หัวข้อ: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)

[nekko]

" เก็ทคนเดิมที่ผมชอบ "   ดีลีทไม่ทันแล้วหนูบี 

อ่านเอ็กซ์ตร้า รอพระเอกนก5555



 

[kanda53]

เหมือนเห็นบีน้อยติดปีกเทวดาตัวน้อย ๆ วิ้งวิ้ง..ขึ้นมาเชียว
ชีวิตคิดบวก...สดใส...ร่าเริง...สร้างภูมิคุ้มกันโรคเศร้าได้เป็นอย่างดี...
ขำ ๆ คุณสมบัติ "เด็กกู"ของลมจ๋าเนี่ย...หายากนะ...บีน้อยจงภูมิใจ
นู๋กลอยใจ...มีเพื่อน ...ช๊ากกกกก..เแง๊ก ๆ ๆ ..แล้วละนิ
เรื่องนี้มาเร็วเคลมเร็ว...คนอ่านตามแทบไม่ทัน

  & 

[cancan]

ลักหลับรึนั่น..!

แต่กระต่ายในฝันนี่....ชวนจิ้นนะ    (แบบว่า  คนอ่านมันเตลิดไปเอง)

[malula]

ฮ่าฮ่า เด็กน้อยถูกแกล้งเพราะเป็นเด็กลมนี่เอง
คนในสเปคน่ะใครกันจ๊ะ

[nokkie]

ฮั่นแน่ หมวยน้อยสารภาพแล้วว่าใครที่เป็นคนในสเป็ค ^0^

[arjinn]

เค้าชอบ เด็กลม เด็กผม เด็กกูของมัน อ่ะ เข้าใจคิด 

งวดนี้มีบีอ้อนด้วย "...เค้าง่วงอ่ะ"   

แต่บีคะ ไหนบอก บีไม่คิด บีไม่คิด...
ไหงมี แร๊บบี้แปลงร่างเป็นคน ยืนหันหลังเปลือยโป๊ซะด้วย นี่มันเรทเลยนะคะ
แถมว่าเก็ท เอ๊ย แรบบี้ตูดปอดอีก 555
 

ส่วนพ่อสเปคตัวจริงนี่ เล่น 3D ซะแล้น ดีมาก หุหุ 
ว่าแต่ใช่ที่ลมไปแอบเห็นตอนคาบว่าง เก็ทแอบหอมบีที่ชมรมบาส?


ขอบคุณค่า กอดดดด


ส่วนพี่เหยี่ยว ให้ว่องนะ เค้ามาดักรอแระ!!

[murasakisama]

แหมเรื่องนี้มาลงเร็วทันใจจริงๆ ว่าแต่เอ็กตร้ามีบทเยอะแล้วนะคะเมื่อไหร่พระเอกจะออกมาซะทีเอ่ย

[puppyluv]

---โอ้ arjinn แม่นมาก ไรเนี่ย เก็ทรักตายเลย 555
---aorpp เล็งองศาใกล้เคียงมาก ใช่แล้ว ใกล้เคียงแอนนา หุหุ
---Monkey D lufy เข้ามาเพราะเห็นชอปเปอร์สีชมพูของบีรึเปล่า เวลคัม!
         ขอบคุณมากมาย ทุกเม้นท์ ทุกวิว ทุกบวก ทุกเป็ด เห็นแล้วอดยิ้มกว้างไม่ได้
ได้แต่กวดบวกกลับคืนอย่างชื่นใจและเบิกบาน ปลื้มมมมม^^
---------------------
------------------

My sassy, don’t let it B!
รักนี้บีบวก
................
ตอน 14 เฟิร์สทัช
B’s

            ผมไม่คิดว่า จะมีเหตุการณ์นี้มาก่อนในชีวิต...
วันเวลาที่ผมอยากให้โลกหยุดหมุนอย่างแท้จริง
            เย็นหลังเลิกเรียน (ลูกชาย) เจ้าของรถพาผมมาที่บ้านของมันครับ (0-0)!!!
บีตัวแข็ง ตาแข็ง ขาแข็งขยับไม่ได้ คฤหาสบ้านทรายทองอยู่ตรงหน้า
ไม่ใช่ล่ะ บ้านคนผู้มีอันจะกิน ถึงจะดีไซน์คอนเทมโพลารี่ไม่โฉบเฉี่ยวหรูหรา
ดีไซน์ระดับเวิร์ดคลาสมาสเตอร์พีช ไม่มีอาณาบริเวณกว้างใหญ่ไพศาลเท่าบ้านหมอก

           แต่นี่มันบ้าน...ไอ้เก็ทครับ คนที่ผม... เอ่อ พวกคุณอย่ารู้เลย
ไหงวันนี้พาทะลุมาถึงบ้าน ทุกทีจะยิงยาวไปบ้านผมก่อน (ซอย 68)
หรือไม่ก็ให้ลงหน้าปากซอยบ้านมันนี่นา (ซอย 50)

"ลงมาก่อน ช่วยเลือกเบาะนั่งจักรยานไง" อ้อ จริงด้วย
           เสียดายจังนึกว่าจะพามาปล้ำ เฮ้ย! นั่นไม่ใช่ความคิดของบีอย่างเด็ดขาด
"เบาะสนูปี้เหรอ?" ออกปากถามซื่อไปอย่างงั้น
"อืม อาทิตย์หน้าทั้งอาทิตย์ มันต้องอยู่รับกลอยใจ ให้หาอานแบบมีมือจับกับเบาะหลัง จะได้ไม่ต้องขึ้นสองแถวกลับ" แจกแจงรายการ

          จักรยานฟิคเกียร์เทพของมันเพิ่งถ่ายโอนอำนาจให้เพื่อนลม
ไม่ได้ชื่อสนูปี้หรอกครับ แต่ลมเรียกตามพวงกุญแจล็อคคอ กลายเป็นกระฉ่อนรู้ทั่ว
ขนาดเจ้าของเดิมก็เพิ่งทราบว่าจักรยานตัวเองมีชื่อตามการ์ตูนสุนัขบีเกิลโด่งดังระดับโลก

          ผมพอรับรู้ หมดเบบี้ซิสเตอร์จากหนูอนุบาลอินเดียเมื่อไหร่
ลมจะสมัครพนักงานฝึกหัดเซเว่นร้านแม่ผม อิอิ เปรม!
ตั้งตารออย่างใจจดใจจ่อ

           อ๊าง! เค้าจะได้ตัวเทพสีขาวไว้ชื่นชมอยู่ใกล้ๆ
.................

"แม่กับพ่อไปบาหลี ยังไม่กลับ" ว่าพลางเดินนำเข้าบ้าน
"อ๋อ..." มิน่าถึงกล้า
"พี่กายมีซ้อมบาส กว่าจะกลับก็ค่ำ" เข้าใจล่ะ
"ไม่มีใครอยู่?" ผมถามย้ำกึ่งชวนคุย
"มี อยู่กันเต็มบ้าน"
"จริงด้วยแฮะ"
            หันมองแวบๆ คนขับรถข้ามไปเรือนพักด้านหลัง
 คนรับใช้ 2-3 หลบมุมแวบๆ ให้เห็นในครัวอีกด้าน

"กินอะไรก่อนมั้ย?" เปิดตู้เย็นใหญ่ บริเวณแพนทรี่ใกล้โต๊ะดินเนอร์
"เอ่อ ไม่ดีกว่า" แม่บอกไว้ 'เราต้องมีมารยาท อย่าตายอดตายอยากบ้านคนอื่นนะลูก'
"น้ำส้มสีชมพูจากแคลิฟลอร์เนีย" เทไหลจ๊อกล่อสายตา
"กิน!" ปากไวกว่าใจ ยกกรอกอึกอัก

           อ๊า! (^^) หอมหวาน เย็นชื่นใจ

"555" หัวร่อทำด๋อย
"หัวเราะไม?" ผมงับเลียขอบแก้วสีชมพูอ่อน อายอ่ะ ก็มันอร่อยเว่อร์!
"ก็..." ถูจมูก เสหยิบใบใหม่ หันหลังรินใส่แก้วกินเอง ทันเห็นปลายใบหูแดงนิดหน่อย
"..." ใจเต้นเร็วเกินล่ะ บีน้อย
"ปะ! ขึ้นไปข้างบน ถือแก้วมาด้วย" มันคว้าขวดน้ำส้มแสนอร่อยเลิศกับแก้วของมันเองพร้อมกล่องขนม
          น่าจะเป็นขนมเค้ก ผมจำชื่อร้านนี้ได้ว่าดังเรื่องเครปเค้กแสนนุ่ม
 ปานกลืนกินปุยเมฆเข้าปาก
ตามต้อยๆ เข้าหอ เย๋ย! ตามของหวานครับ (>.<)
..................

          ชั้น 3 ปีกซ้าย โถงนั่งเล่นส่วนตัวโล่งกว้าง ตู้ใสใส่ไอเทมเพียบ
มองลอดผนังกระจกผืนใหญ่ออกไปคือห้องฟิตเนสและระเบียงกว้างกึ่งเอาท์ดอร์
พี่ชายมันเป็นนายแบบนี่หว่า คงใช้ดูแลร่างกายฟิตแอนด์เฟิร์ม
          เปิดบานหมุนผนังกั้นห้องภายใน...
"โอ้โห! ว้าว"
         ไม่กล้าอุทานดัง แค่จักรยานที่ดูก็รู้ว่าแพงสัด แก็จเกดไฮเทคหรู
กล่องเกมส์ลิขสิทธิ์ โมเดลแรร์ไอเทมการ์ตูนดังละลานตา
มีกันดั้ม 1 แถว 10 กว่าตัวยึดครองชั้นบนสุด แสงไฟจากตู้กระจกสว่างไสว

"ทางนี้" เสียงเรียกจากด้านใน ผมเลี้ยวตาม
('ฟึ่บ')/ "เฮ้ย!" บีถูกกอดจากข้าง
"...(0-0)..." บีตัวแข็ง ตาแข็ง
"..." ไอ้โจรกระจอกมุมตึกโอบชิด
"ทะ ทำ อา ราย อ่ะ" ผม
"...อืม" มีครางในลำคอ "อยู่เฉยๆ ไม่ทำอะไรหรอก"
"..." ไม่ทำอะไรพ่อง นี่เรียกว่ากระทำชำเราต่อผู้เยาว์ว๊อย!

             แล้วพ่อแม่พี่น้องมึง คนดูแลบ้านมึง หรือใครต่อใครเกิดเซอร์ไพรซ์
เปิดประตูจ๊ะเอ๋มาพร้อมซองแฝดและระเบิดน้อยหน่า ทิวากรได้สิ้นชื่อไร้การจารึก
แบบนั้นจะเรียกว่าไม่ทำอะไรอยู่มั้ย

             ตื่นตระหนกภายใต้ร่างกายแข็งเป็นหิน ความร้อนในร่างกายระเหิดหาย
 มือเท้าเย็นเฉียบ จิตใต้สำนึกข้างในควรสั่งร่างกายให้เซย์โนซิ จัดการเร็วบี!!!
            จมูกปากกดนุ่มข้างกระหม่อม ย้ายทัดดอกไม้แล้วแตะนิ่งที่หน้าผาก
ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดเชิงเส้นผมที่เริ่มชื้นเหงื่อ...ของผม
ก้อนเนื้อที่หน้าอกเต้นตึกตักโครมคราม ไร้การควบคุมและไม่มีทีท่าว่าจะหยุดได้ง่ายๆ

'ซะ ซวยแล้ว เพื่อนสนิท คะ คิดไม่ซื่อ' ความคิดในหัวติดๆ ดับๆ
('ฟอด!') "...(0.0)..."
             ขอเทคใหม่ ว๊ากกกกกกกกกกกก! ไม่ใช่ ตัดภาพด่วน


-----------[[ตัดฉับ จอดำ]]------------


..................
.....................
('ตุ๊บ!') "เย๋ย!/โอ๊ยยยยย!" ผุดลุกพรึ่บจากฟูกนุ่ม
          เดี๋ยวจากผม ส่วนร้องโอ๊ยจากคนตัวสูงที่ถูกหัวเหม่งบีน้อยโขกโหนกแก้มเต็มๆ
อ่า! บอกว่าตัดฉากนี้ให้ไว ไม่ใช่ล่ะขอเทคใหม่
ทำไมผู้กำกับให้กูนั่งอยู่บนที่นอนปุยเมฆลายทางสีฟ้านี่ได้

"มะ มะ มึงๆ" ผมติดอ่าง ลุกหนีไม่ไหว
"โอยยยย!" โอดยาวเลยครับ กุมโหนกแก้ม เลือดกำเดาไหลจากจมูก
           แย่ล่ะซิ! ใบหน้าน้องชายนายแบบเสียหาย บีตายผ่อนส่งแน่งานนี้
"มึง ทะ ทำ อะไร กะ กู ฟะ!?" ลิ้นพันกัน ยังอ้อล้อจะเอาเรื่อง
"...โอย..." ครางไม่หยุด ตัวงอฟุบกับฟูก สีแดงซึมกับผ้าปูสีคราม

          หมายความว่ายังไง
          มันทำแบบนี้ได้อย่างไร
          ทำกับผมที่เป็น...ผู้ชาย

"ไอ้ๆๆๆๆ---" นึกคำไม่ออก ความรู้สึกมึนงงทุกปลายเส้นสมองเรรวนปั่นป่วน
"เป็นลม"
"หือ?" มันพูดว่าอะไรนะ อารมณ์เปลี่ยนวูบ ชะงักตั้งใจฟัง
"ลากขึ้นมานอนบนเตียง"
"อ๋อ..." ผมเพิ่งถึงบางอ้อ
           นี่บีน้อยเอ๋อ เบอะบะเป็นบ้าอะไรถึงสลบเป็นผู้หญิงอ่อนแอไปได้ถึงเพียงนี้
ไม่อยากจะคิด เขินอายตัวเองเกินทน

"...กับบี" เสียงทุ้มนุ่ม
"ไรนะ?" งงด้วย หูอื้อหน่อยๆ ด้วย
"บีคนเดียว!"
"..." อึ้งไป
"กับบีเท่านั้น!"
"..." อึ้งอย่างแรง
"แม่มเอ๊ย!" หันหนีสบถกับตัวเอง ปาดจมูกเลือดเป็นหนวดสีแดงยาวถึงข้างแก้ม
           แต่หูกูชัดถ้อยชัดคำกับวลีเมื่อครู่

          เพิ่งรับรู้เสียงหัวใจเต้นแรงคับหน้าอก ลมปราณฉีดพล่าน
เสียงมันดังก้องสะท้อนหูซ้ายทะลุหูขวา ย้อนกลับไปมาไม่หยุดหหย่อน
 บางเบาคล้ายลมพัดผ่านทว่าช่างชัดเจนกว่าทุกๆ วัน ทุกๆ ครั้งที่ผ่านมา

'บีคนเดียว'
          หมายความว่าอย่างไร???
          คนเดียวไหน???
          ข้ามอะไรไปหรือเปล่า???
          ประโยคก่อนหน้าควรต้องพูดอะไรก่อน
ทำไมซัดตูมสไตรค์เปรี้ยงปร้างฟินาเร่
          รึเราหูฝาดหว่า???

            ตามสคริปต์นิยายทั่วไป นางเอกต้องโผเข้ากอดพระเอก นั่นกรณีจบแบบแฮปปี้เอ็นดิ้ง
แต่ถ้าเป็นตอนต้นเรื่องเรียกเรทติ้ง ให้คนดูได้ลุ้นต้องตบหน้าเผียะแล้ววิ่งหนีปาดน้ำตา
ไม่ก็ด่า คนเลว คนบ้า หรือคนผีทะเลซะก่อน

             บีน้อยไม่ใช่...เพราะในชีวิตจริงเราเบ๊อะกว่านั้นครับ
"ปึ๊ก---!" โดนหัวผมเข้าเต็มๆ อีกรอบ ก็เสือกก้มใกล้แล้วไม่ส่งเสียงบอกก่อน เป็นยังไงล่ะทีนี้
"โอ๊ยยยยย!" คนตัวสูงทรุดเลยครับ ก้มตัวงอกุมจมูกแน่น
              ของเหลวไหลเยิ้มย้อมนิ้วจนแดงเถือก

"เดี๋ยวๆ เป็นไรมากมั้ย ดีๆ ก่อนนะ" บีอึ้งกิมกี่ เงอะงะลุกพรวดหาทิชชู่
            วิ่งวุ่นเปิดตู้เย็นเล็กข้างตู้เสื้อผ้า กวาดน้ำแข็งห่อใส่เสื้อยืดหรืออะไรแถวนั้นเร่งส่งให้
"อื๊อ..." มันรับมาวางโปะจมูก หน้าเหยเกเงยมองเพดาน หมดรูปหมดหล่อ
            สภาพเตียงเละเทะด้วยรอยแดงเปื้อน คราบน้ำและเศษทิชชู่
ถ้ามีใครเปิดผางเข้ามาคงน่าจิ้นได้ใจถึงไหนถึงหนึ่ง

"ดีขึ้นยัง เจ็บมั้ย เลือดออกอยู่หรือเปล่า?" ผมวนรอบตัวเป็นเทรนเนอร์นักมวย
"ไอ้เองไอ อาอี้" มันนอนหงายราบกับเตียงยังส่งเสียง
"อะไร" สงสัยจะบอกว่าไม่เป็นอะไร แล้วทำไมกวักมือเรียกหยอยๆ
"อาอั้งนี่"
"มานั่ง ให้นั่งนี่เหรอ?" ผมทวนคำแปล
"อื้อ..."

             แค่นั้น ทิวากรยอมนั่งแหมะกับเตียงข้างกิดากร
 ช่วยจับเสื้อยืดขาวชุ่มสีแดงกดที่จมูกไอ้เจ้าของห้องอีกครั้ง
"...ขะ ขอนั่งก่อน ไม่ไหว...หมดแรง" ผมสารภาพ
"เอ็นไอ?" ถามว่าเป็นอะไรใช่ไหม ไม่เป็นอะไร แค่ไม่ชอบเลือดจะเป็นลมอีกรอบ
"แพ้เลือด จะอ๊วก"
"หึหึ" ยังหัวเราะอีกนะ มีแรงจะเหวี่ยงหมัดซักป๊าบสองป๊าบ

           วูบโรคบ้านหมุนข้างในวิงเวียนไปทั่ว
มันรวดเร็ว รุนแรง ตั้งตัวไม่ติด ไม่ทันคิด ไม่มีเตรียมการ
เหมือนสึนามิถล่มโจมตีไร้สัญญาณเตือน
........................

              กลับมาบนเตียงอีกครั้ง สภาพเตียงเละเทะ มันนอนแผ่เงยหน้ามองเพดาน
 ผมนั่งข้างกับผ้า น้ำแข็งในภาชนะแถวนั้น ฉากโรมานซ์หายวับ
"เป็นบ้าอะไร?" ผมกัดฟันหลุดประโยคขณะซับน้ำและเลือดให้
"..."
"เออใช่ กูชอบผู้ชาย แต่กูก็ชอบผู้หญิงด้วยเหมือนกัน" ผมไปไม่เป็น หลายๆ อย่างพร่างพรู
"...บี..." มันหยัดตัวลุกนั่ง

"ทำงี้ทำไม คิดว่ากูเหมือนตุ๊ดแล้วจะ ทะ ทำ...ทำอะไรก็ได้งั้นเหรอ"
"ไม่ใช่นะครับ"
"บอกไว้เลย กูแมนพอ กูสู้คนด้วย!" ผมโวยกลั้นความอ่อนไหว
"มานี่" มือใหญ่ไขว่คว้าร่างผม
"หรืออยากลองของแปลก"
"บีครับ" ถูกดึงเข้าหา
"คิดว่าง่าย..อึ่ก!" น้ำตาไหลเป็นสายอาบแก้ม สับสนหนัก
 
             ความเชื่อมั่นทั้งมวลเหมือนดินเหนียวกลางแดดแรงแข็งแกร่ง
เวลานี้โดนน้ำ เละเหลวกลายเป็นโคลนข้น
ที่ปกป้องหนักหน่วง ป้องกันตัวเองแน่นหนาว่าจะไม่รักใคร ไม่เผลอใจกับใคร
โดยเฉพาะผู้ชาย เพศผู้ เพศเดียวกันไม่เหลืออยู่สักน้อย
โดนกอดโป้งเดียวสัญญาใจข้อนี้หายหมดเกลี้ยง

              หลุมดำ ใหญ่มาก ดูดหมดตัว หมดหัวใจไม่มีแรงเหลือ


"บีครับ บี...ชู่ว์"
"ฮือ เก็ท..." ผมโผเข้ากอดร่างใหญ่ ดันชิดพิงพนักหัวเตียง

         จนนานกว่านางเอกจะน้ำตาหยุดไหล ไม่ใช่แล้วครับ
ชีวิตจริงเราเอ๋อกว่านั้นสองเท่า...
"อ่อกแอ่ก! แค่กๆ"
"เป็นไร?" ผมผงะถอยเช็ดน้ำมูกน้ำตากับเสื้อกับบ่า ป้ายหมอนด้วย
"...ขะ แขนค้ำคอ หายใจมะออก"
"อ้าว เหรอ" ตัวใหญ่นักกีฬาเสียเปล่า กอดรัดแรงไป เราคงดูซุปเปอร์โบวล์มากเกิน
          น้ำตาหลุดไหล มือใบพายตามเช็ดให้จนสะอาด
 นิ้วเย็นก็จริงทว่าแตะตรงไหนก็เหมือนผิวแก้มจะร้อนตาม

          ตาสบตา...ฉายแววในนั้นผมว่าช่างแตกต่างกว่าทุกวัน
เห็นภาพตัวเองสะท้อนผ่านนัยน์ตาสีเข้มชัดเจน ความรู้สึกนี้ประทับในความทรงจำ
นึกย้อนถึงกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็จำได้...ประหลาดมาก จำทำไมก็ไม่รู้
           ดวงหน้านี้มองมาที่ผมเสมอ
           คนนี้อาจสร้างมาเพื่อผม
          เอาน่า ทิวากร ลองดูซักตั้ง บอกกับตัวเอง

"โอ๋ยยยย" มันเป็นฝ่ายแตะดั้งตัวเองแล้วคราง ดึงทิชชู่
"ขำว่ะ" ผมอดไม่ได้
"ขำไร?"
"ก็ดูสภาพมึงอ่ะ ไม่ไหว 555" ผมอารมณ์เปลี่ยน
"เออดิ หึหึ" คงเขินเพราะคนเจ็บหน้าแดง ถูจมูกแก้เก้อซะงั้น

           อดลูบโครงหน้าชวนระทึกใจนั้นไม่ได้
 ด้วยคิดถึงใบหน้าเกาหลีของมันจะชอกช้ำ
ส่วนเหตุการณ์เมื่อครู่ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของอนาคต
เรื่องแล้วไปแล้วคิดมากไปก็หนักหัวเปล่าๆ

"แล้ว...พรุ่งนี้เช้า จะทำหน้ายังไงดีวะ?" ผมบ่นกับตัวเอง
"ทำหน้าปกติ" หยั่งแมนเน๊าะคนเรา
"คงทำได้?"
"น่าจะนะ ไม่น่ายากอะไร"
            ในหยักสมองมึงมีควายเผือกอยู่กี่ตัววะ
บีน้อยคิดผิดที่หย่อนขาลงหลุมโคลนดูดกับมันใช่ไหมเนี่ย
ผมรู้ว่าพลาดเพราะเก็ทเองที่ไม่ปล่อยโอกาส
มันตีขลุมว่าผมตกลงปลงใจกับมันเองเรียบร้อย หอกหักเอ๊ย!!!

"เก็ท..."
"อืม..."
"กูบอกมึงยังว่ากูคนสวยคนหล่อ เอียงไปทางชอบผู้ชายเล็กน้อย" ผมจาไม
"หึหึ บอกแล้ว...มั้ง" มันยิ้มกว้าง ดวงตาเป็นประกาย
           ผมยังจำภาพนั้นได้แม่นยำ ทุกครั้งที่คิดถึงก็อดยิ้มกับตัวเองทุกครา

"กูบอกว่ากูชอบผู้ชาย ถึงจะไม่เป็นตุ้ดเป็นแต๋ว เป็นแมนทั้งแท่งแบบนี้ แต่ชอบผู้ชายนะมึง" ผมซ้ำวนย้ำไปมาจำตัวเองไม่ได้
"หูไม่หนวก"
"กูชอบผู้ชาย!"
"ครับ รู้แล้ว" รอยยิ้มกว้าง ไม่รวมวงแขนกอดกระชับ

           (หลังจากนั้นหลายปี อดย้อนถามไม่ได้ว่า...
'ไม่ตกใจหน่อยเหรอ กูบอกว่าเป็นเกย์นะ คนข้างตัวสารภาพความลับคลาสซิฟายด์ระดับชาติขนาดนั้น'
เก็ทตอบผมว่ายังไงอยากรู้มั้ยครับ แต่บีไม่ให้รู้หรอก รูดซิปปากไม่เล่า 555)

"เก็ท แล้วมึงไม่นั่นหน่อยเหรอ?" ผมเหวอปนอึ้ง
"นั่นไหน?"
"หมายถึง...รังเกียจ เลิกคบ ต่อยหน้าแหก ไล่กลับบ้านชิ้วๆ อะไรทำนองนั้น" ผมกลับเป็นบีน้อยผู้คิดน้อยคนเดิม
"ชอบเหรอ จะเอาแบบไหนล่ะ?" มีย้อน อมยิ้มกระหยิ่มถามกลับเสียงหลอกเด็กมาก
"เหอะ! งั้นก็แล้วไปเถอะ"
"หึหึ" มันยังหึหะในลำคอขำเค้าอ่ะ

"เป็นอะไร?" ผมอดไม่ได้ ถ้าคำตอบกวนบาทาจะตั๊นหน้าให้
          เอาแบบเลือดกำเดาไหลเป็นท่อประปาแตก ซัก 100 ลิตรเป็นอย่างต่ำ
"...ทุกอย่าง"
"..."
"บีเป็นทุกอย่าง"

            ไม่ใช่! ไม่ได้อยากรู้เรื่องนั้น (>0<)
กูหมายถึงส่วนล่างของมึงกำลังขู่ฟ่อ พองตัวหย่ายค่อด
สาเหตุเพราะเมาดิบ อัพไวอะกร้า โดฟฮอร์โมนหรืออะไรต่างหากว๊อย
โอ้ววววว! จะหน้าแดง ใจเต้นแรงไปไหน
..........................

ปล. บีน้อยรีบชิ่งไปดีกว่าครับ หวาดเสียวเสียแต้ม
       อ้อ อย่าถามเรื่องเครปเค้ก เพราะกำัลังกำหมัดซ้อมแรบบี้อยู่
แง่มๆๆๆ เค้าลืม แง๊!!!

************************TBC by puppyluv

edit เช้าวันอังคาร
---aorpp ลองเติมประโยคแก้ไขช่วงจอดำให้รู้ว่าเกิดเหตุอะไรขึ้นแล้ว
     แต่ถ้าเรื่องงงว่าใครพูด จะพยายามเติมเจ้าของประโยคต่อท้ายให้ครบ
     ^^ขอบคุณมาก

[why yyy]

สงสัยบีมึนน้ำส้ม หึหึ

[gupalz]

ได้เลือดกันเลย 5555

[aorpp]

ตอนนี้ทำไมเค้าอ่านแล้วเค้างงๆอ่ะ
เดี๋ยวไปอ่านอีกทีก่อนน้าว่างงตรงไหน

เออ แล้วก็

---aorpp เล็งองศาใกล้เคียงมาก ใช่แล้ว ใกล้เคียงแอนนา หุหุ

แหม๋ๆๆๆ มีแซว นี่แหน่ะ    เค้าแอบอายอ่ะ ขอไปซ่อมหน้าก่อน

+1 

[myapril]

 
โอ๊ะโอ รุนแรงกันจริงๆนะ
สารภาพความในใจกันแบบดุเดือด ได้เลือดเลย
คงเมาน้ำส้มกับเครปเค้กซะล่ะมั้ง ถึงได้ทำอะไรแปลกๆกันทั้งคู่ 555

[moobarpalang]

 

[CarToonMiZa]

 

[MiSS-U]

"บีเป็นทุกอย่าง" ขอกรี๊ดดดด  ดังๆที 

แอบแซวหนูบี  หนูทั้งบอกทั้งย้ำกับเก็ทว่าชอบผู้ชายขนาดนั้น

เก็ทไม่นึกรังเกียจหนูหรอกลูก  เพราะเก็ทมันก็ผู้ชายไง

ออกจะถูกใจมากด้วยซ้ำ  เก็ท = ผู้ชาย = บีชอบเก็ท  ไงคะลูก

  บวกเป็ด

[arjinn]

ฟิน ขอบอกว่า ฟินนนนน 

บีจ๋า หนูน่ะชอบเก็ทเขาเต็มๆ อยู่แล้ว...
ไม่งั้นหนูจะมาทำเป็นพูดอ้างโน่นนี่นั่น หรือว่า
... นี่มันบ้าน...ไอ้เก็ทครับ คนที่ผม... เอ่อ พวกคุณอย่ารู้เลย  แหม!
หรือ ...แอบเสียดายนึกว่าเขาจะพามาปล้ำ แต่กลับบอก นั่นไม่ใช่ความคิดของบีอย่างเด็ดขาด  555 โยนให้คนเขียนเฉย!
รวมถึงอาการ...ใจเต้นเร็ว แถม...ตามต้อยๆ เข้าหอ อ้าง ตามของหวาน!
แต่ที่สำคัญ... ใจเต้นโครมคราม ยามเขามากอดมาหอมอ่ะ ... เขินเฟร้ย!

บีจ๋า... ดวงตาของกิดากร มีแต่ทิวากร สถานีเดียวเท่านั้น 


ส่วนพี่เก็ท... นายแน่มาก เอาใจไปเลย 

ฉวยทุกหลุมทุกโอกาส เดี๋ยวหอมเดี๋ยวกอด ... ใครสอนใครแนะนำมาหรือเปล่า 555
สามเวิร์ดนี้ ชอบมาก "บีคนเดียว!" "กับบีเท่านั้น!" "บีเป็นทุกอย่าง"
ผ่านไปกี่ปี เก็ทก็เป็นอย่างนี้จริงๆ ... กดไลค์กิดากร
 

ขอบคุณค่า 

[nokkie]

สองคนนี่เบ๊อะจริงไรจริง ทั้งเก็ทกับบีน้อยไม่คิดเข้าข้างตัวเองกันบ้างเล้ยว่าอีกฝ่ายชอบตัวเอง...พวกเดียวกับลมเหนือกะเหยี่ยวขาวเลยนิ

[kanda53]

อดใจไว้ไม่ไว้ละซิเจ้าเก็ท...วัยรุ่นเลือดร้อนก็แบบนี้..
ยังดีนะที่บีน้อยมีใจให้...ไม่งั้นละก็ถูกตัดขาดสะบั้นหั่นความไว้ใจฉับ ๆๆแน่..
แต่ก็ประทับใจนะ..บีคนเดียว..บีเท่านั้น..บีเป็นทุกอย่าง...สารภาพกลาย ๆ..

  & 

[nekko]

ผู้เยาว์ทั้งสองทำอะไรกัน 



 

[wews]

"บีเป็นทุกอย่าง"
 

[nutty2554]

ชอบอ่ะ  หลงรักน้องบีน้อยยย
บีเหมือนมีอะไรในใจ คิดอะไรไว้เองแล้ว แต่ยังบอกไม่หมด
เหมือนตอนที่แล้ว ที่บอกชอบลม แต่ชอบที่เป็นเหมือนเทพลม ไม่เหมือนอีกคน
เหมือนรู้สึกอะไรอยู่ในใจแล้วกับพ่อหนุ่มเกาหลีเก็ทสุดหล่อคนนี้ แต่เหมือนยังไม่ถึง ยังไม่เท่าที่คิดไว้
บีน้อยคิดน้อย  ไม่ได้คิดว่าผู้คุมกฏจะรุกรวดเร็วไว 55555++
เดินตามของหวานเข้าหออ่ะถูกแล้ว  เลือดพุ่งกันเลยทีเดียว
ชอบตอนที่บีน้อยพุ่งกอดเก็ท สารภาพกับเก็ท  แต่ก็ไม่ได้กลัวจนหวาด สั่น เขินเป็นนางเอก
บีน้อยมีวิธีการแสดงตัวตนของตัวเองเราชอบ ... เพราะบีน้อย เอ๋อ กว่าทุกเรื่อง ฮ่า ชอบๆๆๆ

ปล. เก็ทอ่ะ เลือดไหลเต็ม แต่ยังพูดประโยคเท่ห์ได้  "บีคนเดียว"  "บีเป็นทุกอย่าง"  กรี๋ดดดดดดดดดดดด

[choijiin]

น้องเก็ทแอบน่าสงสารนะลูกนะ
อุตส่าห์จะเข้าพระเข้านายกับเค้าบ้าง
ดันได้เลือดสาดซะงั้น
แต่ไม่ใช่เลือดสาดแบบที่เจ๊ๆ ป้าๆชอบนี่นา
 

จะว่าไป น้องเก็ทอ่ะเราชอบมากกว่าพี่เหยี่ยวหลายเท่าเลยนะ
(พี่เหยี่ยวอย่าโกรธเจ๊นะ 5555)
น้องเก็ทอ่ะเป็นคนรักเดียวใจเดียวดีเนอะ
แถมยังชอบเป็นห่วงเป็นใยบีน้อยมากๆ
(ถ้ามากกว่านี้นิดนึง แถวบ้านเจ๊เค้าเรียกพ่อกันและแบบนี้  )
แถมยังพระเอ้ก พระเอก ดีเสมอต้นเสมอปลาย
ไม่เหมือนไอ้นกแร้งของลมน้อยเลยเนอะ
(โดนอิแร้งจิกหัวล้าน  )
อยากให้เลิฟๆกันไวๆจังน้อ แค่คิดก็มันแล้ว อิอิ
  

[rujaya]

จะบอกรักกันทั้งทีต้องเลือดตกยางออกกันขนาดนี้เลยหรอ 

[indy❣zaka]

รักกันรุนแรงมากกกกก 

เก็ทก็หวานเกิ๊นนนนนน  ฟินแทนบีเลยค่ะ   

[aorpp]

มาอีกรอบ
กลับมาใหม่
ตี๋เก็ทใช้จมูกกับปากให้เป็นประโยชน์ยิ่ง นัวเนียหมวยบีของเจ๊ที่ซอกมุมตึก

แล้วๆๆๆๆๆ ตัดฉับ จอดำ ยังไง อย่างไร เจ๊ งง อ่ะ

แบบว่าเก็ทล่อลวงนำพาหมวยงงของเจ๊ไประทวยที่เตียงเหรอออออออออ 
แล้วหมวยบีคิดว่าตัวเองเป็นนักบอล เอาหัวโหม่งโหนกแก้มเก็ท กะทำประตู โหม่งแล้วโหม่งอีก จัดไปสองแต้มเลย 

แม่ยกระทวยกับวลี "บีคนเดียว" "บีเท่านั้น" "บีเป็นทุกอย่าง"
และช่วงล่างของตี๋เก็ทที่กำลังขู่ฟ่อ พองตัวหย่ายค่อด เอิ๊กกก เหนือจินตนาการ 

[jeeu]

เก็ทพาบีน้อยมาสารภาพรัก
แล้ว บีเข้าใจป่าวน้อออ
เป็นการหลอกเด็กน้อยเข้าบ้าน ที่เนียนมากๆเลยล่ะเก็ทจ๋าาาา

[tuckky]

 

ท่าทางอาหมวยยังงงๆ 

[cancan]

ยังไงอ่ะ อาหมวย  งงๆนะนี่  ตกลงว่ารู้เรื่องรึเปล่า 

ว่าแต่ไอ้ตัวที่ขู่ฟ่อๆนี่ท่าจะดุนะ

[ruby]

น่ารักอ่ะ ถึงแม้จะมีเลือดก็ไม่ได้ทำให้
ความหวานลดน้อยลง ชอบตรงที่เก็ทบอก
ว่า "บีเป็นทุกอย่าง" เขินแทน อิ อิ

[aorpp]

อึบๆๆ  ตกไปหน้าสองแล้ว
เจ๊มาดัน กับ มารอจ้า