รักใสปิ๊ง
ตอนที่ (6) ตัวป่วนกวนหัวใจรถยนต์ของไอรักแล่นมาจอดหน้าโรงเรียนของอุ้มรัก เด็กตัวอวบไหว้ขอบคุณพี่ชายก่อนก้าวลงจากรถ เดินเข้าไปสวัสดีคุณครูที่เป็นเวรตอนเช้าก่อนจะเข้าไปในโรงเรียน แต่แล้วจู่ๆตัวกลมก็แทบเซล้มเมื่อโดนแรงปะทะจากด้านหลังเต็มแรง อุ้มรักที่เซไปด้านหน้าหยุดตัวเองไว้ทันหันกลับมามองคนทำอย่างเอาเรื่อง แต่กลับโดนสวนมาเสียก่อนจะทันได้พูดอะไร
“นี่อ้วน เดินยังไงไม่ดูทางฮะ หรือเพราะตัวมันอวบอ้วนมากไปเลยคับเต็มทางเดินไปหมดแบบนี้ เดือดร้อนชาวบ้านเขารู้เปล่า”
คนที่วิ่งมาชนคนอื่นเขาจนเกือบล้มกลับเป็นฝ่ายว่าคนอื่นผิดเสียอย่างนั้น อุ้มรักมองหน้าเด็กผู้ชายที่กอดอกยิ้มกวนๆนั้นอย่างเคืองขุ่น
“นายอีกแล้วนะนายแต้ม”
“เฮ้ย! ก็บอกว่าแสตมป์ๆ ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไง?” นายแต้มที่อุ้มรักเรียกรีบแย้ง คนเขาชื่อออกจะดูดีมาเรียกซะเสีย
“ก็เราจะเรียกแบบนี้อ่ะ”
ไม่บ่อยนักที่อุ้มรักจะยอกย้อน ก็ไม่อยากวุ่นวาย อยากอยู่อย่างสงบจึงปล่อยมาตลอด แต่ตอนนี้ยอมไม่ได้แล้ว นายแสตมป์ผลักไหล่อุ้มรักอย่างหาเรื่อง ท่าทางกร่างเก๋าน่าดู โดยไม่คาดคิดว่าอุ้มรักจะกล้าผลักคืน แสตมป์มองลูกแมวตัวอ้วนกลมที่กำลังขู่ฟ่ออึ้งๆ
“ต่อไปนี้นะเราจะไม่ยอมนายอีกแล้ว แล้วรู้เอาไว้เลยว่าเราเกลียดคนอย่างนายที่สุด”
อุ้มรักว่าอย่างมาดมั่น ก่อนจะเดินลิ่วขึ้นตึกเรียนไป แสตมป์มองตามเด็กอ้วนของตนเองด้วยความอึ้ง ที่ต้องเรียกว่าอึ้งกิมกี่ อยู่ๆทำไมอุ้มรักที่แสนซื่อถึงกลับกลายเป็นแบบนี้ไปได้ ก่อนนี้เขาจะแกล้ง เขาจะว่าอย่างไรเด็กอ้วนของเขาก็ไม่มีทีท่าว่าจะต่อต้าน มีแสดงสีหน้าไม่พอใจแล้วก็แล้วกันไป แล้ววันนี้มันเกิดอะไรขึ้นหว่า?
แสตมป์กอดอกหรี่ตานึก ต้องมีใครมาเป่าหูอุ้มรักแน่ แล้วใครกันล่ะที่ทำให้อ้วนน้อยของเขาเปลี่ยนไป!!?
---------------
“อุ้มทำแบบที่พี่น้ำบอกแล้วนะ นายแต้มอึ้งไปเลยแหละ”
เมื่อช่วงพักกลางวันมาถึงอุ้มรักก็ได้รับโทรศัพท์จากพี่น้ำจอมวางแผน โดยที่ไม่รู้ว่าที่ตนเองทำตามแผนพี่น้ำไปนั้นมันคือการสกัดดาวรุ่งคู่แข่งของพี่เขาล้วนๆ เด็กน้อยยังใสซื่อรึจะรู้ทันเล่ห์หนุ่มสุดฮอตอย่างพี่น้ำ
พักนี้อุ้มรักได้คุยกับพี่น้ำมากขึ้น ในวันหยุดที่ไปทำงานที่ร้านลุงไทยเลยปรึกษาปัญหาหลายอย่าง ส่วนมากก็เรื่องการเรียน เพราะใกล้เวลาที่ต้องเตรียมตัวสอบเข้ามัธยมปลายแล้ว ถึงแม้ว่าการแข่งขันในการสอบเข้าโรงเรียนในครั้งนี้จะไม่โหดหินมากนัก พี่น้ำก็มีคำแนะนำดีๆให้มามากมาย เคยบ่นเรื่องถูกเพื่อนล้อ พี่น้ำจึงเสนอทางแก้ปัญหาให้ อุ้มรักก็เลยลองทำดู และผลที่ได้ก็เป็นอย่างที่เห็นไปเมื่อเช้านี้เลย
“อือ แต่ไม่รู้นะว่าเขาจะเลิกวุ่นวายกับอุ้มหรือเปล่า อาจจะแกล้งอุ้มหนักขึ้นก็ได้” อุ้มรักยังคงคุยโทรศัพท์โดยไม่สังเกตว่ามีคนแอบตีเนียนมาร่วมฟังใกล้ๆ
“ไม่ลำบากพี่น้ำดีกว่าครับ เรื่องแค่นี้เองอุ้มจัดการได้”
ยิ่งได้ยินอุ้มรักเรียกชื่อพี่น้ำบ่อยๆคนที่แอบฟังก็ยิ่งอยากรู้ ขยับเข้าไปใกล้เรื่อยๆ
“ขอบคุณพี่น้ำนะครับที่เป็นห่วงอุ้ม”
อุ้มรักบอกปลายสายยิ้มๆ ก่อนจะหันกลับมา โดยไม่ตั้งตัวทำให้คนที่แอบฟังเพลินหลบไม่ทัน อุ้มน้อยหน้างอทันทีที่รู้ว่าโดนแอบฟังตอนคุยโทรศัพท์ มือรีบคว้าดึงชายเสื้อด้านหลังของคนที่กำลังจะหนีเอาไว้ ก่อนจะเอ่ยบอกพี่น้ำ
“พี่น้ำครับ เดี๋ยวอุ้มไปเรียนแล้วนะ... ครับ สวัสดีครับ”
อุ้มรักกดปิดโทรศัพท์แล้วเก็บใส่กระเป๋ากางเกง จ้องหน้าคนทำไม่รู้ไม่ชี้อย่างไม่ค่อยพอใจ วุ่นวายจริงนายคนนี้
“มาแอบฟังเราคุยโทรศัพท์ทำไมแต้ม?”
“ใครแอบฟัง หลงตัวเองชะมัดเลยอ้วน คนจะไปกินข้าวมายืนขวางทาง วู้วว”
นายแต้ม หรือแสตมป์ทำเฉไฉ ปัดมืออุ้มรักให้ปล่อยมือจากเสื้อของตนเอง ส่ายหน้าราวกับเหนื่อยหน่ายกับอุ้มรักเสียเหลือเกินแล้ว ก่อนจะเดินกร่างจากไป แต่หูยังทันได้ยินเด็กตัวอวบบ่นเบาๆ
“ไม่มีมารยาท”
ฮึ่ม แสตมป์แสนเจ็บปวดดด แต่อย่าได้ใส่ใจ ยังคงไว้ซึ่งมาดนักเลงใหญ่ของเรา ว่าแต่ ... น้ำนี่ใครกันวะ?
---------------
ห้องม.5/6
น้ำที่เพิ่งวางสายจากน้องอุ้มรักนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จนเพื่อนพากันขนลุก พอหันมาเห็นเพื่อนทำท่าขนลุกใส่น้ำกลับยักไหล่ไม่สนใจ คนมันอารมณ์ดีน่ะนะ คึคึ
“มึงไปขอเบอร์น้องอุ้มตั้งแต่ตอนไหนวะ?”
ไทม์หัวเราะขำเพื่อนก่อนจะถามด้วยความสงสัย ที่จริงก็เห็นว่าเพื่อนน้ำเริ่มสนิทกับน้องอุ้ม แต่ถึงขั้นขอเบอร์น้องแล้วหรือ?
“อะแฮ่ม ของอย่างนี้นะครับ มันต้องมีการพัฒนา”
น้ำกระแอมกระไอ วางมาดเท่ทำเสียงหล่อจนเพื่อนหมั่นไส้โบกกบาลคนหล่อไปที น้ำมองเพื่อนเคืองๆ ก่อนจะสะบัดมือเบาๆแล้วลูบผมให้เข้าทรงเหมือนเดิม เคยนึกกันบ้างไหมว่าคนหล่อก็เจ็บเป็นนะเฟ้ยเฮ้ย!
“น่ารักป่ะวะ?”
หนุ่มแอมจอมเจ้าชู้ เพื่อนในกลุ่มของน้ำกับไทม์เดินอ้อมมาวางแขนพาดไหล่คนหล่อแล้วถามอย่างรู้กัน น้ำยกนิ้วโป้งให้รู้ว่ามันใช่อ่ะ น่ารักมากเลยเถอะเพื่อนเอ๋ย
“หาให้คนดิ” แอมยักคิ้วแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์
“มันหาง่ายขนาดนั้นเลยเหรอวะ?” เพื่อนอีกคนเอ่ยถามกลั้วหัวเราะ น้ำขยับนั่งตัวตรง เอนตัวไปด้านหน้ากระซิบกระซาบออกท่าออกทางดั่งว่ามันคือความลับขั้นสุดยอด
“มีอยู่คน น่าสนใจมาก น่ารักเหมือนน้องอุ้มของกูเด๊ะๆ” เน้นคำลงท้ายอย่างชัดเจนจนไทม์ต้องหันมามอง
“จริงดิ แนะนำๆเลย เชี่ยน้ำ”
แหม เพื่อนน้ำช่างเอ่ยถูกใจ ของน่ารักๆอย่างนี้พี่แอมชอบ จัดมาให้ไวอย่าได้อุบอิบเก็บไว้แต่ผู้เดียวเชียวนะเออ แต่แล้วแอมก็ได้กระดี๊กระด๊าหางกระดิกได้ไม่นานเพราะคำพูดต่อมาของเพื่อนน้ำสุดฮอต
“ขอไอ้ไทม์เอาละกัน”
“โห่~”
ไม่ใช่แค่แอมที่โห่ แต่พากันโห่รอบวงเลยด้วย เหมือนจะไม่สนใจแต่ก็แอบฟังอยู่นี่หว่า ทุกสายตาหันไปมองจุดหมายเดียวคือไทม์แล้วทำท่าหมดหวัง ใครจะไปสู้ได้ว้า ไทม์มองเพื่อนๆที่ออกอาการหมดหวังเสียเกินจริงแล้วส่ายหน้า ก่อนจะวกกลับมาถามน้ำเรื่องที่พูดค้างไว้อีกรอบ
“ตกลงมึงขอเบอร์น้องยังไงน้องถึงยอมให้มาวะ นี่ถ้านีออนรู้มึงโดนแหกอกชัวร์”
“ยอมให้แหกเว้ย แหกแล้วจะเข้ามาอยู่เลยยังได้”
น้ำยักคิ้วกวนๆให้เพื่อน ไทม์ชักสีหน้าทันทีที่เพื่อนน้ำพูดแบบนั้น เพื่อนเราจะเผาเรือนหรือเปล่าวะ
“กูล้อเล่นน่า ทำหน้าซีเรียส”
ตบบ่าเพื่อนปุๆ ไทม์หรี่ตามอง น้ำก็ทำเมินไป มันล้อเล่นแน่หรือเปล่าวะนี่ แต่ก่อนที่ไทม์จะได้จับผิดเพื่อนสุดฮอต เพื่อนผู้หญิงในห้องก็มาเรียกเขาเสียก่อน เด็กหนุ่มหันกลับไปมอง รวมทั้งเพื่อนในกลุ่มคนอื่นๆด้วย ไม่ค่อยจะอยากรู้อยากเห็นกันเลยพวกนี้
“ไทม์ มีน้องม.ต้นมาหาแหนะ”
“หือ?” น้องม.ต้น?
ไทม์ขมวดคิ้วงงๆ ก่อนจะยิ้มแล้วบอกขอบใจเพื่อน ลุกออกไปหาน้องม.ต้นที่ว่า แอบถอนหายใจเบาๆ ทั้งที่บอกว่ามีคนที่ชอบแล้วก็ยังมีคนมาหาอีกนะ แต่บางทีอาจจะไม่ใช่อย่างที่คิดก็ได้ บางทีน้องเขาอาจจะ ... อาจจะ...
ความคิดไทม์เหมือนแผ่นเสียงตกร่องเมื่อออกมาเจอว่ามีใครรออยู่หน้าห้องเรียน น้องม.ต้น เอ่อ... น้องม.ต้นจริงๆด้วยนะ ฮะๆ
“พี่ไทม์ พี่ไทม์ครับ”
น้องม.ต้นเขย่าแขนพี่ไทม์เบาๆเมื่อพี่เขาเอาแต่จ้องหน้าตนเองค้างอยู่แบบนั้น เป็นอะไรหรือเปล่านี่?
“นี...”
“อ้าววว น้องบังอร มาทำอะไรแถวนี้วะครับ?”
ก่อนที่ไทม์จะได้เอ่ยทักน้องม.ต้นตรงหน้า เพื่อนน้ำก็โผล่มาทักทายน้องก่อน ไทม์ส่งสายตาเชือดเฉือนไปให้เพื่อนที่ยืนซ้อนหลังตนเองอยู่ น้ำก็ยังคงทำไม่รู้ไม่ชี้อยู่ตามเดิม กวนอารมณ์ไทม์ เพอร์เฟคแมนได้นี่ดีจะตาย
นีออนมองพี่ไทม์กับพี่น้ำที่คุยกันผ่านสายตาแล้วก็ไม่รู้ว่าควรจะเอ่ยแทรกดีไหม แต่ให้อยู่นานกว่านี้ตัวเล็กก็อาย ก็เขาเป็นเด็กมัธยมต้นแต่ขึ้นมาตึกมัธยมปลายแบบนี้ก็แอบเขินอยู่ ถึงต้องพาเพื่อนมาด้วย เด็กตัวเล็กหันไปมองเพื่อนที่ยืนกอดอกอยู่ไม่ไกลแล้วจึงเอ่ยแทรกการสนทนาผ่านสายตาของพี่ไทม์กับพี่น้ำ
“เอ่อ... พี่ไทม์ครับ”
“หือ?” ไทม์หันมาสนใจน้องอีกครั้งหลังจากเสียเวลาอันมีค่าไปกับการมองหน้าเพื่อนน้ำสุดฮอต
“ออนเอาชุดที่ยืมไปมาคืนน่ะครับ ที่จริงกะว่าจะคืนตอนเลิกเรียน แต่ออนไม่รู้ว่าจะเจอพี่ไทม์หรือเปล่า เลยเอามาคืนก่อนน่ะ”
นีออนยื่นถุงที่ใส่ชุดของไทม์คืนให้ ไทม์รับมาแล้วยิ้มให้น้องที่ก้มหน้าน้อยๆซ่อนความเขินอาย ก่อนที่พี่น้ำสุดฮอตจะเอ่ยแทรกความหวานของทั้งคู่ขึ้นมาอีก
“นี่ถึงขนาดให้ยืมชุดใส่เลยเหรอวะ นี่แสดงว่า...น้องบังอรเสร็จไอ้ไทม์ไปแล้วดิ!”
“ปากเสีย!!”
นีออนน้อยฟาดมือใส่พี่น้ำที่รีบโดดหลบทันทีเหมือนกัน หน้ามุ่ยที่พี่น้ำพูดจาหยาบคายใส่ ไทม์ส่ายหน้ากับการกวนอารมณ์ของเพื่อน ท่าทางวันนี้จะคึกจัด
“โดนเด็กด่าเลยเห็นไหม”
ถึงจะว่าอะไรยังไงน้ำก็ไม่สะเทือน ยังคงปักหลักก่อกวนอยู่อย่างนั้น นีออนมองพี่น้ำเคืองๆแล้วจึงหันกลับมาสนใจพี่ไทม์ต่อ เคืองพี่น้ำอ่ะ
“หน้างอ” ไทม์ทัก ทำให้เด็กหน้างอปรับสีหน้าใหม่ให้ดีขึ้น แยกเขี้ยวใส่พี่น้ำไปทีก่อนจะพูดกับพี่ไทม์
“แม่ออนทำขนมมาให้พี่ไทม์กับที่บ้านพี่ไทม์ด้วย เป็นการขอบคุณที่ช่วยดูแลออนเมื่อวานนี้”
“ทำไมไม่ทำเองวะนีออน?”
นีออนทำหน้าเซ็งโลกใส่พี่น้ำสุดฮอต ยังกวนไม่เลิกนะ นึกว่าจะไปแล้วเสียอีก
“ถ้าผมทำผมจะให้พี่น้ำกินคนแรกเลยเอาไหมล่ะ?” ตัวเล็กลอยหน้าท้าทาย
“เก็บไว้กินเองเหอะ คิดจะฆาตกรรมฉันทางอ้อมเรอะตัวแสบ”
น้ำเอื้อมมือไปขยี้ผมน้องอย่างหมั่นเขี้ยว นีออนรีบกุมหัวตัวเองไว้ดิ้นไปดิ้นมา เสียงโวยวายของทั้งคู่ทำให้เพื่อนนักเรียนทั้งในห้องและนอกห้องหันมาสนใจกันใหญ่
“อ๊ากกก พี่น้ำอย่าจับผม เดี๋ยวผมยุ่งหมด”
“โห อะไรวะ กลัวผมยุ่งเหรอ หื้อออ” ยิ่งน้องบอกกลัวผมยุ่งน้ำยิ่งขยี้อย่างมันมือ
“พี่น้ำ!!”
นีออนเรียกชื่อพี่น้ำเสียงดัง ไทม์ถอนหายใจอีกรอบกับการเล่นเป็นเด็กของเพื่อนน้ำ ดึงตัวน้องออกมาจากการแกล้งเล่นของเพื่อน นีออนเงยหน้ามองพี่ ยังรู้สึกมึนๆ
“หวงว่ะ”
“เออ”
น้ำอึ้งๆกับการยอมรับของเพื่อนไทม์ หัวเราะเหอะๆแล้วเดินเข้าห้องไป นีออนมองตามพี่น้ำงงๆ อยู่ดีๆก็ยอมจากไปง่ายๆอย่างนั้นน่ะ อะไรของเขานะ เด็กตัวเล็กขยับมายืนตรงๆหลังจากที่ยืนพิงพี่ไทม์อยู่เมื่อครู่ ก่อนจะบ่นงุ้งงิ้ง
“พี่น้ำบ้าอ่ะ ออนอุตส่าห์เซตผมมาอย่างดี ยุ่งหมดแล้ว”
นีออนจับผมตัวเองแล้วทำหน้ามุ่ย ไทม์มองกิริยานั้นของน้องแล้วหัวเราะในลำคอ ไม่ใช่ตลกหรอก แต่น่ารักดี
“หึหึ”
“พี่ไทม์”
เด็กตัวเล็กเรียกพี่เสียงงอน หัวเราะออนทำไมอ่ะ ไทม์วางถุงในมือลงก่อนจะเข้าไปใกล้น้องตัวเล็ก จับๆจัดๆผมน้องให้เข้าทรง นีออนช้อนสายตามองพี่ที่ช่างเอาใจใส่ แอบอมยิ้มอยู่คนเดียว ไม่ได้สนใจเลยว่ารอบข้างจะมีใครมองไหมที่ตนเองมายืนอยู่กับหนุ่มหล่ออย่างพี่ไทม์
“หล่อแล้ว” ไทม์บอกน้องยิ้มๆ นีออนที่มองพี่เพลินยิ้มเขิน ก่อนจะขอบคุณพี่เสียงเบา
“นีออน”
เสียงเรียกชื่อนีออนดังมาจากด้านหลัง ไทม์มองเด็กชายผู้มาใหม่อย่างแปลกใจ นีออนหันไปมองคนเรียกแล้วหันกลับมาหาพี่เมื่อคนนั้นเดินมาหยุดอยู่ข้างๆ ไทม์เลิกคิ้วมองน้อง นีออนจึงบอก
“เพื่อนออนน่ะครับ”
ไทม์พยักหน้ารับรู้ นีออนมองหน้าเพื่อนที่ท่าทางจะอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่จึงเอ่ยขอตัวกับพี่ไทม์
“เดี๋ยวออนกลับห้องเรียนเลยดีกว่านะ”
“ครับ เออ แล้วนีออนทานข้าวกลางวันยังเนี่ย พี่ก็ลืมถามมัวแต่…”
ไทม์ยังคงเว้นช่องว่างเอาไว้ให้น้องคิดเองเหมือนเคย เพื่อนนีออนส่งสายตาเคืองขุ่นมาให้ไทม์ก็ทำไม่สนใจ ขอลอกเพื่อนน้ำมาใช้บ้างเถอะท่าทางกวนๆนี่
“ออนทานแล้ว ไปเรียนแล้วครับ เดี๋ยวไม่ทัน”
“ครับ”
นีออนยิ้มให้พี่อีกครั้งก่อนจะเดินตามแรงดึงของเพื่อน เด็กตัวเล็กโวยเพื่อนที่ใส่อารมณ์กับตนเอง เพื่อนคนนั้นเอ่ยขอโทษก่อนจะเปลี่ยนมากอดคอตัวเล็กให้เดินไปด้วยกัน ไทม์มองแล้วไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ นั่น ยังมีหันมาส่งสายตาเยาะเย้ยให้อีก มากเกินไปแล้วไอ้น้อง คิดว่าพี่เป็นเพอร์เฟคแมนแล้วจะแกล้งคนไม่เป็นหรือไง?
“นีออน”
“ครับ?”
นีออนหันกลับมาหาพี่อีกครั้ง เพื่อนของนีออนก็หันมามองด้วย ไทม์มองข้ามสายตาไม่เป็นมิตรของเพื่อนน้องไป ก่อนจะพูดกับน้อง
“เย็นนี้กลับบ้านด้วยกันนะ”
TBC
ขอบคุณทุกกำลังใจ จัดบวกไปทุกบวกค่ะ 
ลงเรื่องน้องออนน้องอุ้มเสร็จก็ไปปั่นตอนพิเศษตอนที่ 5 ของน้องข้าวตังต่อ นี่มันผ่านมาเกือบ20วันแล้วนะนี่!! 
ว่าแล้วก็ไปละค่ะ
ขอให้มีความสุขกับการอ่านค่ะ
ปล. อันนี้ขออนุญาตขำน้องอุ้มจะไม่หล่อเพราะพี่น้ำนี่แหล่ะ
น้องลดความอ้วนอยู่นะ แต่แบบนี้ก็ดีแล้ว
พี่น้ำบอกกอดอุ่นดี(คนอ่านคิดแทนพี่น้ำ 555)
พี่ไทม์กับนีออนตัวซน ยังหวานเรื่อยๆ
พี่ตัวโตเนียนชวนน้องกินข้าว
น้องตัวซนเนียนหิวน้ำไปกับพี่
น่ารักเนาะ
น่ารัก 
อ่านทีไรก็ยิ้มอ่ะ ต่อกันพอดิบพอดีเลย (> <)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
