^
^
จิ้มคุณCarToonMiZa ขอบคุณที่รอ(ดัน)ค่ะ 
รักใสปิ๊ง
พิเศษ ไอ้คุณชายของไอรัก ((ไอรักดอกพิกุล))สถานบันเทิงแห่งหนึ่งในตัวจังหวัด ตันหยงกับไอรักมาสนุกกับเพื่อนสมัยเรียน เมื่อเพื่อนนัดรวมตัวกันหลังจากไม่ได้เจอกันพร้อมหน้ามาหลายปี บางคนก็มีลูกมีเมียกันแล้ว บางคนก็พาคนรักของตนเองมาเปิดตัวกับเพื่อนๆด้วย สองหนุ่มที่ตัวติดกันมาตั้งแต่เด็กอย่างไอรักกับตันหยง เมื่อก้าวเข้ามาในวงของเพื่อนโดยไร้คนเคียงกายก็ทำให้เกิดเสียงโห่แซวกันไม่น้อย ปากเสียตามประสาเพื่อนผู้ชายด้วยกัน เอ่ยแซวทั้งสองหนุ่มว่าถ้าไม่รักคานเท่าชีวิตก็คงจะเอากันเองเป็นแน่แท้ และเพราะคำแซวนั้นจึงทำให้โดนฝ่ามือพิฆาตของตันหยงไปเต็มๆ ไอรักก็ได้แต่นั่งขำเพื่อน
เมื่อเวลาล่วงเลยเข้าไปจนดึกดื่นก็ดูเพื่อนๆของสองหนุ่มจะยิ่งคึกจัด หนึ่งในนั้นลากแขนตันหยงออกไปวาดลีลาใส่เสียงเพลงกันอย่างสุดเหวี่ยง ไอรักก็ยังคงเป็นองครักษ์พิทักษ์ตันหยง คอยเมียงมองเพื่อนที่ออกไปกลางฟลอร์ด้วยความเป็นห่วง เพื่อนหลายคนออกไปสนุกกัน คนที่เหลือก็ดื่มกันไปคุยกันไป เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มของไอรักชื่อนายตุลย์ ท่าทางหนุ่มตุลย์จะเริ่มกรึ่มๆแล้วเหมือนกัน ในขณะที่ไอรักเพียงแค่จิบเพราะต้องขับรถพาคุณชายตันหยงกลับบ้าน ดื่มเยอะไม่ดี
สายตาหนุ่มตุลย์จับจ้องตันหยงที่เต้นอยู่ท่ามกลางผองเพื่อน ก่อนหันมาหาไอรักที่นั่งอยู่ไม่ไกลกันแล้วเอ่ยถาม
“หยงมันยังไม่มีแฟนจริงเหรอวะ ไอ?”
“หา?”
เพราะเสียงอึกทึกของดนตรีภายในสถานที่แห่งนี้ทำให้ไอรักต้องเงี่ยหูฟังเพื่อน เพราะอีกฝ่ายก็น้ำเสียงอ้อแอ้พอทน เมื่อไอรักแสดงท่าทีว่าไม่ได้ยินที่ตนเองพูด ตุลย์จึงเอ่ยถามใหม่อีกรอบ
“หยงมันยังไม่มีแฟนใช่ไหม?”
เมื่อได้ยินคำถามชัดเจนแล้วไอรักก็นิ่งไปเล็กน้อย ก่อนว่า
“มันก็มีคนดูๆอยู่น่ะนะ อืม... นั่นแหละ ดูๆกันอยู่” พูดไปแล้วไอรักก็กระดาก นี่ขนาดกับเพื่อนฝูงเขาก็ยังหวงตันหยงอีก ไม่ไหวเลยจริงๆ
“เหรอ?”
ตุลย์ตอบกลับมาเพียงเท่านั้นแล้วหันไปมองเพื่อนๆที่สนุกกับการเต้นต่อ ไอรักยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นจิบอีกนิด สายตาจับจ้องเพื่อนอย่างตุลย์ที่มาเอ่ยถามให้เขาเกิดความสงสัย อีกฝ่ายก็ยังคงมองเพื่อนๆที่วาดลวดลายการเต้นขั้นเทพเพลินอยู่ จนตุลย์หันกลับมาเห็นไอรักมองตนเองอยู่จึงเอ่ยถามเพื่อน
“มีอะไรวะ มองแบบนี้กูเขินนะเว้ย~” หนุ่มตุลย์แสร้งทำเขินอาย
“สาดดด”
ไอรักด่าเพื่อนแล้วขำ ตุลย์ส่ายหน้าไม่ใส่ใจแล้วหัวเราะหึๆ มือก็คีบน้ำแข็งใส่แก้วเหล้าของตนเองก่อนยกกระดกอึกใหญ่
“เชี่ยตุลย์ เมื่อกี้มึงถามเรื่องหยงมันทำไมวะ?”
“หือ เรื่อง’ไรวะ?” ตุลย์ถามเพื่อนกลับงงๆ รู้สึกชักจะมึนหนักแล้วตอนนี้
“อ้าว? ก็เรื่องมันมีแฟนหรือยังไง” ไอรักอุทานเมื่อเพื่อนจำไม่ได้ ก่อนเอ่ยขยายความ
“อ๋อออออ” ตุลย์พยักหน้าหงึกหงักก่อนร้องอ๋อเสียยืดยาว “พอดีมีคนเขาอยากรู้ แล้วเขาก็ไม่เชื่อว่าไอ้หยงมันจะพูดจริงที่ว่ามันยังโฉดดด”
“โสดเหอะสัด” ไอรักแก้ ตุลย์ก็หัวเราะแบบรั่วๆตามประสา
“แล้วใครวะที่อยากรู้?”
ไอรักกระแซะถามเพื่อนอีก ตุลย์รั้งคอเพื่อนรักมาก่อนชี้ให้ดูกลางฟลอร์ที่เพื่อนๆหลายคนกำลังเต้นอยู่
“มึงเห็นผู้หญิงคนนั้นไหม ที่เต้นเบียดไอ้หยงอยู่น่ะ”
ไอรักเขม้นมอง เพิ่งจะเห็นเมื่อเพื่อนอย่างตุลย์บอกนี่ล่ะว่าตันหยงถูกเบียดจากสาวสวยผมดัดลอนคนหนึ่งอยู่ ละสายตาเป็นไม่ได้เชียวนะ ไอ้คุณชาย!
เหมือนตันหยงจะรู้ว่าไอรักกำลังมองมาที่ตนเอง อาตี๋ยักไหล่บ่งบอกว่าที่สาวสวยคนนี้มาเต้นเบียดเขาอยู่ตอนนี้ เขาไม่ผิดนะอีกฝ่ายเข้ามาหาเอง จริงๆนะเออ
“คนนั้นเหรอวะที่ให้มึงถาม?” ไอรักจับจ้องตันหยงกับสาวสวยไม่วางตาขณะที่เอ่ยถามเพื่อนตุลย์
“อือฮึ” ตุลย์รับคำสั้นๆ ปล่อยคอเพื่อนแล้วนั่งดื่มแอลกอฮอล์ในแก้วไปเรื่อย
“เขาชอบหยงเหรอ?”
“มึงคิดว่าไงล่ะ?”
คำถามของไอรักถูกตอบกลับมาสั้นพอกัน คนถามหัวเราะในลำคอ สายตายังคงไม่ละจากเพื่อนรักที่อยู่กลางฟลอร์แต่อย่างใด เมื่อเต้นกันจนเหนื่อยเพื่อนๆก็พากันกลับมานั่งที่ ตันหยงนั่งลงข้างไอรัก จะยกแก้วเหล้าของไอรักขึ้นดื่มแต่ถูกอีกฝ่ายปัดมือออกแล้วเทน้ำเปล่าใส่แก้วใหม่ให้ แม้จะขัดใจแต่ตันหยงก็ยอมดื่มน้ำเปล่าตามใจเพื่อนอยู่ดี
“โห่~~” เสียงโห่ของเพื่อนๆดังมาทันที ก่อนตามมาด้วยคำแซวตามระเบียบ
“มากไปไหมไอ้ไอ มาเที่ยวทั้งทีให้หยงมันกินน้ำเปล่า”
“ก็มันเพิ่งเต้นมาเหนื่อยๆ จะให้แดกเหล้าเดี๋ยวได้น็อคกันพอดี”
“เหรอ~~~”
“เออ”
เมื่อไอรักเอ่ยแก้ เพื่อนๆเลยส่งเสียงล้อเลียนกลับมาแล้วพากันหัวเราะ หญิงสาวที่หมายตาตันหยงนั่งอยู่ข้างๆแล้วมองตันหยงดื่มน้ำยิ้มๆ ตันหยงมองเธองงๆก่อนยิ้มกลับงงๆเช่นกัน เธอไม่ใช่เพื่อนในกลุ่ม แต่เป็นเพื่อนของแฟนเพื่อนในกลุ่มของไอรักกับตันหยง เพราะแอบถูกตาต้องใจตันหยงมาตั้งแต่สมัยเรียน เมื่อรู้ว่าเพื่อนกลุ่มของตันหยงนัดเจอกันเธอจึงขอเพื่อนของเธอบอกกับแฟนให้เธอตามมาด้วย
เหล่าผองเพื่อนพอเห็นไอรักดูแลตันหยงดีเสียเหลือเกินก็เกิดอาการหมั่นไส้เพื่อน ตันหยงจะดื่มเหล้าไอรักก็เป็นคนชงให้ และเหล้าที่ไอรักชงแม้ไม่ต้องพิสูจน์รสชาติเองเพื่อนๆก็คิดว่ามันคงอ่อนจนจืดเป็นแน่แท้ ทั้งกลุ่มเลยนึกสนุกอยากแกล้งเพื่อนขึ้นมาจึงชวนกันเล่นเกม โดยการหมุนขวดเปล่า หากปากขวดหันไปหยุดอยู่ที่ใคร คนนั้นต้องรับคำสั่งหนึ่งคำสั่ง และต้องทำตามห้ามโต้แย้งเด็ดขาด อยากรู้นักว่าไอรักจะทำอย่างไรเมื่อกติกามันเป็นเช่นนี้
เพื่อนคนหนึ่งขอตัวกลับ ด้วยเพราะกลัวภรรยาที่บ้านเป็นห่วงเนื่องจากมันดึกมากแล้ว เพื่อนๆไม่ได้รั้งไว้แต่เอ่ยแซวกันว่าเขากลัวเมีย เพื่อนคนดังกล่าวยิ้มเฉยไม่ตอบโต้ ช่างเป็นสามีที่แสนดีจริงๆเลยพับผ่า
เมื่อเกมเริ่มขึ้น ตันหยงคือคนที่โดนบ่อยสุด ถูกเพื่อนๆมอมเหล้าจนเมาแทบไม่รู้เรื่อง ไอรักไม่ได้ห้ามเพราะอย่างไรเสียเขาก็ยังไม่เมา ยังมีสติพอจะคอยดูแลตันหยงได้อยู่ จนเมื่อการหมุนขวดแก้วครั้งสุดท้ายมาถึง ขวดก็ยังคงมาหยุดอยู่ที่ตันหยงอีกรอบเจ้าตัวเขาจึงโวยวายใหญ่
“เฮ้ย! โกงป่ะวะ ทำไมมันมาหากูบ่อยจังเนี่ย!!?”
ตันหยงคว้าขวดมาเขย่าๆ เพื่อนๆพากันหัวเราะคนเมาที่หน้าเริ่มแดงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มไปเสียเยอะ ก่อนที่เพื่อนหนึ่งในนั้นจะพูดขึ้นมา ท่าทางสะใจไม่ปิดบังกันแม้แต่น้อย
“คราวเคราะห์ของมึงแล้วไงหยง ยอมรับมันซะเพื่อน”
“ไอ้สัดเจมส์ กูเกลียดมึง เชี่ย!!” ตันหยงโวยวายให้พรเพื่อน
“มึงเป็นหลายสปี่ชี่ส์ในตัวเดียว เอ้ย! คนเดียวเลยว่ะเจมส์ ฮ่าๆ เอิ๊ก!” ตุลย์กอดคอเพื่อนเจมส์ เอ่ยเยาะเย้ยแล้วหัวเราะชอบใจ
“มาๆ จะสั่งอะไรก็สั่งมา กูจะกลับแล้ว” ตันหยงเอ่ยบอก ถ้าจะให้ดื่มอีกเขาก็จะดื่ม จะได้กลับบ้านเสียที ไม่ใหว
เมื่อตันหยงบอกจะกลับบ้านแล้วตุลย์จึงขอเป็นคนสั่งเองในครั้งสุดท้ายนี้ สีหน้าหนุ่มตุลย์ที่เมาไม่แพ้ตันหยงเผยยิ้มเจ้าเล่ห์ มองสาวสวยที่นั่งมองตันหยงเสียตาเยิ้มแล้วกระหยิ่มยิ้มย่องก่อนเอ่ยคำสั่งสายฟ้าฟาด (ฟาดไอรักน่ะนะ)
“ไอ้หยง!”
“เออ ว่าไงวะสาด~”
“กูขอสั่งมึง... ให้จูบกับคนที่นั่งข้างมึง ณ บัดนาว!!”
สิ้นคำสั่งไอรักแทบตาเหลือก ส่วนตุลย์กับพลพรรคยิ้มเจ้าเล่ห์กันทั้งกลุ่ม สาวที่นั่งข้างตันหยงก็แสดงท่าทีเขินอายแต่ก็ไม่ได้ขยับหนีไปไหน ไอรักหันมองตันหยงก็เห็นว่าเพื่อนกำลังหัวเราะเสียงแปลกๆแล้วยิ้มเสียหวานหยด ท่าทางจะไปไกลแล้วนะนั่นน่ะ
“จูบคนข้างๆใช่ป่ะ?” ตันหยงเอ่ยถามเสียงยานคาง
“เออ”
“ได้ จัดไป!”
ตันหยงว่าก่อนหันไปมองคนข้างกาย เพื่อนก็พากันลุ้นตัวโก่ง ดั่งว่าทีมฟุตบอลที่ตนเองเชียร์กำลังจะได้ยิงประตูชัย ก่อนที่ทุกคนจะพากันตาค้างเมื่อตันหยงคว้าคอไอรักที่นั่งหน้าเหวออยู่ข้างกายให้หันมาหาตนเองแล้วจูบเพื่อนไปเต็มเหนี่ยว เพื่อนในกลุ่มอึ้งกันไปเป็นแถบ แม้แต่ไอรักเองก็ด้วย ตันหยงถอนจูบก่อนหันมายักคิ้วให้ผองเพื่อนที่นั่งอึ้งค้างกันไปเป็นที่เรียบร้อย
“ก็มึงบอกให้จูบกับคนนั่งข้างๆไม่ใช่เหรอ ไอ้ไอมันก็นั่งข้างกู ไม่ผิดกติกานะเว้ย~ คึคึ” ว่าแล้วก็หัวเราะ ท่าทางรั่วได้ที่
“เออ ไม่ผิดกติกา แต่ผิดผีไปแล้วเชี่ย…” ตุลย์ เจ้าของคำสั่งบ่นพึม
ไอรักมองท่าทางของตันหยงที่เอนตัวมาพิงเขา ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มแล้วหัวเราะหึๆไม่สนใจใครแล้วจึงขยับลุก รั้งให้ตันหยงลุกขึ้นมาด้วยกัน อาตี๋ลุกขึ้นตามแรงฉุดของเพื่อนแต่ในมือยังถือแก้วเครื่องดื่มติดมาอีก ไอรักจึงแงะออกจากมือแล้วเอาไปวางลงที่โต๊ะ ตันหยงจะคว้าตามเลยถูกไอรักดุเอา เพื่อนๆมองสองหนุ่มเป็นตาเดียว เมื่อไอรักหันมาเห็นจึงเอ่ยบอกกับเพื่อนๆ
“นี่ก็ดึกมากแล้ว กูพาหยงกลับก่อนดีกว่าว่ะ”
“ดูแลมันดีขนาดนี้ กูว่ามันแปลกไปนะ ที่จริงกูก็ไม่อยากคิดอะไรไปแง่นั้น แต่การกระทำของมึงสองคนทำให้กูคิดว่ะ”
เพื่อนคนหนึ่งเอ่ยขึ้นมาแล้วเพื่อนคนอื่นๆเลยพลอยพยักหน้าเห็นด้วยตาม ไอรักถอนใจก่อนจับคนเมาให้ยืนนิ่งๆแล้วเอ่ยบอก
“เออ กูรักมัน แล้วกูขอบอกพวกมึงเอาไว้ตรงนี้เลยนะว่า... มันเป็นเมียกู อย่าพาใครหน้าไหนมาหามันอีก ถ้าใครยังมีปัญหามาเจอกับกูได้ทุกเมื่อ”
ไอรักพูดด้วยน้ำเสียงธรรมดา แต่เพื่อนในกลุ่มต่างรู้ว่าเพื่อนคนนี้เอาจริง เมื่อสายตาของไอรักกวาดมองทุกคนในกลุ่มแล้วไปหยุดตรงสาวสวยที่หมายตาตันหยงคนนั้นในตอนท้ายประโยค ทำให้ทุกคนหุบปากเงียบ ไอรักจึงบอกลาเพื่อนอีกทีแล้วพาตันหยงออกไป เพื่อนๆมองตามหลังสองหนุ่มแล้วเปรยขึ้นมาเหมือนเพ้อ
“โคตรแมนอ่ะ เพื่อนกู”
“ชายเหนือชาย คือยอดชาย”
พร่ำเพ้อไปแล้วก็พากันดื่มต่อ เพราะพอพรุ่งนี้ตื่นมาก็พากันลืมหมดแล้ว แต่สาวๆในโต๊ะนี่สิ ท่าทางจะไม่มีวันลืมเลยทีเดียว...
ไอรักพาตันหยงออกมาที่รถ คนเมาก็เดินโซเซ เอียงซ้าย เอียงขวา จนไอรักต้องดุเอาอีก
“เดินดีๆหยง” บอกกับคนเมาไปแบบนั้นก็ใช่ว่าเจ้าตัวเขาจะทำตามเสียเมื่อไหร่
“จะไปไหนอ่ะ?” ตันหยงเอ่ยถามเสียงอ้อแอ้เต็มที
“กลับบ้านไง”
“อ้อ อืมๆ” คนเมาพยักหน้าหงึกหงักเมื่อได้รับคำตอบ
พอพาตันหยงขึ้นรถมาได้ไอรักก็ถึงกับถอนใจเฮือกใหญ่ ร่างสูงอ้อมมานั่งที่นั่งคนขับมองคนที่คอพับคออ่อนแล้วส่ายหน้า
“คลาดสายตาเป็นไม่ได้เลยนะ”
“บ่น’ไรวะ?” คนเมาเอ่ยถามทั้งยังไม่ลืมตา
“ได้ยินด้วย?”
ไอรักยิ้มขำก่อนใส่เข็มขัดนิรภัยให้เพื่อน เมื่อสตาร์ทรถแล้วเคลื่อนตัวออกมาจากหน้าร้านได้สักพัก ตันหยงก็เอนศีรษะมาพิงไหล่คนขับ
“หยง นั่งดีๆ ไอขับรถไม่ถนัดครับ”
ไอรักเอ่ยบอกเสียงนุ่ม คนกำลังเมาต้องพูดดีด้วยหน่อย เพราะเมาแล้วชอบเอาแต่ใจนักล่ะคนนี้ ตันหยงไม่ยอมผละกลับไปแต่กลับกอดแขนไอรักที่ตนเองซบอยู่แทน
“ไอ…”
“หืม?” ไอรักขานรับคำเรียก
“…………”
“…………”
เมื่อเห็นคนเรียกเงียบไปนานไอรักจึงหันมอง ถึงได้เห็นว่าอีกคนหลับไปเสียแล้ว
“อ้าว เรียกแล้วหลับ ยังไงวะเนี่ยเมียกู?” บ่นกับตนเองแล้วไอรักก็หัวเราะเบาๆ
เมื่อขับรถมาถึงบ้านของตันหยงก็เป็นเวลาดึกมากแล้ว เกือบสองนาฬิกาของวันใหม่ ไอรักลงมาเปิดประตูแล้วเอารถเข้าไปจอดในโรงรถของบ้านตันหยง พอจัดการจอดรถแล้วลงไปปิดประตูบ้านเรียบร้อยก็ต้องลากตันหยงลงมาด้วยอีก เมื่อเข้ามาในบ้านก็เห็นเสี่ยย้ง คุณพ่อของตันหยงรออยู่ ไอรักสวัสดีท่าน ดูทุลักทุเลกับตันหยงน่าดู
“ป๊ายังไม่นอนอีกเหรอครับ?” ไอรักเอ่ยถามขณะที่เกี่ยวเอวตันหยงไว้ไม่ให้อีกฝ่ายเซล้ม
“รอพวกลื้อสองคนอยู่น่ะสิ” คุณพ่อเอ่ยบอก มองลูกชายคนเล็กที่เมาคอพับแล้วส่ายหน้า
“โห นี่มันก็ดึกมากแล้วนะครับป๊า” ไอรักมองนาฬิกาที่ผนังห้องแล้วเอ่ยบอกอย่างเป็นห่วงที่ท่านมารอ
“ป๊าเป็นห่วง” คุณพ่อตันหยงว่า
“ลำบากป๊าแย่” ไอรักยิ้มบาง รู้สึกอุ่นในอกเมื่อท่านบอกมาเช่นนั้น
“ไม่เป็นไรร๊อก นี่พวกลื้อก็กลับมาแล้ว งั้น... ป๊าก็ไปนอนล่ะ”
“ครับ เดินระวังครับป๊า”
คุณพ่อตันหยงเดินขึ้นบ้านแล้วโบกมือให้ว่าไม่เป็นไร ไอรักมองตามท่านอย่างนึกขอบคุณในความห่วงใยและความเอ็นดูที่ท่านมีเผื่อมาถึงเขาด้วย ก่อนพาตันหยงขึ้นบ้านไปนอนพัก
เมื่อจับเพื่อนโยนลงบนที่นอนแล้วไอรักก็ยืนเท้าสะเอวมอง ตัวมีแต่กลิ่นบุหรี่ กลิ่นเหล้าแบบนี้ให้นอนเลยคงท่าจะไม่ดี แต่จะให้อาบน้ำก็ท่าจะไม่ไหวแฮะ
“หยง หยงครับ” ไอรักเขย่าแขนเรียกเพื่อน
“อือ” ตันหยงหรี่ตาขึ้นมามองคนเรียก ไอรักจึงเอ่ยถาม
“อาบน้ำหน่อยไหม?”
“ไม่เอา หนาววว” ตันหยงลากเสียงยาวก่อนพลิกตัวไปอีกด้าน
“งั้นเช็ดตัวนิดนะ”
ไอรักจับตัวเพื่อนพลิกกลับมาแล้วเอ่ยถามอีก ตันหยงเลยประท้วงเสียงออด
“หนาวอ้า~”
“ไม่เช็ดตัวแบบนี้นอนไม่ได้นะ เหม็นไปหมดแล้ว”
พออีกคนบอกว่าเหม็น ตันหยงจึงยกแขนที่แทบจะยกไม่ขึ้นของตนเองขึ้นมาดม ทำจมูกฟุดฟิดแล้วว่า
“ไม่เห็นเหม็นเลย ลองดม”
คว้าแขนไอรักที่ยืนอยู่ข้างเตียงแล้วกระตุกให้โน้มตัวลงมา ก่อนกดคอเพื่อนให้ลงมาหา ไอรักซุกใบหน้ากับซอกคอคนเมาก่อนกัดเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว
“โอ๊ย! เจ็บนะ!”
คนเมาประท้วงเสียงดังก่อนผลักหน้าอีกคนออกห่าง ไอรักหัวเราะก่อนไปเอาอ่างน้ำกับผ้ามาเช็ดตัวให้เพื่อน ถอดเสื้อผ้าเพื่อนออกจนหมด เคยเห็นมาแล้วไม่ต้องอายกัน แถมตอนนี้ตันหยงก็เมาอยู่ ไม่มีปัญหา เพราะถ้าไม่เมานี่มีหวังโดนต่อยแน่ที่แก้ผ้าเจ้าตัวเขาแบบนี้
เช็ดตัวเสร็จไอรักก็จะใส่เสื้อตัวใหม่ให้ แต่คนเมาก็ไม่ให้ความร่วมมือกันเลย ไอรักจึงตัดใจ ไม่ต้องใส่มันแล้ว ห่มผ้าให้เฉยๆก็พอ พอจัดการธุระกับคนเมาเสร็จไอรักถึงเข้าไปอาบน้ำ นอนทั้งอย่างนี้ไม่ไหว
เมื่ออาบน้ำเสร็จออกมา ไอรักก็ปีนขึ้นเตียงแล้วเข้ามานอนซุกใต้ผ้าห่มหนานุ่มผืนเดียวกับตันหยง นอกจากอุ่นเพราะผ้าห่มแล้วยังอุ่นผิวกายคนข้างๆอีกด้วย
“เย็นจัง…”
ตันหยงพึมพำเสียงเบา เพราะแผ่นอกเปลือยของไอรักที่เย็นเพราะเพิ่งอาบน้ำมานั้นสัมผัสกับตัวเขาที่เปลือยเปล่าพอกัน
“ยังไม่หลับอีก?” ไอรักมองคนตาปรือปรอยที่ขยับตัวยุกยิกไปมาภายใต้ผ้าห่มหนา
“ไอ”
“หืม?... ถ้าเรียกแล้วไม่พูดนี่มีปล้ำนะ” ไอรักเอ่ยขู่กลั้วหัวเราะ
“หึๆๆ” ตันหยงหัวเราะในลำคอ ขยับตัวเบียดซุกตัวเย็นๆของไอรักแล้วเอ่ยเรียกอีก
“ไอ…”
“ว่าไงครับคุณชายตันหยง?”
“รักไอจังคร้าบ~” ตันหยงเอ่ยบอกเสียงยานคาง ก่อนพาดแขนกับเอวสอบ กอดเกี่ยวแล้วเอาหน้าซบกับแผงอกล่ำๆของเพื่อน
“ผมก็รักคุณชายเอาแต่ใจเหมือนกันคร้าบ~”
ไอรักล้อเลียนก่อนหอมแก้มเพื่อนซ้ำหลายๆที ตันหยงหลับตาลงแล้วถอนใจก่อนยิ้มบางเบา แขนเรียวกอดไอรักแน่น ไอรักช้อนศีรษะเพื่อนให้นอนหนุนแขนตนเอง ปัดปอยผมที่ระหน้าผากออกไป กดจูบหน้าผากเพื่อนแล้วค่อยเอนศีรษะลงนอน รอยยิ้มสุขใจยังแต้มแต่งริมฝีปาก
แม้ไอ้คุณชายตันหยงของเขาจะเอาแต่ใจไปบ้างในบางครา แต่เขากลับมองว่ามันเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งที่ทำให้เขาหลงรักคนๆนี้ เพราะในบางมุมที่ใครไม่เคยเห็น คุณชายตันหยงของเขาก็น่ารักยิ่งกว่าใคร หรือใครจะบอกว่าไม่จริง??
รักใสปิ๊ง พิเศษ ไอ้คุณชายของไอรัก ((ไอรักดอกพิกุล))
จบค่ะ
เน็ตหลุดอีกแล้วอ่ะ หลุดตอนสำคัญตลอด 
คืนนี้มาจิ้มบวกให้ทุกท่านนะคะ
สั้นไปหน่อยเนาะ แต่แต่งแล้วฟินเบาๆ 
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
