ตอนที่ 2 part2 ปากหรือมือ?“หะ...แหมพ่อเลี้ยงอุตส่าห์เป็นธุระให้แบบนี้....ผมล่ะขอบพระคุณจริงเลยๆนะครับ” ดู๊ดูท่าทางคำพูดของตาแก่หัวหน้าผมนี่มันอะไรกันสองมาตรฐานชัดๆ
“ไม่เป็นอะไรหรอกครับคนกันเอง”
“ครับยังไงก็ต้องขอบคุณพ่อเลี้ยงจริงๆ นี่มันเป็นความผิดของลูกน้องผมแท้ เสียดายที่ตอนนี้ผมต้องรีบกลับเข้ากรุงเทพด่วนเลยไม่ได้มีเวลาต้อนรับพ่อเลี้ยงที่อุตส่าห์เดินทางมาถึงนี่” เจ้านายผมที่ตอนนี้ได้ลายเซ็นอันสำคัญ
ก็กุรีกุจรเก็บข้าวของเตรียมกลับกรุงเทพทันที
“เอาล่ะทีนี้มาถึงข้อตกลงของเรา...”คนที่เสนอเงื่อนไขเอ่ยขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ทันทีเมื่ออยู่กันกับผมเพียงแค่สองคน
“ทำไมมันดูไม่ค่อยมีอะไรเลย”คนที่เสนอเงื่อนไขว่าอยากลองมานั่งเล่นในห้องพักสวัสดิการของผมนั้นบ่นขึ้นเมื่อเข้าในห้องที่ทำไว้อยู่เพียงชั่วคราวของผม
“ก็จะให้มันมีอะไรได้ไงล่ะครับ อีกสองสามวันเค้าก็จะรื้อตรงนี้ทิ้งหมดเพราะรีสอร์ตคุณน่ะเสร็จจนจะเปิดอยู่แล้วนะ จะให้ทีมก่อสร้างมาอยู่มันก็ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ขำตายเลย”ผมที่ยังยืนพิงประตูบ่นคนที่ทำตัวไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย
“งั้น...ก็ต้องสร้างความทรงจำเป็นที่ระลึกไว้ก่อนจะรื้อสินะ”คนที่เอ่ยคำพูดแปลกๆ นั้นเดินเข้ามาต้อนให้ผมจนมุม
“คะ...คุณหมายถึงอะไร”ตัวผมที่โดนใครบางคนยืนบังไว้เริ่มใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“ก็...เงื่อนไขของเราสองคนไงล่ะ”เสียงนั้นกระซิบข้างหูผมเบาๆจนขนลุกไปทั้งตัว แล้วมือนั้นก็ยังเลื่อนมาที่หลังผมพร้อมกับล็อคประตูลงกลอนให้เสร็จสรรพ
“เงื่อนไขอะไร? ก็ไหนคุณแค่บอกว่ามาดูมานั่งเล่นที่ห้องผมแปปเดียวไง” ผมต้องโวยคนที่อยู่ๆมาอ้างเงื่อนไข
“เอ๊ะๆ ไม่ใช่ๆ ฉันพูดว่าอยากลองมานั่ง ‘เล่น’ กับเธอที่ห้องต่างหาก แต่จะ ‘นอน’ เล่น...”คนพูดนั้นมองหน้าผมด้วยแววตานึกสนุก แต่ผมนี่สิไม่สนุกด้วยนะ
“...หรือ ‘ยืน’ เล่นฉันก็ไม่เกี่ยงนะ” ไม่พูดเปล่าคนพูดก็เลื่อนขาตัวเองมาลูบตรงกลางพื้นที่ว่างระหว่างขาของผมเบาๆ
“แต่ผมไม่สะดวกใจไม่ว่าจะนั่งจะนอนหรือจะยืน ‘เล่น’ ทั้งนั้นแหละครับ”ผมที่ยังทำใจดีสู้เสือทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าจะโดนจะขย้ำไปกินหรือเปล่าก็ไม่รู้
“ลองถามตรงนี้ของเธอดูรึยัง...”พ่อเลี้ยงที่ใช้ใบหน้าโน้มเข้ามากระซิบที่ใบหูที่ใช้ริมฝีปากเสียดสีเบาๆ อย่างจงนั้นก็กว่าหนักแล้วนะครับ แต่ไอ้มือที่ซุกซนนั้นกลับลูบไล้ตรงสะโพกด้านหลังผมเล่นเอาตัวสั่นทันเลยแหละครับ
“หรือว่าจะถามตรงนี้?” ขาที่เลื่อนๆ ลูบๆ ขาอ่อนผมนั้นยกขึ้นนิดเดียวก็ไปเสียดสีตรงเป้ากางเกงของผมแล้ว
“อึก...”ผมกลืนน้ำลายเข้าไปในคอ ทีนี้โดนขนาดนี้ต่อให้ไม่อยากให้รู้สึกมันก็รู้สึก ไม่อยากให้มันตื่นมันก็ตื่นสิครับ
“ว่าไง...จะให้ถามตรงไหนก่อน” คนถามนั้นยกเข่าสูงขึ้นเรื่อยๆ อย่างจงใจ ขอบอกเลยนะครับว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดตั้งแต่ตอนแรกมันไม่ใช่ความผิดของผมเลย...อย่าเข้าใจผิดนะครับ ผมน่ะเป็นผู้เสียหายถูกมัดมือ ปิดตา วางยา จะให้เอาแรงที่ไหนไปขัดขืน แถมตอนนี้ก็ยังถูกต้อนให้จมมุมอีก....ใครก็ได้ช่วยผมที!!!!!
“ยะ...หยุดก่อนเถอะครับ...คุณตะวัน”ผมเลยต้องพยายามใช้น้ำเย็นเข้าลูบแม้แต่ตอนนี้จะรู้สึกร้อนๆ วูบๆ แต่ก็หนาวๆ วาบๆ ชอบกล
“ถ้าฉันไม่หยุด...แล้วใครจะทำไม” นั้นไงมีการย้อนผู้น้อยอย่างผมอีก
“ท...ถ้าคุณมะ..อ่ะ .อึก...อื้ม” แล้วปากผมก็โดนลิ้นร้อนๆ สอดแทรกเข้าจนคำพูดที่จะพูดก็หายไปจากสมองจะเกือบหมด และที่แย่กว่านั้นเพราะไอ้ความคุ้นเคยแปลกๆ นี่สิมันทำให้จูบตอบตรงตรงหน้าอย่างช่วยไม่ได้ ลิ้นที่เข้าสัมผัสในโพรงปากนั้นได้รสชาติหวานๆ ของไวน์ที่พอเลี้ยงดื่มเมื่อตอนบ่ายๆ ด้วย
พอรู้สึกตัวอีกทีกางเกงของผมก็โดนปลดเข็มขัดซิบเรียบร้อยแล้ว ที่รู้สึกน่ะไม่ใช่เพราะอะไรแต่เพราะมือใหญ่ๆ กร้านๆ จากการทำงานนั้นล้วงเข้ามาในกางเกงในผมน่ะสิ!
“ดะ...เดี๋ยวก่อน...” ผมพยายามถอนปากออกจากการจุมพิตอันแสนเร้าร้อนต้องรีบร้องห้าม แต่มันก็เหมือนเดิมเคยได้ผลไหมล่ะ ก็ไม่ เพราะมือนั้นก็ยังไม่ยอมออกจากในกางผม
“อะไร...ไม่ชอบมือเหรอ”คนที่ไม่ยอมหยุดนั้นยังพยายามเข้ามาจูบผมอีก
“ไม่...เอ้ยใช่ เอ้ยไม่ใช่ ต้องใช่สิ หรือว่าไม่ใช่?” ตัวผมที่เริ่มสับสนกับคำตอบนั้นเริ่มโวยวายกับตัวเองแต่แล้วใบหน้าตรงหน้าผมก็หายไปพร้อมกับความรู้สึกเปียกๆ ลื่นๆ ที่เข้ามาจัดการตรงนั้นแทนมือหนาๆ
“ดะ..เดี๋ยวก่อน ทำไมกลายเป็นแบบนี้ได้!”
“ก็นายบอกว่าไม่ชอบมือ...”คนที่กำลังใช้ปากตัวเลียตรงส่วนนั้นให้ผมตอบอย่างรำคาญ ตอนนี้เป็นไงเป็นกันแล้วจะให้หยุดตอนนี้ก็ไม่ได้เพราะเจ้าส่วนนั้นมันช่างทรยศผมเหลือเกินที่พอใจกับคนปรนนิบัติ สะขยายใหญ่เต็มที่
“อ่ะ...อื้ม...ตะ....ตรงนั้น...อ่า” ผมร้องครางออกมาอย่างอดไม่ได้ เมื่อลิ้นนั้นทำงานควบกับมือเจ้าของ ทั้งลูบ ทั้ง คลำ ทั้งเลีย จนผมแทบจะทรุดลง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงประห้องผมอยู่ๆ ก็ดังขึ้นทำให้ผมตกใจแต่คนที่กำลัง ‘นั่งเล่น’ กับส่วนนั้นของผมกลับไม่หยุด
“พี่เอก อยู่ไหม”เสียงลูกน้องผมดังอยู่อีกฝากของประตูที่ผมกำลังใช้เป็นหลักยึด
ก๊อก ก๊อก ทำไมยังเคาะอีกว่ะ ผมนั้นที่ตอนนี้แถบจะกัดฟันตัวเองจนหักอยู่แล้ว
“พี่เอก อยู่ในห้องรึเปล่า”
“อัก!...”ผมมองหน้าคนที่แกล้งใช้ฟันขบเบาๆ อย่างโมโห
“อ้าวพี่เอก อยู่ก็ไม่บอก”เจ้าลูกน้องที่อยู่อีกฝากประตูได้ยินเสียงของผมแล้วให้ตายสิ!
“เอ่อ มีอะไรรีบๆ ว...ว่ามา..” ผมยอมคุมเสียงให้ราบเรียบที่สุด
“พอดีไอ้ยศมันชวนไปกินเหล้าเลยมาชวนพี่เอกไปด้วยกัน เดี๋ยวจะหาว่าไม่ชวน”
“อ่ะ...อื้ม...พ..พวกมึง...ไปกัน..เลย...กูเหมือนจะ..ไม่ค่อยสบาย...”
“อ้าวพี่ไม่สบายก็ไม่บอก จะให้ผมซื้อข้าวต้มมาฝากไหม” ตอนนี้ผมชักเกลียดไอ้ความหวังดีของลูกน้องแล้วสิ
“ไม่ต้อง! มึงไปเลยกูอยากนอน” ผมตะโกนไปสุดเสียง
“อ่ะ...ได้ๆ โทษทีที่มากวน ถ้ามีไรโทรเรียกยามข้างหน้านะพี่” แล้วเสียงคนที่ชวนผมมากินเหล้าด้วยความหวังดี?นั้นก็หายไป
“คุณ คิด จะ ทำ อะไร!” ผมมองคนที่แกล้งผมอย่างหัวเสีย
“ก็คิด....”แทนที่จะตอบคนนั้นกลับใช้มาวนๆ รอบๆ แทนเพื่อทำให้ผมพูดไม่ออก
“ผะ...ผม...มะ..มันจะ..ออกแล้ว” แต่ดูเหมือนคนที่อยู่ข้างล่างนั้นจะชอบทรมานผมเสียเหลือเกิน พอได้ยินผมพูดแบบนั้นกลับหยุดการกระทำทุกอย่างแล้วใช้นิ้วชี้ตัวเองปิดทางออกผมไว้ ตอนนี้ผมรู้สึกทรมานอึดอัด จนแทบจะดิ้นลงไปนอนตรงพื้น
“ปาก หรือ มือ”
-------------------------------------------------------------------------------------จบpart2
จะปากหรือมือ ก็เดาไปนะคะไม่โวต เพราะเขียนแว้ววววฮ่าๆ
น่าจะเป็น4 part อันนี้แถมให้พิเศษ- -* ตอนแรกจะลงเย็นๆ แต่เห็นมีคนเข้ามาอ่านเลยใจอ่อนอีกแว้วววว
แต่ก็ได้แค่นี้คะเพราะคอมที่ใช้อีกเครื่องแต่ตรงนี้มีถึงนี่แหละคะ
จะถามทุกท่านอีกครั้ง...อีก2 part เจอกันต้อนรับสงกรานต์พรุ่งนีี้้้้ทีเดียวจัดเต็ม หรือว่าจะ- -*ขออีกนิดคืนนี้พรุ่งนี้จบ
โวตเหมือนเดิมเก็บตอนทุ่มกว่าๆ มั้ง ถ้าไม่โวตกันฉลองสงกรานต์เลือดย้อนหลังนะคะ ^^
------------------------------------------------------------------------------------------------
ฝากรักผิดรูป รักใสๆ ด้วยนะคะ วันนี้ตอน 9 จบแน่นอนค่ะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32445.0;topicseen
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
