รักใสปิ๊ง
ตอนที่ (19) เซียนรัก...กับดักคาสโนว่า (แอม*เซียน)
บ้านนายทหารชั้นผู้ใหญ่หลังหนึ่งในตัวจังหวัด เด็กหนุ่มหน้าตาดีออกไปทางตี๋เล็กน้อยกำลังยืนรอผู้เป็นแม่อยู่หน้าบ้าน
แอม เด็กหนุ่มนักเรียนชั้นมัธยมปีที่ 5 ผู้ซึ่งมีรูปร่างหน้าตาดีเป็นทุน แถมยังมียศฐาของผู้เป็นพ่อมาคอยเสริม ทำให้หนุ่มแอมเป็นที่นิยมชมชอบของสาวน้อยใหญ่ คารมคมคายนี่ไม่มีใครเกิน เพื่อนในกลุ่มอย่างน้ำกับไทม์ยังไม่มีใครเทียบได้กับความเจ้าชู้ประตูดินของหนุ่มแอม แต่แอมไม่เรียกมันว่าความเจ้าชู้ เพราะเขาถือคติว่าตนเองเป็นคนหน้าตาดี ก็ต้องมีรักให้ทั่วถึง
คุณนายแม่ของแอมเป็นแม่บ้านนายทหาร ท่านเปิดศูนย์ทำงานฝีมือและอาหารประจำท้องถิ่นส่งขายเป็นรายได้ให้คนในชุมชน และวันนี้แอมต้องไปที่ศูนย์กับแม่ เด็กหนุ่มไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่เพราะที่นั่นอุดมไปด้วยสาวๆที่อายุคราวแม่ ถ้ามีสาวน้อยน่ารักก็ว่าไปอย่าง แต่ขัดแม่ไม่ได้จึงต้องไปเป็นเพื่อน บ้านแอมมีพี่น้องสามคน และแอมคือคนสุดท้อง แน่นอนว่าถูกตามใจมากกว่าคนอื่นอยู่แล้ว
คุณนายแม่ของแอมอยู่ดูงานที่ศูนย์อาชีพเสียครึ่งค่อนวัน ก่อนที่จะไปปิดท้ายที่ร้านเสริมสวยเจ้าประจำ ร้านนี้เป็นร้านที่คุณแม่ของแอมใช้บริการบ่อยที่สุด ทั้งที่ร้านที่อยู่ใกล้ๆบ้านก็ดีๆทั้งนั้น จะไปตัดที่ห้างสรรพสินค้าในเมืองก็ยังได้ แต่คุณนายแม่ก็ยังเจาะจงที่จะไปร้านนั้นเพราะเป็นร้านของเพื่อนเก่าแก่ ตัดไปคุยกันไปอะไรประมาณอย่างนั้น
--------------------
“เซียน ลูกค้ามา ลงมาช่วยพ่อสระผมลูกค้าหน่อย”
“คร้าบบบ”
ร้านทำผมเจ๊สวย สะบัดช่อ ในเช้านี้ดูจะคึกคักเป็นพิเศษ วันหยุดทีกลับมีลูกค้ามากกว่าวันปรกติที่ผู้คนแสนเร่งรีบ ร้านเจ๊สวยนี้เป็นร้านทำผมของบ้านเซียน แม่ของเซียนออกจะเป็นคนห้าวๆ รับตัดผมทำผมให้ผู้ชาย เพราะบุคลิกสวยซ่าและฝีมือที่ดี เรียบร้อยสะอาดสะอ้านทำให้มีลูกค้าขาประจำเยอะทีเดียว ส่วนพ่อของเซียนกลับสลับบุคลิกกับคนเป็นแม่เลย เพราะออกหวานหน่อยๆ รับทำผมแต่งหน้าให้คุณผู้หญิง ทั้งสองคนอย่างกับสลับเพศกันอย่างไรอย่างนั้น
พี่สาวของเซียนชื่อพี่สา เป็นสาวเรียบร้อยเหมือนพ่อ ส่วนเซียนก็ห้าวเหมือนแม่ไปซะงั้น ลูกค้ามารอคิวทำผม เซียนเลยรับหน้าที่สระผมให้ก่อน เป็นงานประจำเลยก็ว่าได้ เซียนบอกแม่ว่าเวลาไม่ค่อยมีเพราะวันนี้จะไปบ้านนีออน แม่เลยให้อยู่ช่วยกันก่อนเพราะลูกค้าเยอะ
คุณนายแม่ของแอมมาถึงที่ร้านเจ๊สวยในเวลาต่อมา ลูกค้าก็เริ่มบางตาลงบ้างแล้ว คุณแม่ของเซียนเห็นเพื่อนเก่าแก่มาถึงก็ให้ลูกสาวไปหาน้ำหาท่ามาต้อนรับ แล้วให้นั่งเล่นรอไปพลางๆก่อน เพราะคุณแม่จะเป็นคนทำผมให้คุณนายแม่ของแอมเอง นี่ถือเป็นกรณีพิเศษ
พี่สานำน้ำมาให้คุณนายแม่ของแอม ท่านก็ถามไถ่เรื่องเรียนเรื่องอะไรไป พี่สาบอกว่าเรียนมหาวิทยาลัยปีที่สองแล้ว คุณนายแม่เลยบอกว่าพี่แชมป์พี่ชายของแอมก็กำลังเรียนอยู่ปีเดียวกันเลย คุยกันไปคุยกันมาจะจับคู่ให้ลูกเสียอย่างนั้น
แอมนั่งรอแม่อยู่ที่ม้านั่งนอกร้าน ดูๆไปร้านนี้ก็กว้างดี ความสะอาดนี่ยังไม่รู้ แต่แบ่งครึ่งเป็นตัดผมชายหญิงในร้านเดียวเก๋ดี แอมก็นั่งเล่นมือถือฟังเพลงอะไรไปเรื่อย ท่าทางแล้วคุณนายแม่ของเขาจะอยู่อีกนาน ถ้าเบื่อๆจะขอไปร้านเกมแถวนี้หน่อย ฆ่าเวลา
เซียนกำลังสระผมให้ลูกค้า พอเสร็จแล้วคุณแม่ของเซียนจึงให้คุณนายแม่ของแอมไปสระต่อ เซียนก็พูดจาเอาใจลูกค้าเต็มที่ พอสระให้คุณนายแม่เสร็จแล้ว ท่านออกมาด้านนอกก็เห็นว่าลูกชายยังไม่ยอมเข้ามาด้านในจึงเอ่ยเรียกให้เข้ามาแล้วบอกให้แอมไปสระผมด้วย
“แอมไม่ได้มาทำผมครับคุณหญิง”
“แหม ก็รอนานๆแม่กลัวแอมเบื่อไง ไปเถอะไป คนสระเขาฝีมือดีนะ”
“มีโฆษณาให้กันด้วย”
แอมว่าขำๆก่อนเดินเข้าไปหลังฉากกั้นที่กั้นไว้เป็นที่สระผมของร้าน เซียนที่กำลังเก็บล้างอ่างหันมาเห็นแอมยืนกอดอกมองอยู่ก็ตกใจเล็กน้อย มาไม่ให้สุ้มให้เสียง แต่พอดูหน้าดีๆนี่มันไอ้รุ่นพี่กวนประสาทคนนั้นนี่หว่า คนที่ทำให้เซียนไปช่วยนีออนตอนที่มีเรื่องกับบิวตี้ไม่ทัน ไอ้หมอนี่แหละ!
“หวัดดี”
แอมเอ่ยทักกวนๆ เซียนโผล่หน้าออกไปข้างนอกแล้วถามแม่ที่ทำผมให้คุณนายคนเมื่อกี้อยู่ ท่าทางจะพูดคุยกันอย่างเมามันเลยนะน่ะ
“แม่ หมอนี่ใครเนี่ย?”
“เรียกพี่เขาดีๆหน่อย ลูกค้านะลูกค้า ท่องไว้สิ”
คุณแม่ติงมาเซียนเลยหน้างอ ลูกค้าแบบนี้ไม่อยากได้เข้าใจป่ะ? หันมามองแอมที่ยังยืนกอดอกอยู่ที่เดิม แอมเลิกคิ้วมองเซียนเชิงถามว่าจะเอาไง
“ขึ้นไปสิ”
แอมอมยิ้มนิดๆ ก่อนขึ้นไปบนเตียงสระผม เซียนจัดการทุกอย่างรวดเร็วพร้อมสระผมให้คุณลูกค้าได้ทันที
“ไม่นึกว่าร้านนี้จะเป็นบ้านน้องนะ พี่เคยมากับแม่หลายทีไม่เห็นเคยเจอเลย”
แอมชวนคนหน้างอคุย แต่ดูเหมือนฝ่ายนั้นจะไม่อยากคุยกับเขาเท่าไหร่นะ บึ้งเชียว
“อ้าว? เป็นใบ้ไปซะแล้ว” หนุ่มแอมเอ่ยล้อพร้อมหัวเราะเบาๆจึงได้คำโต้กลับจากเซียนมาสั้นๆ
“พูดมาก”
“หึหึ”
แอมหัวเราะในลำคออย่างครึ้มใจ เด็กนี่น่าแกล้งชะมัด ท่าทางไม่ยอมใครแบบนี้พี่ชอบนักล่ะ อยากจะปราบพยศให้ยอมสยบจริงเลยเชียว
ส่วนทางด้านเซียนกลับไม่ชอบใจไอ้รุ่นพี่คนนี้เท่าไหร่ แต่จะไม่ทำให้ก็ไม่ได้ จะแกล้งก็ไม่ได้อีกเพราะเดี๋ยวจะเสียชื่อร้านทำผมของบ้านตนเอง พอสระผมให้แอมเสร็จแล้วเซียนก็ขอออกไปหานีออนเลย แอมที่ได้ยินว่าเซียนจะไปข้างนอกเลยขอไปส่งเพราะรู้จักกันดี ทั้งแม่เซียนกับแม่แอมก็เห็นดีเห็นงามทำให้เซียนปฏิเสธไม่ได้
--------------------
“จอดรถ!”
เสียงของเซียนตะโกนแหวกอากาศมารอบที่ร้อยแปด แต่คนขับก็ยังคงทำเป็นไม่ได้ยินอยู่อย่างนั้น เซียนจึงจับไหล่ทั้งสองข้างของแอมเพื่อดันตัวขึ้นเล็กน้อยแล้วตะโกนใส่ข้างหูดังๆ
“บอกให้จอดไงวะไอ้รุ่นพี่ชีกออออออออ”
“เฮ้ยยยยย”
คราวนี้แอมยอมจอดอย่างง่ายดายเพราะถูกตะโกนใส่หูแบบนั้น เซียนโดดลงมาจากรถมอเตอร์ไซค์ของตนเองแล้วไล่แอมลงเดี๋ยวจะไปเอง
“เรื่อง? อยากไปเองก็ไป แต่รถนี่... พี่ขอนะ”
แอมยักคิ้วกวนๆก่อนขับรถออกไปแล้วทิ้งเซียนไว้กลางทางอย่างนั้น เซียนมองตามไอ้รุ่นพี่ชีกอแสนหน้าด้าน มันกล้าทิ้งเขาไว้ที่นี่ทั้งที่รถคันนั้นก็ของเขา อย่าให้เจอนะมึงงงง ไอ้พี่(เชี่ย)แอม!
วันต่อมาเป็นวันที่มัธยมปีที่3 ต้องไปเข้าค่ายฝึกร่างกายที่ค่ายทหาร เซียนไปโรงเรียนแล้วตรงไปหาหนุ่มรุ่นพี่ทันที ขอด่ามันบ้างเหอะ แม่ง วันก่อนเขาต้องโทรให้ปิงที่บ้านอยู่แถวนั้นเอารถออกมารับ บ้านเขากับบ้านนีออนมันห่างกันพอดู ถ้าเดินไปก็ใช้เวลานานขาแทบลาก มีรถแต่ไม่ได้ใช้รถเพราะถูกรุ่นพี่เชี่ยๆขโมยไปต่อหน้าต่อตา แถมยังมีหน้าเอารถไปคืนที่บ้านแล้วบอกว่าน้องเซียนจะให้เพื่อนมาส่งอีก พอเขากลับไปโดยที่มีปิงไปส่งก็ตรงกับที่รุ่นพี่ (ไอ้) แอมว่าเลยสิ คิดแล้วมันแค้นนนน
เซียนไปที่ห้องเรียนของแอม เตรียมจะด่าเต็มที่แต่ถูกแอมปิดปากแล้วลากออกมานอกห้อง จากนั้นคนที่สมควรโดนด่าก็เดินลิ่วๆหนีไปเฉย เซียนจึงจำต้องเดินตามด่ามัน อยากระบายน่ะเข้าใจป่ะ?
พอลงมาด้านล่างแล้วเลี้ยวหัวมุมตึกก็ถูกดึงตัวหลบมุม ตัวเซียนถูกดันติดกำแพงตึกนึกว่าจะโดนต่อยจึงเหวี่ยงหมัดออกไปก่อนโดยอัตโนมัติ แต่สิ่งที่ได้กลับมาไม่ใช่รอยช้ำบนใบหน้าอย่างที่คิด แต่กลับเป็นรอยจูบบนริมฝีปากของตนเอง
“ด่าเก่งนักนะ”
แอมกระซิบชิดเรียวปากของคนที่นิ่งอึ้งไปแล้ว ก่อนจะกดจูบซ้ำอีกทีแล้วปล่อย รอยยิ้มเย้ยติดริมฝีปากหนุ่มรุ่นพี่ เซียนกะพริบตาปริบยังมึนไม่หาย นี่เขาโดนจูบไปแล้ว โดนผู้ชายจูบ จูบแบบจูบจริงๆไม่ใช้ตัวแสดงแทนเลย เชี่ยเอ๊ย เอาจูบแรกกูคืนมา!!!
หลังจากกลับมาจากเข้าค่ายลูกเสือเซียนก็คอยหลบแอม แต่แอมกลับเป็นฝ่ายตามมาตอแยเสียเอง คงเห็นเขาเป็นของแปลกมั้ง บ้าชะมัด ตัวเองก็เที่ยวหลีหญิงไปทั่วอยู่แล้ว นึกว่าหล่อนักหรือไงวะ?
เซียนที่พยายามหลบ แต่แอมก็พยายามตามอยู่นั่น จนวันที่ใกล้จะสอบเลื่อนชั้นขึ้นมัธยมปลายของเด็กๆ ที่บ้านน้องแฝดมีติวก่อนสอบให้ด้วย โดยมีพี่น้ำกับพี่ไทม์มาช่วยติว นีออนโทรมาชวนเซียนให้ไปติวหนังสือด้วยกัน เซียนก็ได้ไปแค่วันแรกๆเท่านั้น เพราะไอ้พี่แอมพอรู้ว่าเซียนไปติวหนังสือที่บ้านน้องแฝดน้อยนีออนกับอุ้มรักก็มาที่บ้าน บอกกับพ่อแม่เซียนว่าจะช่วยติวให้เซียนเอง ขอพาไปที่บ้าน คุณแม่ก็เห็นว่าเป็นลูกชายของเพื่อนสนิทท่าทางดูมีความรู้น่าจะติวให้กันได้ก็เลยอนุญาตไป
ณ บ้านแอม
เด็กหนุ่มพาน้องเซียนจอมพยศมาเพื่อที่จะติวหนังสือให้ เขาเป็นคนดีใช่ไหมล่ะ เซียนที่เพิ่งเคยมาที่บ้านหลังใหญ่แบบนี้เป็นครั้งแรกก็ออกจะเกร็ง แถมที่นี่ยังเป็นบ้านของนายทหารอีกนะ เพิ่มความน่าเกรงขามเข้าไปอีกเท่าตัว
วันแรกๆที่ติวหนังสือกันก็ดูไอ้พี่แอมจะจริงจังดี ท่าทางดูมีความรู้เหมือนที่แม่เซียนว่า แต่หลังๆมาชักลายออก มีมาเบียดมาตอดเล็กตอดน้อยจนเซียนชักรำคาญ แต่พอเจอกันทุกวันก็ดูว่าความสนิทสนมมันเป็นไปเอง พอมาที่ห้องแอมทีไรเซียนก็ไม่มีเกรงใจกันแล้ว ทำอย่างกับห้องของตนเองก็ไม่ปาน ก็เจ้าของห้องเขาไม่เห็นว่าอะไรเลยนี่นา
“พ่อพี่แอมโคตรเท่เลยว่ะ เดี๋ยวสักวันผมจะเป็นแบบนั้นบ้าง”
เซียนที่นั่งขัดสมาธิเล่นเกมมือถืออยู่บนเตียงของแอมว่าท่าทางมาดหมาย เขาเคยเจอพ่อพี่แอมแล้ว ดูมีอำนาจสุดๆอ่ะ
“หุ่นขี้ก้างแบบนี้เนี่ยนะ?”
แอมเอ่ยล้อน้องเซียน เดินมานั่งข้างแล้วก้มมองดูเกมที่น้องเล่นอย่างเมามันนั่น ทีแรกแอมนึกว่าน้องจะหยิ่งกว่านี้นะ นี่เข้ากับคนง่ายแบบ... ง่ายมากเลยเถอะ แบบนี้ชักน่าเป็นห่วงละ ต้องเก็บไว้ดูแลชิดใกล้ไม่ให้ห่างสายตา
“ก้างตรงไหน นี่ มีแต่กล้าม” เซียนตวัดสายตามามองคนพูด ก่อนเบ่งกล้ามให้ดูเป็นขวัญตาอีกต่างหาก ให้มันได้อย่างนี้
“เหรอ ไหนกล้าม อยู่ตรงไหน หืออออ?”
“พี่แอม ไอ้เชี่ยอย่า จั๊กจี้ว้อยยยย ฮ่าๆๆ ไอ้พี่เชี่ยยย อ๊ากกก”
แอมแกล้งจับเอวเซียนแล้วลูบหากล้ามที่ว่า เซียนที่ออกจะบ้าจี้เลยดิ้นไปมาเพราะจั๊กจี้ พอยิ่งแกล้งแอมก็ยิ่งมันมือ น้องยิ่งดิ้นก็ยิ่งกดตัวน้องเอาไว้จนกลายเป็นขึ้นไปคร่อมบนตัวน้องโดยไม่รู้ตัว แอมหยุดจี๋เอวเซียนเมื่อรู้สึกถึงความใกล้ชิดที่มี สองมือของเขากำลังรวบข้อมือน้องเซียนเอาไว้เหนือหัว ใบหน้าอยู่ห่างกันเพียงนิด
แอมโน้มลงหาอีกนิดจมูกก็แตะแก้มของน้องแล้ว หอมแก้มเบาๆ เซียนนิ่งขึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ร่างกายหยุดนิ่งไม่ไหวติงสักนิด แอมยังคงคลอเคลียโดยไม่รับรู้ถึงปฏิกิริยาที่น้องเซียนแสดงออกมา จนน้องบอกออกมาเสียงเรียบนิ่ง แต่หนักแน่นในเนื้อเสียง
“ปล่อย”
แอมชะงักแต่ยังไม่ถอยออกไปไหน จนเซียนบอกย้ำคำเดิมอีกครั้งเขาถึงรู้สึกว่าพลาดมากกับสิ่งที่ทำลงไป
“ปล่อย”
แอมค่อยคลายมือที่จับแขนน้องทั้งสองข้างไว้ ก่อนขยับลุกถอยออกห่าง เซียนลุกขึ้นมานั่งนิ่งๆ
“เซียน…”
“อย่าจับ!”
เซียนตะคอกเสียงดังเมื่อแอมเอื้อมมือมาหา ก่อนจะบอกเร็วๆแล้วลุกลงจากเตียง
“ผมจะกลับแล้ว”
แอมดึงแขนไว้ให้หันกลับมาหาก่อนที่น้องจะกระโจนออกนอกห้องไป
“เซียน”
“จะกลับบ้าน”
เซียนยังย้ำคำเดิม ไม่ยอมหันมามองหน้าแอมเลยแม้แต่น้อย แอมถอนหายใจอย่างยอมแพ้
“โอเค กลับบ้าน เดี๋ยวพี่ไปส่ง…”
“ไม่! ไม่…”
เซียนสะบัดแขนออกแล้วถอยหนี ท่าทางน้องสับสนหนักจนแอมต้องยอมปล่อย เซียนเปิดประตูแล้ววิ่งลงไปด้านล่าง แอมถอยกลับมานั่งที่เตียงรู้สึกเครียดกับสิ่งที่เกิดขึ้น ทุกอย่างกำลังจะไปได้ดี แต่เขาก็มาทำให้เสียเรื่องจนได้ แย่ชะมัด
หลังเหตุการณ์วันนั้นเซียนก็เอาแต่หนีหน้า แอมพยายามตามง้อก็แล้ว เอาคารมเข้าล่อก็แล้วยังไม่ได้ผลอีก เซียนบอกเกลียดคนแบบแอมให้ไปไกลๆ จนแอมชักจะเริ่มทนไม่ไหวที่น้องเอาแต่ไล่
“เกลียดพี่มากนักรึไงเซียน?”
“เออ”
แอมเอ่ยถามกึ่งตัดพ้อ แต่เซียนกลับตอบรับหน้าตาเฉย
“เกลียดมากนักใช่ไหม?”
“ก็บอกว่าเออๆ ฟังไม่รู้เรื่องหรือไงวะ!?” ชักจะโมโหแล้ว ถามอะไรนักหนาวะเนี่ย
“แสดงว่าเกลียดมาก”
“เออ ผมโคตรเกลียดพี่เลย!”
“แต่พี่โคตรชอบเราเลยว่ะเซียน”
เซียนอึ้งไปกับสิ่งที่พี่แอมบอก เชื่อได้แค่ไหนไม่รู้ แต่ที่รู้คือเขาเชื่อไปแล้ว ทำไงดี อย่าหาว่าเขาใจง่ายสิ ก็พี่แอมมาทำหน้าตาจริงจังใส่เขาเองนะ
หลังจากนั้นทั้งคู่ดูเหมือนจะคบกัน แต่ก็ยังคงก้ำกึ่งอยู่แบบนั้นตลอดมา เวลาเซียนมาเที่ยวบ้านแอมก็จะชอบเล่นโทรศัพท์ บางทีก็กดดูเบอร์โทรบ้าง เห็นเบอร์สาวๆเต็มเครื่องก็ชักหมั่นไส้ แอมบอกจะลบออกก็ได้ถ้าเซียนจะยอมตกลงเป็นแฟนกัน เซียนเลยรีบโยนให้ห่างตัวในทันที แอมก็แค่หัวเราะท่าทางของน้องเซียนเท่านั้น
พอพี่แอมลับตาไปเซียนก็เอามือถือมาเล่นอีก นอนเล่นมือถือแล้วว่าจะแอบกดลบไปทีละเบอร์ แต่ดันกดลบเพลินรายชื่อของสาวๆเลยหายไปหมดเลย อั้ยยะ ซวยแล้วตู คนทำความผิดรีบหนีกลับบ้านอย่างเร็วไว หวังว่าพี่แอมจะไม่เห็นนะ สาธุ
วันต่อมาแอมก็มาตามน้องเซียนตัวแสบ แต่เพื่อนของน้องเซียนอย่างน้องแฝดนีออนตัวน้อยกลับเข้ามาขวาง แอมเลยพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส ประกาศความสัมพันธ์มันกลางวงเลย แบบนี้น้องเซียนจะไปไหนเสีย อยากดื้อดีนัก
เซียนที่หาทางไปไม่เป็นแล้ววิ่งหนี ทำให้แอมต้องวิ่งตามไปเคลียร์ ถึงจะวิ่งเร็วแค่ไหนแต่สถานที่มันไม่อำนวย แถมช่วงขายังสั้นกว่านักกีฬาบาสอย่างพี่แอมอีกเลยทำให้เซียนถูกจับตัวได้ไม่ยาก
“พี่เหนื่อยนะเนี่ย” แอมพูดติดจะหอบนิดหน่อย วิ่งตอนเที่ยงแบบนี้ไม่เป็นลมแดดก็ดีแค่ไหนแล้ว
“ใครให้วิ่งตามวะ!”
“พูดไม่เพราะเลย”
แอมเอ่ยติงเด็กแสบที่ก็หอบเหนื่อยไม่แพ้กัน จะวิ่งหนีทำไมไม่รู้ แอมปล่อยน้องให้เป็นอิสระ เซียนเลยขยับออกห่างไปอีกนิด
“เซียน เบอร์โทรในเครื่องพี่เซียนก็ลบมันไปหมดแล้ว ทีนี้เราก็คบกันได้แล้วใช่ไหม?”
“ไม่ ผมไม่ไว้ใจพี่ เดี๋ยวพี่ก็เที่ยวหว่านเสน่ห์ใส่คนนั้นคนนี้อีก สันดานผู้ชายน่ะมันเลิกไม่ได้หรอก ผมก็ผู้ชายนะอย่าลืม” เซียนบอกอย่างจริงจัง
“ถ้างั้นเราดูกันไปก่อนไหม เซียนเชื่อว่าพี่เลิกเจ้าชู้ไม่ได้ แต่พี่จะทำให้เซียนเห็นว่าพี่ทำมันได้” แอมเสนอหนทางใหม่ แต่เซียนก็ยังแย้งมาอีก
“อย่าพูดในสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้เลยพี่แอม”
“งั้นเอาใหม่... ระหว่างที่เราคบกันพี่จะมีเซียนคนเดียว จะไม่วอกแวกไปหาใครที่ไหน แบบนี้โอเคขึ้นไหมครับ?”
เซียนเพียงแค่ใช้เวลาคิดไม่นานก็พยักหน้าตอบตกลงกับสิ่งที่พี่แอมเสนอมา
“ก็ลองดู”
เซียนตอบตกลงที่จะค่อยดูๆกันไปตามที่แอมบอก ถ้าความรักมันคือความเสี่ยง เขาก็อยากจะลองเสี่ยงดูสักครั้งเหมือนกัน
----------------
วันหยุดแอมพาน้องเซียนที่รักไปเที่ยวกัน อะไรๆมันคงจะดีกว่านี้ถ้าแอมไม่มัวแต่เหล่สาว เดินผ่านเป็นไม่ได้เลยมองเขาคอแทบเคล็ด มันน่าไหมนี่ พอมานั่งพักที่ม้านั่งที่เขาเตรียมไว้ให้นั่งพัก ไอ้พี่แอมก็เอาแต่มองสาว เซียนเลยลุกหนี พอแอมหันมาอีกทีเซียนก็หายไปแล้ว
แอมเดินตามมาง้อ เซียนว่าตัวเองไม่ได้งอนนะ แต่มันออกจะรำคาญลูกตาหน่อยๆ ลองคิดดูว่าคนที่บอกว่าชอบเรา มาเที่ยวกับเรา แต่เอาแต่มองคนอื่นแบบนี้มันก็ต้องรู้สึกอะไรกันบ้างถูกไหม? ถึงตอนนี้จะยังไม่ได้คบจริงจัง แต่ก็ควรมีความจริงใจให้กันบ้างสิ ไม่ใช่ว่าดีแต่ปาก
“แค่มองเฉยๆเอง” แอมเดินตีคู่ขึ้นมาก่อนเอ่ยประโยคแรกราวแก้ตัว
“ก็ไม่ได้ว่าอะไร อย่าเพิ่งร้อนตัว”
เซียนว่าเสียงนิ่งเหมือนไม่ใส่ใจ แอมหัวเราะในลำคอน้อยๆ ดักกันทุกทางแบบนี้จะทำไงดีล่ะเรา เดินกันไปอีกนิดก็ถึงร้านอาหารแล้ว แอมจึงเอ่ยถามน้อง
“อยากกินอะไรไหม?”
“ไม่ กลับบ้านเหอะ”
เซียนยังคงตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เหมือนเดิมจนแอมชักรู้สึกแปลกๆแล้ว ท่าทางจะไม่แค่งอนนะแบบนี้ มีสิทธิ์เป็นไปได้ถึงขั้นโกรธเลยทีเดียว
“เซียน”
แอมรั้งแขนเซียนให้หยุดเดิน เซียนขืนไว้เล็กน้อยก่อนจะปล่อยเลยตามเลย ยอมอยู่นิ่งแต่ไม่หันไปมองหน้า
“.............”
“ถึงพี่จะห้ามสายตาตัวเองไม่ให้มองคนอื่นไม่ได้ แต่พี่ห้ามหัวใจตัวเองได้นะ”
เซียนถอนหายใจเบาๆกับคำพูดของพี่แอม จะเป็นแฟนพี่แอมต้องอดทนใช่ไหมนี่ แล้วใครเขาจะทนกันล่ะ บ้าหรือเปล่า
“เซียน...”
“ผมจะจำไว้” เซียนเอ่ยตัดจบบทสนทนาแค่นั้น นี่เขายอมมากแล้วนะ
ถึงน้องจะบอกออกมาห้วนสั้น แต่นี่ก็ถือเป็นเรื่องดีที่น้องพยายามเข้าใจเขา ใช่ว่าคนเราจะสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ปุบปับรวดเร็วอะไรที่ไหน เขาคนหนึ่งล่ะที่เป็นเรื่องยากมากๆในการเปลี่ยนในสิ่งที่เคยทำ แต่ตอนนี้เขาก็กำลังพยายามจะทำมันให้ดีขึ้นกว่าแต่ก่อน เพื่อคนๆเดียวคนนี้ล่ะ
“แวะกินข้าวก่อนเหอะ ค่อยกลับเนอะ เดี๋ยวซื้อไปฝากที่บ้านเซียนด้วย”
แอมเอ่ยชวนน้องอีกครั้งอย่างเอาใจ ส่งยิ้มจริงใจไปให้น้องที่เหลือบมามอง เซียนพยักหน้าตอบรับแล้วเดินเข้าไปในร้านอาหารในห้างสรรพสินค้าแห่งนั้น แอมก็เดินตามน้องเข้าไปไม่รีรอ
‘ผมจะคอยดูนะพี่แอม ว่าพี่น่ะ... จะทำอย่างที่พูดไว้ได้แค่ไหน’
จบพาร์ทพิเศษ เซียนรัก...กับดักคาสโนว่า
TBC
เขียนพี่แอมยากอ่ะ ผู้ชายเจ้าชู้ เชอะ 
จัดบวกขอบคุณทุกๆท่านเมื่อบวกได้ค่ะ 
ปล. ขอบคุณคุณ Tumz สำหรับข้อมูลเรื่องข้าวเฉโปด้วยค่ะ เพิ่งจะรู้นี่แหละ ปรกติกินอย่างเดียวไม่เคยรู้ประวัติมัน แหะๆ
แบบว่าร้านที่ใหม่เคยทานน่ะเขาขายหมูแดง หมูกรอบ เป็ดย่าง ขนมจีบ แล้วก็หมี่เกี๊ยวอะไรพวกนี้ ส่วนมากจะกินข้าวหมูแดงหมูกรอบนะ อร่อยดี
แล้วทีนี้เห็นเขาเขียนว่าข้าวเฉโป สงสัยไงเลยลองซื้อดู ปรากฏว่าใส่เป็ดย่างด้วย ก็เลยเข้าใจว่ามันคือข้าวที่ใส่ของหลายอย่างอ่ะเนาะ แต่ร้านเฮียเขาขายอยู่สามอย่าง…
เอิ่ม... นี่เรากำลังเรียนเรื่องการทำข้าวเฉโปกันรึเปล่าคะนี่?
ขออภัยทุกท่านที่พาออกนอกเรื่อง แฮ่
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
