หัวข้อ: . . . น า ย กั บ เ ร า . . . # จบแล้วครับ ..

[♠DekDoy♠]

แล้วทำไมไม่โทรไป ??

[capool]

อ่านตอนแรกก็จี๊ดดดเลย ตอนต่อไปเลยไม่กล้าอ่านกลัวจบเศร้า ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องแต่งหรือเรื่องจริง ขอรออ่านตอนจบเลยนะคะถ้า happy จะมาเก็บทุกตอน ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ 

[Mickey Mouse]

รออ่านต่อนะค้าบบบ
 

[hotladyanyavee]

มารอผมค่ะ

[.inch]

6 กันยายน 2551

เที่ยง
บ้าน

นั่งรอเพื่อนตัวดีอยู่หน้าบ้าน โทรไปไม่รับ

" หรือมันจะไม่ตื่น "

มองโทรศัพท์ .. แต่ไม่ได้กดโทรไปอีกครั้ง


กลับเข้ามาในบ้าน เปิดทีวีไปเรื่อย
เสียงแตรดังหน้าบ้าน .. เพื่อนตัวดียืนยิ้มกว้างอยู่หน้าประตู
แต่งตัวเต็มที่ เซ็ทผมด้วย

... เหมือนลิเก!



บนรถ

เพื่อน : หิวเปล่า ?
ผม : เออดิ รอนานมาก
เพื่อน : รถติด
ผม : อ้าง!
เพื่อน : ยางแตก
ผม : แหลว่ะ!
เพื่อน : ตื่นสาย
ผม : เชื่อ!
เพื่อน : น้อยใจว่ะ มองในแง่ร้ายตลอดอะ .. ตื่นแต่เช้าแล้ว ไปเซ็ทผมมาเดี๋ยวเดินกับมึงแล้วไม่หล่อ
ผม : ไม่หล่ออยู่แล้วปะ ทุกวัน
เพื่อน : เออ กูมันไม่หล่อ


แล้วมันก็เงียบตลอดทาง
มีแค่เสียงเครื่องยนต์กับเสียงลมจากแอร์


ผม : (ยื่นมือไปเปิดเพลง)
เพื่อน : (ตีมือ) เพี๊ยะ! ซน!
ผม : ชวนกูมาแล้วด่ากูไม ?
เพื่อน : นอกจากจะไม่ง้อกูแล้วยังจะให้กูง้อด้วยใช่ปะ
ผม : (พยักหน้ายักคิ้วให้มันไปที)
เพื่อน : เป็นเชี่ยไร ปากมีไม่พูด
ผม : ขับไป
เพื่อน : ทำไม
ผม : ง่วง ราตรีสวัสดิ์!

เป็นการตัดบทสนทนาแบบงงๆ แต่เหมาะกับมันดี



บ่าย
สยาม
เพื่อน

เพื่อน : เป็นไงบ้าง
ผม : ก็สวย
เพื่อน : แล้วตัวนี้วะ
ผม : ก็สวย
เพื่อน : แล้วตัวไหนสวยกว่าวะ
ผม : ก็ ... สวยคนละแบบ
เพื่อน : ไม่ได้ช่วยกูเลือกเหี้ยอะไรได้เลย
ผม : มึงลากกูมาเองนะ


เพื่อน : สีดำกับเทาชอบอะไร
ผม : ไม่ชอบทั้งคู่ เศร้า
เพื่อน : เหมาะกับมึงนะ
ผม : งั้นเทา เศร้าไม่มากดี
เพื่อน : งั้นเอาตัวนี้ M 1 L 1
ผม : เสื้อลายเดียวเอาไปทำไมสองตัว
เพื่อน : (ยักคิ้วให้)
ผม : เป็นเหี้ยไร มีปากทำไมไม่พูด
เพื่อน : กวนตีนว่ะ



ซื้อเสร็จกำลังจะเดินไปร้านไอติม
อากาศร้อนจนจะละลาย
คนเยอะเดินเบียดกันจนแน่น


อยากถามว่าร้อนไหม ?


ยืนอยู่อีกฝั่งรอข้ามถนน

" เขา "

นั่งอยู่ในร้านฝั่งตรงข้ามกับเพื่อนเขา
อยากเดินเข้าไปทัก ไปถามว่าหายไปไหนมา
แต่มากับเพื่อน

ไม่อยากให้เขากับเพื่อนมีเรื่องกันอีก

เดินหนีไปอีกทาง



ร้านไอติม
ข้อความเข้า

" บอกให้น้อยๆ หน่อยกับเพื่อนคนนี้ ทำไมไม่ฟัง "

โทรออก ..



... ปิดเครื่อง ...



กลับไปเปลี่ยนเสื้อให้เพื่อนเป็นสีดำ คงเหมาะกว่า ..

[.inch]

7 กันยายน 2551

ค่ำ
บ้าน


นั่งมองโทรศัพท์
เงียบทั้งวัน
ทั้งเพื่อน .. ทั้งเขา

อ่าน textbook จนปวดตา ทำไมจำไม่ได้สักที



" ไ ม่ เ ข้ า หั ว .. ไ ม่ เ ข้ า ใ  จ "


เข้านอนทั้งที่ไม่ง่วง
ภาวนาให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี


... ไม่มีสัญญาณตอบรับจากใครเลย ...









8 กันยายน 2551
สะสาง

เที่ยง
คณะ
เพื่อน

เพื่อน : อะ!
ผม : อะ! อะไรของมึง
เพื่อน : ผู้ใหญ่ให้ของก็รับๆ เหอะมึง ถามมาก
ผม : (รับมาแกะดู) อะ!
เพื่อน : อะ! อะไรอีก
ผม : เสื้อมึงไง
เพื่อน : เสื้อมึง
ผม : อย่ากวนตีน
เพื่อน : เสื้อมึงจริงๆ ซื้อให้
ผม : โอกาสอะไร
เพื่อน : วันนี้วันเกิดกู ใส่ให้กูชื่นใจหน่อย
ผม : แล้วเสื้อมึงอะ
เพื่อน : ไม่ใส่หรอก เดี๋ยวมึงอาย วันนี้ยกให้มึงใส่คนเดียว แค่อยากมีเสื้อคู่กับมึงแต่ไม่อยากให้พร้อมกัน
ผม : ถุย! ไอ้ป๊อด!!
เพื่อน : ป๊อดดิวะ ถ้าไม่ป๊อดไอ้เหี้ยนั่นไม่ได้คาบมึงไปแดกหรอก
ผม : มึงว่าเขาอีกละ มึงก็เหี้ยไม่แพ้เขาหรอกน่า
เพื่อน : พูดแล้วขึ้น ไปแดกข้าวเหอะ
ผม : ที่ ?
เพื่อน : ซื้อข้าวให้แล้วแต่ไปกินลานตรง 'ถาปัตย์ ให้ไอ้พวกนั้นไปจองโต๊ะละ
ผม : เร็วนะ
เพื่อน : ล้างแค้นแม่ง จะนั่งให้แม่งไม่มีที่นั่งกินข้าวกันเลย! (ทำท่าจริงจัง)
ผม : ปัญญาอ่อน



ลานข้าง 'ถาปัตย์
เพื่อน

นั่งกินข้าวแบบเกร็ง
เคยแต่มานั่งรอ ไม่เคยกินข้าวที่นี่
คนมอง .. อาย

ลึกๆ แล้วอยากเจอเขา
ไม่ชอบเลยความรู้สึกแบบนี้

อึดอัด ..


เพื่อน : งานเข้า
ผม : (เงยหน้าเจอเขายืนอยู่)
เขา : ขอคุยด้วยหน่อย
ผม : อืม


เดินตามหลังเขาเข้ามาในตึก 'ถาปัตย์
เขานิ่งจนน่ากลัว
ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ในหัว


เขา : มาทำอะไรที่นี่
ผม : เพื่อนลากมากินข้าว
เขา : เพื่อนอีกแล้ว
ผม : ก็นายหายไปไหนมาล่ะ
เขา : เหมือนกันแหละ
ผม : คิดอะไรอยู่ ทำไมไม่พูด
เขา : ................
ผม : เราทำอะไรผิดอีก
เขา : ................
ผม : เราเหนื่อยนะที่ต้องวิ่งตามนายแบบนี้
เขา : เลิกได้ไหม ?
ผม : ห๊ะ!
เขา : เลิกกับเพื่อนคนนั้นได้ไหม เลิกคบกัน
ผม : เพื่อนผิดอะไร
เขา : เราขอนายอยู่ ทำให้ได้ไหม
ผม : เราไม่เข้าใจ
เขา : นายไม่เข้าใจเราหรอก
ผม : เออ เราไม่เข้าใจ


หันหลังเดินจากมา ...
ร้องไห้
ข้างในเต็มไปด้วยความรู้สึกเต็มไปหมด

รู้สึกตัวอีกทีกลับมาที่คณะ
เพื่อนตัวดีหิ้วซาลาเปากับน้ำมาให้

เพื่อน : แดกซะ ข้าวเขิ้วไม่ได้กินเดี๋ยวตายห่า
ผม : กลับบ้านก่อนนะ
เพื่อน : เห้ย! งั้นเดี๋ยวไปส่ง
ผม : ไม่เป็นไร เข้าเรียนแทนด้วยเดี๋ยวจะขอลอกเล็คเชอร์


... ยังมองไม่เห็นทางออกของเรื่องนี้ ...

ทำไมต้องเลือก ?
ไม่เลือกได้ไหม ?
สับสนในใจ ..


ทำไมทุกอย่างถึงเป็นแบบนี้


เพื่อนผิดอะไร ?
เขาผิดอะไร ?
แล้วผมผิดอะไร ?


สี่ทุ่มสิบสองนาที
บ้าน

ไม่ได้แตะหนังสือเลยวันนี้
ครุ่นคิดอยู่ในหัว
อ่านข้อความของเขาซ้ำๆ


" เรารักนายนะ "



เพื่อนโทรมาชวนให้ไปวันเกิด
ปฏิเสธไป

" ป่วย "

อ้าง ...
จริงๆ ไม่อยากเจอหน้ามัน
รู้สึกผิดที่กำลังคิดไม่ดีกับมัน




อยากหายไปในที่ที่ไม่มีใครรู้จักสักพัก ...

[namtarn11]

ส่งสาร "ผม" จัง เขาคิดอะไรอยู่ เขารักผม แต่เหมือนจะอาย ถ้าต้องเดินด้วยกัน ไม่เหมือนเพื่อนที่พร้อมจะเดินข้างผมเสอมในตอนนี้ (เฮ้อ..คิดแล้วเศร้า)

[anukul]

มารอตอยต่อไปครับ

[yowyow]

เรา น่าสงสารจัง 

 

[GeTOuTNoW]

เศร้าใจ มาต่อไวไวนะครับ

[Mickey Mouse]

เลือกสักคนเถอะนะ
แต่ในใจเราก็ยังเชียร์เพื่อนเหมือนเดิม
 

[kasarus]

เพื่อนกันเค้าเลิกกันได้ด้วยเหรอ 'เขา'คิดอะไรแปลกๆ
แทนที่จะมาขอให้เลิกคบ'เพื่อน' สู้'เขา'ทำหน้าที่แฟนของตัวเองให้ดีก่อนดีไหม

[pannuna]

สงสาร 'ผม' สงสาร 'เพื่อน'

[.inch]

9 กันยายน 2551
การตัดสินใจ


ทั้งคืน ที่มีแต่ความวุ่นวายใจ
สรุปแล้ว ว่าจะเลือกเขา


และเลือกที่จะบอกเพื่อน
แล้วค่อยเอาความหนักหนาจากการอ่านหนังสือ
ไปถมความเหงาใจ ยามที่ไม่มีเพื่อนคนนี้


ช่วงนี้ไม่อยากคิดอะไรแล้วจริงๆ

เพราะ

จะสอบ




บ่ายสามโมง
ท้องฟ้า น่ากลัวเหลือเกิน
มืดมิด
เหมือนฟ้าจะถล่มลงมา


หนีหน้าเพื่อนทั้งวัน
ดีกว่า


ที่จะต้องเจอแล้วต้องบอกความจริงไป
ไหนตั้งใจจะบอกความจริงแล้วไง


เหมือน


ซื้อเวลา


ให้ตัวเอง


แต่ทว่า คงมีคนข้างบนอยากให้เรื่องนี้จบๆ


สี่โมงเย็น ฝนตกหนัก
ที่สักแห่งของคณะ


ยืนมองฝน
"ทำอะไรมึง"
เสียงดังมาจากด้านหลัง
เพื่อน...

ผม : ...
เพื่อน : ทำเงียบ หยิ่งเหรอมึง
ผม : ป่าว


เงียบ
เพื่อน: มึงไปไหนมาตามหาทั้งวัน
ผม : ..
เพื่อน : วันนี้มาแปลกวุ้ย

เพื่อนชโงกหน้ามาใกล้ๆ
เพื่อน: เป็นอะไรเหรอ

หน้าชา

ผม: เปล่า
เพื่อน: ไม่เอาว่ะ มีอะไรก็บอกมาน่า เพื่อนกัน โกรธอะไรกูเหรอ

เพื่อนมองหน้า
ทำให้ผม
เริ่มบอกความจริง


กับเพื่อนทั้งหมด



...
ความจริง
...


เพื่อนยิ้มเจื่อนๆ

เพื่อน : แฟนมึงแม่งกวนตีนว่ะ
ผม : ไม่รู้
เพื่อน : ถามไรหน่อยดิ
ผม : อืม
เพื่อน: สรุปจะไม่คบกับกูแล้วว่างั้น

ผม : (พยักหน้าเบาๆ)
เพื่อนถอนหายใจ

เพื่อน : มึง แม่ง ไม่รักกู แล้วยังจะไม่อยู่กับกูอีก
ผม : ขอโทษนะมึง
เพื่อน : เออ
ผม : เป็นอะไรหรือเปล่า
เพื่อน : เป็นดิ เจ็บนะเว้ย มึงแม่งใจร้าย
ผม : ...
เพื่อน : กูทำอะไรผิดวะ
ผม : เปล่า
เพื่อน : แล้วแม่งทำไมกูต้องเป็นคนแพ้ทุกทีเลยวะ
ผม : ...
เพื่อน : แฟนมึงแม่งชนะตลอดเลย กูน่ะขี้แพ้ ถึงว่าล่ะ มึงแม่งเห็นมันดีกว่ากู
ผม : ...


ความเงียบ


ผม : กูขอโทษนะ
เพื่อน : แล้วมึงอยู่กับมัน มึงมีความสุขดีใช่ไหม
ผม : พยักหน้า
เพื่อน : (ก้มหน้า)
ผม : ..
เพื่อน : เอาเหอะ เพื่อความสบายใจของมึง ..
ผม: ..


เพื่อนนิ่งไปสักพัก
เพื่อน : กูทำได้
ผม : แล้วมึงเป็นอะไรหรือเปล่า
เพื่อน : เป็นดิ แต่ก็เอาเหอะ กูเป็นอะไรไม่มากหรอก
ผม : ..
เพื่อน : ก็แค่ไม่มีมึง ก็เท่านั้น
ผม : ขอบใจนะ ที่มึงเข้าใจ


เพื่อน : ไม่ได้หลงตัวเองนะเว้ย
ผม : ทำไม
เพื่อน : ไม่มีกูแล้ว มึงดูแลตัวเองด้วย เพราะกูคิดว่า แฟนมึงแม่งดูแลมึงไม่ได้ดีเท่ากูหรอก
ผม : มึงก็เหมือนกัน

เพื่อน : เออ
ผม : อืม แล้วถ้าเจอกัน คราวหน้าจะทำยังไง
เพื่อน : ไม่ต้องทำไง ยิ้มให้กูก็พอ กูจะได้รู้ว่ามึงสบายดี
ผม : มึงไม่เป็นไรจริงๆ นะ
เพื่อน : ไม่เป็นไรหรอก เพราะกูเป็นคนกล้าหาญ
ผม : อืม
เพื่อน : กูไปละ


เพื่อนเดินออกไป


เพื่อน : เดฟ
ผม : หืม
เพื่อน : ไม่ว่าไง กูก็ใช้เบอร์เดิมนะ แล้วก็ยังเป็นคนเดิม


ครับ
อย่างน้อย การตัดสินใจครั้งนี้
ก็ไม่มีอะไรร้ายแรง


เหมือนที่คิด


มึงก็ต้องยิ้มนะ จะได้รู้ว่าสบายดี
ยังไงก็ต้องเจอกันทุกวัน


ตั้งใจสอบด้วย


ค่ำ

เขา..ทางสายโทรศัพท์

ผม : กับเพื่อนเรียบร้อยแล้วนะ ไม่มีอะไรแล้ว
เขา : เรารักเดฟเพราะเดฟเป็นแบบนี้แหละ
ผม : อืม
เขา : ขอบคุณนะที่ทำเพื่อเรา
ผม : ไม่เป็นไร

จบการสนทนา


อย่างน้อยวันนี้ก็ยังนอนอยู่ที่เดิม
แต่ความเหนื่อยล้า คงไม่เท่าเดิม


และรู้ว่า พรุ่งนี้
คนข้างๆจะหายไปหนึ่งคน


คน..

กล้าหาญ

[✿PIERRE]

อ่านรวดเดียวจบเลย

สงสาร เพื่อน อะ .. . T T

แต่ก็เข้าใจ เขา ด้วย

คนที่ลำบากใจที่สุดคือ เรา

[NaNaAS]

 

[A_ay]

เพิ่งได้มาอ่าน

เชียร์เพื่อน ไม่ชอบเขา
เข้าใจผม
แต่ขอให้เป็นเพื่อนทีเถอะ สาธุ

[namtarn11]

สงสารเพื่อน เข้าใจผม แต่เขาเห็นแก่ตัวไปนะ

[babynevercry]

 

"ผม" รัก "เพื่อน" เถอะนะ ขอร้อง ฮือๆ "เขา" ดูเห็นแก่ตัวเกินไป สงสาร "เพื่อน" อ่ะ

[insomniac]

'ผม' ทำให้ 'เขา' ขนาดนี้
หวังว่า 'เขา' คงไม่ทำให้ 'ผม' เสียใจอีกนะ

[yowyow]

สงสานเพื่อนอ่ะ เพื่อนแมร่งโคตรแมนเลย 

 

[.inch]

10 กันยายน 2551

ฝนตก


หนัก


เหงา


อดทน


อ่อนเพลีย


ยิ้ม


โดดเดี่ยว



.
.


คิดถึง


___________________
ใกล้สอบ
___________________


เพื่อนคนอื่นบอกว่า เพื่อนเราขยันขึ้นเป็นกอง

และก็สุขใจ

ที่เรายังเจอกัน และ

ยิ้มให้กัน



เหมือนเดิม ?
 

[.inch]

12 กันยายน2551
เช้ามาก

เขา..
เขา: หลับสบายดีไหม
ผม: ดีครับ
เขา: วันอาทิตย์นี้ว่างไหม
ผม: อ่านหนังสือครับ
เขา: ว่าแล้ว
ผม: ทำไมล่ะ
เขา: เปล่าหรอก ก็แค่จะโทรชวนดูหนัง งั้นก็สู้ๆ ขยันๆ
ผม: เหมือนกันล่ะ
เขา: ครับ


คนอะไรโทรมาปลุกแต่เช้า
คนตื่นเช้า


เมื่อคืนหนักมาก
หนังสืออ่านเท่าไหร่ก็อ่านไม่หมด


หนัก


เที่ยง..
นั่งอยู่คนเดียว

เพื่อน

...ยิ้ม


เพื่อนเดินตรงมาที่ผม นั่งลงตรงหน้า
แล้วล้วงกระดาษในกระเป๋าหนึ่งแผ่น
จากนั้นเขียนอะไรไม่รู้ขยุกขยิกลงไป แล้วยื่นมาที่ผม พร้อมปากกา


เพื่อน: "สบายดีไหม"


ผมหันซ้ายขวา จ้องมองเพื่อนอย่าง งงๆ
แล้วก็เขียนตอบไป


ผม: "สบายดี แล้วมึงล่ะ"
เพื่อน: "สบายดี มึงกินข้าวบ้างหรือเปล่า
ผม: "กิน"
เพื่อน: "อ่านหนังสือเหนื่อยเปล่า"
ผม: "เหนื่อย แล้วมึงล่ะ"
เพื่อน: "ไม่เหนื่อยเลยสักนิด"


การสนทนาโดยการเขียนโต้ตอบ โดยปราศจากเสียง
ดำเนินไป สักครู่


เพื่อน: "คิดถึงมึงนะ"

..


ผม: "เออ"
เพื่อน: "คิดถึงกูมั่งหรือเปล่า"
ผม: "คิดถึงดิ"
เพื่อน: "ดีใจว่ะ"


กระดาษใกล้หมดหน้า


เพื่อน: "ดูแลตัวเองนะ"
ผม: "เช่นกัน"
เพื่อน: "เดี๋ยวเก็บกำลังใจก่อน"


งง
อะไร?


เพื่อนพับกระดาษแผ่นนั้นใส่กระเป๋าเสื้อ
แล้วลุกขึ้น เดินออกไป


แล้วหันกลับมายิ้มให้


...


ถึงแม้ไม่ได้คุยกันอย่างปกติ
แต่ผมก็รู้สึกดีเหมือนเดิม


ยิ้มกลับให้เพื่อน ด้วยความอยากจะยิ้มจริงๆ


สบายใจ



ไม่เป็นไรแล้ว ถ้าคืนนี้ จะอ่านหนังสือ

______
หนัก
______
 

[yeyong]

เพื่อนช่างดีจัง

[♠DekDoy♠]

เพื่อนผิดอะไร ??

และถ้าเลิกคบ เพื่อน แล้ววันนึงเลิกกับ เขา คงไม่กลับไปหา เพื่อน หรอกนะ -"-

[babynevercry]

 

สงสาร"เพื่อน" อย่างแรง

[yowyow]

เพื่อนช่างนิสัยดีเหลือเกิน 

 

[.inch]

14 กันยายน 2551
ทางที่รักสามเส้าต้อง...


_________
จบ
_________

[anukul]

14 กันยายน 2551
ทางที่รักสามเส้าต้อง...


_________
จบ
_________

อะไรอะ  งง

[.inch]

14 กันยายน 2551
ไม่มีอะไรแน่นอน ..


ศุกร์ เสาร์ การอ่านหนังสือเป็นอะไรที่หนักมาก
หนักสุดชีวิต
แต่ก็ไม่วาย มีอะไรดลใจให้ไปสยาม


บ่ายสองโมง
สยามพารากอน..


อยากเจอหน้าเขาจังครับ
แต่โทรไปเขาปิดเครื่อง สงสัยกำลังยุ่งๆ

เลยเดินไปสยามสแควร์
หาอะไรทานเล่น ไปเรื่อยๆแก้เครียด
แล้วกลับมาเดินเล่นที่พารากอนเหมือนเดิม

หน้า Asia book
...
ตาผมเบลอ หรือ ผมไม่สบายกันแน่
ที่เห็นเขาอยู่แถวนี้

แต่ว่าเขา
มากับใคร?


เขาเดินควงมากับ


..ผู้หญิงคนเดิมของเขา
แล้วยิ้ม หยอกกันอย่างมีความสุข


คำถามที่เกิดขึ้นในใจ : ไม่มี..


สับสน..
มาก

พยายามจะเดินเลี่ยงออกไป
แต่ก็เหมือนโดนแกล้งครับ

เขาเห็นผมเข้าพอดี
เป็นไงเป็นกันครับ

ผมเดินเข้าไปหาเขา เขาเหมือนทำอะไรไม่ถูก
ผู้หญิงของเขา มองหน้าผม

ผม: หวัดดี
เขา: หวัดดี
ผม:...
หญิงคนนั้น: ใครเหรอ ?


เขา: เพื่อนน่ะ..


.....เพื่อน?.....


ผม: ครับ เพื่อน
ไม่อยากจะอยู่ตรงนั้นต่อไปแล้ว
เลยเดินออกมา

สักพักเขาก็ตามมา
ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาบอกผู้หญิงคนนั้นยังไง ถึงตามมาหาผมได้

เขาคว้ามือผมไว้
ปล่อย...

เขา..
เขา: เป็นอะไรเหรอ
ผม: แล้วนายล่ะเป็นอะไร
เขา: เราไม่ได้เป็นอะไร นายกำลังเข้าใจผิดนะรู้ไหม
ผม: ยังไม่ทันพูดเลย ว่าเข้าใจว่ายังไง


มองหน้า


เขา: มันไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะ เราอธิบายได้
ผม: ว่ามาสิ
เขา: คือเค้าอยากดูหนังด้วย ก็พามาดู
ผม: ครับ
เขา: เข้าใจหรือยัง เข้าใจนะ
ผม: เข้าใจ เราไปก่อนนะ
เขา: เดี๋ยว เดฟยังไม่เข้าใจ ฟังเราก่อน
ผม: จะให้เรารอฟังความจริงหรือไง


..
เขา: ความจริง ? ความจริงอะไร
ผม: ความจริงที่นายกับผู้หญิงคนนั้นยังคบกันอยู่ไงล่ะ
เขา: ไม่ได้คบกัน พูดรู้เรื่องหน่อยสิ
ผม: ยอมรับมาเหอะนะ
เขา: ไม่มีอะไรจริงๆ นะ

...

ผม: เราอุตส่าห์ ทำเพื่อนาย ทุกอย่าง อ่านหนังสือมาก็หนัก แล้วนายยังจะให้เราเจออะไรแบบนี้อีกเหรอ
เขา: เราเข้าใจ
ผม: สงสารเราบ้างไหม ที่ทำอย่างนั้นลงไป


เงียบ..


เขา: เราขอโทษ
ผม: นายยังรักผู้หญิงคนนั้นอยู่ใช่ไหม
เขา:...
ผม: ยังรักอยู่ใช่หรือเปล่า
เขา: ใช่ ... แต่เราก็รักนายเหมือนกัน


ใช่..


แต่เราก็รักนายเหมือนกัน


...กูไม่ต้องการ...


ผม: แอบคบกันมานานหรือยัง
เขา: เรากับผู้หญิงคนนั้น เพิ่งกลับมาคบกันได้อาทิตย์เดียว เราสงสารเค้า
ผม: ไม่ใช่
เขา: ...
ผม: แอบคบกับเรามานานหรือยัง
เขา: มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ
ผม: นายฟังเรานะ
เขา: ...
ผม: เรารอนายมานานมาก มันทรมานมากนะรู้ไหม เราดีใจมากที่เราได้คบกัน
เขา: ครับ
ผม: แล้วเราก็ทำเพื่อนายทุกอย่าง แต่ไม่คิดว่านายจะทำกับเราแบบนี้ ไม่คิดว่าจะมาทำร้ายกันแบบนี้


ผมเดินออกไป

เขา: ขอโทษ เดฟ อย่าเพิ่งไปสิ เดฟ คุยกันให้รู้เรื่อง


ผมหันกลับมาหาเขา


ผม: เราเลิกกันเหอะนะ
เขา: ไม่เอา ไม่เลิก


ผม: เราจะไม่รอ และ ไม่ศรัทธาในตัวนายอีกต่อไปแล้ว นายไปหาความรักที่นายต้องการเหอะ
เขา: ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ
ผม: ก็เรามันรักปลอมๆ ของนายไงละ
เขา: อย่าตัดสินเราแบบนี้สิ นายกำลังว่าเราเป็นคนไม่ดีนะ


..

ผม: ก็อย่าให้เราอยู่ตรงนี้สิ นายจะได้ตัดสินตัวนายเองว่าเป็นคนดี
เขา: ..
ผม: เราเลิกกันเหอะ


..ด้วยกำลังทั้งหมด ผมใช้ไปกับการวิ่งไปที่รถ
เขาตามมาหรือไม่ตามมา ผมไม่รู้อะไรทั้งนั้น
เพราะแค่นี้ ผมก็ไม่มีแรง


ทำอะไรแล้ว ...