พิมพ์หน้านี้ - [ขอให้เป็นเรื่องสั้น!]พ่อเลี้ยงภูตะวันXเอก-สินค้ารักประมูลร้อน P.3 อวสาน!!!
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: mamihirika ที่ 10-04-2012 11:23:13
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง
ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,
ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง
ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ
รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ
กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ
ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ
โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
*******************************************************************
ใครตามมาจากสินค้ารักประมูลร้อน จงกลับไปตั้งหลักที่กระทู้เก่าด่วนนนนน
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32544.60;viewresults
เกิน 31 โวตเมื่อไหร่จัดเต็ม
ฝากรักใสๆ ในเรื่องรักผิดรูป ที่คนเขียนเอาความSMใส่นักอ่านแทน ด้วยนะคะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32445.0;topicseen
-
จิ้มมม
-
ชี้แจงเนื้อหา... พ่อเลี้ยงภูตะวันXเอก
จากสินค้ารัก ประมูลร้อน http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32544.0
จะเป็นเรื่องสั้น -*- 2 ตอนจบอีกแว้ว?
โดยมีข้อตกลงดังนี้
1.ตอนแรกถ้าอยากอ่านให้ได้อารมณ์กลับไปคลิ๊กด้านบน :z6:
2.ออกตัวตอนแรกเป็นน้ำซุปผัก ก่อนจะเคี่ยวน้ำซุปกระดูกหมูกันในตอนที่2 :a5:
3.อ่านตอนแรกจบห้ามเดาอายุพ่อเลี้ยงภูตะวันของข้าพเจ้าเด็ดขาด เพราะข้าพเจ้ายังไม่กล้านับเลย :z1:
4.ตอนที่ 2 อาจแบ่งเป็นหลาย part เพราะยังไม่แต่ง แต่ขอย้ำนิดว่าเป็นเรื่องหลังเหตุการณ์ที่ทุกท่านกล่าวหาว่าเอกสมยอม....ม่ายยยยยยจริงม่ายยยยสมยอมซักหน่อย - -* :z3:
5.ขอเถอนะคะ :monkeysad: ให้มันเป็นเรื่องสั้นเถอะ แม้คนแต่งจะยอมแพ้ครั้งที่ 3 แว้ว
6.น้ำซุปจะอร่อยต้องเคี่ยวนานๆ คะ^^
ซุปผักตอนที่ 1 มาแว้วววววว :beat:
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ฝากรักใสๆ ในเรื่องรักผิดรูป ที่คนเขียนเอาความSMใส่นักอ่านแทน ด้วยนะคะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32445.0;topicseen
-
มาปูเสื่อจิบชา
:m11:
-
:m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
แอร๊ยยยย มากางเต้นท์ จิบไวน์ รอ (กร๊ากกกก แอบข่มรีบน)
-
o18
ตอนที่1 นี่มันเรียกว่ารักฝังใจ....
แนะนำตัวพอรู้จักกันจะได้คุยได้สะดวกก่อนนะครับ ตัวผมชื่อภูตะวัน หรือที่คนแถบนี้เรียกผมว่าพ่อเลี้ยงตะวัน ผมนั้นเป็นคนภาคเหนือตั้งแต่กำเนิด ต้นตระกูลก็ทำไร่ทำสวนอยู่นี่จนมั่งมีหน่อย พอรุ่นผมพ่อก็ส่งไปเรียนในกรุงเทพหวังว่าพอเรียนจบจะกลับมาจะช่วยกันทำงาน
แต่ด้วยความที่เป็นเหมือนบ้านนอกเข้ากรุงทำให้ผมหลงแสงหลงสีไปพักใหญ่พอสมควร และผมก็มีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนหนึ่ง ผมรักเธอมาก มากจนไม่รู้จะบรรยายยังไง ก็เลยทำให้เรียนจบป.ตรีช้าไปสองปี พอจบป.ตรีก็หาเรื่องเรียนต่อเพื่อจะได้อยู่กรุงเทพกับเธอ เพราะเธอบอกว่าไม่อยากไปต่างจังหวัดกลัวจะลำบากทั้งๆ ที่ผมรับประกันเธออย่างดีรับรองว่าจะไม่ลำบากแน่นอนเธอก็ไม่ยอม
ส่วนแฟนผมน่ะเหรอ... พอเธอจบป.ตรีพร้อมผมที่เป็นรุ่นพี่เธอปีหนึ่งก็ทำงานเป็นเสมียนบัญชีในห้างร้านแห่งหนึ่ง ทั้งๆ ที่ผมแนะว่าทำไมไม่ไปเป็นข้าราชการเธอก็โวยใส่ผมใหญ่เลยว่าถ้าเกิดเธอโดนสั่งให้ไปบรรจุที่ต่างจังหวัดแล้วเธอจะอยู่อย่างไง ตั้งแต่เธอเกิดมาก็อยู่แต่ในกรุงเทพตลอดเคยไปเที่ยวต่างจังหวัดที่เป็นบ้านคุณตาคุณยายแค่ครั้งเดียวเธอก็เข็ดจนไม่กล้าออกจากกรุงเทพ
ผมเลยหาเรื่องเรียนต่อป.โท(ให้จบช้าหน่อยอีกเลยเป็น 3 ปีครึ่ง) พอจบป.โท ผมจะพาเธอไปแนะนำให้รู้จักกับครอบครัวของผมที่เดินทางมางานรับปริญญาของผม ตอนแรกเธอก็เอะอะว่าไม่ว่างๆ ผมเลยบอกว่าถ้าเธอยอมไปกระเป๋าถือที่เธอบ่นนักบ่นหนาว่าอยากได้(พอมาคิดดูตอนนี้สมัยนั้นกระเป๋าที่ผมทุ่มซื้อให้นั้นแพงระยำ) ผมจะซื้อให้ เธอถึงยอมไป พ่อผมเมื่อเห็นว่าที่สะใภ้ก็ถามว่าไม่ลองไปเที่ยวบ้านที่จังหวัดเชียงใหม่ดูหน่อยเหรอ ตอนแรกเธอก็ดูเหมือนจะสนใจ แต่พอบอกว่าอยู่ต่างอำเภอ เธอปฏิเสธเสียดื้อๆ ว่าไม่ว่าง แล้วยังมีการแนะอีกว่าผมน่ะเรียนเก่งมาก จนอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยนั้นแนะนำให้เรียนต่อปริญญาเอกเลยจะได้ไม่เสียเวลา จะได้เป็นด็อกเตอร์ด้วย พ่อผมพอได้ยินอย่างนั้นก็บ้าจี้ตาม สั่งให้ผมอยู่กรุงเทพอีกเพื่อเรียนต่อปริญญาเอก
พอยิ่งเรียนก็ยิ่งรู้สึกว่ามันเรียนง่ายขึ้นมั้ง ผมก็เลยใช้เวลาเรียนไปแค่ 2 ปีก็ได้รับคำว่าด็อกเตอร์มาใส่นำหน้าภูตะวัน และคราวนี้ทางบ้านผมก็ยื่นคำขาดให้ว่าคราวนี้ต้องกลับไปช่วยงานที่บ้านจริงๆ ห้ามตุกติก
รวมทั้งหมดแล้วผมเลยใช้ชีวิตเป็นคนกรุงเทพไป 13ปี ทีเดียว
ผมพยายามกล่อมแฟนผมให้ไปใช้ชีวิตอยู่ที่เชียงใหม่ด้วยกัน ตอนแรกเธอก็ไม่ยอมเธอยื่นคำขาดว่าถ้าจะแต่งงานกับเธอต้องอยู่กรุงเทพด้วยกันเหมือนเดิมเท่านั้น
ตอนนั้นผมเครียดมากจนไม่รู้จะทำยังไงเลยไปปรึกษาเพื่อนสนิทผมที่มันเป็นคนเชียงใหม่เหมือนกันแต่มันมาทำงานอยู่กรุงเทพ เพื่อนผมมันก็เลยอาสาจะไปช่วยพูดให้เพราะมันทำงานที่เดียวกันกับแฟนผม
และในที่สุดแฟนผมก็ยอมนั่งรถไฟที่หัวลำโพงไปเชียงใหม่ด้วยกันถึงแม้จะออกอาการอารมณ์เสียมากจนออกนอกหน้า พอมาถึงสถานีที่เชียงใหม่พ่อผมก็จัดคนให้เกือบทั้งหมู่บ้านมาต้อนรับด๊อกเตอร์ตะวันจากกรุงเทพถึงสถานีรถไฟเชียงใหม่เลยทีเดียว ผมยังจำได้ว่าตอนนั้นทั้งคนงานและคนในหมู่บ้านเห่อเรียกผมด็อกเตอร์ๆกันไปอีกหลายปีเลย
บ้านผมนั้นตั้งอยู่นอกเมืองเชียงใหม่ไปไกลพอสมควร ช่วงนั้นพ่อผมเพิ่งทำโรงบ่มไวน์พอดี รู้สึกว่าแฟนผมจะชอบบ้านผมมากพอควรเลยพอผมขอเธอแต่งงานอีกครั้งเธอก็บอกว่าเธอเองก็เริ่มเบื่อแสงสีในกรุงเทพแล้วเหมือนกันอยากมาใช้ชีวิตเรียบง่ายเป็นชาวสวนชาวไร่กับผม
ตอนนั้นงานแต่งงานของผมเป็นงานที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดเชียงใหม่เลยมั้ง พอช่วงงานกลางคืนผมนั้นก็ไปนั่งดื่มเหล้าเฮฮากับบรรดาเพื่อนๆ ที่อุตส่าห์เดินทางมาจากกรุงเทพเพื่อมาร่วมงานผม ส่วนเจ้าสาวของผมนั้นเหรอบอกว่าไม่อยากมาร่วมวงด้วยเพราะพอผมกับพวกเพื่อนดื่มทีไรนานตลอด พอดื่มด้วยกันมาสักพักผมเพื่อนผมก็บอกว่าอยากดูภาพสมัยผมยังเด็กๆ สิ ตอนนั้นด้วยความเมามั้งผมเลยบ้าจี้เข้าไปในบ้านเพื่อจะเอาอัลบั้มภาพมาให้เพื่อนๆในก๊งเหล้าดู
ผมถามแม่ว่าอัลบั้มภาพสมัยเด็กๆ ของผมนั้นเก็บไว้ไหน แม่บอกว่าย้ายเอาไปเก็บในเรือนหอที่สร้างเพิ่งเสร็จของผม ผมก็เลยย้อนกลับไปจะเอาอัลบั้มภาพที่เรือนหอ แต่ผมได้ยินเสียงอะไรบางอย่างแปลกๆ ดังมาจากห้องนอนผม พอเปิดเข้าไปดู...ภาพที่ผมเห็นนั้นเล่นเอาสร่างเมาไปเลยครับ
เพราะสิ่งที่ผมเห็นนั้นคือภาพที่เจ้าสาวของผมกับเพื่อนสนิทของผมคนที่เป็นคนกล่อมให้แฟนผมเดินทางมาเชียงใหม่ได้ กำลังทำสิ่งที่เลวร้ายที่สุดบนเตียงหอของผม
พอสองคนนั้นเห็นผมก็ทำหน้าเหมือนกับเห็นผี แล้วนังสารเลวนั้นยังมีหน้ามาร้องห่มร้องไห้ขอแก้ตัว ส่วนไอ้หมอนั้นกลับนั่งนิ่งไม่พูดอะไร ตอนนั้นผมพูดไปว่า
“เงินค่าสินสอดที่อยู่ในบัญชีของเธอถือว่าฉันทำบุญสะเดาะเคราะห์ แล้วถ้าไม่อยากให้คนอื่นรู้เรื่องราวชั่วๆ ของพวกแกก็ออกไปสะ”
แล้วสองคนนั้นก็หนีออกไป แล้วอย่ามาถามผมนะครับว่าเรื่องราวของพวกมันนั้นเป็นยังไง
คืนนั้นผมนั่งอยู่ในเรือนหอนั้นถึงเช้าคนงานก็มาตามผมให้พาสะใภ้คนใหม่ไปทานอาหารกับพ่อปู่แม่ย่าที่บ้านใหญ่ ผมเลยบอกว่าไม่มีสะใภ้อะไรที่ว่านั้นอีกแล้ว และก็สั่งให้ปิดตายเรือนหอนั้นทิ้งสะ เพราะผมไม่อยากนึกถึงภาพที่ตัวเองถูกสวมเขาในคืนงานแต่ง
แล้วผมเองก็ไม่รู้ว่าเรื่องที่เจ้าสาวผมหนีไปกับชายคนรักอื่นนั้นแพร่ไปได้ไง น่าจะเป็นพวกหน่วยเติมสีใส่ไข่เติมสะจนมันเหมือนกับเรื่องจริงแต่ผมก็ไม่ทำอะไรหวังจะให้เรื่องมันซาลงไปเอง เพราะจะให้ผมเอามือไปปิดปากคนทั่วทั้งหมู่บ้านคงเป็นไปไม่ได้
หลังจากนั้นผมก็ทุ่มเทชีวิตให้กับงานที่สวนที่ไร่อย่างเต็มที่ พอผ่านมาได้ซักเกือบปี พ่อผมก็อยากขยายโรงบ่มไวน์เพิ่มตอนนั้นรู้สึกว่าในพวกทีมก่อสร้างนั้นมีนักศึกษาฝึกงานคนหนึ่งมาด้วยจากที่กรุงเทพ ผมก็ไม่ได้ให้ความสนใจเป็นพิเศษอะไรเพราะก็มีพวกนักศึกษาฝึกงานทำเรื่องมาขอฝึกงานที่ไร่ผมนั้นตลอดทั้งปี
จนกระทั่งวันที่ทำโรงบ่มไวน์เพิ่มเสร็จนั้นก็มีการเลี้ยงฉลองคนงานกันผมเองก็ต้องร่วมด้วย ตอนนั้นดื่มเข้าไปเยอะพอสมควรเลยแหละ หลังจากคืนวันแต่งงานที่ล้มเหลวผมก็ไม่ได้ดื่มเหล้าจนเมาขนาดนี้ แล้วไอ้เด็กฝึกงานที่ท่าทางจะคออ่อนนั้นเริ่มเมาปากก็เริ่มพล่อย
“ผมด้ายฟางมาจากคงแถวๆ นี้ ว่า ไอ้ บ้าง ร้าง ที่ ปิด ตาย น้าน น่ะ เป็น เรือน หอ ดอก เต้อ ที่โดงเจ้าสาวห้ากอกหนีปายกะคงอื่น ทำจายม่ายได้จงต้องปิก บ้านทิ้งเลยเจงเหรอครับ” เสียงนั้นพูดชัดบ้างไม่ชัดบ้างถามขึ้น
“ถ้ามันจริงมึงจะทำไงหึไอ้หนู” ผมถามอย่างขำๆ เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์แน่ๆ ที่ทำให้ตอนนั้นผมไม่ลุกขึ้นมาเอาลูกตะกั่วให้มันกิน
“แหม... ถ้าเป็นโผมนะก้อจาเอา กุงแจมือม้าดไว้ แล้วฉีกเสื้อมานออก แล้วทำให้มันไม่กล้าหนีโผมปายหนายไง ฮ่าๆ”
“เจ๋งดีว่ะ มึงชื่ออะไรว่ะ”
“โห ด็อกโผ้มมาอยู่ต้างนาน จนจากลับแล้วยังม่ายยยรู้ชื่ออีก เดี๊ยะๆ บอกให้ จามไว้ห้ายขิ้งจายนะ....”
“ผมชื่อเอกลักษณ์ครับ หรือพ่อเลี้ยงจะเรียกว่าเอกเฉยๆ ก็ได้นะครับ เคยมาเป็นเด็กฝึกงานกับพ่อเลี้ยงตอนสมัยเป็นนักศึกษาอยู่ไม่รู้ว่าพ่อเลี้ยงจะจำได้รึเปล่ามันก็ผ่านมาหลายปีแล้ว ตอนนี้ผมมาเป็นหัวหน้าคนงานก่อสร้างรีสอร์ตภูตะวัน ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”
....จำได้ขึ้นใจอยู่แล้วล่ะ...นายเอกลักษณ์ หนึ่งเดียวที่ไม่มีใครเหมือน...
------------------------------------------------------------------------------------------
อยากให้ไปฟังเพลงต่อค่ะ
http://www.youtube.com/watch?v=6J1ZS06ZSTE
จบตอนที่1 น้ำซุปผัก กินเรียกน้ำย่อย แล้วค่อยมาช่วยกัน เคี่ยว ซุปเลือดกระดูกหมูกันในตอนที่สองนะคะ :call:
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
เป็นเรื่องสั้นโอเคนะคะ แต่พอดีอันที่จบไปแล้วมันสั้นไปไหม
เอายืดอีกนิด เติมเต็มอีกซัก3-4 ก็ยังเป็นเรื่องสั้น แต่มีเรื่องราวที่มาที่ไปมากกว่าเดิม
ป.ล.มันเติมเต็มความอยากอ่านของเราด้วยแหละ :z1:
-
ผู้หญิงคนนั้น เลว =3=
-
:z2:
-
ปากพาจนจริง ๆ เอก o18
-
มันมีความเป็นมาแบบนี้นี่เองงงงงงง :z2: :z2:
-
รอตอนต่อไป
-
เลิศเลย สมใจคนอ่าน ขยายเพิ่มอีกหลายตอน
-
55 แจ่มเลยค่ะ
ไม่ต้องทำเป็นเรื่องยาวหรอกค่ะ
เป็นเรื่องสั้นนี้แหละ
แต่ขอหลายๆตอน 555
รอตอนต่อไปนะจ๊ะ จุบๆ -3-
-
มีปูเรื่องมาแบบนี้ซิถึงจะน่าติดตาม
เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก
-
:กอด1:
-
เอกเมาแล้วเป็นแบบนี้นี่เอง :o
-
ยังงี้นี้เอง o13
รอตอนต่อไปน้าาาาาาาาาาาาาาา :3123:
-
:mc4:
-
รุ้จักเอกได้ก็ตอนนี้นี่เอง
พ่อเลี้ยงคงจำขึ้นใจเลยล่ะสิ
-
รอตอนต่อไปค่ะ
:L2: :L2:
-
ปูเสื่อ ยกโต๊ะ ขนเก้าอี้มารอเลยค่ะ
ตอนต่อไปพรุ่งนี้ยกที่ 1 นั้นได้อ่านแน่ๆ ค่ะ แต่ว่าจะน็อคเอาท์ไหมนั้นต้องรอดูกัน!!!!!
หมายเหตุเป็นตอนต่อจากที่่ทุกท่านว่าเอกสมยอมแหละคะ = =
ยังย้ำคำเดิมเอกมิได้สมยอมน๊าาาาาาาา :z3: o13
-
รอตอนต่อไปด้วยคน :mc4:
-
เอกพูดออกมาแบบนี้ พ่อเลี้ยงเลยจัดให้
-
อ่อ เค้ามีอดีตกันอย่างนี้นี่เอง ปากพาได้สามีนะน้องเอก
:laugh: :laugh:
ส่วนนังชะนีนั่นเลวแท้ :angry2:
-
“แหม... ถ้าเป็นโผมนะก้อจาเอา กุงแจมือม้าดไว้ แล้วฉีกเสื้อมานออก แล้วทำให้มันไม่กล้าหนีโผมปายหนายไง ฮ่าๆ”
เพราะงี้ใช่ไหม
ถึงได้โดนแบบนั้นในตอนแรก เขาเรียกปากพาซวย
-
เพ ร าะ ว่าเป นเอก ก าาลักนี่เอง เอิ๊กส์~。*
ขออภัยเมาาาาชา :a11:
-
นายเอกลักษณ์ แกน่ารักวะ 555+
-
โห...ชีวิตเจอชะนีเป็นพิษเข้าไป ซ้ำด้วยเพื่อนสวมเขา
เกลียดมนุษย์ไปเลยก็ไม่แปลกนะเนี่ย
-
เอกลักษณ์ ได้ใจมากลูก
พ่อเลี้ยงจัดเลยค่ะ ฮี่ๆ ^^
-
รับเรื่องใหม่ :mc4:
+1
-
ตามมาช่วยเคี่ยวน้ำซุปค่ะ
:3123: +1+เป็ด
-
เพื่อนกับแฟนเลวมาก
-
เอกช่างกล้านะนั่น
-
o18
ตอนที่1 นี่มันเรียกว่ารักฝังใจ....
“แหม... ถ้าเป็นโผมนะก้อจาเอา กุงแจมือม้าดไว้ แล้วฉีกเสื้อมานออก แล้วทำให้มันไม่กล้าหนีโผมปายหนายไง ฮ่าๆ”
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ก็เลยโดนจริงๆเลยรึเปล่าเนี่ยหนูเอก
-
เอิ่ม นักเขียนบอกอย่าพึ่งเดาอายุพ่อเลี้ยง
เเต่ สมองมันไปเอง เราคิดว่า น่าจะประมาณ สี่สิบห้าปีโดยประมาน :o
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
ตอนที่2 เงื่อนไข? part1
“ตะวัน...คุณตะวัน...พ่อเลี้ยงตะวัน!”
“อ่ะโทษที เมื่อกี้ว่าอะไรนะ”
ผมที่วันนี้เป็นตัวแทนเอาเอกสารส่งมอบงานมาให้เจ้าโครงการตรวจดูเป็นครั้งสุดท้ายเมื่อรีสอร์ตนี้ก่อสร้างและตกแต่งภายในเสร็จเตรียมพร้อมที่จะเปิดเดือนหน้านี้ แต่ไอ้คนที่ต้องต้องตรวจสอบเอกสารดันบอกว่างานที่ไร่สำคัญกว่า ผมเลยต้องหอบกองเอกสารตามไปด้วยเพราะเจ้านายผมบอกว่ายังไงก็ต้องให้พ่อเลี้ยงเซ็นเอกสารแล้วเอากลับมาให้ที่สำนักงานก่อนบ่ายสาม แต่ไอ้คนที่ผมต้องตามมาอยู่ๆ กลับมาเหม่อใส่กันแบบนี้มันน่าหมั่นไส้นักเชียว!
“ผมบอกว่าถ้าคุณเคยดูสัญญาฉบับนี้แล้วก็ช่วยเซ็นตรงนี้ให้หน่อยไงครับ”
“อ่ะ อื้มไหนๆ เดี๋ยวฉันดูให้” ผมเลยได้ส่งแฟ้มเอกสารให้คนที่ต้องดูได้ซักทีหลังจากเป็นคนแบกไอ้แฟ้มหนักเป็นกิโลตั้งแต่เช้าแล้วเดินตามเจ้าของไร่ทำงานจนพระอาทิตย์จะอยู่กลางหัวถึงได้มานั่งพักกินข้าวเที่ยงใต้ร่มไม้ใหญ่ที่มองเห็นไร่องุ่นได้ทั้งไร่และยังเลยไปถึงทิวเขาสูง
“เมื่อกี้คุณเหม่ออะไร”ผมบ่นอย่างหงุดหงิดเพราะต่อให้ที่นี่อยู่ในเขตหนาวของประเทศไทยแต่ไอ้คำว่าแดดประเทศไทยนี่มันไม่เคยปราณีใครจริงๆ ต่อให้ตอนนี้มานั่งพักในร่มแล้วก็เหอะ
“ก็ความหลังสมัยยังหนุ่มนิดหน่อย”คนที่ก้มหน้าก้มตาดูเอกสารเอ่ยขึ้นลอยๆ
“นั้นสินะ คนแก่ก็ต้องมีเรื่องรำลึกส่วนคนหนุ่มๆ อย่างผมก็ต้องคอยเดินแบกของตามหลังให้คนมีอายุทั้งวัน” ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์หลายๆ อย่างนั้นก็ทำให้ผมนั้นกล้าพูดเล่นหัวเล่นหางกับผู้ทรงอิทธิพลคนนี้ได้ แต่ผมก็ไม่ได้ใช้สมองเป็นปากนะครับถ้าจะพูดเล่นพูดหยอกกันแบบนี้ก็ต้องตอนอยู่ด้วยกันเท่านั้นขืนพูดกับพ่อเลี้ยงอันเป็นที่รักของชาวบ้าน และเจ้าของโครงการยักษ์ใหญ่ที่จ้างบริษัทให้ผมมาทำรีสอร์ตให้แบบนี้สงสัยคงได้หางานใหม่ทันที
“หึทำเป็นพูดดีไป อยากรู้นักว่าเวลาทำงานคนแก่หรือคนหนุ่มนั้นใครจะเป็นคนนำ” คนที่โดนผมจุดประทัดนั้นกลับส่งไดนาไมกลับมาให้ผมแทน
“ยะ...หยุด!หยุดพูด! เดี๋ยวนี้! ไม่งั้นผมจะกลับแล้ว”ผมที่ได้ยินคำพูดสองแง่สองง่ามนั้นก็พาลนึกถึงเหตุการณ์อัปยศของลูกผู้ชายที่อุตส่าห์หาเรื่องเลี่ยงมาได้ตลอด 2 เดือน และไอ้พี่ชายสุดที่รักผมที่เป็นตัวต้นเรื่องน่ะเหรอ หอบข้าวหอบของพร้อมกับทิ้งจดหมายไว้ว่าจะกลับกรุงเทพ แล้วหลังจากนั้นก็ไร้ซึ่งการติดต่ออีกเลย แต่ใครมันจะไปสนพี่เลวๆ อย่างนั้นกันล่ะ แถมโตยังกะควายแล้วไม่ใช่เด็กเพิ่งหัดคลานสะหน่อย
อ่ะนั้นใครกำลังวิ่งมาทางนี้ท่าทางจะรีบเร่งน่าดู ใส่ชุดแบบนั้นน่าจะเป็นคนงานในไร่ พอมาถึงก็หอบใหญ่เลย
“พ...พ่อเลี้ยงครับ แฮกๆ เหมือนตัวควบคุมอุณหภูมิห้องบ่ม 3 จะมีปัญหาครับ” อ้าวนั้นไงตัวอุปสรรคการทำงานของผมมาอีกหนึ่ง
“แล้วทำไมไม่ไปตามช่าง”ผมที่นั่งฟังอดหงุดหงิดไม่ได้
“ตามแล้วคร้าบ แต่ช่างอยู่ในเมืองเจออุบัติเหตุตอนกำลังขับรถมา”นั้นไงมันเป็นกรรมเป็นเวรอะไรของผมนี่
“ได้ๆ เดี๋ยวฉันลงไปดูเอง เอกฉันเซ็นเอกสารให้แล้วนะยังไงก็ขอตัวก่อน”อยู่ๆ คนที่อิดออดในการตรวจสอบเอกสารให้ผมตลอดอยู่ๆ ก็เซ็นๆให้จบๆไปเสียเฉย
“คุณดูซ่อมจักรเป็นรึไง”ผมนั้นอดถามไม่ได้เพราะเท่าที่รู้มาคือพ่อเลี้ยงนั้นจบด้านเกษตรอาหารมาโดยเฉพาะ
“คงพอได้”นั้นไงไอ้คำตอบกำกวมแบบนี้ ผมเลยส่งแฟ้มมาให้ลุงที่มาทำให้งานผมจบ
“ลุง ฝากเอาแฟ้มนี่ไปให้หัวหน้าผมที่สำนักงานก่อสร้างอยู่รีสอร์ตพ่อเลี้ยงหน่อยนะ”
“เอก นายจะไปไหน”คนที่บอกว่าตัวเองพอดูควรจักรได้ถาม
“ก็ไปซ่อมไอ้เครื่องควบคุมอุณหภูมิไงล่ะ เร็วๆ เข้าสิอากาศร้อนๆแบบนี้เดี๋ยวไวน์มันก็เสียหมด”
หลังจากผ่านไปสองชม. ที่โรงบ่มไวน์ ที่ตอนนี้ผมกำลังนั่งพิงผนังอย่างโล่งอกกันได้หน่อยหนึ่ง
“แบบนี้คงใช้ได้ซักพักแต่ยังไงก็ต้องรีบตามช่างมาดู” ผมนั้นที่พอมาเจอเครื่องควบคุมอุณหภูมิอะไรนั้นก็อึ้งกิมกี่เหมือนกันครับ แต่ก็ยังดีที่เหมือนจะมีเครื่องเก่าที่ยังใช้ได้เอามาติดตั้งกับปรับเข้าท่ออุณหภูมิมาใช้ชั่วคราวก่อน ที่ช่างจะมาดูให้ได้ตอนเช้าพรุ่งนี้
“ขอบใจนะที่ช่วยฉันอีกครั้ง”อยู่พ่อเลี้ยงตะวันก็เอ่ยคำพูดแปลกๆ มันทำให้ทำผมทำตัวไม่ถูกเลยสิครับ
ติ ดิ๊ด ติ๊ ดิ๊ด
“อ่ะผมขอตัวรับโทรศัพท์ก่อนแปปนึงนะ”อยู่ๆ โทรศัพท์จากหัวหน้าก็ดังขึ้นมา มีงานอะไรอีกเนี๊ย
พอผมกดรับโทรศัพท์ปุ๊ป
“ไอ้เอก! ทำไมถึงเพิ่งรับโทรศัพท์ ฉันโทรหาไปกี่สายแล้วห๊า! แกนี่มันไม่ได้เรื่องเลย ให้ใครไม่รู้เอาเอกสารสำคัญของบริษัทมาส่งให้ฉันยังพอว่านะ แต่ทำไมแกไม่รู้จักเช็คเอกสารให้ดีๆ ก่อน! พ่อเลี้ยงน่ะยังไม่ได้เซ็นเอกสารอีกฉบับนึงโว้ย แล้วแบบนี้จะให้ฉันเอาเข้ากรุงเทพทันได้ยังไง แกรีบมาเอาเอกสารไปให้พ่อเลี้ยงเซ็นเดี๋ยวนี้เลย ปี๊ด” เสียงเซอราวด์ของหัวหน้าผมดังกระหึ่มจนคนที่ไม่ได้ถือโทรศัพท์ยังได้ยิน แล้วคนที่บอกว่าโทรมาหาผมหลายครั้งก็ตัดสายทิ้งเสียเฉยๆ
“เดี๋ยวฉันขับรถไปรีสอร์ตเองก็ได้ แต่มีเงื่อนไข...”
และผมก็ต้องเป็นคนยอมแพ้ตั้งแต่ระฆังยังไม่ตี
-------------------------------------------------------------------------------------------part1
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
จะเกิดอะไรขึ้นน๊าาาาาาาาาาา
ตอนแรกจะมาลงเยอะกว่านี้หน่อยแต่นู้นนนนนหลังพระอาทิตย์ตกดิน :call: :call:
ชอบแกล้ง หักดิบตั้งแต่เมื่อไหร่น่าาาาาหนูกี้....ใครที่เดาอายุพ่อเลี้ยงโกรธจริงๆ นะ เพราะเค้ายังไม่กล้าคิด หยุดๆ สมองไว้
เอาเป็นว่าหลังพระอาทิตย์ตกดินเจอกันอีกpart แต่จะจบไหม :z3:
อย่าเพิ่งถามค่ะ :monkeysad:
แต่ตอนหน้ายังไง....เตรียมเลือดสำรองไว้นะคะเพราะตอนนี้แค่ซุปกระดูกหมู!!!!
-
เงื่อนไข....ไม่อยากจะคิดว่าจะเป็นยังไง :haun4: +1ครับบบ
-
:3123:
-
มันเป็นแผนคุณพ่อเลี้ยงป่ะเนี่ยยย
-
พ่อเลี้ยงแกล้งป่ะเนี่ย
-
หึหึ จะเป็นไงต่อนะ
-
:z1: :z1: :z1:
-
คุณพ่อเลี้ยงเจ้าเล่ห์ :z1:
บวกเป็ด
-
เตรียมผ้าห่มไว้ซับเลือดแล้ว มาต่อด่วนนนนน :oo1:
-
มารอเงื่อนไข
หุหุ
-
ตอนที่ 2 part2 ปากหรือมือ?
“หะ...แหมพ่อเลี้ยงอุตส่าห์เป็นธุระให้แบบนี้....ผมล่ะขอบพระคุณจริงเลยๆนะครับ” ดู๊ดูท่าทางคำพูดของตาแก่หัวหน้าผมนี่มันอะไรกันสองมาตรฐานชัดๆ
“ไม่เป็นอะไรหรอกครับคนกันเอง”
“ครับยังไงก็ต้องขอบคุณพ่อเลี้ยงจริงๆ นี่มันเป็นความผิดของลูกน้องผมแท้ เสียดายที่ตอนนี้ผมต้องรีบกลับเข้ากรุงเทพด่วนเลยไม่ได้มีเวลาต้อนรับพ่อเลี้ยงที่อุตส่าห์เดินทางมาถึงนี่” เจ้านายผมที่ตอนนี้ได้ลายเซ็นอันสำคัญ
ก็กุรีกุจรเก็บข้าวของเตรียมกลับกรุงเทพทันที
“เอาล่ะทีนี้มาถึงข้อตกลงของเรา...”คนที่เสนอเงื่อนไขเอ่ยขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ทันทีเมื่ออยู่กันกับผมเพียงแค่สองคน
“ทำไมมันดูไม่ค่อยมีอะไรเลย”คนที่เสนอเงื่อนไขว่าอยากลองมานั่งเล่นในห้องพักสวัสดิการของผมนั้นบ่นขึ้นเมื่อเข้าในห้องที่ทำไว้อยู่เพียงชั่วคราวของผม
“ก็จะให้มันมีอะไรได้ไงล่ะครับ อีกสองสามวันเค้าก็จะรื้อตรงนี้ทิ้งหมดเพราะรีสอร์ตคุณน่ะเสร็จจนจะเปิดอยู่แล้วนะ จะให้ทีมก่อสร้างมาอยู่มันก็ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ขำตายเลย”ผมที่ยังยืนพิงประตูบ่นคนที่ทำตัวไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย
“งั้น...ก็ต้องสร้างความทรงจำเป็นที่ระลึกไว้ก่อนจะรื้อสินะ”คนที่เอ่ยคำพูดแปลกๆ นั้นเดินเข้ามาต้อนให้ผมจนมุม
“คะ...คุณหมายถึงอะไร”ตัวผมที่โดนใครบางคนยืนบังไว้เริ่มใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“ก็...เงื่อนไขของเราสองคนไงล่ะ”เสียงนั้นกระซิบข้างหูผมเบาๆจนขนลุกไปทั้งตัว แล้วมือนั้นก็ยังเลื่อนมาที่หลังผมพร้อมกับล็อคประตูลงกลอนให้เสร็จสรรพ
“เงื่อนไขอะไร? ก็ไหนคุณแค่บอกว่ามาดูมานั่งเล่นที่ห้องผมแปปเดียวไง” ผมต้องโวยคนที่อยู่ๆมาอ้างเงื่อนไข
“เอ๊ะๆ ไม่ใช่ๆ ฉันพูดว่าอยากลองมานั่ง ‘เล่น’ กับเธอที่ห้องต่างหาก แต่จะ ‘นอน’ เล่น...”คนพูดนั้นมองหน้าผมด้วยแววตานึกสนุก แต่ผมนี่สิไม่สนุกด้วยนะ
“...หรือ ‘ยืน’ เล่นฉันก็ไม่เกี่ยงนะ” ไม่พูดเปล่าคนพูดก็เลื่อนขาตัวเองมาลูบตรงกลางพื้นที่ว่างระหว่างขาของผมเบาๆ
“แต่ผมไม่สะดวกใจไม่ว่าจะนั่งจะนอนหรือจะยืน ‘เล่น’ ทั้งนั้นแหละครับ”ผมที่ยังทำใจดีสู้เสือทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าจะโดนจะขย้ำไปกินหรือเปล่าก็ไม่รู้
“ลองถามตรงนี้ของเธอดูรึยัง...”พ่อเลี้ยงที่ใช้ใบหน้าโน้มเข้ามากระซิบที่ใบหูที่ใช้ริมฝีปากเสียดสีเบาๆ อย่างจงนั้นก็กว่าหนักแล้วนะครับ แต่ไอ้มือที่ซุกซนนั้นกลับลูบไล้ตรงสะโพกด้านหลังผมเล่นเอาตัวสั่นทันเลยแหละครับ
“หรือว่าจะถามตรงนี้?” ขาที่เลื่อนๆ ลูบๆ ขาอ่อนผมนั้นยกขึ้นนิดเดียวก็ไปเสียดสีตรงเป้ากางเกงของผมแล้ว
“อึก...”ผมกลืนน้ำลายเข้าไปในคอ ทีนี้โดนขนาดนี้ต่อให้ไม่อยากให้รู้สึกมันก็รู้สึก ไม่อยากให้มันตื่นมันก็ตื่นสิครับ
“ว่าไง...จะให้ถามตรงไหนก่อน” คนถามนั้นยกเข่าสูงขึ้นเรื่อยๆ อย่างจงใจ ขอบอกเลยนะครับว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดตั้งแต่ตอนแรกมันไม่ใช่ความผิดของผมเลย...อย่าเข้าใจผิดนะครับ ผมน่ะเป็นผู้เสียหายถูกมัดมือ ปิดตา วางยา จะให้เอาแรงที่ไหนไปขัดขืน แถมตอนนี้ก็ยังถูกต้อนให้จมมุมอีก....ใครก็ได้ช่วยผมที!!!!!
“ยะ...หยุดก่อนเถอะครับ...คุณตะวัน”ผมเลยต้องพยายามใช้น้ำเย็นเข้าลูบแม้แต่ตอนนี้จะรู้สึกร้อนๆ วูบๆ แต่ก็หนาวๆ วาบๆ ชอบกล
“ถ้าฉันไม่หยุด...แล้วใครจะทำไม” นั้นไงมีการย้อนผู้น้อยอย่างผมอีก
“ท...ถ้าคุณมะ..อ่ะ .อึก...อื้ม” แล้วปากผมก็โดนลิ้นร้อนๆ สอดแทรกเข้าจนคำพูดที่จะพูดก็หายไปจากสมองจะเกือบหมด และที่แย่กว่านั้นเพราะไอ้ความคุ้นเคยแปลกๆ นี่สิมันทำให้จูบตอบตรงตรงหน้าอย่างช่วยไม่ได้ ลิ้นที่เข้าสัมผัสในโพรงปากนั้นได้รสชาติหวานๆ ของไวน์ที่พอเลี้ยงดื่มเมื่อตอนบ่ายๆ ด้วย
พอรู้สึกตัวอีกทีกางเกงของผมก็โดนปลดเข็มขัดซิบเรียบร้อยแล้ว ที่รู้สึกน่ะไม่ใช่เพราะอะไรแต่เพราะมือใหญ่ๆ กร้านๆ จากการทำงานนั้นล้วงเข้ามาในกางเกงในผมน่ะสิ!
“ดะ...เดี๋ยวก่อน...” ผมพยายามถอนปากออกจากการจุมพิตอันแสนเร้าร้อนต้องรีบร้องห้าม แต่มันก็เหมือนเดิมเคยได้ผลไหมล่ะ ก็ไม่ เพราะมือนั้นก็ยังไม่ยอมออกจากในกางผม
“อะไร...ไม่ชอบมือเหรอ”คนที่ไม่ยอมหยุดนั้นยังพยายามเข้ามาจูบผมอีก
“ไม่...เอ้ยใช่ เอ้ยไม่ใช่ ต้องใช่สิ หรือว่าไม่ใช่?” ตัวผมที่เริ่มสับสนกับคำตอบนั้นเริ่มโวยวายกับตัวเองแต่แล้วใบหน้าตรงหน้าผมก็หายไปพร้อมกับความรู้สึกเปียกๆ ลื่นๆ ที่เข้ามาจัดการตรงนั้นแทนมือหนาๆ
“ดะ..เดี๋ยวก่อน ทำไมกลายเป็นแบบนี้ได้!”
“ก็นายบอกว่าไม่ชอบมือ...”คนที่กำลังใช้ปากตัวเลียตรงส่วนนั้นให้ผมตอบอย่างรำคาญ ตอนนี้เป็นไงเป็นกันแล้วจะให้หยุดตอนนี้ก็ไม่ได้เพราะเจ้าส่วนนั้นมันช่างทรยศผมเหลือเกินที่พอใจกับคนปรนนิบัติ สะขยายใหญ่เต็มที่
“อ่ะ...อื้ม...ตะ....ตรงนั้น...อ่า” ผมร้องครางออกมาอย่างอดไม่ได้ เมื่อลิ้นนั้นทำงานควบกับมือเจ้าของ ทั้งลูบ ทั้ง คลำ ทั้งเลีย จนผมแทบจะทรุดลง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงประห้องผมอยู่ๆ ก็ดังขึ้นทำให้ผมตกใจแต่คนที่กำลัง ‘นั่งเล่น’ กับส่วนนั้นของผมกลับไม่หยุด
“พี่เอก อยู่ไหม”เสียงลูกน้องผมดังอยู่อีกฝากของประตูที่ผมกำลังใช้เป็นหลักยึด
ก๊อก ก๊อก ทำไมยังเคาะอีกว่ะ ผมนั้นที่ตอนนี้แถบจะกัดฟันตัวเองจนหักอยู่แล้ว
“พี่เอก อยู่ในห้องรึเปล่า”
“อัก!...”ผมมองหน้าคนที่แกล้งใช้ฟันขบเบาๆ อย่างโมโห
“อ้าวพี่เอก อยู่ก็ไม่บอก”เจ้าลูกน้องที่อยู่อีกฝากประตูได้ยินเสียงของผมแล้วให้ตายสิ!
“เอ่อ มีอะไรรีบๆ ว...ว่ามา..” ผมยอมคุมเสียงให้ราบเรียบที่สุด
“พอดีไอ้ยศมันชวนไปกินเหล้าเลยมาชวนพี่เอกไปด้วยกัน เดี๋ยวจะหาว่าไม่ชวน”
“อ่ะ...อื้ม...พ..พวกมึง...ไปกัน..เลย...กูเหมือนจะ..ไม่ค่อยสบาย...”
“อ้าวพี่ไม่สบายก็ไม่บอก จะให้ผมซื้อข้าวต้มมาฝากไหม” ตอนนี้ผมชักเกลียดไอ้ความหวังดีของลูกน้องแล้วสิ
“ไม่ต้อง! มึงไปเลยกูอยากนอน” ผมตะโกนไปสุดเสียง
“อ่ะ...ได้ๆ โทษทีที่มากวน ถ้ามีไรโทรเรียกยามข้างหน้านะพี่” แล้วเสียงคนที่ชวนผมมากินเหล้าด้วยความหวังดี?นั้นก็หายไป
“คุณ คิด จะ ทำ อะไร!” ผมมองคนที่แกล้งผมอย่างหัวเสีย
“ก็คิด....”แทนที่จะตอบคนนั้นกลับใช้มาวนๆ รอบๆ แทนเพื่อทำให้ผมพูดไม่ออก
“ผะ...ผม...มะ..มันจะ..ออกแล้ว” แต่ดูเหมือนคนที่อยู่ข้างล่างนั้นจะชอบทรมานผมเสียเหลือเกิน พอได้ยินผมพูดแบบนั้นกลับหยุดการกระทำทุกอย่างแล้วใช้นิ้วชี้ตัวเองปิดทางออกผมไว้ ตอนนี้ผมรู้สึกทรมานอึดอัด จนแทบจะดิ้นลงไปนอนตรงพื้น
“ปาก หรือ มือ”
-------------------------------------------------------------------------------------จบpart2 :a5:
จะปากหรือมือ ก็เดาไปนะคะไม่โวต เพราะเขียนแว้ววววฮ่าๆ :jul3:
น่าจะเป็น4 part อันนี้แถมให้พิเศษ- -* ตอนแรกจะลงเย็นๆ แต่เห็นมีคนเข้ามาอ่านเลยใจอ่อนอีกแว้วววว
แต่ก็ได้แค่นี้คะเพราะคอมที่ใช้อีกเครื่องแต่ตรงนี้มีถึงนี่แหละคะ
จะถามทุกท่านอีกครั้ง...อีก2 part เจอกันต้อนรับสงกรานต์พรุ่งนีี้้้้ทีเดียวจัดเต็ม หรือว่าจะ- -*ขออีกนิดคืนนี้พรุ่งนี้จบ
โวตเหมือนเดิมเก็บตอนทุ่มกว่าๆ มั้ง ถ้าไม่โวตกันฉลองสงกรานต์เลือดย้อนหลังนะคะ ^^ o22
------------------------------------------------------------------------------------------------
ฝากรักผิดรูป รักใสๆ ด้วยนะคะ วันนี้ตอน 9 จบแน่นอนค่ะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32445.0;topicseen
-
โหวตๆๆ ขอพรุ่งนี้ ต้อนรับสงกรานต์ค่าา
เอ๊ะ ปาก หรือ มือ ดีน้ออ
-
พ่อเลี้ยงใจแตก :laugh:
-
โหวตไปแล้ว น่ะว่า ขอจัดเต็มไปเลย พรุ่งนี้
-
พรุ่งนี้ค้า :impress2:
-
จะมือหรือปากก็ตายทั้งคู่ :jul1:
รอต่อจ้ะ :กอด1:
ปล.โหวต 3+4 จัดเต็มเลยพรุ่งนี้รับสงกรานต์โลดจ้ะ o13
-
ปากกบมือ ไม่ว่าอันไหนๆเราก็ :pighaun:
ขอโหวต เป็นพรุ่งนี้ค่ะ ทีเดียวอิ่ม เดียวค้าง
-
เอาปากดีกว่าค่ะพี่เอก อุ่นดีส่วนพ่อเลี้ยงก้อได้รสชาติ :oo1: ส๊วบบบบบบบบ
เอ๋ยยยยยย หร๋อย.... แร๊งงงงงงงงงงงง :z1:
-
โอววว จะปากหรือมือก็ช่างเถอะ
อะไรก็ดีทั้งนั้น คิคิ
รอตนอต่อไปจ้า ขอบคุณมากๆเลยนะค่ะ :L2:
-
มือหรือปากกกก
OMG
-
แกล้งเด็ก :laugh:
-
-..-
-
พรุ่งนี้
-
อร๊าคคคคคค
จะปากหรือมือ ก็รีบๆทำวิวะ
อร๊าคคคค
คนอ่านค้างT^T
-
อะไรก็ช่างรีบๆมานะ >///<
-
มาทักทาย....ถ้าอัพจบรับรองตอนนี้จะจบบริบูรณ์ไม่ค้างแน่นอน...แล้วก็พักสงกรานต์ให้สบายกันเลยคะ o13
-
+1 & โหวตให้ลงพรุ่งนี้2ตอนรวด o13
สู้ๆๆครับ :mc4:
-
พรุ่งนี้จ้า ทีเดียวจบเลย ^^
-
:impress2:แอ๊ดดดดด ปากหรือมือ ดี กำลังหื่นเต็มที่เลยคะจ๊าว
เค้าโหวดและนะ :oo1:
-
:z1: ขอสองเลยได้มั้ย 55
-
:a5: ค้างโครต
คนเขียนใจร้ายอะ :o12:
-
สาดน้ำเลือดกันไปเลยค่าาาาาาา >.,< )/~
-
จะปากหรือมือ ก็ได้ทั้งนั้นค่ะ
:m25: :m25:
-
จัดเต็มส่งท้ายยาวๆเลยนะคนเขียน
คนอ่านจะกระอักเลือดตายอยู่แล้วเนี่ย
ปล. ปากดีมั้ยน้อออ
-
เอก ไม่ต้องคิดมาก
ทั้งสองอย่างเลย ^///^
-
:z13:
-
o18
มาเลยค่ะได้ทั้งนั้น
-
ขอ3 คืนนี้ด่วนๆ12 (35.3%)
3+4 จัดเต็มเลยพรุ่งนี้รับสงกรานต์22 (64.7%)
ไม่โวตเจอกันหลังสงกรานต์ค่ะ ^^0 (0%)
สาาาาาหรุบ
เจอกันพรุ่งนี้ก่อนพระอาทิตย์ตกดินแน่นอนค่ะ^^ เตรียมเลือดสำรองไว้ด้วยนะ :man1:
-
ต้องเตรียมทิชชู่สักม้วนสองม้วน กรี๊ดดดด
เอกโดนหนักแน่ ฮี่ๆ ^^
-
รับทราบค่ะ
-
พ่อเลี้ยงไม่ค่อยเลยนะ
-
คนอ่านบอกขอสองค่าาา
-
รอ :haun4:
-
ปากหรือมือก็ได้เหมือนกันแหละเนอะ :oni2:
-
ปากก็ได้มือก็ได้ หรือจะจับมัด ฉีกกระชสกเวื้อแล้วจับขังไว้ก็ได้ทั้งนั้นละคะพ่อเลี้ยงตะวัน คนอ่านปลื้ม อะคิกๆ
-
จะปากจะมือก็แล้วแต่
เรารู้ว้าเอกค้าง เพราะคนอ่านก็ค้าง
-
^^
-
รอๆๆๆๆ
จะมือหรือจะปาก ก็ได้ทั้งนั้น คนอ่านไม่เกี่ยง
พ่อเลี้ยงจัดเต็มไปเลย ทั้งมือทั้งปากทั้ง...ยิ่งดี
ฮฺฮฺ
><
-
มาแว้วววววววววว
ตอนจบ
“ปาก หรือ มือ”
“จะปากหรือมือหรืออะไรก็ทำๆ ให้มันเสร็จไปเถอะ!” ผมกัดฟันพูดใส่คนที่ยังมีอารมณ์มาต่อรอง
“ปาก หรือ มือ”ตอนนี้คนถามเริ่มมีลูกเล่นมากขึ้นเมื่อจัดการใช้นิ้วโอบรัดมันไว้ยิ่งอึดอัดเข้าไปใหญ่
“มือ!” ผมตอบไปแบบส่งๆ ให้มันจบๆ ไป แต่มือที่สัมผัสผมอยู่นั้นกลับเปลี่ยนตำแหน่งใช้นิ้วกดเข้าไปในช่องทางเข้าแทนที่จะ ปลดปล่อยผม
“ไหนว่ามือ หรือ ปาก ทำไมกลายเป็นนิ้วได้ล่ะ!”ผม ที่กำลังจะหมดความอดทนโวย
“ก็เลือกผิดไง...เพราะ...ฉันเดาว่าปากและ....นิ้ว” คนที่แกล้งผมนั้นปล่อยมือแล้วใช้ปากตัวเองดูดสิ่งนั้นเข้าไปแทน แล้วเริ่มขยับเข้าออก พร้อมกับนิ้วที่อยู่ในยังวนคว้านในตัวผมเรื่อยๆ
“อ่ะ...อ้ะ อื้ม...อื้อ..อึก+++”ผมรู้สึกได้ถึงการปลดปล่อย น้ำสีขาวขุ่นที่ไหลล้นออกมาจากปากคนด้านล่างนั้นทำให้ผมรู้สึกว่าใบหน้านั้นมันช่างเซ็กซี่เหลือจนแทบจะทนไม่ไหว...
และเป็นอีกครั้งที่ผมไม่รู้ตัวว่าตัวเองก้มลงไปหาใบหน้านั้นเองตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่จูบรสคาวนั้นคลุ้งไปทั่วปากเสียแล้ว...
“ตรงพื้นก็ดีนะ เปลี่ยนบรรยากาศ แต่ฉันไม่ชอบเลยมันแข็ง”คนที่ถูกผมจูบนั้นเอ่ยมาอย่างขำๆ
“งั้นลุกไปที่เตียงกัน...”ผมฉุดร่างคนที่ผมกำลังทับอยู่ขึ้นมา แต่แล้วผมก็เป็นฝ่ายถูกผลักลงบนโต๊ะทำงานในห้องแทน ดีนะที่เก็บของไปหมดแล้ว
“ถ้าคิดจะอยู่ข้างบนยังเร็วไปอีกสิบปีนะไอ้หนู” คนที่อายุมากกว่าผมนั้น แต่ร่างกายยังแข็งแรงดีอยู่เนื่องจากทำงานไร่เองทุกวันเอ่ยขึ้น แล้วก็ถอดเสื้อเชิ้ตที่ตัวเองใส่ทำงานออกโชว์กล้ามเนื้อหน้าท้องที่แม้แต่ของผมยังเทียบไม่ติด พร้อมจะกดผมหลังแนบลงกับโต๊ะ
“ห้ามฉีกเสื้อ!”ผมพูดดักคนที่เริ่มเอามือมาจับคอเสื้อผม
“ทำไมล่ะ? คิดว่าเธอชอบเสียอีก” คนที่คิดจะฉีกเสื้อผมเอ่ยขึ้นอย่างเสียดาย
“ใครมันจะไปชอบกัน! บ้ารึเปล่า? อีกอย่างผมเก็บเสื้อผ้าไปเกือบหมดแล้วถ้าคุณฉีกเสื้ออีก แล้วผมจะเอาอะไรใส่”ผมถามอย่างหงุดหงิด
“งั้นเดี๋ยวฉันซื้อใหม่ให้ อยากได้อีกกี่ตัว ฉันก็จะซื้อให้” นั้นไงมีการต่อรองอีกแล้ว
“ไม่ ยังไงก็ไม่ ถ้าคุณอยากให้ผมถอดด้านบนคุณก็ต้องปลดกระดุมเสื้อผมดีๆ แต่ถ้าจะทำแค่ด้านล่างให้มันเสร็จๆ ไม่ต้องถอดก็ได้นะ” ผมยื่นคำขาด
“ก็ได้ ก็ได้ฉันจะ‘ปลดกระดุม’ให้แบบดีๆ เลยก็ได้” แล้วคนที่อยากฉีกเสื้อนั้นก็ต้องมาเป็นฝ่ายปลดกระดุมเสื้อผมให้แบบดีๆ ? พอกระดุมสองเม็ดหมดผมถูกปลดออกนิ้วนั้นเลื่อนผ่านผิวอย่างเย้ายวนไปยังเม็ดที่สาม พอเม็ดที่สามถูกปลด คนแกะกระดุมก็ใช้ริมฝีปากจูบลงหน้าอกผมพร้อมกับใช้ฟันขบเบาๆ จนเป็นรอยแดง
“อ่ะ...ไหนว่าจะถอดดีๆ” ผมกัดฟันพูด
“ก็นี่ไงถอดดีๆ ปลดกระดุมให้ชนิดเม็ดต่อเม็ดเลยนะ เห็นไหมไม่เห็นมีกระดุมหลุดเสื้อผ้าขาดเลย”จอมแกล้งตัวดีนั้นปลดกระดุมเม็ดที่สี่ออกจากเชื่องช้า แล้วแหวกเสื้อผมออกจนเห็นมัดกล้ามตรงหน้าอกผม แล้วก็เริ่มแผนการยั่ว(โมโห) ผมโดยการใช้ลิ้นวนรอบๆ ตรงหัวนมผม ส่วนมือที่เพิ่งปลดกระดุมเม็ดสุดท้ายของเสร็จ ก็มาลูบอีกข้างที่ยังว่างอยู่
“อ่ะ...”ผมที่โดนทั้งนิ้วบีบ และฟันกัดพร้อมกันนั้นสะดุ้งตื่นจากการเคลื้อม
“ไม่ได้พกเจลมาด้วยสิ...”คนที่บ่นหาของที่ไม่ได้เอามาอย่างหัวเสีย นั้นเอาลิ้นตัวเองสอดเข้ามาในปากให้ผมเลีย แล้วนิ้วที่ชุ่มไปด้วยน้ำลายของผมนั้นก็บดคลึงตรงส่วนทางเข้าให้พร้อมที่จะต้อนรับการรุกรานที่พยายามเลี่ยงมานาน
“เอามือของเธอช่วยปลุกของฉันด้วยสิ” คนที่ยืนให้ผมที่กำลังนั่งจ้องอยู่ออกคำสั่งที่ผมไม่อาจปฏิเสธได้ตามเคย มือของผมเลยต้องล้วงเอาสิ่งที่อยู่กางเกงนั้นออกมาพร้อมกับใช้มือเร่งเร้าให้ของที่ยังไม่ตื่นนั้นลุกขึ้นสู้
“ได้แล้ว”คนที่โดนผมปลุกอารมณ์ใช้มือดันอกผมให้ลงไปนอนกับโต๊ะแล้วก็ดันขาผมให้ถ่างออก เพื่อเปิดทางเป็นการต้อนรับการกลับมาอีกครั้ง
“อ้ะ อัก...เจ็บ”ผมอดบ่นไม่ได้เมื่อเจ้าสิ่งนั้นเข้ามาในตัวผมได้ครึ่งทางแล้ว
“ก็เพราะไม่ยอมทำบ่อยๆ ไงมันถึงเจ็บ”พูดจบคนที่ตำหนิผมก็ดันเข้ามาจนสุด
“ยะ...หยุดทำไม...ต่อสิ”ผมนั้นกัดฟันพูด เมื่อคนที่เข้ามากลับหยุดเฉยๆ เสียอย่างนั้น
“ก็ข้างในเอกที่ไม่ได้เข้ามาตั้งนาน...คิดถึงจริงๆ”พอรำลึกความหลังเสร็จสะโพกของผมก็เริ่มถูกกระตุกเมื่อจังหวะรักนั้นเริ่มต้นขึ้นอย่างรุณแรง
“อ่ะ อ้ะ อ่ะ อัก”ผมนั้นที่กำลังโดนดนตรีรักโหมกระหน่ำ ต้องกัดแขนตัวเองเอาไว้เพื่อกลั้นเสียงเดี๋ยวถ้ามีใครเดินผ่านมาแถวนี้จะได้ยินกันหมด แล้วจะให้ผมเอาหน้าไปทำงานได้ที่ไหน และยิ่งคนเจ้าเล่ห์นั้นไม่ยอมปล่อยให้ผลาญโอกาส ยิ่งผมพยายามกลั้นเสียง แรงกระแทกนั้นก็ยิ่งมากขึ้นจนผมแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว แต่จะให้เอาแขนออกน่ะเหรอฝันไปเหอะ!
“เป็นอะไรเอก...ทำไมถะ...ถึงกัดแขนตัวเองล่ะ หรือว่า..ฉันแรงไม่พอ...”คนที่บอกว่าตัวเองแรงไม่พอที่จัดการกับผมจนโต๊ะแถบจะล้มลงอยู่แล้วพูดกวนประสาท แต่ใครจะไปยอมตอบ!
“งั้นถ้าแบบนี้ล่ะ...”คนที่เล่นแรงๆ ตลอดอยู่ๆ ก็หยุดลงแล้วดึงตัวผมขึ้นมารับจุตพิตรักร้อนๆ ที่ราวกับไฟกำลังโหมกระหน่ำเราทั้งคู่
“อ่า อ้า อัก ...อื้อ”แล้วคนชอบแกล้งก็เล่นทีเผลอเมื่ออยู่ก็ดันเข้าออกรัวๆ สะอย่างนั้น ผมที่เผลอหลุดปากต้องกัดฟันแน่น เมื่อรู้ว่าจุดนั้นกำลังจะมาถึง
“อ้ะ อ่า!!!...แฮกๆ”เราสองคนหอบหายใจพร้อมกันด้วยความเหนื่อย เมื่อของเหลวสีขาวของผมกระฉูดออกมาใส่คนที่ผมกอดอยู่เป็นที่ยึด พร้อมกับความรู้สึกแฉะๆ จากข้างในที่ออกมาถึงข้างนอก ให้ตายสิเสร็จแล้วผมต้องมาทำความสะอาดโต๊ะนี่เองใช่ไหม?
“ขออยู่แบบนี้อีกแปปนึงนะ”คนที่ยังอยู่ข้างในตัวผมกระซิบอ้อน จนผมไม่กล้าขัดใจ
“ตอนนี้ก็ทั้งยืน ทั้งนั่ง ทั้งนอน ‘เล่น’ ในห้องผมแล้วพอใจรึยัง”ผมถามขึ้นเมื่อคนชอบแกล้งตอนนี้กำลังนอนเล่น(จริงๆ)อยู่บนเตียงผมโดยไม่ขออนุญาต
“ไม่รู้สิช่วยดึงหน่อย...”คนที่นอนยกแขนขึ้นขอให้ผมช่วยดึงขึ้นจากที่นอน ผมก็ยอมทำตามเพราะมันจะได้จบๆ เสียที แต่กลายเป็นว่าหลงกลโดนดึงมานอนที่เตียงด้วย
“ฉันยังไม่ได้นอน ‘เล่น’ บนเตียงเลยนะ...คนที่ทั้งนั่งนอนยืนน่ะมันเธอต่างหากเอก แบบนี้มันไม่ยุติธรรมเลย...เธอจะเปรียบคนแก่อย่างฉันเหรอ” คนที่บอกว่าโดนเอาเปรียบนั้นกอดผมสะแน่นจนถ้าจะเรียกว่าแรงของคนแก่นี่มันก็ปิศาจชัดๆ แถมไอ้ลิ้นอุ่นๆ ที่จงใจลูบเบาๆ ที่หลังหูผมนี่มันอะไรกัน
แล้วไอ้มือซุกซนที่ลูบๆ ไล้ๆ แผนหลังผมแต่มันชักเลื่อนต่ำลงไปทุกที ทุกทีแบบนี้มันหมายความว่ายังไง แล้วไอ้ความรู้สึกที่เหมือนกับของๆตัวเองกำลังสัมผัสกับของที่เริ่มตื่นตัวจากคนที่นอนเฉยๆ นี่มันเล่นเอาผมจะบ้าอยู่แล้วนะ
“รอบสุดท้ายห้ามมีตุกติก” จนแล้วจนรอดผมก็ไม่เคยชนะเลยใช่ไหม???!!!
“ไม่เคยอยู่แล้ว”คนที่บอกว่าไม่เคยตุกติกพูดโกหกหน้าตายชัดๆ
แล้วคนๆ นั้นก็ผลักผมลงไปนอนด้านล่างพร้อมกับจับขาผมออกซึ่งตอนนี้มันก็เป็นไปอย่างง่ายดายไปเสียแล้ว...แล้วสัมผัสที่เริ่มจะคุ้นเคยนั้นเริ่มดันช่อทางเข้าที่เหมือนจะทรยศผมที่จะตอบรับกับบุกรุกอย่างดีเสียจริงๆ
และเพลงรัก?ของเราสองคนก็เริ่มบรรเลงอีกครั้ง....
“พี่เอกช่างทาสีไม่มาทำไง”
“มึงก็ไปตามช่างร้านใหม่เลยงานด่วนนะโว้ยไม่ต้องง้อ”
“อ้ายเอกก๊อกน้ำชั้นสามมันฮั่ว”
“มึงก็ไปตามพี่กลดิว่ะจะมาบอกกุทำไม”
แล้วก็สารพัดจะพี่เอก อ้ายเอก ...ตอนนี้ทุกท่านคงสงสัยใช่ไหมครับว่าตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นกับหัวหน้าคนงานก่อสร้าง ที่ตอนนี้เลื่อนขั้น? เป็นหัวหน้าพนักงานฝ่ายดูแลบำรุงรักษาและซ่อมแซมของรีสอร์ตภูตะวันในจังหวัดเชียงใหม่ไปแล้วมันก็ต้องย้อนกลับไปในเรื่องวันนั้นแหละครับ....
“อ้ะ...อื้ม...ย...อย่าแรงสิ...คนมันเจ็บนะ”ผมนั้นที่เผลอตัวยอม นอนเล่น ต่ออีกยกนั้นลืมตัวร้องออกมาอย่างช่วยไม่ได้
“ก็คิดว่าชอบแรงๆ สะอีก” คนที่แกล้งผมกระซิบข้างหู
“อ้ะ...จะ..ออกแล้ว...ยะ...เพิ่งหยุดสิ” ผมเอ็ดคนที่ตอนแรกทำสะแรงแต่อยู่ๆ เบาลงตรงจังหวะสำคัญได้
“อ้า+++”เมื่อคนที่คุมเกมรู้ตัวก็ใส่เต็มแรงกระแทกแล้วค้างอยู่ตรงนั้นจนผมรู้สึกได้ถึงแรงฉีดของบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ข้างในผมจนล้นออกมา
พอเสร็จยกนี้ท้องผมก็ร้องคนที่ได้ยินก็เลยไม่เซ้าซี่ต่อแต่กลับทำตัวเป็นสุภาพบุรุษแต่งตัวให้ผมแล้วบอกว่าจะออกไปซื้อข้าวมาให้ แต่พอเปิดประตูออกไปเท่านั้นแหละก็มีถุงข้าวต้มสองถุง?จากลูกน้องที่มันยังอุตส่าห์เป็นห่วงซื้อข้าวต้มมาให้ผม พร้อมกับยาแก้ปวดและยาคลายกล้ามเนื้อ? และโน้ตแผ่นนึงที่พับไว้
‘พอดีผมอดเป็นห่วงพี่ไม่ได้กลัวเป็นอะไรไป เลยกะว่าจะแวะมาดูอาการพี่หน่อยแล้วผมก็ยังเห็นว่ารถพ่อเลี้ยงยังไม่ออกไป แต่ผมไม่รู้ว่าพี่...อยู่ยังไงก็อย่าหักโหมมากนะครับ ถ้าโต๊ะพังพี่ไม่ต้องเป็นห่วงนะเพราะมันก็เก่าแล้วหายไปซักตัวนายคงไม่รู้ รับรองเรื่องนี้พวกผมไม่บอกใครเชื่อใจได้’
แล้วทำไมมันกลายเป็น พวกผม ไปได้????
“เพราะคุณคนเดียวคุณตะวัน! แล้วแบบนี้จะให้ผมเอาหน้าที่ไหนไปเจอลูกน้องห๊า! งานนี้คุณต้องรับผิดชอบ” ผมที่ตอนนี้เจ็บเอวแทบลุกไม่ขึ้นแต่สงเสียงด่าได้ แต่ไอ้คนที่อ่านจดหมายแล้วยังหัวเราะขำได้นี่มันน่าโมโหจริงๆ!
“ได้ตกลงฉันจะรับผิดชอบชีวิตเธอเองนายเอกลักษณ์”
และนั้นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้ผมได้กลายมาเป็นหัวหน้าพนักงานฝ่ายดูแลบำรุงรักษาและซ่อมแซมอยู่รีสอร์ต เป็นพนักงานไปกลับจากไร่ของพ่อเลี้ยงตะวัน...
------------------------------------------------------------------
จบบริบูรณ์เถอะ :man1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ช้าไปวันนึงแต่ก็รีบเอามาลงให้นะคะ^^
ฝากhttp://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32445.0
รักผิดรูปที่ตอนนี้เนื้อหากำลังเข้าสู่ช่วงกลางเรื่องแว้ววววววนะคะ^^
-
:m20: :m20:ลูกน้องรู้เห็นเป็นใจซะงั้น
-
อายแทนลูกน้อง 555
-
มีลูกน้องดีนะนี่ 55+
-
เรียกนายหญิงเลยเด้ :o10:
-
อืม! มีลูกน้องดีน่าภูมิใจแทนจริงๆ
-
555 ชอบครับ
-
แบบนี้ก็ดีนะจะได้ไม่ต้องบอก มารู้มาเห็นเองนี่หน่า
บวกเป็ด
-
ลืมถามค่ะ....ว่าถ้าจะย้ายไปตรงจบแล้วทำไงคะ???? คือลองหาดูแล้วไม่เจอ = = :confuse:
-
หุหุ
-
อย่างนี้เรียกว่าเต้าไต่ ฮ่า ๆ น่ารักได้อีกกกกก
-
มีลูกน้องเข้าใจนายดีแบบนี้ ก็ดีไม่ใช่เหรอเอก
-
55555 ลูกน้องก็เป็นห่วงเจ้านายนะ
หาซื้อข้าวซื้อยามาให้พร้อม
-
ลูกน้องดีจริงๆ ฮ่าๆๆๆ
และแล้วเอกก็โดนเละเลย ชอบบบบบบบบบ ><
-
อ่านไปยิ้มไป
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆ รอติดตามเรื่องใหม่
+1
-
:m25: :m25:
กร๊ากกกกกกก ลูกน้องช่างแสนดี รู้เห็นเป็นใจสุดฤทธิ์ :jul3:
-
คุณลูกน้องน่ารักง่ะ 555555
เอกได้งานใหม่ มีกินมีใช้ตลอดชีพ 55555
พ่อเลี้ยงหื่นเหมือนเดิมแฮะ - -;; (ยิ่งกว่าเดิม? นั่นสิ)
-
เตรียมกลับไปพบกับการประมูลร้อนแรงและเรียกเลือดครั้งหนึ่ง แบบเต็มรูปแบบ(เรื่องสั้นจบในตอน?) แนวโชตะโคตรๆ ที่บ้านเก่านะคะ ฮ่าๆ เร็วๆนี้
ฝาก รักผิดรูปที่ตอนนี้ถึงช่วงวิกฤตทั้งเนื้อหาและผู้แต่งด้วยนะคะ :z10:
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32445.0
-
เลื่อนระดับเป็นลูกจ้างประจำตัว :z2:
-
+1. ให้กับลูกน้องของพ่อเลี้ยง ปฏิบัติหน้าที่ได้ดีมาก
:haun4: :haun4:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย
พ่อเลี้ยงเนี้ย เจ้าเล่ห์มากกกกกกกก
เอกก็แบบ...เสียเปรียบตลอด อิอิ
แต่น่ารักดีนะ ชอบๆๆๆๆๆ ><~~~
-
ช่างเป็นลูกน้องที่น่ารักเสียจริง
ทีนี้เอกเลยได้มาเป็นแม่เลี้ยง(?)ที่ไร่เลย
-
จบแล้ว ว ว
น่ารักดีคะ โดยเฉพาะเอกตามพ่อเลี้ยงไม่ทันสักที โดนเอาเปรียบตลอด แลดูน่าสงสาร แต่คนอ่านอย่างเรากลับชอบ
-
พ่อเลี้ยงไม่คอ่ยเลยนะ ลูกน้องก็จริง ๆ เลย
-
ลูกน้องรู้ดีจริงๆ
-
ลูกน้องน่ารักจริงๆ
-
เป็นลูกน้องที่ดีมาก
(มอบโล่ลูกน้องดีเด่น)
-
อยากให้ไปฟังเพลงต่อค่ะ
http://www.youtube.com/watch?v=6J1ZS06ZSTE
ฝากเพลงนี้ให้ตอน นี่มันเรียกว่ารักฝังใจ เอาไปฟังไปอ่าน รำลึกความหลังกันรอเรื่องใหม่นะคะ :man1:
-
^^
-
555 น่ารักเลยอ่ะ
-
ลูกน้องนี่ช่างรู้เห็นเป็นใจซะ :o8:
ส่วนเอกอย่างนี้เรียกสมยอมชัดๆ :m12:
พ่อเลี้ยงก็เนียนตลอด :haun5:
ขอบคุณจ้ะ :กอด1:
-
เข้าทางพ่อเลี้ยง
เลยนะเนี่ย o13
-
เชร้ดดดดดดด อะไรมันจะเข้าทางขนาดนั้นคะพ่อเลี้ยง
:jul1: :jul1:
อั๊ย!!! อ่านแล้วเขินๆยังไงก็ไม่รู้อ่ะ คิคิคิ
-
ตลกอะ พวกผมก้อแสดงว่ามีหลายคนหุหุ
-
พ่อเลี้ยงแก่แล้วแน่เรอะ!!? อึดสิ้นดี ป๊าดดดด!! เอกเอ้ย ไหวมั้ยเราน่ะ อิอิ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่า~
ตามเรื่องของเอกกับคุณตะวันจากสินค้ารัก ประมูลร้อน :m25: ชอบมาก >///<
แว้กก, ลูกน้องของเอกรู้กันหมดเลยอะ555.
:-[
-
ร้อนแรง และแข็งแรงจริงๆน้อ พ่อเลี้ยงเนี่ย หุหุ
-
ลูกน้องนี่ก็ดีนะ อุตส่าห์เป็นห่วงหัวหน้า
มีการเขียนบอกอีกด้วย 55555
-
น่ารักมากนะครับสำหรับคู่นี้ แต่ไม่น่าสั้นเลย
:pig4:
-
ช่างเป็นลูกน้องดีเด่นจริงๆ
เป็นห่วงลูกพี่ทุกภารกิจ ฮฺฮฺ
ไม่ว่าจะนั่งเล่น ยืนเล่น นอนเล่น
พ่อเลี้ยงกำไรเห็นๆ
^^
-
ลูกน้องนี้ดีจริงๆ
เอกนี้เค้าเรียกว่าปากพาซวย :laugh:หรือปากพาสามี :pighaun:
-
:oo1:....
-
สุดยอดลูกน้องสนองทุกความต้องการได้ดี
-
เป็นลูกน้องที่ห่วงหัวหน้าจริง ๆ o13
-
สนุกดีฮ๊าฟฟฟฟ อิอิ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุก ๆ นะฮ๊าฟฟฟฟ
-
สนุกกกกกก ในที่สุดลูกน้องก้อรู้หมด
-
น่ารักอ่ะ
-
ว้าว
-
ขอบคุณนะคะ หื่นดีเเละที่ชอบสุดๆ จม ของคุณลูกน้องค่ะ ฮามากกกกกก
-
จะว่าลูกน้องแสบดีมั้ยนี่
-
:pig4:
หนุกดีอะ ชอบๆ
ถ้ายาวกว่านี้ก็ดีนะ อิอิ
-
ตามอ่านคู่นี้มาจนถึงที่นี่
น่ารักมากๆ หนูเอกโดนแกล้งซะ
น่าจะมีต่ออีกหน่อย ชอบคู่นี้มากๆ
-
ลูกน้องนี่ดีจริง ๆ นะเนี่ย :mc4:
-
:m20: ขำน้องเอก มีแต่คนช่วยพ่อเลี้ยงทั้งนั้น
-
พ่อเลี้ยงร้อนแรงมาก :m25:
ลูกน้องก็ช่างรู้เห็นเป็นใจซะจริง
เอกของเราน่าสงสารที่สุด
แต่ก็มีความสุขที่สุด :jul1:
สนุกมากจ้า o13
-
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
-
พ่อเลี้ยงเจ้าเล่ห์ อยากอ่านต่อ แต่จบซะแล้ว
-
ลูกน้องเอกนี่ดีจริงๆ
-
เอกอย่าอายเลยน้าา ก็แค่ลูกน้องรับรู้แค่นั้นเอ๊งงง... :laugh:
-
:hao3: คุณภูเค้ารับผิดชอบจริงๆ ให้เป็นนายหญิงตลอดชีวิตเลย
-
สนุกมากครับ พ่อเลี้ยงเจ้าเล่ห์มาก
ขอบคุณครับ
-
555555 อยากเป็นลูกน้องเอกจังเลย
-
อ่านแล้วมันกระชุ่มกระชวยดีจริงๆ 555
ขอบคุณค่ะ ^^
-
:oo1: :m25:
-
:pig4: :pig4:
-
ไม่น่ารีบจบเลย
-
:pig4:
-
โว้ยยยพ่อเลี้ยงกับหัวหน้าคนงานก่อสร้างมันกร๊าวใจดีจริงเว้ยยยย แซ่บเว่อร์ สนุกๆ ชอบค่ะชอบ