หัวข้อ: กาลกีรตี บทที่ 81 [30/04/58 - P.61-จบภาค 1]

[dark-soleil]

สนุกๆๆ มาต่อเร้วววคนแต่ง

ถึงจะงงไปหน่อยก็เถอะ!! เรื่องนี้เดาเนื้อเรื่องต่อไปไม่ถูกเลยอ่ะ!!

เพราะฉะนั้น รีบๆมาลงต่อได้แล้วคนเขียน

[April❤]

ตัดฉับไปเลย ค้างอ่าาา
ยิ่งกว่าตัดncอีก เอ๊ะ หรือncค้างกว่า555
ว่าแต่เรื่องนั้นคือเรื่องไหนอะ ทำให้อยากแล้วจากไปTT

[Smirnoff]

อะไรแว้ เอลหาไปไหนหนอ ที่อยา่งงี้ละไปโผล่มา ระวังโดนคาบไปเน้อออ

[sunshadow]

   ไม่แน่ใจว่าไอ้สิ่งนี้ที่คิดมันจะใช่รึเปล่า คงต้องดูกันต่อปาย
   แต่แอบไม่เข้าใจประโยคสุดท้ายง่ะ
   "เจ็บตัวกับเจ็บใจ...อะไรมันเจ็บมากกว่ากัน ... ? หือ...ไอเดียร์ ..."
    ใครพูด? คุณรามเหรองับ

[MeepadA]

ค้างเติ่ง 

[Zitraphat]

   ไม่แน่ใจว่าไอ้สิ่งนี้ที่คิดมันจะใช่รึเปล่า คงต้องดูกันต่อปาย
   แต่แอบไม่เข้าใจประโยคสุดท้ายง่ะ
   "เจ็บตัวกับเจ็บใจ...อะไรมันเจ็บมากกว่ากัน ... ? หือ...ไอเดียร์ ..."
    ใครพูด? คุณรามเหรองับ

^
^
^
คุณราม เป็นคนถามไอเดียร์ เน้อ ซันชา... ถามตอนที่คุณรามเห็นรอยบนคอไอเดียร์นั้นหล่ะ    แล้วประโยคนั้นคุณรามก็ถามตัวเองด้วย

[bulldog17]

เปิดตัว..ตัวร้าย???

[Zitraphat]

เปิดตัว..ตัวร้าย???

^
^
^
อั๊ยๆๆๆๆ อย่ามากล่าวหา คุณรามของเขาเน้อ... 

[sunshinesunrise]

รับทราบครับกระผม เราจะไม่สปอย (ยังงงๆว่าเราสปอย สับสน ไม่รู้ว่าที่เข้าใจแบบเดาๆจะถูก) เออนะ 555 อย่าสนใจๆ

เอาแล้ว เหมือนเอลจะไปได้ดีกับภัทร แต่ตัวแปลสำคัญก็ปรากฏออกมา ... ต่อจากนี้ละ ฉากไคลแมกซ์ใช่หรือไม่ จุดนี้อยากบอกภัทรว่า ไม่เอาใครก็บอกนะ เราจะดูแลแทน ^_______^ อิอิ 

[Paracetamol]

ไม่รู้ว่ามากันครบองค์หรือยังหนอ?
ตัวพระทั้งสองออกมาแล้ว จะมีคน?ที่สามหรือเปล่า อิอิ

[กาลณัฐ]

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงง 

[four4]

ชอบครับ วิธีการเดินเรื่องแปลกใหม่ดี เนื้อเรื่องน่าติดตามมากครับ มาต่อเยอะๆนะครับ

[Alone Alone]

เอลที่รัก รีบมารับตัวนัง (?) ภัทร กลับบ้านเร้ววววว

[walaija]

ลุ้น ๆ ๆ ยังไงมาอัพอีกไวไวนะ

[iforgive]

อะไรคือเจ็บตัว  อะไรคือเจ็บใจฟระ

[$VAN$]

เสด็จแม่เอาอะไรใส่ในอกนู๋ภัทรเจ้าคะ 

[pooinfinity]

ที่บอกว่า กรรมมาโอบอุ้มบุญมามาตลอด = Ale ดูแลไอเดียร์

และ คุณราพณ์เป็นมากกว่าคนรัก ของภัทรเจ้า = ความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นมากกว่าคนรัก อืมมมม เราเดาว่า ภัทรเจ้าน่าจะรักและเคารพองค์ราพณ์มากกว่า

และที่องค์ถามว่า "ทำไมมิได้... เมื่อเจ้าเองก็บอกอยากเคียงข้างข้า..." แต่ภัทรเจ้าปฏิเสธนั้น เดาว่าภัทรเจ้าน่าจะมีความรู้สึกอย่างที่บอกมากกว่า หรืออาจจะรัก แต่ติดตรงชาติกำเนิดที่มีเพียงตนเท่านั้นที่รู้ว่าไม่เหมาะสม

ส่วนกรรมมา น่าจะรักภัทรเจ้าแหละ และตอนที่มาขอ(ไม่รู้ขอไปทำไร) คงรับปากว่าจะดูแลอย่างดี แต่กลับกลายเป็นเกิดเรื่อง องค์ราพณ์เลยโกรธ และจะทวงเอาคืนในชาตินี้

บรรยากาศระหว่างภัทรเจ้ากะองค์ราพณ์ ทำไมเราไม่รู้สึกว่าเป็นบรรยากาศของคู่รักไม่รุ ไม่สัมผัส มองเห็นได้แค่ความผูกพันแบบรักใคร่เอ็นดู หรือไปฝังจิตฝังใจกะแค่ ale ไม่รู้เหมือนกัน

[Zitraphat]

 บวกกกกกกกกก  + 1

กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


  เหนื่อยไหม ? ตามมาอ่านแล้วยังต้องมาแปลให้อีก ถ้าเหนื่อย อะมามะกอดให้ชื่นใจ  ขอบคุณเน้อ 

[takara]

ที่บอกว่า กรรมมาโอบอุ้มบุญมามาตลอด = Ale ดูแลไอเดียร์

และ คุณราพณ์เป็นมากกว่าคนรัก ของภัทรเจ้า = ความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นมากกว่าคนรัก อืมมมม เราเดาว่า ภัทรเจ้าน่าจะรักและเคารพองค์ราพณ์มากกว่า

และที่องค์ถามว่า "ทำไมมิได้... เมื่อเจ้าเองก็บอกอยากเคียงข้างข้า..." แต่ภัทรเจ้าปฏิเสธนั้น เดาว่าภัทรเจ้าน่าจะมีความรู้สึกอย่างที่บอกมากกว่า หรืออาจจะรัก แต่ติดตรงชาติกำเนิดที่มีเพียงตนเท่านั้นที่รู้ว่าไม่เหมาะสม

ส่วนกรรมมา น่าจะรักภัทรเจ้าแหละ และตอนที่มาขอ(ไม่รู้ขอไปทำไร) คงรับปากว่าจะดูแลอย่างดี แต่กลับกลายเป็นเกิดเรื่อง องค์ราพณ์เลยโกรธ และจะทวงเอาคืนในชาตินี้

บรรยากาศระหว่างภัทรเจ้ากะองค์ราพณ์ ทำไมเราไม่รู้สึกว่าเป็นบรรยากาศของคู่รักไม่รุ ไม่สัมผัส มองเห็นได้แค่ความผูกพันแบบรักใคร่เอ็นดู หรือไปฝังจิตฝังใจกะแค่ ale ไม่รู้เหมือนกัน

คิดเหมือนกันเลย  เหมือนเป็นแบบพี่ชายน้องชายงั้นอะ

[mro]

เรื่องนี้มันส์สุดยอดจริงๆ. 

[Zitraphat]

กาลกีรตี บทที่ 16

[ข้าเพียรก่อกอบกองทราย...หวังสรรคสร้างให้เป็นตัวตน... บรรจงวางทรายที่ละเม็ด.....ทุกหยดกี่หยาดเหงื่อ...เพียงเพื่อเฝ้ารอ... แล้วสุดท้าย.... เจ้ากองทรายที่ข้าก่อ...ก็โดนน้ำซัด..พังทลาย......ข้า..........เกลียดสายน้ำ...]
......................
.........................................

"เจ็บตัวกับเจ็บใจ...อะไรมันเจ็บมากกว่ากัน ... ? หือ...ไอเดียร์ ..."

"ครับ?!"

ผมงงครับกับคำถามของคุณราม และยิ่งงงตัวเองด้วยที่ยอมนอนนิ่งๆให้ เขาลูบอยู่แบบนี้ ถึงจะรู้ว่าเป็นผู้ชายด้วยกันมันไม่สึกไม่หรออะไร... แต่......มันก็เป็นเรื่องส่วนตัวของผมที่ผมจะมีร่องรอยพวกนี้....สติกับมาพร้อมความติสต์อีกครั้ง... คิ้วผมเริ่มขมวดกันแล้ว ...

'แม่ง...มายุ่งเหี้ยอะไรกับกูว๊ะ ...?'

คิดได้แค่นั้นครับ...แล้ว.... ปลายนิ้วคุณรามก็ดีดเข้ากับหน้าผากผม...

"อย่าว่าผู้ใหญ่ในใจครับไอเดียร์..."

ยิ่งเสียงทุ้มเรียบๆนั้นเอ่ยออกมาเหมือนต่อว่า...ผมยิ่งปรี๊ด....รู้ได้ไงว๊ะว่ากูคิดอะไร? ต่อมติสต์มันแตกปุ๊ๆๆๆยังกับสปอร์เห็ด....ขืนยังอยู่ในห้องนี้ต่อไป... ผมอาละวาดแน่...

"ฝนตกหนัก...ยังไม่ต้องกลับตอนนี้หรอก...รอให้มันซ่าก่อน เดี๋ยวแม่ครัวเอาข้าวขึ้นมาให้ ทานให้อิ่ม...ก่อนหน้านี้ก็มาดูงานกันก่อนดีกว่า....ตกลงไหมครับ ? แล้วก็คิ้ว...เลิกขมวดเสียที เดี๋ยวปวดหัวอีก..."

คราวนี้ไม่ได้มีแค่เสียง...อุ้งมือใหญ่นั้นขยี้เข้าเต็มๆที่หัวคิ้วผมลามไปถึงหน้าผาก ยังไม่ทันตั้งตัวลมร้อนก็เป่าพ่วง! มาที่หน้าผาก

"เวทย์มนต์กันปวดหัว...."

เหมือนคุณรามแกล้งผมเล่น แต่ก็ไม่มีรอยยิ้มบนหน้าคุณราม เหมือนกับใบหน้านั้นเป็นแค่หน้ากาก...

ผมโดนมือใหญ่ดึงให้มายืนใกล้ โต๊ะทำงานตัวใหญ่ ... ไม่สิ... นั่นมัน แบมบู!![ Wacom Bamboo] เฮ้ย! แบมบูไซต์ยักษ์ขนาดน้องๆโต๊ะไฟ!!! แทบทรุด ผมขอตัวไปกรี๊ดก่อนได้ไหม !? เห็นแล้ว ต่อมติสต์มันแตก !! ผมได้แต่บีบไหล่คุณรามแน่น เกือบจะเผลอกัดไหล่กว้างของคุณรามเพื่อเก็บเสียงกรี๊ดแล้ว ... แม่เจ้า!!! แบมบู!!!!

"ลองไหม?"

เจ้าของเขาถามพร้อมยื่นปากกาให้ผม ขอจูบปากกาก่อนได้ไหม? ผมเทิดทูลแบมบู มากเลยนะ ถึงมันจะไม่ใช่ยี่ห้อที่ดีที่สุดแต่มันก็เป็น ชื่อที่ขลังที่สุด

'พู่กันไม้ไผ่...กรีดลายเส้นได้งามที่สุด... '
 
ผมเพ้อไปเองหล่ะ แต่ไม่คิดว่าจะเจอแบมบูไซต์นี้กับตาตัวเองแถมยังได้จับด้วย... เคลิ้มไปชั่วขณะ รู้สึกตัวอีกทีผมก็นั่งอยู่บนตักคุณรามแล้ว หง่ะ ?!...แบมบูมันมีมนต์สะกดจริงๆ ... มือข้างหนึ่งของคุณรามโอบล็อคเอวผมไว้ ส่วนอีกข้างก็ไล่เปิด งานที่ค้างไว้บนหน้าจอนั้นให้ดู สีหน้าเรียบของคุณรามไม่เปลี่ยนไปเลย แกแถเนียนได้ยิ่งกว่าผมอีก...ช่างแม่ง...ไอเดียร์...ถือว่ายอมเอาตัวเข้าแลกเพื่อน้องแบมฯระยะประชั้นชิดแล้วกัน..

สายตาผมไล่ดูงานไปทึ่งไป รายละเอียด มอนเตอร์ในงานดูละเอียดมาก บางตัวแม้ดูเรียบๆแต่การวางท่าพรีเซ็นต์มันดึงสายตาจนอดทึ่งไม่ได้...

"นี่งานของอินโดฯ เห็นความแตกต่างไหม? ลายเส้นไม่รกเท่าญี่ปุ่น แต่ก็ไม่แข็งแบบตะวันตก โทนสีที่ใช้ส่วนมากเป็นโทนร้อน แต่ไม่แรงจนบาดตา งานนี้เลือกโทนน้ำตาลคุมทอง ...ส่วนอันนี้ของฝรั่งเศส เลือกใช้งานแบบ Dark มันมืดมนกับสไตล์โกสต์ฯ แต่มันไม่เหมือนจริง ... "

คุณรามอธิบายรายละเอียดของเซ็ตงานครับ อธิบายไปมือแกก็ลูบช่วงเอวผมไปด้วย ผมไม่ได้สะดีดสะดิ้งอะไร เพราะเพลินแปลกๆ ขนาดคุณราม เอาคางแกมาเกยบนไหล่ผมยังเฉยๆ   

"ไอเดียร์ นายชื่อจริงว่า ไอดิภัทร พี่เรียกนายว่า 'ภัทร' ดีกว่าไหม มันคุ้นปากมากกว่า"

...กำลังเพลินๆ แต่ประโยคนั้นของคุณรามทำคิ้วผมขมวดกันอีกแล้ว ....คุณรามคุ้นปาก...แต่ ถามผมสักคำไหมว่าคุ้นหูหรือเปล่า?

"เรียกไอเดียร์ อย่างเดิมอะดีแล้วครับ ถ้ามันยากไปคุณรามเรียก 'เดียร์' ก็ได้ เรียก 'ภัทร' ผมไม่คุ้นหู เผลอๆถ้าคุณรามเรียก ผมอาจไม่หันก็ได้ "

"งั้นหรอ?..."

...ก็งั้นหล่ะครับ ชื่อ 'ภัทร' ของผม คนที่เรียกได้มีแค่ไอ้มังคุดนั้นคนเดียว ผมไม่คุ้นหูตัวเอง...ถ้าคนอื่นเรียก... ถ้าไม่ใช่ไอ้มังคุด ถ้าไม่ใช่เสียงกับสำเนียงไอ้มังคุด ต่อให้ใครเรียก ผมก็ไม่คุ้นกับชื่อนั่นทั้งนั้น...

...เอ๋?!นึกถึงไอ้คุณมังคุดแล้วก็เพิ่งคิดได้ ...นี่กี่โมงแล้ว? ผมให้มันรออยู่ที่ห้องพักนี่หว่า....!!!
......................
.........................................

"ว่ามันแปลกๆนะป้า.."

เด็กสาวแต่งตัวสีสันฉูดฉาดเท้าคางลอยหน้า มองกระติกน้ำใบย่อมที่รินใส่น้ำชาสีทองเข้าไปจนเต็ม แล้วหันซ้ายหันขวาดูภาพ 'ครุฑ' ภาพใหญ่ และรูปปั้น ครุฑ ขนาดต่างๆ ที่อยู่ๆก็โดนย้ายมาเก็บให้ห้องครัว ป้าแววแกเหลือบตามองเด็กสาวแล้วก็อดบ่นไม่ได้

"แปลกตรงไหน...เรื่องของเจ้านายเขา คุณรามเขาจะทำอะไรก็สิทธิ์ของเขา..."

"แหม..กลอยก็ว่าอย่างที่คิด แต่...เอ๋? ป้าไม่เรียก คุณรามว่า 'มิสเตอร์' แล้วหรอ?หุหุหุ ... นั่นสินะ.. ไอ้หนูก็เผลอปล่อยไก่ไปหลายตัวเหมือนกัน ..ใครจะไปคิดว่า ลูกครึ่งสเปน-อินเดีย อย่างคุณรามจะพูดไทยชัดขนาดนี้ กลับมาที่ร้านไม่เคยเห็นพูดไทยกับพวกเราสักคำ นินทาไปแกก็เฉย ไอ้หนูก็นึกว่าพูดไม่ได้ฟังไม่รู้เรื่อง... ทีวันนี้หล่ะ พูดจนฟังไม่ทัน..." 

"หยุดพล่ามได้แล้วกลอย เอาสำรับข้าวกับน้ำชานี่ไปให้คุณรามข้างบนไป ดูพ่อหนุ่มนั้นด้วยว่าฟื้นหรือยัง"

"หล่อไหมป้า?"

"ใคร?"

"ก็พี่ผู้ชายที่คุณรามแกอุ้มขึ้นไปข้างบนหน่ะ เห็นพวกเด็กในร้านกรี๊ดกันใหญ่... แต่..ป้า...ป้าฟังคุณรามเขาดีแล้วหรอ? ไอ้ชาเกสรบัวเขาชงกันแบบนี้หรือ ? เสียดายของนะป้า เอาชาดีๆมาชงน้ำร้อน แล้วเทราดบนน้ำแข็ง ให้มันเย็นเนี้ย ...หนูไม่เคยได้ยินนะ แถมยังสั่งให้ทำใส่กระติกอีก อย่างจะให้ใครเอากลับบ้าน ... "

"เรื่องของคุณรามเขา! ยกสำรับขึ้นไปเร็วๆไป แกอยากเห็นพ่อหนุ่มนั้นไม่ใช่หรอ? ขึ้นไปดูเลยไป ยังอยู่บนห้องคุณรามนั้นหล่ะไม่รู้ว่าฟื้นหรือยัง "

ป้าแววแกถึงกับเอ่ยไล่ หลานสาว... ก็นั่นหล่ะนะ เหมือนกับที่กลอยมันว่า มันแปลกๆ เมื่อเย็นวานนี้อยู่ๆ มิสเตอร์ราม ก็ให้คนในร้าน รื้อภาพ ครุฑ ภาพใหญ่ที่อยู่บนห้องนอนลงมาเก็บในครัว แถมยังให้เก็บพวกปูนปั้นที่เป็นรูบครุฑกับนกทั้งหมด มารวมกันไว้ในห้องครัวอีก แล้วยังจะชาเกสรบัวที่ มิสเตอร์รามหวงนักหวงหนา วันนี้แกกับสั่งให้ชง แล้วเทรดบนก้อนน้ำแข็ง ชาร้อนรสเลิศกลายเป็นชาเย็น รสอะไรไปแล้วไม่รู้

'คนของฉันไม่ชอบ ครุฑ......คนของฉันชอบ...ชาแบบนี้ .... '

นั่นเป็นคำตอบ ตอนสงสัยแล้วอดถามมิสเตอร์รามไม่ได้ แล้วใครเป็นคนของ มิสเตอร์ราม ? ก็วันนี้นัดคุยกันเรื่องงานกับตัวแทนบริษัทในไทยไม่ใช่เหรอ ?คุณรามเพิ่งบินกลับมาจากบริษัทแม่ที่อินเดีย เพิ่งซื้อร้านเรือนน้ำชาต่อจาก คุณหว่อง ด้วยซ้ำ แล้วใครหล่ะ ....ที่เป็นคนของมิสเตอร์ราม ? 
......................
.........................................

แสงแดดจ้าส่องสว่างมาที่ แผงอกกว้าง โพสต์อิท สีสะท้อนแสง แปะไว้บนร่างเปลือยเปล่าที่มีผ้าห่มผืนบาง ปิดพาดช่วงเอว บนหน้าผาก มีโพสต์อิทแปะไว้แผ่นหนึ่งเหมือนยันต์ผีดิบจีน ...บนกระดาษเขียนเป็นอักษรสามแถว

'ไปทำงาน // go to work //andare a lavorare '

บนพุงที่มีซิกแพ็คนั่นอีก

'กิน ใน ตู้เย็น// Eat in Refrigerator//mangiare in frigorifero '

และแผ่นสุดท้ายที่ปิดไว้ตรงตำแหน่งหัวใจ ของคนหลับ

'รอ // wait // aspettare '

คนแปะมันจะรู้ไหมเนี้ย ไอ้กระดาษโพสต์อิทสามแผ่นนี้หล่ะ....ที่มันเป็นยันต์ กัน 'งูอาละวาด.....'

[MeepadA]

ภัทรมันจะน่ารักเกินไปแล้ว   

แอบสงสัยว่า แล้วทำไม ถึงไม่ชินถ้ารามจะเรียกภัทรด้วยเหมือนกันหล่ะ 

[yakusa]

 

[sunshinesunrise]

น่ารักเวอร์ >< ภัทรรู้ตัวไหม ว่าทำให้หัวใจงูแกว่งแน่ๆ อิอิ

มีงู และ มีครุฑ ไม่ใช่ยักษ์ อ่อ งูกับครุฑไม่ถูกกัน.. มะ แหม่.. ลุ้นกันอีกระลอก

ปล. พู่กันนะจ๊ะ ^^ ไม่ใช่ ภู่กันเน้อ

ภัทรก็ไม่เคยจะหวงตัว เขาจับเขากอดก็ปล่อยเขาไป ไม่รู้เพราะไม่ถือหรือมันแอบเคยชิน.. ยังดีใจแทนเอล.. อย่างน้อยๆ ก็มีเอลคนเดียวที่อนุญาตให้เรียกภัทร อร๊ากกก ฉันฟิน 

ขอบคุณคนที่มาแปล..เพิ่งเข้าใจก็เพราะแปลนี่แหละ.. อ่านตามเรื่องไปไม่รู้อะไรเลย ฮ่าๆ

[Zitraphat]

ภัทรมันจะน่ารักเกินไปแล้ว   

แอบสงสัยว่า แล้วทำไม ถึงไม่ชินถ้ารามจะเรียกภัทรด้วยเหมือนกันหล่ะ 

^
^
^
 คำว่า 'ที่รัก' เก็บไว้ให้คนสำคัญแค่คนเดียว ....ฮิ้ววววววววว     /// ฟินไปไกล ..เรื่องจริงคือมันไม่คุ้นหูอะหล่ะ เพราะมีแค่ เอล ที่ ไอเดียร์ ให้เรียก 'ภัทร' ก็แค่นั้น 2 อาทิตย์กว่าๆที่ผ่านมา ไอเดียร์มันชินแล้วกับชื่อนั้น แต่ชินกับ เอล คนเดียวเพราะสำเนียงมันแปลกกว่าเพื่อนไง

[akiko]

ภัทร ชื่อนี้มีไว้ให้คุณมังคุดเ่ท่านั้น 

[zeen11]

ยันต์ กัน 'งูอาละวาด.....' ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ทิ้งท้ายได้ฮามากอะ น่ารักสมเป็นหนูภัทร(ของเอลคนเดียว  )

ส่วนรามนี่ตกลงเป็นครุฑใช่ไหมเนี่ย เรื่องเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ น่าติดตามมากค่ะ 

[BitterSweet~]

ภัทร ให้เอลเรียกได้คนเดียว

ส่วนที่ยอมให้คุณรามกอด...
เหมือนกับเคยชินยังไงไม่รู้เนอะ
แต่ไม่ได้รู้สึกวูบวาบเหมือนเอลกอด
ใช่ไหมล่ะภัทร ^^

[SungMinKRu]

ภัทรอย่าไปอ่อนไหวกับคุณรามนะ เอลไม่ยอมๆๆๆๆ

555+

เป็นกำลังใจให้คนเขียนด้วยนะค่ะ

 

[กาลณัฐ]

พี่ราม เหมือนพี่มาแย่งซีน เอล เลยอ้ะ