ก๊อก ๆๆๆๆๆ
ก๊อก ๆๆๆๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำเอาผมตื่นขึ้นจากผวัง หลังจากที่ผมกลับมาจากบ้านพี่นัท ผมก็ตรงกลับหอเลย และเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว มาสะดุ้งตื่นก็อีตอนมีใครมาเคาะประตูเนี่ย
"เฮ้ย ไรวะ อย่าบอกนะว่าเมิงหลับ" ไม่ใช่ใครหรอกครับ ไอ้ฟิล์มนี่เอง
"เออ แล้วกรูหลับไม่ได้หรอ แล้วนี่เมิงมาได้ไงเนี่ย "
"เมิงรีบไปอาบน้ำแต่งตัวเลย แล้วไปกับกรู"
งงสิครับงง มันจะให้ผมไปไหนกับมัน
"ไปไหน" มันไม่ตอบครับ แต่กึ่งดันกึ่งลากพาผมกลับเข้ามาในห้อง และจับผมยัดเข้าไปในห้องน้ำ พร้อมกับโยนผ้าเช็ดตัวตามเข้ามา
"อะไรเมิงเนี่ย"
"เออ ไม่ต้องถาม ทำตามที่กรูบอกละกัน แล้วเร็ว ๆ ด้วย เขารอเมิงอยู่คนเดียว"
"ใคร" ผมพุ่งออกมาจากในห้องน้ำเพื่อถามมันให้เคลียร์ที่ว่า เขารอผมอยู่คนเดียวเนี่ย หมายถึงอะไร ตอนนี้ไอ้ฟิล์มทำหน้าเหมือนนึกอะไรออก ก่อนจะตัดบทด้วยการ "ถีบ" ผมเข้าห้องน้ำพร้อมกับปิดประตู เล่นเอาผมงงไปเลย
ระหว่างทางที่อยู่ในรถ มันก็ไม่ยอมบอกผมสักทีว่าจะพาผมไปไหน ตอนหลังขี้เกียจถามก็เลยนั่งนิ่งๆๆ มันคงไม่เอาผมมาขายหรอก และเรื่องชุดอีกเหมือนกัน มันก็ให้ผมแต่งซะเว่อร์เลย ไม่รู้ว่ามันไปหาชุดมาจากไหน แต่ดูจากชุดแล้ว คงจะไปงานอะไรสักงาน
สักพักมันก็พาผมออกนอกตัวเมืองกรุงเทพไปเรื่อย ๆๆ ผมมองหน้ามัน มันก็ได้แต่หันมายิ้มให้แบบกวนๆๆ เห็นแล้วเสียวสันหลัง
ชั่วโมงครึ่งผ่านไป รถของไอ้ฟิล์มก็แล่นเข้ามาจอดในสถานที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดี เพราะเป็นสถานที่ที่ผมกับกัสปรับความเข้าใจกัน
บ้านไม้สีขาวริมชายหาดที่ทอดยาวลงไปในทะเลที่กว้างสุดลูกหูลูกตา ภาพเก่าๆๆ ย้อนกลับมาในวันนั้นวันที่ผมกับกัสอยู่ด้วยกันที่นี่ ก่อนที่แป๋มจะรถชนตาย
"อะแฮ่มๆๆ"
เสียงกระแอมเบาๆๆ ทำให้ผมต้องหันหลังกลับไปดูที่นอกรถ ภาพของคนตรงหน้า ทำเอาผมยิ้มทั้งน้ำตาเลยละครับ