ซีรีส์หวานอมขม [นิยายเรื่องยาวรสกลมกล่อมรวม 4 ภาค]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ซีรีส์หวานอมขม [นิยายเรื่องยาวรสกลมกล่อมรวม 4 ภาค]  (อ่าน 843683 ครั้ง)

ออฟไลน์ gookgik

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1966
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +341/-6
เต่าปลาย ต้องเป็นฝ่ายคอยดูแลพี่คมตลอดระยะเวลาสิบวันที่เข้าค่าย  กลัวจะเป็นพี่คมคอยดูแลมากกว่านะ เพราะความช้าของเต่าปลาย

 :m20: กับเกมส์มาก คม "ควาย"  ยิ่งเกมให้ท่าแล้ว พี่อ้อม-พี่ฟ้า สาววายตัวจริง  แล้วพี่ดิวที่มองนี่คิดอะไรกับเต่าปลายหรือเปล่า

กด + ให้คนเขียน ดีใจด้วยค่ะที่ได้เข้าชิงรางวัล ประเภทเรื่องสั้น
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 31-10-2012 21:44:41 โดย gookgik »

ออฟไลน์ ♠DekDoy♠

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4512
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-8
แล้วพี่คมจะจับได้ใครหล่ะเนี่ย

ออฟไลน์ seaz

  • รักอยู่ไหน...ใจเรียกหา
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +381/-9
คู่กันแล้วไม่แคล้วกันหรอก ^^

ออฟไลน์ why yyy

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4561
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +309/-8
ขอบคุณ รอตอนต่อไป ^_^

ออฟไลน์ bun

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2364
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-5
แล้วพี่คมจะจับได้น้องปลายหรือเปล่าน้า
 :z2:

ออฟไลน์ PetitDragon

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4126
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +343/-5
จับได้กันเองรึเปล่า?


 :laugh:

ออฟไลน์ =นีรนาคา=

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2546
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +296/-6
ปลายจับได้คน อิอิ

ดิวแอบคิดอะไรกับปลายอ่ะป่าวเนี่ย แต่ว่าคมหึงหรอจ๊ะ

bow55

  • บุคคลทั่วไป
555 ตลกอ่า
เป็นบทที่สุดยอดจริงๆ

ออฟไลน์ nopkar

  • เป็ด indy
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2159
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +163/-3
งานนี้น่าจะมีศึกชิงนายให้เห็นแน่ๆเลยใช่ป่ะคับบบบบ...

ออฟไลน์ nongrak

  • ยังไงก็รักคาเมะจังที่สุด
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +912/-14
ขำเต่าปลายกับเกมส์เล่นกอดกัน อ่านแล้วฮาเลยโดนขยำก้น
แถมคมกับดิวก็ฮาอีก เริ่มสนุกแล้ว

+1จ้า

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ IaminLove

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 564
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-5
สาธุ๊ ขอหั้ยจับได้ชื่อกันเอง
บุพเพอาละวาด ~   :L1:

ladymoon_yy

  • บุคคลทั่วไป
ฮาเกมส์ที่เล่นจัง   :m20: :m20: :m20:

ออฟไลน์ YuuYuu

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
กริบ...  จำไม่ล่ายยย  ขอโต้ดฮับ


ตอนนี้อ่านแล้วขำค่ะ  ขำมากกก  แบบหึๆ หน้าโน้ตบุ๊คอะ
แล้วก็กร๊ากตอนปลายจับได้คมเนี่ยหละ  แต่ดูท่าคมคงจะได้รับการดูแลน้อย  แต่ว่าการดูแลแต่ละครั้งคงจะดีแน่ๆ

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


แล้วคมจะจับได้ใครหละเนี่ย  จะจับได้ปลายหรือเปล่า
แล้ว... แล้วจะเป็นยังไงต่อ  โอ๊ยอยากอ่านต่อ

ว่าแต่ที่คมทำหน้าบึ้งใส่เพราะว่าดิวมองปลายหรือเปล่านะ


ผ่านมาครึ่งปีแล้วเหรอ... เร็วจังเลยค่ะ
อีกแป๊บนึงก็จะหมดปีแล้ว  เวลาผ่านไปเร็วจริงๆ


ยังไงก็จะแวะเวียนมาอ่านเรื่อยๆ  แอบให้กำลังใจเบาๆ นะจ๊ะ

ออฟไลน์ nekko

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1467
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +422/-4
จับได้คนดีๆๆใช่ไหมน้องปลาย :jul3:


 :กอด1: :L2:

ออฟไลน์ choijiin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2082
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +445/-5
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
 :laugh: :laugh:
ไม่อยากบอกเลยว่าตอนนี้มันฮามากฮามายก่ายกอง
แบบว่าสงสารน้องปลายก็สงสาร
แต่ดิชั้นขอฮาก่อนละค่าคุณ
 :jul3: :jul3:

ออฟไลน์ Little_Duck

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 4
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
อะแฮ่ม...มาแสดงตัว แหะๆๆๆ

คือเพิ่งเปิดอ่านเจอทั้งซีรี่ย์แล้วตามอ่านทุกซีรี่ย์จนมาถึงซีรี่ย์ล่าสุดนี่แหละ บอกเลยว่านี้เป็นเม้นแรกในเล้าเป็ด(...เขินจัง :-[)
คือมันอดใจไม่ไหว ต้องสมัครยูสเซอร์มาเม้นกันเลยทีเดียว แหะๆ.....

จะบอกว่าอ่านแล้วชอบมากๆเลย มันแบบไม่หวือหวาอ่ะ มันเรื่อยๆ ตัวละครทุกภาคก็มีคาแรคเตอร์ชัดเจน คือปกติเป็นคนที่ชอบอ่านนิยายแบบที่มีบรรยายเยอะๆมากกว่าคำพูดอยู่แล้ว มันเห็นภาพมากกว่า อ่านแล้วสื่ออะไรได้มากกว่าแค่คำพูดตัวละคร

แล้วแต่ละซีรี่ย์อ่านแล้วรู้สึกสบายใจมาก คืออ่านแล้วแบบชิลๆเรื่อยๆแต่อยากอ่านต่อเรื่อยๆ เหมือนเสพติด ฮ่าๆๆๆ

ชอบที่แต่ละฉากเวลาอ่านบรรยายแล้วเห็นภาพง่ายมาก เราชอบโครงเรื่องแบบนี้ กรี๊ดกร๊าดดด ชอบที่แบบตัวเอกไม่ได้มาจากอินเนอร์เลยว่าฉันเป็น...นะ แต่แบบอารมณ์เหมือนมันเป็นแบบนี้เพราะความรู้สึกมากกว่า คือยังไงดี...เข้าใจเรามั้ย ฮ่าๆๆๆๆ ถ้าพูดตรงๆเหมือนแบบ ไม่ได้เป็นเกย์แต่แรกเริ่ม แต่ที่เป็นเพราะความรู้สึก ความใกล้ชิดอ่ะ มันดูเป็นเรื่องจริงดี เอิ้กกกกก

ชอบสไตล์การเขียนของพี่มากเลยนะ แล้วจะติดตาม ตามติดไปเรื่อยนะ  :impress2:

นึกภาพสีครีมออกมั้ยค่ะ ก้ำกึ่งระหว่างสีขาวกับน้ำตาล มันให้ความรู้สึกอบอุ่นเป็นโมโนโทน ซึ่งเรารู้สึกว่าซีรี่ย์ที่นี่เหมาะกับสีครีมจริงๆ ถึงจะมีดราม่าหรือว่าอะไรก็ตามแต่  o13

ออฟไลน์ Maprang_W

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 643
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-2
ตอนนี้ตลกมาก หลุดขำตอนพี่คมบอกว่าท้องนี่แหละ

ออฟไลน์ EverGreen™

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1684
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +192/-1
ว่าแล้ววว ทำไมบรรยากาศมันคุ้น

 :o8:

"คมท้อง" ฮามาก  :laugh:

ออฟไลน์ BitterSweet

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 235
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +725/-2
ซีรีย์หวานอมขม : ภาค ยอดสะเดา กับ ข้าวโพดต้ม


ต้นที่ 6


“ไหวเปล่าวะ ไอ้ปลาย อ่ะ...ยาดม”

เกมส์ยื่นส่งยาดมหลอดสีขาวที่ไปขอจากเจ๊บอลล่ามาโบกไปมาหน้าเพื่อนรัก
ซึ่งบัดนี้กำลังซีดเป็นไก่ต้ม เดินเซประคองตัวลงมาพิงอยู่ข้างรถบัสมหาลัย


...หมดกันภาพลักษณ์ของนายปลายฟ้า
ตอนนี้สภาพไม่ต่างอะไรจากคนเมาโดนรุมโทรม
เหตุที่เป็นอย่างนี้ มีอยู่ประการเดียว...


แม่ง! ...ไอ้โค้งนรก!


...ก็รู้อยู่หรอกว่าระยะทางเข้าหมู่บ้านมันต้องขึ้นเขา
แต่ไม่คิดว่าถนนอะไรมันจะโค้งได้เยอะขนาดนี้
มีเกือบร้อยโค้ง เดี๋ยวซ้าย... เดี๋ยวขวา...
บางช่วงชันมากๆ ต้องไล่ให้คนลงไปเดินด้วยซ้ำเพราะกลัวรถขึ้นไม่ไหว
คดเคี้ยวซับซ้อนยิ่งกว่ารถไฟเหาะตีลังกา

แล้วนายปลายฟ้าผู้เกิดบนพื้นที่ราบ
มิหนำซ้ำยังเป็นโรคน้ำในหูไม่เท่ากัน
ทำให้สูญเสียการประคองทิศทางมากกว่าคนปกติ
จึงไม่น่าแปลกที่เขาจะตกรอบตายตั้งแต่ยี่สิบโค้งแรกแล้ว

ยาแก้เมารถไม่ช่วยอะไร
นอกจากจะทำให้เบลอและวิงเวียนยิ่งกว่าเดิม
ยิ่งเข้าไปลึก ทางก็ยิ่งขรุขระ
อย่าได้ถามถึงถนนลาดยางใด ๆ
แค่ที่แล่นผ่านมาดินลูกรังก็ทำเอาแดงเถือกกันทั้งรถ


...ใช้เวลาขึ้นเขาเกือบสองชั่วโมง
ในที่สุดเมื่อดวงอาทิตย์ใกล้จะลับฟ้า
รถบัสมหาวิทยาลัยจึงแล่นเข้าจอดเทียบท่าบนหมู่บ้านเล็ก ๆ
ณ ยอดดอยในอำเภอด่านซ้าย จังหวัดเลย


พวกชาวบ้านในหมู่บ้านมารอต้อนรับอยู่ก่อนแล้ว
นายปลายฟ้าจึงต้องพยายามประคับประคองสติของตัวเอง
เดินมึน ๆ ไปรวมกับชาวคณะที่อาคารเอนกประสงค์เล็ก ๆ ของโรงเรียน
โดยมีการแสดงของเด็ก ๆ แต่งตัวด้วยชุดพื้นเมืองมารำต้อนรับ
พร้อมกับเลี้ยงอาหารมื้อเย็นง่าย ๆ ที่ชาวบ้านช่วยทำเลี้ยง
ซึ่งหลังจากนี้อีกสิบวันพวกชาวค่ายต้องทำกินกันเอง

แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็เห็นน้ำใจของชาวบ้านทุกคนที่มาร่วมต้อนรับมากมาย
เช่นเดียวกับความรู้สึกของประธานค่าย ตัวแทนที่ขึ้นมากล่าวขอบคุณหลังจบมื้ออาหาร


“พวกเราชาวค่ายวิศวะอาสารุ่นที่ 14 รู้สึกยินดี
ที่ได้มาเป็นส่วนหนึ่งในการพัฒนาโรงเรียนให้กับน้องๆ ในครั้งนี้
ขอให้พวกเราชาวค่ายร่วมแรงร่วมใจในการทำงานให้ดีที่สุด
เพื่อประโยชน์ของน้อง ๆ และเพื่อตอบแทนความมีน้ำใจของทุกคนในหมู่บ้านด้วยครับ”


คำกล่าวสั้น ๆ ง่าย ๆ แต่ชัดเจน
เรียกรัศมีสมเป็นประธานจากคนหน้าโหดขึ้นมาทันที
เพิ่งเห็นว่ามันมีภาวะความเป็นผู้นำก็วันนี้
แต่ถ้าให้พูดจริง ๆ มันคงเป็นประเภทผู้นำจอมเผด็จการ
เพราะไม่รู้เป็นอะไรถึงชอบบังคับยัดเหยียดให้เขาอยู่เรื่อย


ปลายฟ้าเผลอมองคนที่มีอคติในใจเดินผ่านกลับไปยังที่นั่ง
ก่อนจะเรียกรวมพล เพื่อทำการแยกย้ายไปตามที่พัก
ตามปกติบางค่ายจะให้ลูกค่ายแบ่งไปนอนกับชาวบ้าน
แต่ค่ายของเราครั้งนี้ตั้งใจไว้แล้วว่าจะรบกวนพวกคนในพื้นที่ให้ได้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้
เพราะเราไม่อยากให้พวกเขาต้องมาคอยลำบากดูแล 
อะไรที่พอจะจัดการกันได้ก็เลยทำกันไปก่อน

โชคดีที่โรงเรียนแห่งนี้มีอาคารปูนที่เป็นชั้นเรียนของเด็กเล็ก
ซึ่งมีที่กว้างมากพอให้พวกผู้หญิงนอนรวม ๆ กันได้สิบห้าคน
ส่วนพวกผู้ชายที่เหลือกว่าสามสิบคนนอนที่ไหน
ถามมาได้... ก็กางเต็นท์เอาสิครับ

เต็นท์ที่เตรียมมามีทั้งหลังที่นอนได้สี่คนบ้าง หกคนบ้าง
จากความอนุเคราะห์ของพี่ค่ายวิศวะอาสารุ่นก่อน ๆ
ที่ซื้อไว้และตกทอดเป็นมรดกให้น้องๆ
กลุ่มเภสัชของเขาเลยเลือกเต็นท์หลังที่นอนได้หกคน
แต่กว่าจะกางกันออกมาได้ก็เล่นเอาฟ้ามืดสนิทพอดี


ยิ่งดึกอากาศก็ยิ่งหนาว
ถึงแม้อากาศจะบาดผิวแค่ไหน
ยังไงเราก็ต้องอาบน้ำชำระความเน่าของตัวเอง

นายปลายฟ้าจึงหอบข้าวของเสื้อผ้าเดินไปต่อคิวยาวเหยียด
เพราะห้องอาบน้ำดันมีอยู่แค่สี่ห้อง
และเป็นหน้าที่ของสุภาพบุรุษที่จะให้ผู้หญิงเป็นฝ่ายอาบก่อน
กว่าจะมาถึงคิวเขาก็เล่นยืนจนเมื่อย

พอถึงห้องน้ำปลายฟ้าก็แทบจะลืมนิสัยชักช้าของตัวเองทันที
รีบคว้าขันซัดน้ำเย็นเจี๊ยบเข้าโครม ๆ ซึ่งน้ำที่ใช้เป็นน้ำบาดาลสีแปร่ง ๆ
ก็แบบนี้แหละ...อยู่บนยอดดอยอย่าถามน้ำประปา ไฟฟ้า
แม้จะมีพลังงานแสงอาทิตย์จากโซล่าเซลล์ใช้บ้าง
แต่ถึงอย่างไรพวกเราก็ตั้งแคมป์ก่อกองไฟเล็ก ๆ
เพื่อไล่ความหนาวกระจายความอุ่นไอให้ร่างกาย


เขาเดินปากสั่นหงึก ๆ กลับมาที่เต็นท์
พวกเพื่อนที่เหลืออาบน้ำกันเสร็จเรียบร้อยเตรียมนอน
ยกเว้นไอ้หัวโจกประจำกลุ่มที่ไร้วี่แวว

อ้าว...ไอ้เกมส์หายไปไหนวะ
จำได้ว่ามันเข้าไปอาบน้ำก่อนแถวเขานี่หว่า
แล้วทำไมยังไม่กลับมาอีก

“ใครเห็นไอ้เกมส์บ้างมั้ย?”

“โอยยย... อย่างมันหายหัวไปหม้อสาวที่ไหนรึเปล่าแล้วก็ไม่รู้
เออดี... พ่อเต่าน้อย วานไปตามมันกลับมาที
ไม่รู้มันเก็บไฟฉายไปไว้ไหน ว่าจะมาร์กนอนสักหน่อย
เดี๋ยวจิ้มผิดจิ้มถูกหน้าชั้นได้เยินหมดพอดี”

บอลล่าบ่นงึมงำท่ามกลางความมืดลาง ๆ ภายในเต๊นท์
เขาเลยเป็นฝ่ายเดินออกไปหาข้างนอก
ตั้งใจจะวนไปแถวแคมป์ไฟ เผื่อมันหนาวแล้วเดินไปอยู่ตรงนั้น
แต่พอใกล้จะถึง มันกลับเดินสวนเข้ามาก่อน
ด้วยท่าทีรีบร้อนเหมือนหงุดหงิดโมโหอะไรสักอย่าง


“อ้าว...หายไปไหนมาวะ บอลล่าถามหาไฟฉายที่มึงเก็บไว้อ่ะ”


“เออ ๆ รู้แล้วเดี๋ยวตามไป แต่แม่งเอ้ยกูเซ็งว่ะ!”


ไอ้เกมส์สบถออกมาอย่างคนอารมณ์เสีย
ซึ่งสร้างความแปลกใจให้คนฟังจนต้องเอ่ยปากถามงงๆ


“ทำไม? มีอะไรวะ?”


“คืองี้... กูมีเรื่องจะบอกมึง
เมื่อกี๊กูลืมยาสีฟันไว้ในห้องน้ำ กูเลยกลับไปเอา
แต่พอกูไปถึง กูได้ยินไอ้พวกเด็กวิศวะมันพูดกันว่า...”


ยังไม่ทันจบประโยคกลับมีเสียงหนึ่งดังตะโกนเอ่ยขัดขึ้นมาจากด้านหลัง


“อย่ามัวแต่คุยเล่นกัน นี่จะห้าทุ่มแล้ว
รีบ ๆ เข้านอนซะ พรุ่งนี้ต้องทำงานแต่เช้า”

ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากประธานค่ายหน้าเถื่อน
ที่ใช้ดวงตาคมกริบกวาดมองไปยังคนที่อยู่รอบแคมป์ไฟ
รวมทั้งพวกเขาที่ยืนอยู่ไม่ห่าง ทำให้คนเล่าค้างต้องตัดบทดื้อ ๆ


“เออ งั้นเอาไว้พรุ่งนี้ค่อยเล่าล่ะกัน ไปนอนเถอะ”


อ้าว...ได้ไงวะ มาหลอกให้ยากแล้วจากไป
ตกลงไอ้พวกวิศวะมันพูดอะไรกันแน่อ่ะ

ทว่าไอ้เกมส์หาได้ยินเสียงโวยวายในใจไม่
เพราะมันดันเดินนำหน้ากลับเข้าเต็นท์ไปเรียบร้อย
ปลายฟ้าจึงได้ทำแค่เพียงเก็บความสงสัยไว้
ไม่อยากเซ้าซี้ต่อด้วยเพราะตอนนี้เขาก็ชักง่วงแล้วเหมือนกัน
เป็นอาการเพลียตกค้างมาจากตอนเมารถขึ้นเขา
และที่สำคัญคือเขาต้องรีบนอนพักผ่อนเอาแรงให้ได้เร็วที่สุด


เหตุที่เป็นอย่างนั้นก็เนื่องจากเขาได้รับหน้าที่ภารกิจอันใหญ่ยิ่งยวด

นั่นก็คือ ‘รองหัวหน้าหน่วยสวัสดิการ’


หน้าที่คือคอยช่วยเหลือประสานงานทุกอย่างในค่าย
ดูแลอาหารการกิน การพยาบาล ตลอดจนคอยช่วยเหลือเรื่องอื่น ๆ
พูดง่าย ๆ ก็เป็นตำแหน่งเบ๊ดี ๆ นี่เอง

นอกจากนั้นยังมีหน่วยอื่น ๆ
เช่นพวก ‘หน่วยวิชาการ’ อันนี้ไอ้แว่น โจ กับบอลล่ารับงานไป
‘หน่วยสันทนาการ’ เป็นของพวกพี่ฟ้า พี่อ้อม
แล้วก็ ‘หน่วยก่อสร้าง’ ส่วนใหญ่เป็นพวกประธานค่ายกลุ่มวิศวะ

แต่ละหน่วยก็มีภาระหน้าที่ต้องรับผิดชอบแตกต่างกัน
ทว่าถึงอย่างไรหน่วยหลักที่ต้องตื่นเช้านอนที่หลัง
ก็ไม่พ้นพวกหน่วยสวัสดิการอยู่ดี


นายปลายฟ้าจึงต้องแหกขี้ตาตื่นตั้งแต่เช้าตรู่
สะลึมสะลือปลุกตัวเองด้วยการไปอาบน้ำเย็น ๆ
แล้ววิ่งโร่มาช่วยหัวหน้าหน่วยสวัสดิการ
ซึ่งไม่ใช่ใครคือนั่นก็คือไอ้เกมส์เพื่อนซี้


“ไอ้ปลายยกหม้อแกงเขียวหวานไก่ไปตั้งบนโน้นดิ
แล้วใครเอาถุงใส่กระเทียมไปไว้ไหนวะ
มึงเห็นบ้างป่ะ พวกผู้หญิงเขาหากันไม่เจอ”

เสียงหัวหน้าหน่วยบ่นไปพลางคุ้ยหาของที่กอง ๆ เอาไว้
อันประกอบด้วยลังมาม่า ปลากระป๋องหลายแพ็ค
ไม่นับรวมน้ำดื่ม อาหารสด อาหารแห้งสารพัด
ที่ขนกันมาเหมือนเป็นผู้อพยพมากกว่าไปเข้าค่าย

ปลายฟ้ายกหม้อแกงไปวางไว้บนโต๊ะเตรียมพร้อมสำหรับอาหารมื้อเช้า
ก่อนจะรับรู้ถึงแรงสะกิดจากด้านหลังให้ต้องหันมอง


“เออ... เธอ ๆ ช่วยยกถังน้ำใส่กระติกได้มั้ย
มันหนักเรายกคนเดียวไม่ไหว”


ผู้หญิงหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักชี้นิ้วไปที่กระติกน้ำข้าง ๆ
พลางทำเสียงหวานอย่างวอนขอจนเขาแทบใจละลาย


นี่แหละครับ...ข้อดีอย่างเดียวของสวัสดิการคือมีผู้หญิงอยู่ค่อนข้างมาก
แต่ถึงอย่างไรก็ต้องมีผู้ชายคอยช่วยยกหม้อไห หาของ ผ่าฟืนก่อกองไฟไป
พวกเตาแก๊สมันมีน้อยครับ ของบางอย่างใช้ได้ก็ต้องประยุกต์ใช้เอา

แต่แม้จะรวมกลุ่มกับพวกผู้หญิงให้ได้ชื่นอุรา
ทว่าถ้าให้เทียบกันแล้วความเท่ของพวกเขา
สู้ไม่ได้เลยกับพวกคนในหน่วยก่อสร้าง
ที่โชว์ความเป็นชายกันให้เห็นกันแบบแมน ๆ
จนเป็นที่กรี๊ดกร๊าดชื่นชมของสาว ๆ ในค่าย

โดยการก่อสร้างหลัก ๆ จะเน้นไปที่การทาสีซ่อมแซมอาคารเรียน
ปรับปรุงห้องสมุดบางส่วนเพิ่มอีกนิดหน่อย
รวมไปถึงการสร้างโรงเพาะเห็ดให้กับน้อง ๆ ไว้เพิ่มรายได้ต่อไปในอนาคต
เพราะเวลาแค่สิบวันสำหรับพวกเราไม่ได้มากพอจะทำอะไรที่ยิ่งใหญ่
เลยต้องทำอะไรเท่าที่ความสามารถของเราทำได้ไปก่อน


หลังจากช่วยงานตอนเช้าเสร็จ
นายปลายฟ้าจึงต้องหิ้วกระติกน้ำไปวางไว้แถว ๆ หน่วยก่อสร้าง
ซึ่งลงมือรื้อสังกะสีเก่าของห้องสมุดออก
เพื่อเปลี่ยนเป็นกระเบื้องลอนคู่ให้ได้มาตรฐานและความแข็งแรง
เขายืนเมียงมองดูส่วนของงานต่อเติมอย่างสนอกสนใจ
กระทั่งไม่รู้เลยว่าตนเองยืนขวางเส้นทางลำเลียงอุปกรณ์ก่อสร้างอยู่


“พวกเภสัชถอยไปอย่าเกะกะ”

เสียงสั่งจากด้านหลังทำเอาคนยืนนิ่งถึงกับสะดุ้ง
เขารีบหันมองเด็กวิศวะสองคนที่แบกแผ่นกระเบื้องฝั่งละข้าง
เพื่อเอาไว้วางไว้เตรียมสำหรับขึ้นไปมุง


“อ่ะ ขอโทษครับ”


ปลายฟ้ารีบพูดพลางถอยหลบทางทันที
ทว่าคนฟังกลับทำเสียงจิ๊จ๊ะอย่างหงุดหงิดไม่พอใจ
ก่อนเดินผ่านไปด้วยสีหน้าบึ้งตึง

...อะไรวะ ทำหน้าอย่างกับคนท้องผูก


“มึงมานี่เหอะ ไอ้ปลาย”

เป็นไอ้เกมส์ที่เรียกคนที่ยังนืนงงจากอีกทาง
แล้วรีบลากแขนเขาให้ออกห่างจากหน่วยก่อสร้าง
เดินมาหลบมุมแถวโรงอาหารที่ไม่ค่อยมีคน
พร้อมกับทำหน้าซีเรียสเอ่ยด้วยน้ำเสียงเครียด


“มึงจำเรื่องที่กูว่าจะเล่าให้มึงฟังเมื่อคืนได้มั้ย”


ปลายฟ้าหูผึงรีบพยักหน้ารับทันที
คนกุมความลับมองซ้ายขวาให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่
ก่อนจะตัดสินใจเล่าเรื่องที่เก็บไว้ออกมา


“เมื่อคืนที่กูกลับไปเอายาสีฟันในห้องน้ำอ่ะ
กูบังเอิญไปได้ยินไอ้พวกเด็กวิศวะพูดกันว่า
ไอ้พวกเด็กเภสัชแม่งโคตรเอาเปรียบ
ไม่ได้มาค่ายด้วยจิตอาสา แต่มาเพราะจะทำเอาคะแนน
งานก็รับหน้าที่ง่าย ๆ เป็นพวกสวัสดิ พวกวิชาการ
ถ้าไม่ใช่เพราะอยากได้คะแนน แม่งคงจะทำทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ”


คนโดนกล่าวหานิ่งฟังด้วยความตะลึง


...เฮ้ย! อะไรวะ
นี่พวกวิศวะมันคิดกันแบบนี้เหรอ
มันก็จริงอยู่หรอกว่าพวกเขามาทำงานตรงนี้แลกเกรด
ไม่ได้มาด้วยใจจิตอาสาเหมือนกับคนอื่น ๆ
แต่ที่ผ่านมาเขาก็ช่วยทำงานอย่างเต็มที่ตลอด
แถมที่เป็นหน่วยสวัสดิกับวิชาการเนี่ย
ไอ้ประธานมันก็เป็นคนมอบตำแหน่งให้อีกต่างหาก
ไม่ใช่ว่ามารับงานง่าย ๆ ทำทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ สักเมื่อไรกัน


“แล้วมึงทำยังไง ได้ไปเคลียร์กับเขามั้ย”

ปลายฟ้าเอ่ยเสียงเครียดขึ้นมาบ้าง
แต่อีกคนกลับส่ายหน้าปฏิเสธ

“พวกเยอะขนาดนั้นกูคงเคลียร์ได้หรอก
ดีที่ว่ามันมืด พวกมันเลยไม่เห็นว่ากูได้ยิน
กูฟังกูก็โมโหนะเว้ย แต่กูก็ไม่อยากได้เอฟเหมือนกัน
ขืนมีเรื่องได้โดนอาจารย์ชลิดาด่าแหลกแน่มึง
เอาเป็นว่าช่างมันเถอะว่ะ ทน ๆ ไปอีกสิบวันเดี๋ยวก็จบแล้ว”


...ถูกของไอ้เกมส์มัน

ถ้าทะเลาะกันคงได้เรียนวิชาจริยศาสตร์ซ้ำอีกปี
แถมยังต้องมาสร้างความกระอักกระอวนบาดหมางกันระหว่างคณะด้วย
เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าพวกเด็กวิศวะจะมีอคติต่อเภสัชขนาดนี้
แล้วต่อไปจะตั้งใจทำงานร่วมกันได้ยังไง
คิดแล้วก็พาลนึกไปถึงใครบางคน


...ไอ้วิศวะหน้าโหดที่เป็นหัวหน้าของค่าย
และยังเป็น ‘บัดดี้’ ที่เขาจับได้
มันจะรับรู้ถึงปัญหานี้มั้ย


....แล้วมันจะคิดแบบเดียวกันกับคนอื่นรึเปล่า



แม้ปลายฟ้าจะยังคงไม่พอใจกับสิ่งที่ได้ยินมาอยู่ลึก ๆ
แต่สุดท้ายก็ยังคงต้องรับผิดชอบทำหน้าที่ของตัวเอง
ดังนั้นตอนเลิกงานก่อสร้าง
เขาจึงต้องจำใจเดินหิ้วกระติกน้ำพร้อมกับแผ่นเจลต่าง ๆ
ไปให้พวกที่ลุยงานหนักกันมาทั้งวันใช้นวดคล้ายกล้ามเนื้อ

ไอ้ที่มันจะปวดเมื่อยตามตัวก็ตั้งแต่วันแรกเนี่ยแหละ
เพราะกล้ามเนื้อมันยังไม่ได้ปรับสภาพจากการออกแรงหนัก ๆ
ถ้าไม่ดูแลดี ๆ เดี๋ยวอักเสบขึ้นมาจะแย่ ยังไงก็ต้องทำงานอีกหลายวัน
รายไหนที่มีอาการปวดก็ประคบร้อนกันไปก่อน
พวกเพื่อนเขาที่เหลือก็มาช่วยกันดูแลให้สมกับได้ชื่อว่าเด็กเภสัช
กระนั้น หน่วยสวัสดิการอย่างเขาก็ต้องคอยดูแลด้านอื่น ๆ ควบคู่ไปด้วย


“ไอ้ปลายน้ำหมดแล้ว ไปเอามาเพิ่มที”

เสียงหัวหน้าหน่วยตะโกนเรียกเขาให้ไปช่วย
ซึ่งเจ้าของชื่อก็ตะโกนตอบกลับ

“ได้ ๆ รอแป๊บ”

ปลายฟ้ารีบวิ่งไปยังที่เก็บเสบียง
แต่ยังไม่ทันถึงดีกลับมีเสียงน้องผู้ชายคนหนึ่งทัก

“เออ...พี่ครับ มีพาราสักเม็ดมั้ยครับ เพื่อนผมเค้าขอ”

“อ๋อมี ๆ เดี๋ยวไปเอามาให้นะ”

เขารับปากพลางเร่งเดินกลับไปยังจุดหมาย
ทว่า เพียงห่างไปไม่กี่ก้าวก็ดันเจอกับพี่อ้อมซึ่งสวนมาพอดี

“น้องปลายจ๊ะ เดี๋ยวจะเดินกลับไปที่อาคารรึเปล่า
พี่วานฝากไวท์บอร์ดไปให้พี่ฟ้าที่นู้นได้มั้ย
เดี๋ยวพี่ไปจัดการเรื่องเครื่องเสียงแป๊บหนึ่ง”

“เออ.. ได้ครับ”

คนถูกไหว้วานพยักหน้าพลางรับไวท์บอร์ดแผ่นเล็กมาถือไว้
ก่อนคนฝากจะเดินหายไปอีกทางอย่างรีบเร่ง


ตอนนี้ รายการที่เขาต้องจัดการชักเยอะพะรุงพะรัง
คนลังเลจึงเริ่มต้องคิดอย่างชั่งใจตามนิสัย


....เอาไงดีวะ


...จะเดินกลับไปเอาบอร์ดให้พี่ฟ้าเลย
หรือว่าจะไปเอาของตรงนู้นก่อน


...แล้วกระเป๋ายาล่ะจะทำยังไง
จะให้เอาออกมาแค่พาราหรือจะยกมาทั้งหมดดี
แต่เผื่อมีคนต้องการยาอย่างอื่นด้วยคงต้องเอาไปทั้งหมด


...ไหนจะถังน้ำอีกล่ะ
ให้แบกไปพร้อมกันเลยดีมั้ยจะได้ไม่เสียเทียว
ถึงจะดูลำบากไปหน่อย แต่ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว


อืม....เอาไปด้วยเลยแล้วกัน



ปลายฟ้าตัดสินใจวิ่งควบสามกะ
ตรงรีไปเอากระเป๋ายาที่เก็บไว้ในเต็นท์คล้องกับไหล่
มืออีกข้างหนีบกระดานไวท์บอร์ดไว้
แล้วเดินไปยกถังน้ำถือมายังอาคารอเนกประสงค์ด้วยสภาพทุลักทุเล

ทว่า ด้วยความที่ถือถังน้ำใบใหญ่ขวางการมองเห็น
ทำให้คนเดินไม่ทันสังเกตขั้นปูนที่อยู่ระหว่างพื้นอาคาร
ปลายเท้าของปลายฟ้าจึงสะดุดเข้ากับขอบกั้นเต็ม ๆ


“เฮ้ย!!”


ร่างเล็กเซเสียสมดุล ยิ่งประกอบกับของที่หิ้วมาเต็มอัตรา
ส่งผลให้ร่างของเขาเอียงจนเกือบจะล้ม


...ซวยแล้ว


ปลายฟ้าหลับตาปี๋ เตรียมตัวกระแทกเข้ากับพื้น
แต่ยังไม่ทันได้สัมผัสกลับมีบางสิ่งมาช่วยดันเขาไว้จากด้านหลัง
จนดวงตากลมต้องเปิดมองหันไปหาผู้มีพระคุณ


“ระวังหน่อยสิ หิ้วอะไรมาเยอะแยะขนาดนี้
ทำไมไม่เรียกคนอื่นให้ช่วยล่ะ
ถ้าไม่ไหวก็ไม่ต้องยก เกิดเจ็บตัวขึ้นมาจะทำยังไง”

ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากไอ้ตัวชอบเสือกเจ้าเก่า
ใบหน้าคมขมวดคิ้วดุ รีบดึงถังน้ำไปถือไว้แทน
ปากก็บ่นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

“มานี่ เดี๋ยวช่วย ไปพักทางนู้นไป
อยู่ตรงนี้เดี๋ยวจะเกะกะเปล่าๆ”


...คำว่า ‘เกะกะ’ ตกกระทบลงกลางใจของคนฟัง


เออ...ใช่ซี้ กูมันไม่ใช่พวกวิศวะ
เป็นแค่ปลิงเกาะดูดหวังเอาคะแนนเฉย ๆ
แต่มันไม่ได้หมายความว่ากูจะไม่ทำอะไรเลยนะเว้ยย!!


“ไม่ต้องช่วย แค่นี้เราทำเองได้
ไม่อยากเป็นภาระให้ใคร”


ปลายฟ้าพูดเสียงเย็น ก่อนจะเบี่ยงตัวเดินหลีกไปอีกทาง
ไม่ทันที่นายคมสันจะอ้าปากตอบว่าอะไร
ร่างสูงใหญ่จึงทำได้แค่เพียงยืนงงกับท่าทีของอีกฝ่าย


...เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นคนคนนี้โมโห


ทุกทีเห็นเงียบ ๆ แล้วก็ชอบจ้องเขาเฉย ๆ
แต่คราวนี้กลับพูดด้วยคำที่แสดงออกชัดเจนว่าไม่พอใจ
แล้วเขาไปทำอะไรให้โกรธกันตอนไหน

ก็บังเอิญผ่านมาพอดี
เห็นว่าเดินถือของตั้งเยอะเลยกลัวว่าจะไม่ไหว
เมื่อกี๊ก็เกือบจะล้มไปทีนึงแล้วเลยอยากจะช่วย
ไม่ได้คิดว่าเป็นภาระเลยสักนิด

อีกอย่างวันนี้ก็เห็นวิ่งวุ่นไปมาทั้งวัน
ทำงานเหนื่อย ๆ  เลยอยากให้ไปพักบ้างก็เท่านั้น
ที่เหลือเดี๋ยวเขาจัดการเองได้
แล้วนี่ตกลงเขาทำผิดเรื่องอะไรกัน?


...ไม่เห็นจะเข้าใจเลย



นายคมสันได้แต่คิดในใจอย่างสับสน
ทว่าคราวนี้กลับเป็นฝ่ายเขา
ที่ไม่มีโอกาสได้อธิบายความคิดของตัวเองให้อีกคนได้ฟัง


...แม้เพียงนิดเดียว



--------------------------------------------------------------------------------------------------------------


TBC

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-11-2012 12:48:53 โดย BitterSweet »

ออฟไลน์ monoo

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1957
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +101/-4

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ CarToonMiZa

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +820/-41
เข้าใจผิดกันซะงั้น :เฮ้อ:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 03-11-2012 17:48:00 โดย CarToonMiZa »

ออฟไลน์ gookgik

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1966
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +341/-6
เต่าปลายเกือบไปแล้ว  ดีแล้วแหละที่ได้นายคมจิตอาสาคอยช่วย



ออฟไลน์ MiSS-U

  • {^o^} {^3^}
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2800/-11
นานาจิตตัง  เกิดความเข้าใจผิดจนได้

 :เฮ้อ:

บวกเป็ด

ออฟไลน์ nekko

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1467
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +422/-4

ออฟไลน์ =นีรนาคา=

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2546
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +296/-6
หว่า แล้วจะเข้าใจกันมั้ยเนี่ย :เฮ้อ:

ออฟไลน์ goosongta

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1521
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +94/-6
ใกล้จะเป็นสะเดากะข้าวโพดต้มหรือยังอ่ะ

ออฟไลน์ choijiin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2082
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +445/-5
เวรของกรรม
เพิ่งวันแรกก็โกรธพระเอกจิตอาสาเค้าซะและ
กว่าจะจบค่ายไม่ตีกันตายเรอะพ่อคู้นน
 :laugh: :laugh:

ออฟไลน์ PetitDragon

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4126
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +343/-5

ออฟไลน์ seaz

  • รักอยู่ไหน...ใจเรียกหา
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +381/-9
พ่อเต่าน้อยใจเย็นๆ นะ

ออฟไลน์ why yyy

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4561
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +309/-8

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด