หัวข้อ: มีสิทธิ์ไหม...ที่จะรักใครสักคน

[pongsj]

รอลุ้นตอนบ่าย แต่เชื่อว่าต้องมีลุ้นแน่ๆ

[-~iK@iZ_KunG~-]

รอลุ้นตอนจบครับ

รีบๆมาต่อนะครับ

[zandwizz]

  งานก็เศร้า แล้วยังมาจบเศร้าอีกหรือเนี่ย 

รออ่านตอนจบคับ 

[fellow]

 o7จะเศร้าอีกแล้วเหรอ....หวังไว้เผื่อมีลุ้นจบแบบhappyอ่ะ นะ

[sweetmonkey]

อ่านแค่นี้ รู้สึกน้ำตามานก้อจะไหลแล้วอ่ะ

ใจไม่ดีเลยอ่า

[uknowvry]

สั้นจางงงงงงงงงงง

[astral]

ไปไหนอ่า จะย้ายสำมะโนครัวไปอยู่กันที่เมืองนอกเยอออ 

[meawkung02]

เง้ออ...บิว จาไปไหนอ่าค้าบบ...ค้างๆๆอ่า...งิงิ

[torto]

ดีจ้า  อ่านมาได้สักพักแล้วแต่ก็ยังไม่หมดนะ  เราข้ามบางตอนต้องย้อนกลับไปอ่าน  เรื่องนี้ต้องอ่านให้ละเอียดหน่อย

ตอนแรกที่เข้ามาอ่านก็เพราะ "ชื่อเรื่อง"  ที่อ่านต่อมาก็เพราะว่าติดใจเนื้อเรื่อง เรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงแล้วความรักที่ค่อยๆๆพัฒนาขึ้นเรื่อยๆๆของฟิกส์กับ

ฮิโระ  ก่อนจะอ่านเรื่องไหนเราต้องดูก่อนว่าเป็นเรื่องเล่าหรือเรื่องแต่ง  เราชอบอ่านเรื่องเล่ามากกว่า  แต่เวลาอ่านเรื่องเล่าเราจะเม้มไม่ค่อยได้อ่ะ

เพราะมันไม่ใช่นิยาย   ก็เลยได้แต่อ่านแล้วก็แอบให้กำลังใจอยู่เงียบๆๆ   

เป็นกำลังใจให้ฟิกส์นะ   :m4:รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ

[torto]

ขอโทษทีนะเราเม้มผิดเรื่องแต่ว่าเรื่องนี้เราก็เข้ามาอ่านแล้วก็รอตอนจบเหมือนกัน

ขอโทษอย่างแรง   เมื่อวานเราเข้ามาอ่านแต่ไม่รู้เน็ทมันเป็นอะไรเข้าไม่ได้เลย 

วันนี้เราจะรอลุ้นตอนจบต่อไปนะ

[tatum1234]

  :m31:ค้างอีกแล้วอะ ตอนจบอย่าเศร้าน๊า

[mist]

พระเอกหายไปหนายยยยยยยยยยยยยยย 

[sunflower]

บิวจะไปไหนอ่ะ แล้วกัสอ่ะหายไปไหนนนนนนนนนนนน

อย่าจบเศร้านะ 

[gift_deb]

ถ้าจะเดา คิดว่ากัสคงจะไปอยู่ต่างประเทศ บิว ซึ่งเป็นภรรยา เลยต้องตามไปดูแล



สาธุ ขอให้เป็นอย่างที่เดา

[patee]

มาเร็วๆน้า  อย่าหายไปนาน

[~NeMeSiS_PURE~]

ขอให้จบอย่างมีความสุขน้า

อย่า....เลย

มาต่อเร็ว ๆ นะค๊าบ

[The Lover]

อ่านแล้วเศร้า กลัวการสูญเสียจังเลย

[sakiko]

ไร้คำบรรยาย

 

[Bambu]

มาเดินเล่นครับ แป้บๆๆนะ จะมาลงให้พรุ้งนี้

[crazykung]

 



พี่ค้าบบบ ค้างงงมากมายย



ได้กลิ่นอาไรทะแม่งๆๆ อย่าทำยังงี้ได้หมายยยย Happy ได้หมายยยย


แงๆ อาไรกานเนี้ย


จามาตามอ่านต่อคับ

[nolirin]

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[meawkung02]

ค้าบบ...เปงเด็กดีมานั่งรออ่านแย้ววค้าบบ...อิอิ

[Bambu]

หลังจากรถเคลื่อนมาถึงสนามบินสุวรรณภูมิเป็นที่เรียบร้อยแล้ว  ที่นั่นผมได้พบกับคนที่ผมคุ้นเคย ไม่ว่าจะเป็นป้ากัส พ่อของแป๋ม พี่พัด และเพื่อนคนอื่น ๆ อีกสองสามคน ทุกคนคอยช่วยเตือนผมเรื่องของต่าง ๆ ย้ำแล้วย้ำอีกไม่ให้ลืม จนถึงเวลาที่ผมจะต้องเดินเข้าเกทแล้วจริงๆๆ

"ดูแลตัวเองด้วยนะลูก"  นี่คือคำอวยพรของป้าไอ้กัสที่เดินเข้ามากอดผม ผมสัมผัสได้ถึงความรักและความอบอุ่นที่คุณป้ามีให้

"แล้วกรูจะตามไปนะเว้ย"  ไอ้ฟิล์มเดินเข้ามาตบบ่าผมเบาๆๆ

"ดูแลตัวเองด้วยนะ มีอะไรโทรหาพี่ได้ตลอดเลยนะ"  พี่พัด ยังไงก็ยังคงเป็นพี่ชายที่แสนดีของผมเสมอครับ

ผมล่ำลาทุกคนเสร็จ ก็เดินเข้าไปในเกทพร้อมกับของสองสิ่งที่อยู่ในมือ

สิ่งแรกเป็นรูปถ่ายของไอ้แป๋มใบเล็ก ๆ ที่ผมตัดสินใจแล้วว่าจะเอาติดตัวไปด้วย ไปอยู่ด้วยกันที่นู้น

สิ่งที่สองเป็นจดหมาย...จดหมายของคนที่ผมรักมากที่สุด และยังรักตลอดไป...

เมื่อขึ้นไปบนเครื่อง พนักงานสายการบินแห่งชาติให้การต้อนรับผมอย่างดี สักพักใหญ่ๆ เครื่องก็ค่อย ๆ ทะยานขึ้น

ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนที่ผมจะได้กลับมาเมืองไทยอีก

คงอีกนานละมั้ง...ความทรงจำหลาย ๆ เรื่องก็ผุดขึ้นมาตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมเจอกัส ไล่มาเรื่อย ๆ จนความรู้สึกต่าง ๆ เริ่มก่อตัวขึ้นเป็นความรัก ถึงแม้ว่าจะมีอุปสรรคต่างๆ มากมายแต่ผมก็ผ่านมันมาได้ จนมาถึงวันนี้ วันที่ผมตัดสินใจที่จะไปใช้ชีวิตในดินแดนที่ห่างไกล

ระหว่างอยู่บนเครื่อง ผมนั่งมองรูปแป๋มอยู่ ไอ้แป๋ม ยังไงมันก็ยังเป็นไอ้แป๋มเหมือนเดิม รอยยิ้มที่ทะเล้นของมันทำให้ผมอดอมยิ้มไม่ได้ ไม่รู้ว่าชาตินี้ผมจะได้เจอเพื่อนดี ๆ แบบนี้อีกหรือเปล่า

จากรูปแป๋ม ก็เป็นจดหมายที่ผมกำมันแน่นจนเริ่มแฉะเพราะเหงื่อ แม้ว่าผมจะได้อ่านมันมาหลายครั้งแล้วก็ตาม แต่ทุกครั้งที่อ่าน ผมก็ยังรู้สึกตื้นตันในหัวใจทุกครั้ง และไม่เบื่อที่จะได้อ่านมันเลย

บิว...

      บิวรู้ไหม...ว่าอะไรคือสิ่งที่ทำให้กัสมีความสุขที่สุด นั่นก็คือการที่กัสมีบิวอยู่ข้าง ๆ ไง กัสไม่รู้หรอกว่ากัสกับบิวจะรักกันไปได้นานแค่ไหน เพราะว่ามันเป็นเรื่องของอนาคต แต่กัสอยากให้บิวรู้ไวนะ ว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม กัสยังรักบิวเสมอนะ

อ่านมาถึงตอนนี้ น้ำตาของผมก็เริ่มปริ่ม ๆ ที่เบ้าตาอีกแล้ว แต่ผมก็พยายามกลั้นมันไว้เพื่ออ่านต่อให้จบ

       แต่ตอนนี้บิวคงรู้แล้วสินะว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ไม่ต้องห่วงนะ กัสของบิวคนนี้ยังคงเข้มแข็งเสมอ ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่เราก็ยังคงรักกันไม่ใช่หรอ ไม่ว่าบิวจะอยู่ที่ไหน หรือทำอะไร กัสอย่ากให้บิวรู้ไว้นะว่ากัสจะอยู่ข้าง ๆ บิวเสมอ...ตลอดไป

       พอผมอ่านมาจนหมดหน้าแรกแล้ว ผมก็เริ่มร้องไห้ออกมา ผู้โดยสารหลาย ๆ คนมากันมองด้วยความแปลกใจ ทำให้ผมต้องรีบเช็ดน้ำตาและทำสีหน้าให้ปกติที่สุด

       ผมพลิกจดหมายไปอีกหน้านึง ซึ่งยังคงมีลายมือไอ้กัสเขียนไว้อีกสองสามบรรทัด

     แต่บิวรู้ไหม  ตอนนี้กัสทนรอที่จะเจอบิวไม่ไหวแล้วนะค้าบบบบ ที่รัก บิวรีบ ๆ เคลียร์เรื่องเรียนให้เสร็จไวๆๆหละ แล้วเราจะได้มาอยู่ด้วยกันที่นี่ ฮิฮิ กัสรักบิวนะคับ  แล้วจะไปรอรับที่สนามบินนะ จะจูบให้หนำใจเลยยยยยยยย


                                  จากสุดที่รัก...ถึงรักที่สุด

                ผมเผลออมยิ้มออกมาด้วยความสุขที่มันเต็มตื้นหัวใจ อีกไม่กี่ชั่วโมง ผมกับกัสก็คงจะได้เจอหน้ากันแล้ว หลังจากที่กัสออกจากโรงพยาบาลและก็เคลียร์เรื่องเรียนเพื่อมาเรียนต่อในต่างประเทศ ตอนแรกกะว่าจะไปพร้อมกัน แต่ผมติดอยู่หนึ่งวิชา จึงทำให้ไปไม่ได้ ผมเลยตัดสินใจให้ไอ้กัสมาก่อน ตอนแรกมันก็กระเง้ากระงอดจะรอมาพร้อมกัน จนพร้อมทั้งปลอบทั้งขู่ จนในที่สุดมันก็ยอมไปก่อนจนได้

        นี่แหละครับ บทสรุปความรักระหว่างผมกับไอ้กัส ไอ้ฟิล์ม และไอ้แป๋ม ต่อจากนี้จะเป็นยังไงต่อไป ยังไงก็ช่วยลุ้นด้วยนะครับ


        บ้ายบายครับ
        บิว

[zandwizz]

ขอบคุณนะคับ สำหรับเรื่องราวดีดีที่นำมาให้อ่านกัน

ถึงแม้ตอนจบจะเศร้า หรือป่าว เพราะมาเม้นตก่อน

ไงก็เป็นกำลังใจให้นะคับ



อ้าว ซึม มันไม่ได้เศร้านี่หว่า

happy ending ซะงั้น

เอาใจช่วยเน้อ

ไปแระ......

[katalina]

โห๋ ทำซะลุ้นไปหมดเลยย นึกว่าจะต้องเสียน้ำตาแล้วว
ชอบเรื่องนี้มากๆเลยครับบบบบบ 
รักพี่คนแต่งเรื่องนี้ อิอิ

[Junrai_Hyper™]

เหอเหอ

หักมุมมากมาย

ขอบคุณ คุณ Bambu สำหรับเรื่องราวดีๆ ครับ

[The Lover]

ดีใจจัง ที่ไม่ได้เป้นอย่างที่คิด 

[torto]

จบแบบ Happy ending ก็ดีใจนะ  แต่ขออีกหน่อยได้ป่ะอ่ะ  แบบว่าตอนพิเศษที่เค้าเจอกันแล้วได้อยู่ร่วมกัน 

เพราะความรู้สึกคนอ่านมันค้างอ่ะ  นะ


  ขอบคุณล่วงหน้า  เอ๊ะ  เรามัดมือชกรึเปล่าหว่า

[pongsj]

อิอิ.............จบแบบน่ารักน่าหยิกจิงๆ อิอิ

จะรออ่านเรื่องต่อไปน่ะค้าบบบบบบบบบบบบบบ

[nolirin]

 :m29:ทำซะลุ้นเรย

จนหมายหน้าแรกก้อทำใจหาย

แต่ที่แร้ว..ท้ายที่สุดก้อ Happy Ending