ขอบคุณมากนะครับคุณเกียรติเกย์ ที่ออกมาแก้ตัวให้ อย่างนี้ถือว่ารักกันจริง หุหุ

.................................................ต่อกันเลยนะ
“บิว ๆๆ รอเดี๋ยวก่อน” ชิส์ ทำอะไรอะ ไม่เคยคิด และทีเนี้ยจะมาง้อ เห็นเราเป็นอะไร
“บิวคร้าบบบบ กัสขอโทษคร้าบบบบ” ทำเสียงยานเป็นเด็กปัญญาอ่อนเชียว
“ทุกคนรู้กันหมดเลยหรอ” อดใจไม่ไหว ต้องหันไปถามมัน
“ก็ประมาณนั้นอะ” ไอ้กัสพูดออกมาไม่ค่อยเต็มเสียงนัก ก็น่าไหมละ ตัวเองเป็นฝ่ายผิดนิ
“อืม...งั้นบิวก็โง่อยู่คนเดียว”
“ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย” ไม่ต้องมาอ้อนเลย
“แล้วที่ผ่านมาไปไหนมาหละ”
“ก็ไปเคลียร์เรื่องของเราไง” พูดจบก็เอื่อมมือมากุมมือทั้งสองข้างของผมไว้ ดูจากสายตามันแล้ว คงไม่ใช่เป็นเรื่องล้อเล่นเหมือนที่ผ่านมา
“กัสอำเราปล่าว”
“นี่บิวยังไม่เชื่อใจกัสอีกหรอ...กัสยอมรับนะว่าที่ผ่านมามันอาจจะทำให้บิวเชื่อใจเราได้ยาก แต่ครั้งนี้ขอโอกาสกัสอีกครั้ง อีกครั้งเดียวเท่านั้น กัสสัญญา
ว่าจะพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้บิวมั่นใจและเชื่อใจกัส”
“แต่กัสต้องเข้าใจนะ ว่าความมั่นใจ ความเชื่อใจที่บิวมีให้กัสนะ มันอาจจะไม่เต็มร้อยเหมือนเดิมแล้วนะ” ไม่ต้องมาทำหน้าสลดเลย ก็เพราะใครหละ
“ไม่เป็นไรคับ เวลาที่กัสมีให้บิวต่อจากนี้ จะช่วยเติมเต็มทุกอย่างเอง”
“บิว”
“หือ อะไร”
“จูบหน่อยได้ไหม”
“ไอ้บ้า” ไม่ต้องมาทำหน้าหื่นเลย ไม่รู้ว่ามันไม่อายคนอื่นหรือไงไม่รู้
“น่านะ” ก่อนที่ผมจะพูดอะไร ไอ้กัสก็ค่อย ๆ ยื่นหน้าบรรจงจรดริมฝีปากที่หน้าผากผม พร้อมกับจรดหน้าผากของเราทั้งคู่เข้าด้วยกัน
“กัสรักบิวนะ” รอยยิ้มของกัส ทำให้ผมมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ความเชื่อใจ ความไว้ใจ หรือความรัก มันไม่ต้องเอ่ยขึ้นด้วยคำพูดก็ได้ เพียงแค่มอง
ตา ผมก็รับรู้ได้แล้ว
“ฮิ้วววววววววววววววววว” เสียงโห่ดังลั่นจากในบ้าน ทำให้ผมสองคนสะดุ้งและหันกลับไปดู ก็เห็นไอ้ฟิล์มต้นเสียง ทำหน้าแลบลิ้นปลิ้นตาหลอก ส่วนคนอื่น ๆก็พลอยหัวเราะไปด้วย
“ไอ้บ้า” ผมด่ากลับไปครับ แหม ก็คนมันเขินนิ
“คุณป้าคับ เดี๋ยวผมกับบิวมานะคับ จะไปหาซื้อของกินสำหรับเย็นนี้ซะหน่อย” ไอ้กัสตะโกนกลับไปบอกป้ามัน ก่อนจะวิ่งเข้าไปไปหยิบกุญแจรถ และวิ่งออกมาด้วยความไวแสง เพื่อขับไปในตลาด
“นี่ซื้อเหล้ามาด้วยนะเว้ย จะได้ฉลองกัน 555” เสียงไอ้ฟิล์มตะโกนออกมาจากบ้านดังโหวกเหวกดังลั่น
“บิว เดี๋ยวบิวช่วยลิสต์รายการหน่อยนะว่าเราจะกินอะไรบ้าง” กัสหันมาบอกผม
“ได้เลยคับผม” ผมยิ้มรับอย่างทะเล้นๆๆ แหม ก็คนมันมีความสุขนิคับ
พอถึงตลาด เราก็หาที่จอดรถข้างทางและเดินลงไปเลือกซื้อของ ผมซื้อครับ แต่ไอ้กัสถือ หุหุ ไม่ค่อยเอาเปรียบกันเท่าไหร่
แต่ระหว่างผมกำลังหยิบเงินเพื่อที่จะซื้อไก่ทอดอยู่นั้น จู่ๆๆ ก็มีมือจากไหนไม่ทราบ ผลักเข้าที่อกผมเต็มแรง ก่อนที่จะกระชากกระเป๋าเงินผมไป ด้วยความตกใจ ผมก็ร้องให้ไอ้กัสช่วย พอไอ้กัสมันเห็นมันก็วิ่งตามจิ๊กโก๋หนุ่มรายนั้นไป ดูจากท่าทางแล้วคงจะติดยาแน่ๆ ก็ตัวมันผอมโทรมซะขนาดนั้น แต่พอนึกขึ้นได้ว่าอย่าตามมันไปเลย ก็ไม่ทันแล้ว ไอ้กัสวิ่งตามไปแล้ว และไม่รู้ด้วยว่าพวกที่เรามันอยู่มีกี่คน ผมเลยต้องวิ่งตามมันไป
“คุณป้าครับ ฝากตามตำรวจด้วยนะครับ” ผมบอกคุณป้าขายไก่ทอด ก่อนจะวิ่งตามไป หวังว่าคงตามทัน เพราะเห็นหลังอยู่หลัดๆๆ พอเลี้ยวไปถึงมุมอาคารพาณิชย์ร้างแห่งหนึ่ง ก็เจอไอ้กัส ประจันหน้ากับพวกมันอีกสองคน
คิดว่าเบาะๆๆ เรื่องชกต่อยไอ้กัสไม่แพ้ใครแน่ และผมคิดว่าไอ้กัสมันก็คงคิดเหมือนผม มันก็เลยพุ่งเข้าใส่ ส่วนผมไม่ถนัดก็ได้แต่ตะโกนโหวกเหวกว่าตำรวจมาๆๆ แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่เชื่อกันเลย จากตอนนี้ดูเหมือนว่าไอ้กัสจะได้เปรียบอยู่ ในระหว่างที่คลุกวงในนั้น จู่ๆๆ ไอ้กัสก็ล้มลง พอไอ้กัสล้มลงทำให้ผมได้เห็นว่าในมือพวกมันนั้นมีมีดเปื้อนเลือดอยู่ด้วย ตอนนี้ผมไม่สนใจพวกมันแล้ว เลยปรี่เข้าไปดูไอ้กัสด้วยความเป็นห่วง ส่วนพวกมันก็คงจะตกใจเหมือนกัน ก็เลยทิ้งมิดและวิ่งหายไปคนละทาง
“กัสๆๆ อย่าเป็นอะไรนะ กัส ๆๆๆ ช่วยด้วย ๆๆๆ ใครก้ได้ช่วยด้วยๆๆ” ผมพยายามปลุกไอ้กัสพร้อมกับตะโกนเรียกให้คนอื่นช่วย แต่ดูเหมือนจะไร้ผล เพราะตรงนั้นมันเปลี่ยวเหลือเกิน
“ บิว ๆๆ กัสเจ็บ” เสียงของกัส ฟังแล้วแทบขาดใจ เพราะน้ำเสียงที่ขาดเป็นช่วงๆ ดูเหมือนว่ามันคงจะเจ็บมาก
“กัส ไม่เป็นไรนะ ทนหน่อยนะ เดี๋ยวก็มีคนมาช่วยแล้ว โทรศัพท์ ใช่ๆๆๆๆ ต้องโทรศัพท์” พอผมหมดหวังจากการตะโกนให้คนช่วย ผมเลยต้องโทรศัพท์หาไอ้ฟิล์ม พอฟิล์มรับสายมันก็ตกใจใหญ่และรีบออกมา ส่วนผมก็ลากไอ้กัสออกมาจากมุมตึกนั่นอย่างทุลักทุเล ตอนนี้เลือดมันออกมาเยอะมาก ท่าทางคงจะโดนจุดสำคัญเหมือนกัน
“ทำใจดีๆๆ ไว้นะ” ผมพยายามปลอบใจกัส พร้อมๆๆกับค่อย ๆ ลากไอ้กัสออกมา
“อย่าเพิ่งหลับนะ”
“บิว”
“กัสอย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้เลยนะ”
“ไม่ กัสจะพูด กะ...กัสรักบิวนะ” หลังสิ้นเสียงไอ้กัสก็นิ่งไป
“กัสๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
..................................................................