของกุกกักอยู่ใกล้ๆ
เฮ้อ! ฝันกลางวันมากไปแล้วหนอ ระบบ 3D เกินจริง


*********************** TBC by puppyluv

---arjinn ประเดี๋ยวนะ ถึงตอนจะตามมาอ่าน
             ไอ้นกบอก พระเอกออกโรงช้า ปล่อยเอ็กซ์ตร้าก่อน หึหึ

[tuckky]

 
หมวยน้อยโดนลักหลับ 

[MiSS-U]

กรรมตามสนองจริงๆเลย 

แต่หนูบีจ๊ะพี่อยากบอกว่าไอ้ 3D ที่คิดว่าฝันน่ะมันเรื่องจริง 

เก็ทเนียนฉวยโอกาสกะบีน้อย

บวกเป็ด

[myapril]

 

3D หรือของจริงกันแน่ 555
ไอ้ที่มาซุกๆไซร์ๆเนี่ย ไม่ใช่คนที่มาด้วยกัน เขาเป็นคนทำเหรอจ้ะ
คนที่คิดร้ายกันคนอื่น ก็ต้องโดนดีสักวันจนได้ กรรมตามทันล่ะนะ

[choijiin]

อั๊ยย่ะ!!!
 
ไอ้แรบบี้ลูกพ่อนี่มันมาลักหลับพ่อกลางวันแสกๆเลยเร้อ
หรือว่าจะมีไอ้เจ้าลูกหมาตัวโตมันสวมรอยกันแน่น้อ
 

พูดถึงคนที่กลั่นแกล้งบีน้อยของพี่
ตอนแรกคิดว่าเป็นยัยแอนนาซะอีกเนอะ
เพราะดูท่าเธอจิตกว่าใครเพื่อน
ไปๆมาๆก็คนเรียบร้อยนี่แหละที่แร้ง!!!
 

โดดกอดบีน้อยกับน้องลม
 

[gupalz]

เด็กลมทำพิษจริงๆ

[wews]

เก็ทแอบทำอะไรบีน้อย
 

[why yyy]

อ่านตอนนี้แล้วนะ ขอบคุณฮะ รอตอนต่อไปนะ! ^_^

[aorpp]

เด็กลม-เด็กผม ชอบสองคำนี้จัง
ฟังดูอบอุ่นมั่นคงเหมือนอยู่ภายใต้ปราการอันเข้มแข็ง

แอ็งงงง แป๋มนี่เองมือป่วน เดาผิดคิดว่าแอนนาซะอีก 

+1 

[Monkey D lufy]

ตามเข้ามาอ่านเพราะเห็นชื่อคนเขียน

คราวนี้เป็นเรื่องของ บี-เก็ท  นี่เอง

น่ารักอ่ะ  อิอิ

คิดถึงพี่เหยี่ยวกับลมเหนือมั๊กมาก  คิกคิก

[jeeu]

คนร้ายคือ... หนูแป๋มเหรอ
ฮ่าฮ่า เรานึกว่าจะเป็นหนูแอนนาซะอีก หนูแอนนา เจ้ขอโทษษษษ!!
บีน้อยฝันกลางวันเหมือนจริงมากเนอะ
อยากให้ถึงตอนที่เอกชอบน้องบีเร็วๆ
อยากรู้จุดเปลี่ยน ตอนนี้เห็นๆว่าอะไรๆก็นิสาตลอด
แล้วมาปลื้มเด็กเซเว่นตอนไหนน้ออออ

[fuku]

ชะนีแรว๊งงงงงงงงงงงง 

อ่านจบขำเก็ท หวังให้ลมกันหมา แต่ดันมีเรื่องมาแทน
คลั่งตายไปยังอ่ะ

ใจป๊อดจริงๆ มิน่ากว่าจะคืบหน้าถึงยาวข้ามปี แต่ก็ดีกว่าไอ้เหยี่ยวบ้าตัวนั้นล่ะกัน