หัวข้อ: สวัสดีครับคุณสามีที่รัก @@ ตอนพิเศษ || รวมมิตร || part 2 /?? @@(P.10) 1 -7-2556

[Yร้าย]

อนุมัติให้ลาพักได้...แต่ต้องรีบหายนะตัวเอง....
นักอ่านตาแดง ๆ รออ่านกันอยู่....

[Aladin]

รับทราบจร้า
ยังรอคอยเจเจกับเดย์เดย์อยู่น้า
 

[name]

เป็นกำลังใจให้คร้าบบ

[prim--prim]

รับทราบค่า เป็นกำลังใจให้คุณP-o-r-m-u-h-M นะคะ
ปล.เวลาคุณP-o-r-m-u-h-M เราเสนอให้เปลี่ยนชื่อเรื่องแบบใส่หน้าด้วยน่ะค่ะ

เช่นคุณP-o-r-m-u-h-M อัพ "ประกาศ(ขอลาพักร้อน)" ก็ใส่ P.6 ไปด้วยแบบนี้น่ะค่ะ
นักอ่านจะได้รู้ว่าที่จขร.อัพนั้นอยู่หน้าไหน 

[otaku1234]

เจเจ หัวเราะ เอิ้กๆ ทั้งเรื่องเลยวุ้ย// น่ารักดี
 

[P-o-r-m-u-h-M]

เฮ้อออออออ...เบื่อ!! เบื่อมาก เบื่อโคตรๆ!! โคตรของโคตรของโคตรเบื่อเลยครับ!! ช่วงนี้ช่วงปิดเทอม เป็นปิดเทอมแรกที่ผมต้องนั่งเบื่อไม่มีอะไรทำแบบนี้ จะกลับบ้านก็ขี้เกียจเพราะมันปิดแค่ไม่กี่อาทิตย์ แต่ก็ไม่รู้จะทำอะไร

ไอ้หล่อเดย์ก็ทำงาน ไอ้มีนก็ไปออกค่าย ไอ้วุ้นก็ไปต่างประเทศแล้ว เพื่อนคนอื่นก็แทบจะไม่เหลือห่างกันไปจนคงไม่มีหน้าไปชวนเที่ยวแล้วอ่ะ โห้ยยย เจเจว่างอ่ะ!!

คิดไปคิดมาแล้วก็หงุดหงิดใจ แต่ก่อนผมอยู่คนเดียวได้แบบชิวชิว สบายๆเลย แต่เพราะเดย์เลย เพราะมันคนเดียวทำให้ผมต้องขี้เบื่อแบบนี้ ก็เดย์มันชอบทำให้ผมไม่ว่างมาตลอดสี่ปีที่คบกัน วันหยุดก็ชวนเที่ยว วันธรรมดาก็ชวนไปกินข้าวดูหนัง

แล้วยิ่งช่วงนี้งานไอ้เดย์เริ่มจะเยอะขึ้นเยอะขึ้นทุกวันหลังจากมันพ้นช่วงทดลองงาน จากตอนเย็นกินข้าวด้วยกันก็แค่โทรถามกันว่ากินข้าวหรือยัง จากที่ทุกอาทิตย์ผมต้องไปค้างกับมันที่คอนโดกลายเป็นว่าหลายอาทิตย์ไปค้างที

เอาเข้าจริงๆก็แอบกลัวว่ามันจะมีอะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนไปเหมือนกันนะ

ไม่ได้กลัวว่าเดย์มันจะนอกใจหรอก แหมก็รู้อยู่ว่าเดย์มันเป็นคนดีขนาดไหน แต่ที่ไอ้เจเจกลัวคือกลัวว่ามันจะเป็นรักแท้แพ้ใกล้ชิดอะไรเทือกนั้นมากกว่า ยิ่งเป็นเดย์ด้วยมีแต่คนจ้องจะงาบมันอยู่ทุกนาที ไม่ใด้ไม่ได้ๆ

อย่างนี้ต้องตามไปดู!!

“อ่าวพี่เจเจแต่งตัวไปไหนครับพี่”เสียงคนทักจนแทบสะดุ้ง หันไปเจอไอ้น้องนาเป็นรุ่นน้องในคณะแถมยังอยู่หอเดียวกันด้วย มันมองผมแบบงงๆ จะไม่ให้งงได้ไง ผมใส่แว่นใส่หมวกเสื้อคลุมแขนยาวตัวใหญ่ของไอ้มีนกับกางเกงทรงกระบอกหลวมๆ นี่ถ้ามีหนวดพ่อติดจริงๆอ่ะ เอิ้กเอิ้ก

“อ่อ...จะไปถ่ายรูป”ยกกล้องในมือให้น้องนาดู ก็ผมจะไปถ่ายรูปจริงๆ

“โห่ แต่งตัวอย่างกับพวกโรคจิตเลยพี่ ตำรวจจับไม่รู้ด้วยนะนั่น”ไอ้เชี่ยน้องนาปากดี กูแค่ต้องทำตัวไม่ให้เป็นจุดสนใจเฉยๆ ไม่งั้นเดี๋ยวนายแบบที่ผมจะไปถ่ายรู้ตัวพอดี

“ก็ว่าไป...น่าสงสัยมากเลยเหรอว่ะนา?”เสียเซลฟ์ไปเลย นี่อุตส่าเลือกตัวที่คิดว่าเหมือนในหนังพวกนักสืบที่เคยไปดูกับไอ้เดย์บ่อยๆแล้วนะเนี้ย

“ถ้าเดินเฉยๆก็ไม่หรอกครับ แต่ถ้ายกกล้องขึ้นมาถ่ายนี่ผมนึกว่าพวกแอบถ่ายแน่ๆเลย เผลอๆอาจเหมือนพวกโรคจิตด้วยนะนั้น”นะนั้นนะนั้นอยู่ได้ไอ้เด็กคนนี้

“เหอๆ แล้วนี่นาไปไหนมา ไม่กลับบ้านเหรอ”เปลี่ยนเรื่องคุยแมร่งเลย คุยเรื่องชุดที่ใส่ต่อมีหวังไอ้นาได้บอกเหมือนคนบ้าเข้าจริงๆอ่ะ

“พึ่งกินข้าวมาอ่ะ แล้วผมไม่กลับหรอกครับ งานเยอะขี้เกียจขนไปขนมา แล้วพี่เจเจไม่กลับเหรอ”

“พี่ก็งานเยอะพอกัน”ตอบน้องไปแล้วชวนคุยนิดหน่อยก่อนจะขอตัวไปทำธุระต่อ ผมไม่ได้โกหกนะ งานผมเยอะจริงๆ คณะผมนี่งานเยอะโคตรของโคตรอ่ะ แต่แบบว่ามันส่งเปิดเทอม...ตอนนี้เลยว่างไง เอิ้กเอิ้ก

ขับรถได้ซักพักก็โทรหาไอ้เดย์ซักหน่อย รอสายไม่นานมันก็รับเสียงร่าเริง

“ว่าไงครับที่รัก”บอกแล้วว่าเสียงมันร่าเริง แต่ไม่ใช่ว่าไม่ชอบนะ แค่เขินนิดๆ เอิ้กเอิ้ก

“อยู่ไหนอ่ะ”

“อยู่ที่ทำงานดิ เบื่ออ่ะ แล้วเจเจโทรมามีอะไรหรือเปล่า หรือว่าจะมาหาเดย์”....อื้อหือ ถ้ากูไม่รู้จักมึงมาสี่ปีห้าปีกูคงคิดว่ามึงเลี้ยงกุมารทองแน่ๆเลยไอ้เดย์

“เปล่า ก็แค่โทรหาเฉยๆ”

“โด่ ไอ้เราก็นึกว่าคิดถึงกัน ไม่เจอกันหลายวันคิดถึงเดย์บ้างป่ะเนี้ย”พ่อขุนเดย์ของนางเจเจเริ่มอ้อนแล้ว ไม่ต้องแปลกใจเลยครับที่เห็นไอ้เดย์มันอ้อน แหม...จะให้ไอ้คนหน้านิ่งอย่างผมอ้อนหรือไง ไม่ไหวมั้งมีหวังไอ้เดย์ตกใจช็อคตายแน่เลย เอิ้กเอิ้ก

“ก็คิดถึงอยู่นะ แต่ไม่ค่อยเท่าไรแล้ว เมื่อกี้พึ่งโทรหามีนมาหายคิดถึงไปเยอะ หึหึ”แกล้งพูดเล่นตามเรื่อง ใช้ไอ้มีนนี่แหละไม่ใช่ว่าใช้แล้วจะทำให้ไอ้เดย์โกรธได้หรอก แต่ไม่รู้จะใช้ใครมาอ้างแล้วมากกว่า!!

“หึ โทรมากวนแบบนี้ไม่ต้องโทรมาเลยดีกว่าว่ะ”เห็นป่ะว่าไม่โกรธ...แหม แค่งอนน้อยๆพอน่ารักครับไม่โกรธหรอกเชื่อผมซิ เดย์มันแค่เห็นว่าผมอยากให้งอนมันเลยงอนให้ไง

“...แล้วเดย์ทำอะไรอยู่ ว่างเหรอคุยได้นานเชียว”

“วันนี้ว่างๆ เดี๋ยวว่าจะออกไปเหล่หนุ่มน้อยออฟฟิตข้างๆหน่อย”นั้นไง...เล่นกูคืนซะล่ะ เหอะๆ

“หาเผื่อด้วยคนแล้วกัน ขอแบบน่ารักๆนะ”จะพูดว่าขอหล่อๆแม่งก็กระดากปากตัวเองเกินไป!! เอิ้กเอิ้ก

“เออๆยอมแพ้ล่ะ ปากเก่งจริงนะ เดี๊ยะๆ เจอเมื่อไรเดย์จะจับจูบซะให้เข็ด”มันว่าแล้วก็หัวเราะร่าผ่านสายจนทำเอาต้องยิ้มตามเสียงหัวเราะสดใสของมันไปด้วย แล้วก็คุยกับต่อนิดหน่อยก่อนจะวางสายไป เพราะรถตรงข้างหน้าเริ่มจะเยอะขึ้นเยอะขึ้น

กว่าจะถึงที่ทำงานของเดย์ก็ปาไปเกือบๆเที่ยงแล้ว มองๆดูตัวเองในกระจกแล้วก็แอบขำตัวเองอยู่เหมือนกัน ทั้งแว่นตาสีดำทั้งหมวกทรงเบเร่ต์สีเขียวขี้ม้าแบบเดียวกับเสื้อคลุมตัวยาวที่แอบขโมยของไอ้มีนมาใส่ ไหนจะบวกกับหน้าโหดแอบนิ่งของผมอีก พอมองแล้วก็นึกถึงคำพูดของไอ้น้องนา...ภาวนาเถอะ...อย่าให้มีตำรวจอยู่แถวนี้เลย!! เอิ้กเอิ้ก

ผมแอบๆเดินไปตามทางเดินเรื่อยๆ ขึ้นลิฟต์คนก็มองหวาดๆแต่โชคดีที่ไม่มีใครแจ้งยามให้มาจับ จนสุดท้ายผมก็ได้มานั่งอยู่หน้าออฟฟิตของไอ้เดย์สมใจ ถึงเข้าไปข้างในไม่ได้แต่โชคดีที่โต๊ะทำงานของไอ้เดย์อยู่ติดกับประตู มองชัดแจ่มเลยล่ะ

แต่เหมือนจะไม่ได้โชคดีไปซะทั้งหมด เพราะไอ้การที่ผมเห็นชัดนี่แม่งก็เลยเห็นว่าไอ้เดย์กำลังคุยกับใครอยู่...น้องข้าว...ไม่รู้หรอกว่ากำลังคุยอะไรกัน แต่ยิ้มไปหัวเราะไปจนแอบหมั่นไส้เล็กๆ

มือทั้งสองข้างเลยเกิดอาการยกกล้องคู่ใจขึ้นมาหมุนเลนส์ซูมเข้าไปแล้วกดรั่วถ่ายไม่ยั้ง เฮอะ!! คิดเหรอครับว่าเจเจจะหึง เมินซะเถอะ!! ผมไม่หึงหรอกครับ

เพราะหลังจากที่ผมจำน้องข้าวได้ผมก็ไม่เคยจะเครียดกับอาการอยากได้ของเก่าคืนของน้องเขาเลยแม้แต่นิดเดียว เชื่อเลยว่าเดย์มันคงไม่ยอมกลับไปให้น้องข้าวหลอกอีกแน่ๆ แล้วอีกอย่าง

เดย์มันรักผมจะตาย !! เอิ้กเอิ้ก

กดเก็บภาพไปซักพักน้องข้าวก็เดินออกมา ส่วนไอ้เดย์ก็หยิบแซนวิชขึ้นมากัดกินพร้อมกับจิบกาแฟไปด้วย ระหว่างนั้นก็มีทั้งผู้หญิงผู้ชายมาคุยกับมันเรื่อยๆ ไอ้ผมก็กดถ่ายรูปไปเรื่อยๆเหมือนกัน ถึงจะรู้ว่าไม่มีอะไรในกอไผ่ คนอื่นเขาแค่เข้ามาคุยตอนพักเที่ยงเฉยๆ แต่ด้วยจิตวิญญาณนักสืบมันสิงขนาดนี้แล้ว ผมต้องทำหน้าที่ให้ดีที่สุดครับ!!

“ฮัลโหล กินข้าวหรือยังครับที่รัก”นั้นไง เสียงใสเชียวเห็นยกมือถือขึ้นมาโทรหลังจากกินกาแฟหมดก็นึกว่าจะโทรหาใคร ที่แท้ก็โทรหาผมนี่เอง หุหุ

“กินแล้ว เดย์ล่ะกินหรือยัง”

“กินล่ะ”

“กาแฟกับแซนวิชอ่ะดิ”

“โอ้...นี่เจเจมีพรายกระซิบเหรอ ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ”ไม่ได้มีพรายกระซิบเว้ย แต่กูมีตาทิพย์ ตาที่ซูมได้เพียงแค่หมุนเข้าๆออกๆ เอิ้กเอิ้ก

“หัดกินอะไรนอกจากกาแฟบ้างก็ดีนะ”

“กาแฟก็ดีแล้ว ช่วงนี้เดย์ต้องประหยัด”

“ทำไม?”งงดิครับ ถึงเงินเดือนมันไม่ได้เยอะเพราะพึ่งเริ่มทำงานแต่คือบ้านมันรวยจะตาย...มึงจะอดข้าวเก็บตังเพื่ออะไรว่ะ??

“จะซื้อบ้าน ไว้เป็นเรือนหอไง”เสี่ยว!! เสี่ยวได้อีกแฟนผม....แต่ผมก็แอบยิ้มนะ เอิ้กเอิ้ก

“เรือนหอใคร เดย์กับน้องข้าวอ่ะเหรอ”...เขินนะแต่ไม่แสดงออก...ไม่ให้รู้หรอก แอบรู้สึกในใจจจจจจ...ฝืนทำในสิ่งที่ยากจริงๆ สวนทางหัวใจจจจจจ แอร๊ยยยย

“วู้ว ถ้าเป็นขึ้นมาจริงๆอย่าร้องไห้ขี้มูกโป่งแล้วกันเถอะคนเราล้ออยู่นั้นแหละ”

“เอ๊า ก็ใครจะไปรู้ อยากได้เรือนหอทั้งๆที่ก็มีทั้งบ้านทั้งคอนโดอยู่แล้วอ่ะ ไอ้เราก็นึกว่าจะซื้อไปอยู่กับเมียน้อย”

“เฮอะ เดย์ไม่เอาหรอกเมียน้อย เมียตัวใหญ่ๆเร้าใจกว่าเยอะ เจเจว่างั้นมั้ย...”แมร่ง!! ทำเสียงหื่นใส่ เล่นเอาซะไปไม่เป็นเลย แหมก็มันชมว่าผมเร้าใจอ่ะ...ใช่ป่ะ?...เอิ้กเอิ้ก

หลังจากนั้นเราก็คุยกันนิดหน่อยแล้วเดย์มันก็วางสายไปบอกว่าจะออกไปยืดเส้นยืดสายข้างนอกออฟฟิต เท่านั้นแหละผมนี่แทบจะเก็บข้าวของแทบไม่ทัน เพราะมันวางโทรศัพท์ปุ๊บก็ลุกออกมาปั๊บ โชคดีที่ไอ้โซฟารับแขกที่ผมนั่งอยู่มันมีสองฝั่งผมเลยขยับไปนั่งฝั่งตรงข้ามหันหลังให้ไอ้เดย์ที่เดินออกมาและเดินผ่านไป ฟู่วว แอบโล่งอกหน่อยๆ

แต่ภารกิจวันนี้ผมยังไม่จบ...ก็ไม่ใช่ว่าแค่ในออฟฟิตเท่านั้นที่ไม่น่าไว้ใจ สำหรับไอ้เดย์...หล่อๆแบบนั้น ที่ไหนๆก็ไม่น่าไว้ใจไปซะหมดนั้นแหละ ทำไงได้...แฟนผมมันหล่อ

แอบตามไอ้เดย์ออกมาจนถึงส่วนที่เป็นห้องกระจกติดมีป้ายบอกว่าเป็นที่สำหรับสูบบุหรี่ ไอ้เดย์มันสูบไม่จัดครับ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็เลิกไม่ได้ซักที มันบอกว่าแต่ก่อนตอนอยู่ม.ปลายสูบหนักมาก แต่ตอนนี้อย่างมากก็วันละสามม่วน ผมก็โอเคไม่ได้บังคับอะไรให้มันเลิก แต่ก็เคยบอกว่าไหนๆก็แทบจะไม่สูบอยู่แล้วก็เลิกๆไปได้ก็ดี มันก็แค่พยักหน้ายิ้มๆ

“เจอกันอีกแล้วนะเดย์”เสียงใสของผู้ชายหน้าใสไม่แพ้เสียงเรียกไอ้เดย์คุย ผมที่แอบนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลยังได้ยินน้ำเสียงที่แสดงออกถึงความดีใจโคตรๆที่ได้เจอ...แถมเป็นเสียงที่ผมจำได้ดีด้วย น้องข้าว...อีกแล้ว...

“อ้าวข้าว มาทำไรตรงนี้”นั้นดิ มาทำไรตรงนี้ว่ะ น่าตาแบบนี้อย่าบอกนะว่าสูบกับเขาด้วยอ่ะ เชื่อไม่ลงจริงๆ แต่...น่าตาแบบนี้ยังหลอกไอ้เดย์มาแล้วนี่หว่า ลืมไป เอิ้กเอิ้ก

“ข้าวพึ่งกลับจากทานข้าวน่ะ เห็นเดย์เลยเข้ามาคุยด้วย”

“อ่อ มีอะไรกับเดย์หรือเปล่าครับ”พูดเพาะจนไอ้คนแอบฟังรู้สึกตะหงิดๆ ก็รู้หรอกว่ามันเป็นสุภาพบุรุษโคตรพ่อ แต่ไม่จำเป้นต้องสุภาพกับคนที่เคยหักอกมึงก็ได้นิ ฮึ่ยๆ

“แหม เดี๋ยวนี้ข้าวต้องหาเรื่องคุยถึงจะเข้ามาคุยกับเดย์ได้ใช่มั้ยอ่ะ”

“ฮ่ะๆๆ เปล่าหรอก ก็เดย์นึกว่าข้าวมีธุระอะไรไง”

“ก็เปล่าแค่อยากมาคุยกับเดย์เฉยๆ...เดย์...ข้าวยังเหมือนเดิมนะ”น้ำเสียงออกเศร้าแต่ทำไมกูรู้สึกไม่สงสารว่ะ...รู้สึกอยากต่อยไอ้คนพูดซักหมัดสองหมัดมากกว่า เอิ้กเอิ้ก

“เดย์ว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนี่ ถึงข้าวยังรู้สึกเหมือนเดิมแต่เดย์ไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกับข้าวแล้ว”พูดได้ดีมากครับคุณแฟน อิอิ

“เพราะพี่เจเจใช่มั้ย ทำไมอ่ะเดย์ เดย์ไม่ได้ชอบแบบ...แบบนั้นนี่”......แบบไหนว่ะพูดให้เคลียร์ดิ๊?

“ถ้าข้าวจะมาพูดเรื่องนี้เดย์ขอตัวนะ”น้ำเสียงไอ้เดย์เริ่มแข็ง แต่คือกูยังไม่เคลียร์...ทำไมมึงไม่คุยต่อว่ะเดย์ กูแบบไหน ? แบบไหนอะไร กูงงนะ ด่ากูเปล่าว่ะ

“เฮ้ยยยย!!”เสียงผมร้องเสียงดังเพราะอยู่ไม้ถูพื้นโผล่ออกมาชนกับขาหันไปมองมีป้าแม่บ้านยิ้มแห้งๆแล้วบอกขอโทษ แต่คือป้าครับ...ป้าทำอะไรลงไปกับผมรู้ตัวบ้างมั้ยยยยยยยยย

“เจเจ....”นั้นไง...เสียงไอ้เดย์เรียกผม หันไปมองก็เจอมันมองผมด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม ผมเลยยิ้มแบบเดียวกับบ้านแม่บ้านเมื่อกี้เดะๆ

“มาทำอะไรที่นี่”

“อ่อ..หะหะ มา...มา...มา อ่านหนังสือพิมพ์”.....ลงทุนชิบหายเลยกู ค่าน้ำมันเป็นร้อยมาอ่านหนังสือพิมพ์ เหอๆๆๆ ไอ้เดย์อมยิ้มจะหัวเราะก็ไม่หัวเราะแต่กลั้นไว้ คงกลัวฟอร์มแตก อ่ะโด่...ทำเป็นมีมาด

“เอ่อ...งั้นข้าวขอตัวก่อน...นะ”นั้น...ไอ้ตัวการชิงไปแล้ว เฮ้ย!! อย่าพึ่งไปดิ อยู่เคลียร์ก่อน สรุปที่บอกว่าแบบนั้นอ่ะแบบไหน!!

“ไม่ต้องเลยหนีเลยนะ เรามีเรื่องต้องเคลียร์กันยาว...ยาวแน่ๆ”อ๊ากกก ไม่ได้หนีเว้ยยยย แค่จะไปตามไอ้น้องข้าว เคลียร์เรื่องน้องข้าวให้เข้าใจ ส่วนเรื่องของมึงกูไม่เคลียร์ ไม่เห็นมีเรื่องอะไรต้องเคลียร์ กูก็บอกมึงไปแล้วว่ากูมาอ่านหนังสือพิมพ์ทำไมมึงไม่เชื่อใจกูล่ะ เป็นแฟนกันมันต้องเชื่อใจกันซิ เชื่อใจอ่ะเชื่อใจจจจจจ ~ ~ ~ ~







ทำตามที่แนะนำแล้วนะครับ แหะๆ หายไปนานเลย (คิดว่า)สภาพหัวมันโปร่งขึ้นมาหน่อยๆแล้วล่ะ
อัพเรื่องสั้นให้ก่อนแล้วเรื่องอื่นจะทยอยๆเขียนแล้วอัพที่หลังครับ

ขอบคุณทุกคอมเม้นเหมือนเดิมครับผม 


ปล. จากเรื่องสั้นสองตอนจบของผมกับเม้นนี้

กำลังจะนอน ลองเข้ามาดูเล่นๆ
อ๊ะ เจอเรื่องนักเขียนคนโปรดของเรา
เลยอิอ๊ะ จะเข้ามาเสพความฮาก่อนนอน นึกว่าเหมือนเรื่องเจเจ
อ่านไปอ่านมาจนจบ อินี่น้ำตาไหลพรากๆ
เข้าใจความรู้สึกเลย ตอนนั้นมันคิดอะไรไม่ออก นึกไม่ได้ว่าใครรักเรามั่ง นอกจากคนนั้นๆที่ทำร้ายเรา
ขอบคุณคนแต่งนะที่มอบแง่คิดดีๆให้ บางทีเราก็ลืมมองคนข้างๆตัวอีกมากมาย ลืมครอบครัวไปนะ
แต่อิคนอ่านคนนี้ไม่มีครอบครัวนะ ยังคิดอยู่เลยว่าถ้าต้องเลิกแฟนคนนี้ กรูจะเหลือใคร นอกจากตัวเอง
แอบดรามาซะงั้น แหะๆ กดเป็ด กดบวกให้นะจ๊ะ

ไม่รู้ว่าตอบช้าไปมั้ยเพราะพึ่งจะได้อ่านเม้นครับ
คนเขียนคนนี้คงจะพูดหรือแนะนำอะไรกับคุณ Salome ไม่ได้
แต่ผมจะเป็นกำลังใจให้ตลอดไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นนะครับ สู้ๆนะครับ 

[ka[ze]na]

^
^
^

ดูท่าว่าเครียกันอีกยาวแน่ๆ

ข้าวพูดไว้เป็นปม สงสัยต้องให้เจเจแกะเองแล้วมั้ง หึๆๆๆๆ

[loveview]

เอ่อ เจเจน่ารักอ่ะ  กิจกรรมยามว่างเหรอคะ วันหลังชวนกันไปบ้างดิ

[yeyong]

เจเจเป็นปาปาราสซี่ที่เฟอะฟะจริง

[imissyou]

หน๋อย ๆ มีอ่อยนะยะ ดีนะว่าพ่อเดย์เขารักเดียวใจเดียว

[PazZ]

เอาให้เคลียร์!!! 555555555

[nunnan]

เจเจ จะโดนไรเนี่ยยยย

[obab]

น่ารักตลอดด คู่นี้
ปล. คนเขียนแต่งทั้งหมดกี่เรื่องแล้วคะจะตามไปอ่าน เคยอ่านหลายเรื่องเหมือนกันแต่ไม่แน่ว่าครบหรือยัง ?

[roseen]

 

[♠DekDoy♠]

เหตุผลได้ยอดเยี่ยมนะเจเจ เอิ้ก ๆ

[gupalz]

ข้าวจะพูดไรต่อนิ เจเจดักตบไปเลย 555555

[NewYearzz]

เจเจน่ารักอ่ะ ใครมาเอาข้าวสไปเก็บที

ว่าแต่เครียร์กันที่ว่ายาวๆเนี๊ยะ ยังไม่อ่าครับ?

รอตอนต่อไปครับ

[why yyy]

เดย์จะเคลียร์อะไรกับเจเจหว่า??

[choijiin]

เคลียร์อิท่าไหนไม่รู้
แต่ที่แน่ๆต้องจัดหนักแหงแซะ
  

[ต่ายน้อย]

พี่เจเจน่ารักตลอดอ่ะ

[$VAN$]

นึกสภาพการแต่งตัวของเจเจแล้วฮา แหม่~ ทำไปได้
เดย์นี่ก็ดีจัง รักเจเจคนเดียวไม่มีวอกแวก ปลื้มจัง
ข้าวอ่ะ จะบอกว่าเจเจไม่ตัวเล็กน่ารักเหมือนตัวเองรึไง 
เดย์เขาไม่ได้มองคนแต่เพียงภายนอกนะจ๊ะ เจเจก็ดีออก
ตัวก็สูง แมนก็แมน หน้าก็เฉย โก๊ะๆดีด้วย หุๆ (ชมจริงๆ?)

[CarToonMiZa]

เจเจโดนจับได้ซะแล้ว
สงสัยเคลียร์กันยาวววว

[zero3]

ไปปาปารัสซี่ใกล้ไปรึป่าวเจเจ ความแตกเลย
ป้าแม่บ้านนี่ก็นะ ทำกับเจเจได้ลงคอ คึคึ
ดูเหมือนข้าวจะเข้าใจผิดนะ
เจเจอยู่บนได้ ก็ต้องออนท๊อปเท่านั้น เอิ๊กๆ
ป๋าเดย์เอาเจเจไปเคลียร์ด่วน จัดหนักสามวันสามคืนเลย เอิ๊กๆ

[P-o-r-m-u-h-M]

ข้างหน้าผมตอนนี้เป็นบ้านจัดสรรหลังไม่เล็กไม่ใหญ่ที่ยังตกแต่งไม่เสร็จดีนัก ในขณะที่คนข้างๆบ้านหรือกระทั้งข้างบ้านของบ้านถัดไปถัดไปถัดไปอีกเขาจะย้ายเข้ามาอยู่กันเต็มไปหมดแล้วแต่มีแค่อีบ้านหลังนี้หลังเดียวที่ยังไม่ได้ย้ายเข้ามาอย่างเป็นกิจจะลักษณะ 

แน่นอนว่า...บ้านหลังนี้เป็นบ้านของไอ้หล่อเดย์ครับ แต่ ชู่ว!! อย่าไปบอกมันนะว่าผมรู้เรื่องที่มันซื้อบ้านไว้ เพราะมันปิดเรื่องนี้กับผมอยู่

ก็นะ ตั้งแต่ครั้งนู้นนนนน ที่มันบอกจะเก็บเงินซื้อเรือนหอต่อมามันก็มาเลียบๆเคียงๆถามว่าผมชอบบ้านแบบไหน มีสวนหรือไม่มีสวน เอาหนังสือเฟอร์นิเจอร์มาทำเป็นอ่านๆเล่นแล้วก็แอบถามความคิดเห็นของผมด้วย

แล้วถ้าลืมไป...ไอ้เจเจไม่ได้โง่นะคร๊าบบบ!!

ออกจะเป็นคนสุขุม รอบคอบและดูน่ามีหลักการขนาดนี้ เอิ้กเอิ้ก ผมก็เริ่มสงสัยขึ้นมานิดๆแล้วล่ะ แล้วปรากฏว่ามีวันหนึ่งมันบอกผมว่าจะกลับไปนอนที่บ้าน แล้ววันนั้นผมมีธุระกับแม่ไอ้เดย์เลยเข้าไปหาแม่มันปรากฏว่าไอ้เดย์ไม่อยู่บ้าน

ด้วยความที่แม่มันกลัวเหลือเกินที่ผมจะโกรธเลยบอกว่าเดย์มันแวะไปนอนที่บ้านใหม่ผมเลยได้รู้เรื่องบ้านที่มันแอบซื้อไว้จนหมดเปลือก....ทั้งๆที่ผมยังไม่ทันคิดจะโกรธมันเลยครับ ในหัวคิดแค่ว่า...อ่าว เดย์ไม่อยู่เหรอ แค่นี้เอง เอิ้กเอิ้ก

วันนี้ผมเลยไปแอบตามดูไอ้เดย์อีกรอบ คราวนี้ไม่แต่งตัวแปลกๆแล้ว แม่ของเดย์ก็บอกที่อยู่เรียบร้อย กำชับบอกให้แม่มันอย่าพึ่งบอกเดย์ว่าผมรู้เรื่องนี้แล้ว แหม...ก็อยากให้แฟนผมมันดีใจที่ทำเซอร์ไพร์ผมได้นี่ เอิ้กเอิ้ก

พอมาเห็นตัวบ้านจริงๆแล้วก็มีคำอุทานในใจ...โอ้โห!! คือมันไม่ได้ใหญ่โตอะไรครับ แต่คือออกแนวอึ้งมากกว่าเพราะไอ้บ้านหลังเนี่ย เหมือนกับที่ผมเคยบอกตอนไอ้เดย์หลอกถามผมทุกอย่างเลย

ผมเคยบอกมันว่าผมชอบบ้านสองชั้น ชั้นบนเอาไว้ทำงานกับเป็นห้องนอนแขกส่วนห้องนอนผมก็นอนที่ชั้นล่างเวลาใครไปใครมาจะได้ออกมาดูทัน

ตัวบ้านใช้สีขาวผสมกับสีฟ้าอ่อนๆเพราะผมชอบสีฟ้าแต่ถ้าให้ทาสีฟ้าหมดทั้งหลังคงจะเป็นบ้านที่ดูโทนเดียวเกินไป หน้าบ้านมีสนามหญ้าเล็กๆกับบ่อปลา มีน้ำพุมีรูปปั้นคนถือคนโทเหมือนกับที่เห็นในทีวีบ่อยๆ

มีม้านั่งเล็กๆข้างบ่อปลาเอาไว้กินกาแฟตอนเช้า ม้านั่งต้องเป็นรูปทรงคล้ายกับก้อนหินหรือไม่ก็เป็นท่อนไม้ดิบๆจะได้ดูเข้ากับบ่อปลาไม่ขัดตาเวลามอง

ส่วนหน้าบ้านก็ปลูกต้นจำปีจำปาอะไรพวกนี้เพราะผมชอบเวลาได้กลิ่นตอนเช้าๆ เหมือนเวลาที่ผมตื่นนอนตอนอยู่บ้านที่ต่างจังหวัด ข้างห้องนอนผมก็มีจำปีต้นใหญ่อยู่ตรงหน้าต่างห้องนอนพอดี

ความรู้สึกตอนนี้คือ...อึ้ง!!...ทุกอย่างที่เคยพูดไว้มันเหมือนมากองอยู่ตรงหน้า คำพูดที่พูดผ่านๆหวนกับเข้ามาให้ได้ยินเป็นฉากๆ โอ้ยยยย!! พอคิดแล้วก็ยิ่งเขิน หน้าตาผมตอนนี้คงแดงแบบไม่มีสาเหตุ

บทจะหวานมึงก็เล่นซะกูไปไม่เป็นเลยนะเดย์!!

ผมจอดรถที่ยืมรุ่นน้องมาอยู่ใกล้ๆ เห็นไอ้เดย์คุยกับช่างที่กำลังยกของตกแต่งเข้าบ้านกันอย่างขะมักเขม้น เห็นแบบนี้ผมก็ยิ้มจนแก้มปริ ใครจะคิดว่าวันหนึ่งผมจะมีรักที่แสนวิเศษแบบนี้

ถึงมันจะกวนผมตลอดเวลา...เอิ่ม ซึ่งอันที่จริงผมก็กวนมันกลับตลอดเหมือนกัน แต่ก็นั้นแหละ จากคนที่เคยแต่แอบชอบคนอื่นกลับมีคนรักที่รักเราเพียงคนเดียว ผมว่ามันเป็นอะไรที่วิเศษจริงๆ

“อยู่ไหนน่ะเดย์”โทรศัพท์เข้าหามัน ซึ่งมันก็รับด้วยเสียงร่าเริงผิดกับใบหน้าที่ขนาดมองไกลๆยังเห็นหน้ามันชื้นเหงื่อไปทั้งหน้าเลย

“บ้านครับผม แล้วเจเจอยู่ไหนทำอะไรอยู่”

“อยู่...ห้อง ทำงานดิงานเยอะจะตายแล้ว”ถ้าปรกติผมคงต้องแกล้งบอกมันไปว่าจะไปหามันที่บ้าน แกล้งให้มันตาลีตาเหลือกรีบกลับบ้าน แต่วันนี้หัวใจมันฟูๆพองๆ จนไม่ค่อยอยากแกล้งมันเท่าไรเลยครับ เอิ้กเอิ้ก

“งั้นเดี๋ยวมืดๆเดย์ไปหาที่ห้องนะ อยากดูหนังจังไปหาอะไรกินแล้วไปดูหนังรอบดึกกันนะ”

“เจอกันที่ห้างเลยดีกว่า เจอยากซื้อของใช้พอดีเจอกันไวหน่อยนะซักห้าโมงเย็นแล้วกัน”บอกหมายนัดเสร็จสรรพไอ้เดย์ก็รับคำครับๆลูกเดียว เห็นมันยิ้มใส่โทรศัพท์แล้วก็เล่นเอาหน้าขรึมๆของผมต้องยิ้มตาม แบบว่ามันยิ้มอย่างคนมีความสุขโคตรๆ

เชี่ยเอ้ย!! เขินฉิบหายเลยตอนนี้ เอิ้กเอิ้ก

หลังจากแอบดูอยู่หน้าบ้านต่ออีกซักพักก็ตัดสินใจขับรถออกมาเตรียมตัวไปกินข้าวเย็นนี้ดีกว่า เท่าที่ดูๆรู้สึกวันนี้ไอ้เดย์จะนัดเอาพวกเฟอร์นิเจอร์มาลงในบ้าน ถ้าแบบนั้นแสดงว่าในตัวบ้านคงเสร็จเรียบร้อยหรือไม่ก็ใกล้เสร็จแล้วล่ะมั้ง

แวะที่ธนาคารกดดูเงินในบัญชีของตัวเอง แล้วตัดสินใจถือสมุดบัญชีของตัวเองเข้าไปในธนาคารแล้วแจ้งกับเจ้าหน้าที่ว่า ผมจะมาถอนเงินแล้วก็ปิดบัญชีครับ...พอได้เงินทั้งหมดมาอยู่ในมือก็แอบดีใจเล็กๆที่ตัวเองมีเงินเก็บกับคนอื่นเขาเยอะเหมือนกัน ฮ่าๆ

ก็แหม บ้านผมไม่ได้ร่ำรวยมีธุรกิจอะไรเลยนี่ครับ ถึงจะเป็นครอบครัวที่มีเงินใช้อย่างไม่ลำบากอะไรก็เถอะ แต่ช่วงสี่ปีมานี่ไม่ค่อยได้ใช้เงินเท่าไร เงินที่แม่โอนมาให้แต่ละเดือนก็ไม่ค่อยได้มากดดูยอด จะใช้ทีก็ถอนเงินที

ไม่นานก็ถึงเวลานัดของผมกับเดย์ ก่อนออกจากห้องบอกไอ้มีนไปว่าวันนี้ไม่กลับห้องนะ มันก็ทำหน้าล้อๆแล้วยิ้มกวนตีนให้ผมก่อนจะโดนผมเขกกบาลไป ทำเป็นรู้ดีไอ้มีนเอ๊ย!!

มารอไอ้เดย์ได้ซักพักไอ้เดย์ก็เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มที่โคตรหล่อของมัน ทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชายนี่มองกับแทบจะเหลียวหลัง เรื่องปรกติของคนหน้าตาดีเขาเป็นกันครับ เอิ้กเอิ้ก

“รอนานยัง”ถามพร้อมกับเอื้อมมือมาจับมือผมไปกุมไว้เหมือนเดิม พอเจอกันทีไรมันก็กลายร่างเป็นปีศาจจับมือทันที ผมส่ายหน้าหน่อยๆบอกมันว่าไม่นาน มันพยักหน้าแล้วจูงผมไป

“วันนี้อยากกินอะไร”

“ถามทำไม เจเจจะเลี้ยงเหรอ”ทำหน้าตาตื่นเต้นใส่ แหม...ก็เว่อไปแค่กูจะเลี้ยงข้าวแค่นี้ ปรกติกูก็พยายามจะช่วยจ่ายเห๊อะแต่มึงอ่ะแหละบอกว่าเดี๋ยวจ่ายเอง ซึ่งกูก็ไม่ขัดใจไง เป็นแฟนที่ดีต้องไม่ขัดใจแฟน เอิ้กเอิ้ก

“เดี๋ยววันนี้เจเลี้ยงเองอยากกินข้าวหรืออยากกินอะไร”

“เคยกินแล้วข้าวอ่ะ ตอนนี้อยากกินเจเจมากกว่า”ทำเสียงหื่นใส่กูซะงั้นถามดีๆว่าอยากกินอะไรเสือกกวนตีนอีก หึหึ

“แล้ว ข้าว กับ เจเจ อันไหนอร่อยกว่ากัน”พูดเน้นเสียงข้าวให้มันฟังเน้นๆ พอมันรู้ว่าผมหมายถึงคนชื่อข้าวไม่ได้หมายถึงข้าวจริงๆก็ทำหน้างอใส่ซะงั้น

“เจเจอร่อยกว่าอยู่แล้ว แต่เลิกพูดถึงเขาเถอะ”

“ทำไม เจ็บอะดิ”

“วู้วว บอกให้เลิกพูด ไม่ได้เจ็บอะไรหรอกแต่แค่คิดแล้วมันรู้สึกแย่ไม่ชอบแค่นั้นแหละ”เดย์ยังเป็นเดย์ที่เกลียดการถูกหักหลัง ถึงมันจะไม่ได้แสดงท่าทีรังเกลียดอะไรเวลาอยู่ต่อหน้าข้าวแต่ลึกๆผมว่ามันคงไม่ชอบใจนักเวลาได้คุยกับน้องข้าว

แหม...เห็นแบบนี้เจเจก็หายห่วง เอิ้กเอิ้ก

สุดท้ายมันก็เลือกกินที่ร้านอาหารไทยแห่งหนึ่ง เป็นร้านที่ผมเองก็เห็นบ่อยๆแต่ไม่เคยได้เข้ามากินเลย พอเข้ามาปุ๊บไอ้เดย์ก็จัดการสั่งอาหารเองเสร็จสรรพอย่างปรกติ ก็นะ...ผมมันพวกกินง่ายอยู่แล้ว สั่งอะไรก็กินได้หมด แล้วอีกคนก็ชอบเหลือเกินที่ทำตัวเป็นเทพบุตรสุดดีคอยเทคแคร์แฟนตัวเองตลอด ก็เลยปล่อยๆให้มันทำไปครับ

แต่จะว่าไปผมก็ชอบเหมือนกันที่มันทำแบบนี้ หุหุ

“แล้วเจเจจะซื้ออะไร ของใช้ที่หอก็พึ่งซื้อไปไม่ใช่เหรอ”สั่งอาหารเสร็จมันก็เริ่มบทสนทนาด้วยคำถาม

“ถามมากจริง หรือไม่อยากมาช่วยเลือกซื้อของ”ไม่ได้อยากกวนนะ แต่คือไม่รู้จะแถคำตอบแบบไหนมากกว่า แถวบ้านเรียกว่าเนียนใช่มั้ยครับเนี่ย เอิ้กเอิ้ก

“วู้วว!! ยังไม่ได้พูดอะไรเลย โหดใส่อีกแล้วแฟนกู”

“ใครจะไปน่ารักเหมือน...”กำลังจะล้อคนที่คุณก็รู้ว่าใครแต่เดย์มันยกมือขึ้นมาชี้แล้วทำหน้าดุใส่

“หยุดเลย เดี๊ยะๆ เดี๋ยวโดนหนักนะพูดเรื่องนี้อยู่ได้”

ผมยักไหล่แบบไม่ได้กลัวมันเล๊ย!! คิดแล้วก็ขำไอ้เดย์จริงๆ เพราะว่ามันชอบห้ามชอบทำเหมือนไม่พอใจเวลาผมล้อเรื่องนี้ผมเลยชอบหยิบขึ้นมาล้อบ่อยๆ แต่ก็แค่ล้อเล่นพอขำๆนะ ก็บอกแล้วว่าสำหรับเราสองคนเรื่องมือที่สามเป็นเรื่องไร้สาระ!! เอิ้กเอิ้ก

“เออ...ถ้าเรียนจบเจเจจะทำอะไรต่อ”จู่ๆมันก็เปลี่ยนประเด็น น้ำเสียงนุ่มๆถามผมเล่นทำเอาต้องหันกลับไปมาตากับคนพูด แหน๋ๆ หลอกถามอะไรกูอยู่แน่ๆทำเสียงแบบนี้

“ก็หางานทำอย่างที่เคยบอก หรือไม่ก็อาจจะต่อโทตามที่เดย์เคยชวน”เดย์มันเคยชวนผมไปเรียนต่อที่อังกฤษ ไม่ใช่ค่านิยมอะไรหรอกครับแต่เพราะเดย์มันมาญาติอยู่ที่นั้น แล้วเดย์ก็พูดบ่อยๆว่าอยากเรียนต่อเพราะมันขี้เกียจทำงานแล้ว

“อืมๆ...เดย์ก็อยากเรียนต่อเหมือนกัน นี่ถ้าเดย์เรียนต่อเจเจเรียนพร้อมเดย์นะ”

“ก็ยังไม่รู้ ดูก่อนแล้วกันนะ”ไอ้เดย์พยักหน้า มันรู้ดีว่าครอบครัวผมไม่ได้รวยแบบมัน เรื่องเรียนต่อต่างประเทศนี่ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ แต่ก็เป็นไปได้ยากเหมือนกัน เหอๆๆ

“แล้วถ้าเจเจทำงานแล้วจะไปอยู่ที่ไหน เดี๋ยวไอ้มีนมันก็เรียนจบแล้ว”นั้นไง...กูว่าแล้ว เอิ้กเอิ้ก

“ก็หาหออยู่ดิ ไม่ก็เกาะคอนโดเดย์อยู่ แล้วไล่เดย์กลับไปอยู่บ้าน หึหึ”น้าน...เล่นกับพ่อขุนเดย์เขาหน่อยครับ เดี๋ยวถ้ารู้ว่าผมรู้เรื่องหมดแล้วพ่อท่านจะเสียเซลฟ์ไป

“ดีจริงๆแฟนกู เหอๆ”มันบ่นของมันเบาๆเล่นเอาผมหลุดขำกร๊ากออกมาจนคนทั้งร้านหันมามอง แทบจะทำหน้าขรึมกลบอายแทบไม่ทัน พอผมทำขรึมก็กลายเป็นไอ้เดย์ที่หัวเราะร่าแทน

กินข้าวเสียผมกับเดย์ก็เดินเข้ามาร์ทในห้างนั้นแหละครับ กว่าหนังที่จองไว้รอบสุดท้ายจะฉายมีเวลาเกือบๆสามชั่วโมงแน่ะ ไอ้เดย์ก็เข็นรถตามแบบสไตล์มัน คือพูดมาก กวนนู้น กวนนี่ไปเรื่อย ไอ้ผมก็นะ จะแกล้งเก๊กก็ทำได้ไม่ตลอดหลุดขำกับมันบ่อยๆทุกที

แต่เรื่องที่ผมไม่หลุดและหลุดไม่ได้เลยก็เรื่องข้าวของที่ซื้อวันนี้นี่แหละครับ ไอ้เดย์มันคงงงๆนิดหน่อยเพราะปรกติผมซื้อของแค่ทีละเล็กๆน้อยๆ นี่ผมซื้อตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบ...เอิ่ม สำนวนนี้ก็เว่อไปนะ ฮ่าๆ

นั้นแหละ ผมซื้อทุกอย่างจริงๆ ข้าวของเครื่องใช้ทุกอย่างที่คิดว่าบ้านหลังหนึ่งควรจะมี ถึงไม่แน่ใจว่าไอ้เดย์มันเตรียมพวกนี้ไว้หรือยังแต่อย่างน้อยผมก็อยากมีส่วนร่วมกับบ้านหลังนั้นเหมือนกัน ถึงไอ้เจ้าของบ้านตัวจริงมันจะปิดบังผมก็เถอะ

แหม...ก็มันเป็นบ้านของเรานี่ครับ ไม่ค่อยอยากพูดคำนี้เลยมันเขิน เอิ้กเอิ้ก

จนแล้วจนรอดผมก็แถไปต่างๆนานาจนไอ้เดย์ไม่น่าจะสงสัยอะไร ขนข้าวของที่เต็มรถเข็นไปเก็บที่หลังรถจนเหนื่อยไปตามๆกันเลยทีเดียว คิดเอาดูแล้วกันว่าของที่เสียเงินซื้อไปเกือบห้าพันมันจะเยอะขนาดไหน

ไอ้เดย์นี่บ่นอุบเลยตอนจ่ายเงิน ก็นะ...ช่วงนี้ไอ้นี่มันประหยัดนี่ครับ แต่พอผมจะจ่ายเองมันก็ยื่นบัตรเครดิตของมันให้ ยื้ออยู่นานกว่ามันจะยอมให้จ่ายเอง แคชเชียร์นี่แทบจะแดกหัวพวกผมอยู่แล้ว...ก็นะ คนมันหล่อนี่ครับ เอ๊ะ ผิดประเด็น เอิ้กเอิ้ก

หนังที่ดูวันนี้เป็นหนังซุปเปอร์ฮีโร่ บอกแล้วว่าไอ้เดย์มันชอบดูหนังโคตรๆ มันดูได้ทุกแนว ยกเว้นหนังผีที่มันจะเลือกดูแค่บางเรื่อง ก็ไอ้เดย์มันกลัวผีครับ ดูทีไรก็ลำบากผมต้องคอยไปนอนกอดให้มันหลับสบายทุกที หุหุ แอบเขินเหมือนกันนะเนี่ย

วันนี้ตกลงกันว่าจะไปนอนที่บ้านของเดย์ครับ ขากลับเป็นผมที่ขับรถของเดย์กลับด้วยความที่มันโคตรดึกแล้วรถราก็แทบจะไม่มีไอ้เดย์เลยว่างใจให้ผมขับโดยที่มันนอนหลับอยู่ข้างๆ

อย่างนี้ก็เข้าแก๊ป!!

ผมใช้เวลาขับมาไม่นานก็ถึงตัวบ้านที่ผมแอบมาดูเมื่อเช้า จอดรถโดยไม่ได้ปิดเครื่องไว้ข้างๆบ้าน ไอ้เดย์ที่คงเหนื่อยทั้งงานทั้งเรื่องบ้านสะสมก็หลับไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย ผมเลยจัดการแอบค้นหากุญแจบ้านหลังใหม่ในกระเป๋าสะพานของไอ้เดย์

พอเห็นพ่วงกุญแจที่ไม่คุ้นตาก็เผลอยกยิ้มขึ้นมาอีกหนึ่งรอบ เชี่ยเดย์!!! มึงจะทำใจกูพองจนแตกเลยหรือไงว่ะ!!

ไม่ใช่อะไรหรอกครับ แค่พ่วงกุญแจสีเงินมันมีตัวอักษร JJ’s DAY พ่วงอยู่ด้วย โอ้ย!! มองแล้วเขิน เอิ้กเอิ้ก

แล้วก็ปรากฏว่าไอ้พ่วงกุญแจนั้นกลายเป็นกุญแจบ้านหลังนี้อีก...พอเถอะ อย่าพูดถึงเรื่องนี้อีกเลยแค่นี้ผมก็แทบจะสุกแล้ว

พอเปิดไฟในตัวบ้านก็พบว่าเป็นไปตามที่ผมคิดไว้เป๊ะครับ...ทั้งเฟอร์นิเจอร์ ทั้งสีภายใน ทั้งการจัดบ้าน องค์ประกอบหลายๆอย่างเหมือนอย่างที่ผมเคยพูดตอนที่มันมาหลอกถามผม ไม่ได้แปลกใจเท่าที่เห็นตัวบ้านเมื่อเช้าแค่ภูมิใจเล็กๆครับ

ผมเดินสำรวจตัวบ้านที่ยังไม่ค่อยจะเป็นระเบียบเท่าไรนัก ข้าวของยังกระจัดกระจายแต่ส่วนใหญ่ก็เรียบร้อยหมดแล้ว เรียกว่าพร้อมย้ายเข้ามาอยู่แล้ว เดินได้ไม่นานเสียงรถที่ดังหึ่มๆ!! อยู่นอกบ้านก็ดับ เป็นที่รู้กันว่าไอ้เดย์มันตื่นแล้วแน่ๆ

ผมเลยเดินออกไปเปิดประตู เจอกับไอ้เดย์ที่กำลังเดินเข้ามาด้วยสีหน้างงๆ ผมยังยืนอยู่ตรงหน้าบ้านพร้อมกับยิ้มไปให้มัน มันเลยยิ้มกลับให้ผมแบบแห้งๆ ก่อนที่มันจะเดินเข้ามาเรื่อยๆ เข้ามาในบ้านของเรา...

ก่อนที่มันจะอ้าปากพูดอธิบายหรือพูดอะไรเป็นผมที่พูดก่อนและคงเป็นคำตอบอย่างดีกับคำถามที่มันจะถามผม เพราะมันไม่ได้ถามอะไรผมต่อ มันแค่ยิ้มแล้วค่อยๆเลื่อนหน้ามาจูบผมเบาๆตอบแทนคำตอบของผม














“สวัสดีครับ คุณสามีที่รัก”








ตอนจบฉลองวันเเม่ครับ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและทุกคนที่ชอบเรื่องนี้ รวมถึงเรื่อง อื่นๆด้วยนะครับ
ขอบคุณทุกคอมเม้นเหมือนเดิมครับ  อ่านทุกคอมเม้นแต่ไม่ค่อยตอบก็อย่าถือสาผมเลยนะครับ แหะๆ
ส่วนเรื่องที่ถามถึงนิยายที่ผมเขียนเดี๋ยวผมมาตอบนะครับ เดี๋ยวจะพาครอบครัวไปทานข้าวนอกบ้าน

ปล สุขสันต์วันแม่ทุกคนครับ 

[NewYearzz]

เหมือนจะเป็นคนแรกที่ได้อ่านตอนจบ

รู้สึกดีมากๆครับ เรื่องนี้น่ารักมากๆ อบอุ่นกับความอ่อนโยนของเดย์

ขอบคุณมากๆครับ 

[yuyie]

 

สุขสันต์วันแม่เช่นกันค่ะ

[why yyy]

เจเจเดย์เดย์จบซะแล้ว ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ

[yeyong]

ช่างเป็นสามีที่ดีเริ่ด ประเสริฐศรี  อิจฉาเจเจอ่ะ

[obab]

อ๊าาาาา เขิลลลล
จะมีตอนพิเศษอีกไหมมมอ่ะ
 

[jimmyFG]

ขอบคุณอีกครั้งนะครับ

สำหรับเรื่องที่ยอมแต่งต่อจริงๆ

ชอบมากๆเลย

ยังไงก็จะติดตามผลงานต่อไปนะครับ